Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Als je op mij lijkt, geef je niet om de snelheid van je interverbinding, totdat hij duidelijk niet zo werkt zoals zou moeten. Dan ga ik meestal naar een website als Speedtest.net of Fast.com van Netflix om te zien wat er aan de hand is. Vaak is de conclusie 'Er klopt iets niet', en dan start ik altijd als eerste onze AirPort Extreme, en als dat niet helpt de kabelmodem Arris van Spectrum (voorheen Time Warner Cable). Dat lost meestal het probleem wel op. Dat irriteert me, omdat ik dan denk dat de fabrikanten daar toch wel een handigere oplossing voor zouden moeten kunnen bedenken, maar ik ben dan ook wel blij, omdat ik in elk geval niet de ondersteuningsafdeling van Spectrum hoef te bellen.
Ik heb die snelheidstest nodig, en hoewel ik waardering heb voor de dienst Speedtest van Ookla irriteren de advertenties op de site me wel, in het bijzonder die van MacKeeper en vergelijkbare producten die moeilijk te onderscheiden zijn van de interface van de site. Er zijn veel alternatieven, en die heb ik ook weleens gebruikt, maar omdat ik deze diensten maar af en toe hoef te gebruiken, ga ik meestal toch naar Speedtest.net. Die URL kan ik tenminste onthouden. (De tests die ik voor dit artikel heb gebruikt, zijn Speed Test van SourceForge, de Network Diagnostic Test van Measurement Lab, de Speed Test van Speakeasy en de Speed Test van DSLReports. De prestaties zijn vergelijkbaar, maar de interface en aanbevelingen van de test van SourceForge bevielen mij het meest.)
Ik was daarom aangenaam verrast dat Ookla een gratis app Speedtest voor de Mac heeft uitgebracht. Deze app vind je in je menubalk, en vandaaruit kun je met twee klikken je snelheid testen.
Nadat je hem vanuit de Mac App Store gedownload hebt, moet je de app misschien opstarten vanuit je map Programma's om hem in de menubalk te installeren. Klik op dit menu-item om het testvenster te openen. Klik vervolgens op de cirkel 'Go'. Speedtest begint en toont de resultaten in hetzelfde venster. Om de test te herhalen, klik je nogmaals op 'Go'. De app onthoudt je testresultaten, en je kunt de hoogste snelheid zien, de gemiddelde snelheid en de laatste drie resultaten door op de silhouetknop rechtsboven te klikken. Klik op Result History om alle resultaten uit het verleden te zien.
Als je de app wilt verlaten, kun je op dit scherm op Quit Speedtest klikken, wat nogal een gekke plek voor dit commando is. Je kunt gelukkig ook gewoon commando-Q gebruiken.
Wellicht mijn favoriete mogelijkheid van de app is dat de testen doorgaan als je naar een andere app overschakelt. Het Speedtest-scherm verdwijnt dan, maar het programma laat met een banner weten dat de test klaar is.
Mijn belangrijkste kritiekpunt is de beslissing van Ookla om Speedtest alleen in de menubalk te tonen. De app gebruikt niet veel CPU-vermogen, maar toch zo'n 1-2 procent van mijn CPU (van mijn 27 inch-Retina iMac) als de app niet actief is, en 5-9 procent tijdens het draaien van een test. Gegeven het feit dat ik maar heel zelden een snelheidstest wil doen, zal ik Speedtest waarschijnlijk elke keer verlaten, hoe weinig CPU de app ook gebruikt.
Afgezien hiervan is de app Speedtest de moeite waard, als je liever een app gebruikt dan een website. De app is gratis, hij is eenvoudig in het gebruik, en je bent van die vervelende advertenties af.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Zoals veel anderen was ik verbaasd toen Consumer Reports op 22 december 2016 een beoordeling "niet aan te raden" over de 2016 MacBook Pro publiceerde. Niet dat er niets aan te merken is op de nieuwe laptops, maar CR constateerde grote verschillen in batterijduur tijdens de vele tests met hun drie verschillende machines. Als technologiejournalist weet ik wat ik in een dergelijke situatie zou doen: er vanwege het grote verschil in testresultaten (batterijduur uiteenlopend van 3,75 uur tot 16 uur bij hetzelfde model) van uitgaan dat het probleem bij mij lag, en mijn manieren van testen isoleren tot ik de oorzaak had gevonden, of deze nu bij mij lag of bij Apple. Ik heb dit vele malen gedaan en ik heb zo bijvoorbeeld belangrijke fouten gevonden in de eerste 802.11n AirPort-routers die Apple later opgelost heeft.
De kennelijke oorzaak van de uiteenlopende resultaten binnen CR's tests werd onthuld op 11 januari 2017. Nadat Apple de door CR gebruikte test-methodiek had bekeken, vond het bedrijf een fout die een instelling beïnvloedde die alleen beschikbaar was nadat in Safari de ontwikkelaars-mogelijkheid was ingeschakeld. Apple heeft ondertussen een developer bèta van Sierra uitgebracht die de fout verhelpt en CR heeft gezegd dat zij de laptops opnieuw zullen testen nadat deze verbetering is geïnstalleerd. Update: CR heeft zijn tests met de verbetering uitgevoerd en raad de MacBook Pro nu wel aan.
Ik heb mij bijzonder aan deze situatie geërgerd, maar niet omdat ik Apple wilde verdedigen of Consumer Reports wil afvallen, ondanks de onfrisse rol die ze gespeeld hebben door voorop te lopen met hun beschuldiging van het niet bestaande antenneprobleem met de iPhone 4 (zie "Apple reageert op antenneprobleem iPhone 4", 16 juli 2010).
Wat me zorgen baart, is meer dat CR zijn lezers een slechte dienst bewezen heeft dan hoe ze met Apple zijn omgegaan. (CR is een publicatie op abonnementsbasis, dat een deel van zijn materiaal gratis beschikbaar maakt.) Door hun testmethoden in het oorspronkelijke artikel niet voldoende prijs te geven, noch toe te geven dat ze beter hun best hadden moeten doen om uit te sluiten dat hun manier van testen de oorzaak kon zijn van de resultaten, ben ik bang dat CR's gedrag de geloofwaardigheid schaadt van alle technologieverslaggeving en -recensies.
Consumer Reports heeft nu een prominentere plaats bij de technologiebeoordelingen dan ooit, omdat er zo weinig publicaties overblijven die het personeel en de tijd hebben om rigoureuze tests uit te voeren. Ik schreef onlangs voor Fast Company over hoe moeilijk het is om veilige en betrouwbare USB-C-producten te vinden doordat er te weinig uitgebreide, onafhankelijke tests zijn. Hierdoor zijn meer mensen geneigd te vertrouwen op de aanbevelingen van CR, die om twee redenen kunnen leiden tot slechte aankoopbeslissingen:
Gebruikers die voordeel zouden hebben van de aankoop van nieuwere apparatuur hebben dit misschien onnodig uitgesteld als gevolg van de publicatie van CR.
Omdat CR bij hertesten gevonden heeft dat de problemen volledig te wijten waren aan deze bug, stuurde het blad een bericht naar alle consumenten, dus niet alleen degenen die Consumer Reports lezen, dat de negatieve resultaten misschien alleen maar te wijten zijn aan testfouten.
Om de instelling in kwestie mogelijk te maken, moet je 'Safari > Voorkeuren > Geavanceerd' openen en het aankruisvak 'Toon Ontwikkel-menu in menubalk' selecteren. Daarna moet je in het Ontwikkel-menu 'Schakel caches uit' kiezen. CR maakt gebruik van een script om een reeks van 10 webpagina's via een lokaal netwerk herhaaldelijk op te roepen en schakelt caching uit om het effect te simuleren van een gebruiker die verse pagina's uit veel sites oproept. Zonder caching toont de test een consistentie die niet gerelateerd is aan het netwerk of de prestaties van een server op afstand. Als caching ingeschakeld is, zou Safari helemaal niet veel gebruikmaken van het netwerk of andere systeembronnen. De bug draait blijkbaar om icoon-caching en tast in sommige gevallen de de batterijduur aan.
Maar bijna niemand zou deze instelling ooit gebruiken: caches verbeteren bijna altijd de snelheid. Dus hoewel een aantal nieuwe MacBook Pro-eigenaren klagen over de slechte batterijduur ten opzichte van de vorige laptops en de geadverteerde prestaties, zal geen regelmatige gebruiker deze specifieke bug tegenkomen. (Apple blokkeerde de berekening van de resterende accuduur in MacOS na de MacBook Pro-release, naar verluidt vanwege de nauwkeurigheid van de voorspelling. Zie "macOS 10.12.2 Sierra gericht op nieuwe MacBook Pro's", 13 december 2016.)
Consumer Reports heeft de meeste van de dingen gedaan die als standaard gelden bij verantwoordelijke technologiepublicaties: ze lieten Apple de testresultaten zien en gaven Apple de gelegenheid om te reageren, maar ze hebben de conclusie niet veranderd toen Apple het verschil niet kon verklaren. Na de publicatie van de resultaten gaf CR aanvullende, gedetailleerde informatie aan Apple, die deze analyseerde en bepaalde waar de bug in Safari te vinden is.
Omdat CR opnieuw getest heeft en vond dat de batterijduur vergelijkbaar is met die van de vorige modellen en concurrerende laptops, is het redelijk om te vragen wat de prijs is van het eerste rapport.
Het heeft Apple misschien verkoop gekost. Geen verslaggever zou zich zorgen hoeven maken over de vraag of hun eerlijke en goed onderbouwde testresultaten van invloed kunnen zijn op de verkoopresultaten van een bedrijf, maar ze moeten zich altijd druk maken over nauwkeurigheid en billijkheid. (Een verslaggever kan twijfels hebben, vooral in een artikel over kleine bedrijven, maar die moeten worden afgewogen tegen het belang van de lezers.)
Verontrustender is het effect dat het rapport van CR nog zou kunnen hebben op het vertrouwen van de consument in Consumer Reports in het bijzonder en de technologiepublicaties in het algemeen. Zonder een betrouwbare technologiejournalistiek om marketingbeweringen van firma's te verifiëren, zal de consument alleen beschikken over inherent bevooroordeelde bronnen van informatie. Het is uiterst zeldzaam dat een techbedrijf er actief naar streeft de consument te misleiden over de kwaliteit van zijn producten (zie het recente debacle dat Samsung veroorzaakte door niet meteen de problemen met de Galaxy Note 7 toe te geven), maar iedereen probeert om zijn producten in het best mogelijke daglicht te plaatsen. En het is niet moeilijk om bij die beschrijvingen af te glijden in het witwassen van onaangename realiteiten.
Dus ja, ik bekritiseer Consumer Reports erover dat ze hun aanbeveling publiceerden zonder intensiever te proberen dan ze zeiden te hebben gedaan, erachter te komen waarom de tests zulke zeer uiteenlopende resultaten opleverden. In feite testte CR kort met Google Chrome, in een proces dat niet volledig is gedocumenteerd in het oorspronkelijke artikel. CR kon natuurlijk niet de MacBook Pro op basis van de Chrome-test aanraden, maar ze hadden deze resultaten wel kunnen gebruiken om het Safari-probleem in hun testomgeving te helpen isoleren.
De moraal van het verhaal is dat je, wanneer de resultaten van één test zo ongewoon zijn, dieper moet gaan graven en geen verwarring moet in de wereld moet veroorzaken. Dat is niet om gevoelens of verkoop van een bedrijf te sparen, maar om de vertrouwensband met je lezers te behouden.
Let op: dit artikel verscheen een paar uur voordat CR zijn bijgewerkte aanbevelingen publiceerde na het hertesten, waarbij een consistente en hoge batterijduur werd gevonden.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Tot zover heb ik op de "echte" CES één dag met sessies en bijeenkomsten gehad en één dag zwerven over de beursvloer. De sessies gingen over verscheidene consumentenelektronica-onderwerpen, en ik zal een paar interessante ideeën opschrijven voor TidBITS wanneer ik meer tijd gehad heb om erover na te denken en me een beetje in te lezen.
Van wat ik heb gezien, waren de bijeenkomsten allemaal erg interessant, maar de beursvloer heeft tot nu toe weinig indruk gemaakt in vergelijking met wat ik zag bij de persconferenties. Om eerlijk te zijn, kan dat te maken hebben met de vele extra kilometers die ik moet lopen op de enorm grote beursvloer. Ik denk dat ik per ongeluk meneertje Mopper-journalist was voor een paar pr-mensen die me het levensverhaal van hun product wilden vertellen voordat ik nog maar uit had kunnen vinden wat het was en of ik geïnteresseerd was.
Ik begin met de bedrijven die ik ontmoette en daarna ga ik door met wat ik voor je vond op de beursvloer.
Other World Computing -- Other World Computing, ook bekend als OWC en macsales.com, is voorlopig titelhouder "beste ding dat ik zag", met een prototype van het DEC-uitbreidingsdock voor de 2016 MacBook Pro. Die sluit naadloos aan op de bodem van de MacBook, voegt een beetje gewicht en dikte toe en heeft een platte, u-vormige stekker die in een van de Thunderbolt-3-poorten gaat. Hier is wat je krijgt: tot 4 TB aan extra SSD-opslag, drie USB 3 type-A-poorten, een multifunctionele SD-kaartlezer en een gigabit Ethernetpoort. Larry O'Connor, de baas van OWC, zei dat ze nog bezig waren om uit te vinden of ze er nog iets anders in zouden stoppen en ze waren ook nog niet zeker over wat het gewicht en de dikte uiteindelijk zouden worden. Ook de prijs lag nog niet vast, maar O'Connor zei dat er een basismodel zou komen met een leeg SSD-slot en dat de SSD-prijzen zeer concurrerend zouden zijn ten opzichte van wat Apple vraagt voor hun interne upgrades.
OWC toonde ook het Thunderbolt 3 Dock, dat twee Thunderbolt 3-poorten heeft (met doorgaande voeding, zodat je je MacBook Pro niet aan de stroom hoeft te hangen), Mini Displaypoort, vijf USB 3 type-A-poorten, gigabit Ethernet, digitale audio-uitvoer, 3,5 mm combo-audio-invoer en een SD-slot. Het dock zal vanaf februari 2017 geleverd worden voor $ 299, in kleuren die bij je MacBook Pro passen.
Het bedrijf, bekend van zijn externe opslagapparaten, demonstreerde de Thunderbolt 3 Envoy Pro SSD, een draagbare (en bijzonder dunne) drive die in maart 2017 op de markt moet komen in versies van 500 GB tot 2 TB, prijs nog niet bekend. Niet getoond, en nieuw voor mij, was de Envoy Pro mini, een SSD ter grootte van een USB-stick met USB 3.1-snelheid, die nu al in de winkel ligt, in groottes van 120 GB, 240 GB en 480 GB, voor respectievelijk $ 100, $ 178 en $ 270.
Ik was verder onder de indruk hoe Larry O'Connor strooide met specialistische statistieken over overdrachtssnelheden en prestaties van harde schijven, met het aplomb van iemand die echt verstand heeft van de technologie erachter, iets dat je niet elke dag meemaakt op CES. Gewoonlijk moet een pr-persoon of manager er een techneut bijroepen om moeilijke vragen te beantwoorden. O'Connor heeft meer verstand van Mac-hardware dan ik, en dat is een welkome verrassing voor iemand die de baas van het bedrijf is.
Even Earphones -- Ik heb er al eerder over geschreven: mijn gehoor is niet wat het zijn moet (zie "iOS-gehoorapparaat... of, hoe koop je de oren van Superman", 8 februari 2011). Ik weet niet of het voldoende is om officieel als gehandicapt aangemerkt te worden, maar op goede dagen hoor ik bepaalde frequenties slecht of niet, en op slechte dagen, als mijn gehoor mij echt in de steek laat, hoor ik rechts vrijwel niks. Meestal heb ik geen idee wat ik mis, tenzij mensen om mij heen reageren op een geluid dat ik niet hoor.
Het blijkt dat er nogal wat mensen zoals ik zijn, niet doof of slechthorend, maar wel met gehoorproblemen, en Even 🎁 heeft voor ons een slimme oplossing: koptelefoons en oortelefoons met een ingebouwde gehoortest, die gekoppeld word aan een equalizer die de frequenties die je slecht hoort versterkt. Als je het apparaat, waarvan de oortjes een kleurcode hebben zodat je altijd het juiste oortje in het juiste oor stop, opzet en een knopje op het snoer een paar seconden ingedrukt houdt, wordt de test gestart. Het apparaat laat je dan per oor acht geluidsfragmenten horen, in oplopend volume, en je drukt op een knop als je iets hoort. Die test duurt ongeveer drie minuten. Daarna kun je de knop Even op het apparaat gebruiken om de equalizer aan of uit te zetten. Als je je in een nieuwe omgeving bevindt en je het profiel moet aanpassen (bijvoorbeeld in een vliegtuig, of ergens met veel achtergrondlawaai), kun je de test gewoon opnieuw doorlopen. (De website van Even heeft een online versie van de test.)
Ik denk dat ik vanaf nu standaard deze oortjes ga gebruiken om muziek te beluisteren en naar films te kijken. Na een dag uitproberen kan ik rustig stellen dat muziek een stuk voller klinkt als ik het Even-profiel inschakel. Voor Podcasts maakt het niet zoveel uit, maar ik ben wel benieuwd of het het luisteren naar Engels met niet-Amerikaanse accenten eenvoudiger maakt. Daar heb ik nog weleens problemen mee. Houd wel rekening met het volgende: omdat er een processor in het snoer zit, moet het geval wel opgeladen zijn wil je het kunnen gebruiken, wat niet het geval is bij normale koptelefoons met snoer. Je moet ze ook bewust aanzetten. (Als je de koptelefoon niet gebruikt, schakelt hij automatisch over naar slaap-modus, waarbij een waarschuwingsgeluidje klinkt.) En omdat de knop niet op kaakhoogte zit, zoals bij de meeste andere koptelefoons (hij zit zo laag dat het linker- en rechtersnoer eruit komen), zit de geïntegreerde microfoon op je borst. Niet ideaal voor telefoongesprekken. Maar voor het primaire doel, beter geluid voor hen met lichte gehoorproblemen, vind ik de koptelefoons van Even een grote sprong voorwaarts. Koptelefoon ($ 179) en oortjes ($ 99) zijn op dit moment verkrijgbaar via de website van Even, en er komt binnenkort ook een Bluetooth-versie, waarmee je onder meer verschillende profielen kunt opslaan.
Bluetooth-luidsprekers van Aifi -- Op zich is een Aifi-luidspreker een goede draagbare Bluetooth-speaker, en daarvan zijn er dertien in een dozijn. Maar als je er meer dan één hebt, gebeurt er iets magisch: zet ze naast of op elkaar (of in een roosterpatroon), en de extra speakers maken zich ondergeschikt aan het apparaat waar ze mee gekoppeld worden, zodat je met een enkele audiobron een aantal luidsprekers kunt aansturen, zonder kabels of instellingen. Een slimme ledverlichting laat door middel van kleurtjes zien of Aifi's losgekoppeld of verbonden zijn. En de muziekweergave past zich ook automatisch aan de oriëntatie van de speakers aan, bijvoorbeeld aan de stapelrichting. Helaas kosten deze dingen $ 299 per stuk, en je hebt er nogal wat nodig (minimaal twee) om ze tot hun volle recht te laten komen.
OTG van SCOTTeVEST -- SCOTTeVEST ken ik al lang als maker van jacks en vesten met een lading extra zakken, speciaal gemaakt voor hipsters en nerds, maar zelfs ik ben verbaasd door deze OTG, die 29 zakken heeft, waaronder twee die groot genoeg zijn voor een 15 inch-laptop, en daarnaast nog een andere waar je tablet ook nog makkelijk in kan. Dus als je het leuk vindt om onderweg te zijn met je MacBook Pro, een iPad Pro en een extra iPad, gewoon voor de lol, dan zit je hiermee goed. De maten Medium en Large hebben plaats voor een 15 inch-MacBook Pro, Small biedt maximaal plaats aan een 13 inch-toestel. De prijs is $ 215, en hij is vanaf nu beschikbaar. Met de kortingscode CES17 bespaar je 30 procent tijdens de CES-conferentie, en daarna krijg je in de rest van januari nog steeds 25 procent korting.
Eve van Elgato -- Als er op CES iets is dat mij verbaast zijn het de honderden bedrijven die slimme thuis-toepassingen maken. Een aantal ervan is compatibel met HomeKit (zie "De HomeKit-bondgenoot: basisbegrippen", van 3 november 2016), anderen werken samen met een van de minimaal vier concurrerende standaards. Ik heb geen idee welke apparaten er bovenuit steken, dus tot nu toe heb ik ze allemaal links laten liggen. Maar ik sta even stil bij het systeem Eve van Elgato, en dat is alleen maar omdat ik het bedrijf een warm hart toedraag. Een van hun apparaten was het onderwerp van mijn eerste artikel dat ik, nu al dertien jaar geleden, voor TidBITS schreef. (Zie "TiVo alternatieven: EyeTV", 10 november 2003, voor een echte knaller uit het verleden met betrekking tot computer-specs).
Eve heeft de kenmerken van veel van de domotica-sets die ik tegenkom. Het gaat om een serie sensoren, schakelaars en stekkers (ieder rond de $ 40-$ 80), die allemaal kunnen communiceren via een gratis iOS-app. In theorie kan je een dure pallet vol met deze apparaten kopen en ieder apparaat in je huis bedienen. Je kunt zelfs iedere deur in huis bewaken. In de praktijk kies je meestal een paar belangrijke dingen die je wilt aansturen en bewaken, en nu en dan breid je deze verzameling uit. Wat prijs en mogelijkheden betreft, is Eve vergelijkbaar met de overige aanbieders op deze markt. Als er bedrijven zijn die extreem scherp beprijzen of bijzondere sets verkopen, dan moet ik ze nog tegengekomen.
Digitale navigatie-assistent van Carrobot -- CES zou CES niet zijn als er niet een vorm van virtual (VR) of augmented reality (AR) gepresenteerd zou worden, en één die mij speciaal opgevallen is (met voorbijgaan aan de tientallen mensen die rondliepen met VR-brillen over het grootste deel van hun gezicht), is de Carrobot C2, met een doorzichtig display dat je vlak voor je neus, op de voorruit van je auto bevestigt. Naast de verwachte mogelijkheden biedt het apparaat nog een paar verrassende trucs: hij kan opeens roepen of keihard geluid maken als hij merkt dat je hoofd slaperig naar beneden zakt, of als je wordt afgeleid door je telefoon. Maar ik ben sceptisch over de communicatie met het apparaat via de ingebouwde spraakmodule. Deze lijkt gekopieerd van Siri of Google Assistant. Je weet het snelst of deze versie iets voor jou is, als je naar het vermakelijke filmpje op YouTube kijkt. Het ding kost $ 500 bij zijn introductie op de markt in april 2017, tenzij je Chinees spreekt want dan kan je hem nu alvast kopen.
E-Skin van Xenoma -- De E-Skin-technologie van Xenoma noem ik niet omdat deze grensverleggend is binnen de eigen categorie (technologie die in kleding verweven wordt) maar omdat deze groep producten (op de korte tot middellange termijn) explosief zal groeien. Met dunne, geprinte elektronica in textiel veranderen je kleren opeens in een bewegingssensor op zich, zonder dat er nog camera's nodig zijn. Voor $ 200 is het eerste E-Skin-shirt geen aankoop die je lichtzinnig zal doen, maar jij bent ook niet hun eerste doelgroep. Xenoma zoekt voornamelijk ontwikkelaars die zich willen inschrijven voor zijn platform. Het grote idee is dat geprinte elektronica, op grotere schaal geproduceerd, zo goedkoop zijn dat de prijzen concurrerend worden met alle gewone kleding, behalve de goedkoopste, saaiste outfit. Er is op dit moment nog niet zoveel dat je kan doen met slimme kleding, maar als je een idee wilt hebben van de kleding die jij over pakweg tien jaar draagt, houd dan deze technologie in de gaten.
UpWell -- Ik was onmiddellijk geïntrigeerd door de slagzin van UpWell, voorvechter te willen zijn voor mensen die net als ik een chronische aandoening hebben. In essentie wil UpWell een gratis gespecialiseerde winkeldienst aanbieden, met mogelijkheden om (via tracking) regelmatig extra informatie aan te bieden. Ze hebben nu al programma's voor mensen met diabetes, psychologische problematiek en hartproblemen. Als je je inschrijft, krijg je een gepersonaliseerd aanbod met informatie en ondersteuning voor jouw medische situatie. Uiteindelijk wil UpWell ook medicijnverkoop faciliteren, met controles op de geschiktheid daarvan voor jou. Ik heb nog niet de tijd gehad om de dienst eens goed uit te proberen, en weet niet wat nu in de bèta-versie aangeboden wordt, en wat in de definitieve versie. Deze wordt geïntroduceerd in juni 2017. Maar als jij ook maar enigszins geïntrigeerd wordt door deze informatie, dan kan je het uitproberen. Het bèta-programma staat open voor iedereen.
NuCalm -- Elk jaar beschrijf ik meestal minimaal één ding puur om te bespotten en de kandidaat van dit jaar is de claim van NuCalm dat je, gebruikmakende van hun product, de voordelen kan genieten van 2 uur slaap binnen 20 minuten. Je doet dit, klaarblijkelijk, door een crème op je nek te smeren, microstroom-accessoires vast te maken aan je kaak, met een koptelefoon te luisteren naar een "neuroakoestische" app en een oogmasker te dragen. (Het is onduidelijk of het oogmasker iets speciaals doet, afgezien van licht tegenhouden.) Ik ben zeer sceptisch over alle neurotech-claims, dus ik wil benadrukken dat mijn spot gericht is op het genre, niet deze specifieke verkoper. Blijkbaar bestaat NuCalm nu al zo'n 20 jaar en wordt het ondersteund door onderzoek. Maar ik geloof het pas als ik het zie. NuCalm is momenteel beschikbaar als een service via artsen en komt als een consumentenproduct beschikbaar in het vierde kwartaal in 2017. De prijzen zijn nog niet vastgesteld.
FACIL'iti -- Ik ben geen expert op het gebied van toegankelijkheid, dus ik weet niet of er meerdere concurrerende standaarden voor webtoegankelijkheid bestaan. Hoe dan ook, ik was onder de indruk van de demo die ik zag van FACIL'iti. Dit is niet iets wat je koopt. Het is iets waaraan je favoriete websites zouden moeten voldoen. Meld je eenmalig aan bij FACIL'iti en vul een formulier in met elke beperking waar je misschien mee worstelt. FACIL'iti heeft vooraf ingestelde profielen voor alles van dyslexie tot aan lichtgevoelige epilepsie en Parkinson. Wanneer je dan op een compatibele website komt (300 tot nu toe), worden de kleuren, tekst en opmaak van de hele pagina aangepast om bij jou te passen. Een voorbeeld: als je de ziekte van Parkinson hebt, wordt een onmogelijk te gebruiken uitrolmenu vervangen door een zijbalk met zeer grote klikzones. Als een af en toe actieve webdesigner ben ik onder de indruk van de hoeveelheid werk die hier getoond wordt door FACIL'iti en compatibele websites. En als een man die ouder wordt, wil ik graag dat dit of iets dergelijks gemeengoed gaat worden.
Zonnepet van Power Aid -- CES lijkt een voorliefde te hebben voor gekke petten. De zonnepet van Power Aid lijkt op het eerste gezicht een gek idee, maar kan handig zijn voor mensen die veel tijd buitenshuis doorbrengen in een zonnig klimaat. Zoals je kan verwachten, is het gewoon een pet met zonnecellen, maar als je je telefoon wil opladen terwijl je buiten bent, is het een stuk makkelijker rond te lopen met een pet dan de zonnecellen op de grond te leggen. Maar met slechts 175 mAh per uur voor één pet, is het meer voor de stoere buitenliefhebber die dagen achter elkaar op pad is zonder stroomvoorziening. Men vertelde mij dat de baseball-pet nu te koop is voor $ 50 (hoewel het op de website van het bedrijf meer kost). Een vissershoed wordt geleverd in april 2017, met tweemaal zoveel oplaadvermogen voor $ 70.
International Communication Project -- Ik was nogal gecharmeerd door het International Communication Project omdat ze me niet iets probeerde te verkopen. In plaats daarvan probeerde ze in hun stand vooral mensen eraan te herinneren met hun kinderen te praten. In het bijzonder om zo vaak mogelijk met hun peuters te praten en voorzichtig te zijn om de tijd om met elkaar te spreken en voor taalontwikkeling te laten verdringen door tijd achter het scherm. Dit lijkt een eenmalige campagne van de organisatie. Ze toonden een lijst met campagnes over communicatieproblemen in de wereld, maar ik zie niet er niet een die gewijd is aan technologie. Toch komen opdagen op de CES was een slimme manier om zichzelf in de tech-schijnwerpers te zetten.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
De laatste paar dagen van de CES zijn extra vermoeiend, omdat je haast hebt om alles wat je nog niet gezien hebt te bezoeken, terwijl je voeten roepen "Ga nou eens zitten, gek!" Maar het was de moeite zeker waard, kijk maar naar de gadgets en apparaatjes die ik heb gevonden.
Na de CES neem ik een korte werkvakantie in Las Vegas om een beetje bij te komen en wat slaap in te halen, maar houd TidBITS in de gaten voor vervolgartikelen over de algemene trends die ik tijdens de show meende te ontdekken, en over mijn ideeën wat er de komende jaren aan zit te komen in consumententechnologie.
Gyenno Spoon II -- Een slimme robotlepel lijkt misschien overkill, maar deze lepel is wellicht de enige die sommige patiënten met de ziekte van Parkinson of een andere spieraandoening nog kunnen gebruiken. Een ingebouwde stabilisator houdt de lepel horizontaal, zelfs met een sterk bevende hand of arm. De eerstegeneratie-Gyenno Spoon is nu al beschikbaar, tegen een prijs van $ 299. Een tweede generatie van het product, met een kleiner handvat en een lager stroomverbruik, zal later dit jaar in de winkel liggen tegen dezelfde prijs. Om het apparaat aan het werk te zien, kun je een video bekijken op de website van Gyenno.
VPN-hardware Keezel -- Een virtual private network oftewel VPN versleutelt het gegevensverkeer van je computer naar het internet, zodat niemand op je wifi-netwerk je af kan luisteren en je ISP niet kan afluisteren wat je doet. VPN's zijn ook handig als je een website wilt bezoeken die in jouw land afgeschermd is, omdat een VPN je feitelijke locatie kan verhullen. VPN's zijn meestal in software geïmplementeerd, zodat je eraan moet denken om ze aan of uit te zetten. Een foute instelling kan snel tot een niet werkende internetverbinding leiden. De Keezel zou dit proces moeten vereenvoudigen. Het is een draagbare, hardwarematige VPN-router. Je kunt hem met een wifi-hotspot verbinden, waarna je je apparaten verbindt met de Keezel. Het grote voordeel hiervan is dat je apparaten alleen de verbinding met de Keezel maar hoeven te onthouden, en er dus een kleinere kans is dat je per ongeluk een onversleutelde verbinding opzet. Verder heeft de Keezel een accu van 8000 mAh om apparaten mee op te laden. De prijs is op dit moment $ 139 bij vooruitbestelling via Indiegogo. Later dit jaar, als hij eenmaal beschikbaar is, kost hij $ 149. (Indiegogo-bestellingen worden naar verluidt in april 2017 uitgeleverd.) Een abonnement op de dienst kost $ 5 per maand. Je kunt ook, bij aanschaf van het apparaat, een abonnement kopen voor 1 jaar, 2 jaar of levenslang.
Aipoly Vision for iOS -- Aipoly heeft hun app Aipoly Vision bijgewerkt voor iOS. Dit AI-beeldherkenningssysteem helpt de blinde door hardop te zeggen wat de camera ziet. De gratis app beschikt over een database van 1000 objecten die het kan herkennen. Om de Premium Object-database van 5000 stuks (groeiende) te gebruiken, schrijf je je in voor $ 5 per maand. De CES-stand van het bedrijf had een keuken-indeling, dus ik begreep dat het vooral is bedoeld voor objecten rond het huis. Voor het grote publiek zal Aipoly's app Poly dezelfde technologie gebruiken om vrijwel alles te herkennen (eten op je bord, restaurants waar je voor staat, of monumenten in de omgeving) en er aanvullende informatie over bieden. Het is gepland voor mei 2017.
Koptelefoons met beengeleiding van Batband -- Als je naar je telefoon moet kunnen luisteren terwijl je oren vrij zijn om omgevingsgeluid te horen, kunnen koptelefoons met beengeleiding het geluid rechtstreeks via je schedel naar je oren zenden. Dat is het idee achter de koptelefoon Batband, die je boven je oren draagt, wijzend naar je slapen. De geluidskwaliteit was hoorbaar, maar niet geweldig op de zeer luidruchtige CES-beursvloer. Ik vraag me ook af hoe comfortabel het voor langere tijd is. Het kost $ 199 via hun Indiegogo-campagne of $ 249 daarna en het zou in juli 2017 beschikbaar moeten komen.
Draadloze oordopjes van Fireflies -- Ik heb meer dan een paar concurrenten gezien van Apples AirPods, maar tot mijn verrassing waren ze allemaal ongeveer net zo duur of duurder. Ik had verwacht dat Apple een lijvige marge rekende op de AirPods, maar ze zijn toch scherp geprijsd. Het enige goedkopere product dat ik kon vinden, waren de oordopjes van Fireflies voor $ 120. Aan de andere kant: als je een iPhone hebt, is het waarschijnlijk de extra $ 40 waard om de AirPods te kopen en integratie met Siri en opladen via Lightning erbij te krijgen.
Oortelefoontjes met geluidsonderdrukking van QuietOn -- QuietOn brengt geluidsonderdrukking naar de AirPod-vormfactor, met draadloze oortelefoontjes die een actieve en passieve geluidsonderdrukking bieden tot 40 dB. Ze doen het 50 uur op een volledig opgeladen batterij en zijn zo ontworpen dat je ermee kunt slapen, mocht je ze willen gebruiken om het snurken van een naaste te onderdrukken. Ze zijn nu beschikbaar voor $ 199.
Trainer voor spreken in het openbaar van VoiceVibes -- Men zegt wel dat de meeste mensen banger zijn voor spreken in het openbaar dan voor doodgaan. En dat is een probleem, want de beste manier om beter te worden in spreken in het openbaar is juist het vaak te doen. VoiceVibes probeert dit kip-en-eiprobleem op te lossen door een training-app op het web te bieden voor jouw spreekvaardigheid. Spreek je speech in de app in, en die beoordeelt jou op de levendige toon van je stem, spreeksnelheid en andere punten. Misschien dat ik het ga proberen, want ik houd niet van mijn stem op de podcasts. VoiceVibes is van plan later in 2017 een Virtual Reality-systeem uit te brengen waarmee de hele ervaring van spreken voor een groot publiek wordt nagebootst (voor sommigen de meest angstaanjagende VR-game die ooit gemaakt is). VoiceVibes wordt normaal uitsluitend verkocht aan instellingen en organisaties, maar het bedrijf heeft een speciale aanbieding voor TidBITS-lezers: je kunt binnen 60 dagen voor $ 30 als individueel persoon inschrijven voor een abonnement van 6 maanden, waarbij je de code CES2017 gebruikt. Als je dit leest buiten dat tijdvenster, mail dan naar [email protected], want het bedrijf weet nu nog niet wat dan de tarieven voor individuen zullen zijn.
iPhone-afstandsbediening Puck -- Op bijna elke CES-beurs zijn veel supertechnische afstandsbedieningen te zien, die bedoeld zijn om de afstandsbediening te vervangen die met je elektronische apparaten meegeleverd zijn. Wat ik wel leuk vond aan de Puck is dat die een goedkope oplossing biedt voor het één voor één upgraden van al je apparaten. Elke Puck, die 30 dollar kost, is een kleine cilinder die je neerzet voor één van je elektronische apparaten, die hij dan bedient door de infrarode afstandsbediening ervan te simuleren. Je gebruikt een app op de iPhone om al je Pucks en de daarmee gekoppelde apparaten zijn aan te sturen. Ik heb een aantekening dat een enkele Puck meer dan één apparaat kan aansturen als die allemaal binnen zichtbereik zijn, maar dat kan ik niet vinden op de website van het bedrijf. Als dat je bedoeling is, neem dan eerst met de firma contact op voordat je de bestelling plaatst.
Head-up display Hudway Glass -- Toen ik een stukje schreef over de Carrobot C2, een compacte Head-up display [vizierbeeldscherm op de voorruit - nvdv] van $ 500 voor autorijders, was mijn kritiek dat het ding bijna hetzelfde toonde als wat je telefoontje al liet zien. (Zie "CES 2017: opvallende gadgets op de CES-beursvloer, dag 1 en dag 2", 10 januari 2017). Iemand anders had duidelijk hetzelfde idee gekregen, want de Hudway Glass voor 49 dollar is in wezen een montagestuk voor je telefoontje dat de iPhone tot een HUD maakt. Een halfdoorlatend, opklapbaar spiegeltje reflecteert het beeld van het scherm naar je ogen, terwijl je daar ook doorheen kunt kijken. Omdat je naar een gespiegeld beeld kijkt, kun je de gratis iOS-app van Hudway gebruiken, of een app van een andere ontwikkelaar, om een afbeelding te maken met de juiste oriëntatie in de weerspiegeling.
Beeldschermklem Haiku voor op de fiets -- De vormfactor van de Haiku, een beeldschermpje met afstandsbediening dat je vastklemt op het stuur van je fiets, sprak mij aan. Het scherm laat doorlopende meldingen zien, zoals routebeschrijvingen en berichten. Met een bedieningssysteem door middel van gebaren kun je de telefoon bedienen of de Haiku navigeren zonder dat je je blik van de weg of je handen van het stuur hoeft te halen. Op dit moment ligt hij bij Indiegogo voor € 85. Hij komt in april 2017 beschikbaar voor $ 99.
AR-telescoop van Unistellar -- Een niet zo goed bewaard geheim over afbeeldingen van NASA is dat ze niet lijken op wat je ziet als je door een thuistelescoop kijkt. Consumentenmodellen kunnen sterren zichtbaar maken die je met het blote oog niet kunt zien, maar de prachtige kleurenafbeeldingen die door de Hubble gemaakt worden ondergaan een bewerking om alles in het zichtbare kleurenspectrum te tonen. Dat lukt je niet met een telescoop in je achtertuin... tenzij je de lens-AI Unistellar gebruikt, die twee dingen doet: het licht dat je telescoop ontvangt versterken en naar keuze een AR-laag toevoegen die laat zien wat de Hubble en andere telescopen hebben gezien. Je zult ook informatie over sterrenstelsels en afstanden zien waarvoor je anders gestudeerd moet hebben. Voeg de lens van Unistellar toe aan telescopen voor tussen de $ 1000 en $ 1500 toe als hij in 2018 wordt uitgebracht, of gebruik een van de eigen telescopen van Unistellar, die deze techniek combineren met automatisch positioneren.
Aanraak-hangslot Tapp -- Hangsloten zijn al een oude technologie, maar voor wie er meerdere moet gebruiken, zijn er leukere dingen te bedenken dan een bundel sleutels meezeulen of codes onthouden. Het slimme hangslot Tapp maakt gebruik van een aanraakinterface en kan tot 500 verschillende vingerafdrukken onthouden. Een iPhone-app biedt een volledige historiek van alle gebruikers van het hangslot met daarbij de tijd en datum. Tot slot: het oplaadbare hangslot werkt 18 maanden lang op één enkele lading van 2 uur. Wanneer het klaar is voor levering, in maart 2017, zal het $ 99 kosten.
Federal Bureau of Investigation -- Mijn eerste indruk toen ik zag dat de FBI een stand had op de beurs ga ik hier niet neerschrijven, gezien hun conflict met Apple vorig jaar. (Zie "Gedachten over de open brief van Tim Cook over achteringangen", 17 februari 2016.) Gelukkig stond het agentschap op de CES om in contact te komen met de gemeenschap over een positiever onderwerp: exposanten bijstaan om hun demotechnologie te beveiligen tegen diefstal van intellectueel eigendom en hacks op de beurs. Een speciale agent had als opdracht zich op de beursvloer te begeven, en hij deelde naamkaartjes uit en spoorde aan om contact met hem op te nemen als bedrijven een indringingspoging vermoedden. Ik hoop dat dit helpt om de fabrikanten eraan te herinneren dat beveiliging belangrijk is, ook als ze met het internet verbonden gadgets ontwikkelen. Neem voor meer informatie contact op met de FBI en vraag hen over hun Strategic Partnership voor beursbeveiliging.
Cardberry -- Een dubieus aspect van het moderne winkelen is dat elke winkel wil je dat je een klantenkaart gebruikt als je aankopen doet. (Dit probleem is nog erger in Las Vegas, waar elk casino je een kaart geeft die wordt gescand bij het spelen, wat je portemonnee George Costanza-dik kan maken.) De Cardberry vervangt alle klantenkaarten door een enkele kaart en deze kan, in tegenstelling tot eerdere oplossingen, een onbeperkt aantal kaarten bevatten doordat de informatie in een iPhone-app wordt opgeslagen. Deze aanpak vereist echter wel een extra handeling, aangezien je eerst de betreffende kaart in de app moet selecteren voordat je hem kunt gebruiken. Voor het scannen van de barcode geeft een led in de kaart barcode-informatie rechtstreeks terug aan de scanner en imiteert hij wat er op de kaart gedrukt staat. Hij is verkrijgbaar voor $ 99, voor welk bedrag je tevens een combinatie kaartwisselaar en -lezer krijgt (zodat je je andere kaarten kunt scannen). Op de stand pronkte het bedrijf met een model voor $ 129 met een chiplezer en -schrijver, dat volgens de verkoper reeds verkrijgbaar is maar nog niet op hun website staat. Cardberry raadt niet aan om het model van $ 99 te gebruiken voor creditcards en betaalpassen, vanwege lagere beveiligingsnormen dan voor banken worden aanbevolen. Het is niet duidelijk of dit is verbeterd bij het model van $ 129.
Draadloze oplader Energysquare -- Ik heb een aantal gadgets gezien die draadloos opladen toevoegen aan mobiele telefoons en draagbare elektronica, meestal via een inductieve laad-sticker die een verbinding maakt met de oplaad-poort. Je plaatst het apparaat vervolgens op een onderlegger om te laden. De Energysquare is een beetje anders: in plaats van een inductieve aanpak hebben de oplaadbeugels twee metalen contactpunten die de onderlegger raken, wat efficiënter is. Hij staat momenteel op Kickstarter, waar de prijzen beginnen bij € 49 voor een onderlegger en vijf beugels. Het bedrijf verwacht dat het in mei 2017 algemeen verkrijgbaar zal zijn voor $ 89.
D-Vine van 10-Vins -- Ik ben geen wijnkenner, dus misschien begrijp ik niet waarom er zoiets is als D-Vine. Het beweert een sommelier voor thuis te zijn: plaats een van de 10-Vins' vacuüm verpakte flacons in het apparaat en hij leest de RFID-chip en brengt de fles op de perfecte temperatuur en beluchting. Maar het werkt alleen met wijnen van 10-Vins in deze flacons. Die worden geleverd in een uitgebreid assortiment en variëren in prijs van $ 3 tot $ 22 per glas. Het hele apparaat, dat als het in september 2017 uitkomt $ 1200 kost, zal alleen interessant zijn voor de echte wijnliefhebber. Maar zou een oenofiel de wijnmogelijkheden willen beperken en niet zelf in staat zijn om de juiste temperatuur en de juiste oxygenatie te behalen?
Troffee -- Ik werd erg enthousiast van de koffiemachine Troffee, tot mij verteld werd dat ik stond te kijken naar een commercieel model van 90.000 dollar. Drommels! Maar het in Nederland gevestigde bedrijf beweert dat het later dit jaar met modellen voor thuis komt die ook gewone stervelingen zich kunnen veroorloven. Deze zullen diverse soorten espresso- en koffie-dranken automatisch kunnen voorbereiden, en je kunt zelfs siropen naar keuze toevoegen.
Parkmatch -- Wat Uber en Lyft je met je auto laten doen, laat de alleen in Frankrijk beschikbare dienst Parkmatch je doen met de parkeerplek die je achterlaat. Het is als een Airbnb op je oprit: schrijf je in voor de gratis dienst en je kunt op privé-parkeerplaatsen parkeren. De app toont je de route erheen. Ik zie dit wel een succes worden in stedelijke gebieden als het bedrijf hier voet aan de grond krijgt. De pr-medewerker vertelde me dat Parkmatch hoopt eind 2017 of begin 2018 in de VS te kunnen beginnen. Mijn redacteur wees erop dat er een dergelijke dienst is in Chicago, New York en San Francisco met de naam SpotHero, die gebruikmaakt van parkeergarages in plaats van eigen parkeerplaatsen.
GoPower Watch van Kanex - Ik zag het ze niet liggen bij de eigen stand van het bedrijf, maar Kanex heeft de GoPower Watch aangekondigd, een draagbaar oplaadstation op batterijen voor de Apple Watch. Het heeft ook een magnetisch inductie-oplaadsysteem zoals de opladers van Apple en levert 4000 mAh, hetgeen genoeg is om je horloge zes keer op te laden. Het heeft ook een standaard USB-A-poort om andere randapparatuur op te laden en kan tegelijk je iPhone opladen. Het is nu beschikbaar voor$ 100.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Fantastical 2.3.3 -- Flexibits heeft Fantastical 2.3.3 uitgebracht, met als nieuwigheid Copy Day as Text in het Edit-menu, zodat je de planning voor een dag als tekst kan kopiëren (houd de Option-toets ingedrukt voor Copy Week as Text). De populaire agenda-app maakt ook koppelingen in de locatie van een gebeurtenis aanklikbaar, laat je de (verborgen) zijbalk weergeven door hem uit de linkerrand van het venster te slepen, lost een bug op waarbij tekst niet in het URL-veld kon worden geplakt, biedt betere compatibiliteit met Wacom-tekentablets, en verbeterde account-instelling bij sommige CalDAV-servers. ($ 49,99 nieuw bij Flexibits en de Mac App Store, gratis update, 13,9 MB, toelichting, 10.11+)
Reacties - Fantastical 2.3.3
HoudahGeo 5.1.5 -- In de laatste dagen van 2016 heeft Houdah Software HoudahGeo 5.1.4 uitgebracht met een oplossing voor een probleem waarbij Lightroom de hoogte en richting niet goed kon detecteren. De app voor foto-geotagging lost ook een mogelijke crash op bij het sluiten van een projectvenster en maakt correcties in de Duitse lokalisering.
Houdah Software heeft nu versie 5.1.5 uitgebracht met een oplossing voor een bug die er in de vorige versie was ingeslopen en waarbij HoudahGeo de tijdstempel van sommige beeldbestanden niet kon lezen. Door de update kan het Places-venster nu zonder problemen bestaan naast het projectvenster in schermvullende stand. ($ 39 nieuw met een korting van 25 procent voor TidBITS-leden, gratis update, 21.7 MB, toelichting, 10.11.5+)
Reacties - HoudahGeo 5.1.5
Typinator 7.1 -- Ergonis heeft Typinator 7.1 uitgebracht, met een verbetering in de in de vorige versie geïntroduceerde interactieve invoerformulieren (zie "Typinator 7.0", 2 december 2016): je kunt nu tijdelijk naar andere vensters omschakelen wanneer een invoerformulier geopend is, zodat je tekst in formuliervelden kan kopiëren en plakken. De tool voor tekstexpansie negeert nu ook de "backspace voor expansie"-marker die werd gebruikt in vorige versies van Typinator, lost een bug op onder macOS 10.12 Sierra waarbij beelden uit de Includes-map niet konden worden ingevoegd, verwerkt conflicten tussen via Dropbox gedeelde sets beter, en vermindert het netwerkverkeer veroorzaakt door abonnementscontroles. Wie Typinator 6 op of na 1 januari 2016 heeft gekocht, krijgt Typinator 7.1 gratis. Wie voor die datum heeft gekocht, kan upgraden voor € 12,49. (€ 24,99 nieuw met een korting van 25 procent voor TidBITS-leden, € 12,49 upgrade, gratis update voor Typinator 7 licenties, 8,0 MB, toelichting, 10.6.8+)
Reacties - Typinator 7.1
In ExtraBITS van deze week beoordelen Jason Snell en een panel van Apple-experts de prestaties van het bedrijf in 2016, biedt ontwikkelaar Greg Raiz een betere kijk op de iOS Acties-weergave, legt voormalig Apple-automatiseringsgoeroe Sal Soghoian uit waarom app-extensies geen goede vervanging zijn van bestaande Mac-automatiseringspakketten, verandert samenwerkingspakket Trello van eigenaar en bespreekt Apple-veteraan Chuq Von Rospach het jaar 2016 van Apple.
Apple in 2016: het Six Colors-rapport -- Jason Snell van Six Colors heeft een rapport uitgebracht van Apples prestaties in 2016, waarbij hij wederom gebruik maakte van een panel van 37 deskundigen, waaronder veel TidBITS- en Take Control-medewerkers en -auteurs (Adam Engst, Tonya Engst, Josh Centers, Jeff Carlson, Kirk McElhearn en Rich Mogull). De algemene opvatting was dat Apple een lastig jaar achter de rug had in vergelijking met 2015, met lagere scores voor de categorieën Mac, iPhone, iPad, Apple TV en hardware-betrouwbaarheid. Het positieve nieuws was dat het panel vond dat Apple op een paar gebieden wel verbetering had geboekt, met name Apple Watch, cloud-diensten, domotica en relaties met ontwikkelaars. Kijk maar eens of je het met het panel eens bent!
Hoe de iOS Acties-weergave beter kan -- In een bericht op Medium legt Greg Raiz, CEO van app-ontwikkelbedrijf Raizlabs, uit hoe Apple de Acties-weergave in iOS zou kunnen verbeteren (het wordt doorgaans Deel-weergave genoemd, maar dat is misleidend, daar er veel akties in zitten die niets met delen te maken hebben). Hij wijst erop dat het nauwelijks gebruikte AirDrop teveel plaats inneemt, de app waarmee je iets wilt delen doorgaans veel te ver verstopt zit en er te veel instellingsmogelijkheden zijn. Raiz stelt een nettere en eenvoudigere Acties-weergave voor, die onderscheid maakt tussen acties binnen de huidige app en het delen van gegevens met andere apps. Daarnaast prioriteert het app-acties en andere deel-apps op hoe vaak deze gebruikt worden. We hopen dat Apple de Acties-weergave in iOS 11 aanpast naar deze voorstellen.
Gaat Apple automatisering vervangen door app-extensies? -- Sal Soghoian, de automatiserings-goeroe die onlangs bij Apple vertrok, heeft een overtuigend artikel geschreven voor MacStories waarin hij uitlegt waarom app-extensies niet zomaar automatiseringssoftware als AppleScript en Automator kan vervangen. Hij weet goed uit te leggen wat app-extensies precies zijn en hoe ze presteren in vergelijking met bestaande automatiseringsprogramma's. Het verhaal hierachter is de angst dat Apple een dergelijke overstap zou overwegen. Soghoian suggereert dat Apple dit zou zien als een manier om iOS en macOS app-ontwikkeling verder met elkaar te integreren, maar in feite zou het laten vallen van automatiseringspakketten en deze vervangen door app-extensies voor veel professionele Mac-gebruikers de druppel kunnen zijn die de emmer doet overlopen. Dit zou kunnen leiden tot een "omgekeerd halo-effect", waarbij voormalige Mac-gebruikers iOS de rug toekeren en hun netwerken meenemen.
Atlassian koopt Trello voor $ 425 miljoen -- We zijn zeer gesteld op het samenwerkprogramma Trello, dat net heeft aangekondigd dat het wordt overgenomen door het zakelijke software-bedrijf Atlassian voor 425 miljoen dollar. Trello beweert dat het gebruik kan gaan maken van Atlassian's onderzoek en ontwikkeling om hun dienst te verbeteren, maar sommige gebruikers zijn bezorgd dat Trello net zo complex wordt als andere Atlassian-producten. Hoe het ook zij, nu Atlassian zoveel heeft betaald, denken we dat het bedrijf grote plannen heeft met Trello, dus we zijn niet echt bang dat het met een van onze favoriete pakketen nu bergafwaarts gaat.
Chuq Von Rospach's bespreking van Apple in 2016 -- Apple-veteraan Chuq Von Rospach heeft Apples prestaties in 2016 beoordeeld en wat hij het bedrijf te zeggen heeft, is niet mis. Zo schrijft hij dat het bedrijf "gewoonweg niet soepel draait" en "de eigen lijn is kwijtgeraakt". Hij wijst erop dat Apple leveringdata gemist heeft en producten heeft laten versloffen. In het bijzonder beschuldigt Von Rospach Apple ervan dat ze de voeling met hun klanten kwijt zijn en veel te veel vertrouwen op data, slordig worden met de uitvoering en dat hun producten talloze fouten en onvolkomenheden bevatten. Toch onderstreept hij dat zijn kritiek niet over fundamentele fouten gaat: Apple hoeft slechts een aantal dingen opnieuw scherp te stellen om weer op de goede weg te komen.
Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands