TidBITS#1325, 20 juni 2016

Wat is de beste manier om een wachtwoord te delen met een collega of een familielid? E-mail en sms zijn niet veilig, dus verdiept Adam Engst zich in de web-app One-Time Secret, die een veiligere oplossing biedt. Adam gaat ook in op klachten van lezers over macOS Sierra, waarbij hij opmerkt dat het pas uitkomt in de herfst en dat het beter is om het rustig aan te zien. Julio Ojeda-Zapata praat ons bij over de staat van virtual reality op de iPhone, inclusief de accessoires en de apps die de iPhone het middelpunt van de VR-ervaring maken. Belangrijke software-uitgaven deze week zijn Carbon Copy Cloner 4.1.9, Microsoft Office 2016 15.23 en Office 2011 14.6.5, en LaunchBar 6.7.

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Veilig wachtwoorden delen met One-Time Secret

Heb je al eens iemand een wachtwoord moeten sturen? Misschien naar een nieuwe vrijwilliger die helpt bij het updaten van de website van je club of naar iemand die je toegang moet geven tot de Twitter-account van je organisatie. Een e-mailbericht met alle benodigde inloginformatie sturen is hier de slechtst mogelijke manier voor, omdat je dan de gebruikersnaam en het wachtwoord van de account in één handig pakketje steekt dat onderweg kan worden gedetecteerd, bekeken kan worden op een niet-vergrendelde Mac, of per ongeluk kan worden doorgestuurd naar een verkeerde contactpersoon. Zelfs Berichten, dat werkt met een beveiligd verzendmechanisme, is niet ideaal, aangezien iemand anders dan de ontvanger nadien door je gespreksgeschiedenis zou kunnen gaan en de account-informatie zou kunnen zien.

Een betere manier is om de gebruikersnaam (en eventuele inlog-url's) in een e-mail te sturen, en het wachtwoord apart via Berichten, zonder erbij te zeggen wat je doet. Op die manier heeft iemand die toegang heeft tot de computer van de ontvanger meer problemen om de twee stukjes informatie met elkaar te verbinden. Maar die methode is niet onfeilbaar en alle vereiste inloginformatie kan nog altijd blijven bestaan op verschillende toegankelijke plaatsen.

Een betere oplossing wordt aangeboden door een gratis website die ik onlangs ontdekt heb, One-Time Secret. Het idee van One-Time Secret is simpel. Je voert wat geheime informatie in zoals een wachtwoord, klikt op een knop, en de site stuurt je een koppeling waarmee je geheime informatie eenmalig kan worden opgehaald. Als de koppeling niet binnen 7 dagen wordt gebruikt, vervalt hij. Koppelingen zien er als volgt uit:

Om One-Time Secret te gebruiken, ga je naar de website, plak je het relevante wachtwoord vanuit je wachtwoordenbeheerder in het veld "Secret content goes here", en klik je op de knop Create A Secret Link.

Hoe je dat wilt doen, hangt ervan af hoe belangrijk de account is. Voor de meeste gevallen, waarbij hackers het niet actief op jou hebben voorzien en de bewuste account geen vertrouwelijke gegevens beschermt, volstaat het waarschijnlijk om de gebruikersnaam en de koppeling naar het wachtwoord in aparte e-mailberichten te versturen, zodat ze niet gemakkelijk aan elkaar kunnen worden gekoppeld. Voor een betere beveiliging verstuur je de gebruikersnaam via e-mail en de wachtwoordkoppeling via Berichten (of omgekeerd). Welke methode je ook kiest, vraag de ontvanger nadien of die het wachtwoord goed kon ophalen en in een wachtwoordenbeheerder heeft opgeslagen.

Die opvolging is belangrijk. Als de ontvanger geen toegang kan krijgen, is dat het harde bewijs dat het iemand anders wel gelukt is, aangezien een wachtwoordkoppeling van One-Time Secret slechts eenmaal kan worden gebruikt. Verander dat wachtwoord onmiddellijk als dit gebeurt!

Aan deze manier om een wachtwoord over te brengen kleeft een groot bezwaar: wat als iemand al het verkeer tussen jou en de ontvanger onderschept? Of erger nog: wat als iemand de computer van de ontvanger besmet, zodat de aanvaller al het e-mail en sms-verkeer kan lezen? Onwaarschijnlijk, ik weet het, maar je kan de veiligheid met One-Time Secret nog verder opvoeren om je hiertegen te beveiligen. Het komt erop neer dat je je wachtwoord beveiligt met een wachtwoord.

Om dit te doen, voer je bij het maken van je wachtwoord-koppeling in het veld Passphrase een woord of zin in. (Maak er een die gemakkelijk is om te typen, want je gaat hem niet schriftelijk communiceren.) Bel dan de ontvanger (via telefoon, Skype, FaceTime Audio, Google Hangouts, Slack of wat dan ook) en breng het wachtwoord mondeling over. Als zij de One-Time Secret-koppeling gebruiken die je hen toestuurt, zal ze naar dat wachtwoord worden gevraagd dat alleen zij kunnen weten, omdat het hen op een heel andere manier werd overgebracht. Voor de ultieme beveiliging kan je het wachtwoord indirect communiceren met informatie die waarschijnlijk alleen jullie twee zou begrijpen (Het is de bijnaam die we gebruiken voor de projectleider.) Ja, lekker geheimzinnig, ik weet het.

Het andere voordeel van het gebruik van een wachtwoord is dat One-Time Secret het gebruikt om de geheime inhoud te versleutelen. Als je geen wachtwoord gebruikt, moet One-Time Secret privé-informatie opslaan totdat die wordt opgehaald, daarbij een 7-daags venster creërend waarin de site in theorie zou kunnen worden gehackt. Natuurlijk, zolang je alleen wachtwoorden verzendt, zonder gebruikersnamen of andere inlog-gegevens, is de kans dat het wachtwoord in verband gebracht wordt met de bijbehorende account verwaarloosbaar. Maar als je je daar zorgen over maakt, gebruik dan gewoon een wachtwoord om je informatie te versleutelen en communiceer dat wachtwoord persoonlijk.

Als je de dienst gebruikt zonder een account, vervallen je geheimen na 7 dagen en kunnen ze maximaal 25 KB aan tekst bevatten. Als je je aanmeldt voor een gratis account, neemt de tijd tot verstrijken toe tot 14 dagen en kan je 50 KB aan tekst communiceren. Dit maximum betekent dat je One-Time Secret kan gebruiken voor andere doeleinden dan berichten over wachtwoorden, maar vergeet niet dat de ontvanger altijd een kopie van de tekst kan maken. Het andere voordeel van het aanmelden voor een account is dat One-Time Secret zijn koppelingen via e-mail naar ontvangers kan sturen, waarbij het lijkt alsof de e-mail afkomstig is van jou. Dat is geen grote winst op het handmatig kopiëren en plakken van de koppeling, maar het zou in sommige situaties nuttig kunnen zijn.

Als je iemand een geheim stuurt en er al direct spijt van hebt: op het bevestigingsscherm is een knop Burn It, waarmee je je geheim op zo'n manier verwijdert dat de ontvanger die de koppeling volgt niet te weten komt wat het geheim was.

Voor systeembeheerders die wachtwoorden van gebruikers kunnen resetten maar de nieuwe wachtwoorden niet willen weten, heeft One-Time Secret een knop "Or Generate A Random Password" ['Of een willekeurig wachtwoord genereren', nvdv]. Die is bedoeld om het proces van het creëren en delen van een wachtwoord te vereenvoudigen door er een enkele stap van te maken.

Systeembeheerders en ontwikkelaars zullen ook het feit kunnen waarderen dat de code van One-Time Secret open-source is, zodat je het lokaal kan installeren, en dat het zelfs een API en client-bibliotheken heeft. Dat betekent waarschijnlijk niets als je geen programmeur bent, maar het betekent praktisch dat als je je zorgen maakt over het gebruik van een dienst via het internet, je deze kan laten draaien op een beveiligde server en dat als er vervelende achterdeurtjes of andere problemen met One-Time Secret zijn, iemand ze nu wel kon hebben ontdekt.

(Nadat dit artikel op onze website verscheen, hoorde ik van een concurrerende web-app genaamd d-note, die beweert een betere beveiliging te hebben. Ook die open-source en wordt geleverd met instructies om hem te installeren op je eigen server. Hoewel d-note niet willekeurige wachtwoorden voor systeembeheerders kan genereren, kan hij een QR-code maken die je verzendt naar de ontvanger, die de code scant om het geheime wachtwoord te onthullen in plaats van een koppeling te volgen.)

Een laatste opmerking. Het probleem dat ik oplos met One-Time Secret is zeldzaam: eenmalig wachtwoorden delen met mensen van wie ik de technische situatie zelden ken. Als je vaker wachtwoorden wilt delen, zijn er betere wachtwoordenbeheerders zoals 1Password en LastPass, die het gemakkelijker maken om te delen mits iedereen hetzelfde programma gebruikt. In een ideale wereld zouden 1Password en LastPass de code van One-Time Secret of d-note integreren in toekomstige versies om ad hoc delen van een wachtwoord te bieden.

Ik kan niet zeggen dat ik One-Time Secret vaak gebruik, maar ik ben er nogal gek op geworden, in het bijzonder om wachtwoorden te delen met niet-technische vrienden, omdat hij hamert op de noodzaak sterke wachtwoorden te gebruiken en deze niet onveilig te communiceren of op te slaan. Probeer het programma de volgende keer eens dat je een wachtwoord moet delen!

Fabeltjes en verwarring over macOS Sierra

Na mijn artikel over Apples aankondiging van macOS Sierra en de daaropvolgende commentaren, ben ik enigszins teleurgesteld (zie "macOS 10.12 Sierra is de opvolger van OS X 10.11 El Capitan", 13 juni 2016). Niet over macOS Sierra zelf, maar over de vele reacties. Het enige dat bekend is over macOS Sierra is wat Apple heeft meegedeeld. Zelfs de versie voor ontwikkelaars is zo nieuw dat het niet eerlijk zou zijn om nu al kritiek te leveren op vermoede problemen.

Maar dat heeft de zwartkijkers er niet van weerhouden om de presentatie een "ramp" te noemen en om de veranderingen in macOS Sierra als "nietszeggend" te bestempelen, bovenop de klacht dat men gedwongen moet upgraden.

Ik twijfel er niet aan dat voor veel mensen elke verandering ongemakkelijk is, maar ik zou toch willen aanraden om het rustig aan te zien. Heb vertrouwen in de toekomst. De enige manier waarop wij als gebruikers vooruitgang zien, is als Apple en zijn ontwikkelaars enthousiast blijven om de dingen beter te maken. Niet elke verandering is een verbetering, maar net als bij evolutie is het een kwestie van uitproberen voordat we weer een stap vooruit zetten.

#1: Apple dwingt mij om te upgraden. -- Niet waar. De speciale troepen van Apple zullen niet je deur intrappen om je te dwingen naar macOS Sierra over te stappen.

Je mag zolang wachten als je wilt. Afgelopen weekend hielp ik mijn tante over te stappen van een 13 inch-MacBook Pro op Mac OS X 10.6 Snow Leopard naar een nieuwe 13 inch-MacBook Pro met Retinascherm op 10.11 El Capitan. Ze gebruikte Snow Leopard sinds 2009 of zo, en ze had 10.7 Lion, 10.8 Mountain Lion, 10.9 Mavericks en 10.10 Yosemite zonder problemen overgeslagen. Ze wilde upgraden naar El Capitan omdat ze niet langer kon internetbankieren zonder een recente webbrowser, en ze besloot dat het na zes of zeven jaar de moeite waard was om een nieuwe MacBook Pro te kopen.

Upgraden is niet verplicht, maar ik denk dat helemaal niet meer upgraden niet slim is. Daarom schreef ik "Waarom je moet upgraden (op je eigen voorwaarden)" (4 september 2015). Maar je kunt natuurlijk wel wachten totdat de foutjes eruit zijn en het voor jou een geschikt moment is.

#2: De nieuwe functies zijn waardeloos (omdat ik ze niet wil gebruiken). -- Het is makkelijk om naar de nieuwe functies in macOS Sierra te kijken en ze weg te wuiven omdat je ze toch niet zult gebruiken.

Dit moeten we niet vergeten: niemand van ons is de doelgroep van Apple. Jij niet, ik niet, niemand. Apple is een wereldwijd bedrijf dat hardware wil verkopen (iPhones, iPads, Macs, Apple Watches en Apple TV's) aan zoveel mogelijk mensen. Ja, Apple wil er heel graag van elke soort ten minste één aan jou verkopen, en zal functies bedenken waardoor je aanhaakt bij het Apple-ecosysteem. Om het niet zo te doen zou, volgens Spock, niet logisch zijn.

Bovendien probeert Apple een breed publiek aan te spreken. Veel oude getrouwe Mac-gebruikers begrijpen waarschijnlijk niet het belang dat Apple hecht aan emoji-tekens in Berichten. Maar dit soort functies bestaan al in andere berichten-apps, en ze zijn enorm populair in Azië, zeker onder jonge gebruikers. En die doelgroep is cruciaal voor Apple.

Dus nee, die functies zijn niet waardeloos. Ze zijn misschien niet nuttig voor jou, maar wellicht wel voor een tienermeisje in China. Apple is net zo blij met haar klandizie als met die van jou, en aangezien het bedrijf een omzet van een biljoen dollar in de afgelopen 10 jaar mocht noteren, valt er weinig tegen de strategie in te brengen.

Nieuwe functionaliteiten helpen Apple ook in de competitie met Microsoft en Google. Qua marktaandeel blijft Windows leider met 90 procent in de markt van bureaucomputers, en op het mobiele terrein hebben Android smartphones 80 procent van de markt. Apple is wel één van rijkste bedrijven ter wereld, maar er is nog veel ruimte om groter te worden, als Apple nieuwe gebruikers kan aantrekken die overstappen.

#3: Apple keert de professionals de rug toe. -- Dit fabeltje houdt verband met de eerder genoemde klacht over onnodige functies, maar om dit te ontzenuwen moet je er anders naar kijken. Professionals werken niet in een besturingssysteem, ze werken in programma's. De meeste daarvan worden niet door Apple geleverd. Apple maakt weliswaar Pages, Numbers, Keynote, Logic Pro en Final Cut Pro, maar ik kan geen enkele categorie productiviteitsprogramma's bedenken waarvan Apple de enige leverancier is.

Wat voor jou noodzakelijk is, is ongetwijfeld anders dan voor mij, maar voor mijn werk kan ik niet zonder BBEdit, Nisus Writer Pro, Adobe InDesign, Google Chrome, Mailplane, Preview, Slack, Trello en Automator. Zolang deze programma's en de manier van werken die ik daaromheen gecreëerd heb goed blijven werken, kan ik letterlijk elke verandering in macOS Sierra negeren.

Dat is een belangrijk punt. Niemand zal je dwingen om de nieuwe functies in macOS Sierra te gebruiken. Als Siri, Auto Unlock, Universal Clipboard en het synchroniseren van de Bureaublad- en Documenten-map je productiviteit niet verhogen, negeer die dan. Ik heb Launchpad, Handoff, AirDrop of het Berichtencentrum nooit nuttig gevonden, dus gebruik ik die niet, en ze zitten me niet in de weg.

Sommigen zeggen misschien dat Apple meer moet doen om het besturingssysteem te verbeteren of handiger te maken. Dat kan natuurlijk geen kwaad, maar als je daarover ideeën wilt opperen, wees dan specifieker, om twee redenen. Ten eerste is vage kritiek zinloos en ten tweede hebben ondernemende Mac-ontwikkelaars daar waarschijnlijk al een oplossing voor aangedragen. Denk aan Keyboard Maestro, LaunchBar, TextExpander en een hele serie andere. Net zoals Apple niet al onze productiviteits-apps levert, moet je ook niet verwachten dat het bedrijf elke voorstelbare verfijning in de interface en workflow zal gaan leveren.

Feitelijk is het doel van een besturingssysteem een stabiel fundament te leveren, en een verzameling frameworks waarop de ontwikkelaars voort kunnen bouwen. Apple heeft veel veranderingen in het besturingssysteem gericht op de ontwikkelaars met voorzieningen die ze niet zelf kunnen creëren. Dat leidt tot krachtigere apps of upgrades die sneller beschikbaar komen, en dat maakt de professionals dan weer productiever. Als je je voordeel wilt doen met deze nieuwe mogelijkheden, dan betekent dat dat je zult moeten updaten. En tijd is geld, dus als de recentste apps jou sneller kunnen laten werken, dan is dat het waard.

Op weg naar beter -- Je zal mij niet horen zeggen dat elke verandering per se goed is of dat iedere aanpassing in macOS Sierra goed zal werken. Zoals ik al meldde in "macOS 10.12 Sierra is de opvolger van OS X 10.11 El Capitan" is er nog een hoop onduidelijkheid betreffende de functie Optimized Storage die weinig gebruikte gegevens naar iCloud verplaatst. Ik vertrouw dat niet en zou het ook niemand aanraden zonder een gedegen reservekopie-plan. En zelfs dan zou ik wachten tot voldoende mensen het zonder problemen hadden geprobeerd.

Voorzichtigheid is altijd verstandig, maar het is ook belangrijk om je te realiseren dat al deze veranderingen onze technologische ervaring als Apple-gebruikers wel voortstuwen. Het gebeurt misschien in horten en storten, maar als iemand die de afgelopen 26 jaar iedere werkdag achter een Mac heeft gezeten, ben ik nog nooit zo productief en efficiënt bezig geweest als vandaag de dag, werkend met mijn favoriete apps in Apples huidige Mac-besturingssysteem op recente Mac-hardware.

Ik kan niet garanderen dat iedere upgrade jou of anderen productiever maakt, maar het is onvermijdelijk dat je op de lange duur productiever wordt. Herinner je je nog dat de Mac ooit maar één programma tegelijk kon draaien, of dat we zoveel tijd verloren aan scrollen omdat de Macs van die kleine schermpjes hadden, of dat je steeds moest herstarten door conflicterende extensies, of dat het aankoppelen van een harde schijf allerlei SCSI-terminatie-voodoo vereiste, of... Je begrijpt wel wat ik bedoel.

We hebben een lange weg afgelegd. Hoe ver we nog kunnen gaan, wordt slechts beperkt door onze fantasie en die van de ontwikkelaars van de programma's die we gebruiken. Dus laten we niet meteen verzanden in zeurderige kritiek over een besturingssysteem dat pas over een aantal maanden uitkomt.

Op de iPhone wordt virtual reality onofficieel realiteit

De gangbare opvatting van "virtual reality" is eenvoudig: zet een futuristische bril op en reis naar gesimuleerde maar hoogrealistische werelden. Hoewel dergelijke virtuele werkelijkheid al een hoofdbestanddeel is in science-fictionboeken en -films, is het nog niet doorgedrongen in ons dagelijkse leven.

Serieuze pogingen zijn er al geweest sinds de negentiger jaren, toen VR-stations verschenen in filmtheaters en speelhallen. Dat leidde nergens toe, zoals een artikel op Kill Screen verhaalt.

Nu lijkt het er echter op dat er een VR-revolutie op handen is, met de iPhone en andere smartphones als middelpunt.

Stel je voor dat je je iPhone gebruikt om naar een video van een helikopter te kijken die over Manhattan vliegt. Alleen houd je je iPhone niet in je hand, maar heb je hem in een houder geplaatst die een beetje op een enorme View-Master lijkt.

De video zelf is ongebruikelijk, met twee aparte afbeeldingen, één voor ieder oog. Met de iPhone in de houder voor je ogen vloeien beide afbeeldingen echter in elkaar over en vormen ze een stereoscopische afbeelding die de echte wereld nabootst. In deze video kun je 360 graden rondkijken. Je kunt naar rechts en naar links kijken, naar boven en naar beneden, of helemaal ronddraaien. Als je je hoofd draait, verandert het landschap alsof je er middenin staat, en het zweven over Manhattan geeft je wellicht een duizelig gevoel.

Dat is virtual reality in het kort, en het is de laatste tijd hip op computers en smartphones. Het is een technische trend die een blijvertje lijkt, in tegenstelling tot halfslachtige pogingen als 3D-televisies.

De laatste twee jaar hebben een opeenvolging laten zien van VR-hardwareproducten, variërend van VR-brillen voor gebruik met computers en spel-consoles tot eenvoudigere, goedkopere spulletjes die met smartphones werken.

De beschikbaarheid van VR-software en -materiaal is ook enorm toegenomen. Er zijn veel hyperrealistische spellen voor pc's en consoles met bijbehorende VR-hardware, en ook veel VR-apps voor iOS en Android. Video-portals zoals YouTube en Facebook hebben ook veel VR-materiaal toegevoegd, waarvan veel te bekijken is met VR-brillen.

Het is een ingewikkelde tijd voor concurrenten van Apple als Google, Facebook en Samsung: allemaal houden ze zich druk bezig met VR. Apple houdt zich tot nu toe stil: er is alleen nog maar een opmerking van CEO Tim Cook als antwoord op een vraag van een analist over VR. Hij zei "Nee, ik denk niet dat het een niche is. De techniek is echt gaaf en er zijn een aantal heel interessante toepassingen". Achter de schermen is het bedrijf vast bezig met investeringen om de concurrenten voor te blijven. Of en wanneer het bedrijf met VR gaat beginnen is voor iedereen onduidelijk.

Apple een VR-trendsetter? -- Apple lijkt misschien onverschillig, maar is feitelijk al een pionier in VR.

Mensen die al lang fan van Apple zijn kennen misschien nog het QuickTime-formaat met de naam QuickTime VR, dat een basale vorm van virtuele werkelijkheid bood met stilstaande afbeeldingen (zie "QuickTime VR is Actually Real", 17 juli 1995).

Om QuickTime VR-materiaal te maken had je speciale camera-opstellingen nodig, en vervolgens moest je de losse foto's aan elkaar plakken op je Mac om sferische of cilindrische omgevingen te maken.

Vanuit het perspectief van de gebruiker was het resultaat een virtuele reis in een gebouw of een landschap dat je op een computerscherm in meerdere richtingen kon bekijken, bijvoorbeeld van links naar rechts, en soms van boven naar beneden, door de muis te bewegen.

Apple spreekt al lang niet meer over QuickTime VR, maar deze manier van werken wordt nog steeds gebruikt. Bijvoorbeeld: Google stelt amateurs en professional in staat om vergelijkbare "photo spheres" te maken vanuit Street View. Die kun je vervolgens zelf op Google Maps uploaden.

Facebook kondigde recent het vergelijkbare 360 Photos aan. Gebruikers kunnen fotografische panorama's aanmaken, opgenomen met de app Camera van de iPhone of de app Street View van Google, en die vervolgens omzetten naar omgevingen van 360 graden.

VR voor iPhone-gebruikers -- Voor Apple-gebruikers die willen experimenteren met VR is de iPhone prima geschikt, ook al voorziet die niet bepaald in de modernste VR-technologie.

Om te beginnen heb je een masker nodig om je iPhone op je gezicht te zetten. In 2014 kwam Google met de "Cardboard", een bouwplan voor een telefoonhouder van betaalbare materialen, zoals karton, schuimrubber en plastic.

Je kunt op dit moment tientallen variaties op de Cardboard kopen. Er is veel verschil in afwerking, maar ze zijn allemaal betaalbaar, en ze doen allemaal precies wat ze moeten doen: een smartphone transformeren in een virtual reality-kijker.

Ik heb er een aantal uitgeprobeerd, waaronder het instapmodel Google Cardboard ($ 15), een kartonnen bouwplaat die met stukjes klittenband in vorm gehouden wordt en de Powis ViewR, een contraptie van $ 30 met betere lenzen en schuimrubberen schokbrekers voor de telefoon.

Er zijn ook opties verkrijgbaar die niet op de Cardboard zijn gebaseerd. Speck brengt de stofbril Pocket-VR op de markt voor de iPhone 6 en de iPhone 6s, maar die werkt alleen als je ook een passende telefoonhoes van Speck hebt.

En dan is er ook nog het bedrijf Merge, dat de Merge VR maakt, een model van schuimrubber dat zodanig ontworpen is dat je er vrijwel elke smartphone die de afgelopen twee jaar geïntroduceerd werd in kunt gebruiken.

VR-apps opstarten -- Zodra je jouw VR-houder hebt gekocht en je je iPhone erin gedaan hebt, is het tijd om te experimenteren met VR-apps. Deze zijn er legio. Oprechte waarschuwing: er is een hoop rotzooi op de wereld.

Veel VR-spellen zijn ruwe constructies die schijnbaar alleen maar bestaan om niet-VR iOS-spellen te promoten. Zelfs apps die te goeder trouw pogingen doen om VR-ervaringen te bieden, zijn vaak miserabel ontworpen met een zwakke inhoud en een grove beeldkwaliteit.

Ik heb door de App Store gestruind en een paar VR-juweeltjes gevonden. Het zijn:

VR-videostreaming -- Buiten de beperkte wereld van de apps, zijn er ook duizenden VR-video's die je kunt streamen net als iedere video, maar dan met extra mogelijkheden. Tijdens het kijken van een VR-video kan je op de computer met de muis (en op de smartphone met je vinger) het beeld draaien om in alle richtingen rond te kunnen kijken. Zo kan je het VR-effect op je smartphone ook bereiken door je toestel heen en weer te bewegen, waarmee je een ander gezichtspunt kiest in een cirkel van 360 graden.

Het streamen van VR-video's komt het best tot zijn recht als je een VR-bril gebruikt, zoals bijvoorbeeld een variant van de Cardboard. Wat dat betreft gedragen VR-video's zich niet anders dan ander materiaal dat je in een van de eerder genoemde VR-apps met een Cardboard bekijkt. Veel videomateriaal in VR-apps, zoals de korte animatiefilm "Pearl", is ook verkrijgbaar als videostream.

Er is overigens een lading VR-videomateriaal dat je kunt streamen. Veel hiervan vind je op YouTube, dat de plek bij uitstek lijkt te zijn voor interessant materiaal. Helaas is er, net als bij de apps, ook veel rommel. Gebruik overigens voor 360-graden VR-materiaal op je iPhone liever de app YouTube dan de site op Safari of Chrome.

Een goed startpunt voor mooi materiaal is 360° Videos channel, van Google zelf, met allerlei VR-fragmenten. De kwaliteit varieert sterk.

Daarom het ik een afspeellijst gemaakt met een paar favoriete video's, waaronder deze:

Een andere zeer gewaardeerde bron van 360-gradenvideo's is Facebook, maar gek genoeg zijn de VR-fragmenten die je daar vindt op dit moment niet compatibel met VR-brillen in combinatie met de iPhone. Bovendien kan je de beelden alleen manipuleren en van alle kanten bekijken door met je vinger de draai te maken, of door de telefoon in je hand te bewegen. Dit kan op dit moment alleen met 360 Photos van Facebook zelf.

VR-fragmenten zelf creëren -- De meeste Apple-gebruikers beperken zich tot het bekijken van VR-video's. Maar voor wie graag helemaal in het creëren van VR-video duikt, is er goed nieuws: de prijs en moeilijkheidsgraad van dergelijke projecten zijn de laatste tijd sterk gedaald.

Tot vrij kort geleden kon je alleen VR-videomateriaal maken als je meerdere GoPro-camera's tegelijk gebruikte, gemonteerd in een speciale armatuur. Het ruwe materiaal moest dan op krachtige computers en met speciale software samengevoegd worden. Een installatie als deze kostte al gauw tienduizenden dollars.

Hoewel je nog steeds dergelijk professioneel materiaal nodig hebt om in de hoogste kwaliteit te kunnen filmen, beginnen mogelijkheden voor leergierige amateurs steeds meer op de markt te komen. Een goed voorbeeld is 360fly, een merk voor de gewone consument dat VR-camera's levert in de vorm van een kleine bal met daarin een geïntegreerde panoramische lens voor 360-gradenfilms.

Ik heb geëxperimenteerd met het 360fly HD-model van $ 399,99. Dit biedt matige videokwaliteit met een primitief bewerkingsprogramma (inclusief apps voor de Mac en iOS). Toch is het een enorme ervaring om hier VR-filmpjes mee te maken, wat ik bijvoorbeeld deed tijdens een Saint Paul Winter Carnival-parade en tijdens een conferentie voor locale bloggers. Voor een 360fly zijn allerlei armaturen beschikbaar waarmee je de camera veilig op een statief kunt zetten, of op een skihelm, een fietsstuur of zelfs een surfplank.

Het beeldmateriaal is niet vergelijkbaar met professionele VR-video. Een voorbeeld van het laatste is dit fragment dat een vriend van mij opnam bij de carnaval-parade, waarbij hij werkte met een set met meerdere GoPro's. Dit geeft wel een mooi idee waartoe ook vrijetijdsfilmers binnenkort in staat zijn. Er is nu al een 4K-versie van de 360fly op de markt voor $ 499,99, en daarbij zit ook betere software.

Wie niet tevreden is met de basale videobewerkings-apps die bijgeleverd worden, kan na een beetje zelfstudie de VR-video's bewerken in Final Cut Pro. Bij mij begon het na een dag of twee lekker te lopen.

Met een goedkope VR-camera kan je ook video maken voor Google Photo Spheres en voor 360 Photos van Facebook. Bijvoorbeeld met de Theta S ($ 349), een camera van Ricoh, kan je ook filmen voor Google en Facebook, en je krijgt er zowel Mac- als Windows-software bij. Met de 360fly-camera zou het ook moeten werken, maar ik heb dat nog niet getest. (Mijn HD-camera die ik van 360fly kreeg als testmodel had het net opgegeven toen ik deze recensie schreef.)

Is Apple in het nadeel betreffende VR? -- Hoewel er veel gebeurt met VR en Apple-apparaten, hebben zij die willen dat Apple zich naar de voorhoede beweegt toch enige reden tot zorg.

Hoewel Apple voornamelijk zwijgt over dit onderwerp, dringen concurrenten als Samsung met veel tamtam deze markt binnen. Samsung heeft zelfs hun Gear VR-brillen lopen weggeven aan hen die een compatibele telefoon aanschaften zoals de Galaxy S7 en Galaxy S7 Edge.

Samsung staat zelfs op het punt een Gear 360-camera van $ 361 te introduceren. Dat apparaat schijnt alleen met Windows pc's te werken.

Google positioneert zijn platform Android ondertussen ook in de VR-golf met Daydream, een net aangekondigde verzameling softwareverbeteringen en hardware-specificaties voor een nieuwe generatie VR-vriendelijke Android-apparaatjes, zoals telefoons, brillen en controllers waarvan Google sommige zelf wil gaan maken.

En zo gaat het ook op het gebied van de desktop computer, waar een nieuwe generatie opgevoerde VR-brillen zoals de Oculus Rift en de HTC Vive zijn geïntroduceerd, die je fysiek aan een krachtige pc moet koppelen om VR op te kunnen tonen. Zelfs de krachtigste Macs lijken daarvoor niet krachtig genoeg.

In maart 2016 viel Oculus VR-oprichter Palmer Luckey de Mac publiekelijk af. Toen hem werd gevraagd of hij overwoog zijn Oculus VR-hardware compatibel te maken met de Mac, was zijn antwoord "Dat hangt van Apple af. Als zij met een goede computer komen dan doen we het wel".

Microsoft en Sony zijn ook in de VR-arena gesprongen, zij het ieder op zijn eigen manier. Microsoft is zijn HoloLens headset aan het verfijnen, die VR gaat combineren met "augmented reality" (zie "Microsofts nieuwe hardware daagt die van Apple uit", 14 oktober 2015). Sony heeft een wat zuiverder VR-pad ingeslagen met een VR-headset en bijpassende apparatuur voor bij de spel-console PlayStation 4.

Apple, jij bent aan zet -- Al deze geruchtmakende ontwikkelingen op het gebied van VR roepen de vraag op: waar blijft Apple?

Apple treedt nieuwe markten doorgaans voorzichtig binnen en het bedrijf gaat hierbij zelden onbezonnen te werk, zelfs als er druk wordt uitgeoefend dit te doen.

Weet je nog hoe het ging met die goedkope laptops, de "netbooks"? Die waren op een gegeven moment helemaal hip en veel experts hielden Apple voor volkomen mesjogge dat zij niet ook een dergelijke laptop verkochten. Apple negeerde dit advies en kwam later met de iPad terwijl het zich publiekelijk uitsprak tegen netbooks.

Apple volgt de ontwikkelingen in VR ongetwijfeld op de voet en zal misschien zelfs al prototypen van hard- en software hebben in hun geheime laboratoria. Zoals met de MP3-spelers van weleer, zal het bedrijf het juiste moment afwachten en anderen de eerste stappen en fouten laten maken voordat het zijn kaarten op tafel legt, zoals het destijds ook deed met de iPod.

En wie weet, misschien blijkt VR een flop en hebben de experts het wederom verkeerd. Maar het lijkt er wel op dat VR blijft. Als dat zo is, dan zal Apple uiteindelijk ook die markt moeten betreden.

Voorlopig zijn er echter voldoende onafhankelijke Apple-vriendelijke VR-mogelijkheden om de tech-liefhebbers tevreden te houden.

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 20 juni 2016

Carbon Copy Cloner 4.1.9 -- Bombich Software heeft Carbon Copy Cloner 4.1.8 (CCC) vrijgegeven. Deze versie van het back-upprogramma is op een aantal punten verbeterd. Zo lost het programma zelf problemen met kleine en hoofdletters op de doelschijf op als de bronschijf hoofdlettergevoelig is en de doelschijf niet, is het importeren van SMTP-accounts van de Internet Accounts-database verbeterd (alleen in OS X 10.11 El Capitan), is er nu een keuze Always Show Progress Window in het menu van het menubalkprogramma CCC, en zijn de meldingen van problemen bij het aanmelden bij Gmail verbeterd. Snel na het beschikbaar komen van versie 4.1.8 kwam Bombich Software met een versie 4.1.9 met een wijziging in een configuratiemelding als een usb-doelapparaat groter is dan 2 TB (in plaats van 2 GB) en een reparatie voor een crash in verband met systeembestanden die uitgezonderd werden van een back-up. (Nieuw $ 39,99, 12,4 MB, toelichting, 10.8+)

Microsoft Office 2016 15.23 en Office 2011 14.6.5 -- Microsoft heeft versie 15.23 van de applicatiesuite Office 2016 uitgebracht. Deze versie stopt een kritiek beveiligingslek en heeft een aantal verbeteringen en herstellingen. Je kunt nu documenten, presentaties en spreadsheets exporteren in het formaat OpenDocument, een willekeurig commando toevoegen aan het commandolint in Word, Excel en PowerPoint (als je een Office 365-abonnement hebt), en de Quick Access-taakbalk wijzigen. Verder kun je in PowerPoint nu ook een presentatie exporteren om hem op een schijf te branden, als e-mail te versturen, of te uploaden naar het internet. De Outlook-update herstelt een probleem met overmatig CPU-gebruik in versie 15.22 en een probleem met de AutoCorrect-voorkeuren, en brengt de functie Edit Message weer terug.

Voor wat betreft beveiliging is in zowel Office 2016 als in Office 2011, geüpdatet naar to versie 14.6.5, een geheugencorruptielek hersteld waarmee aanvallers op afstand willekeurige code konden laten uitvoeren via een Office-document. ($ 149,99 in de losse verkoop, update gratis via Microsoft AutoUpdate, toelichting, 10.10+)

LaunchBar 6.7 -- Objective Development komt met LaunchBar 6.7, met ondersteuning voor Emoji-tekens en Font Awesome-icoontjes, en met ondersteuning voor de tekstverwerker Ulysses (dat onlangs een Apple Design Award 2016 won). Het hulpprogramma om via het toetsenbord apps en bestanden te activeren gaat ook beter om met hangende actie-scripts in AppleScript. Er is een bug verholpen in de actie Call with FaceTime Audio die in plaats van een audiogesprek een videogesprek initieerde, het programma gaat in een aantal Call-acties beter om met telefoonnummers, shift-Return opent nu onderdelen in het huidige venster opent, zoals het hoort, en de integratie met 1Password is verbeterd. (Nieuw $ 29 met 20 procent korting voor TidBITS-leden, update gratis, 14,1 MB, toelichting, 10.9+)

ExtraBITS, 20 juni 2016

In de ExtraBITS van deze week werpen we een blik op de differentiële privacy van Apple, waarmee ze gegevens willen verzamelen en tegelijk je privacy willen beschermen, en zien we wie de winnaars van de Apple Design Awards 2016 zijn.

Wat is differentiële privacy? -- Apple kondigde in de WWDC-keynote van dit jaar in een kort bericht "differentiële privacy" aan, maar ging niet verder in op de details, wat dat precies betekent. Cryptograaf Matthew Green weet ook niet zeker wat Apple ermee bedoelt, maar hij is vertrouwd met het concept van differentiële privacy en overloopt de basispunten ervan en hoe Apple dit zou kunnen implementeren.

Om functies zoals Spotlight en QuickType nuttiger voor je te maken, moet Apple gegevens verzamelen over je iPhone-gebruik, maar hierbij willen ze je privacy niet schenden. Maar zelfs als Apple anoniem gegevens verzamelt, zou deze helaas nog altijd nadien kunnen worden geanalyseerd om je te identificeren. Bij differentiële privacy wordt een bepaalde hoeveelheid valse gegevens in het systeem ingevoerd, met als resultaat iets minder precisie en iets meer privacy. Wij willen ook meer weten over hoe dit werkt, en over hoe efficiënt dit nu eigenlijk is.

Apple kondigt winnaars Apple Design Awards 2016 aan -- Apple heeft de winnaars van de Apple Design Awards 2016 aangekondigd, waaronder 10 apps, plus 2 studentenprojecten. De winnaars zijn de onderwijs-app Complete Anatomy, Streaks (een app voor takenlijsten die gebruikers wil helpen om goede gewoonten aan te kweken), de fitnesstraining-app Zova die ook op de Apple TV werkt, het video-samenwerkplatform Frame.io, de multi-platform tekstverwerker Ulysses, het iOS- en Apple TV-loopspel Chameleon Run, het puzzelspel Lara Croft GO, een interessante variant op de flipperkast genaamd INKS, Auxy Music Creation, en de app DJ djay Pro die in 2011 ook al een prijs won. De twee studenten-apps waren allebei games: het puzzelspel Linum, en Dividr, een volledig in Swift geschreven 2D arcade-spel. Proficiat voor alle winnaars!

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef hem gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een koppeling maken indien de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.