Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#357/09-Dec-96

In deze uitgave doen we verslag over een nieuwe versie van RealAudio en een nieuwe MPEG extension voor Quicktime 2.5. Ook verwelkomen we een nieuwe sponsor en geven we een diepgaande recensie en vergelijking van Eudora Pro and Eudora Light. Adam gaat voort met het artikel van vorige week over 'soft-power' Macs, en Matt Neuburg besluit deze editie met een bedachtzaam rapport over de stand van automatisering van de hedendaagse Macs, compleet met een vergelijking van macro programmas waar we in de laatste paar edities verslag over gegeven hebben.

Onderwerpen:

Copyright 1996 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: < [email protected] > Comments: < [email protected] >

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

MailBITS/09-Dec-96

Een welkomstblafje -- We willen graag even onze nieuwste sponsor, Small Dog Electronics, welkom heten. Diegenen van U die de gewoonte hadden om DealBITS te lezen zullen zich Small Dog wel herinneren in verband met hun aanbiedingen van een keuze van vooraanstaande nieuwe en gerenoveerde hardware en software. DealBits en Small Dog pasten goed bij elkaar: lezers hadden het voordeel van lage prijzen en voor Small Dog was het mogelijk om koopjes te adverteren aan een groot publiek. Gegeven het feit dat het prettig was om met deze maatschappij samen te werken en ook omdat er veel meer gunstige berichten dan klachten waren, vinden we dat Small Dog en TidBits goede partners zullen zijn. Small Dog heeft onlangs een Website online gebracht, waar U, naast een homepage met courante, speciale aanbiedingen, ook een lijst kan vinden van een sortering producten die te koop zijn zoals Performas en Power Macs, printers en monitors. De pagina met FAQ's geeft een uitleg wat 'refurbished' inhoudt en (uiteraard) ook een serie fotos van hun kleine hondjes. Small Dog Electronics -- 802/496-7171-- 802/496-6257 [TJE]

< http://www.smalldoggy.com/ >

RealAudio 3.0 -- Progressive Networks heeft Real Audio Player zowel als Real Audio Player Plus 3.0 uitgebracht. Iedereen mag RealAudio Player gratis gebruiken om de kwaliteit van audio via 28.8 Kbps modems te verbeteren, terwijl met de commercieële Player Plus, die US $ 30 kost, het terugspelen verbeterd is via buffering (zelfs op trage en onstabiele verbindingen) en het heeft ook een 'record' mode voor beluistering offline. De gratis Real Audio Player is ongeveer 1 MB en heeft een 68040 of latere processor nodig; Player Plus kan alleen maar op een Power Mac. [GD]

< http://www.realaudio.com/ >

Beta MPEG voor Quicktime 2.5 -- In TidBITS-338 lieten we weten dat ondersteuning voor software-only MPEG niet in Quicktime 2.5 zat, maar nu heeft Apple een beta extension uitgebracht waar deze ondersteuning mogelijk is met Power Macs. De extension gebruikt een afzonderlijke track voor MPEG I streams, en alhoewel U niet MPEG tracks kan bewaren, kunt U met het gebruik van QuickTime plug-ins wel MPEG video in een Web browser afspelen. [GD]

< http://quicktime.apple.com/sw/plugin_beta.html >

Meer stroom na stroomstoringen

door Adam C. Engst <[email protected]>

Mijn verhaal in TidBITS-356 over problemen met soft-power Macs die herstarten na stroomstoringen heeft tonnen reacties opgeleverd, en hoewel het ons eerst een duidelijke zaak leek sloeg de verwarring snel toe. Dit is wat we er nu van begrijpen.

Er zijn twee regelpanelen van Apple die instellingen bieden voor het herstarten van een soft-power Mac na een stroomstoring: Auto Power On/Off en Energy Saver 2.0 (niet Energy Saver 1.0 of CPU Energy Saver).

Energy Saver 2.0 werkt met alle PCI Power Macs (en misschien enige latere modellen van de NuBus Power Macs). Auto Power On/Off werkt met de meeste soft-power 68K Macs vanaf de IIsi (degenen die de "Cuda" ADB controller-chip hebben), en alle soft-power NuBus Power Macs. Misschien werkt het ook met PCI Power Macs, maar daarvoor is het opgevolgd door Energy Saver 2.0. Apple heeft een Tech Info Library-bericht uitgebracht dat een lijst bevat van de compatibiliteitsmogelijkheden voor alle Macs.

<http://cgi.info.apple.com/cgi-bin/ read.wais.doc.pl?/wais/TIL/Macintosh!Software/Energy!Saving!Cntrl!Pnls!!Desc >

Wat meer is, ook al lijkt het erop dat Energy Saver 2.0 altijd geinstalleerd is op PCI Power Macs, Auto Power On/Off is niet altijd geinstalleerd op oudere Macs die het toch zouden kunnen gebruiken (vooral verscheidene Performa-modellen) om botsingen te voorkomen met de MegaPhone-software die sommige Performa's laat werken als een antwoordapparaat. Het is niet duidelijk wanneer Auto Power On/Off voor het eerst verscheen - het zit in Systeem 7.5, en men heeft ons bericht dat het ook in Systeem 7 Pro zit. Nog vreemder is het dat Power Computing, Energy Saver 2.0 niet op hun Systeemprogrammatuur-CD's bijlevert - je moet het van een CD van Apple afhalen.

Dave Warker <[email protected]> biedt een alternatieve oplossing:
Apple heeft recent een korte techische noot uitgebracht over de Server Power modus. Dat lijkt het ei van Columbus te zijn voor ons FirstClass BBS, dus schreef ik een kleine extensie met de naam ServerPower die deze modus aanzet als die op het betreffende Mac-model beschikbaar is. Het werkt prima op de IIvx en op mijn Power Mac 7500, maar het werkt niet op mijn verouderde IIfx.

<ftp://mirro r.aol.com/pub/info-mac/cfg/server-power-10.hqx>

Joe Bruni <[email protected]> geeft ons een lesje geschiedenis:
Toen ik jullie artikel las moest ik lachen. De eerste Macintosh met de programmeerbare auto-herstart was de IIsi. In de ontwikkelaars-notities voor de IIsi werd er een hoop drukte gemaakt over een toekomstig regelpaneel dat ervoor zou zorgen dat je een tijd kon instellen waarop de machine zichzelf zou aanzetten. Deze tijd werd in het PRAM geprogrammeerd, samen met een bit waardoor de als een server gebruikte IIsi zichzelf automatisch opnieuw zou opstarten na een stroomstoring. Systeem 6.0.7 heeft echter nooit zo'n regelpaneel gehad (maar nadat ik over de notitie naar Apple DTS geschreven had, stuurden zij me de code die de taak uitvoerde). Uiteindelijk heeft Apple Auto Power On/Off en Energy Server uitgebracht, die deze mogelijkheden bevatten.

In de ontwikkelaars-notitie werd beschreven waarom dit is gedaan. Tijdens de ontwikkeling van de IIsi begon Apple hybride chips te maken, die de functionaliteit van meerdere chips in een combineerden. Een hiervan was de Egret-chip, die de PRAM, de batterijgevoede klok, en de soft-power-schakelaar bevatte. Een of andere bedrijfsontwerper moet hebben gedacht: "Hee, als ik nou de klok en de soft-power in dezelfde chip doe, dan kan de Mac zichzelf aanzetten." Het duurde vervolgens vijf jaar voordat de systeemprogrammatuur-mensen dat doorkregen. De meeste, zo niet alle, soft-power-Macs gebruiken deze Egret-chip (of een afgeleide ervan) en zijn in staat tot zowel een tijdgestuurde opstart als de softwaregestuurde herstart na een stroomstoring.

Why I Still Live at the P.O. (oftwel, Eudora Leeft!)

by Matt Neuburg <[email protected]>

Temidden van de zenuwachtige innovatie, voortijdige releases en het zich in alle bochten wringen om winst proberen te maken van de Internet-markt van vandaag de dag valt het wanneer software solide, fundamenteel en klassiek kan zijn, om niet te zeggen onvervangbaar, en nog opvallender wanneer het gratis is. Desalniettemin is de oorspronkelijke geest van het Internet nog steeds aanwezig, en hier behoort zeker Eudora toe.

Alsof de meeste TidBITS het nog niet zouden weten, is Eudora een prachtige freeware email client. Eudora is het geesteskind van Steve Dorner, die oorspronkelijk bij de University of Illinois zat, en werd oorspronkelijk uitgebracht in 1990. Het is genoemd naar de bekende Amerikaanse schrijver Eudora Welty, die nu 90 jaar is en nog steeds leeft. Het bevrijdde Internet gebruikers in sneltreinvaart van de nadelen die verbonden zijn aan het emailen via Telnet vanaf een mainframe en dergelijke spookbeelden.

In 1993 werd het programma overgenomen door Qualcomm - een bedrijf in San Diego, met activiteiten als draagbare telefoons en satelliet communicatie - en werd commercieel op de markt gebracht als Eudora Pro. Tegelijkertijd bleef er een freeware versie bestaan onder de naam Eudora Light, en die wordt nog steeds vrij weggegeven.

Voor een bepaalde tijd waren de Pro en Light versies niet helemaal met elkaar in overeenstemming. Eudora Pro 3.0 kwm uit in juli; de laatste Light versie is nog steeds 1.5.5. Maar Qualcomm heeft Eudora Pro 3.0.1 en Eudora Light 3.0.1 tegelijkertijd ontwikkeld (een verstandige procedure), die nu elk moment uit kan komen.

Terwijl 3.0.1 ontwikkeld werd, waren er gebruikers die niet helemaal tevreden waren met de oude Light versie en die tegelijkertijd niet bereid waren om Eudora Pro voor ongeveer $60 aan te schaffen, maar die even aan de Pro versie konden ruiken door een gratis demo van Eudora Pro of gratis public betas van zowel Pro als Light te downloaden. Zodra Eudora 3.0.1 gereleased wordt, kun je een 3.1 public beta verwachten.

<http://www.eudora.com/>
<ftp: //ftp.qualcomm.com/quest/mac/eudora/1.5/eudora155fat.sit.hqx>

Ik gebruik de freeware versie bijna net zolang als ik op het Internet zit, >en ik ben begonnen met Pro 3.0 ongeveer twee maanden geleden. Voor dit >artikel vergeleek ik het met een late beta van Eudora Light >3.0.1.

Het Pro Circuit -- Gebruikers die gewend zijn aan Eudora Light 1.5.5 of eerder zullen niet veel nieuwe features in 3.0 ontdekken. Een ervan is controversieel (tenminste, voor mij): tekststijlen in de body van een bericht. Dit werkt min of meer als HTML met het gebruik van markup expressies zoals "<italic>text</italic>" om information over het Internet te transporteren. Ik krijg een gevoel van: waarom? Niet ieder email programma is MIME-savvy, en quoted-printable karakters kunnen soms botsen met de text (zoals het geven van "=20" achter iedere regel en dergelijke); er is dus weer een niet-universele "standaard" voor verwarring.

<http://www. qualcomm.com/People/presnick/textenriched.html>

Andere nieuwe (en hier bestaat weinig discussie over, welkome) features zijn: Apple's TextEdit is verlaten voor een nieuwe tekst editor van Pete Resnick die over de 32K grens gaat, zodat Info-Mac Digests (en uitgaven van TidBITS!) niet langer in meerdere berichten opgedeeld worden. Je kunt ook drag & drop op zo ongeveer alles toepassen, inclusief attachments die nu versleep- en dubbelklikbaar zijn. Mailboxes kunnen optioneel meta-informatie in resource forks opslaan zodat "TOC" bestanden niet langer nodig zijn. Er zijn Filters die snel een aantal berichten kunnen langslopen (zoals die net ontvangen zijn) en daar bepaalde acties op kunnen uitvoeren (zoals ze automatisch in een bepaalde mailbox zetten) wanneer ze aan bepaalde criteria voldoen. De Find dialoog, evenals de Nicknames dialoog die nu Address Book heet, is behoorlijk verbeterd. Het programma heeft vele andere uitstekende nieuwe interface-aspecten; het spijt me als omwille van de ruimte ik iets weggelaten heb wat ook handig is.

Light Shaft -- Wat mist in Eudora Light 3.0.1, dit in tegenstelling tot Eudora Pro, zijn de extra's die gebruikers in bedrijven zullen missen. Gebaseerd op de huidige beta (en de hoeveelheid features zou kunnen veranderen) krijgen gebruikers van Eudora Light geen toolbar (en wees gerust, ik gebruik het bijna nooit); geen labels voor berichten; geen "Word Services" (om bepaalde applicaties aan te sturen zoals de Spellswell spell-checker); geen FCC (het kopieren van uitgaande antwoorden naar een bepaalde mailbox); geen optie voor automatisch uitbreiden van nicknames voordat je een bericht verstuurt (maar je kunt dat door middel van een menu item nog steeds handmatig doen); geen mogelijkheid om een mailbox te openen die niet in de Eudora Folder zit; geen "stationery" bestanden (sjablonen voor uitgaande berichten); niet meer dan twee signatures; beperktere Filters; en geen mogelijkheid om tekststijlen te genereren (alhoewel je het in een bericht kunt lezen).

Bovendien krijgen alleen de gebruikers van Pro de Mail Transfer Options, wat in feite het sturen van instructies naar de server betekent. Denk bijvoorbeeld aan het checken van je mail op dezelfde server vanuit huis en werk. Op het werk kun je dan nieuwe berichten lezen, en alleen die berichten van de server verwijderen die met werk te maken hebben, zodat je thuis je 'thuisberichten' kunt downloaden. Dit alleen zou al wel eens de voorkeur naar Pro doen overslaan voor vele gebruikers.

RuwWeg -- Ik heb een paar zorgen over Eudora. De eerste is niet echt belangrijk en persoonlijk, maar behelst het gebruik van hidden features in de interface. Om bijvoorbeeld een mailbox in te krimpen (wat normaal gesproken automatisch gebeurd wanneer aan bepaalde voorwaarden voldaan is) moet je weten dat je de linker onderhoek van een window moet Command-klikken - er is geen menu item. Om een mailbox te openen waar het bericht in zit dat je leest, moet je de title bar dubbelklikken (waarom niet Command-klikken, net als in de Finder?). Om een nieuw bericht vanuit het Address Book te creëren zonder er naar toe te schakelen, moet je Shift ingedrukt houden terwijl je de To knop indrukt. Vele belangrijke acties zijn alleen met behulp van een modifier key te bereiken. Ik realiseer me dat het steeds moeilijker wordt naarmate je programma meer mogelijkheden heeft, en de uitstekende Balloon Help en online tekst help zullen je ondersteunen; maar het resultaat is een hoeveelheid mogelijkheden die vele gebruikers nooit zullen ontdekken en voor anderen (zoals ik!) zijn ze misschien moeilijk te onthouden.

Nog een aantal opmerkingen: hoewel je Eudora kunt scripten om bepaalde nuttige taken te laten uitvoeren, vind ik het onvoldoende scriptbaar. Slechts een kleine hoeveelheid functies kunnen aangestuurd worden door AppleScript of Frontier, en er is weinig documentatie beschikbaar voor veel van de interne settings. De beschikbare Filter acties zijn onvoldoende; er is bijvoorbeeld geen mogelijkheid om een bericht wat aan bepaalde criteria voldoet als een tekstbestand te bewaren. Er is ook een eigenaardig conflict op mijn computer als Eudora in de achtergrond geopend is terwijl een andere applicatie, bijvoorbeeld Netscape of Fetch, een verbinding met Internet heeft. In dit geval zal Eudora nogal eens crashen. Deze bug zat in iedere versie die ik uitgeprobeerd heb.

De Prijs -- Desalniettemin vind ik Eudora nog steeds beter dan welk ander email programma ik ook gebruikt heb. De basale interface-metafoor van mailboxes als vesnters, met ieder bericht klikbaar, en ieder geopend bericht als een eigen venster, is nog nooit verbeterd. De manier waarop het omgaat met beantwoorden of het doorsturen van een bericht zijn fantastisch.

Onafhankelijk van de gekozen versie, als je je email van een POP server haalt en verstuurt met een SMTP server (zoals de meeste Internet gebruikers), is Eudora de beste keus, en als je nog geen Eudora gebruikt, is het zo goed dat het de moeite waard is om je systeembeheerder over aan het hoord te zeuren. Het is clean, simpel, intuitief, krachtig, uitgebreid (het gaat veel verder dan ik hier kan beschrijven), snel en ook nog eens leuk.

En met "leuk" bedoel ik niet alleen prettig en voldoende; er is een behoorlijke hoeveelheid verborgen humor in Eudora aanwezig. De checkbox om de 3D-stijl van de interface aan te zetten heet "Waste cycles drawing trendy 3D junk." Shift-Option-Command-D, wat er voor zorgt dat een bericht gelijk vernietigd wordt in plaats van het eerst in de Trash mailbox te zetten, heet "Nuke." Het icoon om alle headers van een bericht mee aan of uit te zetten heet "Blah blah blah," en het icoon om een attachment met UUencode te versturen zegt "Ick." Inderdaad, de oorspronkelijke geest van het Internet leeft voort in Eudora.

DealBITS -- Cyberian Outpost heeft een aanbieding voor Eudora Pro voor $56.95 ($4 er van af) voor lezers van TidBITS door middel van deze URL:

<http://www.tidbits.co m/products/eudora-pro.html>

De gebruiker kijkt mee over je schouder - Over Macs en Macro's

door Matt Neuburg < [email protected] >

Nog niet zo lang geleden besprak TidBITS drie macro-programma's: QuicKeys (vanaf TidBITS-347 ), OneClick (in TidBITS-350 ), en KeyQuencer (in TidBITS-351 .) Een overzicht hiervan leidde mij tot het maken van bedenkingen over de status van de Mac. In een ideale wereld zouden we -denk ik- in het geheel geen macro-programma's nodig hebben: de Mac zou gemakkelijk scriptable zijn zonder hen. Zolang het echter niet zo ver is, bieden macro-programma's een substantiële verlichting.

De cel en de belofte -- Hier is het probleem: de software overheerst óns in plaats van andersom. Mijn Mac, vol van "grootse universele toepassingen" die mij verplichten mijn werkgewoontes aan hun structuren en mijn noden aan hun beschikbare functies aan te passen, zie er soms meer uit als een hol met een corporatie hogepriesters dan een bevrijding van mijn individualiteit. De Mac is in de beloften van Apple's beroemde publiciteit van 1984 tekort geschoten: het zogezegde gebruikers-aangepaste gebeuren ten spijt, blijven wij gevangenen van modaliteiten en begrensde keuzen.

Een ontsnapping zou zijn onze toepassingen zélf te schrijven, maar dat zou een overbodige her-uitvinding van het wiel zijn. (Ik vind dat de Mac wel een stuk gemakkelijker zou moeten zijn om te programmeren, maar dat is een ander verhaal). Voor de meeste bewerkingen zijn de programma's, die je nu hebt, waarschijnlijk geschikt voor de meeste taken - ze zouden echter je noden beter moeten begrijpen of de combinatie van sommige toelaten.

Een voorbeeld: Een dozijn keren per dag, na enkele Find-and-Replace operaties met Nisus Writer, druk ik Commando-S en er gebeurt niets. Hoe kom dat? Ik bekijk het document, maar het Find/Replace-venster is actief, en in Nisus Writer wordt dan het Bewaar-commando inactief. Zou je nu niet mogen verwachten dat de computer dit na een tijdje zou gaan begrijpen? "Zeg Matt, ik zie dat jij maar steeds Commando-S intikt terwijl het Find/Replace-venster actief is. Ik vraag me af of je dat soms doet met de bedoeling dat ik zou bewaren?" Helaas. de computer zal nu en waarschijnlijk in de toekomst zo niet praten of denken. Derhalve, als een programma niet werkt zoals je het wilt, moet je in staat zijn het aan te passen.

[De meest dichtbijzijnde poging van dit doort technieken is het Shareware-programma Open Sesame van Charles River Analytics, maar tijdens mijn testen in het verleden maakte het nooit enige zinnige suggestie. Als je geïnteresseerd bent in programmeren met demonstratie, belijk dan de Eager demo's van Allen Cypher. - Adam]

< http://www.cra.com/products/sesame/sesameinfo.html >
< http://www.atg.apple.com/Allen_Cypher/Eager/Eager.html >

De rommel in kaart gebracht -- De mogelijkheid om programma's aan te passen zit niet in de Mac ingebouwd. Het is eerder zo dat programmeurs ze zodanig moeten schrijven dat hun functies beschikbaar worden gesteld voor publieke controle. Je zou kunnen stellen dat dit de programma's scriptable maakt.

Geen standaard voor het aanpassen aan persoonlijke smaak heeft ooit stand gehouden. In de vroege dagen van de Mac zette Apple de ontwikkelaars aan uniformiteit te respecteren volgens een vrijwillige conventie: Laat vensters er zó uitzien, doe menu's zó werken, laat dialoogvensters er zó uit zien. Ze zijn er zo goed in geslaagd dat Apple's Human Interface-richtlijnen in belangrijke mate bepalend zijn geweest voor het uitzicht en het gevoel van Windows en andere grafische Interfaces. Maar Apple drong nooit aan op "scriptability", zelfs toen Systeem 7 dit gemakkelijker maakte.

Het resultaat hiervan is dat ontwikkelaars dikwijls het belang van "scriptability" niet vatten. De MACSCRPT mailing lijst is de plaats om te zien hoe "veteran scripters" zich geërgerd tegen het voorhoofd slaan bij het zien van ontwikkelaars "die het niet hebben", zoals toen een grote ontwikkelaar lezers uitdaagde hem te overtuigen dat de volgende versie van hun programma scriptable zou moeten zijn. (Als je geïnteresseerd bent om je aan te sluiten op de MACSCRPT lijst, zend dan een e-mail naar < [email protected] > met als bericht "subscribe macscrpt <your full name>").

Voor mij is het een axioma dat een computer gemaakt is om geprogrammeerd te worden, dus in principe zou ieder programma scriptable moeten zijn. Maar hoe en hoeveel je een programma aanpasbaar kunt maken verschilt enorm. Sommige programma's tonen hun ganse functionaliteit, andere slechts een fractie, en sommige helemaal niks. Dan is er ook het platform, van waar uit de gebruiker een programma kan bedienen: een programma kan zijn eigen scripting-taal hebben, aan commando's beantwoorden via het Mac-message-systeem (Apple events), of een mengsel van beide. Dan is er ook nog de graad waarin de interface en de functionaliteit van een programma onderling verwant zijn: bijvoorbeeld, menu's of dialogen kunnen aanpasbaar zijn, of een programma kan taken uitvoeren "achter de scene" in plaats van in een venster op de voorgrond.

Zo kan je nog andere manieren van scriptability bedenken. Het punt is dat indien we scriptability in kaart zouden zetten, de bestaande programma's er kris-kras over verspreid zouden zijn. Bij voorbeeld: Microsoft Word 6 stelt zijn volledige functionaliteit beschikbaar via een interne scripting-taal (en een gedeelte ervan tevens aan Apple events), en de interface is slechts minimaal aanpasbaar (toetsenbord-shortcuts kunnen gewijzigd worden). MoviePlayer is niet scriptable. Enzoverder.

Scripting in verscheidene "talen" -- Het Word 6 model van volledige scriptability is eerder de uitzondering dan de regel: scriptability in het algemeen is frustrerend onvolledig. Nisus Writer wil mij het lettertype of de stijl van de huidige selectie niet verklappen, en ik kan Eudora niet vragen dit en dat bericht te selecteren zonder het te openen. De graad van afneembaarheid van Word's interface (waar ik beslis wat ieder menu-item gaat doen) is zelfs nog vreemder - Mac OS 8 zal het schrijven van dergelijke programma's wellicht gemakkelijker maken, maar ik houd mijn adem nog niet in. Er bestaan ook interne scripting-talen, die niet toegepast kunnen worden op andere programma's. 't Is allemaal een gekke toestand.

Hoewel, stel nu dan elk intern scriptable programma ook een externe uitlaat zou hebben, dan zouden scripts geschreven in een intern scriptable taal op z'n minst ontleend kunnen worden aan een ander programma. Je zou misschien kunen denken dat externe scriptability beter zou zijn, omdat iedere intern scriptable taal verschillend is (en niet altijd zo best), terwijl externe scriptability gebaseerd kan worden op één taal, bijvoorbeeld AppleScript. Nochtans, verscheidene interne scripting-talen zijn excellent (zoals bv., Visual Basic van Excel) en, bijna paradoxaal, AppleScript-savvy programma's kunnen elk hun eigen AppleScript-syntaxis voorleggen, zodat het leren dergelijke programma's te scripten nog altijd is zoals het leren van een nieuwe taal, of nog moeilijker, want die syntaxis is gewoonlijk niet zo voor de hand liggend en niet goed gedocumenteerd. (Hoeveel brieven heb ik niet gelezen gericht naar MACSCRPT van mensen die problemen hadden met het deleten van een geselecteerd bericht in Eudora. De magische AppleScript-formule "verplaats bericht 0 naar einde mailbox "Trash" is niet zo voor de hand liggend). Trouwens, externe scriptability lost het fundamentele probleem niet op: Je blijft steeds overgeleverd aan de genadigheid van een programma en hoeveel van zijn functionaliteit het wil prijsgeven.

Macro Management -- Door "customization" [op maat maken] moet het mogelijk zijn om de bestaande functies van een programma op nieuwe manieren samen te voegen. Ook moet customization het mogelijk maken om de functies van andere programma's in te bouwen, waardoor de sterke punten van elk gecombineerd worden. Het geheel moet de toestand van ieder programma kunnen lezen en daarop reageren, de mogelijkheden van het systeem als geheel benutten, en bepaalde elementaire programmeringsmogelijkheden bieden zoals de verwerking van getallen en tekst.

Zolang scriptability nog niet algemeen is is een macro programma op systeem-niveau de beste centrale commandopost voor customization. De keerzijde van macro programma's op systeem-niveau is dat ze, hoe goed ze ook ontworpen mogen zijn, het gevaar meebrengen problemen en bugs in andere programma's of systeemuitbreidingen aan het licht te brengen. Wanneer bijvoorbeeld een programma problemen heeft met het beheer van vensters kan het vertonen van een palet of dialog middels een macro programma problemen veroorzaken, zelfs als het macro programma alles doet volgens het boekje. Desondanks kan een macro programma dat op systeem niveau werkt, typen, klikken met de muisknop, keuzes maken vanuit menu's, en, over het algemeen, gebruikersacties simuleren om zo de meeste niet of gedeeltelijk scriptable programma's aan te sturen. Het kan in normale bewerkingen ingrijpen, reageren op gebruikersacties zoals toetscommando's, omgaan met systeem informatie (welke vensters zijn er, wat staat er op het prikbord, welke bestanden staan er in deze map), en communiceren met andere scripting omgevingen. Daarbij is het, in het ideale geval, daadwerkelijk programmeerbaar, bij voorkeur in een eenvoudige maar flexibele vorm.

Van de drie macro programma's die we bekeken in TidBITS is WestCodes OneClick het meest programmeerbaar. De intuïtieve, elegante taal hiervan heeft veel mogelijkheden om een gebruiker te simuleren, maar ook functionaliteit op systeem niveau, en programmeer-constructies. Een vergelijking met HyperCard is op zijn plaats aangezien OneClick meer is dan alleen een macro programma: het is een mini programmeer omgeving. De knoppen die je plaatst op de paletten van OneClick reageren op klikken, tonen menu's, en reageren op je keuzes. Daarbij kunnen de knoppen van OneClick tekstbestanden aanvaarden door middel van slepen, zichzelf verbergen of tonen, en ikonen, tekstuele informatie of voortgangsbalken tonen.

Op dit moment neem ik elke keer mijn toevlucht tot OneClick, wanneer de vraag bij mij opkomt "Waarom kan dit programma dit niet?" Zo bieden de filters van Eudora niet de mogelijkheid om automatish berichten te bewaren als tekst bestanden, op basis van hun onderwerp of afzender. Het was niet moeilijk een OneClick knop te schrijven die dat doet. En in Nisus Writer moest ik altijd verschillende menu's bekijken voor ik wist wat het lettertype, de grootte en de stijl van de actuele selectie waren. Nu heb ik een OneClick palet dat die informatie altijd in de vorm van tekst weergeeft. Dit soort dingen zou QuicKeys nooit voor mij hebben kunnen doen. OneClick maakt QuicKeys (en andere utilities) overbodig.

< http://www.westcodesoft.com/ >

Toch vraagt OneClick wel enkele compromissen. Zoals ieder macro programma op systeem-niveau werkt het op een laag niveau en kan het overhoop raken met sommige programma's en extensies, althans op mijn machine. Het staat nog in de kinderschoenen. Dat is leuk als je wilt delen in de opwinding van het maken, of wilt investeren in het maken van je eigen gereedschappen, maar op dit moment kan de voorgebakken functionaliteit die je zoekt, ontbreken.

KeyQuencer is de beste keuze voor degenen die een eenvoudige interface willen en minimale RAM vereisten, of die specifiek sommige van zijn functies nodig hebben (zoals de bediening op afstand van andere machines, printer keuze, cursor animatie, en dergelijke). Binary Software reageert, net als WestCode, zeer vlot op suggesties, dus ook hier ligt een kans om betrokken te raken in het groeiproces van een programma.

< http://www.binarysoft.com/keyquencer/keyquencer.html >

Wil je iets dat meer beproefd is en zijn deugdelijkheid heeft bewezen, of leer je liever geen tekst-taal, dan blijft QuicKeys een belangrijke keuze. Het gebruik van dialogen en recording [het opnemen van reeksen handelingen] helpen de gebruiker functionaliteit samen te stellen zonder het gevoel met programmeren bezig te zijn. Nog belangrijker is dat QuicKeys al lange tijd bestaat en heeft leren omgaan met veel niet-standaard extensies en gebruikersinterfaces. Alleen de ondersteuning lijkt te zijn teruggelopen tot een absoluut minimum.

< http://www.cesoft.com/quickeys/qkhome.html >

Het belangrijke punt is dat je een macro programma kunt en moet hebben waardoor jij, en niet de computer, de touwtjes in handen hebt. Het is fantastisch zoveel mogelijkheden als er nu zijn, en je kunt eigenlijk met geen van deze programma's werkelijk de mist in gaan. Ze kunnen allemaal niet-scriptable programma's aansturen, en ze zijn allemaal betaalbaar. Je uiteindelijke keuze hangt van je persoonlijke smaak en behoefte af. Geef jezelf er een cadeau voor je vakantie! Je kunt zelfs meer dan een in huis halen en ze combineren. Wat je ook doet, neem het heft van je computer in eigen handen. Laat 1997 niet zijn als 1984.

DealBITS -- Cyberian Outposts aanbieding van KeyQuencer voor $33.95 ($4 korting) is nog altijd beschikbaar op de onderstaande URL. Op de pagina staat wel niet expliciet dat het een aanbieding is, maar dat is het wel.

< http://www.tidbits.com/products/key-quencer.html >

Daarnaast doet WestCode Software een aanbieding van OneClick voor TidBITS lezers. Je kunt het kopen voor $59.98 ($10 onder de gebruikelijke prijs van WestCode) via de onderstaande URL:

< http://www.tidbits.com/products/one-click.html >

Niet-winstgevende en niet-commerciele publikaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te kontakteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publikatie-, produkt- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering