Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1278, 29 juni 2015

In deze uitgave van TidBITS bekijkt Julio Ojeda-Zapata het nieuwe iPhone-dock van Apple om te zien hoe die zich kan meten met die van de concurrentie, en somt Joe Kissell 11 domme back-upstrategieën op die je maar beter kunt vermijden. Daarna richt Josh Centers de schijnwerpers op Flashlight, waarmee de mogelijkheden van Spotlight onder OS X 10.10 Yosemite uitgebreid worden, en klaagt hij in FunBITS over het gebrek aan originaliteit in gaming. Belangrijke nieuwe versies van software zijn deze week: ClamXav 2.8.1, Toast 14 Titanium en Toast 14 Pro, en iMovie 10.0.9.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


Flashlight verlicht Spotlight in Yosemite

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: LmR]

Al jarenlang gebruiken de fanatiekere Mac-gebruikers launcher-software van derden zoals LaunchBar en Alfred om programma's op te starten, door hun computers te zoeken en diverse andere acties uit te voeren. In OS X 10.10 Yosemite heeft Apple al veel van dit soort functies geleend en ze ingevoegd in de geheel nieuw ontworpen Spotlight. Buiten bestanden op je Mac terugvinden kan Spotlight nu ook zoeken naar dingen in de verschillende digitale winkels van Apple, Wikipedia-artikelen opzoeken, berekeningen uitvoeren en meer (zie "Apple stelt iOS 8 en OS X Yosemite voor op WWDC", 2 juni 2014).

Een van de dingen die programma's als LaunchBar en Alfred zo krachtig maken, is het gebruik van plug-ins, waardoor ontwikkelaars de mogelijkheden van het programma kunnen uitbreiden, iets dat aan Spotlight tot onlangs ontbrak. Ontwikkelaar Nate Parrot heeft Flashlight gemaakt, een open platform waarmee ontwikkelaars om Spotlights repertoire aan commando's kunnen uitbreiden. De gratis app Flashlight helpt je de benodigde plug-ins te vinden, te installeren en te beheren.


Als je de app Flashlight opstart, moet je eerst op Activeer Spotlight Plug-ins klikken om Flashlights plug-ins in Spotlight toe te staan. Daarna is het gewoon een kwestie van door Flashlight heen bladeren en de plug-ins kiezen die je wilt. Wat je al meteen met Flashlight kan doen? Hier zijn enkele voorbeelden:


Een volledige lijst van geïnstalleerde commando's is te vinden door in het zijmenu van Flashlight de categorie Geïnstalleerd te selecteren. Als je die hebt ingesteld, kun je ook op het Flashlight-icoontje in de menubalk klikken om voorbeelden te zien van alle zoek-commando's.

Je kunt honderden plug-ins installeren. De app Flashlight biedt doorzoekbare categorieën zoals Design, Developer, Language, Media en System. Je kunt ook door de volledige verzameling zoeken. Hier is een korte greep uit de interessantere plug-ins:

Als je je eigen Flashlight-commando's wilt maken, kan je dat met Automator-acties of, als je wat technischer bent, via een Python-API.

Hoewel deze eerste versie van Flashlight veel interessante mogelijkheden biedt, is hij hier en daar nog niet af. Het weer-commando heeft bijvoorbeeld moeite om staten bij steden te herkennen, dus als je typt "weather lafayette, in" ["het weer in Lafayette (Indiana)" - nvdv] dan krijg je een vraagteken in plaats van een weersvoorspelling. Ik ben ook server-errors tegengekomen toen ik web-zoekopdrachten gaf, en problemen met de weergave toen ik door de beschikbare commando's bladerde. Daarnaast: Flashlight mag Spotlight dan wel mooi uitbreiden, hij heeft nog geen vervanger voor LaunchBars uitgebreide mogelijkheden om bestanden en het klembord te bewerken.


Maar we mogen niet klagen, zeker gezien de prijs van Flashlight, en hoe hij Spotlight op een nuttige manier weet uit te breiden. Voor hen die toch liever bij Apples ingebouwde diensten blijven, is het de moeite waard om Flashlight aan te zetten en te kijken of hij je zoeken kan verlichten.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


11 domme back-upstrategieën

  door Joe Kissell: [email protected], @joekissell
  18 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HR, JO, HV, TK]

Toen Adam, Tonya en ik vorige maand in San Francisco de Spring Conference van de ASMC (Apple Specialists Marketing Corporation) bijwoonden, was een van de speciale activiteiten een bezoek aan het hoofdkantoor van DriveSavers in Novato. DriveSavers is een gegevens-herstelbedrijf: zij zijn degenen die je belt wanneer je belangrijke gegevens op een harde schijf of een SSD bent kwijtgeraakt en geen back-up hebt. Zij kunnen je schijf in een stofvrije kamer uit elkaar halen, de elektronische tegenhanger van een hersenoperatie verrichten en, in de meeste gevallen, je cruciale gegevens terughalen. (Lees voor meer over DriveSavers het artikel "DriveSavers Komt Ter Hulp", 30 augustus 1999, van Jeff Carlson.) Het spreekt voor zich dat deze dienst niet goedkoop is, maar in werkelijk kritieke situaties is dit soort magie onbetaalbaar.

Het kantoor van DriveSavers was een paradijs voor geeks. De enige andere keer dat ik zoveel hightech apparatuur bij elkaar zag was toen ik de Large Hadron Collider van CERN in Geneve bezocht. Ik vond het geweldig om over elk onderdeel van het gegevens-herstelproces te leren. Het was vanuit een technisch standpunt ongelooflijk fascinerend. Het was ook een openbaring om te horen hoeveel bekende mensen DriveSavers had geholpen. De muren hingen vol met getekende foto's van beroemdheden voor wie het bedrijf gegevens had gered (inclusief, ironisch genoeg, Brent Spiner, die Data speelt in "Star Trek: The Next Generation").

Tijdens de rondleiding had ik gemengde gevoelens. Aan de ene kant dacht ik "wow, hoe gaaf is het om hier te werken!" Maar aan de andere kant "het is mijn doel om ze overbodig te maken!"

Ik zeg dit natuurlijk niet om de aardige mensen bij DriveSavers dwars te zitten, maar omdat ik al jarenlang hamer op het maken van back-ups. Als iedereen goede back-ups zou hebben, dan zou een van de belangrijkste redenen van bestaan voor DriveSavers verdwijnen. (Het bedrijf zou zich overigens prima redden, want ze doen veel werk voor de overheid, en hebben met veel situaties te maken waarin back-ups geen verschil maken.)

In mijn nieuwe boek, "Backing Up Your Mac: A Joe On Tech Guide", beschrijf ik een back-upstrategie die, zeg maar, flink kogelvrij is. Als het om computers gaat, zijn er geen garanties. Zoals Robert Heinlein eens zei: "Het is onmogelijk om iets dwaas-bestendig te maken, omdat dwazen zo ingenieus zijn". Afgezien van die kwalificatie ontzorgt het systeem dat ik zelf gebruik en uitleg in mijn boek Mac-gebruikers op een eenvoudige manier. Zoals ik vaak zeg: zelfs als een meteoriet mijn huis met alles erin verwoest (waarbij ik uiteraard niet thuis ben), dan ben ik er 100 procent zeker van dat ik absoluut geen belangrijke gegevens verlies. (Een nucleaire oorlog, een apocalyps van zombies of een asteroïde-inslag zou wel eens te veel kunnen zijn, maar dan moet ik me ook om heel andere dingen zorgen maken.)

Als ik met mensen over mijn boek praat, dan krijg ik vaak reacties in de trant van "Ik maak op deze manier back-ups van mijn Mac. Wat vind je van mijn systeem?" Meestal zeg ik dan niet wat ik denk, namelijk "wow, dat is een van de domste manieren die ik heb gehoord".

Het feit dat jouw back-upstrategie dom is betekent niet dat jij dom bent. Het betekent alleen maar dat je wellicht niet zorgvuldig genoeg hebt nagedacht over welke gevaren jouw gegevens kunnen treffen (diefstal, brand, storm, malware, softwarebugs, gebruikersfouten enzovoort) of wat je moet doen als het fout gaat. Ik wil niet dat je domme back-ups hebt. Ik wil dat je zulke goede back-ups hebt, dat je er terecht op kunt vertrouwen dat je kunt herstellen van elk soort van gegevensverlies. In die geest volgen hier 10, nee wacht, 11!, domme back-upmanieren om te vermijden.

1. Helemaal geen back-ups. -- Volgens een recent bericht op de blog Backblaze bleek in een jaarlijks onderzoek dat slechts 8 procent van de ondervraagden hun computers iedere dag back-uppen (een getal dat in de loop van de afgelopen jaren helaas lager is geworden), terwijl 16 procent minder dan een keer per jaar back-upt en 25 procent helemaal nooit.

Helemaal niets doen is natuurlijk het kwalijkst. Je vertrouwt erop dat alles perfect blijft werken, wat jij (of iemand anders) ook doet. Maar dat is te veel gevraagd van een computer. Je zult op een gegeven moment gegevens verliezen. Als het om back-ups gaat, is iets altijd beter dan niets.

2. Vertrouwen op apps of diensten die gegevensherstel aanbieden. -- Als je per ongeluk een bestand op je Mac verwijdert kan het zijn dat je dit terug kunt halen door gebruik te maken van een van de talloze apps voor gegevensherstel. Als het op die manier niet lukt (bijvoorbeeld omdat de schijf elektronisch of mechanisch beschadigd is), dan kan een bedrijf als DriveSavers de gegevens misschien wel terughalen. Maar er blindelings op vertrouwen dat je in die ongelukkige situaties succes zult hebben met een van deze benaderingen, is niet slim. En in sommige gevallen werkt het überhaupt niet: bijvoorbeeld als diefstal de oorzaak van het verlies van gegevens is, of (om maar iets te noemen) de inslag van een meteoriet precies op jouw Mac. In die gevallen is er niet eens een schijf om mee te werken.

Misschien is dit ook het goede moment om alle lezers die werken bij gegevens-herstelbedrijven erop te wijzen, dat het zinloos is om mij te benaderen met de vraag of ik de betreffende software wil recenseren. Ik ben al overtuigd, en wel van de noodzaak van preventie van gegevensverlies. Ik denk, lezer, dat je je geld beter aan het maken van back-ups dan aan herstelsoftware kunt besteden.

3. Wishful thinking. -- Een paar weken geleden zag ik op Facebook een klacht van een bevriende schrijver. Ze klaagde dat ze drie scènes van haar nieuwste novelle kwijt was geraakt omdat ze per ongeluk op delete gedrukt had. Een vriend suggereerde dat ze (als Mac-gebruiker) het document kon herstellen door haar back-up terug te zetten vanaf Time Machine. Maar dat ging niet helpen, was haar antwoord. Ze had het document eigenlijk nog geen naam gegeven en niet opgeslagen, dus er was niets voor Time Machine om op te slaan...

Bonk. Met. Hoofd. Op. Tafel.

Het is waar dat sommige apps je werk automatisch opslaan, waardoor je altijd verder kunt vanaf het punt waar je gebleven was, zelfs zonder het ooit actief op te hoeven slaan. (BBEdit, waarmee ik dit artikel schrijf, is zo'n app.) Maar niet alle apps hebben die functionaliteit. En zelfs als dat wel zo is, dan nog is het mogelijk dat de gebruiker zulke automatische back-ups per ongeluk verwijdert. Vrijwel alle back-upsystemen gaan ervan uit dat gebruikers tenminste de meest basale, simpele stap zetten om hun bestand ten minste één keer te benoemen en op een locatie op te slaan (op welk punt een slim autosave-systeem actief wordt, door opeenvolgende versies van het bestand automatisch op te slaan).

4. Uitsluitend handmatige back-ups. -- Ik ken mensen die hun Mac (of in ieder geval een selectie van hun bestanden) af en toe back-uppen (als ze eraan denken) door een kloon te maken of door handmatig bestanden naar een andere schijf te kopiëren. Zoals ik al zei: het is beter dan niets, maar mijn ervaring is dat het moment dat je vergeet om iets handmatig te back-uppen het moment is dat je gegevens verliest. Automatische back-ups zijn echt een veel beter idee.

5. Uitsluitend Time Machine. -- Dat Time Machine bestaat, en dat het een ingebouwd onderdeel van OS X is, is fantastisch. Het was een wijs besluit van Apple om back-uppen zo eenvoudig en handig mogelijk te maken (om nog maar te zwijgen van gratis). En laten we wel wezen: Time Machine is echt heel veel beter dan helemaal geen back-up.

Maar ik heb te veel problemen met Time Machine gezien (en er nog veel meer over gehoord) om erop te vertrouwen als mijn enige back-upstrategie. Zo schreef ik in mijn Joe On Tech-artikel Why I Don't Rely on Time Machine dat zowel mijn vrouw als ik niet lang geleden tegen onherstelbare Time Machine-fouten aanliepen, die ons noopten om onze back-up-schijven helemaal te wissen en vanaf nul te beginnen met een back-upreeks. Met de harde schijven zelf was niks mis, maar wel met de back-upbestanden, en zelfs geavanceerde schijfherstelprogrammatuur kon daar niks aan veranderen. Time Machine kan het kennelijk jaren zonder problemen doen, om dat ineens, op een volstrekt onvoorspelbaar moment, te falen. Derhalve zou ik, ook al is Time Machine handig (en prima als secundaire back-up), er niet graag van afhankelijk zijn of het als enige oplossing willen aanraden.

En er is nog een probleem met Time Machine, namelijk dat je, als je hele schijf de geest geeft, die schijf alleen maar kan formatteren of vervangen, en dan helemaal herinstalleren vanaf je back-up, een proces dat uren kan duren. Gedurende die tijd kun je niks anders met je Mac doen. Reden te meer om te pleiten voor een duplicaat-schijf waarvan je kunt opstarten (een zogeheten "kloon") als onderdeel van je back-upstrategie. Maar dat brengt me bij het volgende probleem...

6. Uitsluitend klonen als back-up. -- Er is niks mis met klonen. Met een kloon kun je vrijwel direct verder werken als er eens iets mis gaat. (Je hoeft alleen maar te herstarten terwijl je de optie-toets ingedrukt houdt, en vervolgens de kloon-schijf te selecteren.) Bovendien geeft het je de mogelijkheid om terug te keren naar je huidige OS X-versie als er eens iets misgaat gedurende een upgrade naar een nieuwere versie. (Overigens, als je je klonen geen namen als Sarah, Alison, Cosima, of Helena geeft, ben je Verkeerd Bezig.)

Een probleem met alleen klonen als back-up is, dat je daarmee de mogelijkheid mist om per ongeluk gewiste bestanden, of vorige versies van bestanden, terug te halen, mocht je ze pas nodig blijken te hebben nadat je je kloon geüpdatet hebt. (Sommige kloon-programma's laten je zulke bestanden archiveren, maar om dat goed te laten werken moet je wel weten wat je doet.) Een ander probleem is dat als je kloon zich bij je Mac bevindt, alles wat je Mac overkomt (tornado, inbreker enzovoorts) met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook je back-up treft. En dat brengt ons bij...

7. Geen back-ups op andere locaties. -- Herinner je je die spreekwoordelijke meteoriet nog die ik er te pas en te onpas bij haal? Die zou zomaar mijn huis in Californië weg kunnen vagen, maar de kans dat die tegelijkertijd ook het datacenter van CrashPlan in Minnesota vernietigt, of een van de andere plekken waar ik mijn gegevens bewaar, is verwaarloosbaar. Hetzelfde geldt voor gegevensverlies door inbraak, gesprongen waterleidingen of brandjes, en die zijn allemaal veel waarschijnlijker dan een meteorietinslag. Als je je back-ups alleen lokaal opslaat, dan ben je maar tegen een beperkt aantal eventualiteiten beschermd. Je kunt dat al voorkomen door een extra back-up te maken en bij een kennis op te slaan, of in een kluisje, of op een andere veilige plek. Of door een clouddienst te gebruiken, zoals CrashPlan, Backblaze, of DollyDrive. Wat je ook doet, zorg dat je een kopie van je gegevens op een veilige plek bewaart.

Overigens, het omgekeerde is ook waar...

8. Alleen online back-ups. -- Online back-ups zijn ideaal voor veel dingen, maar als je ooit meer dan een paar gigabyte zou moeten terugzetten van een online opslaglocatie (om maar niet te spreken van een volledige schijf), dan zul je veel geduld moeten hebben, omdat je dan wordt beperkt door de bandbreedte van je provider. Je kunt ook tegen datalimieten aanlopen, waardoor je niet al je geback-upte gegevens in één maand kunt downloaden. Wanneer dit gebeurt, kun je je back-upprovider misschien wel betalen om je je gegevens op een harde schijf te sturen. Maar zolang je wacht terwijl je gegevens worden gedownload (of tot FedEx de harde schijf brengt), heb je geen toegang tot je gegevens. Voor mij persoonlijk zou al die downtime een groot probleem zijn, en lokale back-ups zijn dan ook een deel van de mix voor mij. (Als je wilt opstarten van een kloon, moet die natuurlijk op een lokale harde schijf staan.)

De volgende twee domme strategieën hebben ook te maken met online back-ups.

9. Uitsluitend op Dropbox (of een gelijkaardige dienst) vertrouwen. -- Dropbox is fantastisch. Ik gebruik het elke dag om bestanden in de cloud op te slaan en ze op mijn apparaten te synchroniseren. Veel andere cloudopslagdiensten (zoals iCloud Drive, Box, Amazon Cloud Drive, Google Drive en Microsoft OneDrive) bieden vergelijkbare functies. De meeste bieden zelfs een beperkte, primitieve, back-upachtige functie: de mogelijkheid om oudere versies van bestanden of verwijderde bestanden terug te zetten, of toch als ze minder dan een maand oud zijn.

Dat is mooi, en een dienst zoals Dropbox kan het terugzetten van gegevens in sommige gevallen sneller en gemakkelijker laten verlopen. Maar omdat je er niet op kunt vertrouwen dat deze diensten alle gegevens op je Mac opslaan, je gegevens voor onbeperkte tijd bijhouden, of het gemakkelijk maken om veel gegevens in één keer terug te zetten, kunnen ze een goede back-up niet vervangen.

10. Ervan uitgaan dat je van webapps geen back-ups nodig hebt. -- Gebruik je Google Docs, Office 365, iWork for iCloud of een van de ontelbare andere vergelijkbare webapps om documenten aan te maken en er samen met anderen aan te werken? De meesten van ons wel, althans toch af en toe. Prima, maar heb je ook een lokale kopie van deze documenten? Ik durf te wedden van niet, en dat is geen goed idee.

Er zijn verhalen genoeg over mensen die Google Docs (of iets dergelijks) openden en dan zagen dat een cruciaal document zomaar was verdwenen en ook niet zomaar kon worden gerecupereerd. Dergelijke dingen gebeuren niet vaak, maar ze gebeuren wel degelijk. Je mag er niet van uitgaan dat een clouddienst een goede back-up van je gegevens bijhoudt, of dat je je gegevens zelf zult kunnen terugzetten, zelfs wanneer er een back-up van bestaat. (En zelfs al zijn de gegevens daar, dan kan een internetprobleem of serverprobleem er nog voor zorgen dat je er op een cruciaal moment geen toegang toe hebt.) Een goede raad: maak je eigen back-ups van in de cloud aangemaakte documenten, of gebruik een gespecialiseerd hulpprogramma zoals CloudPull (zie "Google-gegevens back-uppen met CloudPull", 6 maart 2012).

11. RAID beschouwen als een back-up. -- Een lezer stelde deze toevoeging voor nadat ik mijn oorspronkelijke lijst had gepubliceerd, en ik kan het alleen maar met hem eens zijn. Sterker: dit komt in mijn boek zelfs uitdrukkelijk aan bod. Een RAID presenteert meerdere harde schijven als één enkel logisch volume. Bij de vele manieren waarop een RAID kan worden geconfigureerd, worden gespiegelde RAID's (RAID 1) het vaakst verward met back-ups, omdat zij elk blok naar twee verschillende fysieke schijven wegschrijven, en zo 100 procent redundantie bieden. (RAID 5 en 6 bieden ook redundantie, maar op een andere manier.) Wel, is dat in wezen niet hetzelfde als een kloon, maar dan beter omdat hij altijd actueel is?

Nee. Het feit dat hij altijd actueel is, is precies een deel van het probleem. Bijvoorbeeld: als je per ongeluk een bestand verwijdert, dan wordt het onmiddellijk op beide schijven van je gespiegelde RAID verwijderd. Een beschadigde directory, beschadigde bestanden, malware of talrijke andere problemen treffen beide schijven even hard. En als de RAID wordt gestolen of beschadigd, dan sta je natuurlijk helemaal nergens. Het enige waartegen een gespiegelde RAID je beschermt, is een hardwareprobleem met één schijf. Dat gebeurt natuurlijk ook wel, maar een gespiegelde RAID is niet hetzelfde als een back-up.

Vertrouw niet op domme back-ups! Ik hoop dat je bij het lezen van de belachelijke uitvluchten voor een back-upstrategie in dit artikel voortdurend met je ogen hebt gerold, en de hele tijd hebt gedacht dat je eigen back-upstrategie slim is en geen van deze gebreken vertoont. Als dit zo is, dan ben ik blij dat je genoten hebt van deze amusante blik op hoe de overige 92 procent leven.

Maar als je toevallig af en toe iets herkenbaars zag in deze lijst, schaam je dan niet. Het is oké, we hebben daar ooit allemaal wel eens gestaan. Maar blijf daar niet staan. Haal een exemplaar van "Backing Up Your Mac: A Joe On Tech Guide" in huis en leer hoe je een goede back-up kunt maken. Dan kan zowel jij als ik dat vertrouwen van "meteorieten kunnen mijn gegevens niet vernietigen" hebben, en kunnen we onze aandacht richten op dringender zaken, zoals welke maatregelen we kunnen treffen tegen zombies.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Apples nieuwe iPhone-dock vergeleken met de concurrentie

  door Julio Ojeda-Zapata: [email protected]
  7 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HV, PAB, MSH, JWB]

Apple-gebruikers houden van hun docks, al sinds de dagen van het oorspronkelijke iPod-dock. Helaas voorziet Apple niet altijd in die behoefte van iPhone-gebruikers.

Ooit verkocht het bedrijf docks voor de iPhone 5c en 5s (die voor de 5s was ook compatibel met de iPhone 5, zie "Game of Docks: Apple tegen Twelve South", 25 september 2013) met Lightning-connectoren. Maar die docks waren zo precies aan de betreffende telefoons aangepast, met groeven waar ze exact invielen, dat ze met de komst van de iPhone 6 en 6 Plus onbruikbaar werden. Vanaf dat moment leverde Apple helemaal geen docks meer. Tot mijn grote frustratie.

Gelukkig heeft Apple nu eindelijk een iPhone Lightning Dock gepresenteerd, een dock met een onderkant waar je tenminste wat aan hebt. Je kunt er elke willekeurige iPhone of iPod touch met Lightning-connector op zetten, vaak zelfs zonder een eventueel hoesje te verwijderen, iets dat van eerdere Lightning-docks niet gezegd kan worden.

Het nieuwe dock is een heerlijk minimalistisch, glimmend wit geval. Hij is feitelijk niks meer dan een voetstuk met een ingebouwde Lightning-stekker.


Maar hij is niet het enige dock waar ik naar gekeken heb. Maanden geleden, toen niets nog op een nieuw dock van Apple wees, ging ik me oriënteren op oplossingen van derden.

Mijn belangrijkste criteria voor een dergelijk dock: het moet plek bieden aan alle iPhone-modellen uit het Lightning-tijdperk, variërend van de relatief compacte iPhone 5 tot de betrekkelijk grote iPhone 6 Plus, en dat niet alleen met een naakte iPhone maar ook met één in een beschermhoes.

Ik heb getest met een iPhone 6 en een iPhone 6 Plus die ik in hoezen van verschillende merken stopte, zoals Incipio, Seidio en Zuna Designz. Als een dock met deze iPhones en hoezen werkt, zal het waarschijnlijk met elke toekomstige iPhone werken, ervan uitgaande dat Apple geen grote veranderingen in het ontwerp maakt, bijvoorbeeld door voor opladen en synchroniseren de overstap te maken van Lightning naar USB-C.

De eisen die ik aan een dock stelde, hielpen de keuze te beperken tot slechts drie iPhone-houders buiten het aanbod van Apple.

Grovemade -- De meeste iPhone-docks hebben een ontwerpfout: ze zijn niet zwaar genoeg om het toestel met één hand te verwijderen zonder daarbij een tweede hand te gebruiken om het dock vast te houden.

Grovemade pakt dit eerste-wereldprobleem aan met zware metalen docks die, voor een beetje esthetische pit, voorzien zijn van echt houten bovenkanten. Het totale effect is hip, maar naar mijn smaak een beetje overdreven. Je kan kiezen tussen zwart of zilverkleurig staal voor de basis en esdoorn of walnoot voor de bovenkant. Je moet je eigen Lightning-kabel gebruiken.


Mijn leen-dock (een walnoot-variant met een zwarte basis) opzetten was lastig, vanwege een ongewoon intern ontwerp dat het deelt met alle andere dock-varianten.

Bij het monteren moet je onder meer een plastic component plaatsen die vaag op een schaar of een tang lijkt, en die de Lightning-connector op zijn plaats houdt. Let op: dit plastic stuk is fragiel, en ik brak er twee voordat ik doorhad hoe ik het onderdeel goed moest plaatsen. (De dock-kit zoals die geleverd wordt aan de consument bevat er twee. Gelukkig kon ik bij de pr-mensen van Grovemade om meer vervangende exemplaren bedelen.)

Toen het eenmaal gelukt was, merkte ik dat de Lightning-connector een beetje scheef stond. Dit betekende dat mijn iPhones een beetje scheef in het dock stonden. Ik stel mij zo voor dat de meesten zich dat niet overdreven sterk zullen aantrekken, maar het dreef deze OCD-lijder [OCD = dwangstoornis - nvdv] tot waanzin. Verder prutsen of onderdelen wisselen bracht geen oplossing voor dit probleem.

Maar het 1,4 kg zware dock functioneerde zoals geadverteerd. Ik kon mijn iPhone verwijderen met een ruk met één hand. Dit kan niet met de andere, lichtere docks, waarbij voor het loshalen twee handen nodig waren.

Het dock van Grovemade kost in alle uitvoeringen $ 99. Een "special edition"-versie in messing en walnoot kost $ 149.

De houten bovenkantjes zijn beschikbaar met sleuven in verschillende breedtes, voor verschillende iPhone-modellen, Maar ik stel voor dat je de bovenkant met de grootste opening kiest, zodat elke iPhone of iPod touch zal passen, in veel gevallen zelfs in een hoes. In verleden, heden en toekomst.

Belkin -- Dit bedrijf, dat al lang Apple-accessoires maakt, heeft een uitgebreide reeks docks voor iOS-apparaten, waaronder die met Lightning-poorten, 30-pin-connectoren en zelfs micro-USB. De laatste van deze drie zou gelden voor iPhone-hoezen met batterij, zoals de Mophie-modellen, die micro-USB-poorten hebben om de telefoon en de hoes gelijktijdig op te laden.

Voor dit artikel richt ik mij op de $ 29,99 kostende Cradle with Audio Port [houder met audio-poort - nvdv] voor iPhone 5 van Belkin. Deze is ouder dan de meeste, maar veelzijdiger dan de nieuwere docks van Belkin, ondanks zijn naam.

De Cradle with Audio Port voldoet aan mijn belangrijkste criterium om er alle iPhones in te kunnen plaatsen (en in dit geval zelfs iPads), zonder of met hoes.

Ik benadruk dit, omdat nieuwere Belkin-docks veel krapper zijn: alleen de dunste iPhone-hoezen passen erin. Dit komt deels doordat de Lightning-connectoren die ingebouwd zijn in die docks verzonken zijn in de onderkant van het accessoire.

Enkele van deze problematische iPhone-docks zijn het Mixit Lightning ChargeSync Dock en het Express Dock for iPad.

Belkin merkt op dat zijn nieuwere docks bedoeld zijn voor gebruik met hoezen die "een brede poortopening hebben voor een complete gebruikerservaring".

De Cradle with Audio Port heeft een ander ontwerp: hij bestaat uit twee aantrekkelijk ingetogen en magnetisch samengevoegde stukken, één zilverkleurig en één zwart, die je uit elkaar haalt om je eigen Lightning-kabel toe te voegen.

Dat snoer loopt door een verborgen kanaal in de bodem van het dock, en de Lightning-connector komt uit een gat aan de bovenkant tevoorschijn. De connector ligt hoog genoeg om zo'n beetje elke conventionele iPhone-hoes te laten passen (met uitzondering van enorme uitvoeringen voor het waterdicht maken, zoals die van OtterBox).


Het gebruik van een los snoer bij dit dock vereist af en toe gepruts om de connector opnieuw te plaatsen als deze omhoog kronkelt richting de dock-opening, maar dit is een klein probleem.

Er is nog iets anders aan de hand met Cradle with Audio Port, zoals de naam al suggereert. Hij bevat een 3,5 mm dikke audioplug, die in de audio-aansluiting van een gedokte iPhone 5 of iPhone 5s glijdt, samen met een audio-aansluiting aan de achterkant om aan te sluiten op externe luidsprekers. Deze functie werkt niet met de grotere iPhone 6- en 6 Plus-modellen, omdat hun audio-aansluitingen niet goed uitgelijnd zijn met de audio-stekker van het dock.

Gelukkig kun je de stekker als hij niet nodig is naar beneden in de basis van het dock vouwen, wat betekent dat het huidige model iPhones perfect in de houder zal passen, echter zonder toegang tot diens ingebouwde audiofuncties.


Anders dan het dock van Grovemade is dat van Belkin niet zwaar genoeg om met één hand de handset te kunnen verwijderen. Dat wil zeggen: zonder met een andere hand het dock omlaag te houden, opdat het niet samen met de telefoon wordt opgetild.

Twelve South -- Deze top-accessoiresmaker bood voor een tijdje de HiRise aan, een dock met een uniek voetstuk-ontwerp.


Ik zal er veel tijd aan besteden, want TidBITS-hoofdredacteur Josh Centers besprak het dock een tijdje terug (zie "Game of Docks: Apple tegen Twelve South", 25 september 2013).

Josh benadrukt hoe flexibel het dock ruimte biedt aan iedere Lightning-iPhone, met of zonder een kast, of zelfs een iPad mini (maar niet een grote iPad). Maar hij voegde eraan toe: "Deze grote flexibiliteit gaat evenwel gepaard met grote complexiteit. De HiRise is eerder een hobbykit dan een dock".

Dat is nog steeds enigszins juist, maar met verfijningen aan het ontwerp die de montage een beetje gemakkelijker maken, en ik moet zeggen dat ik genoten heb van het samenstellen van mijn recencie-exemplaar. Mijn leentoestel is een iets aangepaste versie, de HiRise Deluxe van $ 59,99, die niet bestond toen Josh zijn stuk schreef. (De originele HiRise wordt nog steeds verkocht, als hobbykit voor $ 34,99.)


Enkele extra's aan de versie HiRise Deluxe zijn de keuzemogelijkheden goud, zilver en zwart, een metalen draaiknop om hem makkelijker bij te kunnen stellen, een subtiel gerestylede voet, en een micro-USB-kabel (samen met een Lightning-variant) voor hen die een iPhone in een batterijhouder gebruiken.


Je moet een van de meegeleverde kabels in de HiRise Deluxe-kit gebruiken, want die zijn aangepast voor het voetstuk: een standaard Apple Lightning-snoer of generieke micro-USB-kabel zal niet werken. Twelve South biedt kleine plastic afstandhouders aan waarmee je de Lightning- of micro-USB-vorkjes op verschillende hoogtes kan plaatsen, afhankelijk van hoe dik je iOS-apparaat (met of zonder kast) is.

De HiRise Deluxe is, net als het dock van Belkin, niet zwaar genoeg om met één hand de telefoon te kunnen verwijderen. Althans niet op de standaard manier: de telefoon met één hand pakken en hem dan optillen. Als je dit probeert, komt het voetstuk mee omhoog, nog steeds vast aan de onderkant van de handset. Maar Twelve South stelt een slimme oplossing voor, die een kleine handverbuiging vereist.

Apple -- Het $ 39 kostende iPhone Lightning Dock is het KISS-antwoord (keep it simple, stupid) van One Infinite Loop op andere leveranciers van accessoires. En inderdaad hebben de makers van accessoires in dit overzicht de zaken iets te ver overdacht. Dat geldt met name voor de ingewikkelde accessoires van Grovemade en Twelve South.

Het dock van Apple kon gewoonweg niet simpeler: het is een klein, wit platform met een Lightning-aansluiting aan de bovenkant, die met een achterwaartse hoek uitsteekt, samen met aansluitingen aan de achterzijde voor een Lightning-kabel (niet inbegrepen) en een geluids-uitgang van 3,5 millimeter.


Er zijn geen bewegende onderdelen en er hoeft niets in elkaar te worden gezet (behalve dat je een Lightning-kabel van jezelf aan moet sluiten, en optioneel een audiosnoertje). Het dock doet het gewoon zonder veel ophef.

De audio-ingang kan worden gebruikt voor externe luidsprekers of als een volledig functionele vervanging van de koptelefoon-uitgang van de iPhone (die onbereikbaar is wanneer de iPhone in het dock staat). Als je Apple EarPods erin stopt, krijgen en deze hebben de volledige controle over de telefoon, net alsof ze rechtstreeks in het apparaat waren ingeplugd.

Apple heeft ervoor gezorgd dat het dock te gebruiken is met veel hoesjes van derden, waaronder zijn eigen (hoewel Apple geen gewag maakt van hoesjes van andere bedrijven). Alle door mij geteste hoesjes van derden werkten ermee, behalve bij een model voor de iPhone 6 Plus: de Zuna Drive, een hoesje van Zuna Designz, is nogal aan de grote kant.

Net als de meeste docks moet je dat van Apple met één hand vasthouden, terwijl je met de andere hand de telefoon los trekt.

Conclusie -- Voor iPhone-eigenaars is elk dock in dit overzicht een prima keuze, tenminste wat betreft bruikbaarheid in combinatie met veel hoesjes en behuizingen van derden.

De prijzen gaan alle kanten op, variërend van $ 29,99 voor het dock van Belkin en $ 39 voor dat van Apple, tot $ 59,99 voor de HiRise Deluxe en $ 99 voor het dock van Grovemade.

Belkins dock is een beetje wiebelig, maar compact en aantrekkelijk, en zowel met iPads als met iPhones te gebruiken.

Het product van Grovemade is een soort Frankendock. Ik ben niet kapot van het uiterlijk, maar hij werkt merendeels zoals wordt geadverteerd. Hij is de enige met genoeg gewicht om de iPhone met één hand te kunnen verwijderen.

Twelve Souths HiRise Deluxe is een uitstekende keus, wanneer je eenmaal hebt uitgevogeld hoe deze in elkaar moet worden gezet. Hij heeft een slim ontwerp, en de bruikbaarheid met iPad mini-tablets is een plus.

Tot slot echter, heeft Apples eigen iPhone Lightning Dock het zuiverste en eenvoudigste ontwerp. Dat maakt het tot mijn favoriet van deze reeks.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


FunBITS: de lange, slapeloze nacht voor gaming

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: RAW, DPF, GvH]

"Met slapeloosheid is niets echt. Alles is ver weg. Alles is een kopie van een kopie van een kopie." De verteller, "Fight Club"

De Electronic Entertainment Expo (E3), de grote jaarlijkse gaming-conferentie, werd afgesloten op 18 juni 2015. In de afgelopen 20 jaar was E3 het jaarlijkse sleutelevenement waar de videospellenbranche ons vertelt waar gaming heen gaat. Maar hoewel de E3 van dit jaar werd uitgeroepen tot de "beste in jaren", voelt het toch alsof gaming rondjes aan het draaien is. Hier zijn een paar voorbeelden van wat werd aangekondigd:

Het is vreemd om gamers zo opgewonden te zien over dingen die ik al zo lang geleden speelde. En dit is nog maar een gedeeltelijke lijst: er zijn veel meer vervolgen en remakes die hier niet genoemd staan. Sommige zijn wel interessant, zoals Shenmue 3, een onverwacht vervolg op een serie die al lang in winterslaap lag, en Mirror's Edge Catalyst, nog een verrassend vervolg op een parkour-geïnspireerde shooter, hoewel deze keer het onhandige gebruik van wapens van het origineel verdwenen is.

Begrijp me niet verkeerd, van al deze series houd ik of kan ik in elk geval genieten. Doom, Fallout en Uncharted zijn drie van mijn favorieten, en Final Fantasy VII wordt vaak gezien als het beste deel in de Final Fantasy-serie. Een nieuwe Tomb Raider is altijd welkom, omdat het een van de weinige succesvolle franchises is met een vrouwelijke hoofdrolspeler. Er is niets mis met franchises, vervolgen, of zelfs zo nu en dan een remake, maar waar zijn de nieuwe spellen? Gaming is een medium met onbeperkte grenzen, dus waarom is het meeste van wat we zien slechts een kopie van een kopie van een kopie?

Dit probleem strekt zich zelfs uit tot buiten de grote game-uitgevers. Een van de populairste iOS-spelletjes van vorig jaar, 2048, was schaamteloos plagiaat van Threes (zie voor mijn bespreking van Threes "FunBITS: Threes goed gezelschap voor iPhone en iPad", 21 februari 2014). Bij het neuzen door de top betalende spellen op de App Store zie ik het nu jaren oude Minecraft, Terraria en zelfs NBA Jam, nog een spel uit mijn jeugd. Fallout Shelter, wellicht het populairste App Store-spel van dit moment, is een spin-off van de Fallout-serie, eigenlijk een remake van SimTower, maar met een eng kweekelement en real-time spel, waardoor je aangemoedigd wordt om om 4 uur 's ochtends op te staan om te spelen, zoals met Farmville.

Dit gebrek aan originaliteit blijft niet beperkt tot videospellen. De grootste speelfilms van deze zomer waren "Avengers: Age of Ultron", "Mad Max: Fury Road" en "Jurassic World", allemaal vervolgen, en twee ervan waren al film-franchises tijdens mijn jeugd. Zelfs in de literatuur zijn de twee boeken waar het meest naar uitgekeken wordt het zesde deel in "A Song of Ice and Fire" van George R.R. Martin (dat is "Game of Thrones" voor jullie HBO-kijkers) en "Go Set a Watchman", het lang verborgen gebleven vervolg op "To Kill a Mockingbird", dat eigenlijk al pas na "Go Set a Watchman" geschreven werd. Zelfs Chuck Palahniuk, auteur van het bovengenoemde "Fight Club", springt op de vervolgkar met "Fight Club 2". Misschien heeft Chuck, net als zijn naamloze verteller, last van slapeloosheid? Maar ik dwaal af.

Er zijn wat lichtpuntjes wat betreft gaming, maar je moet er goed naar zoeken. No Man's Sky moet de Minecraft-formule naar een volgend niveau brengen, met een volledig universum aan procedureel gegenereerde planeten klaar om te ontdekken. Nintendo komt met Super Mario Maker, waarmee je je eigen Super Mario Bros.-levels kunt maken, hoewel de enige voorbeelden die nu beschikbaar zijn me doen denken aan het Nintendo-equivalent van martelfilms. Van onafhankelijke ontwikkelaars zijn er games als The Long Dark, een overlevingsspel dat nog in ontwikkeling is.

Als je naar mainstream games kijkt, of naar populaire cultuur in het algemeen, voel ik me als het personage van Bill Murray in "Groundhog Day": steeds dezelfde dag meemaken. Nu ik het toch over "Groundhog Day" heb, ik denk dat er een remake aankomt, met een CGI Punxsutawney Phil.

Ik twijfel wanneer dit begonnen is. Op een bepaalde manier is het er altijd al geweest: er was een tijd waarin iedere first-person shooter werd aangekondigd als een "Doom-kloon". En daarvoor waren er eindeloze klonen van Pong en Pac-Man. Maar het lijkt steeds erger te worden, nu een oligarchie aan franchises de hele markt beheerst.

Mijn theorie is dat het zo duur is om games te produceren die aan de standaarden voor beeld en 3D voldoen, dat bedrijven bijna geen risico meer durven te lopen. Een aantal jaar geleden zei Mark Rubin, producer van de Call of Duty-games, dat het "...steeds moeilijker en duurder wordt om spellen te maken. En in mijn ervaring worstelen de kleinere studio's daarmee. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat ze er moeite mee hebben om de top van de markt te bereiken". Ik denk dat dat ook geldt voor zelfstandige ontwikkelaars. Waarom zou je risico lopen met een nieuwe formule, als je een formule zoals Flappy Bird kunt kopiëren en winst kan maken? Zakelijk gezien een goede stap.

Het is saillant dat de techniek, die het gamen tot een onbegrensd speelveld zou moeten kunnen maken, dit juist erg beperkt, nu de games bijna onmogelijk complex en kostbaar zijn geworden. De pc-versie van Batman: Arkham Knight (de vierde uitgave in de "Arkham"-serie) had zoveel fouten, dat Warner Bros. het uit de verkoop heeft genomen, een ongekende maatregel in deze industrie. Bungie, de ontwikkelaar van het populaire online schietprogramma Destiny, was van plan 80 dollar te rekenen aan spelers die alle onderdelen van de komende uitbreiding, The Taken King, hadden willen hebben. Maar de spelers protesteerden daar heftig tegen. (Overigens komt het Destiny-team lof toe voor hun relatieve originaliteit.) Het is makkelijk genoeg om deze situaties te wijten aan incompetentie en graaicultuur, maar ik denk dat we ook toe moeten geven hoe ingewikkeld het ontwikkelen van moderne games is.

Door de constante vernieuwinkjes, niet te spelen games vol fouten, onvervalste geldgraaierij en drama's bij online gaming, zoals Gamergate, is het niet verwonderlijk dat ik niet meer zo van gamen geniet als ik gewend was. Ik verwacht heus niet dat ze voortdurend het wiel opnieuw uitvinden, maar het lukt zelfs aan afgeleide game-titels, zoals Destiny, om tradities zodanig te combineren dat er een nieuwe spelervaring uit rolt. Net zoals "Pulp Fiction" erin slaagde een keerpunt in de cinema te betekenen, ondanks dat de film heel wat elementen van eerdere films had gebruikt. Steve Jobs kon wel eens gelijk hebben gehad toen hij zei: "grote kunstenaars pikken", maar de beste kunstenaars pikken overal vandaan.

Even goed houd ik mijn ogen en oren open voor nieuwe en originele games om die met jullie hier in FunBITS te delen, want ze moeten er zeker zijn, en de makers ervan verdienen te worden aangemoedigd. Dus als je een game hebt gespeeld die boven het kopieënmaaiveld uitsteekt, laat me dat dan weten!

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 29 juni 2015

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: JO]

ClamXav 2.8.1 -- Mark Allan heeft ClamXav 2.8.1 uitgebracht, met één grote verandering voor deze virusscanner voor de Mac: het programma is niet langer gratis. Het wordt nu uitgebracht door Canimaan Software Ltd. (waarvan Allan zowel eigenaar als belangrijkste ontwikkelaar is). ClamXav kost nu $ 29,95 (hoewel je gedurende enige tijd gebruik kunt maken van een korting van 25 procent, wat tijdelijk een prijs van $ 22,46 oplevert). Allan licht toe: "Door geld te rekenen voor ClamXav, kan ik er eindelijk het kapitaal en de tijd in steken die het programma verdient". Hij wil ook regelmatig updates uitbrengen, en bugs snel oplossen. Versie 2.8 biedt nu Yosemite-waardige icoontjes in de menubalk, sluit bij scans van ClamXav en Sentry automatisch de quarantaine-map uit, en updatet de ClamAV-engine naar versie 0.98.7. Verder is een probleem opgelost met het animeren van het Dock-icoon (dat zorgde voor extreme hoeveelheden CPU-belasting), worden uitsluitings-regels in de voorkeuren van ClamXav correct uitgevoerd, en is de stabiliteit verbeterd (vooral voor Mac OS X 10.6 Snow Leopard). ($ 29,95 nieuw, gratis update, 20,9 MB, toelichting, 10.6+)

Reacties - ClamXav 2.8.1

Toast 14 Titanium en Toast 14 Pro -- Roxio heeft Toast 14 Titanium uitgebracht. Dit is een grote update van dit zeer gewaardeerde pakket voor digitale opslagmedia. Versie 14 brengt een nieuwe Toast Audio-assistent, die geluidsbestanden importeert van externe bronnen zoals microfoons, tapes en lp's, maar even goed van gestreamde audio. Waarna je alles op cd's kunt branden of naar iTunes kunt exporteren. De update bevat ook de Toast MyDVD-software om video's te branden. Hiermee kan je multimedia-projecten op dvd en AVCHD-disc branden, door gebruik te maken van sjablonen met een thema. Er is ook ondersteuning voor de iPhone 6, de iPhone 6 Plus en de Samsung Galaxy S6. Roxio brengt ook Toast 14 Pro uit, met dezelfde vernieuwingen als hierboven, en inclusief zes extra programma's, namelijk Corel AfterShot 2, FaceFilter3 Standard, HDR Express 3, iZotope Music & Speech Cleaner, en de BD Plug-in voor Toast 14 en MyDVD. Toast 14 Titanium kost $ 99,99. Toast 14 Pro kost $ 149,99. Wie Roxio Toast, Popcorn, en Easy VHS to DVD for Mac eerder kocht, kan nu gebruikmaken van upgrade-kortingen. Je betaalt dan $ 59,99 voor de Titanium-editie en $ 99,99 voor de Pro-editie. ($ 99,99/$ 149,99 nieuw, en $ 59,99/$ 99,99 als upgrade, 10.7+)

Reacties - Toast 14 Titanium en Toast 14 Pro

iMovie 10.0.9 -- Apple heeft iMovie 10.0.9 uitgebracht, met een oplossing voor een compatibiliteitsprobleem dat optrad als je, via de codec CineForm, videoclips wilde exporteren vanuit GoPro Studio. Deze update van de videobewerkings-app biedt ook een oplossing voor een probleem dat zorgde dat iMovie crashte als je films op YouTube deelde. ($ 14,99 nieuw uit de Mac App Store, gratis update, 2,0 GB, 10.10.2+)

Reacties - iMovie 10.0.9


ExtraBITS, 29 juni 2015

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: DPF]

In de ExtraBITS van deze week hebben Josh Centers en Joe Kissell een gesprek met de Tech Night Owl, breidt Apple de dekking door AppleCare+ van batterijen uit, wordt de vlag van de Zuidelijke staten uit de App Store verwijderd, en brengt Google een virtuele klim op El Capitan.

Josh Centers en Joe Kissell bespreken samenzweringen en back-ups met de Tech Night Owl -- Onze eigen Josh Centers en Joe Kissell waren de gasten bij de podcast The Tech Night Owl van deze week. Josh sprak over Apple Music, inclusief een samenzweringstheorie over Taylor Swift, de toekomst van de Apple TV, en de mogelijkheid van ARM-Macs. Joe Kissell ging in op de 11 stomme back-upstrategieën uit zijn recente TidBITS-artikel, en legt uit waarom je het niet zo moet doen.

Reacties

Apple verbetert de dekking door AppleCare+ van batterijen -- Apple heeft de dekking van batterijen van iOS-apparaten en Apple Watches onder AppleCare+ uitgebreid. Apple vervangt nu batterijen die minder dan 80 procent van hun oorspronkelijke capaciteit overhouden. Voorheen was dat percentage 50.

Reacties

Apple weigert de vlag van de confederale staten in de App Store -- Apple heeft alle apps die de confederale vlag prominent voeren uit de App Store verwijderd (hoewel een snelle zoekopdracht leert dat Apple er wel een aantal gemist heeft). Deze vlag ligt erg onder vuur na het raciaal gemotiveerde schietincident in Charleston, South Carolina. Winkels zoals Amazon, eBay en Walmart gingen Apple al voor. Er zijn echter ook mensen die zeggen dat Apple te ver is gegaan, omdat het ook spellen betreft die over de burgeroorlog in Amerika gaan (waarvan sommige in het onderwijs worden gebruikt) die de vlag in de juiste historische context plaatsen.

Reacties

Virtueel El Capitan beklimmen -- Google Maps heeft een virtuele klimtocht georganiseerd op El Capitan. Nee, niet de komende versie van OS X, maar de rots met die naam in Yosemite National Park. Met Google Street View kun je meer dan 20 panoramische afbeeldingen bekijken die gemaakt zijn door klimmers die de rots bedwongen hebben.

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef hem gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een koppeling maken indien de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2015 TidBITS Publishing Inc. reuse governed by this Creative Commons License.
TidBITS Publishing: 50 Hickory Road, Ithaca, NY 14850, USA 607-216-8248

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands