Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1263, 16 maart 2015

We beginnen TidBITS deze week met Meerkat, de Twitter-videostream-app die rechtstreeks uitzenden zou kunnen democratiseren, als Twitter het niet ondertussen afschiet. Michael Cohen werpt een blik op Apples open-source ResearchKit en heeft uitgezocht wat artsen hierover zeggen. Michael geeft ook een overzicht van Fountain, een opmaaktaal die het maken van fatsoenlijk opgemaakte scripts vereenvoudigt. Vervolgens twee artikelen waarin Adam Engst stelt dat hoe jij denkt over de Apple Watch meer over jou zegt dan over het horloge zelf, en Rich Mogull uitlegt waarom het goed is dat de CIA probeert om Apple-producten te hacken. Ten slotte hebben we het weer een nieuw hoofdstikel van Joe Kissells "Take Control of Security for Mac Users", waarin hij uitlegt hoe je veilig over het web kan surfen. Belangrijke software-updates zijn deze week onder andere Security Update 2015-002 (Mountain Lion, Mavericks, en Yosemite), DEVONthink/DEVONnote 2.8.4, iMovie 10.0.7, Evernote 6.0.7, GraphicConverter 9.6 en Mailplane 3.4.1.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


Hoofdstuk 8 van "Take Control of Security for Mac Users" beschikbaar

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst

[vertaling: LmR]

De duidelijkst zichtbare verbinding van je Mac met de buitenwereld is waarschijnlijk die via het web, via een webbrowser zoals Apples Safari of Google Chrome. De veiligheid van je Mac wordt via het web aan allerlei kanten bedreigd, en het is belangrijk dat je jezelf hiertegen leert verdedigen. En dat is precies wat Joe Kissell je leert in hoofdstuk 8, "Surf the Web Safely", het deel van deze week in de serie "Take Control of Security for Mac Users".

Joe begint met een uitleg over hoe je versleutelde verbindingen kan gebruiken bij het browsen, wat best eenvoudig is, en doorloopt dan de de veiligheidsinstellingen van je browser. Vervolgens bespreekt hij hoe je wachtwoorden en creditcards veilig op het web kan gebruiken, en hoe je phishing-aanvallen kan afweren. Het zal niemand verbazen dat een wachtwoordenbeheerprogramma hierbij enorm kan helpen. Joe sluit het hoofdstikel af met een blik op een aantal browser-extensies die je beveiliging kunnen verbeteren.

Voor iedereen die "Take Control of Security for Mac Users" wil bijlezen: de eerste twee hoofdstikelen zijn gratis, maar de hoofdstukken daarna zijn voorbehouden aan TidBITS-leden. Zij die aan het TidBITS-lidmaatschapsprogramma mee willen doen, krijgen ook nog andere voordelen (zoals 30 procent korting op al hun Take Control-bestellingen!), maar nog belangrijker is dat de bijdragen voor het TidBITS-lidmaatschap TidBITS de afgelopen jaren draaiende hebben gehouden. Jullie steun is onmisbaar geweest. Als je al TidBITS-lid bent, log dan in op de TidBITS-site met het e-mailadres waarmee je je hebt opgegeven om deze hoofdstukken te lezen en erop te reageren.

We hebben nog vier hoofdstukken te gaan, maar zodra die af zijn zal het volledige e-boek van "Take Control of Security for Mac Users" voor iedereen te koop zijn als PDF-, EPUB- en Mobipocket- (Kindle-)bestand.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Meerkat zendt je video uit naar Twitter

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters

[vertaling: LmR, DPF]

Het rechtstreeks uitzenden van video op internet is natuurlijk niet nieuw. En het tweeten van een koppeling naar een rechtstreekse uitzending ook niet. Maar als je die twee samenpakt zou je wel eens een revolutionair product kunnen hebben. En dat product is Meerkat, door de oprichters omschreven als een "rechtstreekse-videoknop voor Twitter".

Je eigen uitzending -- De gratis app Meerkat voor iOS 8 maakt het heel makkelijk om rechtstreeks video te streamen van je iPhone of iPad naar je Twitter-volgers. Je hoeft alleen maar de app te installeren, deze te koppelen aan je Twitter-account en op Stream te tikken. Video van de camera van je apparaat wordt meteen via het internet uitgezonden, en Meerkat stuurt vanaf jouw account een tweet met een koppeling naar de stream.

Als je een omschrijving toevoegt voordat je gaat streamen, wordt deze in de tweet vermeld. Zo heb ik een Meerkat-stream met de naam "Taking Your Questions" gemaakt, waarin ik willekeurige vragen van mensen op Twitter beantwoord.

Omdat je volgers de stream alleen rechtstreeks kunnen zien, kan je een stream agenderen in plaats van zonder waarschuwing meteen aan een stream te beginnen. Als je een stream agendeert, plaatst Meerkat een tweet met de tijd waarop de stream zou moeten beginnen. Als het bijna tijd is, ontvang je een bericht op je apparaat. Zodra je dit bericht opent, begint de stream en wordt er een tweet geplaatst met een koppeling naar de video.

Tijdens het uitzenden zie je wat je kijkers wordt getoond, alsmede hun reacties. Daaroverheen zie je een knop waarmee je kan antwoorden via Twitter, en knoppen om de flits te activeren, te schakelen tussen de voor- en achtercamera, en de video te stoppen. Het zal je niet verbazen dat het typen van een antwoord alleen goed werkt als je het iOS-apparaat vast hebt staan en je een extern toetsenbord gebruikt.


Zodra je op de Stream-knop tikt, ben je in de lucht en stream je van de camera achterop je apparaat. Helaas kan je niets van tevoren instellen. Omdat ik doorgaans mijn kijkers wil aanspreken (en mijn rommelige bureau niet in beeld hoef te hebben), bedek ik mijn camera achterop doorgaans met mijn hand als ik de stream begin en schakel ik daarna meteen over op de camera aan de voorkant.

En nee, je video's worden niet automatisch bewaard in een of andere clouddienst, al kan je wel een kopie van de voltooide video op je apparaat opslaan. Dat geeft wel wat vrijheid, want je hebt wat ruimte om jezelf te zijn zonder te hoeven vrezen dat een verspreking zich als een olievlek zal verspreiden. (Maar net zoals mensen schermafbeeldingen kunnen maken van Snapchat, kan iemand met QuickTime Player je stream wel opnemen.)

500 miljoen kanalen en niets te zien -- Hoe kan je Meerkat-video's vinden als nog geen van je Twitter-vrienden het gebruikt? Om te beginnen zou je eens op Twitter kunnen zoeken naar "#meerkat LIVE" en een beetje rondneuzen. Om te voorkomen dat je steeds moet zoeken of moet vertrouwen op het toeval om te weten wanneer anderen uitzenden, kan je andere Meerkat-gebruikers volgen. Dan zal de app je laten weten wanneer zij met een uitzending beginnen. Streams kunnen worden bekeken in een webbrowser of in de app zelf.

Tot voor kort kreeg je een melding van Meerkat als iemand die je volgt op Twitter een uitzending begon. Maar Twitter heeft Meerkats toegang tot Twitters social graph geblokkeerd nadat Twitter had aangekondigd dat het Periscope, een vergelijkbare dienst aangekocht had. Dit is nogal onfatsoenlijk van Twitter, vooral omdat apps als Meerkat precies doen waar Twitter ontwikkelaars toe stimuleerde, nadat het bedrijf twitterprogramma's van derden allerlei functies ontnam. Twitter wil overduidelijk zeggen: als je een leuk nieuw iets met ons platform maakt, zullen we het stelen en ervoor zorgen dat jouw programma niet meer goed werkt.

Het bekijken van Meerkat-streams heeft een beetje een gebruiksaanwijzing. Als je een stream bekijkt door op Twitter op de koppeling te klikken, werkt het redelijk betrouwbaar in je webbrowser, al zal je eerst moet inloggen op Twitter. Als je echter vanuit de app zelf kijkt, dan werkt het soms wel en soms niet. Als ik een bericht open, kom ik doorgaans uit bij de webstream in plaats van bij de Meerkat-app.


Tijdens het kijken naar een stream in de app toont Meerkat je de video, met daaroverheen de personen die naar dezelfde stream zitten te kijken en reacties van kijkers op Twitter. Er zijn ook knoppen om vanuit de app een reactie te plaatsen (met gebruikmaking van de @replies van Twitter), de video te retweeten, hem als favoriet aan te merken en terug te keren naar het thuisscherm.


De mogelijkheden overwegen -- Meerkat is zo'n eenvoudig idee, maar de populariteit is enorm, althans gemeten aan de meldingen in mijn twittertijdlijn over aanmeldingen van mensen voor een stream. Het heeft de potentie om een revolutie teweeg te brengen in uitzendingen en journalistiek. Je zou het kunnen gebruiken om een protest uit te zenden, een vergadering van de gemeenteraad, of een gebeurtenis voor familieleden, zoals een diploma-uitreiking. Voor video's met meer actie wil je misschien Hitcase of Velocity Clip gebruiken. En natuurlijk is, ehm, vermaak voor volwassenen ook een mogelijkheid, want in de reglementen staat niets dat dergelijke films verbiedt. Gelukkig ben ik nog niet iets dergelijks tegengekomen.


Wat Meerkat zo aantrekkelijk maakt is dat het niet zomaar een platform voor streaming video is, maar ook om content te promoten. Dat zou een terugslag kunnen hebben, zeker in deze pioniersfase waarin veel gebruikers het alleen maar even uitproberen. Veel gebruikers van Meerkat zullen hun stream maar een paar seconden in de lucht houden, zodat de stream weer verdwenen is tegen de tijd dat je erop wilt klikken. Promoot iets nutteloos en je zult geen tweede kans krijgen.

Als Meerkat een blijvertje is, en dus niet bijgezet wordt op de kerkhof van mislukte social media zoals Ello, zal de gemeenschap moeten gaan werken aan regels en een etiquette voor streaming, zodat kijkers weten wat ze gaan zien en hoe lang de uitzending zal gaan duren.

Voor wie een teen wil steken in de Meerkat-vijver, heb ik een paar aanbevelingen voor het succesvol uitzenden:

Meerkat zou deze zaken kunnen vereenvoudigen. Er moet een test- of opstartmodus komen, zodat mensen die een uitzending willen maken, voorbereidingen kunnen treffen voordat de uitzending in de lucht gaat. Ook zou Meerkat een optie moeten bieden om een tweet te genereren wanneer een uitzending gestopt is en meteen de oorspronkelijke aankondigingstweet te verwijderen.

Desalniettemin heeft Meerkat veel potentieel, en als de gemeenschap het op een nuttige en interessante manier gaat gebruiken, wordt het misschien wel een belangrijke kracht in het democratiseren van video.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


De belofte (en beperkingen) van Apples ResearchKit

  door Michael E. Cohen: [email protected], @lymond
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: CC, RAW]

Vijftien minuten na het begin van de glimmende productenparade gedurende Apples "Spring Forward"-evenement op 8 maart 2015, werd de presentatie gericht op ResearchKit, een niet met glitters omringd pro bono-initiatief dat opvallend misplaatst leek, hoewel het een echt en opwindend voorbeeld was van wat je met mobiele intelligente technologie nog meer kan doen dan alleen groene snoepjes verzamelen in het Candy Kingdom.

Tot nu toe stonden Google en Microsoft meer dan Apple bekend om het ondersteunen van academische research, dus is het wel leuk dat Apple het voortouw neemt om van de wereld een betere plek te maken op een manier die anders is dan aansprekende producten produceren.

De belofte -- Zoals Apple het stralend beschrijft, is ResearchKit een "open source software-raamwerk waardoor het voor onderzoekers en ontwikkelaars van apps gemakkelijk wordt om apps te maken die in de medische wetenschappen een revolutie te weeg kunnen brengen, waarbij mogelijk geneeskunde voor altijd wordt veranderd." Ja het taalgebruik is ietwat overtrokken maar feitelijk zou het wel letterlijk kunnen uitkomen.

Bedenk: de iPhone van nu heeft naast een heleboel rekencapaciteit, communicatiemogelijkheden en gegevensopslag ook geavanceerde sensoren zoals een versnellingsmeter en een gyroscoop, samen met een speciale processor om de gegevens die zij voortbrengen, te bewaken en te beheren.

Bedenk ook: iOS bevat HealthKit, die iPhone-gebruikers in staat stelt om fysieke activiteiten vast te leggen door zowel de in het apparaat ingebouwde sensoren als de input van de gebruiker automatisch te bewaken, en dit gebeurt met een geavanceerd beveiligingssysteem op de achtergrond, dat de privacy van de gebruiker beschermt. (Lees in Macworld Rich Mogulls artikel "Why Apple really cares about your privacy".)

Bedenk vervolgens dat bij veel medische research menselijke deelnemers zijn betrokken waarin bepaalde facetten van fysieke conditie van de deelnemers en hun gedrag dat in de loop van de tijd ontstaat, gevolgd wordt. Meestal geldt: hoe meer deelnemers, des te betrouwbaarder de resultaten van het onderzoek. Maar dat betekent ook: des te duurder en moeilijker de uitvoering van het onderzoek.

Ten slotte: bedenk dat honderden miljoenen mensen nu al apparatuur bezitten met geavanceerde opname- beveiligings- en communicatiemogelijkheden, apparatuur die gebruikt kan worden om gegevens te verzamelen van de deelnemers aan het onderzoek op een schaal die en detailniveau dat tot nu toe, als het al mogelijk was, zeker te duur om te bereiken en te moeilijk om te beheren was.

Als onderzoekers een gemakkelijke en betrouwbare verbinding konden maken met de rijke gegevensbronnen gerelateerd aan beweging en gezondheid op een manier die de de privacy van de deelnemers zou beschermen (een vereiste in elke medische studie), zou het een revolutie in medische studies kunnen betekenen en de gezondheidszorg kunnen transformeren.

Dat is wat ResearchKit belooft.

Op de lange duur.

Wat we nu hebben -- Op dit moment bestaat ResearchKit slechts als een vrij klein software-raamwerk voor het bouwen van iOS-apps die medische onderzoeksgegevens verzamelen en beheren, samen met een paar apps die onderzoekers hebben ontwikkeld met het raamwerk.

De apps dienen als demonstraties van wat ResearchKit kan doen, en je kunt ze zelf downloaden als je wilt. Maar ze zijn ook echte onderzoeksgereedschappen, die al behoorlijke winst voor onderzoekers hebben opgeleverd: binnen 24 uur na het Apple-event hadden 11.000 mensen ingetekend op één studie, iets dat normaal een jaar duurt en samenwerking tussen 50 medische centra vereist.

Het ResearchKit-raamwerk zelf, dat uit zal komen als open-source in april 2015, is vrij klein en bescheiden. Het bestaat op dit moment uit drie modules:

Maar ResearchKit zelf zorgt niet voor beveiligde communicatie tussen de gebruikte app en de server van de onderzoekers, geeft geen toegang tot passief verkregen achtergrondgegevens en kan ook geen taken of enquêtes plannen: iOS heeft andere programmeerraamwerken die in die behoeftes kunnen voorzien.

Wat ook ontbreekt, is het automatisch voldoen aan federale of internationale onderzoeksregels en -richtlijnen: onderzoekers zijn zelf verantwoordelijk voor het implementeren daarvan.

Wat dokters ervan vinden -- Veel mensen in de geneeskunde zijn enthousiast over de mogelijkheden die ResearchKit biedt. Zo zei bijvoorbeeld Dr. Norman Cohen, een professor aan de Medische Universiteit van Oregon, tegen mij: "ResearchKit kan voor een echte revolutie zorgen. Als anesthesioloog ben ik altijd op zoek naar manieren om de uitkomst van chirurgische ingrepen voor patiënten te verbeteren. ResearchKit zou een methode kunnen bieden om de impact van handelingen als dieetaanpassingen, fysieke voorbereiding, glucosecontrole en medicatiebeheer op het resultaat van de ingreep te meten in grote aantallen chirurgische patiënten. Het raamwerk zou ook verbeteringen kunnen brengen bij het instrueren en motiveren van patiënten en het voldoen aan zorgpaden. Dit zijn opwindende mogelijkheden, omdat we Perioperative Surgical Homes hebben ingericht in een poging om de waarde van de zorg die we leveren te verhogen."

Anderen staan minder te springen. Dr. Phil Jones, professor aan de Universiteit van Western Ontario, heeft zo zijn bedenkingen. Hij schrijft: "Je kunt niet gewoonweg medisch onderzoek 'crowdsourcen'. Er moeten minimale controles en zekerheden aanwezig zijn, en dat is precies wat ResearchKit nu nog niet heeft." Hij geeft verscheidene voorbeelden van waar ResearchKit vandaag in gebreke blijft, waaronder gaten in het ontwerp waardoor er niet-representatieve steekproeven ontstaan, fouten door ongelijke uitval en fouten bij het invoeren van gegevens, waardoor de uitkomsten van een studie ongeldig kunnen worden.

Toch is zelfs Dr. Jones niet 100% tegenstander, hij eindigt zijn analyse van de zwakke plekken in ResearchKit met een optimistische uitspraak: "Maar de toekomst is rooskleurig! Ik twijfel er niet aan dat er belangrijke verbeteringen gemaakt zullen worden, waardoor onderzoek van hoge kwaliteit en betrouwbaarheid mogelijk zal zijn met smartphones en ResearchKit."

Als onderzoekers en Apple actief de tijd, middelen en slimheid aan ResearchKit besteden die nodig zijn om de belofte te kunnen nakomen, dan kan de toekomst inderdaad rooskleurig zijn: de resultaten van die studie moeten nog verzameld worden.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Filmscripts vormgeven met Fountain

  door Michael E. Cohen: [email protected], @lymond
  4 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HV, CC]

Ik woon al bijna mijn hele leven in Los Angeles, en hoewel L.A. een immense en veelkleurige megastad is, heeft het ook kenmerken van een klein industriestadje, meer in het bijzonder wat wij Angelino's 'The Industry' noemen, de onvergelijkbare film- en showindustrie. Sterker nog, ik ben zozeer een kind van Los Angeles dat ik in de jaren zeventig aan de UCLA Film- en televisieproductie heb gestudeerd, met als hoofdvak scriptschrijven.

De indeling die we destijds voor scripts gebruikten was sinds de begindagen van de gesproken film niet meer veranderd, met een aparte vormgeving voor het begin van een scène, beschrijvingen van actie, scène-overgangen en dialogen. Om die vormgeving te verkrijgen was wel een meer dan gemiddelde vaardigheid met de tab-toets van een schrijfmachine vereist: elk afzonderlijk element van een script heeft zijn eigen inspring-niveau.


Het mag verbazingwekkend heten dat ondanks alle veranderingen die de moderne digitale tijd ons heeft gebracht, de indeling van filmscripts nog steeds niet gewijzigd is, zelfs niet de vereiste dat de tekst gezet moet zijn in een standaard schrijfmachineletter. En dat is geen misplaatste traditie, maar een praktische overweging. Zo blijkt bijvoorbeeld dat een doorsnee pagina van een script, in de juiste indeling, vaak (maar zeker niet altijd) overeenkomt met een minuut filmbeeld. En in de filmindustrie is draaitijd geld!

Belangrijker dan dat is dat de indeling van het script bedoeld is om snel gelezen te kunnen worden en ruimte te bieden om aantekeningen te maken, niet om zuinig om te springen met papier of voor eenvoud van opmaak. Er is dan ook veel witruimte voor opmerkingen, en alle verschillende elementen in het script zijn in één oogopslag te herkennen. In mijn jeugd was het een onhandige indeling op schrijfmachines, maar dat is het tegenwoordig, met tekstverwerkers, nog steeds.

En hoewel standaard tekstverwerkers niet ontworpen zijn om zonder veel inspanning scripts te formatteren, kunnen computers het gelukkig wel eenvoudiger maken om een script te schrijven. De truc: je hoeft niet in de strakke indeling te schrijven om het toch netjes geformatteerd te krijgen! Je kunt het formatteren na afloop doen. In mijn jonge jaren schreef ik individuele scènes met de hand op een schrijfblok, en greep ik pas naar de schrijfmachine, inclusief de benodigde indeling, als alles af was. Tegenwoordig schrijf ik alles in een teksteditor, en maak ik me niet druk om de indeling: de vormgeving kan na afloop geautomatiseerd gecreëerd worden. Ik hoef me alleen maar tijdens het schrijven aan een paar eenvoudige regeltjes te houden. En waar komen die regeltjes vandaan? Een opmaak-systeem dat bekend staat onder de naam Fountain.

Fountain is vergelijkbaar met, en geïnspireerd op, de Markdown-regels zoals ontwikkeld door John Gruber (dat weer gebaseerd was op het setext-formaat van Ian Feldman dat hij in 1992 samen met Adam Engst ontwikkelde voor TidBITS), en kan met elke willekeurige teksteditor geschreven worden, waarna het door een eenvoudig opmaakprogrammaatje gehaald wordt om er een geformatteerd script van te maken. En de Fountain-regels zijn nog eenvoudiger, en makkelijker te onthouden dan die van Markdown, en de brontekst is dus ook zo eenvoudig leesbaar, zelfs voordat het omgezet is naar een scriptformaat.

Zo zijn in een script de koppen van scènes vrijwel nooit langer dan een enkele regel, in hoofdletters, waarbij wordt aangegeven of de scène zich binnen of buiten afspeelt (belangrijk voor het budget van een film) en of het dag of nacht is (iets dat de cameraman en lichttechnicus graag willen weten). Alle dialogen beginnen met de naam van een personage, ook weer in hoofdletters, gecentreerd op een verder lege regel, en direct gevolgd door het gesprokene, in een smalle kolom onder de naam (eventueel voorafgegaan door een regieaanwijzing tussen haakjes). Snel terug te vinden als een acteur het script doorbladert, en makkelijk te lezen bij het repeteren. Overgangen staan, net als de scène-koppen, in hoofdletters, maar dan rechts uitgelijnd, zodat ze eenvoudig te vinden zijn.


Deze strakke indeling maakt de opmaakregels van Fountain bijzonder eenvoudig. Neem nou scène-koppen: die beginnen bijna altijd met een afkorting, veelal INT of EXT, dus elke regel die met die lettercombinaties begint is een scène-kop. Dialogen starten altijd met de naam van een personage in hoofdletters, dus elke regel die slechts één, of een paar woorden in hoofdletters (niet INT of EXT) bevat, is de start van een stuk dialoog. Overgangen zijn wederom in hoofdletters en eindigen met "TO:", dus elke regel met uitsluitend hoofdletters die op "TO:" eindigt is een overgang. En andere tekst? Die wordt standaard als actie-omschrijving beschouwd.

Het resultaat is dat de Fountain-versie van een scène gewoonlijk vrijwel geen speciale extra formatteer-opmaak heeft die de schrijver afleidt (en geloof me, schrijvers hunkeren naar afleiding). De Fountain-tekst ziet er al bijna uit als een scenario, maar dan een scenario dat helemaal links uitgelijnd is.


De syntax van Fountain heeft vanzelfsprekend extra mogelijkheden om opmerkingen toe te voegen, af te wijken van de standaard formattering (dus je kan een rol hebben die INT heet als je scenario over C-compilers dit vereist), verwijderde passages te markeren enzovoort. Maar bijna al deze mogelijkheden zijn uitzonderingen. In het algemeen kun je de syntaxregels van Fountain die je nodig hebt in enkele minuten leren, en daarna kun je je meesterstuk schrijven zonder een teksteditor of tekstverwerker bij de hand te hebben, zowel op een Mac als op een iPad, een iPhone of elk ander digitaal apparaat waarmee je platte-tekstdocumenten kunt samenstellen.

Maar hoe kun je de Fountain-documenten die je gemaakt hebt met platte tekst, omzetten in een correct geformatteerd scenario? Gelukkig is dat ook geen echt probleem: er is een veelheid aan apps (waaronder op schrijvers georiënteerde apps zoals Scrivener van Literature & Latte) die Fountain-opmaakaanwijzingen kunnen verwerken, en je kunt zelfs web-apps vinden zoals AfterWriting, die Fountain-tekst kunnen omzetten in scenario-opmaak. Er zijn ook apps speciaal ontworpen om het Fountain-formaat te gebruiken, zoals Highland van Quote-Unquote Apps en de bijbehorende iOS-app WeekEnd Read om Fountain-bestanden te bekijken. (Ik zal deze twee in een toekomstig TidBITS-artikel grondiger bekijken.)

Natuurlijk kunnen professionele scenarioschrijvers die al twee of meer films op hun rug hebben zich honderden dollars veroorloven voor krachtige apps zoals de industrie-standaard Final Draft, om hun volgende script te maken dat naar een Oscar moet dingen. Maar voor de ober/barman/dorpsscenarioschrijver die in The Industry wil doorbreken, biedt Fountain een gemakkelijke, goedkope ingang in het ambacht.

(Tussen twee haakjes: waarom de naam "Fountain"? Het is een verwijzing naar Fountain Avenue, een weg die precies door het hart van Hollywood gaat.)


Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


De Apple Watch: jouw persoonlijke technologische rorschachtest

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst
  20 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JO]

Nu Apple officieel aangekondigd heeft wat de prijzen voor de Apple Watch zijn en wanneer hij in de winkels ligt (24 april 2015), is de beursvloer van technologie-voorspellers in rep en roer: een deel roept dat het een totale flop wordt, en anderen zijn al in de ban van het overrompelende succes dat staat te komen. De waarheid ligt ongetwijfeld ergens in het midden, aangezien een product dat voortkomt uit Apples ontwerp- en engineeringtalent, gepusht door zijn marketingkracht en onbegrensde kapitaal, bijna niet kan mislukken. De andere kant van de medaille is, dat de Apple Watch nooit het succesverhaal van de iPhone zal kunnen evenaren, onder meer omdat hij niet werkt zonder iPhone, en ook weinig functionaliteit met zich meebrengt die verder gaat dan wat diezelfde iPhone al in huis heeft.

En hier begint jouw rorschachtest, want wat jij denkt over het succes dat de Apple Watch wel of niet zal hebben, weerspiegelt waarschijnlijk vooral hoe jij Apple ziet. Mensen die het bedrijf nauwgezet volgen, zullen het meestal een goede kans geven. Apple heeft herhaaldelijk bewezen dat het in staat is om een potentiële markt te kiezen, aan de vraag van die markt te voldoen, en dit vervolgens langere tijd te blijven doen. Maar wij behoren ook tot een selecte, bevooroordeelde groep mensen, aangezien er daarnaast erg veel mensen zijn die Apple helemaal niet zo goed kennen of niet erg waarderen. Veel van deze mensen hebben misschien wel een iPhone, maar een meerderheid van deze mensen hangt aan Android-toestellen.

Probeer dit experiment maar eens. Kies een paar vrienden uit die niets te maken hebben met de technologie-sector, probeer hun uit te leggen wat de Apple Watch zoal kan, en vraag ze vervolgens of ze geïnteresseerd zouden zijn. Ik heb dit gedaan met een bevriende therapeut die massages geeft, en die alleen werkt met een Android-smartphone en idem -tablet. Beide heeft ze gekocht omdat deze goedkoper dan de iPhone en iPad waren. Het was haar volkomen duidelijk wat de Apple Watch zou kunnen, en ze kon zich zelfs voorstellen dat het fashion-aspect bepaalde mensen zou aanspreken. Maar ze was geschokt toen ze de prijzen hoorde, en vroeg zich af of hier in de toekomst nog verandering in zou komen.

Juist de reactie van mensen bij de prijsstelling van de Apple Watch is interessant om te zien. De afgelopen tijd heeft Apple alleen bekendgemaakt dat prijzen zouden beginnen bij $ 349, waardoor er veel gespeculeerd is over de prijzen van duurdere modellen. En die hele discussie is natuurlijk zinloos geweest, want het is toch onmogelijk om te bepalen wat je uiteindelijk zou doen, als je alleen kunt uitgaan van veronderstellingen (correct of niet). Nu weten we het volgende: de Apple Watch Sport kost $ 349 (maat: 38 mm) of $ 399 (42 mm), en de Apple Watch zelf kost tussen de $ 549 en $ 1.099, afhankelijk van de grootte en het soort bandje dat je kiest. De gouden Apple Watch Edition begint bij 10.000 dollar en kost maximaal 17.000 dollar per stuk.

Hoe je deze prijzen ervaart, is een nieuwe inktvlek in de Apple-rorschachtest. Voor mij heeft het ermee te maken dat ik opgroeide op een kleine boerderij, waar mijn ouders de eerste tien jaar van mijn leven probeerden volledig zelfvoorzienend te zijn. Hoewel ze uiteindelijk toch voor vaste banen kozen, hadden ze pas iets in de buurt van een middenklasse-inkomen toen ik bijna van de middelbare school af kwam. Kortom: voor mij is het altijd lastig, geld uitgeven, en dat geldt nog veel sterker voor luxe aankopen.

Ja, ik zal zeker een Apple Watch Sport kopen, omdat het voor mijn onderneming essentieel is dat ik voldoende kennis over het product heb. Bovendien wil ik mij, omdat ik ook veel sport, een mening vormen over de fitness-claim die Apple doet. Maar ik kan het voor mezelf moeilijk rechtvaardigen een Apple Watch uit het middensegment te kopen, en een Apple Watch Edition is totaal onvoorstelbaar. Als ik iets koop, moet het voor mij een bijzonder functioneel ding zijn, en een reële meerwaarde in mijn leven hebben. Maar dat ben ik alleen maar, en het is overduidelijk dat veel mensen best heel veel geld willen uitgeven aan luxe artikelen die geen enkele praktische waarde hebben. Kennelijk zien zij het doen van aankopen in een heel ander licht.

Wat veel traditionele Apple-klanten minder lekker zit, is volgens mij niet per se de prijsstelling zelf, maar meer het feit dat Apple ons bij het doen van een aankoop nu voor keuzes stelt die niet meer te maken hebben met toenemende specificaties. Het draait nu eerder om minder tastbare factoren als de emotie, verlangen en bevestiging van je sociale status. Het gaat hier echt om een grote verandering. Apple heeft ons nooit eerder voor een (lastige) keuze gesteld die niet eenvoudig te maken was door goed te kijken naar de functionaliteit. Geef meer geld uit aan een Mac desktop-computer, en je krijgt meer snelheid of een groter scherm. Kies een duurdere iPhone of iPad, en je hebt meer opslagcapaciteit of uitgebreidere verbindingsmogelijkheden. Hogere prijzen hebben altijd te maken gehad met kwantificeerbare voordelen, die je weer samenhangen met de functionaliteit die je nodig hebt. Voor degenen onder ons die instinctief wegblijven van luxemerken, voelt het bijzonder oncomfortabel om te moeten kiezen tussen verschillende Apple Watch-modellen die functioneel identiek zijn.

Hier komt nog bij dat Apple weliswaar veranderd is, de afgelopen jaren, maar dat dit toch het bedrijf was dat de eerste Macintosh op de markt bracht met de slogan "De computer voor iedereen". Hoewel nooit het goedkoopst, bracht de technologie van Apple altijd inclusiviteit, een gevoel van welkom zijn, met zich mee. De Macintosh was een kracht die streefde naar democratisering, en die hiërarchieën en de heersende macht ondermijnde. De iPod en daarna de iPhone hadden in het begin wel iets elitairs, maar werden ook weer zo snel populair, zo aanwezig in het straatbeeld, dat het gebruik ervan echt geen statement over klasse of rijkdom meer was.

Maar met de Apple Watch verstoort Apple dit evenwicht. Meer betalen betekent niet langer dat je een Apple Watch krijgt met meer functies, je krijgt gewoon een duurdere Apple Watch die iedereen om je pols kan zien hangen. Kost een roestvrij stalen horloge echt 200 dollar meer om te produceren dan de Apple Watch Sport die van aluminium is? Zit er echt 10.000 dollar aan goud in de Apple Watch Edition? Natuurlijk niet! Apple poneert deze prijzen zodat je als klant kunt kiezen hoeveel geld je wilt uitgeven, zodat je een statement kunt maken over de soort persoon die je bent, en tot welke economische klasse je behoort. Ik betwijfel of ik zelf ooit een echte gebruiker van een Apple Watch Edition zal tegenkomen.

Al het bovenstaande daargelaten: de volgende inktvlek in deze psychologische test komt met de vraag naar de toekomst van de Apple Watch. De enige mededeling die Apple hierover deed: de batterij is vervangbaar. TechCrunch meldt dat de batterij tenminste zo'n drie jaar meegaat. Belangrijker is de vraag of Apple ook software-upgrades voor het horloge uit zal brengen.

Mensen die vinden dat Apple weinig waarde aan zijn huidige klantenbestand hecht (minder dan aan het genereren van nieuwe klanten en hogere omzet), zullen inschatten dat de Apple Watch een bijzonder kort leven beschoren is, en dat hij zal eindigen in een diepe la, direct naast die oude iPod nano. En overigens ziet het ernaar uit dat geen enkel nieuw Apple-apparaat nog geüpgraded kan worden. Andere mensen, de optimisten die graag doordenken over de efficiëntste technische oplossingen, zullen van mening zijn dat Apple een slimme manier zal bedenken om het hart van de Apple Watch te vervangen door nieuwe hardware. Een oplossing die ook in de toekomst je investering in de Apple Watch Edition zal beschermen. Dat is interessant voor mensen die er moeite mee hebben om een horloge van 10.000 dollar te kopen als dit gadget al na een paar jaar niet meer werkt.

Laten we dit probleem eens doortrekken naar de volgende generatie Apple Watch. Ik denk dat deze er zeker zal komen. Jeff Carlson, auteur van ons e-boek "Apple Watch: A Take Control Crash Course", noemde het in een redactievergadering ongelooflijk hoeveel Apple geïnvesteerd heeft in onderzoek en in de infrastructuur voor fabricage van de Apple Watch. Zelfs als deze eerste versie niet onmiddellijk een bestseller is, zal Apple nog steeds doorgaan om nieuwe functies toe te voegen (eigen gps en een waterdichte kast graag!) en componenten verder te verkleinen. Zo kijk ik er tenminste tegenaan, want ik ben een technologie-optimist: ik zie altijd prachtige nieuwe techniek vlak achter de horizon. Maar ik geef toe dat we nu behoorlijk ver vooruit aan het kijken zijn, en het is een feit dat niet alles wat Apple aanraakt in goud verandert. Degenen die zeggen dat Apple erg (en niet ten goede) veranderd is sinds Steve Jobs van ons heenging, zullen de Apple Watch zien als bewijs dat Apple nog steeds de weg kwijt is.

Zelf heb ik, als ik mijn onbehagen onderdruk over de manier waarop Apple de verschillende Apple Watch-modellen prijstechnisch gepositioneerd heeft, heel veel zin om de hand op een exemplaar te leggen en uit te vinden welke plek hij in mijn leven zal hebben. En dan zal ik ondanks alles hoop blijven koesteren dat mijn verslaving aan de Apple Watch niet betekent dat ik elke twee jaar opnieuw 400 dollar neer moet leggen, noch dat de afgedankte hardware zich opstapelt. Want de hardware van de eerste Apple Watch zal vast veel langer meegaan dan gedacht. Of Apple biedt een hardware upgrade-programma waardoor het horloge steeds bij de tijd blijft. Maar oké, zo ben ik nou eenmaal. En jij, wat denk jij?

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


CIA neemt Apple op de korrel: de goede kanten

  door Rich Mogull: [email protected]
  8 reacties (Engelstalig)

[vertaling: DPF, HR, PAB]

Op 10 maart 2015 schreef The Intercept dat de CIA Apple hardware en software onderzoekt. The Intercept baseert zich hierbij op top-geheime documenten van Edward Snowden, en het artikel suggereert dat het ontwikkelsysteem Xcode, iOS-sleutels en Software-update alle door de CIA kunnen zijn gekraakt om breed onderzoek te kunnen doen. Gelukkig is de waarheid genuanceerder.

Ik twijfel er niet aan dat de CIA (net als andere geheime diensten en criminele organisaties) zich richt op Apple en alle andere grote technologiebedrijven, maar dat betekent nog niet dat ze ook succesvol zijn, of dat deze successen lang duren. Ook is het van belang om op te merken dat de aanvallen die genoemd worden in het artikel beter passen bij onderzoek naar individuen, en dat het dus niet gaat om massaal afluisteren zoals in vele andere affaires.

Apple is wel een specifiek doelwit sinds het bedrijf zich uitgesproken heeft over het belang van beveiliging, en ook begonnen is om de producten en diensten te beveiligen tegen aanvallen vanaf regeringsniveau. Maar Apple is niet perfect. Het bedrijf heeft nog steeds moeite de balans te vinden tussen beveiliging, privacy, ontwerp en bruikbaarheid tegen de achtergrond van geavanceerde aanvallen van criminelen en de regering.

Het artikel van The Intercept veroordeelde vooral de tactiek van de regering, maar besteedde geen aandacht aan datgene wat het belangrijkste is voor klanten: of de producten van Apple nog veilig genoeg zijn om te gebruiken. Door de bank genomen is het artikel vrij optimistisch, maar heeft het wel aandacht voor de complexiteit van moderne beveiliging, privacy en het verzamelen van informatie. We staan nog maar aan het begin van deze ontwikkeling, omdat we steeds verder in het digitale tijdperk verstrikt raken.

De informatie is per slot van rekening daar -- Als belastingbetaler zou ik mijn geld terug willen als de CIA of welke andere Amerikaanse geheime dienst ook niet de producten van Apple zou onderzoeken.

De mensheid reageert op dit soort zaken veelal als een stier op een rode lap, maar dit is niet de eerste keer dat het gebeurt, en het zal ook niet de laatste keer zijn. Het is essentieel voor organisaties als de CIA dat ze dit doen. We zijn allemaal afhankelijk van technologie voor onze communicatie, en dus zal de CIA deze technologie moeten onderzoeken.

Hoe erg ik het ook vind om in een wereld te leven waar spionnen nodig zijn, het is de realiteit. Wanneer Amerikaanse bedrijven een technologische sector domineren, dan is het alleen maar logisch dat geheime diensten zich richten op hun producten. Bij ons in de beveiligingsindustrie wordt al lang vermoed dat die diensten medewerkers bij producenten en toeleveranciers plaatsen of rechtstreeks operaties uitvoeren, in de meeste gevallen gericht op producten die bestemd zijn voor bepaalde landen. In de afgelopen twee jaar zijn de geruchten en grappen hierover tijdens de borrels op de beveiligingsconferenties terecht gekomen in de krantenkoppen.

Hoewel het artikel in The Intercept voornamelijk gaat over Apple, vermeldt het ook de pogingen van geheime diensten om Microsoft te treffen en de producenten van chips die de Trusted Platform Module maken (niet een product specifiek van Microsoft), die gebruikt wordt om versleuteling op verschillende platforms mogelijk te maken. Dit komt bovenop eerdere onthullingen die wijzen op potentiële inmenging van overheden die allerlei vormen van encryptiehardware, -software en -diensten zijn binnengedrongen.

Om er geen doekjes om te winden: geheime diensten moeten zich richten op Amerikaanse bedrijven, omdat de producten van die bedrijven, of we het nu hebben over de iPhone of over Windows, gebruikt worden door al hun internationale doelwitten.

Ik vind het artikel in The Intercept eigenlijk heel bemoedigend. Het feit dat de overheidsonderzoekers zoveel moeite moesten doen om apparaten en diensten binnen te komen, laat zien dat de beveiligingstechnologieën van Apple en anderen (tot op zekere hoogte) werken en dat de technologiebedrijven zich niet zomaar overgeven aan de geheime diensten. Iets wat veel zorgelijker zou zijn.

Harde doelen -- Sinds 2012, toen de documenten werden gemaakt die zijn onthuld door Edward Snowden, is er veel veranderd in de wereld van beveiliging, inclusief grote veranderingen in de beveiliging van iOS. We bekijken de belangrijkste producten die in de documenten genoemd worden, en wat de risico's zijn.

Laat het duidelijk zijn dat ik deze risico's niet onderschat. Maar van welke kant je het ook bekijkt, ze lijken doelgericht, tijdelijk en gelimiteerd.

Het gereedschap dat alle Mac- en iOS-ontwikkelaars gebruiken om applicaties te maken is Xcode. De overheidsonderzoekers beweerden dat zij een gekraakte versie van Xcode hadden gemaakt, die ongezien aanvalscode kon plaatsen in apps die met die versie ontwikkeld waren. Als iemand in staat zou zijn om de moederversie van Xcode zoals die wordt gedistribueerd door Apple te manipuleren, dan zou dat elke app wereldwijd raken. Zoiets houdt beveiligingsbewuste ontwikkelaars 's nachts uit hun slaap.

Het compromitteren van het gereedschap in de ontwikkelketen, zeker als het een compiler betreft, is het slechtste wat er kan gebeuren. Stel je de mogelijkheid voor om kwaadwillende code te injecteren in grote, populaire applicaties zonder dat de ontwikkelaar er weet van heeft. Maar geloof het of niet, er is een positieve kant. Volgens de presentaties van de onderzoekers hebben zij geen toegang tot de moederversie van Xcode, maar moeten ze zich richten op een specifieke ontwikkelaar en wisselen ze zijn exemplaar van Xcode om op zijn computer. Dat is het soort aanval dat ik liever zie, omdat het betekent dat geheime diensten ontwikkelaars in het buitenland op individuele basis kunnen uitzoeken (om de gebruikers van apps van een specifieke ontwikkelaar te raken), en ze niet het complete ontwikkel-ecosysteem van Apple gaan aanvallen.

Zelfs als de CIA in staat zou zijn om bij de moederversie van Xcode te komen, dan zou iedere Xcode-update de kwaadwillende versie weer tenietdoen (tenzij het mechanisme van Software-update ook gecompromitteerd zou zijn) afhankelijk van hoe vaak de ontwikkelaar updatet.

Software-updatemechanismen zelf zijn een ander waardevol doel, waar volgens de documenten de overheidsonderzoekers zich mee bezig hebben gehouden. Maar net zoals bij Xcode blijft de aanval beperkt tot specifieke doelen, tenzij Apples complete infrastructuur rond Software-update zou zijn gecompromitteerd.

Versleuteling door iOS is is zo effectief dat rechtshandhavers willen dat de overheid Apple overhaalt om te voorzien in een achterdeur. Het is niet verwonderlijk dat geheime diensten deze versleuteling willen kraken. Volgens The Intercept richtten onderzoekers zich op de Group ID-sleutel die gebruikt wordt door alle Apple-apparaten die dezelfde hardware delen. Hoewel deze sleutel een aanvaller zou kunnen helpen om kwaadwillende software op het apparaat te installeren, kan hij, als de gebruiker een goede toegangscode instelt, niet worden gebruikt om gegevens uit het apparaat te halen.

Meer in het bijzonder zou een kwaadwillende systeemsoftware-update, onder bepaalde omstandigheden (de gebruiker weet niet dat de update geïnstalleerd is en blijft het apparaat gebruiken), potentieel alle gegevens op een apparaat toegankelijk kunnen maken. Het kraken van de GID-sleutel geeft bijvoorbeeld opsporingsinstanties nog geen toegang tot gegevens zonder het apparaat van het slot te halen. Als dat zo zou zijn, dan zou Apple (als eigenaar van de GID-sleutel) iedere opsporingsinstantie toegang kunnen verschaffen tot de gegevens van iedere gebruiker, iets waarvan het bedrijf expliciet en krachtig heeft verklaard dat dat onmogelijk is.

Elk van de aanvallen is serieus, maar ze laten ook zien hoe moeilijk het is om in te breken in de apparaten van Apple, speciaal iOS-apparaten. Geen van de aanvallen lijkt geschikt voor massaal afluisteren, omdat dat het risico van ontdekking zou vergroten. Zoals de onderzoekers zelf verklaarden:

De Intelligence Community (IC) is in hoge mate afhankelijk van een heel klein aantal beveiligingslekken, waarvan veel openbaar zijn, en die Apple op den duur repareert.

Kortom, de intelligence community wil zijn aanvallen geheimhouden, zodat ze kunnen worden gebruikt op een zeer gerichte wijze, tegen specifieke mensen. Daar kan ik mee leven.

Apple neemt het persoonlijk -- Sinds die presentaties in 2012 heeft Apple nog krachtiger stelling genomen ter verbetering van beveiliging en privacy. In een artikel in Macworld van vorig jaar zocht ik hier voornamelijk economische redenen achter, maar in latere gesprekken met mensen bij Apple is het me duidelijk geworden dat ze privacy persoonlijk nemen.

Als branche-analist ben ik geneigd te denken dat bedrijven louter gedreven worden door het eindresultaat, maar dat is niet altijd het geval. Zelfs los van elk mogelijk altruïstische motief is Apple een bedrijf waar hele leven van de werknemers draait rondom zowel creatie als gebruik van hun eigen producten en diensten.

Ik ben vrij zeker dat de gedachte bespioneerd te worden, Apples management en werknemers hetzelfde kriebelige gevoel geeft als de rest van ons. Sterker nog, ik denk dat zij voelen technisch gefaald te hebben als blijkt dat hun producten makkelijk gehackt kunnen worden. Er is weinig dat programmeurs zo haten als te merken dat hun code kan worden misbruikt. Niemand zit te wachten op het soort veroordelingen waar Apple mee geconfronteerd werd toen een simpele programmeerfout leidde tot een ernstige fout in SSL.

Dit werkt door in Apples productbeslissingen. iCloud-sleutelhanger kan zo ingesteld worden dat het in wezen "NSA-proof" is. (Zie "Hoe bescherm je je iCloud-sleutelhanger tegen de NSA?", 1 maart 2014.) Apple vernietigt zelfs fysiek de hardware-smartcards die nodig zijn om toegang te krijgen tot belangrijke beheersystemen, vanwege de kleine kans dat een werknemer daadwerkelijk meerdere meesters dient.

Zowel FaceTime als Berichten ondersteunt eind-tot-eindversleuteling. Apple kan dat proces technisch manipuleren en veranderen, maar niet makkelijk omdat het, naar het aanziet, een grote wijziging in de architectuur vereist. En het bedrijf heeft een helder standpunt op het gebied van iOS-versleuteling.

Denk vanuit het standpunt van Apple. Door oorzaken buiten hun bereik is Apple nu het grootste technologie-doelwit in de wereld, van criminele organisaties, buitenlandse inlichtingendiensten en zelfs hun eigen regering. En het doelwit zijn de hulpmiddelen en diensten waar alle Apple-medewerkers op vertrouwen op elk moment van elke dag. Het is moeilijk een grotere motivatie te vinden voor extra inzet op veiligheid en privacy en het feit dat zelfs de CIA-onderzoekers worstelen om Apple-producten aan te kunnen vallen, laat zien dat deze beveiligingsinvesteringen vruchten afwerpen.

Dat is een sterke motivatie, helemaal omdat het nou eenmaal de taak van spionnen is om te spioneren, zelfs als het betekent dat er gebreken worden gevonden in producten die thuis gemaakt zijn, maar in het buitenland gebruikt worden. Apples beveiliging is niet perfect. Er zullen altijd nieuwe gebreken worden onthuld, waarschijnlijk vaker dan iemand van ons zouden willen. Maar nu Apple zijn inzet in het beveiligingsspel verhoogd heeft om zelfs de meest capabele inlichtingendiensten in de wereld te blokkeren, is de gemiddelde gebruiker de grootste winnaar.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 16 maart 2015

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: PAB, HV, JWB]

Beveiligingsupdate 2015-002 (Mountain Lion, Mavericks en Yosemite) -- Apple heeft Beveiligingsupdate 2015-002 uitgebracht voor OS X 10.8 Mountain Lion, 10.9 Mavericks en 10.10 Yosemite. Het belangrijkst is de oplossing voor de kwetsbaarheid FREAK (kort voor "Factoring RSA Export Keys"), die een aanvaller kan misbruiken om SSL-/TLS-gecodeerd verkeer te onderscheppen en vervolgens communicatie tussen de client en de server te lezen of te veranderen. Beveiligingsupdate 2015-002 lost ook een kwetsbaarheid op in de afhandeling door IOAcceleratorFamily en IOSurface van seriële objecten voor alle drie de besturingssystemen. Voor Yosemite fikst de Beveiligingsupdate lekkende kernel-adressen en heap-permutatiewaarden van de kernel-interface mach_port_kobject en is de bounds checking voor iCloud-sleutelhanger verbeterd voor meerdere buffer-overflows. Beveiligingsupdate 2015-002 is verkrijgbaar via Software-update of via een directe download van de downloads-website van Apple Support. Merk op dat er twee updates beschikbaar zijn voor 10.10 Yosemite: één voor Macs van begin 2015 (dat wil zeggen, die vorige week aangekondigd zijn, zie "Nieuwe 12 inch-MacBook voegt zich bij updates van MacBook Air en MacBook Pro", 9 maart 2015) en één voor oudere Macs. (Gratis. Voor 10.8 Mountain Lion, 177,3 MB; voor 10.9 Mavericks, 62,3 MB; voor 10.10.2 Yosemite, 5,4 MB; en voor Yosemite op Macs van begin 2015, 5 MB)

Reacties - Beveiligingsupdate 2015-002 (Mountain Lion, Mavericks en Yosemite)

DEVONthink/DEVONnote 2.8.4 -- DEVONtechnologies heeft alle drie de versies van DEVONthink (Personal, Pro en Pro Office) en DEVONnote geüpdatet naar versie 2.8.4. De drie versies van DEVONthink en DEVONnote kennen een vereenvoudigde werkwijze om bestanden en mappen aan databases toe te voegen vanuit de Finder: je kunt slepen met de Command-toets ingedrukt. Deze actie importeert de bestanden in de Devon-database en verplaatst de oorspronkelijke bestanden naar de prullenbak. Alle vier de apps kennen nu ook op datum gebaseerde slimme-groepcriteria, werken nu beter samen met OS X 10.10.2 Yosemite (waarbij problemen zijn opgelost met de groepenselectie en het Groups & Tags-paneel, en bij het scrollen door pdf's via het toetsenbord), bieden nu ondersteuning voor .webhistory- en .webbookmark-bladwijzerbestanden, onthouden nu de tags van documenten nadat die zijn opgesplitst, en hebben nu een verbeterde Franse lokalisatie. (Alle updates gratis. DEVONthink Pro Office, nieuw $ 149,95, toelichting; DEVONthink Professional, nieuw $ 79,95, toelichting; DEVONthink Personal, nieuw $ 49,95, toelichting; DEVONnote, nieuw $ 24,95, toelichting; 25 procent korting voor TidBITS-leden op alle versies van DEVONthink en DEVONnote. 10.7.5+)

Reacties - DEVONthink/DEVONnote 2.8.4

iMovie 10.0.7 -- Apple heeft iMovie 10.0.7 vrijgegeven. Deze versie ondersteunt bladeren in en content toevoegen vanuit Moments, Collections, Favorites en Albums in in de nieuwe app Foto's voor OS X (op dit moment alleen nog als bèta-versie verkrijgbaar; zie Jason Snells "Eerste indrukken van Foto's voor OS X bèta", 9 februari 2015). iMovie toont nu onder de Viewer altijd de knoppen Play/Pause, Prev/Next en Full Screen voor simpeler navigeren, en heeft de knop Record Voiceover nu onder de Viewer zodat je er eenvoudiger bij kan als je iets wilt inspreken. Deze update ondersteunt ook het Sony XAVC-S-formaat en verhelpt niet nader genoemde stabiliteits- en compatibiliteitsproblemen. (Nieuw $ 14,99 in de Mac App Store, gratis update, 2,0 GB, 10.10+)

Reacties - iMovie 10.0.7

Evernote 6.0.7 -- Evernote heeft versie 6.0.7 van zijn gelijknamige app voor informatiebeheer uitgebracht, in een poging om het hoge CPU-gebruik te verminderen en iets te doen aan de algehele traagheid bij het bewerken van notities, hoewel een grotere verbetering is toegezegd voor de volgende versie om deze problemen volledig te verhelpen. De update zorgt ervoor dat de knop om bestanden toe te voegen alle gedeelde notities en notitieboeken laat zien in een Work Chat, zorgt ervoor dat je de werkbalk naar eigen goeddunken kunt aanpassen, lost een probleem op met het slepen en neerzetten van een afbeelding in een notitie (en plakt bijlagen nu altijd aan het eind van een notitie), lost een probleem in OS X 10.9 Mavericks op met het plakken van URL's die een van de tekens & en ? bevatten, en lost een probleem op met het doorzoeken van pdf's. Op het moment van schrijven zit de Mac App Store-editie nog steeds vast op versie 6.0.6. (Gratis via Evernote of de Mac App Store, 64,6 MB, toelichting, 10.7.5+)

Reacties - Evernote 6.0.7

GraphicConverter 9.6 -- Lemkesoft heeft GraphicConverter 9.6 uitgebracht, met een reeks aan nieuwe functies en verbeteringen voor dit eerbiedwaardige hulpprogramma om afbeeldingen te converteren en te bewerken. De update brengt ondersteuning voor het importeren van Photoshop Pattern-bestanden, een batchgewijze conversie van SVG naar PDF (vector), ondersteuning voor drukgevoelige pennen middels het Brush-gereedschap, een automatische Rode-ogenfunctie, de mogelijkheid om kanalen links en rechts te wisselen, en ondersteuning voor het importeren en exporteren van BPG-afbeeldingen (BPG = Better Portable Graphics). Hij verbetert ook decodering van MIME, laat in de Open Street Map-weergave een markeerstift zien, zorgt ervoor dat beschadigde GPS-gegevens niet langer zullen melden dat een bestand GPS-gegevens bevat, en updatet de Noorse lokalisatie. ($ 39,95 nieuw van Lemkesoft of de Mac App Store, gratis update, 234 MB, toelichting, 10.7+)

Reacties - GraphicConverter 9.6

Mailplane 3.4.1 -- Uncomplex heeft Mailplane 3.4.1 uitgebracht, dat een langlopende crash verhelpt die te maken heeft met Streak, de invoegtoepassing om klantrelaties te beheren. Het Gmail-specifieke e-mailprogramma laat je nu ook instellen hoe Mailplane omgaat met conversie van afbeeldingen, brengt ondersteuning voor het gebruik van het glijgebaar met twee vingers om in de browse-geschiedenis vooruit of achteruit te gaan, laat je zelf sneltoetsen definiëren voor Compose Note to Self en Toggle Do Not Disturb (via Preferences > Shortcuts), en laat je weten (met een "M" in de statusbalk) als er fouten of verbindingsproblemen zijn. ($ 24,95 nieuw, gratis update, 34,3 MB, toelichting, 10.7+)

Reacties - Mailplane 3.4.1


ExtraBITS, 16 maart 2015

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: GvH, HV]

In de serie koppelingen van deze week: Adam Engst had het in de podcast The Tech Night Owl over de laatste aankondigingen van Apple, Google onthulde een nieuwe Chromebook Pixel, wij hebben getest of de verandering van Apples MacSafe-connector naar USB-C een risico is voor de 12 inch-MacBook, product-ontwikkelaar Greg Koenig heeft nauwkeurig het fabricageproces van de Apple Watch onderzocht, de Wall Street Journal legde uit hoe Apple het plaatselijke winkelcentrum aan het overnemen is, en Josh Centers sprak bij The Dan Benjamin Hour over het hacken van Apple door de CIA.

Adam bij The Tech Night Owl -- Op de laatste aflevering van The Tech Night Owl schuift Adam Engst aan bij gastheer Gene Steinberg om te spreken over de vele aankondigingen tijdens het "Spring Forward"-evenement, waaronder de Apple Watch, de 12 inch-MacBook (met speciale aandacht voor USB-C en het nieuwe toetsenbord), en de prijsverlaging van de Apple TV.

Reacties

De nieuwe Chromebook Pixel daagt de 13 inch-MacBook Pro uit -- Hij heeft het niet gemunt op de kleine, nieuwe 12 inch-Powerbook, maar de nieuwe Chromebook Pixel van de tweede generatie toont trots zijn specificaties en prijzen, die een directe concurrentie betekenen voor de 13 inch-MacBook Pro met het Retina-beeldscherm. (Lees voor achtergrondinformatie "Googles Chromebook is een prima laptop voor erbij", 24 februari 2014.) De nieuwe laptop, die op het Chrome-besturingssysteem draait, is een beetje kleiner en lichter dan de MacBook Pro, maar heeft toch een 12.85 inch-aanraakscherm van 2560 x1700 pixels van Retina-kwaliteit, en kan ook een extern 4K-beeldscherm aansturen. Zijn aansluitmogelijkheden zijn twee USB-C-poorten voor opladen en randapparatuur, twee standaard-USB-poorten en een SD-kaartlezer, en daarnaast dubbelbands 802.11ac wifi en Bluetooth 4.0 (helaas nog geen LTE-optie). Zijn batterij houdt het 12 uur vol, en er is een 720p videocamera. Er zijn twee modellen: één met een 2,2 GHz Intel Core i5-cpu, 8 GB aan RAM en 32 GB aan flash-opslag voor $ 999, en een ander met een 2,4 GHz Intel Core i7, 16 GB aan RAM en 64 GB opslag voor $ 1299 [niet beschikbaar in Nederland - nvdv].

Reacties

Zal de nieuwe MacBook op de grond te pletter vallen? -- Nu de nieuwe MacBook de MacSafe-connector voor het opladen heeft verlaten ten gunste van de standaard USB-C, vragen veel Mac-bezitters zich af of Apples nieuwste notebook kwetsbaar zal kunnen zijn met zijn mogelijk rampzalige struikeldraad. Het antwoord is: ja, het MacBook kan aan zijn oplaadkabel de werktafel af worden gesleurd. Bij Macworld levert Glenn Fleishman het bewijs door middel van een stukje indrukwekkend gedetailleerde natuurkunde volgens Newton.

Reacties

Onderzoeken hoe de Apple Watch gemaakt wordt -- Als je gefascineerd bent door het ontwerp van de Apple Watch en je je afvraagt hoe die eigenlijk gemaakt wordt, dan wil je zeker dit gedetailleerde blogbericht lezen van de hand van productontwerper Greg Koenig. Koenig loopt stap voor stap door de video's van de fabricage, beschrijft dat proces en geeft achtergrondinformatie over de materialen en technieken die gebruikt zijn.

Reacties

Apple Stores zijn belangrijk voor winkelcentrumbezoek -- Van oudsher zijn de zogeheten 'anchor stores' de drijvende kracht achter winkelcentra. Maar met de teruggang van de belangstelling voor de klassieke warenhuizen is het Apple die die taak vaak heeft overgenomen. Een Apple Store kan de totale omzet van een winkelcentrum met 10 procent doen toenemen, en het gevolg is dan ook dat Apple gunstigere huurovereenkomsten kan sluiten dan andere winkels van vergelijkbare omvang.

Reacties

Josh Centers spreekt over hacken door de CIA op The Dan Benjamin Hour -- Eindredacteur Josh Centers bezocht The Dan Benjamin Hour om te spreken over de onthullingen dat de CIA zich bezighoudt met het kraken van de beveiliging van Apple-apparaten. Josh geeft een overzicht van de onthullingen, en gaat in op wat gemiddelde gebruikers kunnen doen om zichzelf te beschermen (en dat is niet heel veel).

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef hem gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een koppeling maken indien de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2015 TidBITS Publishing Inc. reuse governed by this Creative Commons License.
TidBITS Publishing: 50 Hickory Road, Ithaca, NY 14850, USA 607-216-8248

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands