Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1269, 20 april 2015

TidBITS viert zijn 25ste publicatiejaar en Adam Engst beschouwt sommige van de belangrijke momenten in onze geschiedenis. We vieren ook het uitkomen van "Take Control of Numbers" van Sharon Zardetto, een dikke pil van 330 bladzijden die alles behandelt wat je moet weten over Apples gratis spreadsheet-app. De netneutraliteitsoorlog is begonnen, dus voegt Geoff Duncan zich bij ons om uit te leggen wie de FCC een proces aandoet en op welke gronden. Hoewel de Apple Watch nog niet verkrijgbaar is, kun je hem proberen in je favoriete Apple Store. Julio Ojeda-Zapata bezocht vier Apple Stores om een goed beeld te krijgen van die ervaring. Om de aflevering af te ronden heeft Josh Centers weer een aflevering van "Het bijhouden van de snuffelaars" en deelt Joe Kissell een uitgebreide FAQ die je vragen beantwoordt over iCloud-fotobibliotheek. Bij de vermeldenswaardige software-updates van deze week zitten OS X Server 4.1, Nisus Writer Pro 2.1.1, OmniOutliner 4.2, Tinderbox 6.2, LaunchBar 6.3, Final Cut Pro X 10.2, Compressor 4.2, Motion 5.2 en OS X Yosemite 10.10.3 Supplemental Update 1.0.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


TidBITS: een kwart eeuw internetpublicaties

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst
  4 reacties (Engelstalig)

[vertaling: DPF, JWB, HV, HR]

TidBITS is oorspronkelijk het idee van Tonya. In april 1990 werkte ik als Mac-consultant in Ithaca, en werkte Tonya voor Cornell Information Technologies waarbij haar werkzaamheden vooral bestonden uit het helpen van de Cornell gemeenschap om Macs, pc's, NeXT-machines en randapparatuur aan te kopen en te evalueren. Sommige van haar collega's zaten daar al een tijdje en leken niet zo onder de indruk van de recente innovaties in de technologie, zoals goedkopere printers die zorgden voor de WYG in WYSIWYG of de NeXT-computers met hun ongebruikelijke mix van kracht en grafische mogelijkheden.

Tonya kwam toen op het idee om een wekelijkse nieuwsbrief voor haar collega's te maken, met het recentste nieuws uit de technologiewereld, dat we grotendeels haalden uit bladen als MacWEEK, MacUser, Macworld, PC WEEK en InfoWorld (mogen ze rusten in vrede). Ze zocht ook een excuus om op de hoogte te blijven van desktop publishing met Aldus PageMaker. Ik was meteen enthousiast over het idee en begon er enthousiast aan. Ik schreef niet alleen artikelen, maar verspreidde ze ook verder op internet in de vorm van een HyperCard-stapel. De geprinte versie van TidBITS bestond maar een paar weken, maar de elektronische editie ging online goed van start.

De rest is, zoals dat heet, geschiedenis. 25 jaar geschiedenis om precies te zijn, ons hele volwassen leven. 1.269 wekelijkse edities van TidBITS, meer dan 14.000 artikelen, meer dan 300 verschillende auteurs en miljoenen lezers. De meesten van hen komen af en toe langs op onze site, maar we hebben nog 21.000 wekelijkse e-mailabonnees en nog zo'n 16.000 die onze RSS-feed regelmatig volgen.

Tot vandaag dacht ik dat deze editie niet alleen het moment van ons 25-jarig jubileum zou zijn, maar ons ook de titel van langstlopende internetpublicatie zou opleveren. Die titel was eerder weggelegd voor The Irish Emigrant, een publicatie die in februari 1987 begon als een e-mail nieuwsbrief en die zich ontwikkelde tot een website met reclame. Uitgevers Liam en Pauline Ferrie gingen in februari 2012 (op hun 25e verjaardag) met pensioen, waarmee de titel binnen ons handbereik zou liggen (zie voor meer achtergrond hierover "23 jaar TidBITS: gedachten over verleden, heden en toekomst", 19 april 2013).

Toen ik onderzoek deed voor dit artikel, zag ik jammer genoeg in het lemma BITNET van Wikipedia een referentie naar eAIR, de maandelijkse nieuwsbrief van de Association for Institutional Research, die kennelijk startte in oktober 1987 en nog steeds bestaat. Daarmee is deze publicatie 2,5 jaar ouder dan TidBITS (maar wel met meerdere redacteurs in de loop der jaren). Ik denk dus dat we het erop moeten houden dat we de op een na oudste publicatie zijn. Zo gewonnen, zo geronnen.

Ik heb al meerdere artikelen geschreven voor onze diverse verjaardagen, dus als je nieuwsgierig bent naar het verhaal van TidBITS en het Apple-ecosysteem verwijs ik je naar de volledige serie TidBITS History. (Tip: klik op "Show full text of all articles" bovenaan en scrol door het geheel.)

Dit jaar hebben we nagedacht over wendingspunten: die gebeurtenissen, beslissingen of wat dan ook die bepalen welke route wordt genomen. Wendingspunten zijn draaipunten tussen wat zou kunnen gebeuren en wat daadwerkelijk gebeurd is, en zijn dus interessanter dan de dagelijkse beslommeringen waarbij alles precies naar verwachting gebeurt. Hier zijn een paar van die punten die geresulteerd hebben in de TidBITS die je kent en waar je hopelijk een liefhebber van bent. Sommige verhalen zijn misschien bekend, en wellicht ben je er zelfs deel van geweest, maar andere zijn nooit verteld in TidBITS.

Internet ontdekken in 1986-87 -- Voordat het idee voor TidBITS ontstond, waren er twee cruciale wendingspunten in onze tijd op Cornell University. Iedere student kon destijds een account krijgen op CORNELLA, een IBM-mainframe bij Cornell, maar de meesten namen de moeite niet. Ik wel, en in de herfst van 1986 zat ik met een vriend in een terminalruimte van VT100-machines in Uris Hall toen iemand naast ons de ruimte verliet zonder uit te loggen. We konden de verleiding niet weerstaan om eens in zijn account te kijken, en vonden bronnen op BITNET, een universiteitsnetwerk dat voor mij de eerste tip van de sluier oplichtte over wat internet zou kunnen worden. Die zomer leerde ik Usenet kennen, een wereldwijd discussienetwerk, en als onderdeel van mijn afstudeerwerk over hypertext-fictie maakte ik de nieuwsgroep rec.arts.int-fiction aan. Ik was meteen verslaafd aan het idee dat ik kon communiceren met een groot aantal mensen overal in de wereld. Op een bepaalde manier was dat de echte geboorte van TidBITS.

Verbinding met Halcyon/Northwest Nexus in Seattle (1991) -- De volgende uitdaging voor TidBITS was onze verhuizing naar Seattle in 1991. Tonya had daar werk gevonden als Word-consultant voor Microsoft. Ik had geen werk meer als consultant en kon me dus concentreren op TidBITS, maar ik had een internetverbinding nodig, en die kon je nog niet gewoon kopen. Binnen een paar weken had ik contact gelegd met Ralph Sims, die een UUCP-machine had, met de naam Halcyon, en die me met e-mail en Usenet kon verbinden. Zo ging dat doen: met gunsten. Ik was gered, en ik heb de gunst jaren later terugbetaald toen ik samen met Ed Morin van Northwest Nexus (Ralph was inmiddels met hen gefuseerd) het eerste grafische internetaccount voor een vast bedrag ontwikkelde en dat bundelde met mijn boek "Internet Starter Kit for Macintosh". (Daarvoor moest alle internettoegang per minuut worden afgerekend!) Dit was zo veel goedkoper dan de alternatieven dat Northwest Nexus klanten in Japan had.

De eerste internet-advertenties in 1992 -- In onze eerste paar jaren was TidBITS puur liefdewerk. Aanvankelijk was dat prima, maar toen het steeds meer van mijn tijd ging opeisen, werd het duidelijk dat ik moest proberen iets van een inkomen te verdienen. Toen kwamen Tonya en ik met het idee om te adverteren in de vorm van sponsoring in de stijl van publieke omroepen (zie "TidBITS Sponsorship Program", 20 juli 1992), iets dat tot die tijd onbekend was op het internet, als gevolg van de Acceptable Use Policies van de National Science Foundation voor het NSFNET, dat een groot deel van de hoofdlijn van het internet in die tijd omvatte. Maar in 1992 begonnen de restricties betreffende commercieel gebruik van het internet weg te vallen, en wij drukten door in de hoop dat als we regels zouden schenden, we hooguit een tik op de vingers zouden krijgen en gemaand zouden worden te stoppen. (Ach, het optimisme van de jeugd!) Dit was nog voor het web, en de advertenties in TidBITS werden ondersteund door een via e-mail gestuurde bestandsserver waar lezers naartoe konden schrijven voor meer informatie over de geadverteerde producten. Het was naar huidige maatstaven verbazingwekkend primitief, maar het bereidde de weg en liet mij van TidBITS mijn carrière maken. Voor de goede orde: ik bied mijn oprechte verontschuldigingen aan voor het onbedoeld voortbrengen van die "één raar kunstje"-advertenties, maar ik stel ook vast dat Google me nooit bedankt heeft voor het mogelijk maken dat er nu miljarden in web-advertenties verdiend worden.

Internet Starter Kit voor Macintosh in 1993 -- Ach, het grote gele boek dat mijn leven veranderde, alsmede de levens van een groot aantal andere Mac-gebruikers. Ik kreeg de kans om dat voor Hayden Books te schrijven enkel op basis van mijn werk voor TidBITS. En toen het enorm populair werd, waarbij in de loop van vier Mac-edities, diverse Windows-edities en meerdere vertalingen een paar honderdduizend exemplaren werden verkocht, dreef dat ook het aantal TidBITS-abonnementen gigantisch op. Tot op de dag van vandaag bestaat een groot percentage van onze abonnees uit hen die lid werden in 1994 en 1995. Wist dat je de derde druk nog steeds in zijn geheel online verkrijgbaar is? Het is nu een geweldig souvenir uit de oude doos.


Hulp van vrienden -- In 1994 bezweek ik haast onder de werkdruk van het bijhouden van "Internet Starter Kit voor Macintosh" en het afhandelen van e-mails van mensen die vanuit de hele wereld schreven met vragen en verzoeken om hulp. (Op een gegeven moment wist ik vermoedelijk beter hoe e-mail werkend te krijgen voor klanten van ISP Netcom in Californië dan hun helpdesk.) Gelukkig waren we fortuinlijk genoeg om enkele enorm capabele vrienden te hebben die hielpen om TidBITS door de jaren heen mogelijk te maken, beginnend met Mark Anbinder die TidBITS gedurende een maand in 1991 publiceerde terwijl wij naar Seattle verhuisden. Geoff Duncan speelde een sleutelrol vanaf 1994, Jeff Carlson sloot zich in 1997 bij ons aan, en Glenn Fleishman werd van lezer en correspondent degene die onze servers in 1996 hostte, en die in 2007 het TidBITS Publishing System ontwikkelde dat we tot op de dag van vandaag gebruiken. (Lees voor meer van hun verhalen "Hoe de redactieleden van TidBITS ooit begonnen zijn", 19 april 2010.) Ieder van hen maakte meer verschil dan ze waarschijnlijk zelf weten.

Afwachten tijdens de internetzeepbel -- In de tweede helft van de jaren negentig, de hoogtijdagen van de internetzeepbel, waren wij vrolijk bezig met het uitgeven van TidBITS en het schrijven van boeken. Het was een enerverende tijd, en Tonya en ik discussieerden menige avond tot in de late uurtjes over de vraag of we TidBITS moesten laten groeien door investeerders aan te trekken en personeel in te huren. In die tijd hoefden we geen winst te maken, en ons lezerspubliek was groot genoeg om het idee met enige kans op succes voor te leggen aan bevriende investeerders. Maar werken met extern kapitaal is niet echt ons ding, en we hadden toen al zo onze twijfels bij de toen gebruikelijke bedrijfsmodellen, die later ook inderdaad compleet krankzinnig bleken te zijn. Dit was typisch één van die wendingspunten waar niets gebeurde, maar waarvan ik ook niet voor me zie hoe het beter had gekund.

Take Control: onze toekomst vanaf 2003 -- Tegen 2003 was de internetzeepbel zonder veel nadelige gevolgen voor TidBITS uiteengespat. In 1999 was onze zoon Tristan geboren, en in 2001 waren we weer terugverhuisd naar ons oude vertrouwde Ithaca, NY. Ik was druk met TidBITS, maar Tonya had een grotere uitdaging nodig dan artikelen schrijven en af en toe een boek redigeren voor uitgevers als Peachpit. We gebruikten onze expertise in het schrijven en redigeren voor het internet, voor tijdschriften als MacUser en Macworld, en voor verschillende boekuitgevers om de e-boekenreeks Take Control op te zetten: we vroegen vrienden en kennissen, zoals Joe Kissell en Glenn Fleishman, om te helpen met schrijven, waarbij de opbrengst fiftyfifty gedeeld werd, en we publiceerden uitsluitend in de vorm van e-boeken (zie "Wil je meer controle?", 20 oktober 2003). Take Control is niet altijd makkelijk geweest, maar we zijn ongelooflijk trots op wat we gepubliceerd hebben, en op het grote aantal (tienduizenden) lezers dat we daarmee hebben geholpen. Take Control was niet mogelijk geweest zonder het lezerspubliek van TidBITS, maar tegenwoordig zijn de zaken omgekeerd, en is de mailinglijst van Take Control zo'n 50 procent langer dan die van TidBITS. Het grootste deel van onze omzet komt dan ook van Take Control.

TidBITS-leden springen in de bres in 2011 -- Hoewel Take Control TidBITS aan het begin van het tweede decennium van de 21ste eeuw op de been hield, was het geen fraai plaatje. Ik werd heen en weer geslingerd tussen het werken aan Take Control-projecten die daadwerkelijk geld opbrachten, en TidBITS-artikelen die dat niet deden. Sponsorgelden waren al jaren aan het dalen. Met de hulp van Glenn op de achtergrond, veranderden wij TidBITS van volledig advertentie-gesponsord naar een publicatie die voornamelijk wordt ondersteund door vrijwillige bijdragen van onze lezers via het TidBITS-ledenprogramma (zie "Steun TidBITS door lid te worden", 12 december 2011). Dat geld heeft het mogelijk gemaakt om Josh Centers aan te nemen als hoofdredacteur en om onze redactiemedewerkers en freelanceschrijvers te betalen. Maar hoe succesvol het TidBITS-ledenprogramma ook is geweest, de bijna 2.900 mensen die helpen om TidBITS iedere week weer te publiceren maken nog geen 15 procent uit van onze e-mailabonnees. Laat staan van de vele tienduizenden lezers via RSS of het web. Als je ons werk over de afgelopen jaren van waarde hebt gevonden, of wanneer een van ons je persoonlijk heeft geholpen met een probleem, zou je dan 20 dollar willen bijdragen om TidBITS te helpen blijven voortbestaan?

Wat volgt? -- Dat is voor ons net zo de vraag als voor jou. 25 jaar geleden hadden we niet gedacht dat we zo lang zouden bestaan. Maar veel van deze wendingspunten hebben de weg voor ons geëffend, omdat we houden van ons werk en van de mensen die we onderweg ontmoet hebben. De uitdaging voor ons en voor jou is om dat wat we doen op peil te houden. Na een tijdje wordt alles saai, en na 25 jaar TidBITS en bijna half zo lang Take Control, hebben we onszelf vaak herhaald. We hebben wel een paar ideeën om de zaak op te schudden terwijl we trouw blijven aan onze missie om mensen te helpen door technologie uit te leggen. Maar aarzel niet om te schrijven als je suggesties hebt, of als je bepaalde dingen van ons wilt zien.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Wanneer je getallen serieus worden, lees dan "Take Control of Numbers"

  door Tonya Engst: [email protected], @tonyaengst
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HR]

Paul Simon zong: "When numbers get serious, you see their shape everywhere". Numbers van Apple biedt nu een serieus alternatief voor Microsoft Excel, en Mac-gebruikers zien dat overal omdat het gratis is bij iedere Mac. Maar het is niet altijd makkelijk om de mogelijkheden van Numbers te benutten, zelfs voor degenen die al jaren ervaring hebben met spreadsheets. Dus zijn we heel blij om een van onze belangrijkste boeken ooit te presenteren: Sharon Zardetto's "Take Control of Numbers", waarin wordt uitgelegd hoe je makkelijk op je Mac je gegevens invoert, berekent, sorteert, filtert, opmaakt en in grafieken zet. Het boek bespreekt Numbers 3.5 in OS X 10.10 Yosemite.

Met 330 pagina's is "Take Control of Numbers" lang. Ik moest Sharon er zelfs van weerhouden om meer te schrijven, zo uitgebreid is Numbers. Maar het boek is nog steeds een krachttoer, met honderden zorgvuldig geredigeerde schermafbeeldingen, een voorbeeldspreadsheet waarmee je zelf kunt oefenen met 27 concepten uit het boek, en een hoofdstuk voor zelfstudie om alles te combineren. Natuurlijk kun je het boek ook inzetten als referentie, waarbij je de Quick Start gebruikt als een startpunt om te focussen op een gewenst onderwerp.

Ik zou tekortschieten als ik niet ook het evenzo uitgebreide 266 pagina's lange boek van Michael Cohen, "Take Control of Pages", zou noemen, waarin je de beste manier leert om documenten in de tekstverwerker van Apple te maken, het opmaakgereedschap onder de knie te krijgen, en met compatibiliteit en iCloud Drive om te gaan, of je nu werkt in Pages 5 voor Mac, Pages 2 voor iOS, Pages voor iCloud, of een combinatie van die apps. Als je geïnteresseerd bent in 600 pagina's uitgebreide documentatie over twee van drie apps in het iWork-pakket van Apple, dan kun je ze samen kopen met een korting van 20 procent, waardoor de prijs van $ 40 zakt naar $ 32. (Hoewel het te vroeg is om iets te beloven, zijn we aan het praten over het compleet maken van de trilogie met "Take Control of Keynote".)

Als financieel directeur van TidBITS Publishing breng ik veel tijd door met Excel. En hoewel ik Numbers een paar keer geprobeerd had, keerde ik altijd snel weer terug naar Excel, verbijsterd hoe anders Numbers was. Pas na het lezen van het manuscript van Sharon leerde ik de basisbeginselen, zoals de vier mogelijke statussen van een tabel. Het was ook een openbaring om te ontdekken hoe krachtig Numbers wel niet is, met functies zoals voorwaardelijk markeren, zoekfuncties die gegevens uit andere tabellen haalt, ingebedde IF-regels, aangestuurde filters om alleen specifieke regels te laten zien en paragraaf- en lettertekenstijlen om een consistente vormgeving te verkrijgen.

Dank aan de vele lezers die ons aanspoorden om "Take Control of Numbers" te maken! Denk eraan, "When times are mysterious, serious numbers are eager to please". Zoals je wellicht al geraden had, inspireerde Paul Simons "When Numbers Get Serious" meer dan één redactiesessie voor mij. Als je het liedje nog niet eerder gehoord hebt, of als het lang geleden was, lees de tekst of speel het af.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Eerste juridische aanvallen op netneutraliteit

  door Geoff Duncan: [email protected]

[vertaling: CC, GvH]

Op 13 april 2015 publiceerde het Federal Register officieel de recentste open-internetverordening die is goedgekeurd door de Federal Communications Commission, waarmee een periode van 60 dagen inging totdat de nieuwe regels in werking treden in de Verenigde Staten. (Lees "FCC zet alles in op netneutraliteit", 7 februari 2015.) Onder meer tracht de verordening de principes van netneutraliteit te behouden door breedbandproviders te verbieden om enig wettig internetverkeer te discrimineren of om zogenaamde "fast lanes" [linkerbanen - nvdv] te maken om een voorkeursbehandeling te geven aan partners of dochterondernemingen. In de regels gebeurt dit door breedbanddiensten te herclassificeren als common carriers onder Title II van de Telecommunications Act, waarin de FCC een uitgebreide macht heeft om zakelijk gedrag te regelen en te handhaven.

Netneutraliteit betwist -- Officiële publicatie van de nieuwe regels effent de weg voor juridische stappen, en de telecomindustrie heeft geen tijd verloren laten gaan om het juridische gevecht aan te gaan. In principe zal elk verzoek om beroep waarschijnlijk een van deze drie argumenten bevatten:

  1. Dat de FCC niet bevoegd is om ISP's als common carriers te herclassificeren

  2. Dat de FCC de regelgevingsprocedures heeft geschonden door niet tijdig en deugdelijk aan te kondigen dat het eventueel de ISP's onder Title II zou herclassificeren

  3. Aanvallen op nieuwe regels zoals het verbod op "linkerbanen"

Het eerste argument is riskant. De bevoegdheid van de FCC om de breedbandproviders tot algemene transportbedrijven te verklaren lijkt tamelijk solide. Destijds, in 2002, classificeerde de FCC het breedbandinternet meer als een matig gereguleerde informatiedienst dan als een telecommunicatiedienst en een bezwaar tegen deze regelgeving legde de hele weg af tot het Hooggerechtshof van de VS, dat bepaalde dat de FCC kon herclassificeren naar eigen goeddunken. Het komt er dus op neer dat als de FCC wenst te verklaren dat breedbandproviders common carriers zijn, het Hooggerechtshof dit zal steunen. Er is letterlijk geen hogere autoriteit.

De bevoegdheid van de FCC op dit vlak werd in 2014 versterkt, toen met eerdere netneutraliteitsregels korte metten is gemaakt. (Lees "Netneutraliteit gaat neer, maar nog niet knockout", 20 januari 2014.) De U.S. Court of Appeals voor het district Columbia Circuit regelde in wezen dat de FCC de ISP's niet kon reguleren als common carriers tenzij ze common carriers waren, en bevestigde de bevoegdheid van de FCC om ze te herclassificeren. Dus de aanvallen op de bevoegdheid van de FCC draaien waarschijnlijk meer om uitstel dan om een oprechte hoop om de regels te vernietigen. Dat betekent niet dat dit niet zal gebeuren: we komen hier dadelijk op terug.

Het tweede argument, dat de FCC niet adequaat heeft laten weten een Title II-herclassificatie te overwegen, komt voort uit de ongebruikelijke beslissing van president Obama om zich te mengen in het debat over netneutraliteit door er bij de FCC op aan te dringen om breedband- en mobile aanbieders te herclassificeren als common carriers (lees "President Obama praat mee over netneutraliteit", 14 november 2014). Op dat moment had de FCC reeds een voorgesteld stel open internetregels gepubliceerd dat de "linkerbanen" toestond en waarbij ISP's niet geherclassificeerd waren als common carriers. De FCC kan veranderingen in regels aanbrengen nadat zij officieel gepubliceerd zijn, maar deze veranderingen zijn kleine aanpassingen als reactie op de publieke feedback. Er kan worden beargumenteerd dat het veranderen van de regels om betaalde voorkeursbehandeling niet toe te staan en de ISP's onder Title II te herclassificeren, dermate fundamentele wijzigingen inhoudt dat de FCC feitelijk een heel ander stel regels heeft bekrachtigd dat datgene wat oorspronkelijk was voorgesteld, en dat deze regels onderworpen moeten zijn aan het volledige, formele regelgevingsproces.

Het is een interessant idee maar de telecommunicatie-industrie kan niet argumenteren dat de notie voor de herclassificatie van breedband onder regels voor common carriers voor hen als een donderslag bij heldere hemel kwam. De oorspronkelijke kennisgeving van de voorgestelde regelgeving bevatte een complete sectie met gedetailleerde vragen over Title II-herclassificatie, en ieder commissielid becommentarieerde de Title II-opties toen de oorspronkelijke regels werden uitgevaardigd. Maar of dat genoeg is om te voldoen aan de letter van de wet (waarschijnlijk gedefinieerd door de Administrative Procedure Act van 1946), zal wellicht aan de rechter moeten worden overgelaten.

De derde weg, specifieke elementen van de nieuwe open-internetregels aanvechten, moet misschien wachten totdat de FCC probeert om een specifieke regel te handhaven door een specifieke praktijk van een ISP te vinden die niet "billijk en redelijk" is. Dat kan een tijdje duren. Allereerst moet de regel ingaan, en moet iemand een klacht indienen over het gedrag of de bedrijfspraktijken van een ISP. De FCC moet de klacht beoordelen, een onderzoek uitvoeren, concluderen dat verdere maatregelen nodig zijn en dan actie ondernemen. Dit proces zal waarschijnlijk meer dan een jaar duren. Tot dan zijn bezwaren tegen specifieke bepalingen waarschijnlijk te theoretisch om een zaak aan te spannen.

Internetproviders, maak je klaar voor de start! -- Nu de FCC zijn open-internetregels heeft gepubliceerd, begint de juridische oppositie binnen te stromen. Daaronder zijn verzoekschriften van handelsgroepen zoals USTelecom, National Cable and Telecommunications Association, American Cable Association en CTIA-The Wireless Association, zowel als de internetprovider Alamo Broadband in Texas en de telecom-reus AT&T. Deze is weliswaar lid van sommige handelsgroepen die een vordering hebben ingesteld, maar heeft ook besloten z'n eigen ding te gaan doen.

Deze eerste stukken zijn beknopt en alleen bedoeld om een voet tussen de deur te krijgen. Als deze zaken niet direct afgewezen worden (wat zou kunnen: de FCC zal zo goed als zeker betogen dat deze zaken voorbarig zijn) dan zullen deze partijen de komende maanden uitgebreide memoranda indienen waarin ze hun betoog nader detailleren. Tot nog toe wijzen de vorderingen erop dat zij één van de eerste twee bovengenoemde strategieën zullen volgen.

Waarom dan deze haast om een geding aan te spannen? Verzoekschriften voor een herziening van de nieuwe regels kunnen binnen 60 dagen na de officiële publicatie worden ingediend, maar zaken die binnen de eerste tien dagen worden ingediend worden als gelijktijdig beschouwd en doen mee in een soort loterij waarin bepaald wordt waar de zaak behandeld gaat worden. Ook al zal elk bezwaar tegen de nieuwe netneutraliteitsregels hoogstwaarschijnlijk behandeld worden door het Circuit Court van DC [een speciale rechtbank in de Amerikaans hoofdstad – nvdv], er zullen meer stappen in de procedure nodig zijn als het proces start in een andere rechtbank om daarna naar de rechtbank in DC overgezet te worden. En dat kost tijd.

Op dit moment willen de breedband-aanbieders dit proces zoveel mogelijk tijd laten kosten. Zoals eerder opgemerkt, begeeft elke oppositie tegen de nieuwe open-internetregels van de FCC zich op glad ijs. Als de breedband-bedrijfstak het invoeren van deze regels kan uitstellen, dan winnen ze tijd om hun zaken-model aan de werkelijkheid van de regelgeving aan te passen.

En tijd winnen kan ook de breedband-aanbieders in staat stellen die werkelijkheid zelf te veranderen. Ik heb al eerder opgemerkt dat er geen hoger juridisch gezag bestaat dan het Hooggerechtshof, dat achter de bevoegdheid van de FCC staat om breedband te her classificeren. Maar de Verenigde Staten staan in 2016 nieuwe verkiezingen te wachten. Een verandering in het presidentschap, plus de verkiezing van nieuwe federale wetgevers, zou een klimaat kunnen scheppen waarin de wetten die aan de FCC de bevoegdheid hebben toegewezen, veranderd zouden kunnen worden. Je kunt erom wedden dat de campagnebijdragen en de lobbydollars vanuit de breedband-bedrijfstak allemaal in die richting zullen vloeien.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


De Apple Watch passen: handig en hype

  door Julio Ojeda-Zapata: [email protected]
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: LmR, HV, JWB, GvH]

Ik winkel graag zonder hulp in de Apple Store. Niet dat ik iets heb tegen de glimlachende Apple-medewerkers in hun kleurige T-shirts, als ze me maar met rust laten.

Om de nieuwe Apple Watch fatsoenlijk te kunnen bekijken, moest ik hier echter van afwijken, en een afspraak maken.

Sinds 10 april 2015 biedt Apple potentiële Apple Watch-kopers een één-op-één-sessie om gewend te raken aan zowel het horloge als het stevige bedrag dat voor het apparaatje en de bijbehorende band moet worden neergeteld.

Zonder een dergelijke afspraak heb je minder keuze. Je kan je vergapen aan de verschillende modellen (het instapmodel, de Apple Watch Sport, de roestvrijstalen Apple Watch "in het midden" en de luxe gouden Apple Watch Edition) en de verschillende bandjes die in de winkel tentoongesteld zijn. Maar je kunt ze niet aanraken, want ze liggen achter glas.


Er zijn werkende exemplaren op de demo-tafels, maar de standaard zwarte bandjes zitten verzonken in de toonbank en kunnen niet worden vervangen door bijvoorbeeld de mooiere lederen of metalen exemplaren. De demo-horloges zijn er alleen om de interface te kunnen uitproberen.

Dus maakte ik, mijn hekel aan interactie met het winkelpersoneel onderdrukkend, een afspraak voor de Apple Watch en maakte ik me op voor een persoonlijk moment met een winkelmedewerker. Ik maakte zelfs diverse afspraken bij vier van de vijf winkels in Twin Cities, Minnesota, die het dichtst bij mijn woonplaats St. Paul staan.

Tot mijn verbazing was het heel leuk. Het passen was veel verhelderender dan ik had verwacht, en de verkopers waren allen charmante mensen. Na afloop was ik zeer onder de indruk over hoe Apple een nieuwe winkelstrategie inzet om aandacht te vestigen op hun nieuwe product. Het lijkt erop dat hun aanpak werkt.

Zij die een Apple Watch hebben gepast in de winkel blijken, volgens verkoop-analisten die medewerkers hebben geïnterviewd, meer geneigd te zijn er een aan te schaffen. De verkoop van de Apple Watch werd na het eerste weekend door analisten geschat op ongeveer 2,3 miljoen, hoewel het opmerkelijk is dat Apple, dat normaal gesproken snel met cijfers komt, nog geen officiële voorverkoop-aantallen bekendgemaakt heeft. En het begin van de Apple Watch-verkoop in de winkels zelf schijnt naar op zijn vroegst juni doorgeschoven te zijn.

Een afspraak maken -- Het pad naar Apple Watch-verlichting begint op Apples website, meer in het bijzonder op de Apple Store-website, waar je een koppeling naar een afsprakenpagina vindt.


Op die pagina moest ik mijn staat [in Amerika - nvdv] en winkel bevestigen, en vervolgens inloggen in mijn iCloud-account. Daarna tikte ik een tijd aan om een afspraak te maken.



Ik kwam vlak voor de afgesproken tijd aan bij de betreffende winkel en meldde mezelf aan bij een medewerker die op een iOS-apparaat een lijst met alle afspraken had. Daarna werd ik doorgezet naar een andere medewerker die me zou begeleiden bij mijn uitprobeer-sessie.

Geheime horlogela -- Een Apple Watch uitprobeer-sessie is omgeven met een air van geheimzinnigheid, omdat de horloges veilig weggestopt zijn in laden in de demonstratietafels die alleen door Apple Store-medewerkers geopend kunnen worden. Daartoe gebruiken ze een soort van RFID-chip aan hun iOS-apparaten om de la met een tik op het apparaat te openen.


In de la liggen verschillende combinaties van horloges en bandjes netjes opgeborgen, allemaal met hun eigen oplader.


Ik wees de horloges aan die ik uit wou proberen, en die werden vervolgens netjes om mijn pols gedaan. In een doorsnee-sessie is er tijd genoeg om zo'n zes verschillende horloges uit te proberen.


Maar de Apple-medewerkers gingen niet op elk verzoek in. In één winkel wilde ik wat luxere bandjes uitproberen in combinatie met het instapmodel, de Apple Watch Sport, iets wat fysiek gewoon mogelijk is. Dat verzoek werd echter, om voor mij ondoorgrondelijke redenen, vriendelijk doch beslist afgewezen. Ik vond dat nogal vreemd, omdat dat in andere winkels geen probleem had opgeleverd, als ik de opmerkingen in tech-blogs die ik lees moet geloven.

Foto's maken hoort onlosmakelijk bij het passen van de Apple Watch. Winkelmedewerkers bieden soms aan om kiekjes te maken met de telefoon van de potentiële klant. Ik had naar één van mijn afspraken mijn goede kennis Mark Fawcett meegenomen om mijn uitprobeersessie vast te leggen. Dat was geen probleem voor de bedrijfsleiding, hoewel ze op zeker moment wel verzochten om foto's waarop de gezichten van medewerkers te zien zijn niet online te zetten.

Voor mij geen Edition -- Mocht je graag de luxe Apple Watch Edition willen uitproberen, dan moet ik je teleurstellen. Afspraken voor het uitproberen van de Apple Watch Edition worden maar in enkele Apple Stores gemaakt, en geen daarvan bevindt zich, tot mijn verbazing, in Minneapolis-St Paul. Om een Apple Watch Edition te zien zou ik zo'n acht uur moeten rijden, naar Chicago (waar, ook weer tot mijn verbazing, maar liefst twee winkels dergelijke luxe sessies aanbieden).

Dat ging mij iets te ver. En feitelijk is zelfs het roestvrijstalen model al te duur voor mij, dus het passen van een Apple Watch Edition is nou niet iets dat voor mij heel relevant is. Wat niet wegneemt dat ik het merkwaardig vind dat ik hem bij geen enkele lokale winkel kan uitproberen, terwijl hij wel te bewonderen is in de vitrines.


Welk formaat Watch? -- De uitprobeer-sessies waren uitermate nuttig voor het beantwoorden van vragen die sinds de introductie van de Apple Watch in september aan mij geknaagd hadden. De belangrijkste van deze: welk formaat horloge is het beste voor mij, 38 mm of 42 mm?

Ik had een aantal vroege, voorzichtige aannames gedaan waarmee ik de plank aardig mis bleek te slaan. Ik heb bijvoorbeeld kleine polsen, dus ik was er zeker van dat het kleinere horloge perfect zou passen. Ik had afbeeldingen en video's van beide horloge-configuraties grondig bestudeerd, en het grotere model leek me afzichtelijk omvangrijk, zelfs om polsen die groter dan de mijne zijn.

Dus toen ik de horloges omdeed, was ik verrast dat ik die van 38 mm niet mooi vond. Hij kwam als onacceptabel klein op mij over. De versie van 42 mm voelde en oogde precies goed. Groot is hij wel.

Welke horlogebandjes? -- Shoppen voor horlogebandjes is ingewikkelder, omdat er zoveel van zijn in een variëteit aan stijlen, kleuren en materialen, waaronder leer, metaal en een soort rubber dat "fluorelastomeer" heet. De horlogebandjes zouden wel eens de belangrijkste reden voor Apple kunnen zijn om die probeer-sessies te houden, aangezien ze doen denken aan bezoekjes aan de juwelier. En de Apple Watch is, hoe je het ook bekijkt, een juweel.

Net als bij de horloges, leerde ik een hoop over de bandjes en merkte ik dat ik afstand deed van sommige van mijn online ontstane opvattingen.

Sportbandje: realistisch bezien is dit het enige bandje dat ik zou kopen om binnen het budget te blijven. Een instapmodel Apple Watch wordt geleverd met drie fluorelastomeer-stukken waarmee je één van twee bandjes van verschillende afmetingen kunt samenstellen. Mijn grote angst? Sportbandjes lijken stug en pastic-achtig op foto's, maar ze zijn in werkelijkheid erg zacht en comfortabel, zo niet ademend.


Milanees bandje: dit bandje, dat gemaakt is van roestvrij staal, glijdt comfortabel rond mijn pols en klikt op zijn plek met een magneet. Ik had het aanvankelijk verworpen op basis van informatie op internet (te vrouwelijk naar mijn smaak), maar ik merkte dat ik het in de winkel wel erg mooi vond. Voor mannen helpt het als je de metalen mazen ziet als een maliënkolder.


Schakelarmband: dit behoorlijk mannelijke metalen bandje is gemaakt van in elkaar grijpende schakels die verwijderd kunnen worden zonder gereedschap (gewoon op een klein knopje drukken) om het beter passend te maken. Het bandje past niet bij mij, maar het is er een die mijn vader zou gebruiken. Sommigen hebben hun zorg uitgesproken over armbeharing die tussen de schakels vast zou kunnen komen te zitten, maar mij is dat niet overkomen.


Leren bandje: dit bandje werkt ongeveer op dezelfde manier als het Milanese bandje, met een lange strook van Italiaans leer die zich rond de pols vormt, en op zijn plaats wordt vastgeklikt met magneten. Het gewatteerde ontwerp van het bandje geeft een vaag "2001: A Space Odyssey"-gevoel en is iets comfortabeler dan de metalen bandjes. Ik vind hem erg mooi.


Klassieke gesp: jaren geleden, toen ik nog polshorloges droeg, was ik gek op soepele leren bandjes met duidelijk zichtbare stiknaden. Apple heeft niets daarvan te koop, maar de Klassieke gesp komt daar het dichtste bij. De Nederlandse afkomst van dit bandje is geen verkoopargument, en eerlijk gezegd ziet het er ook niet erg verfijnd uit. Maar ik houd van eenvoud en dit horlogebandje heeft dat. Ik ga voor een zwarte.


Moderne gesp: dit bandje vind ik het minste, vooral vanwege zijn grote gesp van opzichtig metaal, die uit twee onderdelen bestaat die magnetisch vastklikken. Het bandje is van Frans leer met aan de binnenkant een laagje Vectran, dat destijds door de NASA gebruikt is voor de landings-luchtkussens van de Mars Rover. Ondanks die indrukwekkende afkomst voelde ik me er nogal sullig mee.

Een veelbelovende smartwatch -- Ik kan niet over de Apple Watch oordelen op basis van demonstraties met uitsluitend Apples eigen apps erop. Maar wat ik gezien heb ik vond ik mooi, en ik denk dat het een veelbelovend ding is.

Het kost wel even tijd om te leren hoe je hem gebruikt. Ik zette dan ook mijn MacBook naast een demonstratie-horloge in de Apple Store van de Mall of America, om met behulp van Apples eigen video-rondleidingen te leren hem te bedienen. Na zo'n 15 tot 20 minuten kon ik er goed mee overweg.

De eerste interface, die bestaat uit een zwerm van app-icoontjes, is briljant. Siri is wat mij betreft iets zinvoller op een horloge dan op een telefoon, en verstond mij opmerkelijk goed temidden van alle winkelgeluiden.

Een paar willekeurige dingen die me opvielen: ik ben dol op de Mickey Mouse-wijzerplaat. Het versturen van je hartslag vind ik nog steeds iets doms. Plaatjes weergeven op zo'n beperkt schermpje lijkt me zinloos, maar voor telefoongesprekken, sms-berichten, de landkaart en muziek afspelen, en als afstandsbediening voor de Apple TV, zou de Apple Watch wel eens een baanbrekend hebbeding kunnen zijn.

Ik heb weinig gemerkt van de traagheid die technische journalisten parten speelden, die het geluk hadden gehad de eerste apparaten te pakken te krijgen om er een testverslag van te maken. Maar ik testte een demomodel dat voor de verkoop was, onaangetast en vrij van vooralsnog ongepolijste apps van andere ontwikkelaars die z'n werking zouden kunnen beïnvloeden.

Over het geheel genomen (en dit is een heel voorlopige inschatting) vind ik de Apple Watch een heel aantrekkelijk ding. Ik kijk er al naar uit het diepgaander te testen.

Doe 'm om! -- Aanvankelijk was ik nogal sceptisch over de campagne van Apple om klanten ze zelf te laten te laten omdoen en proberen, en vond ik het maar een Apple-stunt om media-aandacht te krijgen. Dat klopt ook wel, maar ik heb het hele gebeuren leuker gevonden dan ik had gedacht, en ik kwam er vandaan met een beter idee over het hele ecosysteem rond de Apple Watch, en met minder vooroordelen.

Als je nog geen Apple Watch besteld hebt (nou ja, zelfs als je dat wel hebt gedaan) en je niet ver van een Apple-winkel bent, maak dan een afspraak en ga ervan genieten. Ik geef je op een briefje dat je daar geen spijt van krijgt!


Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Het bijhouden van de snuffelaars 9: rommel in de PRISM-koffer

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters

[vertaling: TK, JO, HR]

Komiek John Oliver is waarschijnlijk de beste communicator in Amerika. Over welk onderwerp hij het ook heeft tijdens zijn wekelijks programma op HBO, Last Week Tonight, de mensen luisteren naar hem, ongeacht of het nu over de loterij, over kernwapens of over confiscatie zonder strafrechtelijke veroordeling gaat.

En zo was het ook toen Oliver zijn aandacht richtte op het probleem van afluisteren door de overheid, waarvoor hij helemaal naar Moskou was gereisd om met Edward Snowden zelf te praten. In het stuk van 33 minuten draait Oliver Snowden de duimschroeven aan met de vraag of zijn lekken verantwoord was, en verklaart hij dat de meeste mensen geen idee hebben wie Snowden is. (De video is absoluut het bekijken waard als je ook maar een beetje interesse hebt in dit onderwerp. De video bevat expliciet taalgebruik.)

De meeste Amerikanen schijnen niet veel te geven om afluisteren als abstract begrip, maar Oliver focuste op iets waar de mensen zich wel zorgen over maken: hun rommel. Of, in minder verbloemende termen gezegd, hoe de overheid kijkt naar foto's van hun genitaliën. Hij besprak dan met een enigszins in verlegenheid gebrachte Snowden hoe de overheid met elk afluister-programma alle gewaagde foto's van je kan zien. Dat is grappig, maar het geeft ook indringend aan waarom iedereen zou moeten nadenken over massaal afluisteren door de overheid.

Massaal afluisteren blijkt nog vroeger te zijn begonnen dan we eerst dachten. USA Today heeft blootgelegd dat de Amerikaanse Drug Enforcement Administration (DEA) al in 1992 begon met het vastleggen van oproepen tussen de Verenigde Staten en 116 andere landen. Het programma is het oudste massale informatievergaringsprogramma van het land, en het bleef actief tot in 2013, toen Minister van Justitie Eric Holder er in de nasleep van de onthullingen van Snowden een eind aan maakte.

Het programma van de DEA spande zich uit over vier presidentiële ambtstermijnen, wat de vraag doet rijzen hoe de volgende president het afluisteren zal hervormen. Van de huidige kandidaten heeft Senator Rand Paul (R-KY) de meest uitgesproken mening over hervormingen van de afluisterpraktijken, en hij aanvaardt zelfs Bitcoin-donaties en verkoopt een "NSA Spy Cam Blocker" in zijn campagnewinkel. (Je kunt voor veel minder bij Amazon een merkloos pak van 3 kopen. ) In de aankondiging van zijn campagne belooft Paul: "Als president zal ik, op dag één, onmiddellijk deze ongrondwettelijke afluisterpraktijken stopzetten".

Maar zou Rand Paul de daad bij het woord voegen, ook als hij president zou worden? Paul heeft al eens tegen een NSA-hervorming gestemd, zoals we berichtten in "Het bijhouden van de snuffelaars 7: te veel snuffelaars", (21 november 2014). Heeft hij tegen de USA Freedom Act, die een hervorming van het afluisteren beloofde, gestemd omdat het, zoals hij beweerde, een te lichte versie betrof, of was dit een berekende politieke zet om voorstanders van afluisteren voor zich te winnen? Eerlijkheidshalve moeten we ook zeggen dat Paul heeft deelgenomen aan een proces tegen de regering-Obama over afluisteren door de NSA. Maar zelfs als Paul het echt meent, kan hij dan veranderingen teweegbrengen, laat staan vanaf dag één? Barack Obama heeft per slot van rekening ook wel zoiets beloofd tijdens zijn campagne. Hier is een video waarin kandidaat Obama en president Obama met elkaar in debat gaan over massaal afluisteren.

Eén van de belangrijkste concurrenten van Paul, Senator Ted Cruz (R-TX), stemde voor de USA Freedom Act (en gaf Paul ervan langs omdat hij tegen had gestemd). Het is geen verrassing dat Marco Rubio (R-FL), die een uitgesproken voorstander van de NSA is en heeft opgeroepen om de Patriot Act voor onbeperkte duur te verlengen, tegen heeft gestemd.

Het is geen gemakkelijke opgave om kandidaten te beoordelen op basis van hoe zij hebben gestemd over de USA Freedom Act. Een deel van de opdeling in twee kampen was te wijten aan het feit dat de USA Freedom Act bepaalde delen van de Patriot Act weer tot 2017 activeerde. Zelfs vertegenwoordiger Justin Amash (R-MI), die het oorspronkelijke wetsvoorstel mede heeft ingediend in het Huis van Afgevaardigden, heeft tegen gestemd. Maar de Electronic Frontier Foundation was evenzeer teleurgesteld dat het wetsvoorstel niet door de Senaat geraakte, ook al waren zij niet te spreken over de afzwakking van de USA Freedom Act door het Huis van Afgevaardigden.

Nog iets over de Patriot Act: artikel 215, dat de juridische basis is voor een groot deel van het massale afluisteren door de NSA, loopt af in juni. De EFF heeft de campagne Fight 215 gelanceerd, en roept kiezers op om hun verkozenen te vragen om tegen een vernieuwing te stemmen. Tenzij het Congres voor een vernieuwing van dat artikel stemt, komt hier op 1 juni 2015 een einde aan. Voor tegenstanders van massaal afluisteren kan dit iets positiefs lijken, maar volgens Benjamin Wittes van het Brookings Institution is het gewoon laten aflopen eigenlijk slecht, omdat het zal aantonen dat het Congres niet in staat is om echte hervormingen door te voeren.

Laten we teruggaan naar de presidentsverkiezingen van 2016. De enige overgebleven kandidaat is voorlopig de Democraat Hillary Clinton, en zij heeft ontwijkende antwoorden gegeven over het onderwerp van het massaal afluisteren. Kijk maar eens of je hier wat uit kan halen: dit is haar antwoord aan Kara Swisher van Recode:

Dat is waar, maar hoeveel is nou echt te veel? Ik denk dat Amerikanen dit gevoel hebben... nummer één is: je mag niet aan mijn persoonlijke gegevens komen, niet aan de inhoud van mijn persoonlijke informatie. Maar ik wil wel dat jullie boeven vangen, want ik wil dat zij niet zomaar gebruik kunnen maken van sociale media, van communicatiemiddelen die wij zelf gemaakt hebben, en dat ze die dan gebruiken tegen ons. Dus ik zeg: laten we hier een grens trekken. En ik vind het lastig als iedereen zich verschanst in zijn eigen loopgraaf. Dus ik wil juist niet zeggen: we doen dit of we doen dat. Ik wil dat we samen tot een evenwichtiger standpunt komen.

Clintons stemgedrag toont een mix van verschillende meningen. Ze stemde in 2001 voor de originele Patriot Act, en in 2006 voor de bevestiging ervan. Aan de andere kant viel ze Barack Obama hard aan tijdens de voorverkiezingen van 2008 over zijn steun voor diezelfde bevestiging. Haar standpunt over de NSA-onthullingen zijn ook wisselend. Ze stelde dat Snowden haar met zijn acties in verwarring bracht, maar later zei ze ook dat "mensen zich door de NSA bedrogen voelen".

Als in de komende verkiezingen hervormingen op het gebied van afluisterpraktijken voor jou prioriteit hebben, dan zal het je nog aardig wat hoofdbrekens kosten om de beste kandidaat te kiezen. De enige die op dit punt volkomen helder is, is Rubio, die de methodes volledig steunt. Als je het daarentegen belangrijk vindt hoe hun eigen website beveiligd is, dan zal je Rubio en Clinton het hoogst waarderen, tenminste als je kijkt in hoeverre zij HTTPS-versleuteling als standaard gebruiken.

Los van andere inhoudelijke standpunten, zijn het Paul en Cruz die er mogelijk in slagen om van afluisterpraktijken een belangrijk verkiezingsthema te maken. Radley Balko heeft een lange lijst met vragen voor de presidentskandidaten opgesteld, en het massaal verzamelen van gegevens is hier zeker een onderdeel van. Dit zijn stevige, doordachte vragen, en ik hoop dat journalisten de hele lijst zullen inzetten om de kandidaten te dwingen tot werkelijke antwoorden.

Terwijl de kandidaten in hun Game of Thrones om de macht strijden, zit de NSA ook niet stil, steeds op zoek naar het verzamelen van nog meer informatie. Admiraal Michael Rogers, hoofd van de NSA, probeert een deal met technologiebedrijven te sluiten, zodat ze hem "een voordeur" geven, met vrije toegang tot alle informatie van hun klanten. Zijn plan behelst een beveiliging met twee sleutels, waarbij de ene wordt geleverd door het bedrijf, en de tweede door de regering, en samen geven de twee toegang tot de gegevens van hun klanten. Beveiligingsdeskundigen zijn, zoals je zult verwachten, sceptisch.

Zoals je je wellicht herinnert van "Het bijhouden van de snuffelaars 7: te veel snuffelaars", maken de opsporingsautoriteiten gebruik van apparaten die lijken op zendmasten, Stingrays genaamd, om mobiele communicatie op te vangen en gebruikers te volgen. De FBI heeft nu toegegeven dat deze apparaten het signaal van onschuldige burgers verstoren. FBI Special Agent Michael A. Scimeca, schrijft in een verklaring:

Vanwege de manier waarop de Mobiele apparatuur soms werkt, kan het zo nu en dan het mobiel signaal van een klein deel van de klanten van Sprint in de onmiddellijke nabijheid verstoren. Elke mogelijke verstoring zal kort zijn en worden geminimaliseerd door de reikwijdte en de duur van het gebruik van de Mobiele apparatuur redelijkerwijs te limiteren.

Dus de volgende keer dat je op vreemde wijze de verbinding verliest, zou je in de buurt van een Stingray kunnen zijn, hoewel het meer voor de hand ligt dat je provider het gewoon slecht doet.

Over verstoring van je routine gesproken, The Intercept publiceerde onlangs een interessante onthulling over de Transportation Security Administration (TSA). Volgens interne documenten moet de TSA de eerste terrorist nog vangen, omdat hij zich voornamelijk richt op illegale immigranten en drugsmokkelaars.

Ben je bezorgd dat je voor terrorist wordt aangezien als je vliegt? Hier zijn een paar waarschuwingssignalen waar de TSA op let:

Dus als je binnenkort vliegt, scheer je regelmatig, kijk zeker uit de ogen en klaag niet over de rij. Wees er ook op bedacht dat sommige TSA-medewerkers er wellicht op uit zijn om jou te molesteren, iets waarop twee TSA-agenten in Denver recentelijk werden betrapt. Het goede nieuws is dat de overheid je nu zou kunnen vertellen of je op de "no fly"-lijst voorkomt.

Om met een wat vrolijker bericht te eindigen: ontwikkelaar Mikengreg LLC heeft een iOS-puzzelspel uitgebracht dat is gebaseerd op afluisterpraktijken van de NSA, genaamd TouchTone ($ 2,99). Misschien wordt onze volgende snuffelaars-editie een uitstapje naar FunBITS?

Kleed je tot die tijd netjes en bedek je webcam, voor het geval dat.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


iCloud-fotobibliotheek: de ontbrekende FAQ

  door Joe Kissell: [email protected], @joekissell
  43 reacties (Engelstalig)

[vertaling: PAB, JO, LmR, X6, RAW]

Met de komst van Foto's voor Mac in OS X 10.10.3 krijgen Mac-gebruikers niet alleen een vervanger voor de regelmatig verguisde iPhoto, maar ook toegang tot iCloud-fotobibliotheek, een iCloud-functie voor het synchroniseren van foto's die Apple introduceerde in iOS 8.1. In theorie zou deze functie "gewoon werken", en op magische wijze al je foto's op al je apparaten synchroniseren. Maar zoals zoveel dingen in het ecosysteem van Apple, roept iCloud-fotobibliotheek een aantal kwellende vragen op, vooral voor iemand wiens gebruik ervan helemaal niet zo bijzonder is.

Ere wie ere toekomt: Apple heeft een pagina met Veelgestelde vragen over iCloud-fotobibliotheek gepubliceerd, en die is het lezen waard voor de basisinformatie. Helaas beantwoordt hij geen van alle vragen die ik zelf had, en te oordelen naar de e-mails en opmerkingen die we van lezers ontvangen hebben, is de verwarring over deze functie wijdverbreid.

Ik heb een lijst van die vragen gemaakt, samen met antwoorden op basis van mijn eigen test- en onderzoekswerk, en de ervaringen van anderen op de TidBITS-redactie en Jason Snell, schrijver van "Photos for Mac: A Take Control Crash Course". Als deze FAQ geen antwoord op je vraag biedt, of als mijn antwoorden niet passen bij wat je ziet, laat het me weten in de reacties en ik zal mijn best doen om het artikel dienovereenkomstig aan te passen.

Vraag: wat is iCloud-fotobibliotheek?

Antwoord: iCloud-fotobibliotheek is een iCloud-functie die, wanneer eenmaal geactiveerd op ongeacht welk Mac- of iOS-apparaat, de hele inhoud van de Foto's-bibliotheek van dat apparaat synchroniseert met Apples servers en vandaar naar alle andere apparaten die aan de systeemvereisten voldoen, die aangemeld zijn op dezelfde iCloud-account, en waarbij iCloud-fotobibliotheek geactiveerd is.

V: wat zijn de systeemvereisten?

A: om te beginnen heb je een iCloud-account nodig, wat iedereen gratis kan krijgen. Apple zegt dat je OS X 10.10.3 of later op een Mac en iOS 8.3 op een iOS-apparaat moet hebben. (iCloud-fotobibliotheek was al beschikbaar in eerdere versies van iOS 8, maar er waren blijkbaar veranderingen in iOS 8.3 nodig om je foto's te synchroniseren met je Mac.) Je kan ook in de webapp Foto's op iCloud.com toegang tot je foto's krijgen, maar pas nadat je de fotobibliotheek hebt gesynchroniseerd met ten minste één apparaat.

V: kan ik met de webapp Foto's alles wat ik ook met Foto's op mijn Mac of iOS-apparaat kan?

A: Nee. Het programma is vooral bedoeld om foto's te bekijken. Je kan via het web ook JPEG-afbeeldingen uploaden, maar geen andere bestandssoorten. Je kan verder foto's downloaden en e-mailen en je favoriete foto's markeren. Maar dat is het dan ook zo'n beetje.

V: is iCloud-fotobibliotheek ook handig als je maar één geschikt apparaat hebt?

A: ja, dat zou kunnen. Omdat via iCloud je foto's met de cloud gesynchroniseerd worden, maak je in zekere zin een back-up. (Ik zou de iCloud-fotobibiotheek zeker niet als mijn enige back-up gebruiken, maar je kunt er zeker wat aan hebben als je enige apparaat verloren raakt, gestolen wordt of kapot gaat.) Het feit dat je al je foto's online hebt, maakt het delen ervan een stuk eenvoudiger, want je stuurt iemand simpelweg een koppeling naar een foto of album in de cloud, dus je hoeft geen origineel van de foto via e-mail of andere dienst op te sturen.

V: is iCloud-fotobibliotheek gratis?

A: in bepaalde gevallen wel, maar over het algemeen niet. iCloud-accounts komen standaard met een magere 5 GB gratis opslag, die je gebruikt met alle iCloud-diensten, waaronder e-mail, iCloud Drive en back-ups van al je iOS-apparaten. Er zijn maar heel weinig mensen met zo'n kleine fotoverzameling, dat ze genoeg hebben aan de gratis opslagmogelijkheden. Het komt er dus op neer dat je, als je van iCloud-fotobibliotheek gebruik wilt maken, geld aan Apple zult moeten betalen voor meer opslagruimte. Je kunt opwaarderen naar 20 GB voor $ 0,99 per maand, 200 GB voor $ 3,99 per maand, 500 GB voor $ 9,99 per maand, of 1 TB voor $ 19,99 per maand. (Dit zijn de bedragen in de VS. Prijzen kunnen per land variëren.)

V: kan ik via iCloud-fotobibliotheek mijn fotoverzameling delen met mijn partner of andere gezinsleden?

A: nee. Je iCloud-fotobibliotheek is verbonden aan je eigen iCloud-gebruikersnaam, en bedoeld om je eigen foto's en video's te delen met je eigen apparaten. Synchronisatie van foto's tussen verschillende iCoud-accounts is niet de bedoeling.

De iCloud-dienst "Delen met gezin" is daar juist wel voor ontworpen. De dienst creëert een gezinsfotoalbum op de apparaten van ieder gezinslid. Alles wat een gezinslid in dat album plaatst (een actie die je telkens handmatig moet uitvoeren) wordt gesynchroniseerd naar de apparaten van alle gezinsleden. Hierover heb ik meer geschreven in Use iCloud Family Sharing, een hoofdstuk uit mijn e-boek "Digital Sharing for Apple Users: A Take Control Crash Course".

V: ik dacht dat er al een fotosynchronisatiedienst was, genaamd My Photo Stream. Wat is het verschil?

A: vanaf het moment dat iCloud de plaats innam van MobileMe, synchroniseerde de dienst in beperkte mate foto's tussen de verschillende apparaten die je bezit. Oorspronkelijk heette de dienst Fotostream, later Mijn Fotostream. Onder die naam bestaat hij nog steeds, en je kunt kiezen of je hem naast of in plaats van iCloud-fotobibliotheek gebruikt (een mogelijkheid die verderop in deze FAQ uitgebreid behandeld wordt). Hoewel de twee diensten op het eerste gezicht erg op elkaar lijken, en allebei automatisch foto's synchroniseren, verschillen ze op een groot aantal punten. Hier is een beknopte lijst met de belangrijkste kenmerken van beide diensten:

iCloud-fotobibliotheek:

Mijn Fotostream:

V: kan ik naast Foto's nog steeds gebruikmaken van Mijn Fotostream?

A: ja, dat kan. Maar als je ook gebruikmaakt van iCloud-fotobibliotheek, dan zie je geen aparte Mijn Fotostream-album. Alle foto's staan in Alle foto's.

V: als ik iCloud-fotobibliotheek gebruik en genoeg opslagruimte heb, heeft het dan nog zin om ook Mijn Fotostream actief te houden?

A: mijn Fotostream is nog steeds handig om compatibiliteit te bewaren met apparaten die niet kunnen werken met iCloud-fotobibliotheek. Bovendien is het een goede back-upmethode voor synchronisatie van je foto's op het moment dat je de limiet van je opslagruimte bereikt. Los daarvan is het waarschijnlijk overzichtelijker om je te beperken tot een van beide diensten.

V: als ik Foto's gebruik onder OS X 10.10.3 of iOS 8.3, moet ik dan overstappen op iCloud-fotobibliotheek?

A: zeker niet. Je kunt iCloud-fotobibliotheek uit laten staan, en de app Foto's op precies dezelfde manier gebruiken en/of synchroniseren als je deed met iPhoto of Aperture. Als je niet voor extra opslagruimte wilt betalen, of als je je zorgen maakt over het opslaan van je foto's in de cloud (of als je andere bedenkingen hebt naar aanleiding van deze FAQ) dan hoef je je op geen enkele manier verplicht te voelen om iCloud-fotobibliotheek te gebruiken. (Trouwens: je hoeft zelfs Foto's niet te gebruiken, als je nu met plezier gebruikmaakt van iPhoto, Aperture of willekeurig welke andere app.)

V: zijn er redenen waarom ik mijn foto's niet langer zou kunnen synchroniseren via iTunes?

A: als je tot nu toe foto's met je Mac of pc synchroniseerde via iTunes, dan kan je dat met de app Foto's gewoon blijven doen (als je tenminste gebruikmaakt van iTunes 12.1.2 of hoger), en dan kan je iCloud-fotobibliotheek uitgeschakeld laten. Maar als je iCloud-fotobibliotheek op je Mac inschakelt, dan is synchronisatie vanaf die Mac met iOS-apparaten niet langer mogelijk via iTunes.

V: ik heb begrepen dat Apple iPhoto en Aperture uit de Mac App Store verwijderd heeft. Kan ik die programma's echt nog blijven gebruiken?

A: ja dat kan. Apple biedt de apps niet langer te koop aan, maar als ze op je Mac geïnstalleerd staan, dan zullen ze gewoon blijven werken. En zelfs als je ze zou verwijderen, dan zou je ze nog moeten kunnen downloaden vanuit de Aankopen-weergave in de Mac App Store, al kan ik niet garanderen dat dat altijd zo zal blijven. Bovendien is het onwaarschijnlijk dat er ooit nog updates zullen komen, dus ze zullen misschien op een gegeven moment niet meer functioneren.

V: wat moet ik doen als mijn fotobibliotheek al in iPhoto of Aperture zit?

A: als je Foto's voor het eest opstart, zal het programma je vragen of je iPhoto- of Aperture-bibliotheek wilt gebruiken. Als je dit wilt, zal het al je foto's importeren (op een slimme manier die de bestanden op je schijf niet dupliceert) en vervolgens, als iCloud-fotobibliotheek is ingeschakeld, de foto's van Foto's synchroniseren naar de cloud. Maar omdat iCloud-fotobibliotheek niet compatibel is met iPhoto of Aperture, zullen aanpassingen die je vervolgens maakt in je iPhoto- of Aperture-bibliotheek niet synchroniseren met iCloud-fotobibliotheek. Je zult deze nieuwe of aangepaste foto's handmatig in Foto's moeten importeren om ze te synchroniseren.

V: wat als ik verschillende Foto's-bibliotheken heb?

A: Foto's kan maar één bibliotheek tegelijk geopend hebben (net als iPhoto en Aperture), maar je kunt zo veel verschillende Foto's-bibliotheken hebben als je wilt. Je kan van bibliotheek wisselen door erop te dubbelklikken of door bij het opstarten van Foto's de optietoets in te drukken en vervolgens een andere bibliotheek te kiezen. Maar weet dat er maar één bibliotheek tegelijk met de cloud kan synchroniseren via iCloud-fotobibliotheek, te weten je Systeemfotobibliotheek (zie de volgende vraag).

V: wat is mijn Systeemfotobibliotheek?

A: dat is de bibliotheek die Foto's als zijn primaire bibliotheek beschouwt, hetgeen betekent dat het de bibliotheek is die iCloud gebruikt (voor iCloud-fotobibliotheek, Mijn fotostream en andere diensten) en de bibliotheek die door apps met iCloud-functie kan worden gelezen. Als je maar één Foto's-bibliotheek op je Mac hebt, dan is dat je Systeemfotobibliotheek. Maar als je meer dan één bibliotheek hebt, kan je andere bibliotheken als Systeemfotobibliotheek aanmerken door naar Foto's > Voorkeuren > Algemeen te gaan en te klikken op Gebruik als Systeemfotobibliotheek.


V: wat is iCloud-fotodeling?

A: iCloud-fotodeling is een derde iCloud-functie, onafhankelijk van iCloud-fotobibliotheek en Mijn fotostream, die je in staat stelt speciale albums, "fotostreams" genaamd, met anderen te delen.

V: wat gebeurt er als ik iCloud-fotobibliotheek inschakel op verschillende Macs of iOS-apparaten die allemaal al een eigen Foto's-bibliotheek hebben?

A: de bibliotheken worden samengevoegd, ongeacht of ze overlappen. Nadat alles gesynchroniseerd is, zou de app Foto's op ieder apparaat (en op de iCloud-website) precies dezelfde foto's en video's moeten bevatten.

V: als ik iCloud-fotobibliotheek inschakel op apparaten die overlappende foto's in hun bibliotheken hebben staan, zullen de gesynchroniseerde bibliotheken dan duplicaten bevatten?

A: dat zou niet moeten gebeuren. In de tests die ik heb uitgevoerd, leidde het samenvoegen van bibliotheken niet tot duplicaten.

Op de vraag of Foto's duplicaten lokaal uitzoekt of in de cloud, gaven mijn tests geen eenduidig antwoord. Op één Mac schakelde ik iCloud-fotobibliotheek uit, uploadde ik vervolgens handmatig een heel grote foto via mijn webbrowser naar iCloud-fotobibliotheek en voegde ik de foto ook handmatig toe aan Foto's. Daarna zette ik iCloud-fotobibliotheek weer aan en bekeek ik de netwerkactiviteit in Activiteitenweergave. De hoeveelheid gegevens die werden verzonden, was maar een fractie van de grootte van de foto. De test (die ik diverse keren gevarieerd herhaald heb) leek te suggereren dat voor het uploaden van een foto, Foto's op een bepaalde manier kan vaststellen (waarschijnlijk door middle van een controlecijfer of een dergelijk mechanisme) of een bepaalde foto al in de cloud zit en als dat zo is het uploaden ervan overslaat. Het werkt ook andersom, als het bepaalt welke afbeeldingen moeten worden gedownload.

Op een andere Mac waren mijn testresultaten echter minder positief. Deze Mac begon met een Foto's-bibliotheek met een grote overlapping van wat er al in iCloud-fotobibliotheek stond, maar toen ik iCloud-fotobibliotheek op deze tweede Mac inschakelde, begon hij gedurende een aantal dagen grote hoeveelheden gegevens te versturen. Hoewel de hoeveelheid verstuurde gegevens aanzienlijk minder was dan de totale grootte van mijn Foto's-bibliotheek, was hij ook enkele malen groter dan ik dacht dat het zou moeten zijn als er alleen controlecijfers verstuurd zouden worden. Ik kan dit verschil niet verklaren, want Foto's vertelt alleen hoeveel foto's er nog moeten worden geüp- of -download en niet welke foto's dat zijn (noch of deze volledig worden verstuurd). Dit gebrek aan transparantie is vervelend. Een duidelijke weergave van wat Foto's precies aan het doen is (of wat het recent deed) zou prettig zijn.

Hoe het ook zij, als de foto's op twee locaties niet identiek zijn, krijg je ongetwijfeld duplicaten. Het zou mij ook niets verbazen als het Foto's bij tijd en wijle niet lukt om duplicaten samen te voegen.

Gelukkig wordt er bij het samenvoegen van bibliotheken geneigd naar behoud van gegevens. Stel bijvoorbeeld dat een foto al gesynchroniseerd is met de cloud. Je verwijdert die foto uit een niet-Systeemfotobibliotheek, en maakt vervolgens van die bibliotheek in Foto's wel de Systeemfotobibliotheek. Tijdens het samenvoegen van je nieuw geselecteerde bibliotheek met de cloud zal Foto's de foto die je daarvoor had verwijderd downloaden van de cloud, in plaats van die in de cloud te wissen. Het kan dus zijn dat je met ongewenste foto's komt te zitten, maar dat is beter dan dat je foto's mist die je had willen houden.

V: wat gebeurt er als je iCloud-fotobibliotheek inschakelt op een Mac, vervolgens de Systeemfotobibliotheek laat synchroniseren, en dan een andere bibliotheek instelt als Systeemfotobibliotheek?

A: ten eerste waarschuwt Foto's je wanneer je van Systeemfotobibliotheek verandert, dat dit iCloud-fotobibliotheek uitschakelt. (Dit wil je ook, want misschien wil je gewoon tijdelijk van Systeemfotobibliotheek veranderen zonder die met iCloud te synchroniseren.) Als je echt een andere bibliotheek wilt synchroniseren, moet je naar Systeemvoorkeuren > iCloud gaan, op de knop Opties... achter Foto's klikken, en iCloud-fotobibliotheek selecteren om deze opnieuw in te schakelen. (Het lijkt erop dat je dit ook opnieuw kan inschakelen in Foto's > Voorkeuren > iCloud, maar in mijn tests bleek aanvinken van dat vakje geen effect te hebben. Zodra ik naar een ander paneel ging, of het venster sloot, verdween de vink bij het vakje weer.) Het inschakelen van iCloud-fotobibliotheek activeert standaard ook Mijn fotostream, maar die kan je als je dat wilt vervolgens weer uitschakelen.


Zodra je iCloud-fotobibliotheek opnieuw hebt ingeschakeld, wordt je geselecteerde Systeemfotobibliotheek samengevoegd met de bibliotheek die al in iCloud gesynchroniseerd is.

V: dus vanaf dan, als de synchronisatie voltooid is, bevat mijn nieuwe Systeemfotobibliotheek alle foto's van mijn vorige bibliotheek en kan ik de oude bibliotheek gewoon verwijderen, toch?

A: ja. Maar ik hoef je toch niet meer het belang van reservekopieën uit te leggen, hè? Er kan altijd wat mis gaan.

V: wat gebeurt er als ik een foto uit Foto's verwijder met iCloud-fotobibliotheek ingeschakeld?

A: het verwijderen van foto's is een proces in twee stappen, net als het gebruik van de Prullenmand in de Finder of een e-mailprogramma. Als je een foto verwijdert uit Foto's op een van je apparaten waarop iCloud-fotobibliotheek is ingeschakeld, wordt die foto verplaatst naar het gedeelte "Onlangs verwijderd", niet alleen op dat apparaat maar ook in de cloud en op je andere apparaten. (In Foto's op een Mac kies je Archief > Toon Onlangs verwijderd. In iOS tik je op Albums > Onlangs verwijderd.) Je kunt foto's van deze plek terughalen voordat ze definitief verwijderd worden. Als je dat doet, worden ze op alle apparaten teruggezet. Je kunt hier ook één of meer foto's definitief verwijderen of op Verwijder alle klikken (in Foto's op een Mac) om ze allemaal te verwijderen.

Maar er is iets merkwaardigs aan de hand. Normaal gesproken bewaart iCloud-fotobibliotheek verwijderde foto's gedurende 30 dagen, waarna ze op al je apparaten definitief verwijderd worden uit de afdeling "Onlangs verwijderd". Maar Foto's zegt dat het verwijderproces zelf tot 40 dagen kan duren (of je nu een foto handmatig verwijdert uit "Onlangs verwijderd", of lang genoeg wacht tot het vanzelf gebeurt). Ik neem aan dat dit betekent dat Apple nog steeds ergens een kopie heeft staan (misschien in een reservekopie) ook al kan jij deze niet zien en er niet bij. Dus als je bewijs van een misdaad of een blunder probeert te wissen heb je misschien toch pech.

V: wat gebeurt er met mijn foto's als ik uitlog bij iCloud op mijn Mac die een iCloud-fotobibliotheek gebruikt(e)?

A: niets. Je foto's blijven gewoon in je Foto's-bibliotheek staan. Het uitschakelen van iCloud-fotobibliotheek deactiveert alleen het synchroniseren. Het zorgt er niet voor dat er foto's van je Mac worden verwijderd.

V: wat gebeurt er met mijn foto's als ik uitlog bij iCloud op een Mac die iCloud-fotobibliotheek gebruikt(e), en vervolgens inlog via een ander iCloud-account dat al zijn eigen iCloud-fotobibliotheek heeft?

A: dan worden de twee bibliotheken samengevoegd in het nieuw geselecteerde iCloud-account. Dat wil zeggen: Foto's op je Mac zal, nadat de synchronisatie voltooid is, alle foto's bevatten die in elk van de bibliotheken zaten en dit is ook het geval bij alle andere apparaten die met die Apple ID ingelogd zijn en waarop iCloud-fotobibliotheek is ingeschakeld. De verzameling foto's die in de cloud staan op je vorige iCloud-account zal onveranderd blijven, tenzij je weer van bibliotheek wisselt, of vanaf een ander apparaat op dat account inlogt.

V: wat gebeurt er als je betaalt voor iCloud-fotobibliotheek opslag en je stopt met betalen?

A: met de foto's die je op je Mac(s) of iOS-apparaat of -apparaten hebt opgeslagen, gebeurt er niets. Je betaalt voor het synchroniseren van gegevens naar de cloud en de opslag aldaar. Als je stopt met betalen, dan verdwijnt de kopie van je bibliotheek in de cloud en stoppen je apparaten met synchroniseren. Maar je lokale kopieën blijven ongewijzigd.

Als al je apparaten zo weinig opslagruimte hebben dat je geen lokale kopieën in volledige resolutie had, en als de originelen alleen in de cloud stonden, zou je in theorie alleen nog maar de lage-resolutieversies van een deel van je foto's hebben. Ik heb op de website van Apple geen informatie gevonden over wat er in dat geval gebeurt, maar ik ga van het ergste uit. (Dus maak overal een reservekopie van!)

V: houdt iCloud-fotobibliotheek rekening met mijn bandbreedte- en datalimieten?

A: nee. Niet eens een beetje. Zodra je iCloud-fotobibliotheek aanzet, begint je Mac met het overzetten van je foto's naar (of van) de cloud, zo snel als je internetverbinding dat toelaat. Als je een paar honderd gigabyte aan foto's hebt, zullen ze allemaal uploaden, wat onaangename effecten zou kunnen hebben: het proces kan je internetverbinding verzadigen (en dus alles wat je wilt doen op het internet met al je andere apparaten vertragen) en je maandelijkse datalimiet zeer snel opeten (als je er eentje hebt, zoals de meeste breedbandklanten in Noord-Amerika). Het gebeurde bij mij en het is ook bij andere mensen die ik ken gebeurd. Het is vrij vervelend.

V: dus, hmm... is er iets dat ik kan doen aan dat hele bandbreedteprobleem?

A: ja. Ten eerste kun je het overzetten pauzeren. Om dit te doen, ga je naar Foto's > Voorkeuren > iCloud en klik je op Pauzeer voor één dag, dat precies doet wat het zegt. (Je kunt handmatig het overzetten weer laten doorgaan voordat de dag om is door op Herneem te klikken.) Maar als je het overzetten wilt laten pauzeren voor een langere periode, zul je elke dag op die knop moeten drukken. Je tweede optie is om tijdelijk iCloud-fotobibliotheek helemaal uit te zetten door naar Systeemvoorkeuren > iCloud te gaan, op de Opties-knop naast Foto's te klikken en de vink bij iCloud-fotobibliotheek weg te halen. Je wordt er niet voor gestraft: het schakelt alleen synchronisatie uit en heeft geen effect op de foto's op je Mac. (Behalve als iCloud-fotobibliotheek lage-resolutieversies van sommige foto's heeft gedownload, maar niet de exemplaren op volle resolutie op het moment dat je de synchronisatie uit zet. Dan kan Foto's de lage-resolutieversies weggooien en je waarschuwen dat dat staat te gebeuren.) Indien en wanneer je het later weer selecteert, wordt synchronisatie weer voortgezet.


Maar wat als je Foto's afsluit? Nadat Jason Snell me erop wees dat hij verschillende resultaten had, deed ik meer testen. Mijn herziene resultaten suggereren dat downloads van iCloud-fotobibliotheek pauzeren wanneer je Foto's afsluit, maar uploads doorgaan zelfs wanneer het programma niet draait. Bovendien kan Mijn fotostream (indien aan) foto's overzetten wanneer Foto's niet draait. Dit alles om te zeggen dat het afsluiten van Foto's in sommige situaties kan helpen, maar dat je er niet op kunt rekenen.

V: zou ik het bandbreedteprobleem kunnen vermijden door Optimaliseer Mac-opslag aan te zetten?

A; Waarschijnlijk niet. iCloud-fotobibliotheek slaat altijd foto's en video's van de hoogste resolutie op in de cloud. Als je naar Foto's > Voorkeuren > iCloud gaat en Optimaliseer Mac-opslag selecteert, betekent het dat je Mac alleen hoge-resolutieversies van foto's die door andere apparaten werden toegevoegd zal downloaden als er genoeg ruimte is: alleen als je niet voldoende opslagruimte hebt op je Mac zal die lagere-resolutieversies downloaden. (En wanneer dit gebeurt kun je nog altijd handmatig de hoge-resolutieversie van een afbeelding waar je mee wilt werken downloaden.) In iOS is er een vergelijkbare optie die op dezelfde manier werkt: ga naar Instellingen > iCloud > Foto's en selecteer Optimaliseer iPhone- (of iPad-)opslag.

V: zal Apple dit probleem ooit oplossen, bijvoorbeeld door mij de bandbreedte te laten knijpen die Foto's gebruikt?

A: ik heb geen idee.

V: kleven er nog andere risico's aan het synchroniseren van mijn foto's met iCloud-fotobibliotheek?

A: er kleven altijd risico's aan het internet. Meer specifiek: wie jouw iCloud-gebruikersnaam en wachtwoord weet (of raadt, of hackt), zou alle foto's en video's in je bibliotheek kunnen zien. Dit is nog een goede reden om gebruik te maken van een lang, willekeurig wachtwoord (zie "Take Control of Your Passwords") en dubbele verificatie (zie "Apple voert dubbele verificatie in voor Apple ID's", 21 maart 2013). Maar als je bibliotheek foto's bevat die aanzienlijke schade of schaamte zouden veroorzaken als ze publiek zouden worden, is de wijzere keuze om iCloud-fotobibliotheek helemaal niet te gebruiken en je foto's alleen lokaal te synchroniseren.

V: moet ik iCloud-fotobibliotheek gebruiken of Dropbox, Amazon Cloud Drive of een andere cloudopslagmethode?

A: dat hangt ervan af. Als je alleen Apple-apparaten gebruikt, en vooral als ze allemaal Yosemite of iOS 8 draaien, geeft iCloud-fotobibliotheek je de gemakkelijkste, meest naadloze ervaring. Andere leveranciers, waaronder Dropbox en Amazon Cloud Drive, vragen minder dan Apple voor online opslag van foto's en video's en werken ook op een bredere reeks aan platforms. Dus als geld besparen je topprioriteit is, of als je bijvoorbeeld foto's wilt synchroniseren met een Windows- of Android-apparaat, dan kan een andere dienst een betere keuze zijn. Maar het belangrijkste om te onthouden is dat iCloud-fotobibliotheek de enige cloudopslagdienst is die Apples app Foto's ondersteunt. Dus als je Foto's wilt gebruiken om je foto's en video's te beheren, en ook cloudopslag en synchroniseren wilt hebben, is iCloud-fotobibliotheek zeker de oplossing.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 20 april 2015

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: IK, HV]

OS X Server 4.1 -- Apples OS X Server 4.1, bijgewerkt voor het onlangs uitgebrachte OS X 10.10.3 Yosemite (zie "Apple brengt OS X 10.10.3 met Foto's uit", 8 april 2015), is onder andere verbeterd om gebruik te kunnen maken van de uitbreidingen van iOS 8.3 (ondersteuning voor Profielbeheer voor nieuwe functies, commando's voor Mobile Device Management en payloads). Met deze update is ook de Caching Server-configuratie bijgewerkt en bevat deze nu een optie om de DNS TXT-regels in Windows-formaat op te slaan, is de groepstoegang tot Berichten verbeterd, kun je gebruikers- en groepsaccounts naar een bestand exporteren, is het zoeken naar apparaten in Profielbeheer verbeterd en is er een bug verholpen die ervoor kon zorgen dat OS X Server ging hangen als je Profielbeheer of Wiki Server ging updaten. ($ 19,99 nieuw, gratis update, 198 MB, 10.10.3+)

Reacties - OS X Server 4.1

Nisus Writer Pro 2.1.1 -- Nisus Software heeft Nisus Writer Pro 2.1.1 uitgebracht, een onderhoudsupdate die diverse problemen oplost die aan het licht waren gekomen na het uitkomen van de vorige versie (zie "Nisus Writer Pro 2.1", 17 maart 2015). Deze update zorgt voor meer stabiliteit, doordat verschillende crashes en vastlopers zijn verholpen (zoals wanneer je de popover van een document-venster gebruikt, wanneer je stijlen uit een stylesheet verwijderd, wanneer je tekst verdeelt in een sectie met meerdere kolommen), zorgt ervoor dat de optie Ignore Rich Text Commands correct werkt, voegt de optie toe om macro's permanent automatische toegang tot bestanden en mappen te geven (middels Macro > Application > Manage Macro File Access), en verhelpt een probleem met mail mergen van CSV-bestanden die dubbele aanhalingstekens bevatten. Daarbij kunnen bonnen van de Mac App Store worden gebruikt om de licentie voor Nisus Writer Pro in te voeren die is gedownload van de Nisus Software-website. De versie van Nisus Writer Pro in de Mac App Store is blijven steken op 2.0.7. ($ 79 nieuw, gratis update, 242 MB, toelichting, 10.7.5+)

Reacties - Nisus Writer Pro 2.1.1

OmniOutliner 4.2 -- De Omni Group heeft OmniOutliner 4.2vrijgegeven, waarbij de gebruikersinterface van zowel de Standard- als de Pro-editie is aangepast om beter bij OS X 10.10 Yosemite te passen. De app om outlines te maken en informatie te organiseren bewaart miniatuurafbeeldingen, die worden gebruikt in de resourcebrowser, nu in cache om de snelheid te verbeteren. De optie om naar Keynote te exporteren is verdwenen (omdat die niet compatibel is met de huidige versie van Keynote), er is een crash verholpen die kon optreden als je de Dictionary-popover gebruikt, en de Help-documentatie is bijgewerkt. ($ 49,99 nieuw, gratis update, 21,6 MB, toelichting, 10.9+)

Reacties - OmniOutliner 4.2

Tinderbox 6.2 -- Eastgate Systems heeft Tinderbox 6.2 uitgebracht, met meer dan 100 verbeteringen aan de persoonlijke assistent die helpt fragmenten te beheren (zie "Laat je aansteken door Tinderbox", 14 oktober 2002). In deze uitgave zit de nieuwe functie Edicts, die ervoor zorgt dat je huishoudelijke taken kunt definiëren, die niet aan verandering onderhevig zijn (bijvoorbeeld af en toe verouderde notities archiveren). Hij heeft tevens een aantal nieuwe Export-opties, waardoor je naar een een aantal bekende bestandsformaten kunt exporteren, heeft verbeterde prestaties in kaarten (waarbij koppelingen in complexe kaarten automatisch worden verborgen tijdens het scrollen, om de snelheid te verhogen), kan nu tabellen en lijstjes in het tekstvak zetten, en scrolt beter hele pagina's in outlines. Ook kan hij nu .webarchive-bestanden importeren en tekst in het zoekveld automatisch aanvullen. ($ 249 nieuw, gratis update, 45,3 MB, toelichting, 10.8+)

Reacties - Tinderbox 6.2

LaunchBar 6.3 -- Objective Development heeft LaunchBar 6.3 uitgebracht, met verbeterde ondersteuning voor de Finder-tags. De wijze waarop toetsenbord-launcher omgaat met meerdere tags is verfijnd, waardoor je kunt zoeken naar bestanden die meerdere tags hebben maar ook meerdere tags met één handeling kunt toevoegen, verwijderen of vervangen. In deze versie kun je ook een meervoudige selectie verslepen. Als dit je bekend voorkomt, dan kan dat kloppen. Deze functie werd aangeprezen in de vorige versie (zie "LaunchBar 6.2", 4 april 2015), maar uiteindelijk stond de functie niet aan omdat er fouten waren gemaakt bij het compileren. LaunchBar 6.3 heeft nu ook de bladwijzer-indexeeroptie Detect Search Templates, waarmee de mogelijkheid terugkeert om zoeksjablonen (URL's die een asterisk bevatten) op te sporen in de bladwijzers van je webbrowser. Hij heeft nu ook, in de Calculator-voorkeuren, een optie Instant Calculate, die automatisch de uitkomst toont van een rekenkundige uitdrukking wanneer je die met Instant-Send naar LaunchBar stuurt. ($ 29 nieuw met een korting van 20 procent voor TidBITS-leden, gratis update, 9,8 MB, toelichting, 10.9+)

Reacties - LaunchBar 6.3

Final Cut Pro X 10.2, Compressor 4.2, Motion 5.2 -- Apple heeft met het vrijgeven van Final Cut Pro X 10.2, Compressor 4.2, en Motion 5.2 zijn pakket professionele video-bewerkingsapps geüpdatet. Final Cut Pro X 10.2 kan nu ook geanimeerde 3D teksten toevoegen, en biedt dan ook filmsjablonen met ingebouwde achtergronden en animaties, en de mogelijkheid om teksten zelf aan te passen met honderden combinaties van materialen, belichting en zijkanten. De update biedt ook ondersteuning voor het tonen van vier videoscopes tegelijk, nauwkeurigere kleurcorrectie, de mogelijkheid om super ellips Shape-maskers bij elke willekeurige clip te gebruiken, ondersteuning voor Smart Collections op het niveau van gebeurtenissen en bibliotheken, alsmede voor een aantal nieuwe camera-formaten (waaronder de Panasonic AVC-Ultra, Sony XAVC S, JVC H.264 Long GOP, en RED RAW anamorfe formaten).

Met Compressor 4.2 kun je nu pakketten maken om in te dienen bij de iTunes Store, zoals films, trailers, ondertitels en additioneel commentaar. Je kunt deze ondertitels in de Viewer bekijken, en inzoomen tot op pixel-niveau. Versie 4.2 biedt nu ook hardware-versnelde, multi-pass H.264-codering op machines die dat ondersteunen, en kan gebruikmaken van machines met twee GPU's als je Send to Compressor gebruikt. Met Motion 5.2 kun je dynamische 3D titels met verschillende lichtbronnen en camerastandpunten maken, maar ook scènes die uit meer lagen zijn opgebouwd, met 3D titels die schaduwen en reflecties op andere objecten projecteren. Motion 5.2 heeft ook 12 nieuwe generatoren (zoals Manga Lines, Sunburst, en Spiral Graphics), biedt verbeterde keyframing, verfijningen bij het maken van maskers en vormen voor rechthoeken en cirkels, en verbeterde prestaties van FxPlug-invoegtoepassingen en ingebouwde effecten die meerdere frames gebruiken (zoals Echo en Trails). (Final Cut Pro, nieuw $ 299,99, 2,82 GB, toelichting, 10.10.2+; Compressor, nieuw $ 49,99, 428 MB, toelichting, 10.10.2+; Motion, nieuw $ 49,99 new, 2,20 GB, toelichting, 10.10.2+; alle drie de programma's verkrijgbaar in de Mac App Store, met gratis updates voor eerdere versies)

Reacties - Final Cut Pro X 10.2, Compressor 4.2, Motion 5.2

OS X Yosemite 10.10.3 Supplemental Update 1.0 -- Apple heeft OS X Yosemite 10.10.3 Supplemental Update 1.0 vrijgegeven, een kleine onderhoudsupdate, iets meer dan een week na de oorspronkelijke update 10.10.3 (zie "Apple brengt OS X 10.10.3 met Foto's uit", 8 april 2015). Deze versie herstelt een probleem met videodrivers waar veel gebruikers last van hadden, en waardoor een machine niet opstartte als je bepaalde apps draait die video opnemen. AppleInsider en OS X Daily melden dat gebruikers met het betreffende probleem niets anders konden doen dan hun Mac in Safe Mode opstarten, om vervolgens het PRAM te wissen, of een andere opstartschijf te definiëren in Systeemvoorkeuren. Deze extra update is beschikbaar via Software-update, of als directe download van Apples supportdownloads-website. (Gratis, 1,8 MB, 10.10.3+)

Reacties - OS X Yosemite 10.10.3 Supplemental Update 1.0


ExtraBITS, 20 april 2015

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: PAB]

In de nieuwste ExtraBITS: Apple heeft het framework ResearchKit vrijgegeven aan de open-sourcegemeenschap, ontwikkelaar Marco Arment roept om dikkere Apple-apparaten, Apple gaat in de bosbouw, iOS 8.3 blokkeert bestandsbeheerders van derden en Josh Centers praat in The Tech Night Owl over spin-robots.

Apple brengt ResearchKit uit -- Zoals beloofd heeft Apple ResearchKit vrijgegeven aan de open-sourcegemeenschap. ResearchKit is een ontwikkel-framework dat gebruikt kan worden om apps voor medische zorg te maken "De belofte (en beperkingen) van Apples ResearchKit", 13 maart 2015). Als je ontwikkelaar bent en interesse hebt om het te proberen, haal dan de broncode op bij GitHub.

Reacties

Een pleidooi voor dikkere Apple-apparaten -- Elke generatie Apple-apparaten lijkt dunner te worden. Maar ontwikkelaar Marco Arment wil dat Apple dikkere alternatieven met langere batterijduur zou overwegen. Hij schildert het beeld van een stevigere iPhone met een 2 keer zo lange batterijduur, MacBook Pro's met volwaardige afmetingen en MacBook-waardige CPU's die tot 16 uur meegaan en een 17 inch-4K Retina MacBook Pro.

Reacties

Apple koopt een kleine 15.000 hectare bos -- Dat is nog eens verticale integratie! Apple koopt twee stukken bos in Maine en Noord-Carolina die duurzaam zullen worden geoogst voor Apples verpakking. De 36.000 acre [14.569 hectare - nvdv] zal worden beheerd door The Conservation Fund, die zal helpen het land tot een "werkend bos" te maken, om duurzaam grondstoffen te bieden.

Reacties

iOS 8.3 blokkeert bestandsbeheerders en programma's om dingen mee over te zetten -- Als je op je iOS-apparaat een bestandsbeheerder van derden gebruikt, wacht dan met installeren van iOS 8.3, want nieuwe beveiligingsinstellingen schakelen veel van deze apps uit. Apps als iFunbox, iTools en iExplorer zijn hier allemaal slachtoffer van. iFunBox en iExplorer zijn bijgewerkt om de nieuwe beveiligingsinstellingen te omzeilen, maar met de beperking dat ze alleen werken met apps die gebruikmaken van iTunes-bestandsdeling.

Reacties

Josh Centers praat in The Tech Night Owl over robot-spinnen -- Hoofdredacteur Josh Centers is opnieuw te gast bij Gene Steinberg van The Tech Night Owl, om te praten over zijn plannen om de Apple Watch te reserveren, de nieuwe MacBook, de geruchten over een nieuwe Apple TV en Intels demonstratie van robotspinnen die vanaf de pols bediend worden. Is Tom Selleck de enige hoop voor de mensheid? Ontdek het in de interessantste Tech Night Owl-verschijning van Josh tot nu toe.

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef hem gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een koppeling maken indien de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2015 TidBITS Publishing Inc. reuse governed by this Creative Commons License.
TidBITS Publishing: 50 Hickory Road, Ithaca, NY 14850, USA 607-216-8248

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands