Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#367/24-Feb-97

Heb je je al ooit eens afgevraagd wat de verkopers motiveert in grote electronica-winkels? Poen! Lees Ian Gregson's ervaringen gedurende de recente feestdag-verkoopdagen. In dit nummer tevens nieuws over de beta-releases van Emailer 2.0 en Apple's CFM-68K Runtime Enabler. Mark Anbinder bekijkt WebTV en Stuart Cheshire bespreekt in detail hoe "latentie" je supersnelle modem op de knieën krijgt.

Onderwerpen:

Copyright 1997 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: < [email protected] > Comments: < [email protected] >

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

MailBITS/24-Feb-97

CFM-68K Beta -- Voorbije december gaf Apple aan eigenaars van 68K-machines de raad CFM-68K Runtime Enabler buiten gebruik te zetten, daar het ernstige crashes kon veroorzaken, tevens data-verlies bij sommige programma's (zie TidBITS-356), en daar Mac OS 7.6 het niet ondersteunde. Nu heeft Apple CFM-68K Runtime Enabler 4.0b1 uitgebracht voor 68K Macs. Hoewel Apple er de nadruk op legt dat de beta-versie geen ondersteuning geniet (op eigen risico gebruiken dus!), geven de eerste tests aan dat programma's, die CFM nodig hebben nu normaal draaien, met uitzondering van Cyberdog 1.2.x of 2.0. Apple heeft het plan de nieuwere versie van CFM-68K bij te voegen bij het Mac OS 7.6.1, een interim-lancering die begin volgende maand verwacht wordt. (GD)

< http://www.macos.ap ple.com/macos/cfm/cfmbeta.html>

BBEdit 4.0.3 -- Bare Bones Software heeft BBEdit, de commerciële versie van zijn populaire tekst-editor, aangepast. (Zie TidBITS-365.) Het nieuwe BBEdit 4.0.3 heeft nu een verbeterde FTP- en HTML-ondersteuning, een betere integratie met CodeWarrior, snellere opstarttijden en tevens betere prestaties op PowerPC 603 en 604-processors. De update is ongeveer 2.5MB groot.

<http://www.barebones.com/update s.html>

Emailer 2.0 Beta -- Claris kondigt een publieke beta aan van Emailer 2.0, dat nu al zijn berichten in één enkele file bewaart (een verbetering van ernstige problemen in prestaties en bewaren tegenover vorige versies) en verbeterde filterfuncties bevat. Hoewel er in Emailer 2.0 vele verbeteringen zitten, tonen mijn vlugge tests aan dat het nog maar stabiel is voor avontuurlijke gebruikers. De download is 5 MB groot. (GD)

<http://www3.claris.com/emailer_b eta/>

Performa's verkopen in de vuurlijn.

door Ian Gregson <[email protected]>

Heeft het je nooit verwonderd, als je in een grote electronica-zaak binnenloopt die Macs verkoopt, dat de verkopers niet altijd zo behulpzaam (en soms zelfs niet vriendelijk) zijn? Mijn bevindingen tijdens de voorbije laatste feestdag-verkoopdagen maakten mij duidelijk waarom sommige Macintosh-kopers zo koel behandeld worden door de verkopers.

Ik werk op een Mac sedert 1989. Juist voor kerstmis sloot ik een overeenkomst met Apple om te werken tijdens een van hun winkelpromoties, genaamd Apple Demo Days. Na een training van twee dagen werd ik tewerkgesteld in een van de drukste Future Shop-filialen in het centrum van Vancouver, Canada, wat overeenkomt met een voor-kerstmis-verkoops-hel.

Spiff en Span -- Ik ondervond er dat de verkopers smeergeld kregen ("spiffs" genoemd) van de computerfirma's voor het stimuleren van de verkoop. Acer, Compaq, IBM en Apple geven "aanmoedigingspremies". Raad eens wie er de beste gaf? Acer. Raad eens wie er het meest verkocht? Acer. Raad eens wie er de kleinste premie gaf? Apple. En raad nog eens wie er het minste verkocht? Juist, Apple.

De premies variëren niet alleen van merk tot merk, maar ook van model tot model. De premies voor de Performa 6400/200 of 180 liggen merkelijk hoger dan die voor de nieuwe 6360.

Het idee van het geven van premies is duidelijk de sterkste motivatie voor de verkopers, en dit vertaalt zich in het feit dat veel meer tijd besteed wordt aan potentiële Acer Aspire-kopers dan aan een Macintosh-koper. Ook zie je dat de verkopers Acer veel meer aanbevelen dan de Macintosh. "Gebruiksvriendelijkheid" of "plug-and-play" hebben geen betekenis als je weet dat de verkopers soms tot 500 procent meer premie krijgen.

Tijdens de periode bij Future Shop werden er van de Acer Aspire tien keer meer verkocht dan van de Macintosh. Het was pijnlijk om aan te zien. Computer-leken wisten niet wat hen zou overkomen. De meesten zochten een goedkope machine om hen op Internet aan te sluiten.

Ik sprak met vele van deze eerstemaals-computer-kopers. Mijn eerste vraag was: "Hebt U al eens overwogen een Macintosh te kopen?". Negentig procent van de antwoorden waren "neen" (en dat waren dan nog de beleefden). Dikwijls kreeg ik antwoorden zoals "Is dit een grap?" of "Kun je er Windows op draaien?" of "Al mijn vrienden hebben Windows 95 - waarom zou ik dan een Mac kopen?" Na ze over hun vrees voor Macintosh heen te hebben gebracht, waren allen steeds onder de indruk van mijn demo. Gewoon het inbrengen van een diskette of een CD en dan het ikoontje op het bureaublad te zien verschijnen verbaasde iedereen. Het gebruiksgemak stelde hen verstomd. Kabel-TV op een Mac spelen had nog meer effect. Sommige begonnen ernstig te overwegen een Mac te kopen...gedurende zo'n vijf minuutjes, en kochte dan toch een Acer.

Een positieve noot was wel dat 90 procent van de Mac-gebruikers blij waren mij terug te zien. Ik had geweldige conversaties met oude Mac-fans ovber hoe goed de Mac is en hoe slecht Apple's marketing is. (De overige 10 procent waren Performa 6400-gebruikers, die hun machine gekocht hadden toe zij het eerst uitkwam: twee maanden na introductie verlaagde Apple de prijs met zo'n 700 Canadese Dollar!).

Het was duidelijk dat nieuwe computergebruikers de winkel binnenkwamen met het vaste idee welke computer ze zouden kopen. Ze kwamen niet om een beslissing te maken, ze kwamen gewoon de computer kopen die ze al gekozen hadden. Neem daar dan bij dat bij de minste aarzeling onmiddellijk de Acer werd naar voren geschoven door de verkopers, dan wordt het duidelijk dat er weinig Macs verkocht werden.

Wat moet Apple doen? Apple zou een veel agressievere marketing-strategie moeten toepassen om te trachten de Acer Aspire van de kaart te vegen. 30 minuten durende reclameboodschappen kunnen dan wel mooi zijn, maar intelligente 30 seconden spots kunnen soms meer effect hebben. Elk medium moet voor ogen gehouden worden.

Apple' premiesysteem is dan wel verbeterd (alle personeelsleden van een bepaald Future Shop-filiaal kregen PowerBook 190's vor de grootste Mac verkoop over een bepaalde periode), maar niets overtuigt verkopers die op commissie werken meer dan koude, harde cash. Ik weet het zeker, want verscheidene verkopers vroegen mij of ik hun PowerBook niet wou kopen.

Als de Mac-verkoop in die grote discountwinkels dan zo slecht is, waarom worden ze daar dan nog aangeboden? Omdat het daar is dat de budgetbewuste, eerstemaals, niet-beter-wetende computerkopers hun eerste machines kopen. Future Shop winkels staan in de frontlijn in de strijd om de eerstekeers-kopers.

Er zijn nog steeds veel meer mensen die thuis geen computer hebben dan wel. Apple moet die eerstekeers-kopers overtuigen nog voor die de winkel binnengaan. Kombineer dat dan met een betere "motivatie" van de verkoper, die dan Apple aanbeveelt. Dan zal de verkoop van Apple wel stijgen!

Internet voor de televisiegeneratie

door Mark H. Anbinder < [email protected] >

Het Web heeft de aandacht getrokken van veel mensen op zoek naar informatie en vermaak, en groepen variërend van het Nationale Hockeyteam tot het Oregon Shakespeare Festival hebben veel energie gestoken in het aantrekkelijk en informatief maken van hun Website. Maar hoewel TidBITS lezers per definitie al op een of andere wijze toegang hebben tot het Internet, beschikken veel gezinnen niet over de relatief moderne computer, modem, en een Internet abonnement, nodig om online te geraken.

< http://www.nhl.com/ >
< http://www.mind.net/osf/ >

Philips Magnavox en Sony, beide licentiehouders van de naam "WebTV", brengen nieuwe consumenten electronica op de markt, waar door Web en email bereikbaar wordt voor iedereen met een televisie en een telefoonaansluiting. (Zo ongeveer iedereen dus, al moeten de aansluitpunten fysiek dicht bij elkaar zijn.) De glanzende, zwarte apparaatjes kosten ongeveer 300 dollar (plus nog eens 100 dollar als je het "optionele" toetsenbord wilt - en dat wil je), en ondersteuning kost ongeveer 20 dollar per maand, minder dan de meeste mensen betalen voor kabel-TV.

< http://www.sel.sony.com/SEL/webtv/index.html >
< http://www.magnavox.com/hottechnology/webtv/webtv.html >
< http://www.webtv.net/ >

Een groot voordeel van WebTV is dat alles al klaar is. Je hoeft geen software uit te zoeken, geen speciale utilities te downloaden als je geluid wilt horen of bewegende beelden wilt zien, en geen "out of memory errors" of "general protection faults". Het apparaat heeft een ingebouwde, snelle, modem (33.6 Kbps v.34bis), dus je hoeft alleen nog maar de draden van de WebTV te steken in je telefoonaansluiting, het lichtnet, en je televisie.

< http://www.webtv.net/corp/HTML/home.specs.html >

Het idee achter WebTV is dat thuisgebruikers willen dat vermaak en informatie naar ze toekomt. Het basismodel WebTV, met alleen maar een afstandsbediening, geen toetsenbord, voldoet daaraan. Je kunt zoveel browsen als je hartje begeert, met pijltoetsen op de afstandsbediening om over een Webpagina rond te bewegen, en de "Go" toets om een link te volgen of een optie te kiezen. Dit doet vreemd aan voor wie een muis gewend is, maar zo gek is het niet. Het doet me denken aan het programmeren van een videorecorder.

WebTV vertoont Webpagina's op je televisiescherm. Maar zelfs al is je televisie veel groter dan de meeste computerschermen, toch kan het niet zoveel informatie tonen. televisies hebben veel minder oplossend vermogen dan zelfs maar een 640 x 480 monitor, ook al geeft de S-Video uitgang van WebTV een iets beter beeld op televisies die S-Video aankunnen. Veel Webpagina's ogen heel anders op een WebTV dan in Netscape Navigator of Microsoft Internet Explorer. Doordat het televisiebeeld in twee groepen lijnen wordt opgebouwd, bijvoorbeeld, worden horizontale strepen onrustig op een WebTV als ze maar 1 pixel hoog zijn. In het algemeen gesproken zal tekst anders vloeien, en zullen afbeeldingen ergens anders terecht komen dan de ontwerper bedoeld heeft. Webpagina's die ontworpen zijn voor extreem grote monitoren (naar mijn mening en slecht idee) zullen moeilijk te verwerken zijn.

Real Updates -- De laatste WebTV versie ondersteunt RealAudio, waardoor Web gebruikers kunnen luisteren naar concerten, nieuwsberichten, en ander geluid in real time. De bandbreedte van een modemverbinding is voldoende om spraak (zoals een nieuwsbericht) goed te laten klinken en muziek (zoals de uitzending van een concert) draaglijk te laten zijn. Vroege kopers van WebTV zullen ondervinden dat hun kastje zichzelf kan opwaarderen met deze en andere mogelijkheden. Wanneer de WebTV ontwikkelaars nieuwe mogelijkheden voltooien biedt elke kastje aan de benodigde software op te halen en zichzelf op te waarderen. Dit neemt enkele minuten modemen in beslag, en daarom vraagt de WebTV of je die tijd ervoor over hebt, voor het er aan begint.

Email voor iedereen -- WebTV kent ook email, en kan maximaal vijf eigen brievenbussen bijhouden. Dit soort van email is waarschijnlijk het meest geschikt om iets te schrijven naar de kinderen op school, of om de kleintjes een berichtje te laten sturen naar Oma. De WebTV heeft te weinig ruimte om veel tekst van een email bericht in een keer te laten zien, en het (Helvetica-achtige) proportionele font maakt het zinloos berichten te formatteren, maar het verzenden en ontvangen van korte berichtjes werkt naar behoren.

Dit brengt ons bij het punt van het typen. De meeste Internet gebruikers zullen van tijd tot tijd iets typen, zelfs als zij nooit email gebruiken. Om WebTV "www.cnn.com" of "www.tidbits.com" te laten bezoeken moet je toch echt het adres intikken. WebTV stelt je in staat met de afstandsbediening de letters bijeen te rapen op een toetsenbord op het scherm, vergelijkbaar met de Newton. Dit is gemakkelijk onder de knie te krijgen (je kunt zelfs kiezen tussen het standaard QWERTY toetsenbord en alfabetische volgorde), maar het werkt gruwelijk langzaam.

Het toetsenbord maakt gebruik van dezelfde infrarood technologie als de WebTV afstandsbediening, dus je kunt op de bank zitten schrijven met het toetsenbord op schoot. Het is een compact toetsenbord, dat in het begin even wennen kan zijn, maar het is veel beter dan "tikken" met de afstandsbediening.

Het is leuk! Tot mijn eigen verbazing raakte ik aan de browser van WebTV gehecht. De luie-stoel bemadering van Websurfen was erg leuk, en ik stel de mogelijkheid op prijs om een Webpagina op te zoeken waarvan de URL in een televisieprogramma of reclamespotje genoemd wordt. Met andere woorden, zelfs verstokte Internet gebruikers kunnen aan WebTV verslaafd raken. Natuurlijk is WebTV gericht op gezinnen zonder computer, maar ik zie werkelijk toegevoegde waarde in een WebTV, zelfs voor gezinnen die al aangesloten zijn. En als je toch bezig bent, koop er ook een voor Oma.

Bandbreedte en latentie: Het gaat om de latentie, sukkel (Deel 1)

door Stuart Cheshire <[email protected]>

Jaren geleden leerde David Cheriton me iets op de Universiteit van Stanford wat destijds heel logisch leek - als je een netwerkverbinding hebt met en kleine bandbreedte, dan kun je die bandbreedte makkelijk vergroten door meer verbindingen parallel aan elkaar te schakelen. Als je echter een netwerkverbinding hebt met een slechte latentie, dan zal je zelfs met al het geld in de wereld niet van een groot aantal parallel geschakelde verbindingen, een verbinding kunnen maken met een goede latentie. Ondertussen zijn er vele jaren verstreken en deze feiten lijken verloren te zijn aan de bedrijven die netwerkhardware en -software maken voor huiselijk hebruik. Ik denk dat de tijd rijp is voor uitleg.

Snelheid & Capaciteit -- Zelfs slimme mensen hebben moeite de implicaties van latentie en doorgave te kunnen bevatten. Een deel van de problemen worden veroorzaakt door het misleidende gebruik van het woord "sneller". Zou je zeggen dat een Boeing 747 drie keer sneller is dan een Boeing 737? Natuurlijk niet. Beide vliegen ongeveer 500 mijl per uur. Het grote verschil is dat een 747 500 mensen kan vervoeren en een 737 maar 150. De Boeing 747 is drie keer zo groot als de Boeing 737 maar niet sneller.

Als je snel naar Londen zou willen, zou je de Concorde nemen, die ongeveer 1.350 mijl per uur vliegt. Hier kunnen echter maar 100 passagiers in, dus het is de kleinste van de drie. Grootte en snelheid zijn niet hetzelfde.

Aan de andere kant, als je 1.500 mensen zou moeten vervoeren en je zou maar een vliegtuig hebben, zou de 747 het in drie keer kunnen doen terwijl de 737 er tien keer voor nodig zou hebben. Dus zou je kunnen zeggen dat een Boeing 747 grote groepen mensen drie keer sneller kan vervoeren dan een Boeing 737, maar je zou nooit zeggen dat een Boeing 747 drie keer sneller is dan een Boeing 737.

Dat is een probleem met de communicatieapparatuur van vandaag de dag. Fabrikanten hebben het over snelheid als ze capaciteit bedoelen. Het andere probleem is dat eindgebruikers voornamelijk grote bestanden sneller willen versturen. Het lijkt erop dat een trage verbinding met een hoge capaciteit hiervoor het meest geschikt zou zijn. Wat eindgebruikers niet zien is dat hun computers, om dit versturen van grote bestanden te kunnen regelen, tientallen kleine regelberichtjes heen en weer moeten sturen. Computercommunicatie onderscheidt zich van televisie en radio door de interactiviteit van de communicatie en interactiviteit is afhankelijk van heen en weer berichtjes.

De bovenstaande term "trage verbinding met een hoge capaciteit" klinkt je waarschijnlijk een beetje vreemd in de oren. Het klinkt mij zelfs vreemd in de oren. We zijn zo gewend geraakt aan een verkeerde manier van denken dat de juiste manier nu vreemd lijkt. Hoe kan een verbinding met een hoge capaciteit nu traag zijn? Hoge capaciteit betekent toch snel? Het opvallende is dat dat op andere gebieden niet geldt. Als iemand het heeft over een olietanker met een grote capaciteit, neem je dan meteen aan dat het een snel schip is? Als iemand het heeft over een een vrachtwagen met een grote capaciteit, neem je dan meteen aan dat die sneller is dan een sport auto?

We moeten dit onderscheid opnieuw maken in de communicatie. Als iemand ons vertelt dat een modem een snelheid heeft van 28,8 Kbps, moeten we onthouden dat 28,8 Kbps de capaciteit is en niet de snelheid. Snelheid is afstand gedeeld door tijd en bits zijn geen afstand.

Maar er is meer aan de hand met de ervaren doorgave dan snelheid en capaciteit, namelijk latentie. Veel mensen weten dat wanneer ze een harde schijf kopen, ze moeten kijken naar de zoektijd. Je zou ook de maximale doorvoersnelheid willen weten maar de zoektijd is belangrijker. Waarom vraagt niemand bij een modem naar de zoektijd? Latentie is hetzelde als zoektijd: de minimale tijd tussen het vragen om een stukje data en het krijgen ervan, net als de zoektijd bij een disk en net zo belangrijk.

Je zit eraan vast -- Als je eenmaal een verbinding hebt met een slechte latentie, zit je eraan vast. Als je een groot bestand wilt versturen over een modem, kan dat enkele minuten duren. Hoe minder data je wilt versturen, maar daar zit een grens aan. Hoe klein de hoeveelheid data ook is, er is bij elk netwerkapparaat altijd een minimale tijdsduur. Die minimale tijdsduur heet de latentie van een apparaat. Voor een gewone Ethernetverbinding is de latentie over het algemeen ongeveer 0,3 ms (milliseconden of duizendste van een seconde). Voor een normale modemverbinding, geven ping of traceroute tests een latentie van ongeveer 100 ms; ongeveer 300 keer minder snel dan Ethernet.

Als je tien karakters zou versturen (à acht bits per seconde) via je 33 Kbps modemverbinding, zou je aannemen dat dat

80 bits / 33000 bits per second = 2.4 ms

zou kosten.

Helaas is dit niet het geval. Het duurt 102,4 ms vanwege de lantentie van 100 ms die de modem heeft aan beide zijden van de verbinding.

Als je een grote hoeveelheid data zou willen versturen, bijvoorbeeld 100K, dan duurt dat 25 seconden en valt de latentie van 100 ms niet zo op, maar bij kleinere hoeveelheden data, bijvoorbeeld 100 bytes, overschaduwd de latentie de verzendtijd.

Waarom zou dit je iets uitmaken? Wat doen kleine beetjes data ertoe? De meeste eindgebruikers vinden de tijd die het kost om grote bestanden te versturen vervelend en niet de tijd die het kost om kleine bestanden te versturen dus denken ze bij het kopen van producten niet aan latentie. Bovendien kondigt de de verpakking van de modems "28,8 Kbps " en "33.6" aan maar wordt er met geen woord over de latentie gerept.

Wat de meeste mensen zich niet realiseren is dat computers honderden kleine regelberichten moeten versturen gedurende het verzenden van grote bestanden, zodat het resultaat dat de kleine datapaketten halen direct van invloed is op het resultaat van al het andere op het netwerk.

Stel je nu eens voor dat je in een wereld leeft waarin een modem via je telefoonlijn de enige mogelijke netwerkverbinding is. Je modem heeft een latentie van 100 ms maar wilt iets doen dat een lagere latentie vereist. Misschien ben je bezig met audio via het netwerk. 100 ms klinkt dan niet veel, maar het is genoeg voor een hoorbare vertraging en echo's, die conversatie kunnen bemoeilijken. Misschien ben je een interactief spel aan het spelen via het netwerk. Het spel stuurt slechts hele kleine beetjes data maar de 100 ms vertraging maakt de interactiviteit van het spel behoorlijk langzaam.

Wat kan je hieraan doen? Absoluut niets . Je kan de data comprimeren maar dat zal niet helpen: de hoeveelheid data was al klein en de latentie van 100 ms is er nogsteeds. Je zou 80 telefoonlijnen parallel kunnen aanleggen en over elke lijn één enkele bit versturen maar dan nog blijft de 100 ms latentie aanwezig.

Met andere woorden, als je eenmaal een apparaat met een slechte latentie hebt, kan je niets anders doen dan het vervangen door een apparaat met een goede latentie.

Modem Latentie -- De huidige consument artikelen hebben een afgrijselijk slechte latentie. De gemiddelde Ethernet kaart heeft een latentie van minder dan 1 ms. De ruggegraat van Internet als geheel heeft ook hele goede latentie. Hier is een voorbeeld uit de werkelijkheid:

Het Internet doet het dus niet eens zo slecht. Het kan met de tijd wel beter worden, maar we weten dat we nooit sneller kunnen dan lichtsnelheid. Met andere woorden, dat retourtje MIT in 85 ms kan misschien wat minder worden, maar het zal nooit sneller worden dan 48 ms. De snelheid kan wat hoger worden, maar dat zal niet twee keer zoveel worden. We zijn nu al een factor 2 van het theoretisch hoogtepunt. Ik vind dat best aardig - niet veel technologieën kunnen zoiets zeggen.

Vergelijk dit met een modem. Stel je woont 18 km van jouw Internet server. Bij lichtsnelheid door glasvezel (of de snelheid van electriciteit in koper, die ongeveer gelijk is) zou de latentie moeten zijn:

18000 / (180 * 10^6 m/s) = 0,1 ms

Ondanks de verschillen in modems, is de latentie van een modem ergens tussen de 75 ms en ongeveer 130 ms. Modems draaien op het moment op een nivo van meer dan 1000 keer de lichtsnelheid. En, natuurlijk, werkt latentie twee richtingen op. Als een enkeltje met een gemiddelde modem een latentie heeft van ongeveer 130 ms, dan is dat bij een retourtje ongeveer 260 ms.

Natuurlijk heeft geen enkele modemverbinding een latentie van 0,1 ms. Dat verwacht ik ook niet. Maar de hoofdzaak is de totale begin-tot-eind transmissie vertraging voor een pakket - de tijd die nodig is vanaf het moment dat de sturende software het pakket verstuurt, tot het moment dat het hele pakket is bezorgd bij de ontvangende software aan het andere eind. De totale begin-tot-eind transmissie vertraging bestaat uit vaste latentie (inclusief de vertraging bij vervoer op lichtsnelheid), plus de transmissie tijd. Voor een 36 byte pakket is de transmissie tijd 10 ms (de tijd die nodig is om 288 bits met een snelheid van 28K8 bps te versturen). Wanneer de eigenlijke transmissie tijd slechts 10 ms zou zijn, dan zou het onzin zijn om te proberen een latentie van 0,1 ms te krijgen. Het enige dat handig zou zijn, is dat de latentie, vergeleken met de transmissie tijd, relatief laag zou blijven. Ongeveer 5 ms zou een aardig einddoel zijn voor een 28K8 bps modem.

Het Begrip Verzendsnelheid -- Elke keer dat contact gezicht wordt, heeft de uiteindelijke verzendsnelheid twee componenten: de verzendsnelheid per byte en een vaste overhead. De verzendsnelheid per byte is eenvoudig te berekenen, omdat het alleen afhangt van de ruwe verzendsnelheid. De vaste overhead komt van bronnen als de software, de hardware en de vertraging van het licht.

Voor modems is de afstand over het algemeen klein, dus de vertraging van het licht zou verwaarloosbaar moeten zijn. Desalniettemin is de data ratio ook laag, zodat het vrij lang duurt om iedere byte te verzenden. De verzendsnelheid per byte zou verantwoordelijk moeten zijn voor het grootste deel van de tijd die het kost om het pakket te versturen. Het versturen van 100 bytes met een 28.8 Kbps modem zou de volgende tijd moeten kosten:

100 bytes * 8 bits per byte / 28800 bits per seconde = 28 ms

Dat betekent dat heen en terug het dubbele zou moeten kosten, 56 ms.In werkelijkheid is dat vaak meer zoiets als 260 ms. Wat gebeurt hier? Twee andere factoren dragen bij aan deze totaaltijd.

Allereerst zijn modems verbonden door middel van seriële poorten. Veel modemgebruikers nemen aan dat als zij hun 28.8 Kbps modem verbinden met hun seriële poort van 38.4 Kbps, zij de prestatie zo niet beïnvloeden, omdat 38.4 groter is dan 28.8. Het is waar dat de seriële poort de doorgave niet zal beïnvloeden, maar het zal vertraging toevoegen, en deze vertraging zal niet meer verdwijnen. Dus het sturen van 100 bytes over de seriële poort naar de modem neemt:

100 bytes * 10 bits per byte / 38400 bps = 26 ms

Als tweede proberen modems de data in blokken te groeperen. Het modem zal zo'n 50 ms wachten om uit te vinden of er meer data komen die het aan het blok zou kunnen toevoegen, voordat het de data zal beginnen te versturen die het al heeft. Dan wordt de totale tijd:

26 ms (100 bytes van de seriële poort naar het modem)
50 ms (de wachttijd van het modem)
28 ms (verzendsnelheid over de telefoonlijn met 28.8 Kbps)
26 ms (100 bytes van de seriële poort van de vervanger)

Dus, de totaaltijd is 130 ms beide kanten op, of 260 ms in totaal. Om het nog slechter te maken, stel je voor dat de 100 bytes waarover we het hebben gebruikt worden door een interactief spel gespeeld door 2 spelers. Wanneer beide spelers door middel van een modem met hun respectievelijke Internet service verbonden zijn, is de totale van speler tot speler 520 ms, hopeloos voor welke interactiviteit dan ook, en dit komt terug in de netwerkcomputerspelen van vandaag de dag. Kunnen we iets doen om dit te verbeteren?

Verbeteren van de Latency -- Eén ding dat opvalt is dat de 38.4 Kbps seriële verbinding tussen de computer en het modem, waarvan veel mensen niet zullen verwachten dat het de bottleneck is, verantwoordelijk is voor 52 ms van de uiteindelijke vertraging. In feite is het de grootste vertragingveroorzaker - bijna twee keer zo veel als de feitelijke communicatie over de telefoonlijn. Wat kunnen we hieraan doen? Als je de modems aan beide kanten kunt verbinden met 115.2 Kbps in plaats van 38.4 Kbps, kan de vertraging van de seriële poort beperkt worden tot 9 ms aan beide kanten. Nog beter is het om een interne modemkaart te gebruiken in laats van verbonden te zijn door een seriële poort. In dat geval kan de vertraging volledig verdwijnen, waardoor een vertraging van slechts 156 ms overblijft.

Wanneer de vertraging van de seriële poort weggenomen wordt, is de grootste vertraging die overblijft de vaste overhead van 50 ms die in het modem zelf is ingebouwd. Waarom bestaat die 50 ms overhead? De reden is dat moderne modems veel "features" bieden - namelijk, compressie en automatische foutcorrectie. Om in staat te zijn tot effectieve compressie en foutcorrectie moeten modems met data in blokken werken, wat betekent dat karakters in een buffer worden verzameld totdat het modem een dusdanig groot blok heeft dat hij er efficiënt mee om kan gaan. Terwijl de karakters opgestapeld worden in de buffer van het modem, worden ze niet over de telefoonlijn verstuurd. Stel je voor dat je slechts een kleine hoeveelheid data verstuurt, 100 bytes. Dat is voor de modem niet genoeg om efficiënt te verwerken, dus het wil graag een groter blok. Nadat je de 100 bytes naar het modem hebt verstuurt, wacht het om te zien of er nog meer karakters zullen arriveren. Na een bepaalde tijd - zo'n 50 ms - constateert het dat er niet meer karakters zullen komen, dus het comprimeert en verstuurt wat het heeft. Die 50 ms die het modem besteed aan het hopen voor meer data is verloren tijd.

Modems werden oorspronkelijk ontworpen met het van afstand toegang zoeken tot terminals in het achterhoofd. Ze waren bedoeld om karakters - door een gebruiker aan de ene kant ingetyped en verzonden door een mainframe aan de andere - tegroeperen in kleine blokken om te versturen. De enige indicatie dat een gebruiker klaar was met typen (of dat het mainframe klaar was met reageren) was een pauze in de datastroom. Niemand vertelde het modem dat er even geen karakters meer zouden komen, dus het moest een gokje nemen.

Dit is niet langer het geval. De meeste mensen gebruiken modems om verbinding te zoeken met het Internet, niet met oude mainframes, en Internet verkeer bestaat uit discrete pakketjes, geen continue stroom karakters.

Er is een eenvoudige oplossing voor dit problem. We zouden modems bewust kunnen maken van het feit dat ze Internet packets versturen. Als een modem het PPP (Point to Point Protocol) End-Of-Packet karakter tegenkomt (0x7E), zou het zich kunnen realiseren dat het packet volledig is en onmiddelijk kunnen beginnen met het comprimeren en versturen van het blok data dat het op dat moment heeft, zonder 50 ms te wachten. Deze eenvoudige oplossing zou de 50 ms vaste overhead wegnemen, en zou ons in staat stellen om een 56 ms retour vertraging over een modem PPP connectie te realiseren - bijna vijf keer beter dan wat de meeste modems vandaag de dag bereiken.

[Lees volgende week verder wanneer Stuart uitlegt hoe bandbreedte en latency elkaar beïnvloeden, en hoe software kan proberen om met het latency probleem om te gaan.]

Niet-winstgevende en niet-commerciele publikaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te kontakteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publikatie-, produkt- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen..

Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering