Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#605/12-Nov-01

Wat zou Apple moeten leren van het iTunes installer debacle van vorige week? Adam gaat in op een aantal lessen voor Apple en geeft daarbij ook wat advies voor ons allemaal. De serie artikelen van Dan Kohn over content in een digitale wereld wordt voortgezet met een onderzoek naar manieren om puur publieke goederen te financieren. In de afdeling nieuws brengen we updates voor Microsoft Outlook Express 5.0.3, Adobe Illustrator 10, ConceptDraw 1.71, DAVE 3.1 en IPNetRouter 1.6.2.

Onderwerpen:

Copyright 2001 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>

-> Denk je dat TidBITS interessant is voor <-
-> je vrienden, kennissen, collega's? Geef <-
-> hen de tip zich ook GRATIS te abonneren <-
-> of stuur deze aflevering naar hen door! <-

Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

MailBITS/12-Nov-01

[vertaling: RAW]

Toegangsproblemen opgelost met Outlook Express 5.0.3 -- Microsoft heeft Outlook Express 5.0.3 uitgebracht, een onderhoudsopwaardering van de gratis e-mail- en nieuwsapplicatie. De opwaardering herstelt de mogelijkheid om MSN Hotmail-accounts te bereiken, iets dat onlangs onmogelijk werd toen Microsoft z'n Passport-servers veranderde. Bovendien maakt Outlook Express 5.0.3 toegang tot MSN Internet-accounts mogelijk en biedt het verbeterde SMTP AUTH ondersteuning voor geauthenticeerde overdracht van verzonden berichten. De opwaardering is een gratis download van 9.1 MB. [JLC]

<http://www.microsoft.com/mac/products/oe/5/product_info/t_moreinfo.asp>
<http://support.microsoft.com/support/kb/articles/q311/2/17.ASP>

Adobe brengt Illustrator 10 uit -- Adobe heeft Illustrator 10 uitgebracht, de eerste van zijn grafische applicaties die op Mac OS X werkt. Deze nieuwe versie voegt diverse mogelijkheden toe voor het maken van webinhoud, zoals het splitsen van vectorbeelden, verbeterde ondersteuning voor Macromedia Flash en opties die gebruik maken van Adobe's Scalable Vector Graphics (SVG)-formaat. Andere verbeteringen zijn de uitvloei-optie voor het vervormen van beelden en symboolgereedschap voor het beheren van herhaalde elementen. Verder is er nu een Toverstok voor het selecteren van vergelijkbare objecten en een hele serie opties voor het gebruik van Illustrator in samenwerking met andere Adobe-applicaties. Voor Illustrator 10 is een PowerPC G3 of G4 Macintosh nodig met Mac OS 9.1 of nieuwer (Mac OS X 10.1 inbegrepen) en 128 MB werkgeheugen. Het kost US$400 en er zijn opwaarderingen beschikbaar voor eigenaars van vorige Illustrator-versies (US$150) en van concurrerende producten (US$250). In de aankondiging zei voorzitter en algemeen directeur Bruce Chizen dat de overige Adobe-applicaties binnen zes maanden voor OS X uitgebracht zullen worden. [JLC]

<http://www.adobe.com/products/illustrator/newfeatures.html>
<http://www.adobe.com/store/products/illustrator.html>
<http://www.adobe.com/aboutadobe/pressroom/pressreleases/200111/20010511ai10ships.html>

ConceptDraw 1.71 is er -- CS Odessa heeft nieuwe Standaard- en Professionele versies uitgebracht van ConceptDraw, een applicatie voor het maken van schema's en stroomdiagrammen (zie "Maak de Verbinding met ConceptDraw" in TidBITS-553 en "CS Odessa neemt ConceptDraw serieus" in TidBITS-597). Veranderingen in deze versie zijn ondersteuning voor PNG plaatjes, verbeterde EPS-export en gegevensuitwisseling met Adobe Illustrator en Photoshop, en wat foutencorrecties en optimalisaties voor Mac OS X. De Standaard-versie biedt bovendien een gestroomlijnde gebruikersomgeving en meer shortcuts en menucommando's. De ConceptDraw 1.71 opwaardering, gratis voor geregistreerde gebruikers, is een download van 4.5 MB (Standaard) of 4 MB (Professioneel). [JLC]

<http://www.conceptdraw.com/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06179>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06561>
<http://www.conceptdraw.com/en/resources/suppdownl.shtml>

IPNetRouter 1.6.2 en Continued Care beschikbaar -- Sustainable Softworks heeft IPNetRouter 1.6.2 uitgebracht, de nieuwste versie van hun populaire software-router die het mogelijk maakt om ëën Internetaansluiting te gebruiken met meerdere computers. Onder de verbeteringen zijn een langere filtertabel voor de ingebouwde firewall en de mogelijkheid om de IPNetSentry-software van dezelfde firma aan en uit te zetten vanuit IPNetRouter. Verder zijn er wat cosmetische fouten hersteld en heeft de DHCP-server ontwikkelaars-extensies gekregen. Opwaarderen is gratis voor geregistreerde gebruikers en vekrijgbaar als 1.5 MB download.

<http://www.sustworks.com/site/prod_ipr_overview.html>

In een apart bericht introduceerde Sustainable Softworks Continued Care, een optioneel ondersteuningsprogramma (abonnement US$25 per jaar) voor klanten die sinds meer dan een jaar geen product of opwaardering gekocht hebben (die worden geleverd met een jaar gratis ondersteuning). Continued Care geeft abonnees voorrang in de helprij voor alle Sustainable Softworks-producten (waaronder gNAT, de zojuist uitgebrachte software voor eenvoudig samengebruik over het Internet met Mac OS X), direct contact met ontwikkelaars en ondersteuning via email en telefoon. [ACE]

<http://www.sustworks.com/site/continued_care.html>
<http://www.sustworks.com/site/prod_gnat_overview.html>

DAVE 3.1 ondersteunt Mac OS X -- Thursby Software Systems kondigde aan dat DAVE 3.1 beschikbaar is, de nieuwste versie van hun software voor samengebruik van een Mac in een PC-netwerk. Behalve het samengebruik van documenten in beide richtingen tussen Macs en op Windows draaiende PC's, maakt DAVE 3.1 het nu ook mogelijk voor Windows-gebruikers om Mac-computers en -printers (zowel inktjet als PostScript) te gebruiken die onder Mac OS X 10.1 draaien. Onder Mac OS 8.6 en nieuwer zijn alleen PostScript-printers toegankelijk. Andere eigenschappen zijn ondersteuning van grote documenten en lange documentnamen onder Mac OS 9 en Mac OS X 10.1, en automatische werkgroep-detectie. DAVE 3.1 is een gratis opwaardering voor eenieder die in 2001 DAVE 2.5 kocht; oudere exemplaren en vorige versies kunnen opgewaardeerd worden voor US$90, een nieuwe versie kost US$150. [JLC]

<http://www.thursby.com/products/dave.html>

iTunes 2 Installer Debakel

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: GH, MSH, DPF]

Het was de 3e november een slecht weekeinde voor Apple en een paar eerste gebruikers van iTunes 2. Na het uitbrengen, vorige week vrijdagavond laat, van de nieuwe versie trok Apple het installatieprogramma voor OS X terug op zaterdag ochtend vanwege een probleem omdat in sommige gevallen, met meer harddisks met specifieke namen het installatieprogramma grote aantallen bestanden kon wissen. Het is overbodig om te zeggen dat dit een slechte zaak is, en er zijn berichten geweest dat Apple aangeboden heeft om bestandherstelprogramma's te komen of om zelfs te betalen voor herstel bij DriveSaver voor herstel van de aangetaste harddisks. Een herzien installatieprogramma werd voor het einde van het weekend uitgebracht.

<http://www.apple.com/itunes/alert/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06616>
<http://www.drivesavers.com/>

Het hoe en waarom van het gebeuren is breed bediscussieerd in TidBITS Talk en vergelijkbare fora, maar ruwweg gesproken, het installatieprogramma dat Apple gebruikte om te installeren vertrouwde blijkbaar op een shell script dat aannam dat de vorige versie van iTunes zich in de Applications folder zou bevinden. Omdat de harddisks verschillende namen hebben zocht het script van de disk de naam uit van de disks, plakte het pad naar het iTunes programma en wistte dan alle bestanden in de iTunes folder. Helaas hield het script geen rekening met het feit dat mensen spaties in hun harddisk namen kunnen stoppen, en in het bijzonder het begin van de namen. Omdat spaties argumenten scheiden in Unix commando's, kan een commando dat een enkel bestand moet wissen, in het midden verbroken, omgezet worden in een commando dat een hele disk kan wissen. Het probleem kan in Unix vermeden worden door het commando te omsluiten met aanhalingstekens, maar dat was in eerste instantie niet gebeurd.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=1515>

Het is makkelijk om Apple de schuld te geven van slordig werk, en het verlies van gegevens door onschuldige gebruikers te bewenen. Maar ik denk dat deze gebeurtenis een aantal onderliggende zaken aanwijst, betrokken bij de overgang naar Mac OS X, waaraan door Apple op verschillende niveau's gwerkt moet worden, onder meer de kruisbestuiving tussen Unix en Macintosh kennis, het gebruik van geschikte installatie technologie, en de luide roep om backup ondersteunig.

Mac Plus Unix -- Er is veel nadruk op de scheiding tussen Macintosh en Unix gelegd, Apple zegt dat je niets van Unix hoeft te weten om Mac OS X te gebruiken en Unix nerds die erg blij zijn met een besturingssysteem dat zowel Unix software als gewone gebruiksprogramma's kan draaien. Het installatie debakel laat ons zien dat Mac OS X ontwikkelaars en experts zowel in de Macintosh als de Unix wereld goed op de hoogte moeten zijn en zich thuisvoelen. Kijk naar de vergissing die gemaakt werd in het Mac OS X iTunes installatieprogramma om te zie waarom.

Van een kant bekeken was de persoon die het installatieprogramma bouwde niet goed op de hoogte in Unix. Iedereen met echte Unix ervaring weet dat je padnamen met spaties tussen aanhalingsstekens moet zetten, maar dat is iets dat voor een Macintosh gebruiker niet eens als een zorg beschouwd moet worden. Maar je kunt net zo makkelijk raden dat degene die verantwoordelijk was voor het installatie programma geen idee had dat gewone Mac gebruikers uitstekend in staat zijn om harddisks namen met spaties te geven - zelfs spaties aan het begin - om niet te beginnen met nog niet vertelde problemen met probleemveroorzakende tekens als streepjes aan het begin. Een Unix gebruiker zou zoiets nooit overwegen.

Het doet er eigenlijk niet toe wat er waar is in dit geval - het gaat er mij eigenlijk om dat zonder wijdverspreide kennis van beide besturingssystemen, en voorbij de besturingssystemen de gebruiksvoorwaarden en gelegenheden door beiden gegeven, dit soort fouten zullen blijven gebeuren.

Installatie Automatisering -- Ik zal misschien teveel de nadruk leggen op het gebrek aan kennis van de persoon die het installatie prgramma bouwde - het is zeer wel mogelijk dat deze persoon de spil is waar het om draait qua Macintosh en Unix kennis, en een eenvoudige menselijke fout gemaakt heeft, het overkomt ons allen, en het is makkelijk voor te stellen dat je een paar aanhalingstekens vergeet. Dit geeft twee punten aan.

Waarom heeft Apple gekozen voor z'n eigen installatieprogramma met een handgeschreven shell script, waar geen van te voren getestte code en werkende interface is die simpele menselijke fouten vermijdt. Denk eraan dat dit installatieprogramma al ene paar negatieve aantekeningen heeft ( een gerelateerd aan wachtwoord met onverwachte karakters, en een ander met opgeblazen permissies).

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkmsg=10775>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06415>

De bijzondere ironie is hier, dat Apple MindVision's Installer VISE voor de Mac OS 9 iTunes installer gebruikte, dat zou de moeite en kosten hebben verminderd van het maken van een Mac OS X versie van de installer. Installer VISE zou zelfs zowel de Mac OS 9 als de Mac OS X versie als enige installer bestand hebben kunnen verspreiden, toegespitst op het betreffende in gebruik zijnd operating systeem. Zeker is aan te nemen dat iemand een overeenkomstige fout had kunnen maken met Installer VISE, want Installer VISE kan initialisatie paden doorgeven aan de Unix shell (kern) scripts, maar er zou geen noodzaak zijn om al die shell scripts te schrijven. Hoe den ook, Installer VISE is een van ouds bekende, veelvudig gebruikte installer, getest zowel door MindVision als door een waarlijk leger van Macitoshontwikkelaars bij het bouwen van installers voor duizende produkten. Zoals het bij alle Mac software zou moeten, gaat Installer VISE tot het uiterste om er zeker van te zijn dat alles goed gaat. Dat is ook zeker het geval bij Aladdin's InstallerMaker, ik gebruikte die indertijd bij het maken van installers voor mijn boeken.

<http://www.mindvision.com/>
<http://www.aladdinsys.com/installermaker/>

Zeker zijn er talloze oorzaken voor dat Apple zijn eigen installer koos, met inbegrip van trots, het gevreesde "Hier Niet Uitgevonden" syndroom, het feit dat Installer VISE uit de Mac wereld komt inplats vanuit de Unixwereld en zelfs het lovenswaardige doel om eigen gereedschappen te gebruiken - "je eigen hondenvoer eten," zoals men het in de industrie noemt. De specifieke reden doet er niet veel toe; het gaat er om dat Apple zich primair leert te richten op wat belangrijk is voor haar klanten. Het is te gemakkelijk om dataverlies te veroorzaken bij gebruik van de Apple installer, dat is een probleem. Mogelijk dat de zojuist gepubliceerde Installer Update 1.0 (afgelopen Donderdag verkrijgbaar, via Software Update) zal helpen, want het "geeft verbeterde ondersteuning voor installering van software updates en is benodigd voor iedere toekomstige Mac OS X update." Ongelukkig genoeg kunnen we het niet weten, omdat de uitspraak die ik hierboven aanhaalde alles is, wat Apple over de verbeteringen te vertellen heeft. En, niet dat het voor deze bespreking er echt toe doet, waarom gaf Apple iTunes 2 niet uit via Software Update?

Waar is je Backup? Het grootste cliché uit de computerwereld is waarschijnlijk "Zorg dat je een goede backup hebt..." We hebben dit ontelbaar vaak in TidBITS gezegd, en het is een standaard advies wanneer je nieuwe software installeert. Natuurlijk zou niemand speciaal een backup hoeven maken voor het installeren van software - je zou hiervoor al een strategie moeten hebben die ervoor zorgt dat je op zo'n moment voldoende beschermd bent.

Het grote probleem is dat je nog steeds niet eenvoudig, betrouwbaar en automatisch een backup kunt maken onder Mac OS X van je gehele machine in die evenveel tijk kost als het lezen van je backup schijven. Er zijn natuurlijk een aantal manieren om belangrijke bestanden naar een andere schijf of machine te kopiëren over Internet. Maar er is geen manier om nu al een echte backup strategie te implementeren want daar zijn geautomatiseerde backups voor nodig die je kunt programmeren, alleen veranderde bestanden kopiëren, alle permissies en kenmerken opslaan, en versies van bestanden bijhouden. Backup software die werkt onder Mac OS 9 of onder Classic kan geen backup maken van alle Mac OS X bestanden zodat je er ook toegang tot hebt, en zelfs de publieke beta van Retrospect Client voor Mac OS X van Dantz Development heeft problemen onder Mac OS X 10.1.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=1510>
<http://www.dantz.com/index.php3?SCREEN=osx>

Apple heeft eenvoudigweg niet genoeg middelen om backups te maken omdat backups niet sexy zijn, niet zorgen voor de verkoop van hardware en de verdenking op zich laat dat het verliezen van data waarschijnlijk is. In de praktijk is het echter niet de vraag of je gegevens zal verliezen, maar wanneer - het ontbreken van de backup is de belangrijkste reden op dit moment om Mac OS X 10.1 niet op mijn belangrijkste Mac te installeren. Diegenen die data zijn kwijtgeraakt door de slecht geschreven iTunes installer zouden ook geïrriteerd zijn door het verlies wanneer ze backups hadden gehad, maar de schade zou minder groot zijn geweest. Deze mensen hadden geen backups (of op zijn minst goede backups), en dat is geen kwestie van luiheid of het verzoeken van het lot. Deze keer verdient Apple vrijwel geheel de zwarte piet voor het maken van een besturingssysteem waarvan geen betrouwbare backup gemaakt kan worden maanden nadat het voor het eerst uitkwam. Alleen al hierom kan Mac OS X niet acceptabel zijn voor serieus gebruik in vele situaties.

Lessen -- Uiteindelijk is het goed er aan te denken dat alles goed doen vrijwel onmogelijk is, en Apple reageerde gelukkig wel snel op het probleem door de Mac OS X iTunes installer terug te trekken en een waarschuwing te verspreiden. Het is misschien nog wel het belangrijkst dat Apple van deze fout leert zodat het niet nog eens gebeurt. Kun je je de gevolgen voorstellen wanneer het probleem op één van de Mac OS X 10.1 CD-ROM's had gestaan?

Ik heb voor Apple de volgende aanbevelingen:

Voor de rest van ons lijkt het me verstandig om een paar dagen te wachten voordat je updates installeert. Anderen zullen wel dapper zijn (of wellicht koppig) en de mensen met meer geduld kunnen dan leren van hun ervaringen.

Steel dit essay 3: Hoe betalen we voor het produceren van content?

door Dan Kohn
[vertaling: PEP, JS, JG]

"Als, een tien of twintig jaar na de inventie van de boekdrukkunst, een consultant was gevraagd of er een markt was voor dit produkt dan was het antwoord geweest dat de kansen voor deze nieuwe technologie veel te hoog werden aangeslagen. Kopieïsten waren reeds in staat om efficiënt boeken te produceren en de nieuwe drukpersen produceerden niets anders dan dezelfde teksten, bv de Bijbel, dit voldeed immers reeds aan de eisen van het kleine aantal mensen die konden lezen. "
- Ithiel de Sola Pool

Wie betaalt er voor iets dat "niets" kost? Het lijkt logisch dat je op de een of de andere manier betaalt voor het produceren van content, de volgende Jurassic Park zal niet worden gemaakt door teenagers op een paar vrije namiddagen. De econoom Arnold King stelt dat "De centrale paradox van onze tijd is dat informatie vrij moet zijn maar mensen moeten worden betaald."

Pure 'public goods' zijn de laatste paar eeuwen op verschillende manieren bekostigd, dit verschaft ons dus enig inzicht in de mogelijkheden om producenten van 'public good' voor hun werk te betalen. Als deze opties irreëel lijken is het onduidelijk waarom schrijvers, zoals ik zelf, in de toekomst nog pen op papier zullen zetten (nou ja, dit stuk is rechtstreeks op de computer gecomponeerd, maar je krijgt het idee).

Er zijn nu vier manieren om 'public good' te bekostigen: de overheid, micropatronage, fondsen van non-profit instellingen of bedrijfs philantropie, en de verkoop van atomen geassocieerd met de bits. Deze zijn niet exclusief, een bepaald 'public good' kan heel goed gefinancierd worden door meer dan een van deze bronnen.

Overheid ondersteuning -- Alhoewel maar weinig mensen het een goed idee vinden dat de overheid bepaalt welke kunstenaars en auteurs het "verdienen" om geld te ontvangen, is de overheid de traditionele bron van de fondsen die 'public goods' bekostigen. Gezien de hysterische politieke geluiden die je hoort betreffende het 'National Endowment of the Arts' fonds van de Verenigde Staten ligt het niet in de lijn der verwachtingen dat dit systeem zal worden toegepast op een grotere schaal voor de productie van content. Nog het publiek nog Jesse Helms (vert: lid van de senaat in Amerika) zelf wensen een wereld waarin de persoon van de Senator kiest welk tv programma of hip-hop band het meeste recht heeft op een uitkering uit het fonds.

Maar, er zijn alternatieven waarmee de overheid op grote schaal fondsen kan organiseren om de produktie van content te bekostigen zonder dat de overheid zelf hoeft te kiezen wie wel en wie geen uitkering krijgt. Deze aanpak zou gebaseerd zijn op direct gemeten populariteit, de producenten van populaire content worden dan beloond voor hun werk. Een commerciëel bedrijf, MediaMetrix, berekent nu bijvoorbeeld welke Website het populairst is, net zoals Nielsen berekent welke TV programma's het populairst zijn. Een nieuw overheids programma zou grants kunnen uitreiken aan de auteurs van de 1.000 populairste Websites, MP3's, films enz, en zo niet alleen innovatie aanmoedigen in de productie van content maar ook in het met succes op de markt brengen daarvan.

<http://www.mediametrix.com/>

Microsponsors -- Verwar microsponsors niet met microbetalingen, welke zinloos zijn voor puur publieke goederen. In het bijzonder, als iemand $1 betaalt voor een New York Times artikel dat eindeloos kan herdistribueren, waarom zou iemand anders dan die dollar ook nog betalen? Daarbij, mensen zijn wantrouwig tegenover de microbetalingssystemen die tot dusver voorgesteld zijn, omdat ze bang zijn van schrik flauw te vallen als ze aan het einde van de maand de rekeningsoverzichten krijgen.

Microsponsors betekent een terugkeer naar de systemen van de 15e eeuw, met name kunst-creatie. De nadelen zijn dat artiesten kwetsbaar zijn voor de invloeden van hun sponsors (hoewel je kunt zeggen dat dat minder is dan de uitgevers vandaag te zeggen hebben) en dat de makers van content een sponsor moeten vinden. Het voordeel is dat met de vrijwel nihil zijnde kosten van informatieverspreiding het vinden van een sponsor eenvoudiger wordt, net als het ondersteund worden van een artiest door meerdere sponsors. Dus, anders dan dat de Medici familie sponsor is van het werk van Michelangelo, kan een artiest zoals Aimee Mann met een klein en trouw publiek waarschijnlijk 1.000 mensen vinden die elk jaar $100 of meer sponsoren. (Het belangrijke verschil met moderne sponsors en de Medici familie is de dramatisch kleinere kans die een sponsor heeft om in plaats van sponsor plotseling paus te worden.)

<http://www.aimeemann.com/>

Bestaat er een model voor microsponsors dat vandaag de dag werkt? Ja, publieke televisie. Inzamelingsakties voor PBS en NPR hebben het pobleem dat ze geld proberen in te zamelen voor een puur publiek goed dat voor iedereen beschikbaar is. Maar een groot aantal individueen vinden nog steeds het geld om te doneren, zelfs ondanks dat ze niet uitgesloten kunnen worden van toekomstige uitzendingen als ze dat niet doen. (Of anders gezegd, hun schuldgevoel van het genieten van PBS en NPR weeg zwaarder dan de economische zekerheid dat ge en enkele individuele contributie enig effect heeft op het voortduren van het genieten van die niet exclusieve goed.)

Mickey Kaus's persoonlijke website verklaarde recentelijk winstgevend te zijn (hoewel het misleidend is omdat hij niet zijn eigen tijd in rekening brengt), waarbij het op een op Amazon gebaseerd systeem vertrouwd om lezers de mogelijkheid te geven sponsor te worden. Zelfs TidBITS gebruikt microsponsors, met meer dan 700 sponsors tot nu toe.

<http://www.kausfiles.com/>
<http://www.tidbits.com/about/support/contributors.html>

Generieker gezegd vallen vrijwel alle charitatieve giften vandaag de dag onder dit model, waarbij de charitatieve dienst (bijvoorbeeld het Leger des Heils of de Kankerstichting) even waardevol voor je zijn of je nu geeft of niet, maar waar je er nog steeds voor kiest dat te blijven doen. In situaties waar er een nadeel is voor een bepaald individu om niet te geven is het een wonder dat zoveel charitatieve instellingen op uitsluitend giften kunnen overleven.

Non-profit Instellingen en Filantrische Bedrijven -- Nog een manier om puur publieke goederen zoals medische onderzoeken te betalen vandaag de dag is via non-profit organisaties zoals de Kankerstichting. Zij halen geld op voor een groter doel en distribueren het naar de plekken waar ze geloven dat het het meeste nut heeft.

<http://www.cancer.org/>

Deze aanpak zou ook eenvoudig op content kunnen werken: stel je een National Country & Western Foundation voor, of een Amerikaanse Stichting voor Griezelfilms. Dat wil zeggen, een aantal microsponsors (in het bijzonder bedrijven) kunnen besluiten een genre in zijn geheel te steunen, en laten de experts in dienst van de non-profit besluiten welke aankomende artiesten het meest aanspraak kunnen maken op het geld.

Het Web magazine Slate heeft een financiering die momenteel in een gelijksoortige categorie lijkt te vallen, waarbij een (erg) op winst gestelde onderneming, Microsoft, kennelijk voelt dat het respect en waardering die het wint bij het sponsoren van een blad van hoge kwaliteit het waard is de meer dan 20 miljoen dollar per jaar te besteden om Slate in de lucht te houden.

<http://slate.msn.com/>

In feite zijn vrijwel alle invloedrijke nieuws- en opiniebladen gefinancierd door individueen en/of bedrijven die het respect waarderen die het sponsoren van top kwaliteit content oplevert. Voorbeelden zijn The New Yorker (Si Newhouse's Advance Publications), The Weekly Standard (Rupert Murdoch's News Corp.), en The New Republic (Marty Peretz). Zij draaien zeker niet via enige algemeen begrepen financieel principe, omdat ze allemaal verlies draaien.

<http://www.newyorker.com/>
<http://www.weeklystandard.com/>
<http://www.thenewrepublic.com/>

Content wordt steeds minder exclusief (ik bedoel dat mensen via digitale apparaten lezen of luisteren in plaats van via papier of CD's) waardoor nieuwe instellingen zoals deze waarschijnlijk steeds meer nodig zullen zijn.

Verkoop kernen die met bepaalde stukken verbonden zijn -- Eindelijk, een systeem dat begint te werken met financiering voor het algemeen welzijn is om te rekenen voor fysische stukken die samen hangen bij een gegeven inhoud. Dat betekend dat zelfs ondanks dat voor de stukken onmogelijk gerekend kan worden veel mensen bereid zijn om te betalen voor de kernen die verbonden zijn aan die stukken. De meest opvallende zijn T-shirts van concerten, of micro-patronen gedenkplaten met een ondertekend dank-U-wel van de inhoud schepper. Omdat (alle behalve open-lucht) concerten bij definitie buitensluitend zijn, zullen fans doorgaan om echt geld te betalen om daar aanwezig te zijn. In het geval van concerten zijn de kernen waar de fans voor betalen diegene om in de nabijheid te zijn van de kunstenares zelf.

Zijn er werkelijk genoeg fondsen voorhanden van deze vier methodes - zelfs gecombineerd - om te betalen voor de volgende Madonna CD of een episode van The West Wing? Dat zullen we alleen na verloop van tijd pas weten. Maar precies nu dat technologie bijna de kosten van het uitgeven van informatie verwijdert heeft, verminderden drastisch tegelijkertijd de kosten van het scheppen van inhoud. De dinosaurussen waaraan 50 mensen en dozijnen supercomputers werkten om te cre�ren in de originele Jurassic Park kunnen misschien spoedig door een 16-jaar oude teenager die na school op haar PC thuis werkt, gereproduceerd worden. De symfonie waarvoor Mozart een orkest moest verzamelen om te horen kan nu geschreven (en herhaald, en nogmaals herhaald) worden met een gratis muziek programma in een namiddag (veronderstellend dat het talent er is), zonder musici die getraind of betaald hoeven te worden. Natuurlijk moeten zelfs deze teenagers streven naar bepaalde combinaties van deze fondsen mechanismen als ze willen dat hun kunst meer dan een hobby zal zijn.

En die vier mogelijkheden zijn het wel. Hoewel ik (en talloze hongerige kunstenaars) zullen doorgaan met het zoeken voor nieuwe bronnen voor fondsen, kan ik niet op het ogenblik veel andere manieren voorzien waarop inhoud zuiver voor het algemeen welzijn gefinanci�rd zou kunnen worden. Wat ons brengt tot de vraag waar we ons in het volgende essay op toe zullen wenden, of dit allemaal wel eerlijk is.

[Dan Kohn is General Partner bij Skymoon Ventures. Zijn literair werk wordt aangekondigd via <[email protected]> en kan besproken worden via <[email protected]>.]

<http://www.dankohn.com/>
<http://www.skymoonventures.com/>

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering