Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#453/02-Nov-98

Eerst Emailer, nu HyperCard? Kan Apple snoeien in een van de sappigste vruchten van zijn meest getalenteerde programmeurs? Geoff Duncan duikt in de geschiedenis en evolutie van HyperCard, en in de oorzaken van het dilemma. Jeff Carlson bepreekt een paar HTML-optimaliseringsprogramma's die elk overbodig bitje van je Web-pagina's weghalen, en in het nieuws staan we stil bij Conflict Catcher 8.0.3 en Palm Buddy 1.1, en kondigen we de Electronic Phoenix Project mailinglijst aan.

Onderwerpen:

Copyright 1998 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>


Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:


Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:


MailBITS/02-Nov-98

Vertaling: [GRP].

Conflict Catcher 8.0.3 Update Uitgebracht -- Casady & Greene heeft vorige week Conflict Catcher 8.0.3 uitgebracht, een gratis update van Conflict Catcher 8 die oorspronkelijke voorwerpen correct beschrijft tijdens een Clean-Install System Merge. Versie 8.0.3 beheert bovendien de Internet Search Sites map waar de Sherlock plug-ins staan, heeft betere ondersteuning voor 68K, en geeft uitgebreidere system merge informatie. De download is 1.8 MB. [ACE]

<http://www.casadyg.com/products/conflictcatcher/8/>

Palm Buddy Update Voegt Converters Toe -- Gebruikers van PalmPilot of Palm III die Macs gebruiken kunnen Palm Buddy 1.1 downloaden, Florent Pillet's niet op waarde te schatten gereedschap voor maken van back-ups en het installeren van PalmPilot-bestanden (zie "Een Nieuw Vriendje voor de Mac PalmPilot Eigenaars" in TidBITS-436). De nieuwe versie voeg plug-ins toe voor twee Palm-gebaseerde database-programma's, JFile en MobileDB, waarmee je bestanden met door tabs gescheiden tekst kunt installeren door ze op Palm Buddy's venster op de Mac te laten vallen. Versie 1.1 biedt bovendien de mogelijkheid mappen te laten vallen op Palm Buddy, waardoor gebruikers in 1 handeling een complete back-up terug kunnen zetten. Talloze kleine reparaties, ondersteuning voor snellere verbindingen, en plug-ins voor niet-Romaanse talen maken de update compleet. Het shareware programma van $20 is een download van 1,2 MB; upgrades zijn gratis voor geregistreerde gebruikers.

<http://perso.wanadoo.fr/fpillet/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04956>

Nog een PalmPilot nieuwtje: begin november komt er een publieke beta van de nieuwe Macintosh Palm Desktop 2.0v2 uit, als we Doug Wirnowski van Palm Computing/3Com mogen geloven. De software is gefundeerd op Claris Organizer, door 3Com gekocht van Apple (zie "Palm Organizer voor de Macintosh: Details" in TidBITS-432). [JLC]

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04915>

Electronic Phoenix Project Mailinglist Opgezet -- Diverse vrijwilligers hebben zich aangemeld voor het Electronic Phoenix Project (EPP), de door mij voorgestelde organisatie die weesgeworden software zou moeten adopteren. Het idee sloeg in wijde kringen aan, en leverde zelfs een artikel op in de Nederlandse krant Het Parool. Ten behoeve van verdere discussies heb ik een open mailinglijst opgezet. Als je je wilt abonneren moet je een mailtje sturen naar <[email protected]> en als je je abonnement weer op wilt zeggen naar <[email protected]>. De lijst is ongemodereerd, dus probeer discussies te beperken tot het neerzetten en het draaiende houden van het EPP. (Suggesties welke programma's te adopteren zijn niet nodig - er zijn er al veel voorgesteld in TidBITS Talk.) Ik ben erg nieuwsgierig wat hier uit gaat komen. [ACE]

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05141>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=424>


HTML-vreters vergroten compressie-obsessie

door Jeff Carlson <[email protected]>. Vertaling: [IdM], [MSH] & [HB].

Een paar jaar geleden hadden grafische ontwerpers een probleem toen Internet dreigde The Next Big Thing te worden. Het was de norm om zoveel mogelijk details in elke rij pixels van grote beelden te proppen. Maar ontwerpers die zich met Internet gingen bezig houden ontdekten dat beelden zo klein mogelijk moesten zijn. Compressie werd de Heilige Graal van web design.

Hoewel die queeste aanleiding vormde tot een nieuwe industrie en tot een buitensporig aantal handboeken, is het optimaliseren van de HTML-bestanden zelf pas recent in de belangstelling gekomen. Twee programma's zijn opgedoken om nog meer bytes te snoeien uit je web-bestanden. Mizer van Antimony Software en VSE HTMLTurbo van Voget Selbach Entertainment kunnen de grootte van je HTML-bestanden verkleinen zonder hun werking aan te tasten.

Niet byten als ik snoei -- Beeldcompressie berust op twee principes: ofwel repeterende pixels vervangen door een kortere beschrijving van die pixelwaarden (dat heet "lossless compression" en wordt toegepast in GIF-bestanden), ofwel overbodige informatie verwijderen zonder merkbare kwaliteitsvermindering (dat heet "lossy compression" en wordt toegepast in JPEG-bestanden). (Voor een overzicht van beeldcompressie lees "A Closer View of Web Graphics" in NetBITS-007.) Je kan lossless compression niet toepassen op HTML-bestanden omdat webbrowsers niet gemaakt zijn om gecomprimeerde tekstbestanden te lezen, te decoderen en te tonen. Blijft over lossy compression: overbodige informatie snoeien maar de inhoud en de HTML-codes intact laten.

<http://db.netbits.net/getbits.acgi?nbart=04458>

Dus wat is overbodig? Zonder een oordeel te willen vellen over wat waardevol is op Internet, zijn er heel wat overbodige elementen in een typisch HTML-bestand. Regeleinden, tabs en spaties die niet inhoudelijk gebruikt worden zijn de meest in het oog springende; ze zijn onzichtbaar maar nemen toch ruimte in. Hoewel HTML-puristen (en validatie-programma's) misschien zouden protesteren, kunnen de meeste web-browsers pagina's correct interpreteren zonder bepaalde elementen zoals aanhalingstekens rond tag-attributen (zoals <IMAGE HEIGHT="50">) en de tags die sommige HTML-editors toevoegen (zoals <NATURALSIZEFLAG>).

Je zou ook de commentaar-tags kunnen aanpakken; die verschijnen niet in een browser maar worden gebruikt om commentaar mee te geven (weergegeven als volgt: <!-- DIT IS COMMENTAAR -->). Maar sommige web-servers voegen bestaande inhoud uit templates toe of doen bepaalde handelingen door commando's die in commentaar staan, dus die commentaar-tags aanpakken kan gevaarlijk zijn.

Je zou dat allemaal met de hand kunnen doen als je daar tijd voor had, maar nu zijn er de twee voornoemde programma's die dat werk voor je kunnen doen. De gesnoeide bestanden zien er vreselijk uit zonder de tabs, regeleindes en spaties om de tekst beter leesbaar te maken. Daarom bevelen de makers van zowel Mizer als HTMLTurbo aan om de HTML-compressie toe te passen vlak voor verzending. Op die manier zitten de kleinere bestanden op de webserver, terwijl de bewerkbare kopiëen op je harde schijf blijven. Doe noodzakelijke veranderingen aan je lokale bestanden, en vervang dan de bestanden op de server met nieuwe geoptimaliseerde versies.

Wordt Wijzer met Mizer --Om een bestand met Mizer te bewerken moet je het verschuiven naar het applicatie-ikoon van Mizer. Dan heb je tenslotte drie bestanden: het geoptimaliseerde HTML-bestand, een backup van het origineel en een log-bestand, dat de mate van compressie vermeldt die bereikt is. Deze en andere opties kun je veranderen door het programma direct te laten werken en Voorkeuren te kiezen in het File menu. Ook is er een instelling in Mizer genaamd Tag Optimization, waarbij sluittags worden verwijderd, zoals </LI>, </HEAD>, en </HTML>, ook al is dat tegen de officiële HTML-regels.

Naast het comprimeren van individuele bestanden kan Mizer bovendien een hele map van Web-bestanden die men erop geplaatst heeft, kraken, je in staat stellend een lokale kopie van je Web site in een keer te bewerken.

Mizer optimaliseert ook JavaScript tekst. Belangrijk is wel dat de JavaScript-syntax correct is (niet zoals bij HTML, dat door browsers vaak getoond wordt, al is ze verknipt). Specifiek moeten statements op juiste wijze getermineerd worden met punt-komma's, niet alleen maar returns (die sommige browsers als functionele code beschouwen).

Mizer is scriptable, je kunt het dus invoegen als een automatische stap bij het maken van je Web page. Bijvoorbeeld, een voorbeeldscript bij Mizer optimaliseert bestanden en uploadt ze dan naar je Web server door middel van Fetch.

Tekst te lijf gaan met VSE HTMLTurbo --Zoals Mizer houdt HTMLTurbo een "verschuif" en "zet neer"-bewerking in om HTML-bestanden te optimaliseren, maar biedt meer configuratiemogelijkheden. Bijvoorbeeld, vanuit de Voorkeuren kun je specificeren dat commentaartags en <META> tags verwijderd moeten worden (ook kun je alleen de <META NAME="generator">tag verwijderen).

HTMLTurbo kan je waarschuwen als het fouten in je HTML code tegenkomt, maar de implementatie is primitief, er verschijnt een dialoogbox die de voortgang stopt totdat ze verwijderd is. Gelukkig kun je deze optie afzetten.

HTMLTurbo kan een Resultaten Venster tonen, dat de hoeveelheid gespaarde bytes bekijkt om te schatten hoeveel bandbreedte je in een bepaald tijdsbestek kunt bezuinigen. Door een bestand te selecteren en het geschatte aantal bezoekers in te voeren dat de pagina bezoekt, meldt HTMLTurbo de gemiddelde winst per dag, maand en jaar. Dit zou ik niet betitelen als exacte data, maar het is interessant om het resultaat van je inspanningen te zien, vooral als de rekening van je provider berust op gebruikte bandbreedte.

Werken Ze? Ik testte een aantal HTML-bestanden op beide programma's, reikend van kleine, uitsluitend tekstbestanden tot ingewikkelde layouts met talloze Java elementen. In beide programma's hield ik de basis compressie-instelling aan. De meer gecompliceerde bestanden gaven, dat is te begrijpen, de beste resultaten: in een geval werd een 45,532 byte bestand gereduceerd tot 39,486 bytes door Mizer (een winst van 6,046 bytes, of 13.3 procent) en tot 40,448 bytes met HTMLTurbo ( 5,084 byte winst, of 11.2 procent). Het macro-gegenereerde bestand voor TidBITS-452 echter produceerde minimale winst: van een eerst 32,983 bytes grootte maakte Mizer een 32,586 byte bestand (winst 1.2 procent) terwijl HTMLTurbo een 32,432 byte file schiep (winst 1.67 procent).

Ik gooide twee complete sites tegen de programma's aan). De grotere kwam op 22,713,440 bytes (22.7 MB) en werd gereduceerd tot 21,589,258 bytes (winst 1,124,182 bytes, of 4.95 percent) door Mizer en 21,488,988 bytes (winst 1,224,452 bytes, of 5.39 percent) met HTMLTurbo. Merk op dat deze cijfers de gehele site betreffen, afbeeldingen en alles. De tweede site, die heel wat bescheidener was, kromp 14.8 procent van 134,236 bytes tot 114,265 bytes (Mizer) en 15.5 procent tot 113,445 bytes (HTMLTurbo).

Compressie-spitsvondigheden -- Ik was, in het algemeen, tevreden met de 5 tot 15 procent compressie die ik bereikte in mijn testen. Ik kon geen elementen in de pagina's vinden die door de compressie niet meer werkten, en in meerdere gevallen scheen de laadtijd te verminderen. Niettegenstaande wat beide programma's beweren, worden reële snelheidsverschillen beïnvloed door externe factoren zoals Internet verkeer, de gebruikte computer, en de connectie met het internet.

In feite hadden de problemen die ik met beide programma's ondervond meer te maken met de interface en de acties dan met de resultaten. Mijn grootste klacht over Mizer heeft te maken met het verwerken van een folder met meerdere HTML-bestanden. Alhoewel het programma reservekopieën maakt van de originele files, zitten deze overal verspreid in de originele map in plaats van een aparte folder; voor mijn grote website met 1466 bestanden in verschillende mappen, betekende dit dat ik alle gecomprimeerde en originele bestanden manueel moest scheiden.

HTMLTurbo introduceerde zijn eigen versie van dit probleem: het gooit elke bewerkte file in één map - als je meerdere bestanden vanop verschillende plaatsen op je harde schijf comprimeert, dan moet je ze allemaal in één map gaan terugzoeken (en hopen dat er geen bestanden waren met dezelfde naam bv. index.html). Een ander probleem met HTMLTurbo is het volledige gebrek aan informatie over wat er uit de HTML-code wordt weggehaald. Sommige personen willen deze details niet weten, maar ik wil weten wat er gebeurt met de HTML waar ik zoveel uren aan gezwoegd heb (dit is ook de reden waarom ik zo wantrouwig ben tegenover sommige WYSIWYG HTML-programma's). Mizer, dat iets minder flexibel is, maakt dit goed door precies bij te houden wat er gebeurde in een ReadMe-bestand.

De spons helemaal uitwringen -- Voor ontwerpers die zoveel mogelijk hun HTML willen comprimeren, zijn beide hulpprogramma's goed uitgerust voor hun taak. Mizer 1.2 kan aangekocht worden via de TidBITS sponsor Digital River voor $69.95; en hoewel er geen demo beschikbaar is, garandeert Antimony Software de volledige som terug te geven indien je binnen de 30 dagen afziet van de aankoop. HTMLTurbo van VSE is beschikbaar als een 1.2 MB download-bestand. De demo-versie is volledig werkzaam gedurende 21 dagen, daarna kost het $79.95 om een registratiecode te krijgen.

<http://www.antimonysoftware.com/>
<http://www.vse-online.com/>


Helaas, HyperCard!

door Geoff Duncan <[email protected]>. Vertaling: [JV], [MK], [LmR] & [JS].

Reeds meer dan tien jaar is HyperCard een inspirerend product geweest, dat op zijn eentje scripting en authoring gedefiniëerd heeft, een hoop naäpers voortbrengend, en dat gebruikers toelaat verbazingwekkende en unieke dingen te doen met hun computers, gewoon door te proberen. Weinig dingen staan dichter bij de echte mentaliteit van de Macintosh dan HyperCard.

Nu, zonder enige waarschuwing, schijnt Apple een punt te zetten achter deze witte raaf onder de software, net aan de vooravond van zijn wedergeboorte als gesofistikeerd QuickTime authoring-gereedschap. HyperCards onzalige situatie verklaren vereist dat we een beetje geschiedenis nagaan, maar onthult ook dat de oorspronkelijke levenskracht van HyperCard nog steeds intact is.

En zo begint het -- HyperCard is één van de moeilijkst te omschrijven programma's die ooit ontworpen werden. De meeste applicaties vervullen een welomschreven verzameling opdrachten; tekstverwerkers beheren tekst en documenten; databases bewaren en presenteren informatie; spreadsheets bewaren gegevens en voeren berekeningen uit; webbrowsers geven online-inhoud weer. Deze programma's hebben wel omschreven, concrete doelen: de meeste Macintosh-gebruikers zouden kunnen uitleggen wat deze programma's doen, en waarom iemand ze zou willen gebruiken.

Met HyperCard ligt het anders: het is abstract. Het kan ertoe gebracht worden om ongeveer alle functies van bovenvermelde programma's uit te voeren - de ene al wat beter dan de andere - en nog een aantal andere taken te vervullen. Het is één van de eerste echte authoring programma's, en laat gebruikers toe informatie te organiseren (beeld, tekst, geluid, films en andere) en krachtige ingebouwde navigatiefuncties en scripts te gebruiken om unieke functionaliteit voor specifieke noden te creëren. Indien dit verdacht veel aan programmeren doet denken, dat kan het ook zijn: HyperCard bevat HyperTalk, een baanbrekende Engels-achtige scriptingtaal die voor vele mensen als inleiding tot het programmeren heeft gediend, zelfs nu nog. HyperTalk laat scripters toe alles te creëren, gaande van multimediaspellen, kiosken en presentaties tot adresboeken, op maat gemaakte facturatiesystemen, productdemonstraties, online help, en veel meer, en bovendien was HyperCard er snel bij als het ging om ondersteuning van belangrijke technologieën als AppleScript, PlainTalk, QuickTime en (zeer belangrijk) WorldScript.

<http://www.apple.com/hypercard/>

Wie ben je? De grootste kracht van HyperCard is altijd zijn flexibiliteit geweest, net als zijn grootste hindernis werd gevormd doordat het programma moeilijk in een hokje was onder te brengen. Wat doet HyperCard? Is het een afspeelapparaat? Ja. Een ontwikkelgereedschap? Reken maar. Een persoonlijke informatie-organizer? Dacht het wel. Een database? Dat klopt. Een scripting-omgeving? Ja. Nog een heleboel andere dingen? Altijd.

Maar is HyperCard ook een multimedia authoring tool? Min of meer. Toen HyperCard in 1987 zijn debuut maakte, was het een van de eerste multimedia-programma's. Het was de tijd van de dure zwart-wit Macs, en HyperCard's voor die tijd uitdagende presentatiemogelijkheden waren vooral de verdienste van zijn geestelijke vader, Bill Atkinson, schepper van QuickDraw en MacPaint.

Maar de grafische eigenschappen en de wijze van presenteren van HyperCard zijn geworteld in die zwart-witte wereld, en tot op de dag van vandaag kan HyperCard nog steeds niet in kleur denken. De afgelopen jaren hebben andere ontwikkelaars, en tenslotte ook Apple, extensies voor HyperCard gemaakt die kleurenplaatjes kunnen vertonen, interface-onderdelen van een kleur kunnen voorzien en QuickTime ondersteunen. Dat deze toevoegingen bestaan, zegt veel over de flexibiliteit van HyperCard en maakt het mogelijk dat het de basis vormt van producten als het enorm populaire spel Myst. Maar ze kennen ook belangrijke tekortkomingen, zijn vaak onhandig in het gebruik en kunnen niet verhullen dat HyperCard in wezen een pinguin in een kleurige toverjas is.

<http://www.myst.com/>

Met genoeg inspanningen zou HyperCard zo kunnen worden herschreven dat het wèl in kleur zou kunnen denken, maar die gelegenheid is nooit benut. Toen HyperCard 2.0 uitkwam in 1991 zaten organisatorische en zakelijke beslommeringen in de weg, gedeeltelijk omdat HyperCard werd overgeheveld naar Claris en een commercieel pakket werd. Bij Claris heeft HyperCard een sluimerend bestaan geleid, waarna het terugkeerde in de schoot van Apple om nog meer te sluimeren. Ondertussen ontwikkelden producten als SuperCard en Director zich tot volwassen authoring-omgevingen met geïntegreerde ondersteuning van kleurgebruik. De makers van HyperCard hebben uiteindelijk talrijke verbeteringen toegevoegd - waaronder de mogelijkheid om standalone applicaties te bouwen, plus ondersteuning voor AppleScript en WorldScript. Maar het zo gewenste herschrijven om een echte kleurondersteuning te bereiken was nooit haalbaar.

Wat wil je? Toen begon Apple's QuickTime 3.0 project. Drie jaar geleden was QuickTime Apple's grote succesverhaal in de kakofonie van teleurstellende winsten, een slinkend marktaandeel en een verwerend vertrouwen van de consument. QuickTime zette de toon voor digitale video, en Apple zette zwaar in op het succes van QuickTime.

In QuickTime 3 is een "movie" eigenlijk alleen maar een container voor diverse datatypen en kan het concrete objecten bevatten - zoals een knop - die eigenlijk niets te maken hoeven hebben met audio, video, of traditionele media. Zolang deze objecten events als muisklikken e.d. konden ontvangen was er geen reden waarom ze niet zouden kunnen reageren op acties van de gebruiker of van andere objecten. Dat was het zwaktepunt van het idee achter QuickTime Interactive (QTi); het enige wat QuickTime nodig had was een manier om te kunnen specificeren hoe objecten zouden moeten interageren met de gebruiker en met elkaar. QuickTime had een scripting taal nodig.

Apple had met HyperCard al een scripting taal en een authoring tool, en het zat binnen de kortste keren in kannen en kruiken. HyperCard 3.0 zou opnieuw worden geïmplementeerd bovenop QuickTime met behulp van QuickTime data formaten, waardoor HyperCard 3.0 een editor werd voor interactieve QuickTime filmpjes. Projecten die werden gemaakt met HyperCard zouden alle kleurcapaciteit van QuickTime krijgen en in elk programma werken - en op elk platform - dat QuickTime ondersteunde. De belegerde en ontzenuwde HyperCard-groep werd een onderdeel van de high-profile, goed gefinancierde QuickTime-groep, en de aanhangers van HyperCard jubelden.

Apple heeft de laatste paar jaar herhaaldelijk HyperCard 3.0 laten zien. De demo's waren veelbelovend, met HyperTalk scripts ingebed in QuickTime-objecten, HyperCard stacks die in Web browsers draaiden via QuickTime en HyperCard dat Internet toonde binnen stack-vensters. Veel mensen hebben versies van HyperCard 3.0 zien werken en hebben gehoord hoe afgevaardigden van Apple hun toewijding uitspraken aan de uitgave van HyperCard 3.0, hoewel er geen concrete uitgifte-data werden genoemd.

In 1997 begon Apple de ontwikkelaars langzaamaan in te lichten dat het van plan was QuickTime 3 uit te geven zonder QTi. Daar QuickTime 3 de eerste volledige cross-platform uitgave was, was het vanuit een zakelijk oogpunt verstandig om QuickTime 3 zich zo snel mogelijk op de markt te laten vestigen. Apple schoof QTi door naar QuickTime 4.0 maar herhaalde haar toewijding aan QTi en HyperCard 3.0. Ondertussen bracht het HyperCard team updates uit die HyperCard naar Mac OS 8 trokken, en het rolde er vervolgens QuickTime 3 scripting-mogelijkheden in, naast enkele andere functies.

Waarom ben je hier? Afgelopen twee weken echter kwam er vervelend nieuws uit Cupertino. Hoewel de HyperCard-ingenieurs lang aan QuickTime gewerkt hebben - gedeeltelijk om QuickTime 3 af te krijgen en de noodzakelijke basis te leggen voor HyperCard 3 - is een paar weken geleden het hele HyperCard team toegevoegd aan QuickTime-ontwikkeling. Opt dit moment is er geen HyperCard team, zijn er geen plannen voor een HyperCard team, en wordt er niet aan HyperCard gewerkt. Volgens betrouwbare bronnen heeft de Vice President van Wereldwijde Product Marketing Phil Schiller op een personeelsbijeenkomst eind Oktober gezegd dat HyperCard niet langer ontwikkeld zal worden. Ondanks een voordurende roep om aandacht van de HyperCard gemeenschap heeft Apple geen officiële mededelingen gedaan over de toekomst van HyperCard.

Waarom zou Apple HyperCard 3.0 laten vallen? Theorieën zijn er genoeg, maar die theorieën die voor mij zinvol klinken hebben betrekking op QuickTime, niet op HyperCard. Met QuickTime 3 heeft Apple een enorme cross-platform media-architectuur geïntroduceerd die als basis gebruikt wordt voor de ISO MPEG-4 standaard. Dat is een belangrijke ontwikkeling, en het is een van de weinige gebieden waar Apple duidelijk een deel van de computerindustrie domineert. De schattingen zijn dat QuickTime op meer dan 24 miljoen Macs wereldwijd draait, en een schatting door Media Metrix luidt dat QuickTime op bijna 70 procent van de 35.5 miljoen in de V.S. geïnstalleerde Intel PC's draaide in maart 1998 - en data is voordat QuickTime 3.0 uitkwam.

<http://www.mediametrix.com/corp/press/press_mm58.htm>

Daarom is QuickTime onderwerp van meer geduw en getrek in de industrie dan enige andere Apple-technologie. Microsoft heeft lang gevochten tegen de dominantie van QuickTime, in het bijzonder in Windows. Materiaal van de anti-monopolie rechtszaak onthullen hoe Microsoft bedrijven gedwongen heeft ondersteuning van QuickTime te stoppen, en hoe ze geprobeerd hebben Apple zo ver te krijgen de digitale mediamarkt te delen. Los van de waarheid achter deze beschuldigingen is het duidelijk dat Apple flink wat tijd en moeite steekt in de markt die het met QuickTime heeft veroverd.

<http://www.seattletimes.com/news/technology/html98/appl_102998.html>
<http://www.seattletimes.com/news/business/html98/micr_092098.html>

Onder deze druk zou ik niet verbaasd zijn als Apple concessies heeft gedaan naar digitale media-ontwikkelaars - waarvan de meeste voor zowel Windows als de Mac ontwikkelen - om hun ondersteuning van QuickTime veilig te stellen. Een van deze concessies kan een belofte zijn om niet te concurreren met QuickTime auteursprogramma's en productieprogramma's van derde partijen. Aangezien HyperCard 3.0 in essentie een programma is om interactieve filmpjes te maken en te wijzigen zijn ontwikkelaars zoals Macromedia, Adobe, Sorenson Video, TrueVision, Equilibrium en Electric Image wellicht niet blij als Apple een programma ontwikkelt om interactieve filmpjes mee te maken. Conceptueel zou de situatie niet al te verschillend kunnen zijn met Apple's hom-of-kuit situatie met Emailer: laat het product vallen en maak je gebruikers boos, of blijf het maken en maak je ontwikkelaars boos.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05129>

Dus, HyperCard heeft geen ontwikkelteam, en QuickTime's interactieve eigenschappen zijn slechts beschikbaar in beperkte mate in een moeilijk deel van de programmeeromgeving voor QuickTime applicatie-ontwikkelaars.

<http://developer.apple.com/techpubs/quicktime/qtdevdocs/REF/tp_qt3sprite_wired.htm>

Waar ga je heen? -- Weet je nog hoe HyperCard in deze situatie terechtkwam: gebrek aan geïntegreerde kleur, hetgeen HyperCard's mogelijkheden als multimedia programma flink in de weg zat. Dit is een klassiek voorbeeld van hoe HyperCard's abstractheid het grote zwaktepunt was. HyperCard vervult een keur aan doeleinden voor vele Macintosh-gebruikers zonder ook maar een moment multimedia te schrijven. Zo houdt HyperCard bijvoorbeeld TidBITS bij elkaar: al onze automatisering voor abonnement-managing, afleveringsdistributie, database-management, Web site productie en mailing lijst-archivering is gebouwd in HyperCard. Adam distribueerde zelfs de eerste 99 afleveringen van TidBITS in HyperCard.

Mensen huren me regelmatig in om met HyperCard-projecten mee te werken voor zakelijke, educatieve en thuisgebruikers. Slechts zelden gebruiken deze projecten multimedia. Ze leveren toegang tot informatie en dienen als leermateriaal voor studenten die leren programmeren of een vreemde taal leren, verbinden applicaties op manieren die AppleScript alleen niet aankan, regelen laboratoriumapparatuur, en nog veel meer. Een van mijn grootste HyperCard-projecten is Golem, een Internet robot die URL-verificaties uitvoert en Web page analyses doet voor cliënten, waaronder grote industriële namen als Microsoft. Anderen gebruiken HyperCard voor van alles, van speciaal toegesneden databases en het verbinden van organizatie van Web site management, televisie-ondertiteling, het maken van moleculaire modellen, en inhoud-ontwikkeling voor CD-ROM en Web-gebaseerde projecten. Voor verrassende voorbeelden van HyperCard's flexibiliteit moet je maar enkele van de HyperCard-verhalen op Jacque Landman Gay's Web site bekijken. In veel van de gevallen waren deze projecten alleen al de reden om een Mac aan te schaffen.

<http://www.hyperactivesw.com/HCStories/stories.html>

Sommigen zullen misschien zeggen dat HyperCard aan het einde van zijn bruikbaarheid is gekomen: veel van de moderne programma's kunnen veel van zijn functies vervullen. Utilities-ontwikkelaars kunnen zich storten in de snelbewegende wereld van REALBasic. Scripters die applicaties integreren, kunnen interfaces bouwen met FaceSpan. Mensen die aan HyperCard gewend zijn kunnen proberen multimedia te maken in het kleur-toegespitste SuperCard, dat bij IncWell is terechtgekomen na overname van Allegiant. HyperCard gebruikers die cross-platform-capaciteit nodig hebben kunnen kijken naar MetaCard, dat kan uitvoeren naar Windows, Unix, en de Mac. Scripting geeks kunnen terecht bij Userland Frontier's automatie en Web publishing-capaciteiten. Natuurlijk kunnen multimedia auteurs een smak geld neertellen voor Macromedia Director, de mammoet binnen de multimedia-industrie, en zij die QuickTime 3 willen kunnen interactive movies bouwen met producten als Totally Hip's Web-oriented LiveStage.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05043>
<http://www.facespan.com/>
<http://www.incwell.com/SuperCard/SuperCard.html>
<http://www.metacard.com/>
<http://www.scripting.com/frontier5/>
<http://www.macromedia.com/software/director/>
<http://www.totallyhip.com/Link/ProductsLiveStage.html>

Ook al zijn vele van deze programma's erg goed, geen van hen kunnen niet tippen aan de flexibiliteit van HyperCard, hoewel veel van hen HyperCard's multimedia-capaciteiten voorbijgegroeid zijn. De meeste van deze producten kunnen niet de keur aan externals aanspreken die binnen HyperCard beschikbaar zijn. Vele van hen hebben een minimale of helemaal geen ondersteuning voor AppleScript of andere OSA scripting-talen. Sommige hebben beperkte scripting-dialecten en enkelen bieden HyperCard's integrale navigatie- en data-opslag. Bovendien biedt (voor zover ik weet) geen van hen de WorldScript-functionaliteit die zo belangrijk is voor de internationale gebruikers. HyperCard blijft een klasse apart.

Wat kun je doen? Op dit moment is de toekomst van HyperCard onduidelijk. Als je iets om HyperCard geeft, laat Apple dan weten hoe en waarom je het gebruikt. Als Apple ziet dat HyperCard goed is voor het verkopen van Macs, unieke mogelijkheden biedt op de Mac en helpt de Mac te houden op de plaats waar het reeds lang geleden de PCs zou hebben vervangen, begrijpt Apple HyperCard's ongeëvenaarde waarde aan de Macintosh-industrie.

Jacque Landman Gay van HyperActive Software heeft een snail-mail-campagne opgezet om Apple's Interim-directeur Steve Jobs te laten weten in welke mate HyperCard belangrijk is voor de Mac-gebruikers. (Een e-mailcampagne zou maar leiden tot mail-bombing; niemand vindt het leuk gebombardeerd te worden met e-mail.) Vele goed geargumenteerde, beleefde brieven van HyperCard-gebruikers zouden ervoor kunnen zorgen dat HyperCard's status weer op tafel komt, hetgeen op zijn beurt Apple's HyperCard-ingeneurs - waarvan vele jarenlang vrijwillig hebben gewerkt om het product in stand te houden - de kruiwagen zou kunnen geven die ze nodig hebben om ervoor te zorgen dat HyperCard een toekomst heeft. Alles wat je nodig hebt, kun je vinden op HyperActive's Web site; de rest ligt in jouw handen.

<http://www.hyperactivesw.com/SaveHC.html>


Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering