TidBITS#1260, 23 februari 2015

De volledige Take Control-catalogus is vanaf nu tot en met 25 februari 2015 verkrijgbaar met een korting van 50 procent. Wacht niet langer en grijp je kans! Apple heeft een reparatieprogramma aangekondigd voor bepaalde MacBook Pro-modellen met videoproblemen. Josh Centers legt uit hoe je je Mac gratis kunt laten repareren. De app Book Proofer van Apple deed het niet meer in Yosemite, maar Michael Cohen legt uit hoe je je EPUB's met iBooks op een iOS-apparaat kunt testen. Er is al veel gezegd over de door de FCC voorgestelde regelgeving inzake netneutraliteit, maar Josh merkt op dat die voor veel van onze breedbandproblemen geen oplossing biedt. FunBITS is er ook weer deze week, met een bespreking door Julio Ojeda-Zapata van de dienst Sling TV, waar je voor $ 20 per maand zonder kabel veel basis kabelzenders krijgt. En ten slotte hebben we ook een nieuw hoofdstikel van Joe Kissells "Take Control of Security for Mac Users" over betere wachtwoorden. Vermeldenswaardige software-releases deze week zijn onder meer VMware Fusion 7.1.1, Coda 2.5.6, Audio Hijack 3.0.2, DEVONagent Lite, Express en Pro 3.9, OmniFocus 2.1 en Airfoil 4.8.13.

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Bespaar 50% tijdens de Take Control-kortingsactie van februari

Nu we hier op het hoofdkantoor van Take Control te maken hebben met opwaaiend sneeuw en dalende temperaturen, vonden wij het tijd om het seizoen op te fleuren met een kortingsactie. Dat is leuker dan weer een keer de stoep sneeuwvrij maken! Dus wat voor weer het ook bij jou is, dit is het moment om, tot en met 25 februari 2015, met 50 procent korting je Take Control-bibliotheek aan te vullen. Al onze boeken zijn DRM-vrij en beschikbaar als PDF-, EPUB- en Mobipocket- (Kindle-)bestand, dus je kan alle Mac- en iOS-adviezen lezen waar en wanneer je maar wilt, en op ieder apparaat dat je hebt.

Vanaf het moment dat Apple vorig jaar de grote updates OS X Yosemite en iOS 8 uitbracht, zijn onze auteurs hard aan het werk geweest om te testen en updates en nieuwe titels te schrijven, met als doel de best bijgewerkte antwoorden op al je Mac- en iOS-vragen te geven.

Kijk met name eens naar onze nieuwe flitsende Take Control Crash Course-boeken, die de eersteklas informatie brengen die je van ons gewend bent, maar dan in kortere magazine-achtige artikeltjes, zodat je die snel en tussendoor kunt lezen. We hebben Crash Courses over Yosemite, iOS 8 en "Digital Sharing for Apple Users". Die laatste legt uit hoe je rendabel kunt werken in het hedendaagse ecosysteem van apparaten, diensten en samenwerkingen.

In onze catalogus zijn nog meer sprankelende boeken met 50 procent korting beschikbaar, dus nu kan je flink instructieboeken inslaan voor het geval je die nu of over een tijdje nodig hebt, waaronder titels over upgraden naar Yosemite, je Mac automatiseren, een papierloos kantoor opzetten, het verrassend behulpzame programma LaunchBar, AirPort wifi-netwerken, de Apple TV en nog veel meer. Kleine revisies zijn bij ons gratis, dus je kan je bibliotheek het hele jaar bijgewerkt houden!

En natuurlijk gaan we er niet van uit dat je alle boeken van kaft tot kaft leest. Gebruik gewoon de inhoudsopgave en de "Quick Start" om meteen naar dat onderwerp te gaan waarin we uitleggen wat je wilt weten.

Dank voor het steunen van de Take Control-reeks. We hadden het niet zonder jou kunnen doen! En als we je snel even om een gunst mogen vragen: het zou geweldig zijn als je mensen zou willen vertellen over deze kortingsactie, want de opbrengsten zijn een grote hulp voor onze auteurs en zo kunnen zij weer aan de slag voor nieuwe boeken.

Apple maakt reparatieprogramma bekend voor videoproblemen in MacBook Pro

Blijkbaar heeft Apple ons artikel over grafische problemen met de MacBook Pro uit 2011 gelezen (zie Topher Kesslers "Apples verbijsterende antwoord op problemen met beeldschermen MacBook Pro 2011", 13 februari 2015), en het beschamend genoeg gevonden om een aanvullend reparatieprogramma bekend te maken voor wie dit probleem heeft. (Oké, ons artikel zal er niet veel mee te maken hebben, maar de timing was een beetje te goed.) Apple zal mensen die al voor een reparatie hebben betaald, ook terugbetalen.

Het aanvullende reparatieprogramma geldt voor 15- en 17 inch-MacBook Pro-modellen die gemaakt zijn in 2011 en 15 inch-MacBook Pro modellen met Retina-beeldscherm gemaakt tussen midden 2012 en begin 2013. Als je een dergelijk model hebt en de volgende problemen doen zich voor, dan komt het in aanmerking voor een gratis reparatie door Apple:

Je kunt het serienummer van je MacBook Pro invoeren op de pagina Check Your Service and Support Coverage [Controleer uw service- en supportdekking - nvdv] van Apple om te zien of hij in aanmerking komt.

Als je computer in aanmerking komt en met het probleem af te rekenen heeft, breng je hem voor reparatie naar een Apple Store of een erkende Apple-serviceprovider. Je kunt ook naar 800-275-2273 bellen voor een gefrankeerde doos waarin je je MacBook Pro naar het dichtstbijzijnde Apple Repair Center kunt sturen.

Als je al betaald hebt voor een reparatie door Apple of een erkende Apple-serviceprovider, dan zal Apple contact met je opnemen om de terugbetaling te regelen. Als ze je niet gecontacteerd hebben, dan kun je Apple zelf contacteren via een koppeling onderaan de pagina van het aanvullende reparatieprogramma.

Hoofdstuk 5 van "Take Control of Security for Mac Users" beschikbaar

In de aflevering van "Take Control of Security for Mac Users" van deze week besteedt Joe Kissell aandacht aan de sleutels voor het koninkrijk: wachtwoorden. In het kort stelt hij dat als je de vraag 'Wat is je wachtwoord?' kunt beantwoorden, je niet één, maar twee problemen hebt. Je zou vele wachtwoorden moeten hebben, en veel zouden zo lang en complex moeten zijn dat je ze niet eens kunt onthouden.

In hoofdstuk 5, "Improve Your Passwords", legt Joe uit waarom dit zo belangrijk is, heeft hij aandacht voor de aspecten die een wachtwoord 'sterk' maken, heeft hij suggesties voor wachtwoordbeheerders die het maken van sterke wachtwoorden eenvoudig maken en moedigt hij je aan om meteen een paar wachtwoorden te veranderen.

Als je "Take Control of Your Passwords" van Joe al gelezen hebt, kun je dit hoofdstuk overslaan, want het is de managementsamenvatting van dat boek. Omgekeerd is dat boek, met 104 in plaats van 9 pagina's over wachtwoorden, een aanrader als je meer over dit onderwerp wilt weten.

Een korte samenvatting van het voorafgaande: de eerste twee hoofdstukken van "Take Control of Security for Mac Users" zijn beschikbaar voor iedereen, maar de daaropvolgende hoofdstukken zijn alleen voor TidBITS-leden. Een TidBITS-lidmaatschap geeft ook andere voordelen, maar het belangrijkste is dat TidBITS feitelijk hierop drijft. Jouw steun is echt nodig. Als je al lid bent, hoef je alleen maar op de TidBITS-site in te loggen met je e-mailadres, om de resterende hoofdstukken te lezen en opmerkingen te plaatsen.

De volledige e-boekversie van "Take Control of Security for Mac Users" zal voor iedereen te koop zijn zodra het boek af is, als PDF-, EPUB- en Mobipocket- (Kindle-)bestand.

EPUB's testen met iBooks op een iPad

In de bijbel staat in Prediker 12 vers 12: 'van vele boeken te maken is geen einde' (Statenvertaling). Bijna iedere uitgever zal het hiermee eens zijn. Voor diegenen die e-boeken maken in het EPUB-formaat (het formaat waarin de meeste boeken in de iBooks Store van Apple staan) leverde Apple een klein maar nuttig gereedschap om dit te versnellen: Book Proofer.

Deze kleine app stelde makers van e-boeken in staat om alle bestanden waaruit een EPUB bestaat op een Mac te bewerken, en tegelijkertijd zo'n EPUB in ontwikkeling te tonen in iBooks op een iPad of een iPhone. Als je apparaat met de Mac verbonden was, kon je de wijzigingen vrijwel meteen zien. Echt heel handig, maar vanaf iOS 8 en OS X 10.10 Yosemite werkte de app niet meer.

Dit onverwachte overlijden van Book Proofer zorgde zorgde voor veel consternatie onder e-boekproducenten (waar ik mijzelf toe reken). Zonder Book Proofer moeten we alle bestanden van een EPUB bewerken, die EPUB in iBooks laden, de resultaten bekijken, en als die resultaten niet goed genoeg zijn, het boek uit iBooks verwijderen en de hele cyclus herhalen.

Apple leek een oplossing te bieden in het Advanced-menu (dat je eerst aan moet zetten in iBooks via iBooks > Voorkeuren > Geavanceerd). Daar zit dan een optie 'Voeg ePub aan bibliotheek toe als proef...' in. Dat commando lijkt frustrerend genoeg niet te werken. Als je ervoor kiest, zie je een Mac-dialoogvenster waarin je EPUB's niet kunt selecteren!

Toch blijkt het commando wel te werken, alleen niet met een normaal EPUB-bestand. Hier is de truc, in vier delen, om het werkend te krijgen.

Het eerste deel van de truc heeft ermee te maken dat je moet begrijpen dat een EPUB-bestand eigenlijk een Zip-archief is. Het archief bevat alle bestanden die samen een EPUB vormen: de HTML-bestanden die de teksten en lay-out van het boek leveren, de afbeeldingsbestanden die voor de illustraties en het omslag gebruikt worden, de bestanden die de inhoudsopgave en de andere metagegevens (zoals de titel, het genre en de uitgever) opslaan, enzovoort. Wat je als boekontwikkelaar met het oude, nu disfunctionele Book Proofer kon doen, was al deze bestanden in een gewone Finder-map plaatsen en die map gebruiken als "boek" om een drukproef van te maken.

Het tweede deel van de truc is het "pakket"-formaat dat de Mac ondersteunt. Een pakket is feitelijk gewoon een map, die door de Finder wordt behandeld als een enkel bestand indien de naam eindigt met één van een reeks speciale bestandsnaam-extensies. Het blijkt dat allerlei dingen op je Mac die eruit zien als bestanden, eigenlijk pakketten zijn. Zo is een Pages-document feitelijk een pakket, een map met een reeks bestanden erin. Je kunt de inhoud van een pakket zien door in de Finder op een pakket te control-klikken, en Toon pakketinhoud te kiezen uit het contextuele menu. Er gaat dan een Findervenster open, en je hebt dan toegang tot alle verpakte bestanden. Je kunt ze ook bewerken.

Het derde deel van de truc is de simpele AppleScript-applicatie van Paul Durrant, ePub Zip/Unzip, die je kunt downloaden vanuit de onderkant van het eerste bericht in zijn MobileRead-discussie: gooi een EPUB op die app en de bestanden worden geëxtraheerd naar een nieuwe map. Gooi die map terug op de app en het wordt weer gezipt tot een normale EPUB. (Let op: Pauls AppleScript is niet ondertekend, dus moet je control-klikken op het pictogram in de Finder, Open kiezen uit het contextuele menu en vervolgens toestemming geven om het te draaien.)

Het vierde deel van de truc, en het deel dat het mogelijk maakt om een drukproef te maken, gaat als volgt: neem een Finder-map die alle bestanden bevat voor een EPUB en voeg de extensie .epub toe aan de naam van de map. De Finder waarschuwt je wellicht dat dit gevolgen kan hebben als je het met de hand doet, maar in dit geval zijn de gevolgen in jouw voordeel: de map wordt een pakket dat in de Finder verschijnt als een EPUB, en het is dit speciale pakket dat iBooks op de Mac je laat toevoegen als een drukproef aan je iBooks-bibliotheek op je Mac. Gelukkig hoef je de map niet handmatig te hernoemen: de nieuwste versie van de ePub Zip/Unzip-app kan dit automatisch voor je doen. Hij voegt _pkg.epub toe aan de mapnaam wanneer het een EPUB ontzipt.

Wanneer je een EPUB-pakket openmaakt met het het commando 'Add ePub to Library as Proof', verschijnt het in iBooks op de Mac met een speciale badge die het als drukproef bestempelt. Deze drukproef opent net zoals een gewone EPUB, en je kunt hem precies zo lezen als elke andere EPUB.

Maar het venster van de drukproef heeft een nieuwe knop: Apparaten. Klik erop, en je krijgt de mogelijkheid om het boek niet alleen op je Mac te bekijken, maar ook op een willekeurig iOS-apparaat dat je aan je Mac hebt verbonden via usb.

Wanneer je deze stappen hebt doorlopen, kun je veranderingen maken en ze voorvertonen. Open het EPUB-pakket op je Mac met het commando Toon pakketinhoud, en bewerk wat je maar leuk vindt. Zodra je een verandering maakt in één van de EPUB-bestanden, verschijnt deze binnen enkele seconden op je Mac en op aangesloten iOS-apparaten.

Wanneer je klaar bent met bewerken, maak je weer een normaal EPUB-bestand van het pakket door het opnieuw op ePub Zip/Unzip te slepen. (Als je de naam van het pakket handmatig wilt veranderen, kies dan in de Finder 'Bestand > Toon info' en verwijder daarna in het Info-venster de extensie .epub van de naam van het pakket. Je kunt de extensie niet rechtstreeks in de Finder verwijderen, omdat daarmee de extensie alleen onzichtbaar wordt. Hij blijft aanwezig.)

Daarna ben je klaar om je boek uit te geven... en met het volgende te beginnen. Van vele boeken te maken is geen einde, nietwaar?

[Noot van de auteur: Nadat ik de eerste versie van dit artikel geschreven had, wijzigde Paul Durrant zijn app ePub Zip/Unzip, zodat die nu automatisch _pkg.epub toevoegt aan de mapnaam, en mappen die die extensie hebben herzipt wanneer ze op de app gesleept worden. Ik heb het artikel bijgewerkt om weer te geven hoe de nieuwe versie van zijn app werkt. Bovendien opent de app, als het EPUB-pakket de standaard OEBPS-map bevat, ook het pakket voor je naar die ingesloten map (maar als die interne map ontbreekt of een andere naam heeft, krijg je een foutmelding en moet je het pakket handmatig openen). Bedankt, Paul!]

Controverse netneutraliteit overschaduwt Amerikaanse breedbandnarigheden

Na een jaar van nagelbijtend wachten op het lot van netneutraliteit in de Verenigde Staten, verraste en verrukte de Federal Communications Commission (FCC) met de onthulling van plannen om internet-aanbieders voortaan te zien als common carriers (zie "FCC zet alles in op netneutraliteit", 7 februari 2015).

Maar je kan de kurk weer terugstoppen in de champagnefles, Sparky, want we hebben nog niks gewonnen. Deze nieuwe regels zijn misschien fantastisch, maar ze brengen op geen enkele manier breedband bij hen die het nodig hebben. De telecombedrijven houden genoeg kracht over om concurrenten te verpletteren en jouw ervaring te bepalen.

Gegarandeerd gelijke toegang tot alle online diensten is weliswaar belangrijk, maar die garantie is vrijwel betekenisloos als veel Amerikanen geen toegang hebben die goed genoeg is om van deze diensten gebruik te maken, of beperkt worden door grenzen op hun data-abonnement.

Leven in het kruipspoor -- Ik ben relatief gelukkig voor wat betreft internettoegang. Ondanks dat ik in een klein, verlaten stadje in landelijk Tennessee leef, heb ik een zakelijke Comcast-aansluiting met gegarandeerde snelheden van 50 Mb/s down- en 10 Mb/s upload en geen beperking in datagebruik.

Maar ik hoef niet ver te reizen om vrienden te ontmoeten die niet zoveel geluk hebben. Buiten het kleine gebied waar Comcast hier in de buurt zijn dienst levert, is ons plaatselijke telefoonbedrijf, North Central Telephone Cooperative (NCTC), de enige mogelijkheid. Hun hun DSL-snelheden kunnen hopeloos traag zijn.

Een tijdje terug was ik bij een vriend in huis die een stuk buiten de stad wonen. We hadden het erover hoe je een kapot iPhone-scherm kon vervangen, en ik zei hem dat je het gereedschap ervoor op Amazon kon vinden. Het duurde meerdere minuten om op Amazons website te komen. En zelfs toen was die nog niet 100% geladen. Een stuitende herinnering aan hoe verschrikkelijk Amerikaanse breedband kan zijn. Toegang tot alle websites met gelijke snelheid hebben is zinloos als die toegang allemaal even slecht is.

Mijn vriend vertelde me dat hij rond de $ 80 per maand betaalde voor die DSL-aansluiting en de vereiste telefoonlijn, inclusief belasting en toeslagen. Het zou een 512 Kb/s download-snelheid moeten bieden, maar hij zei dat het meestal rond de 23 Kb/s lag. Langzamer dan mijn inbelverbinding uit 1998. Gelukkig heeft hij onlangs de mogelijkheid gekregen om op een veel betere verbinding over te stappen. Iets waar ik zo op terug kom.

Toen ik dat had meegemaakt, begon ik me af te vragen hoeveel Amerikanen nog meer opgezadeld zaten met trage verbindingen. Volgens het nieuwste "State of the Internet-rapport van Akamai, over het derde kwartaal van 2014, is de gemiddelde Amerikaanse download-snelheid 11,5 Mb/s. Als je naar de optimistischere cijfers van de FCC kijkt, is het meer in de buurt van 18 Mb/s. Maar gemiddeldes kunnen misleidend zijn, omdat het bereik hele trage snelheden omvat zoals die van mijn vriend en snelle zoals de 1 Gb/s-dienst die in enkele delen van het land beschikbaar zijn. (En als je je afvraagt hoe het dan met de mediaan zit: de FCC vermeldt een mediaan als Amerikaanse download-snelheid van 18,43 Mb/s in 2013. Alleen: om de een of andere reden sluit de FCC verbindingen van 4 Mb/s uit van deze berekening.)

Ik hoef niet ver te reizen om Gigabit-downloadsnelheden te vinden. In 2010 begon de stad Chattanooga, hier in Tennessee, stedelijk breedband van 1 Gb/s te bieden. Ze noemen het de snelste verbinding op het westelijke halfrond, en het kost slechts $ 69,99 per maand. (Mijn zakelijke Comcast-aansluiting kost ongeveer $ 100 per maand.) Binnenkort krijgen mijn vrienden in Nashville een soortgelijke dienst wanneer Google Fiber daar uitgerold wordt.

Het glasvezelnetwerk in Chattanooga heeft ervoor gezorgd dat het een beetje een groeistad geworden is voor technologiebedrijven. Zo is er een Amazon-distributiecentrum, het Noord-Amerikaanse hoofdkantoor van Volkswagen, Claris Networks, Co.Lab, EDOps en Lamp Post Group. Velen denken dat Tennessee een boerenkinkel-staat is om overheen te vliegen (als ze er überhaupt al aan denken), maar als je verder kijkt dan de pick-up trucks, camouflage, cowboy-laarzen en geweren, zie je dat we hier in het zuiden onze eigen kleine Silicon Valley aan het opzetten zijn.

Goed bestuur heeft een grote invloed op de economie van Tennessee gehad, maar laat je niet misleiden. Onze wetgeving staat bol van gênante domheden. Ik zou een boek vol kunnen schrijven over misstappen in mijn staat, maar één kwestie springt eruit: de staat Tennessee heeft strikte beperkingen op het gemeentelijk breedband geplaatst, wat heeft verhinderd dat Chattanooga zijn netwerk kon uitbreiden naar aangrenzende gebieden. Tennessee staat hier niet alleen in. Het is een van de 20 staten die dergelijke beperkingen, waar meestal voor gelobbyd is door de grote telecombedrijven, heeft vastgesteld. En er is meestal gekozen voor "bedrijfsvriendelijke" belangen.

Dit is niet uitsluitend een partijen-kwestie. Het Center for Public Integrity heeft achterhaald hoe de grote telecom-aanbieders breedband-internet in Tennessee, maar ook in andere staten, hebben weten tegen te houden, en schetst een beeld van Janice Bowling, Senator voor de staat Tennessee, die fel strijd heeft geleverd met AT&T om gemeentelijk breedband-internet verder uit te rollen. Ze zei: "Ik geloof in het kapitalisme en de werking van de vrije markt. Maar als de kapitalisten het niet doen, dan moeten de inwoners van Tennessee het zelf kunnen en mogen doen".

Het pleit voor de FCC dat ze (met een duwtje in de rug van de regering-Obama) werken aan voorstellen om de breedbandrestricties in Tennessee en North Carolina terug te draaien. Deze voorstellen zullen echter zeker op weerstand stuiten binnen de FCC, in het Congres, bij de staten en bij de telecom-aanbieders. En het is nog maar de vraag of een federale instelling besluiten van de staatsoverheid terug kan draaien.

Maar overheidsvoorstellen en zelfs geld zijn niet altijd genoeg om het breedbandgat te dichten. Laten we nog even teruggaan naar mijn eigen omgeving, waar de lokale netwerkaanbieder, NCTC, 50 miljoen dollar van de federale overheid kreeg, in het kader van het Broadband Infrastructure Investment Program, onderdeel van de American Reinvestment & Recovery Act. Het doel van deze subsidie was de aanleg van een hogesnelheids-glasvezelnetwerk in het verzorgingsgebied van de NCTC.

Dat is de dienst waar mijn vriend zich zojuist voor heeft aangemeld. Maar dat lijkt wellicht mooier dan het is, getuige de glasvezel-prijzen en -snelheden van NCTC. Mocht je net met een drankje in de hand zitten, dan raad ik je aan om wat je in je mond hebt door te slikken en je glas even op tafel te zetten voordat je verder leest:

En deze prijzen gelden alleen als je tegelijkertijd een vaste telefoonlijn neemt. Dit zijn geen prijzen en snelheden waar je normaliter aan denkt als je aan glasvezel denkt, eerder aan een katoenen draadje. De FCC vindt de helft van deze snelheden niet eens onder breedband vallen.

Begrijp me niet verkeerd, deze snelheden zijn een grote verbetering van dienstverlening voor het platteland in deze gemeenschap. Mijn vriend is zeer te spreken over zijn 12 Mbps verbinding (waar hij ongeveer 130 dollar per maand betaalt, als je de vaste telefoonlijn, belasting en overhead meerekent). Het geeft hem toegang tot diensten die de meesten van ons als vanzelfsprekend zien, maar het haalt het niet bij wat er in Chattanooga gebeurt, waar gebruikers 1 Gbps krijgen voor de prijs waar NCTC 30 Mbps voor levert.

Maar het is dan ook treurig gesteld met de verbreiding van breedband in de VS, volgens Akamai. Het goede nieuws is, dat 73 procent van de Amerikanen een verbinding hebben met een downloadsnelheid van meer dan 4 Mbps. Maar het aantal Amerikanen met snelheden boven de 10 Mbps is maar 39 procent. En het aantal Amerikanen met downloadsnelheden van 15 Mbps of meer, minimaal vereist voor 4K video, is maar 19 procent. En 4K video mag dan anno 2015 nog een luxe lijken, dergelijke bandbreedtes zullen voor de volgende generatie online-diensten onontbeerlijk zijn. Stel je eens voor dat je vandaag de dag een verbinding zou hebben waarmee je niet eens 1080p video kan streamen. Wereldwijd zitten de VS niet bij de 20 beste landen voor wat betreft de verbreiding van breedband.

Wellicht vind je het slechte internet op het platteland van Amerika niet zo interessant. Misschien behoor je tot de gelukkigen die toegang hebben tot Google Fiber of Verizon FiOS. Of misschien ben je net als ik en woon je in een dorp of stad waar het internet ruim voldoende is voor je eisen.

Maar dit probleem gaat ons allen aan. Met het groter worden van de kloof tussen arm en rijk, wordt ook de breedbandkloof groter. Stel je eens voor hoe anders je leven zou zijn zonder snelle toegang tot Google, Wikipedia, Amazon, en Netflix, en andere diensten. Of erger nog, stel je voor hoe achtergesteld je kinderen zouden zijn zonder deze hulpbronnen.

Als je in een stad woont, net als steeds meer Amerikanen, ben je wellicht niet zo geïnteresseerd in je landgenoten op het platteland, maar het gaat wel om de mensen die je voedsel verbouwen, de dieren voor je vlees houden, je water bottelen, je auto's assembleren, en veel andere zaken die je dagelijks gebruikt creëren. En met het verdwijnen van Amerikaanse banen als gevolg van de automatisering, wordt het internet steeds belangrijker voor deze mensen in de strijd om het bestaan. Kunnen we het ons veroorloven om ze dat te ontzeggen?

Ik ben daar zelf een uitgelezen voorbeeld van. Zonder snel en betrouwbaar internet zou ik op dit moment waarschijnlijk bij de McDonalds werken, of ergens als magazijnmedewerker. Niet dat daar iets mis mee is, maar dat zijn nou typisch de banen die binnenkort weggeautomatiseerd worden. Breedband was de sleutel tot mijn mogelijkheden.

Maar zelfs als breedbandtoegang voor jou niet belangrijk is, is er nog een andere bedreiging aan de horizon die je niet kunt negeren: datalimieten.

Met dank aan uw provider -- Zelfs onder de strikte regulering waar Title II voor staat, biedt de FCC mazen in de wet, waarmee Comcast en zijn vrienden de smaak van videodiensten als Netflix bitter kunnen maken, namelijk door het instellen van limieten voor datagebruik.

Als jouw breedbandverbinding thuis nog geen datalimiet heeft, wend je je misschien vol ongeloof af, niet bereid naar het verhaal van een doemdenker te luisteren. Maar geloof me, die limieten komen eraan, en sneller dan je denkt. En zeker als deze FCC-wet voor netneutraliteit erdoor komt, wat de zaken aanzienlijk zal versnellen.

Zelf heb ik tot zeer recent een vaste internetverbinding van Comcast gehad, waarvoor al een datalimiet gold. In het deel van Amerika waar ik woon, heeft Comcast datalimieten getest van 300 GB per maand, met een toeslag van $ 10 voor elke 50 GB extra.

Zo op het eerste gezicht lijkt dit niet meer dan normaal. Je betaalt immers ook voor de hoeveelheid water, gas en elektriciteit die je gebruikt. Maar ik durf te wedden dat je meer apparaten met internet-functionaliteit hebt dan kranen. En water vloeit niet zomaar, ongemerkt, tenzij je ergens een lek hebt. Met elektriciteit is het hetzelfde: de meeste apparaten zijn zo afgesteld dat ze ieder zo min mogelijk stroom gebruiken, of tenminste met een simpele schakelaar uitgezet kunnen worden.

Pas als je moet werken met een datalimiet, kom je erachter hoeveel data je eigenlijk gebruikt. Mijn gezin zal waarschijnlijk voor dezelfde diensten afhankelijk zijn van internettoegang als de jouwe: internetten, e-mail, iTunes, Netflix, app-downloads, het updaten van je besturingssyste(e)m(en), enzovoort. We maken geen gebruik van servers met veel internetverkeer en doen ook niks met BitTorrent.

Door de datalimieten zijn onze maandelijkse rekeningen bij Comcast langzamerhand steeds hoger geworden. In februari 2014 gebruikten we meer dan 350 GB, en moesten we $ 20 extra betalen. In juni was dit al toegenomen tot een verbruik van 400 GB en kostte het ons $ 30. November: $ 40, dus een dataverbruik van meer dan 450 GB. In december moesten we het ongelooflijke bedrag van $ 120 bijbetalen, vanwege een dataverbruik van meer dan 850 GB, en ik heb eigenlijk geen idee hoe we dat gedaan hebben. De laatste factuur bedroeg $ 222,30 aan internetkosten, inclusief een basis (SD-)televisie- en HBO-abonnement.

Nu heeft die rekening ons niet de das om gedaan, maar voor minder draagkrachtige gezinnen zou hij een serieus probleem vormen. En dan nog: ons budget valt alleen te bepalen als sprake is van enigszins voorspelbare maandkosten. Een plotselinge kostenpost van $ 120 is nooit goed.

Deel van het probleem is, dat het lastig is om na te gaan hoeveel data je huishouden maandelijks gebruikt. Er zijn routers die dit kunnen bijhouden, maar mijn Airport Express valt daar niet onder. Comcast en andere providers bieden wel data-trackers, maar ik weet niet hoeveel mensen dat weten, en of het mensen bij grote overschrijdingen wel lukt om het lek te vinden. Er is voor de Mac ook een aantal apps die dataverbruik meten, maar die werken alleen op die ene computer, niet voor het hele huis.

Maar zelfs als het uiteindelijk lukt om je dataverbruik te meten, dan ben je er nog niet. Als ik naar mijn eigen situatie kijk: wat waren mijn opties? iCloud uitzetten? Netflix opzeggen en stoppen met Youtube? Mijn Mac niet meer back-uppen in de cloud? Dit zijn precies de redenen waarom ik ooit voor breedband-internet koos!

Gedwongen door de hoge rekeningen ben ik overgestapt naar Comcast Business, een dienst die werkt met voorspelbare, vaste maandelijkse tarieven. Een nadeel is dat het hier toch gaat om een zelfstandig bedrijf, ondanks het feit dat Comcast Business hetzelfde netwerk gebruikt als Comcast voor de thuisgebruiker. Dat betekent dat ik alle kortingen van het oude abonnement (bijvoorbeeld voor televisie of VOIP-telefonie) kwijtraakte. De situatie biedt ook de kans om eens te kijken wat voor programma-aanbod Dish Network en DirecTV heeft, en daarmee win je een onderhandelingspositie tegenover Comcast: kan de prijs voor het eerder gebundelde aanbod omlaag? Ik ben uiteindelijk teruggekomen bij Comcast, maar met een lagere prijs (inclusief databundel) dan ik eerder betaalde. Als je niet gehecht bent aan gewone (rechtstreekse) televisie, dan kan je nog meer geld besparen. Of je kunt eens kijken bij de nieuwe dienst Sling TV. Zie ons artikel "FunBITS: Sling TV is gemaakt voor wie wil besparen op kabelkosten", 20 februari 2015).

Maar zal ik bij Comcast Business dan altijd gevrijwaard blijven van datalimieten? Is deze dienst voor iedereen even gemakkelijk bereikbaar? Ik heb geen idee.

Want zelfs als je in het algemeen binnen je datalimiet blijft, dan nog zal het enige stress opleveren tijdens het kijken naar Netflix, of op het moment dat je een nieuwe versie van OS X downloadt. Dit gevoel is misschien moeilijk te vertalen in geld, maar het gevoel is reëel, en ik ben blij dat ik ervan af ben.

Ik geef toe dat het zin heeft om datalimieten in te stellen voor diensten als draadloos internet (3G, 4G), aangezien de fysieke beperkingen van het systeem snel kunnen zorgen voor beperkte beschikbaarheid. Ik heb inderdaad een verbetering van mobiel internet waargenomen sinds er gewerkt wordt met datalimieten. Aan de andere kant: datalimieten voor bedraad internet vind ik zinloos. De hoeveelheid data die je gebruikt, wordt bepaald door je download- en upload-snelheden. Als providers werkelijk onder druk staan van de hoeveelheid data die gebruikt wordt, waarom bieden ze dan wel steeds hogere snelheden in hun bundels? De zaak stinkt.

En zelfs als datalimieten een noodzakelijk kwaad zijn, dan verwacht ik dat ze een limiet specifiek afstemmen op de bundel die je hebt. Waar ik een 50 Mbps-bundel heb, zou een datalimiet tussen de 500 GB en 1 TB redelijk zijn. Ik zou dan tenminste gewoon gebruik kunnen maken van de verbindingssnelheid waar ik voor betaal. Zoals het er nu uitziet, werkt het als de bagagetoeslagen van vliegtuigmaatschappijen: de meeste mensen betalen uiteindelijk meer geld zonder dat ze er iets extra's voor krijgen.

Ik vrees dat als de neutraliteitsregulering doorgaat, deze datalimieten strikter en meer gemeengoed gaan worden. Zonder de inkomsten van die ISP's verkrijgen uit betaalde voorkeursbehandeling, zullen datalimieten een veilige manier zijn om te "innoveren" (lees "meer geld te verdienen"). En omdat de meeste telecom-bedrijven ook televisie-abonnementen verkopen, zouden die limieten een laatste manier zijn om grootverbruikers uit te knijpen.

De mogelijkheid om alles op internet even makkelijk te kunnen bereiken zal geweldig zijn, mits datalimieten er niet voor zorgen dat we veel minder kunnen bereiken dan voorheen.

Wat te doen -- Zoals ik hopelijk heb aangetoond, zijn de netneutraliteitsvoorstellen van de FCC weliswaar goed voor het internet, maar zeker niet het einde van de problemen.

Uiteindelijk probeert netneutraliteit concurrentie te stimuleren tussen online diensten, maar concurrentie in de online verbindingenmarkt is net zo belangrijk. Hoewel reguleren kan helpen, is regelgevingsgevangenneming, waarbij regulerende partijen worden meegesleept door de belangen die zij juist proberen te reguleren, een risico.

Regelgevingsgevangenneming is wellicht een verklaring voor het feit dat overheidsregulering uiteindelijk heeft gezorgd voor deze niet-competitieve markt. Veel steden maken het voor nieuwe bedrijven wettelijk onmogelijk in deze markt in te breken.

En gelijksoortige regulering van de overheid heeft vaak tegengehouden dat steden met hun eigen breedband-mogelijkheden konden komen, zoals die in Chattanooga. 20 staten hebben wetgeving die stedelijk internet verbiedt, en onder Obama probeert de overheid deze wetten ongedaan te maken.

Ik geloof dat er slechts één trefzekere manier is om de zaken te verbeteren: krachtige, brutale, volledige concurrentie. Minder dan 40 procent van de Amerikanen heeft überhaupt een keuze in breedbandproviders. Om te zien wat er kan gebeuren bij een hevige concurrentiestrijd, kun je Kirk McElhearns artikel ""Free" zet de telecom markt in Frankrijk op z'n kop" lezen, (30 april 2012).

Gemeentelijk internet is één van de sleutelfactoren voor het bevorderen van de concurrentie, vooral in gebieden die economisch niet aantrekkelijk zijn voor grote telecombedrijven. Ondanks alle tegenwerking biedt Comcast nog steeds internetdiensten aan in Chattanooga, net zoals UPS en FedEx wedijveren met de United States Postal Service. Verdorie, bedrijven hebben zelfs een manier gevonden om te wedijveren met gemeentewater: door het te bottelen. Concurrentie is een mooi ding, zelfs wanneer het van regeringswege komt. En eerlijk gezegd, als je niet met de regering kunt concurreren, hoor je niet thuis in het zakenleven.

Tenslotte is er één aspect van het Title II-voorstel van de FCC waar ik in het bijzonder kritiek op heb: het eist niet van ISP's dat ze hun diensten ontbundelen, wat de zaken nog concurrerender zou maken. Dat zou van de gevestigde exploitanten als AT&T eisen dat ze (tegen een vergoeding uiteraard) de concurrentie gebruik moeten laten maken van hun infrastructuur.

Oppervlakkig gezien lijkt dit niet eerlijk. Maar vergeet niet dat veel van deze bedrijven hun infrastructuur hebben kunnen opbouwen zonder angst voor concurrentie dankzij een oneerlijk, door de regering gesteund voordeel. Ik denk dat ontbundelen helpt om de schade te herstellen die is veroorzaakt door de overheidsinmenging.

Wat? Ja, dat is waar. In de roerige jaren negentig, is er vanuit een programma genaamd het National Infrastructure Initiative, 200 miljard dollar aan belastinggeld verdeeld onder telecombedrijven (voornamelijk bedrijven die uiteindelijk zijn opgegaan in Verizon en AT&T), om een landelijk hogesnelheidsnetwerk te bouwen met een snelheid van 45 Mbps in beide richtingen.

Onnodig te zeggen dat dit niet gebeurd is. We zijn collectief opgelicht, wat twee decennia later niets opleverde behalve trage DSL-diensten. Tegen de bedrijven die die dollars van de belastingbetaler hebben ontvangen, zeg ik: geef terug of bereid je voor om geënterd te worden.

Er is slechts één manier waarop we echte concurrentie kunnen krijgen in de breedbandmarkt, en dat is door je stem luider te laten horen dan de lobbyisten. Laat je staats-afgevaardigden, je nationale wetgevers en de FCC weten dat je echte concurrentie wilt hebben op de telecom-markt. Je hebt er per slot van rekening voor betaald.

FunBITS: Sling TV is gemaakt voor wie wil besparen op kabelkosten

Ik zou graag willen besparen op de kosten van kabeltelevisie, maar ondervind altijd tegenwerking. Ik zou mijn kabeltelevisie-abonnement van Comcast jaren geleden al opgezegd hebben. Echter, ik ben getrouwd en mijn vrouw heeft een vetorecht over dergelijke beslissingen.

Zij is verslaafd aan programma's uit het kabel basispakket als "House Hunters International", "Love It or List It" en de verdacht knappe "Property Brothers" op het kanaal HGTV. Zij houdt er ook van om een op-aanvraag-archief van haar favoriete programma's te hebben via Comcasts dienst X1.

Maar mijn optie voor het wegdoen van de kabel werd steviger door een nieuwe internetdienst voor streaming video, genaamd Sling TV. De dienst is specifiek gericht op mensen die willen besparen op kabelkosten, en biedt een basispakket kanalen aan voor $ 20 per maand zonder contractuele verplichtingen. Geen kabel of satelliettelevisie is vereist (een interessante regeling, omdat de eigenaar van Sling TV de satellietprovider Dish Network is).

Houd je van sport? Sling TV biedt ESPN. Hoe zit het met koken? De gebruikers van Sling TV krijgen het Food Network en het Cooking Channel. Voor nieuwsjunkies zijn er CNN en Bloomberg Television. Kinderen kunnen kijken naar het Disney Channel, en Spaans sprekende huishoudens zoals het mijne kunnen kijken naar Galavisión.

Sling TV heeft ruwweg 30 kanalen, uiteenlopend van reis- en klusprogramma's tot programma's van algemeen belang, op populaire kanalen zoals TNT en TBS, en er komen er nog meer. Sling TV heeft onlangs aangekondigd dat het AMC wil toevoegen, thuishaven van "The Walking Dead", en "Better Call Saul", afsplitsing van de "Breaking Bad", naast Univisión, een ander Latino-kanaal. En jawel hoor, Sling TV heeft HGTV voor mijn vrouw.

Sling TV biedt ook uitbreidingspakketten van kanalen aan. Voor $ 5 extra per maand kunnen sportfanaten uitbreiden van ESPN en ESPN2 naar een totaal van 11 sportkanalen, inclusief het SEC Network en verschillende andere ESPN-kanalen. Er zijn ook bundels van $ 5 voor kinderen en nieuwsjunkies. Maar je hebt pech als je Lifetime, A&E, USA, BET, MTV, Bravo, Spike, SyFy, TLC, het History Channel, het Weather Channel, C-Span, Telemundo, Nickelodeon en veel andere kanalen wilt.

Alle ondersteunde kanalen zijn rechtstreekse programma's, precies dezelfde als via kabel- of satellietproviders, en sommige bieden ook op aanvraag toegang tot pas uitgezonden afleveringen. CNN is alleen rechtstreeks te zien, dus kan ik niet nieuwe afleveringen van Anthony Bourdains "Parts Unknown" opnemen, maar ik kan wel oude afleveringen bekijken van zijn vorige shows, "No Reservations", op het Travel Channel. Rechtstreekse programma's kunnen niet gestopt, terug- of vooruitgespoeld worden. Dit kan wel bij gearchiveerde programma's. Er zijn geen DVR-mogelijkheden voor het opnemen van video om later te kunnen terugspelen. Dat is anders dan bij mijn Comcast-dienst X1.

Gearchiveerde content is beperkt toegankelijk in vergelijking met bijvoorbeeld Comcasts aanbod van programma's op aanvraag. (Sommige zijn gratis maar veel ook niet.) Terwijl Comcast me archieven aanbiedt die vele seizoen terug gaan, biedt Sling TV alleen onlangs uitgezonden programma's aan.

Sling TV heeft een groot nadeel: het heeft geen basis uitzendkanalen. Maar er is een eenvoudige remedie voor vele mensen met een antenne op het dak waardoor deze kanalen in je huiskamer worden gebracht met een zuivere, ongecomprimeerde hoge definitie, en gratis.

Sling TV biedt ook een selectie van huurfilms, zoals "Fury", "Lucy" en "Guardians of the Galaxy". Dit is vergelijkbaar met wat Googles Play store, Apples iTunes Store, Wal-Marts Vudu en andere al lang hebben gedaan. Net zoals bij die andere betaal je voor elke film afzonderlijk, zij behoren niet tot de maandelijkse vergoeding. Niemand wil Sling TV voor het verkrijgen van toegang tot films.

Maar dat kan misschien veranderen. Sling TV zei eerder deze maand dat het spoedig het netwerk EPIX zal toevoegen, met vier nieuwe kanalen en nog 2000 video-titels op aanvraag. De dienst EPIX zal een extra maandelijkse vergoeding kosten, die nog niet is aangekondigd.s

De dienst heeft iOS- en Android-apps, naast Mac- en Windows-programma's. Gebruikers van recente TV-decoders van Roku voor streaming video hebben toegang, en Sling TV heeft net compatibiliteit met Amazon Fire TV en Fire TV Stick toegevoegd. Compatibiliteit met Microsoft Xbox One en met Google Nexus Player komt er gauw aan. Tot de apparatuur die nog niet compatibel met SlingTV zijn, behoren Apple TV en Googles streaming stick Chromecast.

Sling TV uitgeprobeerd -- Ik probeerde Sling TV zonder al te veel problemen uit op een iPhone 6 Plus, een iPad Air 2 en een MacBook Air. Ik heb de dienst ook geïnstalleerd op een Windows-pc, een Google Nexus 9-tablet met Android, een Roku 3 streaming box en beide Fire TV-apparaten van Amazon. Sling TV werkte voor mij betrouwbaar, met weinig buffering en vertraging en enkel een paar raadselachtige fouten die een herstart van de app vereisten.

De interface van Sling TV is vrijwel identiek op diverse computers, mobiele apparaten en TV streamers. Het ontwerp is vrij eenvoudig. Er zijn twee scrolmenu's: één voor de televisiekanalen, en daar meteen onder één voor de programma's op dat kanaal. Dit werkte vrij goed, zowel met een muis als met een aanraakscherm, maar met de afstandsbediening voor Roku en Fire TV was het omslachtig, en bovendien merkte ik dat ik steeds door eindeloze rijen keuzes heen moest scrollen.

Op computers en mobiele apparaten kon ik met een uitklapmenu de kanalen in vier categorieën tonen (sport, entertainment, nieuws en familie) en dat was al handiger.

Aan de linkerbovenkant is er een tweede uitklapmenu waarmee je kunt schakelen tussen de televisieprogramma's en de films van Sling TV.

Navigatie werkt iets anders op een televisie. Op de afstandsbediening voor de Fire TV moet je bijvoorbeeld op de menuknop drukken om naar de filmafdeling, de zoekopties enzovoort te navigeren.

De streamkwaliteit was op mijn computers en mobiele apparaten goed tot HD-scherp via mijn router van Comcast. De kwaliteit was op mijn televisie minder, of het nu via Roku of Fire TV was, maar ik kon niet ontdekken of dat door Sling TV kwam of door mijn wifi-netwerk. Ik vermoed het laatste, omdat mijn woonkamer wel vaker wifi-problemen heeft, en dat ook leidt tot problemen met andere diensten. (Tegelijkertijd is het zo dat ook TidBITS-hoofdredacteur Josh Centers matige videokwaliteit heeft gezien met de Sling TV, zelfs met een bedrade aansluiting.)

Sling TV wordt geacht te onthouden waar je gestopt bent met kijken, zodat je op een ander apparaat op dezelfde plek verder kunt gaan, maar in mijn ervaring werkt dit matig.

Het kostte me op sommige apparaten, zoals op mijn iPad en mijn Roku, ook moeite om ingelogd te blijven op Sling TV. Wellicht raakt de Sling TV in de war van de hoeveelheid apparaten die ik heb. De dienst staat niet toe dat het gebruikt wordt met meerdere apparaten tegelijk, dus vergeet het delen van wachtwoorden met vrienden en familie zoals je dat bij HBO Go kunt doen.

Afgezien van die inlogproblemen, was in mijn ervaring de iPad Air 2 geweldig voor de Sling TV, want met het Retina-scherm, de probleemloze aanraakbediening, draagbaarheid en de prima audio is het een goed koppel. Ik kon me niet aan de gedachte onttrekken dat Sling TV misschien wel ontworpen is met de iPad in gedachten.

Is het de moeite waard? -- Sling TV is aantrekkelijk geprijsd: $ 20 per maand voor de kernkanalen. De pakketten met extra's zijn ook niet echt duur ($ 5), maar de dienst moet wel aan je wensen beantwoorden. Als dat het geval is en je van de aangeboden kanalen houdt, is hij aantrekkelijk. Mijn vrouw en ik hebben geen interesse in de ESPN-kanalen (die voor de Sling TV het belangrijkst zijn), en de andere kanalen zijn nogal een mengelmoes, dus voor ons is de Sling TV niet meteen het doelpunt van de week.

We zouden wel geld besparen. Onze Comcast-rekening is $ 175 per maand met breedband-internettoegang, kabeltelevisie en telefoon. Als ik de kabeltelevisie op zou zeggen, zou ik slechts $ 70 per maand betalen, of $ 90 met breedband-internet plus de Sling TV.

We zouden alleen wel wat zaken verliezen. De dienst X1 van Comcast biedt een DVR met veel on-demand video-opties, een krachtige zoekmachine, de mogelijkheid om films en afleveringen van televisieseries te kopen of te huren en rechtstreekse televisie te kunnen pauzeren en terugspoelen.

Sling TV kan dus alleen op prijs met Comcast X1 concurreren. Er is geen DVR, een matige zoekmachine, een onhandige interface en veel minder on-demand opties. Als het puntje bij het paaltje komt, is mijn vrouw bereid om de extra kosten van Comcast te betalen, en dat gaan we dus doen. Hoe die vergelijking voor jou uitvalt, zul je zelf moeten bepalen.

Zoals ik eerder al zei, zou ik zelf ons kabelabonnement al lang geleden opgezegd hebben, en dat was voordat Sling TV op het podium verscheen. Met Sling TV is het opzeggen van het abonnement aantrekkelijker geworden, en ik denk dat velen het met ons eens zullen zijn.

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 23 februari 2015

VMware Fusion 7.1.1 -- VMware heeft zijn virtualisatieprogramma VMware Fusion (zowel de standaard als de professionele editie) geüpdatet naar versie 7.1.1, met de mogelijkheid om de Processors & Memory-instellingen aan te passen voor een beperkte virtuele machine zonder het betreffende wachtwoord in te vullen. Versie 7.1.1 repareert ook vastlopers wanneer de financiële applicatie Bloomberg draait en wanneer Outlook 2010 in Unity-mode loopt, en lost problemen op met de toetscombinatie commando-G en met de schermvullende stand op systemen met drie beeldschermen. Wees wel bedacht op een aantal problemen in versie 7.1.1, waaronder begrepen het niet ontwaken van een Mac, en terugkerende berichten dat bepaalde Windows-programma's voor de eerste keer worden geopend wanneer VMware Fusion op OS X 10.10.1 Yosemite of later draait. Lees vooral de toelichting voor deze gevallen en aanbevolen oplossingen ($ 69,99/149,99 nieuw, $ 49,99/79,99 upgrade, 333 MB)

Coda 2.5.6 -- Panic heeft Coda 2.5.5 uitgegeven, met een aantal verbeteringen en reparaties aan het website-ontwikkelingsgereedschap. De update maakt Find en Replace sneller (in sommige gevallen met een factor 10), verbetert het opschonen van tijdelijke bestanden in Preview, repareert een geval waarbij foutieve bestandsdatums werden gerapporteerd, verbetert de stabiliteit van Git, voegt PHP-constanten en "magic methods" toe aan Autocomplete, verhoogt de betrouwbaarheid van het oplossen van netwerk-Places die wellicht onbereikbaar zijn en voegt kleine cosmetische verbeteringen toe. Kort na deze uitgave bracht Panic Coda naar versie 2.5.6 om een mogelijke foutsituatie bij het becommentariëren van code onder opgevouwen code te repareren. ($ 99 nieuw, gratis update, 84,5 MB, toelichting, 10.7.5+)

Audio Hijack 3.0.2 -- Rogue Amoeba heeft Audio Hijack 3.0.2 uitgebracht, om een kritische bug gerelateerd aan App Nap te repareren, die incomplete of foutieve audio veroorzaakte. Je kan met het audio-opnamegereedschap nu ook opname-instellingen regelen wanneer een Recorder-blok uitstaat (of de Session nu loopt of niet). De component Instant On is geüpdatet naar versie 8.0.6, om een paar kleine bugs te repareren, de Recordingstab geeft veranderingen in bestandsnaam of titel nu goed weer, de tekst van het Ducking-blok is duidelijker gemaakt, sessievensters worden onthouden bij het heropenen of opstarten, en je kunt niet langer lopende opnames wissen. ($ 49 nieuw met 20 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update voor versie 3.0-licenties, $ 25 upgrade van oudere versies, 14,3 MB, toelichting, 10.9+)

DEVONagent Lite, Express en Pro 3.9 -- DEVONtechnologies heeft alle drie edities van zijn DEVONagent research-software (Lite, Express en Pro) geüpdatet naar versie 3.9. DEVONagent Pro krijgt de meeste aandacht, met de toevoeging van een nieuw Inspectorspaneel. Hierin zijn een aantal vorige panelen verenigd om toegang te verschaffen tot paginakenmerken, objecten die via scanners zijn binnengekomen en gerelateerde pagina's. De update verbetert ook het See Also-algoritme, zodat het nauwkeuriger is en nuttigere samenvattingen aflevert. Verder kun je alle zoekresultaten van een geselecteerd domein verwijderen via een menucommando (Data > Delete Domain) en is er nu ondersteuning voor .webhistory- en .webbookmark-bladwijzerbestanden. Zowel de Pro- als de Express-editie ondersteunt nu het importeren van Safari 8.x-historie en updatet de Linked Audio/Video Files-scanners om ingevoegde streams en video te ondersteunen (zij zijn ook hernoemd naar Audio/Video Files). Alle drie edities gebruiken nu HTTPS voor alle Google-plugins, en voorzien in een mogelijkheid om problemen met geheugenbeheer te omzeilen. (Alle updates zijn gratis. DEVONagent Lite, gratis, toelichting; DEVONagent Express, $ 4,95 nieuw, toelichting; DEVONagent Pro, $ 49,95 nieuw met 25 procent korting voor TidBITS-leden, toelichting. 10.7.5+)

OmniFocus 2.1 -- The Omni Group heeft OmniFocus 2.1 uitgebracht, met aanpassingen aan de gebruikersinterface om die meer in overeenstemming te brengen met OS X 10.10 Yosemite. Deze versie heeft onder andere nieuwe iconen in de zijbalk en "vibrancy waar het toepasselijk is" [vibrancy oftewel levendigheid wil zeggen dat de interface-elementen de kleur van de achtergrond overnemen, met extra verzadiging - nvdv]. Het programma voegt verder extensies voor berichtgeving en delen toe (mogelijkheden die al langer in Omnifocus voor iPad en iPhone zaten), ondersteuning voor zoeken en vervangen in acties, en de mogelijkheid om tekst uit acties te delen via een knop. Verder is het minimumformaat voor het venster kleiner geworden, en wordt geprobeerd om Engelse relatieve datums te gebruiken wanneer de gelokaliseerde relatieve datums niet ontleed kunnen worden. OmniFocus 2.1 vereist nu wel minimaal 10.10 Yosemite, maar het bestandsformaat en het synchroniseren blijven compatibel met alle eerdere versies van OmniFocus voor de Mac en iOS. ($ 39,99 nieuw voor de Standard-editie en $ 79,99 voor de Pro-editie van de website van The Omni Group, $ 39,99 voor de Standard-editie in de Mac App Store (met in-app aankoopmogelijkheid voor de Pro-versie), 37,7 MB, toelichting, 10.9.2+)

Airfoil 4.8.13 -- Rogue Amoeba heeft Airfoil 4.8.13 uitgebracht, met een oplossing voor een zeldzaam probleem waarbij een Mac geen audio doorgaf aan een speaker op afstand. De component Instant On is ook bijgewerkt (naar versie 8.0.6) om wat kleinere problemen op te lossen, er is een oplossing voor een AppleScript-probleem dat in de vorige versie ontstond, en er wordt gewaarschuwd wanneer een Apple TV Device Verification aan heeft staan. ($ 29 nieuw met 20 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 15,1 MB, toelichting, 10.7+)

ExtraBITS, 23 februari 2015

In de ExtraBITS deze week vernemen we dat Apple de ondersteuning voor AOL-logins beëindigt, de waarheid over AT&T's "privacy-kost", en hoe Photoshop na 25 jaar nog relevant wil blijven.

Apple beëindigt ondersteuning voor AOL-logins -- Wie zich nog met een AOL-gebruikersnaam aanmeldt in de iTunes Store, App Store of iBooks Store, moet deze voor 31 maart 2015 omzetten in een Apple ID. Vanaf die datum biedt Apple geen ondersteuning meer voor AOL-gebruikersnamen om op die diensten in te loggen.

De details over AT&T's "privacy-kost" -- AT&T is van plan om zijn glasvezelinternetdienst GigaPower in Kansas City uit te breiden. Maar bij wie geen extra $ 29 per maand betaalt, zal AT&T het webverkeer scannen om gerichte reclame te sturen. Stacey Higginbotham van Gigaom ging op onderzoek uit en kwam tot de bevinding dat de privacy-aanbieding van AT&T je wel tot $ 66 per maand kan kosten, afhankelijk van het pakket. AT&T maakt het privéabonnement ook moeilijk om te vinden op hun website.

Photoshop wordt 25 -- Adobes legendarische app Photoshop is nu 25 jaar oud, en Farhad Manjoo van de New York Times kijkt naar hoe Adobe het programma relevant probeert te houden. De omschakeling van Adobe van het verkopen van Photoshop naar het aanbieden ervan als een maandabonnement is één manier waarmee Adobe hoopt meer gebruikers van het programma aan te trekken, maar tot nu toe heeft het tot lagere inkomsten geleid. Adobe is ook van plan om Photoshop op te delen in een aantal kleinere apps. Ongeacht waar de plannen van Adobe op uitdraaien, fotografen zullen nooit terugkeren naar de doka's die Photoshop heeft vervangen. (Ga zeker ook eens naar de verjaardagspagina van Adobe Photoshop!)

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef hem gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een koppeling maken indien de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.