Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#366/17-Feb-97

Het Mac OS is misschien het gemakkelijkste besturingssysteem om te gebruiken, maar zelfs beginners voelen aan dat er meer onder de hoed schuilt dan in je in eerste instantie denkt. Een boek geschreven door David Pogue en Joseph Schorr onderzoekt de binnenkant van de Mac. Verder rapporteert Geoff Duncan over de nieuw aangekondigde Macintoshes door Apple, bekijkt Matt Neuburg Canvas 5.0.1 en bekijkt Jeff Carlson het Internet vanuit zijn favoriete café, met dank aan het Ricochet Wireless Modem.

Onderwerpen:

Copyright 1997 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: < [email protected] > Comments: < [email protected] >


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:


MailBITS/17-Feb-97

QuickTake 200 -- Apple heeft de QuickTake 200 aangekondigd, die Apple kortstondig up-to-date brengt met de industrie van digitale fotografie. De QuickTake 200 kent een 1,8-inch LCD scherm dat dient als een zoeker en een manier om foto's te bekijken, tezamen met NTSC video output en de mogelijkheid om te dienen als een camera voor video conferencing. Foto's worden opgeslagen op removable opslagkaarten, de bijgeleverde kaart van 2 MB kan zo'n 20 hoge-kwaliteits afbeeldingen bevatten. De camera wordt geleverd met Adobe PhotoDeluxe en PageMill, en zou in maart beschikbaar moeten komen voor zo'n $600. [GD]

< http://product.info.apple.com/pr/press.releases/1997/q2/970217.pr.rel.quicktake2 00.html >


Apple Introduceert Nieuwe Macs

door Geoff Duncan < [email protected] >

Apple kondigde vandaag op de Macworld Expo Tokyo een nieuwe serie Macs aan, door een aantal bestaande machines op een hoger snelheidsniveau te brengen met kleine aanpassingen, waarvan één bedoeld is voor de klonenmarkt, en een andere sommige PowerBook gebruikers groen van afgunst zal maken.

< http://product.info.apple.com/pr/press.releases/1997/q2/970217.pr.rel.produc ts.html >

Power Macs -- In het bovenste segment komen de Power Macintosh 9600/233 en 9600/200MP, die verbeteringen zijn van de bestaande 9500 serie met snellere versies van de 604e. De nieuwe 9600s hebben 12x CD-ROMs, 4 GB hard disks, 32 MB RAM, 512K Level 2 cache, zes PCI sleuven, 10Base-T Ethernet en zeer snelle IMS Twin Turbo 128 M4A video kaarten. Tegelijkertijd is de nieuwe Power Mac 8600/200 een verbeterde versie van de 8500, met een 12x CD-ROM, 32 MB RAM, de video input/output mogelijkheden van de 8500 en een ingebouwde Iomega Zip drive. De 9600/233 zou in mei beschikbaar moeten komen voor $4,250; de 9600/200MP en 8600/200 in maart voor respectievelijk $4,750 en $3,250.

Dichter bij de aarde bevindt zich de Power Mac 7300, met prijzen van $2,300 to t$2,800. De 7300 komt in de plaats van de 7200 en 7600 als een middle-of-the-road systeem, en bezit een 604e processor op 180 of 200 MHz, 16 of 32 MB RAM, een 12x CD-ROM drive, 2 GB hard disk, 256K Level 2 cache, drie PCI sleuven en 10Base-T Ethernet. De 7300 voegt ook extra veiligheid toe aan het toegankelijke interne ontwerp van de 7000-serie: het lijkt erop dat de interne componenten te toegankelijk zijn geweest. Blijkbaar heeft een thermaal probleem met bepaalde CPU kaarten ervoor gezorgd dat de aflevering van de 7300s vertraagd is, alhoewel men zegt dat Apple de dealers heeft gezegd dat ze begin maart beschikbaar zullen komen.

< http://www.macweek.com/mw_1107/nw_delay.html >

Als de 9600s, 8600s en 7300s variaties op een thema zijn, dan is de goedkope Power Mac 4400 een nieuw liedje van Apple. Ontworpen om direkt met Mac klonen te concurreren, biedt de 4400 een 200 MHz 603e processor, 16 MB EDO RAM, 8x CD-ROM, 2 IDE GB hard drive, twee PCI sleuven, 256K Level 2 cache en 10Base-T Ethernet (door middel van een kaart in de Comm II sleuf). De 4400 is de eerste machine van Apple gebaseerd op het Tanzania moederbord wat gebruikt wordt door kloonverkopers, en gebruikt (wat klonen ook doen) goedkopere onderdelen uit de PC wereld, inclusief een doos die overwegend niet door Apple gemaakt is en een niet-schakelende voeding. In tegenstelling tot andere modellen, komt de 4400 bijna zonder software, maar met een prijs rond de $1,700 en prestaties die overeenkomen met overeenkomstige Mac clones, zou de 4400 wel eens goed kunnen verkopen.

De 9600 en 8600 Power Macs hebben nieuwe opendraaiende doos-ontwerpen die eenvoudig toegang bieden tot interne componenten, en de 9600, 8600 en 7300 gebruiken allemaal vervangbare CPU dochterkaarten, en mak en het zo mogelijk om de CPU te vervangen zonder de hele machine weg te doen. Deze machines worden afgeleverd met Systeem 7.5.5, behalve de Power Mac 4400, die wordt afgeleverd met Systeem 7.5.3. Apple zegt dat al deze machines Mac OS 7.6.1 aan zullen kunnen, dat beschikbaar zou moeten komen in april. Alle systemen worden afgeleverd met zowel een toetsenbord als een muis.

PowerBook 3400c -- Apple heeft ook de snelle PowerBook 3400c geïntroduceerd. De onderdelenlijst voor de 3400c bevat een 603e processor opsnelheden van 180 tot 240 MHz, 16 MB RAM, 256K Level 2 cache, IDE hard drives van 1.3 tot 3 GB, optionele 6x en 12x CD-ROM drives, ingebouwd 33.6 Kbps fax modem en 10Base-T Ethernet, een een overweldigend 12.1-inch active matrix scherm. De PowerBook 3400c heeft ook een vervangbare drive sleuf (voor een floppy drive, CD-ROM, of andere apparaten), ruimte voor twee Type II of één Type III PC Card, een infrarode poort, en een geluidssysteem met vier speakers. De 3400c is volgens geruchten erg hulpvaardig, ondersteund door zijn hoge kloksnelheden, 32-bit PCI bus en snelle video. Desalniettemin is hij met ruim 3 kilo en prijzen variërend van $4,500 tot een flink uit de kluiten gewassen bedrag van $6,500 niet voor iedereen bedoeld. De 180 en 200 MHz versies van de 3400c zouden nog deze week beschikbaar moeten komen, terwijl de 240 MHz in april verwacht worden.

Het Antwoord -- Laten Macintosh kloonverkopers deze aanval van Apple zomaar over zich heen komen? Waarschijnlijk niet: het is te verwachten dat zij nu de prijzen zullen verlagen, om bovendien zelf ook met nieuwe modellen op de proppen te komen. Let bovendien op kortingen op de niet langer gemaakte 7600, 8500en 9500 modellen van Apple.


Macworld Mac Secrets, Vierde Editie

Door John Nemerovski <[email protected]>

Zoals bij ieder Macintosh boek, bepaal ik de waarde op basis van hoe snel ik waardevolle informatie ik kan vinden die ik meteen kan gebruiken. Macworld Mac Secrets (Macworld Mac Geheimen), vierde editie, van David Pogue en Joseph Schorr, beloonde mij met de volgende stukjes:

Het woord "geheimen" is toepasbaar op ongeveer een-derde van de inhoud van het boek. Het overige twee-derde deel bestaat uit nuttige algemene dingen betreffende alle aspecten van de Macintosh, plus handige tips en trucs om de productiviteit en het plezier van je Mac op te voeren.

Veel boek voor je geld -- Mac Secrets bestaat uit drie delen: het gigantische boek (1208 bladzijdes), een aardig volgestopte CD-ROM (550 MB), en een Web site voor updates voor het boek en de bijgeleverde software. Verwijzingen naar het installeerprogramma voor Mac OS 7.6 , en, ironisch genoeg, naar de mogelijke fusie tussen Apple en BE, Inc. zijn bewijs dat deze editie erg recent is.

<http://www.idgbook s.com/idgbooksonline/macsecrets/>

De auteurs omschrijven de vierde editie zelf als "alles is anders, maar niets is veranderd." De opbouw en stijl zijn consistent met vorige edities, maar het ziet er opgeruimder uit en is makkelijker te lezen. Op de CD zijn de speciale map iconen van vorige edities vervangen door "bekende, saaie, afgezaagde" mappen, waardoor ze snel openen.

Pogue en Schorr bieden een diverse presentatie, inclusief conventionele tekst, zo af en toe onderhoudende heen-en-weer dialogen, plus geheimen, feiten, geschiedenissen en "Answer Man" oplossingen. Het boek is pittig gekruid met bonussen, zoals Snelle Tips, Exclusieve Info, Op de CD, Raar maar Waar, en Het Leren Waard. Bijvoorbeeld, een tip die het lezen waard is, is " De Gouden Probleemoplossings Regel: Een Schone Installatie", waar de voordelen worden uitgelegd van het installeren van schone Systeemsoftware boven het installeren van software op een bestaand systeem.

Hoofdstuk 4 is een prima mini-encyclopedie over regelpanelen en extensies, waaronder "De volledige extensie-combinatie gids." Oplossingen voor Macproblemen worden beschreven in een erg goed 30-pagina tellend hoofdstuk. Een uitgebreide termenlijst en een index helpen de lezer om termen, concepten en de bijbehorende geheimen te vinden en te begrijpen.

Meer dan alleen een boek -- Is het een boek of een software pakket? Pogue en Schorr begrijpen dat, "ondanks de ontelbare uren die de vrolijke auteurs gestopt hebben in het onderzoek en het schrijven van het boek, men wellicht de bijgeleverde software als hoofdmaaltijd ziet." En dat is geen grapje: maar liefst 110 verschillende shareware, freeware en commerciële programma's en demo's vullen de CD-ROM, en in het boek zijn 58 pagina's nodig om de software uitgebreid te beschreven.

Een aantal volledig functionerende titels zijn: CanOpener, Claris Emailer, DiskFit Direct, TechTool, TypeIt4Me, Remember?, Cyberdog, OpenDoc, en QuickTime. De CD is waarlijk een software bibliotheek die via de Web site van het boek bijgehouden wordt. (Kortingsbonnen voor upgrades en volledige versies van vele commerciële prgramma's worden ook bijgeleverd.)

De software op de CD is handig gegroepeerd per hoofdstuk, categorie, auteur, en een aantal andere groeperingen, met aliassen naar de Complete Software Lijst. De gehele tekst van het boek staat ook op de CD, in een zoekbaar Adobe Acrobat formaat.

Macworld Mac Secrets is uitgebreid, maar natuurlijk zijn er ook Mac geheimen die er niet instaan. De schrijvers zijn een wedstrijd aan het organizeren voor 1997 op zoek naar de 50 beste, niet-gedocumenteerde Mac geheimen, met een hoofdprijs van $500 en 50 gratis boeken als prijs (waarin de namen van de winnaars zullen worden opgenomen).

<http://www.idgbooks.com/idgbooksonline/macsecrets/secretscontest.html >

Macworld Mac Secrets is zijn prijs wel waard, en zal vaak gebruikt worden, ofwel als uitbreiding van je eigen bibliotheek, ofwel als kado. Ik beveel dit boek van harte aan, zeker voor Macintosh gebruikers van intermediair nivo.

Macworld Mac Secrets, 4th Edition, David Pogue and Joseph
Schorr, ISBN 0-7645-4006-8. $44.95 U.S., $62.99 Canadian.

IDG Books Worldwide, Inc. -- 800/762-2974 -- 800-667-1115
(Canada) --< [email protected] > (international)


Nooit Meer Slepen: De Draadloze Modem van Ricochet

door Jeff Carlson < [email protected] >

Ik ben een fervente aanhanger van "cafe computing.". Daarmee bedoel ik niet het bezoeken van een cybercafe, waar de hardware vol koffievlekken je opwacht, of een trendy mega-koffiebar-keten waar de advertenties vertoond worden op een opengevouwen laptop. Nee, ik heb het over het zitten in mijn favoriete cafe met mijn PowerBook, en wat schrijven. Aangezien ik het grootste deel van mijn tijd doorbreng tegenover een computerscherm is het goed om de muren en atmosfeer eromheen af en toe te veranderen.

Ik was dan ook meteen enthousiast toen ik hoorde van Metricoms Ricochet Wireless Modem. Bevrijd van telefoonaansluitingen en kabels kon ik al mijn dagen doorbrengen in het cafe, en ondertussen toch email zenden en ontvangen, zoeken op het Web, ja zelfs de server op het werk bellen via Apple Remote Access. Had ik Utopia ontdekt? Nou, bijna.

< http://www.ricochet.net/ >

Voor de Draad Ermee -- De Ricochet modem is een klein, zwart, rechthoekig toestel, met een gewicht van 13 ounces [350 gram] en een snoer dat past in de seriële poort van de Mac. Het snoer is maar enkele decimeters lang, dus je hoeft je geen zorgen te maken over struikeldraden. Als je de Ricochet gebruikt bij een desktop machine raad ik aan om het optionele snoer van 10 foot [3 meter] te kopen. Je kunt het apparaat op het deksel van je PowerBook bevestigen middels bijgeleverde kussentjes, maar aangezien ik het type mens ben dat al nerveus wordt van bumper stickers op de auto heb ik dat niet gedaan. Er wordt ook een AC adapter meegeleverd; twee schijfjes met de Ricochet software, MacPPP, en Netscape Navigator 2.0; plus een handleiding.

Voor een maandbedrag van $29.95 (de Basic Service optie), krijg je onbeperkt toegang tot het Internet via Metricoms Ricochet servers en een POP email account. De modem huren kost $12.50 per maand extra, of je kunt het apparaat kopen voor ofwel $299 (met een service overeenkomst van 12 maanden) of $599 (als je de modem wilt, maar niet de Internet-toegang, om te communiceren met een Ricochet-enabled Intranet of LAN, of zelfs in dezelfde ruimte met anderen met Ricochets). Je kunt ook een huurkoop overeenkomst aangaan voor $25 per maand. Ik koos de basis modem huur, aangezien Ricochet ongetwijfeld nog kleiner en lichter gaat worden. Tegen meerprijs zijn er extra diensten: met de Preferred optie heb je Telephone Modem Access (TMA), waardoor je diensten kunt kiezen die alleen via een telefoonnummer te bereiken zijn (zoals andere ISPs en bulletin board services). De Elite optie omvat een cc:Mail account en software (in de plaats van POP email), TMA, de mogelijkheid van inbellen, om mail op te halen buiten het door Ricochet bestreken gebied, en een externe faxmogelijkheid (tegen de ongebruikelijk hoge prijs van 50 dollarcent per pagina).

< http://www.ricochet.net/order/pricing/metro.html >

De grootste beperking van de Ricochet dienstverlening is zijn huidige reikwijdte, die beperkt is tot Seattle, het grootste deel van de San Francisco Bay, en Washington D.C., hoewel ik begrijp dat Metricom als een waanzinnige probeert de reikwijdte te vergroten, om aan de vraag tegemoet te komen.

< http://www.ricochet.net/coverage/index.html >

De reikwijdte vergroten is echter niet noodzakelijk eenvoudig. Het vereist een zeer goede infrastructuur, en de medewerking van plaatselijke autoriteiten. Als je in een van de steden woont die op dit moment worden bestreken kun je zien dat aan veel straatlantaarns een doosje komen te zitten. Deze "microcell radios" pikken signalen van Ricochet modems op en geven ze door aan andere microcellen binnen het vrijgestelde deel (902-928 MHz) van het radio frequentiespectrum, door middel van een techniek die frequency hopping wordt genoemd. De radio pakketjes worden uiteindelijk naar een Wired Access Point (WAP) doorgesluisd, die ze naar Ricochets servers doorgeeft via een T1 verbinding. Microcellen bevinden op enkele honderden meters van elkaar, gerangschikt als op een schaakbord, en worden bevestigd aan straatlantaarns en gemeentepalen. Voor het installeren van deze apparaten is toestemming van de stad nodig, en in de meeste gevallen is dat geen probleem. Toch is er een groot deel van San Francisco op dit moment "van de kaart geveegd" doordat er nog geen toestemming is verleend.

De Ricochet gebruiken -- De software was verrassend eenvoudig te installeren. Ik had vooraf een backup gemaakt van mijn TCP/IP instellingen, maar door de Ricochet installer leken mijn voorbereidingen overdreven voorzichtig: de TCP/IP informatie werd opgeslagen als een nieuwe TCP/IP configuratie, en actief gemaakt. Na herstarten kon ik aan de slag gaan.

De stroomschakelaar van de Ricochet zit aan de zijkant, waardoor je de antenne weg moet draaien om de modem te activeren. Een nette afwerking, waardoor de kans vrijwel uitgesloten is dat je hem per ongeluk aanzet en de batterij opmaakt. De knop heeft drie instellingen: uit, aan/stil, en aan/hoorbaar. Alsje gewend bent aan de ijselijke kreten van de meeste modems is het vriendelijke tjilpen van de Ricochet een welkome verandering. Na activeren gaat een rood lampje knipperen ten teken dat de Ricochet op zoek is naar signaal van een naburige microcell; als het knipperlicht groen is kun je bellen middels PPP; als je verbinding hebt is het knipperlicht geel.

Wanneer je eenmaal verbinding hebt, is de Internet-ervaring vergelijkbaar met draadaansluitingen. Metricom stelt ruim (en wijselijk) dat de Ricochet functioneert tussen 14.4 Kbps en 28.8 Kbps - niet flitsend snel, maar goed in vergelijking met traditionele telefoon/modem verbindingen. Wie Internetverbinding buiten het kantoor nodig heeft zal altijd voordeel hebben van de Ricochet, ongeacht de snelheid. Ik merkte dat de snelheid aan de lage kant bleef, afhankelijk van waar ik mij bevond. De handleiding adviseert het apparaat buiten of in de buurt van een raam te gebruiken, en uit de buurt van voorwerpen die interferentie kunnen veroorzaken, zoals stereo speakers.

De batterij van de Ricochet ging tussen vier en zes uur mee, zoals was beloofd, en dat voldeed. Slechts een paar keer kwam ik onverwacht op een droogje te staan, maar toen ontdekte ik een tip op de Website van Metricom: je kunt de modem laten slapen, door een terminal programma zoals Zterm te draaien, en "ATS327=3" in te typen. Je kunt ook de tijd instellen van niets doen voorafgaand aan het slapen door "ATS326=x" te typen (hierin is x het aantal minuten; default is 10).

Ongekende, Draadloze Mogelijkheden -- Na een paar uur gebruikmaken van de Ricochet was ik volledig gewend aan het idee van draadloos computeren. Plotseling leek het hele gedoe met telefoonmaatschappijen en toegang via kabels een ouderwets, antiek idee. Draadloze toegang tot het Internet is beslist de juiste weg, maar ik ben ervan overtuigd dat het jaren zal duren voor we glimlachend terugzien naar de tijd dat we vertrouwden op verbindingen op het land. In de tussentijd zullen gebruikers die mobiel toegang tot het Internet nodig hebben de Ricochet een toevoeging van onschatbare waarde vinden aan het groeiende arsenaal van portable computer producten.

De ironie gebiedt me te vermelden dat, hoewel ik met plezier de Ricochet gebruikte, hij niet langer met mij mee reist. Een van de belangrijkste redenen waarom ik het in huis haalde was dat het zou dienen als een tweede telefoonlijn, zowel op het werk als thuis, met als toegift de mogelijkheid het in het cafe te gebruiken. Maar omdat de snelheid in mijn huis consequent laag was (en aangezien de mensen in mijn kantoor een ISDN lijn aanleggen) koos ik voor de ietwat goedkopere weg en legde ik een tweede telefoonlijn aan in mijn appartement. Om heel eerlijk te zijn was 42,50 dollar per maand wel een luxe uitgave, dus bracht ik de Richochet terug. Niettemin ben ik nog steeds een voorvechter van cafe-computeren, en ik zal in de toekomst niet lang nadenken voor ik me zoiets aanschaf. Voor het moment stel ik me tevreden met het benijden van de andere mensen met Ricochets in mijn favoriete cafe.


De "Micrsoftisatie" van Deneba: Canvas 5.0.1

door Matt Neuburg < [email protected] >

Ik ben dan wel geen "artiest", maar nu en dan moet ik wel eens diagrammen of beelden maken, en de verrassing en het genoegen dat MacPaint en MacDraw mij ooit schonken hebben er destijds toe bijgedragen om mijn voorkeur voor de Macintosh te bepalen. Jaren ben ik fan geweest van SuperPaint ( TidBITS-112 ), dat toen essentiëel de twee combineerde, maar het ding werd zo'n beetje traag, en toen ik het gebruikte om mijn "Nieuw Zeeland"-tuin in kaart te brengen werd het ding onhandig, het wou niet printen, en het updaten van het scherm was traag. Dat was het ogenblik om over te schakelen naar Deneba's Canvas 3.5.

Bekijk mij eens! -- Canvas, dat voor het eerst verscheen in 1987, had zo'n soort van cultus-navolging aangekweekt. Je kon ermee tekenen, schilderen, en het oversteeg SuperPaint wat betreft precisie. Het produceerde meerlagige dokumenten en deed trucs, die het kon doen dankzij zijn component-architectuur, die de integratie van nieuwe werktuigen toeliet, zoals het binden van tekst aan een "path" of het meten van dimensies. Het was snel en krachtig, en het was in staat een overgrote variëteit aan grafische formaten te verwerken.

Toen Deneba aankondigde dat Canvas zodanig zou verbeterd worden dat het versie 5.0 zou gaan heten, lachten wij in onze vuist. We hadden juist op het juiste paard gewed! Onze verwachtingen echter werden alsmaar achteruitgeschoven. Canvas 5.0 werd maand na maand uitgesteld: de upgrade werd voorzien voor de Macworld Expo in augustus 1995, en nog eens daarna in januari 1996 maar: nog steeds geen produkt. Uiteindelijk werd het "geleverd" op dezelfde Expo in augustus 1996, wat er op neer kwam dat de kopers de kopieën begonnen te ontvangen eind september, begin oktober 1996.

Op het net ontstond dadelijk een collectief gehuil en een anticlimax van wanhoop. Gebruikers beklaagden zich over crashes, foutief gedrag, trage scherm-updating, onwaarschijnlijke grootten van dokumenten, weigering tot uitdrukken, weigering tot het exporteren van PICT-formaten en het weigeren van importeren vanuit Canvas 3.5. Mijn eigen eerste 5.0 projekt, namelijk de tekening van een huis, was een trieste ramp: de weergegeven afmetingen waren regelrechte nonsens en de geroteerde tekst kon niet geprint worden op mijn StyleWriter (Ik deed terug beroep op versie 3.5, die de klus zonder probleem klaarde). Deneba's klant-ondersteuning-server was overrompeld, e-mail werd na enkele dagen beantwoord met een robot-antwoord, een menselijk antwoord weken later of in het geheel niet. Het was dus duidelijk dat, niettegenstaande ons lange geduld, 5.0 nog lang niet de verwachte verbetering was.

In november verscheen dan uiteindelijk de 5.0.1 updater. In januari werd een nieuwe installatie-CD verstuurd. Mijn print-problemen waren opgelost door het installeren van de driver van Apple's Color StyleWriter 1500 (Deneba verdient hier zeker geen dankwoord!). De mist begon stilaan op te klaren.

Grafische analyse -- Zoals beloofd was overstijgt versie 5.0.1 ruim zijn voorganger, door het integreren in één programma van verscheidene opties, die de gebruiker niet verplichten andere specifiek doelgerichte toepassingen aan te kopen.

Matte Kleuren -- Helaas heeft Deneba een een nogal gebruiksonvriendelijk product geleverd. Het programma voelt bij elke stap aan als een cross-platform poort: het help-bestand doet denken aan Microsoft Help; de dialoog vensters zien er niet Mac-achtig uit en werken dan ook niet dusdanig; de statusbalk is hinderlijk onderaan het scherm geplaatst; de uitgebreide scriptabiliteit die versie 3.5 nog had,is volledig verdwenen en bij tijd en wijle krijg je volledig onzinnige foutmeldingen. Het installeren is een nachtmerrie, waarbij tientallen onaangekondigde bestanden in de Systeemmap worden gedumpt. De handleiding, die weliswaar opvallend minder pagina's telt dan de 900 pagina's beslaande pil van versie 3.5, is een vermoeiend en in herhaling vallend boek met dubbele illustraties voor zowel Windows als Mac.

Een deel van de problemen betreffen de snelheid, of eigenlijk het gebrek daaraan. Op mijn computer draait Canvas 5.0.1 pijnlijk langzaam. Okay, ik heb een LC 475 maar hij heeft wel een 68040 processor, weliswaar zonder FPU. Versie 3.5 draait er wel snelop en op het Web wordt er verkondigd dat zelfs Power Mac gebruikers 5.0.1 traag vinden.

Het opbouwen van het scherm gebeurt verbazingwekkend langzaam - en het scherm wordt nogal eens opgebouwd op de meest onvoorspelbare momenten: nadat je een palet hebt bekeken; na het toepassen van zo'n beetje alle handelingen op een object; zelfs na het zoeken in een zwevend venster dat de tekening niet bedekt. Als je het programma activeerd vanuit een ander programma, wordt soms eerst een deel van het scherm opnieuw opgebouwd, dan (zeer traag) de zwevende vensters en daarna, opnieuw het hele scherm. Buiten dat verdwijnt het scherm vaak midden in een handeling of het wordt verkeerd opgebouwd zodat je het zelf nogmaals moet laten opbouwen en daar dan weer op moet wachten.

Diverse handelingen doen mijn computer volledig stilslaan: geen statusbalk bericht, geen horlogecursos, geen veranderingen in de klok op mijn menubalk, geen reactie op klikken, geen mogelijkheid naar een ander programma te gaan, helemaal niets. Vaak dacht ik dat mijn computer gecrashed was en herstartte ik, maar het blijkt dat er in de meeste gevallen nog wel iets van een berekening gaande was. Het zou fijn zijn als je hier een mededeling over kreeg.

Slecht poetswerk -- Het basisgereedschap is amper verbeterd; over het algemeen zijn ze, in het uitvoeren zowel als in doordachtzaamheid onhandig en gebruiksonvriendelijk

Om een voorbeeld te geven: het selectiegereedschap is slecht. Het kan heel lastig en langdradig zijn om specifieke vectoronderdelen te selecteren want het enige dat je kan doen is klikken of rechthoeken tekenen.

Met het Bezier pad-gereedschap blijft het moeilijk om te zien wat je doet als je tekent of selecteert, zelfs al zit je met je gezicht bovenop het scherm. Een nieuw pad tekenen is onnodig moeilijk: wanneer je een eerste punt en raaklijn tekent, verdwijnt de raaklijn en is de punt nog maar slecht zichtbaar, zodat je geen idee hebt wat er gebeurt als je een tweede punt en raaklijn tekent. (Als je opeenvolgend punten tekent, blijven de voorgaande punten en raaklijnen wel zichtbaar dus waarom is dit niet zo als je een tweede punt tekent?) Er zijn geen toetscombinaties om punten en lijnen te selecteren. Je moet ze op het oog vinden (dit is niet makkelijk) en selecteren (dit ook niet). Er zijn wel een paar verbeteringen - een nieuw trekmenu is behoorlijke verbetering van de enorme hoeveelheid pad-bewerkings combinaties die je moest onthouden - maar deze maken de fundamentele tekortkomingen niet goed.

Als je een kleurinstrument gebruikt, kan je ook niet zien wat je doet want het verschijnt onafhankelijk van de grootte en de vorm van de kwast, steeds als hetzelfde icoontje. In feite kleur je dus met een onzichtbare kwast en kan je slechts gissen naar het effect dat klikken op de verschillende onderdelen heeft. Dit is een enorme terugval van versie 3.5

Het is moeilijk om de instellingen van een bepaald object te zien. Zo geeft het klikken op het lijnengereedschap niet aan hoe dik de lijnen van een object zijn (je moet de palet eerst loshalen en dan doorzoeken naar het geselecteerde object). Ook wordt de lijn- of vulkleur van een object niet geselecteerd in het inktpalet. Het verschil tussen de instellingen van een bepaald object en de standaardinstellingen blijft ook verwarrend.

Conclusies -- Canvas 5.0 zat beschamend vol met bugs en fouten. Een blik op Denebas eigen lijst van aanpassingen en fixes in 5.0.1 laat zien hoe vol (en dergelijke lijsten zijn meestal opzettelijk incompleet).

< http://www.deneba.com/dazroot/softlibs/canvas5/resolved.html >
< http://www.deneba.com/dazroot/softlibs/canvas5/changes.html >

Canvas 5.0.1 is veel betrouwbaarder, maar nog steeds erg sloom, en daardoor onbruikbaar. Met name de traagheid van het hertekenen van het scherm is onvergeeflijk. Ik heb genoeg RAM over om het programma het hele scherm als een bitmap te laten bewaren (en zelfs tijdelijk op schijf opslaan zou veel sneller zijn dan wat nu gebeurt), en in ieder geval zie ik niet in waarom alle 50 objecten op het scherm opnieuw getekend moeten worden, alleen maar omdat ik 1 daarvan een andere kleur heb gegeven. Zowel het hertekenen van het scherm als de interface met de elementaire vector- en verf-instrumenten moeten van de grond af aan opnieuw doordacht worden, wil deze versie van Canvas bruikbaar zijn.

In de tussentijd heeft Deneba Canvas 3.5 niet geschrapt van zijn huidige productenlijst, en dat is verstandig.

< http://www.deneba.com/dazroot/prodinfo/canvas5/cv5main.html >


Niet-winstgevende en niet-commerciele publikaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te kontakteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publikatie-, produkt- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen..

Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering