Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1231, 14 juli 2014

Als de batterij van je iPhone het tijdens je reis opgeeft, dan loop je het risico je telefoon kwijt te raken, als je tenminste de VS in wilt reizen. De TSA eist dat apparaten, als ze uitgeschakeld zijn op het moment dat ze vanaf bepaalde luchthavens de VS binnenkomen, geconfisqueerd worden. Leuker nieuws: iTunes Extras is eindelijk beschikbaar voor de Apple TV. Josh Centers, schrijver van het e-boek "Take Control of Apple TV", legt uit hoe het werkt. En er zijn mensen die zeggen dat Apple zijn professionele apps dommer maakt. Michael Cohen, schrijver van "Take Control of Pages", vertelt waarom dit niet klopt. Er zijn veel verschillende Thunderbolt-docks op de markt, maar welke zijn hun (flinke) investering waard? Julio Ojeda-Zapata zet ze tegenover elkaar om de ultieme winnaar aan te wijzen. En tenslotte is er FunBITS, waarin Josh herinneringen met weemoed praat over de komst naar de iPad en iPhone van het klassieke rollenspel Dragon Quest VIII. Belangrijke software-uitgaven van deze week: Parallels Desktop 9.0.24237, Skype 6.19 en TextExpander 4.3.2.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1231i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


Laad je elektronica op voordat je gaat vliegen, anders ben je die misschien kwijt

  door Steve McCabe: [email protected]

[vertaling: LmR, GvH]

Het bijhouden van de technologie is best zwaar, maar niets vergeleken bij het bijhouden van de regelgeving eromheen.

De laatste ontwikkeling voor de reizende techneut is het nieuws dat de American Transportation Security Administration (TSA) binnenkort op sommige internationale vluchthavens gaat eisen dat elektronische apparatuur die de VS binnenkomt moet kunnen worden aangezet. "Apparatuur met een lege batterij zal niet worden toegestaan aan boord van het vliegtuig", aldus de aankondiging van de TSA, waarbij wordt toegevoegd dat sommige reizigers "extra zullen worden gecontroleerd".

De logica achter deze aankondiging schijnt te zijn dat een telefoon of laptop die tijdens controle kan worden aangezet zo tjokvol met elektronica en batterijen zit dat er simpelweg geen plek overblijft om te vullen met explosieven. NBC News stelt dat deze nieuwe regels een reactie zijn op de angst dat westerse deelnemers aan de burgeroorlog in Syrië misschien wel kleine maar krachtige bommen aan boord van vliegtuigen richting de VS proberen te smokkelen. De uitgebreide veiligheidsmaatregelen worden schijnbaar ingesteld op luchthavens in Europa, het Midden-Oosten en Noord-Afrika en worden gericht op passagiers op vluchten die rechtstreeks naar Amerikaanse bestemmingen vliegen. Er zijn op het ogenblik weinig details bekend. De TSA is, geheel in lijn met hun gebruikelijke mysterieuze manier van doen, spaarzaam met details over de nieuwe maatregel. Volgens NBC vinden de uitgebreide veiligheidsmaatregelen plaats in luchthavens in Londen, Frankfurt en Parijs, maar de TSA zegt niet om welke luchthavens het gaat.

De Amerikaanse overheid kan zijn nieuwe veiligheidsprocedures niet uitvoeren buiten Amerikaans grondgebied. De nieuwe eisen worden dan ook gehandhaafd door de beveiliging van de luchtvaartmaatschappijen van landen waarvandaan vluchten vertrekken naar de VS, deels omdat elk land dat hier geen gehoor aan geeft, waarschijnlijk door het Amerikaanse Departement Binnenlandse Veiligheid verboden wordt om naar de VS te vliegen.

Eén land dat waarschijnlijk geen acties zal ondervinden voor het niet nakomen van deze eisen is het Verenigd Koninkrijk. De aankondiging van de TSA was op 7 juli, en op 8 juli meldde het ministerie van Verkeer van de Britse regering al dat zij vergelijkbare stappen zouden gaan ondernemen, namelijk het screenen van zowel aankomende als vertrekkende passagiers. De BBC meldt dat de nieuw vereiste maatregelen nu in werking zijn getreden op de luchthaven van Heathrow. Al lopen passagiers nu het risico dat ze hun elektronica niet mee aan boord kunnen nemen als die niet aantoonbaar opgeladen zijn en werken, een informeel onderzoekje door de BBC op Terminal 3 van Heathrow meldde dat er nog stopcontacten in een café ter plaatse ongebruikt waren.

Het blijft echter onduidelijk hoe de TSA en hun zusterorganisaties in het buitenland nu definitief zullen gaan beoordelen of een elektronisch apparaat werkelijk voldoende functioneel is om aan boord te kunnen worden meegenomen. Het criterium "als het oplicht, dan is het veilig" lijkt nogal gebrekkig. Maar de nieuwe richtlijnen brengen tenminste meer eenvormigheid dan het willekeurige beleid van voorheen, waarbij soms laptops uit de tas moesten worden gehaald om te worden doorgelicht, maar geen netbooks, of eventueel tablets.

Maar de vraag moet worden gesteld hoe effectief het nieuwe beleid werkelijk is. Als een mobiel telefoontje groot genoeg is om, nadat het binnenin is uitgehold, genoeg explosieven te bevatten om serieuze schade aan te richten, dan kun je je afvragen hoe moeilijk het zou zijn om precies zo veel explosieven in een laptop te stoppen dat die nog voldoende functioneel is om deze test door te komen. Haal bijvoorbeeld de harde schijf uit een MacBook Pro en stop daarvoor iets in de plaats dat zorgwekkend kan knallen, dan zal het ding als je op de aan/uit-knop drukt het bekende opstartgeluid maken. Het scherm wordt licht en een knipperend vraagteken verschijnt. Zal een medewerker van de TSA voldoende gespecialiseerde kennis hebben om de betekenis hiervan in te zien? Heeft zo'n medewerker de reikwijdte aan gespecialiseerde kennis om vergelijkbare rode vlaggen te herkennen bij andere platforms?

Wellicht zouden bij de beveiligingscontrole een paar standaard laders kunnen worden geïnstalleerd: een Apple MagSafe-connector, een Lightning-connector voor nieuwe iOS-apparaten, een micro-USB-kabel, of zelfs een ouderwetse Dock-connector. Dan kunnen mensen tenminste aantonen dat hun apparaat goedaardig is, al is de batterij leeg. Een oplaadmogelijkheid voor noodgevallen zou zeker geen slecht idee zijn. Nu wij onze elektronica de hele vlucht lang mogen gebruiken zullen er waarschijnlijk meer en meer passagiers zijn die dit soort apparaten op de vlucht meenemen. En al leggen we ons erbij neer dat onze tube tandpasta bij de beveiligingscontrole wordt geconfisqueerd, het is minder waarschijnlijk dat passagiers net zo gelaten zullen zijn wanneer de man met het blauwe overhemd een iPhone in wil nemen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


iTunes Extras komt eindelijk op Apple TV

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  3 reacties (Engelstalig)

[vertaling: CC]

Apple moet opgelet hebben toen Agen Schmitz schreef over de pogingen die hij deed om iTunes Extras op zijn Apple TV te krijgen (lees "Een oplossing voor het niet kunnen streamen van iTunes Extras", 4 juni 2014), want de firma heeft eindelijk deze extra mogelijkheid in de derde- en vierdegeneratie-Apple TV ingebouwd.

Voordat je iTunes Extras op je Apple TV kunt bekijken, moet je versie 6.2 of een latere versie van de systeemsoftware draaien. Om er zeker van te zijn dat je de actuele versie hebt, kies je Settings > General > Software Updates > Update Software.

Om na te gaan of een film iTunes Extras heeft, open je zijn informatiepagina in de app Movies. Apple heeft een sectie Movies Featuring iTunes Extras in de winkel gemaakt voor als je een film met extra's wilt huren of kopen. Je kunt de extra's ook bekijken voordat je een film koopt of huurt.


Om iTunes Extras van je gekochte films te bekijken, speel je ze op de normale manier af. Als een film iTunes Extras-faciliteiten heeft, dan wordt je een dvd-achtig menu aangeboden voordat de film wordt afgespeeld. Vanaf hier kun je extra functionaliteiten afspelen, en kun je in sommige films scènes kiezen. Wat hier verschijnt, verschilt enigszins per film.



Ook al was het hoog tijd, toch is de toevoeging van iTunes Extras groot nieuws voor Apple TV-eigenaren, omdat ze nu toegang hebben tot veel van dezelfde extra inhoud die eigenaren van schijven ook hebben. En Apple zegt dat iTunes Extras dit najaar ook naar iOS komt, met de uitgave van iOS 8.

Bekijk voor meer tips om je Apple TV te bedienen mijn boek "Take Control of Apple TV" en de gratis spiekbrief.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Waarom iWork moest veranderen (en wat dat te maken heeft met Aperture)

  door Michael E. Cohen: [email protected], @lymond
  20 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JWB, HR]

Apple heeft onlangs aangekondigd dat het Aperture en iPhoto gaat afbouwen ten gunste van een nieuwe app Photos voor zowel iOS als OS X ("Zeg maar dag tegen iPhoto en Aperture", 27 juni 2014).

Ik hoor je al denken (ja, dat kan ik), "Wat heeft Aperture of iPhoto met iWork te maken?" Het volgende: wederom zie ik op diverse plaatsen reacties verschijnen waarin wordt beweerd dat Apples doel bij het herbewerken van zijn software is om de software ofwel bewust te "iOS-ificeren", ofwel bewust "dommer" te maken. Direct nadat het Aperture/iPhoto-nieuws bekend werd, zag ik iemand (geen verwijzing, want ik wil die persoon niet in verlegenheid brengen) in een reactie schrijven dat het vervangen van Aperture door de nog te verschijnen app Photos precies hetzelfde is wat Apple deed toen het (ogenschijnlijk) Pages voor de Mac verving door de iOS-versie.

Ja, dat is wat deze persoon beweerde dat er vorig jaar oktober met iWork is gebeurd. Dat is domweg onjuist natuurlijk: Apple deed zoiets helemaal niet met Pages, noch met de rest van iWork, en ik ben er redelijk zeker van dat Apple dat ook niet met Aperture gaat doen.

Nu zal ik niet ontkennen dat elk van de iWork-apps een hoop functies kwijtraakte toen in oktober hun nieuwe versies werden uitgebracht. Maar na het bestuderen van één ervan, Pages (tenslotte ben ik bezig met het schrijven van "Take Control of Pages"), kan ik verklaren dat Apple niet moedwillig Pages "dommer" heeft gemaakt, noch dat de Mac-versie een "iOS-ificatie" heeft ondergaan (wat dat trouwens ook moge betekenen). Wat Apple gedaan heeft, is de document-integriteit waarborgen wanneer een Pages-document van Mac naar iOS en terug reist. Het bieden van die integriteit is wat de iWork-herstart noodzakelijk maakte, en iets dergelijks zit ook achter de overgang van Aperture (en iPhoto) naar Photos.

Laten we eens terugdenken aan hoe iWork vorig jaar september werkte. Stel dat je een Pages-document had gemaakt op je Mac en die had opgeslagen in iCloud, zoals Apple je had aangeraden. Vervolgens opende je het document op je iPad en zag je, tot je teleurstelling, dat sommige lettertypes waren veranderd en dat de opmaak verschoven was. Dus je zuchtte en ging terug naar je Mac, heropende daar het document met Pages en ontdekte, nu tot je afgrijzen, dat de veranderingen die je op je iPad zag nu ook op de Mac zichtbaar waren. Vervolgens uitte je enkele woorden die ik hier niet zal herhalen.

Het echte "dommer worden" is wat er gebeurde met iWork-documenten wanneer ze heen en weer reisden tussen platforms.

Dit gebeurt niet met de nieuwe iWork-apps. De afgelopen maanden heb ik Pages-documenten heen en weer geslingerd van mijn Mac naar mijn browser, naar mijn iPhone, naar mijn iPad en weer terug naar mijn Mac. En nooit heb ik ten gevolge van die omzwervingen een verandering gezien in de opmaak of het lettertype. Voor alle duidelijkheid: als ik op de Mac een lettertype gebruik dat niet beschikbaar is in iOS, dan ziet het document er inderdaad anders uit in iOS. Dat komt omdat Pages voor iOS een vervangend lettertype gebruikt voor vertoning op het beeldscherm. Maar de iOS-app onthoudt ook het oorspronkelijke lettertype, en wanneer het document weer op de Mac verschijnt, dan is dat lettertype weer present. (Bij mijn experimenten met de andere iWork-apps, Numbers en Keynote, had ik dezelfde ervaring.)

Dit wat betreft het "dommer worden". Maar hoe zit het met iOS-ificatie?

Zoals ik al zei ben ik er niet eens zeker van wat die term nu precies inhoudt. Maar ik denk dat hij zou kunnen betekenen dat alle apps op elkaar lijken en hetzelfde werken, of het nu op een iOS apparaat of een Mac is. Als dat waar is, dan geldt dat zeker niet voor Pages of voor de andere iWork-apps. En ik denk ook niet dat het voor Photos die kant opgaat.

Om te beginnen zien de apps er niet hetzelfde uit. In het geval van Pages heb ik honderden schermafbeeldingen die precies het tegenovergestelde bewijzen. Ja, er zijn overeenkomsten. Zo zijn de standaard kleuren van de linialen in Pages voor Mac en Pages voor iOS hetzelfde. En inderdaad is dit een triviaal voorbeeld: ik koos het omdat de meeste voorbeelden van iOS-achtige kenmerken in de Mac app triviaal zijn. De overeenkomsten tussen de Mac-iWorkapps en hun iOS-tegenhangers zijn oppervlakkig, ontworpen om een familieovereenkomst tussen de Mac- en iOS-apps te creëren.

Ik vind dat prima, want afgezien van de oppervlakkige overeenkomsten werkt iedere app zoals je verwacht dat hij zou werken op het respectievelijke platform. Op de Mac kun je bijvoorbeeld in Pages een object nauwkeurig op de pagina positioneren door het ingeven van coördinaten in de Format Inspector, terwijl je op een iPad multi-touch vingergebaren maakt om objecten nauwkeurig te verplaatsen. Je krijgt hetzelfde resultaat, maar op heel verschillende manieren. De apps gedragen zich niet hetzelfde.

De Mac- en iOS-apps bieden ook niet dezelfde mogelijkheden: de Mac-app Pages heeft veel meer functionaliteit dan de iOS-app. Neem bijvoorbeeld Stijlen: je kunt in beide apps alinea-, letterteken- of lijststijlen toepassen, maar alleen op de Mac kun je nieuwe stijlen creëren. In mijn Pagesboek geef ik op tientallen plaatsen aan waar een of andere mogelijkheid alleen beschikbaar is op de Mac.

Dit wat betreft de iOS-ificatie. Ook dat is niet wat er met de Mac-apps gebeurt.

Wat er, zoals ik al opmerkte, wel gebeurt is dat Apple ervoor zorgt dat de documenten die door de apps op welk platform dan ook worden bewerkt, hun integriteit behouden. Dit betekent dat een Keynote-presentatie die wordt geopend op een iPad geen zorgvuldig aangebrachte overgangen verliest vanwege een ontbrekende animatie, en dat het openen van een Pages-document op een iPhone niet de lay-out van je document vernietigt vanwege een ontbrekend lettertype.

Om dit te bereiken bouwde Apple de iWork-apps opnieuw vanaf de grond op. In dat proces verdwenen sommige functies in alle iWork-apps. (Maar Apple beloofde om veel van de ontbrekende functies in de loop van de tijd weer te herstellen, en is daarmee intussen begonnen.) Apple zal waarschijnlijk iets soortgelijks doen met Photos, door data- en metadatatoepassingen te ontwikkelen die efficiënt kunnen werken voor afbeeldingen op alle platformen die Apple ondersteunt. Sommige mogelijkheden zullen vrijwel zeker verloren gaan. En sommige daarvan zullen samen met nieuwe functies later terugkeren. (Voor een gedetailleerdere analyse van wat er met Aperture aan de hand is, zie Jeff Carlsons "Apertures gouden uur", 2 juli 2014.)

Achter al dit herontwerpen zit natuurlijk iCloud. Zoals Tim Cook meer dan twee jaar geleden benadrukte, is iCloud "niet zomaar een product, het is een strategie voor de komende tien jaar". Apple stelt zich een ideale klant voor, die verschillende Apple-apparaten heeft (of nog beter, alle apparaten) en die zorgeloos documenten tussen die apparaten uitwisselt, waarbij iCloud de overdrachten transparant afhandelt. Zoals ik aangaf in "iCloud: het antisociale netwerk", 6 februari 2014, ziet Apple iCloud als een digitaal knooppunt dat je Apple-apparaten met elkaar verbindt, en dat vanaf elk apparaat naadloos toegang biedt tot al je informatie. Maar tenzij de apps op alle platformen van Apple een goede gebruikerservaring kunnen bieden en niet al doende de gegevens beschadigen, zou het digitale knooppunt iCloud vrijwel waardeloos zijn.

En dat is precies wat Apple aan het doen is met iWork: ervoor zorgen dat wanneer je een iWork-document in iCloud opslaat, het niet wordt beschadigt, ongeacht het apparaat waarop je het opent. De vorige generatie van iWork-apps was niet ontworpen voor een naadloze cloud-ervaring op alle apparaten, en hoe had dat ook gekund? Er was geen tijdens hun ontwikkeling App Store, er was eveneens geen iPad, en iCloud was iets dat MobileMe heette (waarover maar beter niets gezegd kan worden). Om op alle apparaten een naadloze cloud-ervaring aan te kunnen bieden, moest Apple zijn apps met die ervaring in het achterhoofd ontwikkelen. Oude code oplappen heeft geen zin.

Dus wat zit er achter Apples herstart van iWork en wat motiveert de overstap van iPhoto en Aperture naar Photos? Ik denk dat het antwoord duidelijk nevelig is ["cloudy" - nvdv].

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Mac Thunderbolt-docks: Belkin tegen de klonen

  door Julio Ojeda-Zapata: [email protected]
  14 reacties (Engelstalig)

[vertaling: OF, RAW, CC, LmR]

Ik mag voor de meesten van jullie Wallis Simpsons uitspraak wel parafraseren met: "Je kunt nooit te rijk of te dun zijn of te veel poorten hebben". In die zin kan de Apple-laptop in het gebruik, met zijn tekort aan poorten, een bron van ergernis zijn.

Met name MacBook Air-gebruikers hebben het zwaar met slechts één Thunderbolt-poort (tegenover twee op MacBook Pro-modellen) en geen HDMI-poort (die wel op de MacBook Pro met Retina-scherm zit). En geen enkele Macintosh-laptop heeft meer dan twee USB-poorten. En een Ethernet-poort? Doe niet zo gek....

Thunderbolt-docks zijn een oplossing voor dit probleem. Deze maken van één Thunderbolt-poort er twee en voegen nog een aantal extra poorten toe zoals USB, Ethernet en audio. Dit vergroot de uitbreidingsmogelijkheden aanzienlijk: je kunt een iOS-apparaat via de USB-poort opladen en synchroniseren, speakers en een microfoon aansluiten, je netwerkomgeving snel en stabiel maken door bekabeling, externe schermen en opslagapparatuur aansluiten, enzovoorts.


De uitbreidingsmogelijkheden houden hiermee nog niet op. Thunderbolt is bedoeld om tot zes verschillende apparaten per poort door te lussen en dat maakt het mogelijk om meerdere Thunderbolt-apparaten aan elkaar te koppelen (aannemend dat alle te koppelen apparaten, behalve de laatste, twee poorten hebben). Op een goed moment besloot ik eens gek te doen en koppelde ik drie Thunderbolt-docks aan elkaar. En het werkte!

De Thunderbolt-docks die ik getest heb met mijn MacBook Air zien er aantrekkelijk uit en zijn redelijk onopvallend (en daarom goed op je bureau te gebruiken) maar ik zou ze niet bepaald draagbaar willen noemen, niet in de laatste plaats omdat ze altijd een extern voedingsblok nodig hebben.

Ik heb de Belkin getest en die bleek een beetje een bakbeest maar wel elegant en veelzijdig, naast een aantal kleinere Thunderbolt-docks die in grote lijnen allemaal hetzelfde waren. Dat komt doordat de bedrijven die ze op de markt zetten, uitgaan van één bepaald ontwerp en daar kleine variaties op bedenken. Ook zijn er nog een aantal andere dock-achtige apparaten in de handel. En dat is heel mooi, gezien het feit dat er nog bitter weinig Thunderbolt-randapparatuur beschikbaar is.

Een belangrijke opmerking: alle docks die ik getest heb, zijn gebaseerd op de oorspronkelijke Thunderbolt-specificaties, dus Thunderbolt 2-apparaten die in een dock worden geprikt werken slechts op Thunderbolt 1-snelheden.

Belkin Thunderbolt Express Dock -- Dit grote, maar elegant ontworpen apparaat biedt een drietal USB 3-poorten, een FireWire 800-poort, een gigabit Ethernet-poort, een koptelefoon-aansluiting en een microfoonaansluiting, naast twee extra Thunderbolt-poorten. Voor $ 200, dus $ 100 lager dan de originele prijs is het ook nog eens een koopje.


Als je FireWire 800-opslagapparaten aan een nieuwe Mac wilt koppelen, is dit het dock voor jou, daar alleen de Mac mini en de 13-inch MacBook Pro (zonder Retina Display) nog FireWire 800-poorten hebben, en die zullen hoogstwaarschijnlijk binnenkort verdwijnen. De FireWire-poort in het Thunderbolt Express Dock werkte prima bij mij, net als alle andere poorten.

Zonder HDMI-poort is mijn hoofdoptie voor externe beeldschermen de Mini DisplayPort, die samenleeft met Thunderbolt (een Thunderbolt-poort is ook een Mini Display-poort, maar niet andersom). Ik vond een beeldscherm met DisplayPort, en gebruikte een van zijn grote DisplayPort-poorten en een DisplayPort-naar-Mini DisplayPort-kabel om de verbinding met het dock te maken.

Thunderbolt-docks kunnen gebruikt worden met externe beeldschermen precies alsof ze rechtstreeks aan de Macs verbonden zijn. Het Belkin-dock, echter, mist één gebruikelijke methode om een beeldscherm aan te sluiten: HDMI. Een alternatieve technologie, DisplayPort, wordt wel ondersteund.

DisplayPort-verbindingen gebeuren op één van twee manieren, via grote DisplayPort-poorten (zoals die op mijn beeldscherm) of kleinere Mini DisplayPort-variaties. Toevallig doen de Thunderbolt-poorten op het Belkin-dock en alle andere Thunderbolt-poorten ook dienst als Mini DisplayPort-poorten. Dus om mijn beeldscherm aan het dock te hangen, bietste ik een DisplayPort-naar-Mini DisplayPort-kabel, met het grote uiteinde in het beeldscherm en de kleinere uitgang in het dock geplugd.

Deze regeling werkte, maar leverde een probleem op: ik kon mijn beeldscherm en externe harde schijf niet tegelijkertijd gebruiken, omdat ik maar één vrije Thunderbolt-poort op het dock had, en geen tweede Thunderbolt-poort op de schijf om door te koppelen. Om een van de schijven te gebruiken moest ik het scherm afkoppelen. Dat was vervelend, maar niet het einde van de wereld.

Het Belkin-dock heeft een slim ontwerp. Alle poorten zitten aan één lange kant van het apparaat, en je kunt die kant van je af laten wijzen om visuele vervuiling tegen te gaan (wat kalmerend werkt voor iemand met een obsessieve-compulsieve stoornis zoals ik). Je kunt dan alleen de draden die je nodig hebt naar buiten leiden, via een met rubber bekleed kanaal in de bodem van het dock en één enkel gat voorop.


Aanval van de klonen -- Toen ik een stapel maakte van een partij andere Thunderbolt-docks, viel me iets vreemds op: op wat cosmetische details na zijn die dingen identiek. Ze hebben allemaal dezelfde poorten op allemaal dezelfde plaatsen, en hun voedingen zijn zelfs uitwisselbaar. Wat is hier aan de hand?




Eén van de dockmakers loste dit voor mij op: "De docks zijn allemaal gebaseerd op hetzelfde Intel-referentie-ontwerp", zei hij.

Deze docks zijn Thunderbolt Station van CalDigit, Thunderbolt Dock van Elgato en Thunderbolt Docking Station van StarTech.

Ze hebben allemaal drie USB 3.0-poorten, een gigabit Ethernet-poort, een koptelefoon- en een microfoonaansluiting, naast die twee Thunderbolt-poorten, maar geen FireWire 800-poorten.

Zoals viel te voorspellen was er weinig verschil in hoe de docks werkten. Net als met het Belkin-dock kon ik mijn MacBook Air aan een Thunderbolt-poort van zo'n dock hangen met het DisplayPort-beeldscherm verbonden aan de andere.

HDMI op al deze docks gaf mij een andere optie: ik kon die poort voor mijn beeldscherm gebruiken, terwijl ik een van de Thunderboltpoorten voor mijn Mac gebruikte en de andere voor een externe schijf. Maar dat geeft een probleem: de resolutie van het beeldscherm kon niet beter dan 1080p of 1.920 bij 1.080 pixels, wat prima is voor een grootbeeld-televisie, maar niet zo prima voor een bureaucomputerscherm. Via de Mini DisplayPort-route kreeg ik 2.560 bij 1.400 pixels.

Anders dan bij het Belkin-dock, dat groot genoeg is om alle poorten op één lange kant te hebben, zetten de drie dock-klonen een drietal poorten (audio uit, audio in en één van de drie USB-poorten) op de voorkant. Dit ziet er bescheiden en elegant uit.

Wat betreft stijl gaat het alle kanten op. Het CalDigit-model is helemaal van geborsteld aluminium, net als Apples notebooks. Het StarTech-model heeft het volgens mij minst esthetische ontwerp met glimmend zwart plastic boven en onder en lichtgekleurd metaal rondom. De Elgato is het tegenovergestelde, met lichtgekleurd metaal langs de lange as van het apparaat en zwart voor en achter, waar de poorten zitten. Dit vind ik aantrekkelijker dan de aanpak van StarTech.

CalDigit beweert dat hun ontwerp met uitsluitend aluminium "helpt bij het afvoeren van warmte".

De docks kennen zoals gezegd weinig verschillen. Het dock van StarTech heeft nog een standaard voor diegenen die het apparaat verticaal willen neerzetten.


Elgato vertelde dat ze "een vervelende fout in het referentie-ontwerp hadden verbeterd door het irritante zoemgeluid te elimineren dat de hardware maakte wanneer de Mac niet meer aan het dock verbonden was". Het bedrijf doet er ook nog een Elgato Thunderbolt Dock software-gereedschap bij dat alle aangesloten opslagapparaten tegelijkertijd uitwerpt met één klik in de menubalk "zodat je onmiddellijk kunt zien wanneer het veilig is om je Thunderbolt Dock af te koppelen en potentieel dataverlies kunt voorkomen".

De desktopdimensie -- Thunderbolt-docks worden als laptop-accessoires neergezet, maar niets weerhoudt je ervan om ze te gebruiken met een met Thunderbolt uitgeruste bureaucomputer. Omdat Apple koppig doorgaat met het deels onbereikbaar maken van de poorten op hun iMacs, door ze allemaal op de achterkant te zetten, kun je door het verbinden van een Thunderbolt-dock aan een van de twee Thunderbolt-poorten van de computer je leven aangenamer maken en ook nog extra USB-poorten toevoegen.

En dan is daar Thunderbolt Display, van Apple, dat tevens dienstdoet als Thunderbolt-dock.


Het beeldscherm, bestemd voor gebruikers van Apple-notebooks die Thunderbolt aankunnen zoals de MacBook Air en MacBook Pro, heeft een Thunderbolt-kabel voor de verbinding met een laptop, samen met een Thunderbolt-poort voor een uitbreiding. Met een Ethernetpoort, drie USB 2.0-poorten en een FireWire 800-poort is het beeldscherm in wezen een Belkin-Thunderboltdock met een beeldscherm. Als je een MacBook Pro met twee Thunderbolt-poorten hebt, doe dan eens gek en sluit twee Thunderbolt-beeldschermen aan. Je weet dat je dit wilt.

Dit opwindende beeldscherm is mijn gedroomde Thunderbold-opstelling, na verschillende sessies waarin ik het product van Apple leende gedurende de drie jaar dat het bestaat, maar hij is wel erg kostbaar: $ 1.000. Bovendien komt er, eerder vroeg dan laat, een Retina-beeldscherm aan.

Meer Thunderbolt-docks -- Er zijn meer op de dock-stijl gebaseerde Thunderbolt-uitbreidingen van randapparatuur buiten degene die ik getest heb voor dit artikel, maar sommige lijken de moeite van het bijhouden niet waard, terwijl andere meer passen bij speciale wensen.

Matrox' DS1 lijkt geen goede aankoop te zijn voor $ 250 omdat hij maar één Thunderbolt-poort heeft (samen met een USB 3.0-poort, twee USB 2.0-poorten, een Ethernet-poort en audio in en uit).


Henges Apple-notebookdocks ($ 70 tot $ 119) hebben ook Thunderbolt-mogelijkheden. Je doet een MacBook Pro of MacBook Pro met Retina-beeldscherm verticaal in een van de docks met geïntegreerde Thunderbolt-pluggen die inhaken in een van de corresponderende poorten van de notebook. De docks voorzien dan in eigen Thunderbolt-poorten, dus verlies je geen uitbreidingsmogelijkheden.


Sonnets Echo 15 Thunderbolt-dock laat zien dat het ze menens is met een aantal Thunderbolt 2-poorten samen met dubbele eSATA-poorten, vier USB 4.0-poorten, dubbele audio-invoer, dubbele audio-uitvoer, een gigabit ethernet-poort, een FireWire 800-poort, een ingebouwde harde schijf en een optisch (dvd- of Blu-ray-)station van $ 400 tot $ 650 afhankelijk van de specificaties. Wat, geen biertap?


Als de eSATA-compatibele Echo 15 overdaad voor je is, maar je wel eSATA-verbindingsmogelijkheden wilt, dan is Kanex' Thunderbolt to eSATA + USB 3.0 Adapter, $ 80, misschien precies wat je wilt. Zoals er in de naam wordt gesuggereerd heeft het compacte hebbeding een Thunderbolt-snoer samen met een eSATA-poort om een eSATA-schijf aan te sluiten. Hij heeft ook een enkelvoudige USB 3.0-poort.

Kanex biedt ook een Thunderbolt-naar-gigabit-ethernet-adapter aan (te zien in onderstaande afbeelding).


Akitio's Thunder Dock is ook weer een compact Thunderbolt-dock, alhoewel blijkbaar gebaseerd op een ander ontwerp dan gebruikt is door CalDigit, Elgato en StarTech. De eenheid, die een beetje lijkt op een draagbare harde schijf, heeft twee Thunderbolt-poorten, twee eSATA-poorten, een FireWire 800-poort en twee USB 3.0-poorten in een robuuste aluminium behuizing. Gezien wat er wordt geboden lijkt de prijs van $ 269 alleszins redelijk. Alleen de plaatsing van de kabels lijkt onhandig, met poorten aan drie van de vier hoeken van het dock.


Welk dock zou ik kiezen? -- Ik vind het ontwerp met kabelmanagement van Belkins dock het beste, hoewel het aan de lijvige kant is. Zijn FireWire 800-compatibiliteit is ook handig, omdat ik een aantal van zulke opslagapparaten heb. Ik ben echter langzaam bezig de oude opslagtechnologie weg te doen,. Ik ben dus geneigd om te kiezen voor één van de dock-klonen met HDMI-mogelijkheid, wat bij het Belkin-dock ontbreekt. Een ander punt bij Belkin: er zit geen Thunderbolt-kabel bij.

Als ik tussen de klonen moet kiezen, dan ben ik geneigd wat trouw te blijven aan mij bekende merken en dus voor Elgato, daar ik diverse producten van het bedrijf al jaren met plezier gebruik: TV-tunerdongles, SSD-opslag, Bluetooth-sleutelhangerornamenten, video-capture-randapparatuur.

Bovendien is Elgato uitstekend geprijsd. Voor $ 230 krijg je in de online Apple Store het dock, samen met een Thunderbolt-kabel. Het model CalDigit kost maar $ 200, maar daar krijg je geen Thunderbolt-kabel bij. De prijs voor het model StarTech met kabel is $ 250; dat is $ 20 meer dan het dock van Elgato.

Daar de dock-klonen nagenoeg identiek zijn, zijn het allemaal prima producten. Houd de websites van de fabrikanten in de gaten voor prijsveranderingen en sla toe zodra een van de docks tijdelijk of permanent in prijs wordt verlaagd. Dan heb je hoe dan ook goud in handen.

Akitio's Thunder Dock vind ik ook intrigerend met een schijnbaar flitsende mengeling van Thunderbolt, FireWire 800, USB 3.0 en eSATA (maar geen Ethernet) in een compacte behuizing. Ik hoop dit product snel te kunnen bekijken.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


FunBITS: Dragon Quest VIII voor iPhone en iPad is charmant, maar uitputtend

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters

[vertaling: TK, HV, LmR]

Het moderne rollenspel (roleplayinggame, RPG) heeft zijn oorsprong in de Verenigde Staten met Dungeons & Dragons voor pen en papier, maar de Japanners hebben hun eigen unieke stempel op het genre gedrukt, vooral op gameconsoles. Zogenaamde Japanse RPG's (JRPG's) worden gekenmerkt door de op voorhand vastliggende verhaallijnen (in tegenstelling tot de western-achtige RPG's, waarbij een groot deel van het verhaal in de handen van de speler ligt) en beurtgevechten, die vaak willekeurig worden aangegaan terwijl je personage rondloopt op een wereldkaart.

Geen enkele reeks had zo'n grote impact op de JRPG als Dragon Quest (in de Verenigde Staten vaak gekend als Dragon Warrior). Dragon Quest werd uitgebracht in 1986 voor Nintendo Entertainment System (NES), en heeft het genre zoals we het kennen gedefinieerd, met beurtgevechten, een tekstueel menu en willekeurige ontmoetingen met vijanden.

Toen in 2004 Dragon Quest VIII voor de PlayStation 2 uitkwam, betekende dit op sommige vlakken een grote sprong voorwaarts voor de reeks, aangezien het de eerste was met volledige 3D-graphics, maar voor wat de gameplay betreft, bleef het spel trouw aan zijn NES-wortels. De game was een enorme hit in Japan, en is nu beschikbaar voor je iPhone of iPad. (Er is ook een Android-versie, als dat jouw ding is.) Dragon Quest VIII kost $ 19,99 in de App Store, is een download van 1,39 GB en vereist iOS 6.0 of later. Merk op dat er geen ondersteuning voor de iPhone 4 is.

"Wow, wow, wow", hoor ik je uitroepen, "Twintig dollar voor een tien jaar oude game?" Dat is een beetje meer dan je waarschijnlijk gewend om te betalen voor games in de App Store, maar Dragon Quest VIII biedt dan ook meer dan 100 uur gameplay. Als je nog niet overtuigd bent, bekijk dan de gameplay-trailer, die 50 minuten duurt.

JRPG's zijn niet voor iedereen weggelegd, en Dragon Quest VIII is een JRPG van het zuiverste water. De interface en systemen kunnen ingewikkeld zijn, maar de gameplay is poepsimpel. Je gaat van stad naar stad en van kerker naar kerker, je volgt het verhaal, en vecht onderweg met horden monsters in beurtgevechten. Op zijn slechtst kunnen JRPG's saaie bedoeningen zijn, en Dragon Quest VIII kan soms frustrerend zijn.

Je wordt verondersteld alles zelf te kunnen, en Dragon Quest VIII heeft geen geduld met idioten. In de eerste stad krijg je een queeste voorgeschoteld waarbij je een kristallen bol onder een waterval moet zoeken. Je krijgt geen enkele aanwijzing waar deze waterval zich bevindt, en om het nog wat erger te maken, zijn er twee uitgangen uit de stad, en je weet niet langs welke je bij de waterval komt. Tenzij je een spelgids raadpleegt, zul je het met vallen en opstaan via elk van beide uitgangen moeten proberen, dan rondlopen, om de paar stappen de strijd aangaan met vijanden, in de hoop dat je je bestemming vindt (maar wie goed kijkt, kan de waterval in de verte zien).


Charme is wat een goede JRPG onderscheidt van een slechte JRPG. Om het vol te houden op wat anders een saaie, frustrerende, lange queeste kan zijn, moet je van de personages houden, ondergedompeld worden in het verhaal, en voor misschien wel uren kunnen genieten van de graphics.

Gelukkig ademt Dragon Quest VIII volop charme. De op anime geïnspireerde graphics met cel-shading zijn helder gekleurd, vergezeld door capricieuze muziek, die ik nu nog aan het neuriën ben terwijl ik dit schrijf. Anime-fans herkennen waarschijnlijk de stijl van Akira Toriyama, die de look voor Dragon Ball heeft gecreëerd. Zelfs de vijanden, die vaak toch wel frustrerend kunnen zijn, zijn vrolijk, zoals Slimes, die lange tijd de mascottes van de reeks waren.


Het verhaal is een standaard sprookje. Je speelt de stille held (zijn naam is officieel Hero, maar je kunt hem elke naam geven die je wil), die een wachter was voor Koning Trode en Prinses Medea, die door de boze nar Dhoulmagus werden veranderd in respectievelijk een Yoda-achtige trol en een paard. Het koninkrijk Trodain van Koning Trode is vervloekt, iedereen in het koninkrijk is veranderd in steen en het hele koninkrijk is overdekt met doornen. Op zijn queeste om het koninkrijk te redden wordt Hero vergezeld door zijn beste vriend, de tot inkeer gekomen bandiet Yangus, die met een Londens accent spreekt. Later krijgen ze gezelschap van de levendige tovenares Jessica en de nobele Lothario Angelo.

Met uitzondering van Hero hebben alle personages hun eigen unieke sterktes en persoonlijkheid. Hero is een evenwichtig personage en kan een beetje van alles: hij kan fysieke schade toebrengen met zwaarden en andere wapens, hij kent een paar toverspreuken, en hij is immuun voor vloeken. De potige Yangus kan heel wat fysieke schade incasseren en uitdelen, en heeft de beste dialogen in de game ("Ik kan als geen ander mensen opsporen. Dat is mijn 'pièce de résistance', zoals dat heet"). Jessica is gespecialiseerd in beschadigende toverspreuken, maar kan ook goed overweg met zwepen en messen, en kan haar vijanden bedwelmen met Sex Appeal (oké, deze game is in meer dan één opzicht ouderwets). Angelo is gespecialiseerd in genezen, maar kent ook wat beschadigende toverspreuken als aanvulling op zijn wapens.

In vergelijking met de meeste JRPG's is Dragon Quest VIII eenvoudig. Het aantal personages is beperkt (Final Fantasy VI kende bijvoorbeeld veertien protagonisten), het verhaal is, ondanks enkele zijlijnen, vrij basis, en de gevechten werken ongeveer op dezelfde manier als in de oorspronkelijke Dragon Quest. Die eenvoud vinden we ook terug in het systeem om je personages te upgraden.

Door slechteriken te verslaan verdienen jij en je metgezellen ervaringspunten, en als je daar genoeg van hebt verzameld, wordt elk persoon een niveau sterker, resulterend in meer punten voor treffers, magie en vaardigheden. Vaardigheidspunten kunnen gebruikt worden om personen aan te passen, door ze bepaalde vaardigheden te geven. Zo kan Hero zich toeleggen op zwaarden, speren, boemerangs, boksen en moed. In totaal kan elk persoon niet meer punten verzamelen dan nodig is om 3,5 vaardigheden te verkrijgen. Het is dus belangrijk om die vaardigheidspunten verstandig te verdelen, via een vooropgezet plan. GameFAQS-poster TheTrueBZ heeft een handige handleiding om je hierbij te helpen. (En als je daar niet mee uit de voeten kunt, dan verwijs ik je naar de Sphere Grid die in Final Fantasy X gebruikt wordt om je personages te ontwikkelen.)

Als je Dragon Quest VIII al eerder gespeeld hebt, dan was het voorgaande gesneden koek. Laten we daarom eens kijken wat er anders is aan de mobiele versie, in vergelijking met het origineel.

Allereerst zijn daar wat cosmetische wijzigingen. De graphics zijn nu uitgevoerd in Retina-resolutie, en ze zien er, afgezien van wat wazige tekst en blokkerige video, fantastisch uit. Amerikaanse fans van het spel zullen zeker teleurgesteld zijn over het ontbreken van gesproken tekst. Dat is waarschijnlijk gedaan om het spel niet te groot te laten worden, maar let wel: de oorspronkelijke Japanse versie had ook geen gesproken tekst.

Maar essentieel voor het succes van alle iOS-games is de spelbesturing. En daarbij valt onmiddellijk iets vreemds op: het spel wordt in staand kader getoond, in tegenstelling tot liggend, wat bij de meeste spellen gebruikelijk is. Ik begreep daar niks van, tot ik het spel op mijn iPhone opende, en het kwartje viel: dit spel is bedoeld om met één hand gespeeld te worden.

Bij het rondreizen door de wereld van Dragon Quest bestuur je Hero met een virtuele joystick, die zich standaard midden onderaan je scherm bevindt. Ik hou normaliter helemaal niet van besturingselementen op mijn scherm, maar Dragon Quest VIII is geen spel waarbij nauwkeurige bewegingen bij de besturing essentieel zijn. Daarom maakt het bij dit spel niet zoveel uit. Er is een knop om de besturing over je scherm te verplaatsen, zodat je de joystick bijvoorbeeld links of rechts kunt positioneren, vooral handig op een iPad. Onderaan het scherm bevindt zich ook een schuifbalk om de camera te bedienen. Dat is in het begin nogal onhandig, maar er was wel aan te wennen. Verder is er een auto-runknop, om de vingers te ontlasten tijdens het rondreizen, en een knop om bij het menu van het spel te komen, waarmee je toverspreuken en voorwerpen kunt gebruiken, je status snel kunt opslaan, maar ook je voorraad kunt beheren en nog niet gebruikte vaardigheidspunten in kunt zetten. Bovendien kun je overleggen met je metgezellen over wat je volgende zet moet zijn. Da's vooral handig als het al weer een tijdje geleden is dat je voor het laatst gespeeld hebt.

Een bron van frustratie is overigens wel het beheer van voorwerpen. Elk personage kan slechts 12 voorwerpen tegelijk meenemen, inclusief wapens en harnas. Er is een aparte tas, die niet door enig personage gedragen wordt, waar overtallige voorwerpen in bewaard kunnen worden, maar die voorwerpen zijn niet beschikbaar voor gebruik of inzet tijdens een gevecht. Je bent dan ook veel tijd kwijt met het voortdurend uitwisselen van voorwerpen tussen de tas en je individuele metgezellen.


Verder is het behoorlijk storend dat het spel nogal traag is vergeleken met de PlayStation 2-versie. Het is niet onspeelbaar, maar de lage video-ververssnelheid stoort tijdens het rondlopen en tijdens het navigeren in de menu's. Het viel me bovendien op dat het spel trager is op mijn iPad Air dan op mijn iPhone 5, waarschijnlijk als gevolg van de hogere resolutie van het Retina-scherm van de iPad.

Als je Dragon Quest VIII op een iPad wilt spelen, zou ik je aanraden om nog even te wachten. Naast de traagheid doet de staande lay-out van het spel ook nogal merkwaardig aan op een tablet. Het spel is, zoals gezegd, echt bedoeld om met één hand te spelen, wat op zich een voordeel is, maar niet op een apparaat met een groter scherm.

Het voeren van een gevecht wijst zich vanzelf. Net als in de meeste JRPG's kies je gewoon een handeling (of een voorwerp), en vervolgens een object waar die handeling betrekking op heeft. Een nieuwigheidje in de iOS-versie is een tactiek-optie, waarbij geautomatiseerde handelingen uitgevoerd worden op basis van een algemene strategie voor een personage. Zo kun je bijvoorbeeld een personage opdragen om verstandig te strijden met een mix van aanvallende en verdedigende handelingen of om geen genade te kennen, waarbij uitsluitend aanvallend gestreden wordt.


Gevechten in Dragon Quest VIII zijn interessant omdat je strategische keuzes moet maken. Je kunt gewoon aanvallen om je tegenstander te beschadigen. Je kunt toverspreuken gebruiken om een tegenstander te beschadigen, je metgezellen te genezen, of de aanvals- en verdedigingscapaciteiten van je metgezellen te vergroten. De kracht van een toverspreuk is echter wel afhankelijk van hoeveel toverpunten je hebt, en die voorraad is eindig. Je kunt vooral verdedigend bezig zijn, als een personage weinig strijdpunten heeft, of je kunt een personage oppeppen om een vernietigende aanval in te zetten.

Het oppeppen van personages is een van de interessantere aspecten van Dragon Quest VIII. Elke keer als je voor oppeppen kiest, kan het betreffende personage geen andere handeling verrichten, en is het daarmee overgeleverd aan de volgende aanval. Maar daar staat tegenover dat elke keer dat je het doet, hun volgende echte aanval krachtiger is. Dus als je er voor kiest om vijf keer achter elkaar op te peppen kun je er zeker van zijn dat de eerstvolgende aanval allesvernietigend zal zijn. Je moet daarbij wel in de gaten houden dat sommige tegenstanders je personage kunnen laten ontspannen, waarbij al die opgebouwde pep weer verdwijnt, en je inspanningen voor niets waren.

Zoals ik al zei is Dragon Quest VIII niet voor sukkels. Ik kan me nog goed mijn eerste ontmoeting met mijn eerste baas herinneren, jaren geleden, op de PlayStation 2, waarbij ik mijn hele gezelschap over de kling joeg. Jaren later, toen ik dezelfde baas tegenkwam op mijn iPhone, wist ik ternauwernood te overleven, waarbij Yangus helaas sneuvelde. Het is eigenlijk wel een beetje grappig als een personage overlijdt, omdat hij of zij op het scherm wordt weergegeven als een gestileerde doodskist. In Dragon Quest VIII is zelfs de dood innemend.

Maar geen zorgen want het is me gelukt het uit de kerker te blazen en vervolgens een chimeravleugel te gebruiken om terug naar de stad te komen waar ik de plaatselijke kerk bezocht en waar de bisschop in staat was voor een klein prijsje Yangus weer tot leven te brengen. Ik sliep in een herberg om zijn gezondheid en magie te herstellen en ben toen teruggegaan naar de kerk om het spel op te slaan.

Hoewel ik niet meer zo geoefend ben in het spel, zal ik je deze beginnerstip geven: voordat je de waterval bezoekt en een confrontatie met de eerste baas aangaat, moet je in het dorp wat helende Medicinale Kruiden aanschaffen en dan buiten een beetje rondzwerven en met monsters vechten totdat Hero en Yangus ongeveer tot level 4 zijn. Als je dit niet doet, ga je dood en zelfs als je dit wel doet, kan je doodgaan maar dan heb je tenminste de kans je eruit te vechten. Voor degenen die onbekend zijn met het genre: dit heet "grinding" en het is een essentieel (maar volgens sommigen saai) onderdeel van ieder RPG.

Ik zou je nog veel meer kunnen vertellen over dit spel, waaronder het Pokémon-achtige minigame Monster Arena, maar je wilt waarschijnlijk alleen weten of dit spel wel 20 pegels waard is? Als je JRPG's een beetje leuk vindt en van plan bent om op de iPhone te spelen, dan wel. Het is een simpel spel in zijn genre maar dan wel heel goed uitgevoerd, iets wat bijna iedere Apple-fan kan waarderen.

Heb je Dragon Quest VIII al gespeeld, dan heeft de iOS-versie niets nieuws te bieden maar vind je het misschien fijn om een pocket-versie te hebben om overal mee naartoe te nemen. In sommige opzichten vind ik het spel op de de iPhone prettiger, omdat ik dan gedachteloos kan "grinden" tijdens het televisie kijken. En het is ook een geweldig spel voor tijdens lange autoritten! Dragon Quest VIII kan de kinderen lang genoeg bezig houden voor een wereldreis.

Als je liever op een iPad speelt, of niet van JRPG's houdt, dan zou ik Dragon Quest VIII overslaan of wachten tot de uitverkoop. Er is een kans dat de uitgever Square-Enix het spel zal optimaliseren voor de iPad, maar ik zou er niet op wachten.

Laat ik het zo zeggen: als iemand die niet per se alle JRPG's leuk vindt (ik heb er veel gespeeld, maar het aantal waarvoor ik geduldig genoeg was om ze uit te spelen is op een hand te tellen) kan ik vertellen dat dit een van mijn absolute favoriete spellen is. Het is een uitputtende belevenis, maar wel een prettige. Ik heb het kunnen uitspelen in ongeveer 90 uur, maar daarna is er nog zo'n 30 uur aan extra materiaal dat een beter en uitgebreider einde oplevert. Ik ben nooit heel ver gekomen op de PlayStation 2, maar nu ik het spel met me kan meenemen lukt me dat misschien wel. Uiteindelijk.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 14 juli 2014

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: JVK]

Parallels Desktop 9.0.24237 -- Parallels Desktop is geüpdatet naar versie 9.0.24237 met enkele oplossingen voor problemen die verband houden met het binnenkort te verschijnen OS X Yosemite. De release voorkomt een crash als je Parallels Desktop 9 opstart met Yosemite, en verwijdert een bug in verband met het slepen van mappen en bestanden tussen Macs met Yosemite en virtuele machines. Ook verwijdert hij een zwart scherm dat verscheen bij het opstarten van virtuele machines met Mavericks 10.9.3 en 10.9.4, lost hij een probleem op dat Parallels Desktop 9 waardoor niet wilde updaten, en verzekert hij dat netwerkverbindingen in stand blijven na de hervatting van een virtuele machine. ($ 79,99 nieuw, $ 49,99 upgrade, $ 39,99 educatief, 361 MB, toelichting)

Reacties - Parallels Desktop 9.0.24237

Skype 6.19 -- Versie Skype 6.19 van Microsoft biedt nu ook ondersteuning voor VoiceOver om recente zoekopdrachten te selecteren uit het zoekveld in Add Contacts. De update verhelpt ook verschillende crashes gedurende het zenden en ontvangen van bestanden zowel als crashes wanneer de computer terugkeert van slaapstand, en verzekert dat zoeken naar berichten op oudere Mac-desktopcomputers succesvol is. (Gratis, 41,9 MB, toelichting)

Reacties - Skype 6.19

TextExpander 4.3.2 -- Smile heeft TextExpander 4.3.2 uitgebracht, een kleine onderhoudsrelease met een oplossing voor de frustrerende traagheid bij het uitbreiden van knipsels zowel als voor de vaak voorkomende mislukkingen bij het opslaan van veranderingen in invulvelden. De update repareert ook een crash terwijl je zocht naar knipsels, verwijdert alles in de zoekmode als je nieuwe knipsels wil maken, en verstrekt de juiste VoiceOver-beschrijvingen in de lijsten van knipsels en groepen. ($ 34,95 nieuw met 20 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 9,8 MB, toelichting, 10.7+)

Reacties - TextExpander 4.3.2


ExtraBITS, 14 juli 2014

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: JO]

Apple heeft een blog aangemaakt over de nieuwe programmeertaal Swift, een duidelijk teken van Apples recente openheid. Er is ook slecht nieuws voor Mac-fans: de nieuwe Intel-processor voor desktops komt pas in 2015 op de markt. Bovendien blijkt het nieuwe instapmodel iMac zijn geld niet waard te zijn. Nog slechter nieuws voor fans van de Apple TV: de televisietuner van Apple loopt qua verkoopcijfers in de VS achter op concurrenten Roku en Chromecast. Steve Wozniak haalt herinneringen aan Steve Jobs op. En tenslotte heeft Apple een spiksplinternieuwe versie van iTunes U uitgebracht.

Swift: The Blog -- Het is een nieuw bewijs voor de grotere openheid van Apple: het bedrijf heeft een blog aangemaakt over de nieuwe, eigen programmeertaal Swift. Lees voor meer informatie over Swift "Swift: voor wie is Apples nieuwe programmeertaal?", van 12 juni 2014. De blog belooft dat programmeurs er "een kijkje achter de schermen van het ontwerpproces van Swift" zullen bieden. Op dit moment vindt je er nog maar één bijdrage, maar die is meteen ook interessant. Het is de aankondiging dat Xcode 6 bèta nu gratis te downloaden is. (In het verleden moest je er een betaalde Apple-ontwikkelaars-account voor hebben). De blog heeft geen mogelijkheden om als lezer een reactie te plaatsen, dus het lijkt niet de bedoeling om een forum te creëren waar ontwikkelaars tips kunnen geven om de taal te verbeteren of uit te breiden. We zijn benieuwd wat Apple precies de komende weken en maanden met de blog gaat doen.

Reacties

Nieuwe processor van Intel voor de Mac komen pas in 2015 -- Slecht nieuws voor wie hoopte dat er nog dit jaar een nieuwe Mac zou komen. Intel heeft aangegeven dat zijn nieuwe generatie Broadwell-processors, oorspronkelijk aangekondigd voor de zomer van 2014, pas begin tot midden 2015 op de markt zullen komen. Intel start deze zomer wel al met de productie van de energiezuinige Core-M Broadwell-chip, maar de volledige serie processors zal nog een aantal maanden op zich laten wachten. Waarschijnlijk zal Apple dit jaar nog steeds op de markt komen met een aantal nieuwe Macs, waaronder een langverwachte update van de Mac mini, maar deze zullen draaien op de recentste Haswell-chipset (tenzij Apple besluit ook voor de Mac over te stappen naar de ARM-processor waarmee zijn mobiele apparaten uitgerust zijn).

Reacties

Apple TV loopt in de VS achter op Chromecast en Roku -- Volgens een verslag van Parks Associates verkocht Google in 2013 3,8 miljoen Chromecast-kastjes in Amerika. Roku deed het ongeveer even goed met de verkopen van zijn streaming-video-box. Apple kwam niet verder dan 2 miljoen Apple TV's. Over de hele wereld gezien ligt het anders: Apple verkocht er 20 miljoen, Roku slechts 8 miljoen.

Reacties

Steve Wozniak haalt herinneringen op aan Steve Jobs -- Steve Wozniak werd geïnterviewd door Allison Bauter van de Milwaukee Business Journal, en hij ging daarbij uitgebreid in op de persoonlijke ontwikkeling door de jaren heen van Steve Jobs, collega-oprichter van Apple. Het ging ook over de vraag hoe Jobs aan veel van zijn zakelijke ideeën kwam, en over wat er allemaal misging toen hij in die eerste jaren leiding gaf aan het bedrijf. Wozniak onthulde een interessant nieuwtje over het eerste managementteam van Macintosh: "Vrijwel allemaal zeiden ze in die tijd, dat ze nooit, nooit meer onder Jobs wilden werken. Zo erg was het". Maar Wozniak wil af van de misvatting dat hij en Jobs na afloop niet meer door één deur gekund zouden hebben: "Wij hebben nooit ruzie of meningsverschillen gehad, we zijn altijd vrienden gebleven".

Reacties

Apple rolt iTunes U 2.0 uit -- Apple heeft iTunes U geüpdatet naar versie 2.0, en voegde een groot aantal nieuwe functies toe, speciaal voor studenten en docenten. Studenten die een individuele cursus volgen, kunnen nu vragen stellen over de cursus, over specifieke lessen of opdrachten. Studenten in dezelfde klas kunnen nu deelnemen aan discussies, om vragen te stellen of een antwoord te geven. Docenten kunnen een cursus nu aanmaken of bewerken vanaf hun iPad, en ze kunnen hiervoor met iWork-apps lesmateriaal maken. Zowel studenten als docenten kunnen nu push-notificaties over discussies krijgen.

Reacties

Ars Technica bevestigt het: de nieuwe iMac van $ 1.099 is het niet -- Ars Technica heeft de "nieuwe" iMac van $ 1.099 iMac getest, en bevestigd wat wij al dachten: het geld dat je uitspaart weegt niet op tegen de lage prestaties. (Lees "Apple introduceert instap-iMac voor € 1.129", 18 juni 2014.) Preciezer gezegd: voor de 18% die je bezuinigt op een Mac van $ 1.299, verlies je 50 procent aan snelheid, waarbij je een computer krijgt die in prestaties ongeveer gelijkstaat aan een MacBook Air. Bij Ars Technica krijg je bevestigd wat een groot aantal van jullie ons ook al meldden: het is een ideale machine voor organisaties die niet aan snelheid hechten, en die een grote besparing kunnen realiseren door nu groot in te kopen.

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2014 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands