Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1224i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Komende maandag is het in de Verenigde Staten Memorial Day. Een aantal TidBITS-medewerkers hebben dan familieverplichtingen, en dus slaan we de e-mailaflevering van volgende week over. Wij publiceren deze week ook niet hoofdstuk 3 van "Take Control of OS X Server" van Charles Edge. Hoewel het hoofdstuk is geschreven en geredigeerd, beoordelen we dit en volgende hoofdstukken opnieuw om er zeker van te zijn dat ze optimaal gericht zijn op de doelgroep van huis- en kleinbedrijfgebruikers. We willen er zeker van zijn dat dit boek geen digitale warboel wordt.
TidBITS zal op 2 juni 2014 weer terugkeren in je inbox, en in de komende twee weken zullen we doorgaan met het publiceren van nieuwe artikelen. TidBITS-leden kunnen artikelen per e-mail ontvangen op het moment van publicatie, danwel de volledige tekst lezen via RSS. Iedereen kan gebruikmaken van onze website, met aankondigingen via RSS, Twitter, App.net, Facebook en onze iOS-app. En als je intussen van de tijd gebruik wilt maken om oude uitgaven bij te lezen: ze zijn allemaal online beschikbaar en je kunt ze zelfs via e-mail ontvangen. (Zie "Verstuur TidBITS-afleveringen opnieuw naar jezelf", 8 maart 2013.)
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Apple heeft de OS X Mavericks v10.9.3-update uitgebracht, met een Retina-modus met het dubbele aantal pixels voor op compatibele Macs aangesloten externe 4K-beeldschermen en de terugkeer van synchroniseren van contacten en agenda's tussen Macs en iOS-apparaten in iTunes. (Lees voor de volledige details "Lokaal Contacten/Agenda synchroniseren terug in iTunes 11.2", 15 mei 2014.) In de Retina-modus worden de extra pixels gebruikt om content veel scherper weer te gegeven in plaats van om een reusachtig bureaublad te maken.
De update is beschikbaar via Software-update (461 MB) of via de de downloadpagina van Apple's ondersteuningssite (461,7 MB). Wie een vorige Mavericks-update heeft overgeslagen, kan een combo-update (947,2 MB) downloaden om rechtstreeks van een willekeurige versie van 10.9 naar 10.9.3 te upgraden.
De 10.9.3-update verbetert de betrouwbaarheid van verscheidene netwerkactiviteiten, waaronder IPsec VPN-verbindingen, netwerkthuismappen, en het kopiëren, bewerken en inspecteren van bestandsbevoegdheden op een SMB-bestandsserver. Ook verbeterd is de stabiliteit bij de installatie van configuratieprofielen en de inlogsnelheid voor gebruikers in Active Directory-groepen. Verder lost 10.9.3 ook nog een probleem op waarbij PostScript Type 1-lettertypes niet konden worden geïnstalleerd in Lettertypecatalogus.
Op het vlak van beveiliging is er in 10.9.3 ook wat veranderd, maar niks nieuws, alleen maar dezelfde dingen die vorige maand werden uitgebracht als onderdeel van "Beveiligingsupdate 2014-002 (Mavericks, Mountain Lion en Lion)" (22 april 2014). 10.9.3 bevat ook Safari 7.0.3 voor wie deze versie nog niet had geïnstalleerd (zie "Safari 7.0.3 en 6.1.3", 3 april 2014).
Eerder werd gedacht dat 10.9.3 de map /Gebruikers verborg, maar een onderzoek door Dave Hamilton van The Mac Observer heeft aan het licht gebracht dat de map /Gebruikers/ in feite verdwijnt na de installatie van iTunes 11.2 en het inschakelen van Zoek mijn Mac in het iCloud-paneel van Systeemvoorkeuren. Bug of functie? Het blijkt uiteindelijk een bug te zijn, en Apple heeft iTunes 11.2.1 uitgebracht om het probleem op te lossen (zie "iTunes 11.2.1 lost probleem op met de map /Gebruikers en verbetert Podcasts-bibliotheek", 19 mei 2014).
Zoals altijd raden we aan om nog even te wachten met de installatie van 10.9.3, tenzij je een specifiek probleem hebt dat door deze update zou worden opgelost. Laat anderen eventuele onvoorziene problemen ontdekken, en upgrade over een paar dagen als je online geen negatieve berichten vindt.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Apple bracht vorige week een upgrade van iTunes naar versie 11.2 uit. Daarmee werd de gebruikersinterface van Podcasts verbeterd, en kwam de mogelijkheid terug om in iTunes lokale contacten en agenda's te synchroniseren tussen een Mac en een iOS-apparaat. De laatste aanpassing werd besproken in een artikel van Adam Engst: "Lokaal Contacten/Agenda synchroniseren terug in iTunes 11.2", 15 mei 2014). Helaas moest Apple vrij snel een tweede update uitbrengen, iTunes 11.2.1, waarin een probleem opgelost werd dat ervoor zorgde dat op bepaalde computers de map /Gebruikers niet meer zichtbaar was.
Er werd al gewezen op de tegelijkertijd uitgebrachte OS X 10.9.3 Mavericks-update, die dit probleem veroorzaakt zou hebben. (Zie daarvoor het artikel "Lokaal Contacten/Agenda synchroniseren terug in 10.9.3, betere ondersteuning voor 4K", 15 mei 2014.) Het bleek echter te liggen aan een foute samenwerking tussen iTunes 11.2 en Zoek mijn Mac, zoals Dave Hamilton van The Mac Observer ontdekte. Het probleem was zelfs nog groter, aangezien deze iTunes 11.2-update ook de bevoegdheden van de map /Gebruikers naar beschrijfbaar en uitvoerbaar door iedereen zette, waardoor een gat in de beveiliging ontstond. Nadat ik de iTunes 11.2.1-update installeerde, had ik de map /Gebruikers meteen weer terug, inclusief de correcte bevoegdheden.
De vernieuwde Podcasts-bibliotheek -- Ongetwijfeld met een grote lente-schoonmaak in gedachten, heeft Apple in de Podcasts-bibliotheek van iTunes frisse nieuwe manieren van ordenen ingebouwd. Er is ook een slimme nieuwe functie, waarmee je gedownloade podcasts kunt laten verwijderen zo gauw ze beluisterd zijn.
De menubalk van de Podcasts-bibliotheek is vrijwel onveranderd gebleven, op de knop "Niet-afgespeeld" na, die nu "Alle niet-afgespeelde" heet. Kirk McElhearn, schrijver van het e-boek "Take Control of iTunes 11: The FAQ", vertelt in een blog-bijdrage over dit onderwerp dat het woord "alle" hier ook werkelijk op zijn plaats is, aangezien je hier ook die niet-afgespeelde afleveringen vindt waarbij je in de lijstweergave het vinkje weggehaald hebt. In het vorige ontwerp van de afdeling podcasts zag je deze hier niet terug.
Als je op "Mijn podcasts" in de menubalk klikt, zie je de meest opvallende veranderingen. Een klik op een podcast-serie in de linker-kolom, toont een weergave waarin het Instellingen-symbool verplaatst is: het staat tussen de knop "Speel af" en de knop waarmee je het contextuele menu oproept. Hier stond eerst de knop Ververs, die nu in het contextuele menu staat. De Instellingen van de Podcasts verschijnen nu als een pop-upmenu: je krijgt daarmee mogelijkheden om de afspeelvolgorde en sorteervolgorde aan te passen, en ook een melding over de status van de podcast. Je ziet of je je op deze serie geabonneerd hebt of niet, in de vorm van een aan/uit-knop (wat eerst een aanvinkvakje was).
Het gedeelte van de Instellingen dat "Op deze computer" heet, helpt je om je harde schijf te vrijwaren van te lang bewaarde podcasts. Een van de grootste vernieuwingen in deze update is de mogelijkheid in te stellen dat podcasts 24 uur na afluisteren worden verwijderd. Een optie die je vindt via het pop-upmenu onder de knop "Verwijder afgespeelde afleveringen". Vlak nadat je de iTunes-update geïnstalleerd hebt, krijgen alle podcasts waarop je eerder geabonneerd was een gele markering. Deze biedt aan om op een knop "lees meer" te klikken, waarna ja of nee gezegd kan worden tegen deze vorm van automatisch verwijderen van podcasts. Standaard is de functie "Verwijder afgespeelde afleveringen" voor al deze abonnementen uitgeschakeld. Bij nieuwe abonnementen die je aangaat wordt de functie (verwijder na 24 uur) automatisch ingeschakeld.
Als je ervoor kiest om podcasts automatisch te laten verwijderen, dan zal je zien dat het eerste tabje onder de podcast-titel niet meer "Mijn afleveringen", maar "Niet-afgespeeld" heet.
Ook de optie "Download afleveringen" is standaard uitgeschakeld. Als je podcasts voornamelijk op je Mac afspeelt, en niet met een iOS-apparaat synchroniseert, dan kan je ruimte op de harde schijf besparen door bij deze optie Uit te kiezen. Je kunt dan vooral werken met het streamen van afleveringen uit de cloud.
Met de popup Beperk afleveringen kan het aantal afleveringen in de weergave Niet-afgespeeld/Mijn afleveringen worden beperkt. Als je een laag aantal (zoals Meest recente of 1 dag) instelt, krijg je de optie om gedownloade afleveringen die buiten dat criterium vallen te verwijderen of om ze naar de weergave Bewaard over te brengen.
De subweergave Niet-afgespeeld/Mijn afleveringen wordt aangevuld door een nieuwe weergave Kanaal en Bewaard. De weergave Kanaal is duidelijk, en geeft de volledige lijst met afleveringen van een podcast weer (de niet op je Mac gedownloade afleveringen worden weergegeven met een cloud-symbool). De weergave Bewaard, die kan worden gebruikt zoals een favorietenarchief, is wat ingewikkelder. Afleveringen worden als volgt naar de weergave Bewaard verplaatst:
Afleveringen die voor de update naar iTunes 11.2.1 handmatig van een niet-geabonneerde podcast waren gedownload worden automatisch toegevoegd aan de weergave Bewaard. (De eerste keer dat dit gebeurt verschijnt er een gele markering. Klik op Dismiss om te bevestigen en verder te gaan.)
Selecteer handmatig afleveringen die je wilt verplaatsen via Bewaar aflevering in het contextuele menu van de aflevering. Als je Bewaar aflevering kiest voor een aflevering die nog in de cloud staat, wordt dat bestand bovendien gedownload en in de weergave Bewaard geplaatst (evenals in Niet-afgespeeld/Mijn afleveringen).
Via het hiervoor beschreven Beperk afleveringen kun je oudere afleveringen die buiten een geselecteerd criterium vallen naar de weergave Bewaard verplaatsen.
Apple heeft ook versie 2.1 van zijn app Podcasts voor iOS uitgebracht. Deze update biedt veel zelfde verbeteringen als in iTunes, met onder meer automatisch verwijderen van afgespeelde afleveringen, een nieuwe weergave Kanaal, en meer opties voor het beperken van afleveringen. Zowel iTunes als de app Podcasts voor iOS is een gratis download. iTunes 11.2.1 is verkrijgbaar als een rechtstreekse download op de iTunes-webpagina van Apple of via Software-update (224 MB).
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Een van de meeste verguisde veranderingen in OS X 10.9 Mavericks was dat de mogelijkheid verdween om contacten en agenda's tussen de Mac en iOS-apparaten in iTunes lokaal te synchroniseren. In plaats daarvan vereiste Apple dat alle iOS-gebruikers die dergelijke gegevens wilden synchroniseren, een netwerk-oplossing zochten zoals iCloud, CardDAV en CalDAV of Exchange ActiveSync. Dit was het resultaat van het feit dat Apple het framework SyncServices in Mavericks had laten varen en gebruikers protesteerden om twee redenen.
De eerste reden was het besef dat je persoonlijke informatie opgeslagen werd in de cloud, hetgeen nog onpopulairder werd door de onthullingen over de spionagepraktijken van de NSA. De tweede reden was de irritatie dat Apple iets "repareerde" dat voor veel mensen niet eens stuk was. Niet dat SyncServices zelf geen problemen veroorzaakte, maar veel mensen gebruikten het probleemloos.
Zes maanden na het uitkomen van Mavericks in oktober 2013, brengt Apple lokaal synchroniseren van contacten en agenda's terug in OS X 10.9.3 en iTunes 11.2. Hoewel beiden hierbij vereist zijn, zitten de zichtbare veranderingen alleen in iTunes, waar de info-knop en het bijbehorende paneel weer verschijnen als je je iOS-apparaat selecteert. Synchronisatie werkt via zowel USB als wifi.
Voordat je lokaal synchroniseren inschakelt moet je wel iCloud of andere netwerk-synchronisatiediensten uitschakelen, om verwarrende duplicaten te voorkomen. Ga op je iOS-apparaat naar Instellingen > iCloud en schakel Contacten en Agenda uit. Zorg ervoor dat je contacten en agenda's van het apparaat verwijdert. Vervolgens selecteer je in iTunes in de zij- of bovenbalk je iOS-apparaat, klik je op Info en selecteer je Synchroniseer contacten en/of Synchroniseer agenda's. Je kunt ervoor kiezen alle contacten en agenda's te synchroniseren, of een selectie. Als er nog verouderde contacten of agenda-afspraken op je apparaat staan, kan je onder "Vervang informatie op deze iPhone" kiezen voor Contacten en/of Agenda. De Mac verwijdert dan, alleen bij de eerstvolgende synchronisatie, de oude gegevens van je apparaat alvorens te synchroniseren.
Het is belangrijk om te beseffen dat je de automatische push-synchronisatie verliest als je op dit systeem overstapt, mocht je daaraan gewend zijn geraakt bij het gebruiken van iCloud of een andere network-oplossing. USB-synchronisatie vindt alleen plaats wanneer je je apparaat aan je Mac hangt en iTunes opstart. Voor synchronisatie via wifi moet iTunes aan staan, het vakje voor "Synchroniseer met deze iPhone via Wi-Fi" in het Overzichtpaneel geselecteerd zijn en het apparaat op hetzelfde wifi-netwerk als je Mac zijn aangemeld. Wifi-synchronisaties vinden automatisch plaats zodra aan deze voorwaarden is voldaan en je het iOS-apparaat aan de stroom hangt. Je kan het proces ook handmatig in gang zetten vanuit iTunes of op het apparaat onder Instellingen > Algemeen > Wi-Fi iTunes-synchronisatie.
In mijn tests bleek zowel contacten- als agenda-synchronisatie niet geheel vlekkeloos. Bij het synchroniseren van contacten verscheen op de iPad slechts een klein deel, waarschijnlijk de recent aangemaakte contacten, en bood iTunes nooit de mogelijkheid om specifieke groepen te kiezen voor de synchronisatie. Bij de agenda's kon ik individuele agenda's selecteren maar daarbij liepen de lokale kalenders, die van iCloud en die van Google allemaal door elkaar, waarbij de iCloud- en Google-agenda's heel lelijke adressen kregen zoals [[email protected]@p02.caldav.icloud.com]. Ik had ook wat problemen met de eerste synchronisatie, waarbij ik niet de mogelijkheid kreeg al mijn agenda's te kiezen om ze te vervangen bij de eerstvolgende synchronisatie. Na een aantal pogingen had ik mijn agenda's op orde, doch het is me niet gelukt al mijn contacten te synchroniseren.
Mijn advies? Probeer het maar eens als je het vervelend vind om je contacten of agenda's te moeten synchroniseren via de cloud. Maar mochten mijn ervaringen representatief zijn, Dan wil je daar misschien toch weer naar terug.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
De jongens van de online back-upservice Backblaze hebben opnieuw statistisch onderzocht hoe het gaat met de harde schijven waar ze mee werken, om te kijken of er een correlatie is tussen hitte-ontwikkeling en schade aan harde schijven.
Het resultaat lijkt het advies tegen te spreken dat wij in het algemeen geven, om harde schijven veel ruimte voor ventilatie te geven. Dit deden we ook in ons artikel "Externe harde schijven verzorgen en voeden" van 28 april 2014. Globaal vond Backblaze geen correlatie tussen hitte en beschadigingscijfers. Er was één uitzondering: Seagate Barracuda 1.5 Tb-schijven leken iets vaker kapot te gaan als ze vaak onder hogere temperaturen moesten functioneren. Maar Hitachi-schijven leken juist iets meer last van lagere temperaturen te hebben. Dit is een opvallend feit: deze schijven draaiden bij een gemiddelde temperatuur van 22 tot 30 graden Celsius, wat veel lager is dan de 55 tot 60 graden die fabrikanten als maximumtemperatuur aangeven.
In ieder geval is het nog steeds belangrijk om schijven te laten draaien tussen de temperatuur-marges die per schijf aangegeven worden, wat betekent dat je moet zorgen voor voldoende ventilatieruimte. Zolang je ventilatie-openingen niet blokkeert, en je computer ook niet in belachelijk hoge temperaturen laat werken, zouden schijven geen probleem moeten ondervinden.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft het Europese "recht om vergeten te worden" op het internet, bevestigd (PDF), door zich tegen Google uit te spreken in een zaak die was aangespannen door een Spanjaard, die wilde dat verwijzingen naar een krantenartikel uit 1998 over financiële problemen uit het verleden, zouden worden weggelaten uit de zoekresultaten. Deze zaak is geprezen als een overwinning voor de individuele rechten in het internet. Tegelijkertijd kan hij het zakendoen voor online firma's in hoge mate bemoeilijken en roept hij belangrijke vragen op over vrijheid van meningsuiting.
In het kort: het EU-recht om vergeten te worden is niet hetzelfde als het recht op privacy. Privacy gaat over informatie over een individu die nooit publiek was, terwijl het recht om vergeten te worden gaat over informatie die ooit publiek was maar niet langer actueel is. Het idee is om mensen oude en irrelevante informatie over henzelf te laten wissen. Op die manier verschijnt een krantenartikel over een bank die na beslaglegging een huis verkoopt, of een webpagina die om redenen van wraak is gevuld met gênante foto’s, niet tot in eeuwigheid op de eerste plaats bij de zoekresultaten, iedere keer als iemand zoekt op een bepaalde naam. Als zoekmachines of andere dienstverleners niet voldoen aan verwijderingsverzoeken kunnen individuen hen voor het gerecht dagen.
In dit speciale geval argumenteerde Google dat het geen persoonlijke gegevens had bewaard van de eisende partij: er werd enkel verwezen naar een bestaand artikel in een Spaanse krant. Echter het hoogste gerechtshof van Europa was het daarmee niet eens, en was van mening dat Google de persoonlijke gegevens van de eiser had verwerkt door het indexeren en aanbieden van zoekresultaten en dus kon de eiser zich tot Google wenden om dit te verwijderen.
Merk op dat de eisende partij niet had gevraagd en dit ook niet kan om het oorspronkelijke krantenartikel te verwijderen op grond van het recht om vergeten te worden. Dit is een tamelijk enge definitie van "vergeten". Het is niet zo dat publieke informatie uit het verleden daadwerkelijk uit het internet zal verdwijnen, alleen maar dat het minder publiek zal worden.
De beslissing opent de doos van Pandora voor internetfirma's die nu zakendoen in de EU. Op dit moment is er bijna geen juridische begeleiding welke verwijderingsverzoeken gerechtvaardigd zijn en hoe internetfirma's verzoeken moeten valideren en daarna handelen. Dit kan mogelijkheden voor misbruik scheppen. Misschien zullen gewetenloze individuen ravages aanrichten in internethistories van anderen met frauduleuze verwijderingen. Evenzo zullen bijna zeker bemiddelaars diensten aanbieden om voortdurend de internethistorie van gebruikers te monitoren en op te schonen bij tal van zoekmachines, archieven en socialemediapagina's. De onkosten om te voldoen aan het recht om vergeten te worden, zou het zakendoen in de EU complexer en duurder kunnen maken voor firma's zoals Google, Facebook, Twitter en Amazon, om nog maar te zwijgen over starters.
Ook is onzeker hoe internetfirma's zullen omgaan met het voortdurend veranderende karakter van het internet. Stel dat Google nu zijn zoekresultaten opschoont door de verwijzing naar het artikel over de financiële perikelen van de Spaanse man te verwijderen. Google zou waarschijnlijk vermijden om deze specifieke pagina opnieuw te indexeren. Maar wat als iemand een blogbericht hierover zou schrijven en Google's webrobots zouden dit indexeren? Of als de Spaanse krant zijn formaat zou veranderen, verkocht zou worden of anderszins materiaal zou presenteren op een manier die Google niet zou herkennen? En wat als van webpagina's van sociale media geëist werd om ook hun archieven op te schonen, wat zou er gebeuren als iemand materiaal tweet of plaatst van een vorige verwijdering?
Het wordt nog ingewikkelder door toe te voegen dat het EU-recht om vergeten te worden momenteel een "richtlijn" is, dit betekent dat elke EU-lidstaat zelf beslist hoe dit recht te implementeren. De EU-commissie zet momenteel druk op de algemene verordening gegevensbescherming, die gelijk zouden moeten zijn in de gehele EU. Dat zal einde 2014 (PDF) het geval zijn, maar mijn contacten beschrijven dit op zijn minst als ambitieus.
Zal het recht om vergeten te worden ook naar de Verenigde Staten komen? Waarschijnlijk niet op dezelfde wijze, van firma's zal misschien worden gevraagd om informatie over individuen ongeacht de bron te laten verwijderen. Dat zou de vrijheid van meningsuiting kunnen beïnvloeden of (in de praktijk) zelfs moeilijk te onderscheiden kunnen zijn van censuur. Als de V.S. een recht om te worden vergeten zou doorzetten, zou dat zeer waarschijnlijk alleen worden toegepast op materiaal dat mensen zelf plaatsen. Californië heeft misschien de eerste stap gezet met een nieuwe wet waardoor minderjarigen in staat worden gesteld om oude internetberichten te verwijderen die gênant zijn of hun carrièrekansen kunnen verkleinen. Die wet wordt van kracht in 2015.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Met 3 tegen 2 stemmen langs partijlijnen, heeft de Federal Communications Commission besloten door te gaan met een eerste voorstel voor een open internet dat ISP's toe zou staan om bedrijven onder "commercieel redelijke" voorwaarden te belasten voor snellere toegang tot hun netwerken.
De voorgestelde regels zijn de nieuwste poging van de FCC om een juridisch afdwingbaar kader te creëren ter bescherming van netneutraliteit, waarin elk wettig internetverkeer zo goed mogelijk en met gelijke prioriteit zou worden behandeld, ongeacht de afkomst. (Zie "FCC hoopt dat de derde keer scheepsrecht is voor netneutraliteitsregels", 20 februari 2014.) Er is een periode van vier maanden gepland voor commentaar op het nieuwe voorstel, en de FCC hoopt afgeronde regels in werking te hebben tegen het einde van 2014. Op dit moment zijn er geen wetten of regels in de Verenigde Staten die net-neutraliteitsprincipes beschermen.
Het beschermen van netneutraliteit klinkt goed, toch? Met uitzondering van de schijnbare tegenstrijdigheid in het voorstel van de FCC om ISP's toe te staan aparte "betaalde voorrang" aan te bieden zodat rijke bedrijven betere, snellere toegang tot klanten kunnen krijgen. Grote bedrijven zouden meer dan anderen kunnen betalen.
Voorbeelden zouden recente overeenkomsten van Netflix met Comcast en Verizon kunnen zijn. (Netflix beweert dat het bedrijf werd gedwongen tot deze overeenkomsten om opzettelijke opstoppingen te omzeilen.) Maar iedereen die probeert om aan internet-abonnees diensten te leveren met grote bandbreedtes of geringe latentie, kan de nood voelen. Google, Facebook, Xbox Live, Amazon, Steam, Aereo, Hulu, Yahoo, PlayStation Network, beveiligings- en gezondheidbewakingsdiensten... potentieel gaat de lijst maar door en door.
FCC-voorzitter Tom Wheeler zegt dat de voorgestelde regels bedoeld zijn om netneutraliteit te behouden. Maar in de praktijk probeert de voorgestelde regeling om een smal pad te bewandelen tussen netneutraliteitsprincipes en de zakelijke belangen van de Amerikaanse breedbandverschaffers. En terwijl iedereen lijkt te denken dat netneutraliteit een goed idee is, althans in het openbaar, lijkt ook bijna iedereen te hopen dat de nieuwste poging van de FCC zal falen.
Kan een open internet ook linkerbanen hebben? -- Het hele idee achter netneutraliteit is dat elke willekeurige internetgebruiker zonder onderscheid toegang zou moeten hebben tot alles aan legale inhoud of diensten wat op het net aangeboden wordt, vanaf elk toegestaan apparaat. Dat betekent dat netwerkbeheerders diensten of inhoud niet mogen blokkeren of vertragen, en geen vriendjespolitiek mogen bedrijven om hun eigen of andermans zakelijke belangen te bevoordelen. Deze fundamentele gelijke behandeling, waarbij verkeer van miljardenbedrijven als Apple net zo belangrijk is als een maf fotootje van je kleine zusje, was, en is, voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor de evolutie van internet tot een belangrijke economische en culturele kracht, niet alleen in de Verenigde Staten, maar wereldwijd.
Maar "open" is niet noodzakelijk identiek aan "gratis en voor niets". Feit is dat veel partijen grote sommen geld betalen om het internet bij eindgebruikers te brengen, zoals internetbedrijven die datacenters bouwen, hoofdnetbeheerders die glasvezel- en draadloze netwerkinfrastructuur aanleggen, netwerkbedrijven die informatie verspreiden en cachen, internetaanbieders die eindgebruikers aansluiten door koperleidingen, glasvezel, of draadloze verbindingen aan te leggen, en uiteraard ook eindgebruikers die maandelijks hun rekening betalen.
Internetaanbieders leveren wat over het algemeen bekend staat als de "laatste kilometer" verbinding aan eindgebruikers, hoewel de grotere aanbieders (zoals Comcast, Verizon, Charter, Time Warner, CenturyLink, AT&T, in Amerika) ook uitgebreide nationale hoofdnetwerken beheren, waar ze vele miljoenen (of zelfs miljarden) dollars in geïnvesteerd hebben. Internetaanbieders redeneren dan ook dat als er vervolgens een dienst beschikbaar komt die een groot deel van hun bandbreedte opslokt (zo is Netflix op dit moment verantwoordelijk voor maar liefst 34 procent van het internetverkeer in de VS, aldus het Canadese netwerkdienstenbedrijf Sandvine) ze niet zomaar verplicht kunnen worden om nog meer geld uit te geven, alleen maar ter meerdere eer en glorie van de leverancier van die dienst. Ze vinden dat ze niet gehouden zijn om derden een "gratis lunch" aan te bieden.
Echter, volgens het basale principe van netneutraliteit geldt dat internetaanbieders niet anders kunnen dan bedrijven als Netflix te laten profiteren van hun investeringen.
De afgelopen jaren heeft de FCC wel wat speelruimte gecreëerd. Hun Open Internet Order uit 2010 (geformuleerd nadat Comcast erin slaagde om de FCC-regels uit 2005 onwettig te laten verklaren) gaf internetaanbieders de mogelijkheid om bepaald netwerkverkeer te benadelen, als overwegingen van "redelijk netwerkbeheer" dat noodzakelijk maakten. Dat betekende met name dat als een bepaalde internetdienst of -bedrijf het netwerk van een aanbieder te veel belast, die aanbieder daar maatregelen tegen kan nemen zonder meteen de FCC op zijn dak te krijgen. De FCC vereiste daarbij echter ook transparantie: aanbieders hebben een meldingsplicht als ze diensten afknijpen of blokkeren, zodat eindgebruikers een weloverwogen keuze kunnen maken voor een bepaalde aanbieder.
Het huidige voorstel van de FCC voor regels voor netneutraliteit probeert feitelijk een compromis te bieden. Internetaanbieders moeten eindgebruikers in staat stellen om alle legale informatie en diensten vanaf elk toegestaan apparaat te bereiken (de kern van netneutraliteit) maar aanbieders mogen aan netwerkbeheer doen als ze daar maar transparant over zijn. Maar aanbieders mogen er daarnaast ook voor kiezen om tegen betaling bepaalde diensten te bevoordelen als het "commercieel redelijk" is om dat te doen, en ook over dergelijke overeenkomsten moeten ze transparant zijn.
Voor- en nadelen -- Ook op deze jongste voorstellen van de FCC voor netneutraliteit is veel kritiek.
Voorstanders van netneutraliteit stellen dat als je internetaanbieders de mogelijkheid biedt om door dienstenleveranciers betaalde "linkerbanen" te creëren, dat al het andere internetverkeer noodzakelijkerwijs in de "rechterbaan" belandt. En als die "linkerbanen" er eenmaal zijn, zou er voor aanbieders geen stimulans meer zijn om hun standaardnetwerk te verbeteren. En het laten verslonzen van dat standaardnetwerk zou vervolgens steeds meer dienstenaanbieders ertoe dwingen om te betalen voor betere dienstverlening. Bovendien zou het moeten betalen voor bandbreedte innovatie tegenhouden. Een nieuwe Amazon, Netflix, of Google zou zich niet meer zomaar kunnen aandienen, en dat bevordert de status-quo, smoort innovatie in de kiem, en is slecht voor de Amerikaanse en wereldwijde economie. Sommige durfkapitalisten zijn nu al huiverig om te investeren in nieuwe bandbreedte-intensieve bedrijven als gevolg van dit FCC-voorstel.
Internetaanbieders stellen daarentegen dat als ze niet de mogelijkheid krijgen om overeenkomsten af te sluiten met dienstenaanbieders die ongehoorde hoeveelheden informatie over hun netwerk pompen, ze die diensten ook niet afdoende kunnen ondersteunen. Het is inderdaad ironisch dat nationale aanbieders zich beroepen op geldgebrek (de meesten van hen zijn behoorlijk winstgevend) maar het is een feit dat het aanleggen van breedbanddiensten naar eindgebruikers een kostbare aangelegenheid is, en aanbieders moeten die kosten elke keer weer verantwoorden tegenover banken en investeerders voordat ze zelfs maar kunnen beginnen met die aanleg. Als ze additionele inkomsten kunnen verwerven van grootverbruikende diensten kunnen ze die investeringen sneller terugverdienen, wat zich vertaald in op kortere termijn meer breedband bij meer eindgebruikers. Net zoals de meeste mensen het erover eens zijn dat netneutraliteit goed is, zijn ze het er ook over eens dat het uitbreiden van de beschikbaarheid en capaciteit van breedband in de VS ook positief is.
Een complicerende factor is wel de concurrentie tussen breedbandaanbieders. Of beter gezegd: het gebrek daaraan. Blijkend uit gegevens die de FCC afgelopen december publiceerde heeft maar liefst een derde van de Amerikaanse bevolking slechts één keus voor breedbandinternet, of helemaal geen internet. Als meer Amerikanen konden kiezen tussen aanbieders zou de concurrentie de aanbieders weerhouden van het rekenen van woekerprijzen en het gijzelen van klanten.
Daarentegen hebben ISP's over het algemeen geen gebrek aan concurrentie, tenminste in de belangrijke markten. Natuurlijk zijn er veel plaatsen waar maar één kabel- of DSL-aanbieder actief is, maar ISP's zien de concurrentie van 3G- en 4G-mobiele-breedbanddiensten als een serieuze bedreiging, waar ze ook zaken doen. Want waarom zouden consumenten betalen voor kabel (of glasvezel, of DSL) als ze al via hun telefoonrekening betalen voor 4G-internettoegang?
Waarom zijn ISP's bang voor mobiel internet, in het bijzonder wanneer sommige zelf ook mobiel-aanbieder zijn? Middels de Open Internet Order uit 2010 sloot de FCC expliciet mobiel internet uit van de vereisten voor netneutraliteit, omdat men vond dat deze opkomende technologie nog te nieuw was om te reguleren. Mobiel-aanbieders kunnen dus op elk moment welke internet-app, inhoud of dienst dan ook discrimineren, als ze de actie maar openbaar maken. Het nieuwste reguleringsvoorstel van de FCC sluit mobiel internet ook uit van netneutraliteit, hoewel de FCC zegt dat men openstaat voor heroverweging.
De juridische grondslag -- De FCC baseert de nieuwe voorgestelde regels op sectie 706 van de Telecommunications Act van 1996, waarin de organisatie de bevoegdheid krijgt om "geavanceerde telecommunicatiemogelijkheden" te reguleren. Toen Verizon begin 2014 de Open Internet Order uit 2010 met succes aanvocht, merkte de rechter op dat de FCC de regels op basis van sectie 706 kon herschrijven. En dat is precies wat de FCC heeft gedaan. (De rechter bevestigde ook dat de FCC ISP's kon herclassificeren als "common carriers" volgens Title II van de Communications Act. Daar hebben we het zo over.)
Dit is het punt: daar waar de Open Internet Rules uit 2010 door de rechter ongeldig werden verklaard, heeft de bevoegdheid in sectie 706 een aanvechting voor de rechter overleefd. In 2011 gebruikte de FCC sectie 706 om mobiel-aanbieders te verplichten roamingcontracten met kleinere partijen aan te gaan. Verizon vocht die vereiste aan op gronden die heel erg veel leken op zijn argumenten tegen de Open Internet Order, en verloor.
Betekent dat dat regelgeving over netneutraliteit gebaseerd op bevoegdheid volgens sectie 706 onoverwinnelijk is in de rechtszaal? Nee. ISP's zouden dezelfde argumenten naar voren kunnen brengen als bij de Open Internet Order uit 2010, namelijk dat de vereisten voor netneutraliteit erop neerkomen dat ISP's worden behandeld als common carriers zonder ze als zodanig te classificeren. Of ISP's zouden hun tijd kunnen afwachten, en de grens kunnen opzoeken van wat "commercieel redelijk" is voor betaalde voorrangscontracten, om vervolgens de FCC voor de rechter te dagen op het moment dat de organisatie probeert om een bepaald contract "onredelijk" te verklaren.
En wat is "commercieel redelijk?" Niemand die het precies weet, en de FCC geeft geen duidelijkheid. De FCC zegt dat de beoordeling of een praktijk onredelijk is zou worden gedaan op basis van een brede reeks van factoren en het "geheel van omstandigheden". Juridisch is dat het beste dat de FCC kan doen onder de bevoegdheid volgens sectie 706 die in de rechtszaal is bevestigd. Er zou geen duidelijke markering zijn wat een betaald voorrangscontract onredelijk zou maken, en ISP's zouden klanten verschillend kunnen behandelen (of kunnen discrimineren), door verschillende tarieven en voorwaarden aan te bieden zolang het contract maar niet op de een of andere manier "commercieel onredelijk" zou zijn. Anders gezegd: iedereen zou zijn gang kunnen gaan totdat iemand over een onzichtbare lijn stapt.
Hoe zit het met de common carriers? Als de voorstanders van netneutraliteit de nieuwe voorgestelde FCC-regels zo haten, en ISP's er ook geen groot voorstander van zijn, wat weerhoudt de FCC er dan van ISP's te herclassificeren als common carriers (zoals de telefoniebedrijven) en te vereisen dat ze al het legale verkeer zonder onderscheid afhandelen?
Om te beginnen zou dit zomaar een politieke rel kunnen worden. Op dit ogenblik is het Amerikaanse politieke landschap uiterst gepolariseerd en de Republikeinen hebben aangegeven iedere vorm van extra regelgeving voor internetproviders te zullen aanvechten. (Velen zijn zelfs tegen een herformulering van de netneutraliteitsregels.) We zouden dan niet alleen ruzie maken over de regels betreffende netneutraliteit maar ook nog eens met politiek geharrewar te maken krijgen.
Daarnaast roepen de internetproviders dat een herclassificering van hun bedrijfstak als common carriers nieuwe kosten met zich mee zou brengen en hun vermogen met nieuwe diensten te komen zou verminderen, daar zij in veel gevallen eerst de overheid om toestemming zouden moeten vragen. Ook zeggen ze dat een Title II-herclassificatie hen minder aantrekkelijk voor banken en investeerders zou maken, waardoor er banen verloren zouden gaan en de economie benadeeld zou worden. Hoewel anderen hebben aangegeven dat vóór 2005, toen zij wel werden gereguleerd volgens de Title II-classificatie, ISP's het eigenlijk best goed deden, is het duidelijk dat de FCC de ISP's geen enkele reden wil geven hun investeringen in hun netwerken te verminderen of nieuwkomers als Google Fiber te ontmoedigen opschudding te veroorzaken in de ISP-markt. Dat is niet de manier om de gebrekkige netwerkconcurrentie in de Verenigde Staten te verbeteren. Dus ziet voorzitter Wheeler de herclassificering onder Title II als een uiterste stap, al geeft hij direct aan dat de FCC die autoriteit wel heeft, mocht deze poging om afdwingbare regelgeving voor een Open internet te creëren, mislukken.
Wat kan jij doen? De FCC staat open voor reacties op de voorgestelde regels tot medio september 2014 en in twee fases: in de eerste fase kan iedereen reageren, en in de tweede fase kan gereageerd worden op wat er in de eerste fase binnengekomen is. De FCC gaat door alle commentaren heen, vergaart ook reacties via openbare vergaderingen en andere bronnen en besluit dan welke veranderingen hij wil maken, als hij die al wil maken. Publieke commentaren kunnen leiden tot veranderingen in voorgestelde FCC-regels (hoewel ze subtiel kunnen zijn), maar het is zeldzaam dat de organisatie voorgestelde regels helemaal schrapt en opnieuw begint. Maar het proces is volledig openbaar (de FCC publiceert alle formele commentaren) en iedereen kan bijdragen. Je kan ook rechtstreeks het kantoor van de voorzitter bellen (+1-202-418-1000) en natuurlijk contact zoeken met leden van jouw congresdelegatie om je mening te geven.
Het is waarschijnlijk redelijk om te stellen dat de nieuw voorgestelde richtlijnen van de FCC voor een open internet, de laatste beste hoop vertegenwoordigen van voorzitter Wheeler op het behoud van een open internet zonder de schermutselingen op het niveau van richtlijnen, rechtspraak en zelfs wetgeving die het gevolg zouden zijn van het herclassificeren van ISP's als Title II-telecommunicatiediensten. Als iedereen nu maar in goed vertrouwen handelt, hoopt Wheeler dat de belanghebbenden het eens kunnen worden over een verzameling redelijke richtlijnen die garanderen dat het internet een open, levendig medium blijft voor handel, cultuur en communicatie, maar dat het ook netwerkbedrijven in staat stelt het breedband-internet in de Verenigde Staten te verbeteren.
Dat lijkt te zijn wat iedereen wil. Toch ziet het ernaar uit dat het een lange strijd wordt, tegen de klippen op.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Er doen geruchten de ronde dat Apple van plan is om Beats Electronics over te nemen (zie ook "Waarom zou Apple 3,2 miljard neertellen voor Beats?", 9 mei 2014), en mensen draaien overuren om deze stap te verklaren. Beats heeft Apple een aantal zaken te bieden:
Zeer winstgevende koptelefoons.
Een zeer waardevol netwerk en marketingervaring in de muziekbusiness van de oprichters: muziekproducer Jimmy Iovine en rapper Dr. Dre.
Een unieke, hoewel niet erg populaire, muziekstreamingdienst.
Na de eerste geruchten heb ik Beats Music eens nader bekeken, vooral omdat het waarschijnlijk gaat verdwijnen als Apple inderdaad Beats overneemt.
Beats Music begon in januari 2014 en is een voortzetting van de dienst MOG, door Beats overgenomen in 2012. De dienst heeft veel gemeen met concurrenten als Spotify, Google Play Music (zie "FunBITS: Google Play Music onderzocht", 22 november 2013) en Rdio: hij kost $ 9,99 per maand en biedt miljoenen liedjes, iOS-apps, een soort desktop client, afspeellijsten, mogelijkheden voor sociale netwerken enzovoort enzovoort.
Ik zal je niet vervelen met de details van deze zaken, maar wil me concentreren op de opvallende zaken van Beats Music, waarmee de dienst zich juist onderscheidt van de concurrentie.
Betere geluidskwaliteit -- Er zitten grote verschillen in de bitrate van de diverse diensten, en dus in de geluidskwaliteit die ze aanbieden. iTunes biedt bijvoorbeeld 256 Kbps AAC-bestanden, die ruwweg vergelijkbaar zijn met 320 Kbps MP3's. Spotify biedt tot 320 Kbps Ogg Vorbis-geformatteerde bestanden aan betalende gebruikers, maar gebruikers met een gratis account zijn begrensd op 160 kbps Ogg Vorbis. Google Play biedt ook tot 320 Kbps, maar het is niet bekend welk deel van de aangeboden tracks deze hoge kwaliteit heeft. Rdio gaat niet verder dan 192 Kbps, hoewel er wordt gewerkt aan het overzetten op 320 Kbps AAC.
Bijna iedere track op Beats Music is 320 Kbps MP3. Een "kleine minderheid" gaat niet verder dan 256 Kbps. Als je de gegevensstroom op je mobiele netwerk beperkt wil houden, is er een optie om 64 Kbps HE-AAC te streamen (HE-AAC staat voor High-Efficiency Advanced Audio Coding). In de iOS-app kun je die instelling vinden onder "Settings > Sound Quality & Downloads". Daar kun je "Stream High Quality Music" instellen op "Never" of "Only on WiFi".
Ik ben geen audiofiel, maar ik hoor wel verschil tussen Beats en de andere diensten, zelfs op middelmatige apparatuur. De kwaliteit is beter en consistenter, en het verschil valt vooral op als ik luister via mijn koptelefoon, een Sony MDR-V6 (maar het blijft subjectief).
Een ander verschil dat me is opgevallen is dat Beats niet veel 'vulmateriaal' heeft, zoals samples van nummers die verder niet aanwezig zijn, of tientallen covers van populaire liedjes. Dat verklaart deels waarom Beats 'maar' 20 miljoen tracks heeft tegenover de 25 miljoen van Rdio, en maakt het verschil van 5 miljoen ook een minder groot probleem.
Relaties met artiesten -- Een uniek aspect van Beats Music is dat de relaties met de artiesten zelf beter zijn dan bij de concurrenten. Dre en Iovine hebben Nine Inch Nails-voorman Trent Reznor aangesteld als chief creative officer om te waken over het ontwerp van Beats Music.
Maar Beats probeert ook meer te doen voor de artiesten zelf, zoals de belofte meer royalty's af te dragen dan de concurrenten en onafhankelijke labels evenveel te betalen als de grote. In de praktijk heeft Beats slechts ongeveer 111.000 abonnees, wat weer betekent dat de feitelijk uitbetaalde royalty's aan de lage kant blijven. Desondanks waardeer ik de inspanningen van de dienst om hogere royalty's te betalen, omdat de andere diensten fooien betalen (om precies te zijn, Spotify betaalt gemiddeld $ 0,007 per afgespeeld nummer).
De persoonlijke aanpak -- Iets dat bij de streamingsdiensten en in de laatste jaren op veel doorsnee radiostations ontbrak, is de menselijke hand. Waar de meeste concurrerende diensten afhangen van algoritmes en sociale aanbevelingen, heeft Beats een team van redacteuren in dienst om afspeellijsten en aanbevelingen op te stellen. Het bedrijf is ook een samenwerking aangegaan met verscheidene muziekuitgevers om handmatig samengestelde afspeellijsten te bieden.
Naar mijn mening is dit het kroonjuweel van Beats Music. Mijn probleem met de meeste streamingsdiensten is dat ik vaak geen idee heb waar ik naar moet luisteren. Natuurlijk laten ze me zien wat populair is, maar dat is niet noodzakelijkerwijs wat ik leuk vind. Evenzo leiden aanbevelingen van algoritmes vaak tot weinig inspirerende mengsels van nummers. "Hé, we hebben gezien dat je van metal en country houdt, dus hier is een afspeellijst met Marilyn Manson, Toby Keith, Beck en Nickelback!" Nee, bedankt. Ik houd van aardbeien, mosterd en eieren, maar ik zou ze niet samen in een broodje stoppen.
De menselijke hand doet wonderen bij het ontdekken van muziek. Eén van mijn favoriete kanten van Beats is dat het voor een aantal artiesten "Intro to [Inleiding tot - nvdv]"-afspeellijsten heeft. Stel nou dat je nooit van St. Vincent gehoord hebt, maar je wilt weten wat ze nou eigenlijk doet. Dan pak je de afspeellijst "Intro to St. Vincent", die een keuze uit haar beste en populairste nummers bevat.
De sectie "Just for You" [Alleen voor jou - nvdv] stelt albums en afspeellijsten voor waarvan Beats denkt dat je ze leuk zult vinden. Mijn smaak in muziek neigt naar rock van de jaren 1980 en 1990. Daarom ben ik een fan geworden van radioveteraan Suzy Cole en haar Beats-afspeellijsten, die bij mijn aanbevelingen domineren. Ze produceert er een hoop, en ze zijn allemaal uitstekend, van Melancholy Hair Metal tot Nirvana: Live. Je herinnert je misschien dat Nine Inch Nails, Queens of the Stone Age en Dave Grohl als afsluiters dienden voor de uitreiking van de Grammy's van 2014, maar dat ze abrupt afgebroken werden. Als reactie maakte Suzy een afspeellijst die "Grammy-finale 2014: de nummers die erna komen" heet, waarop nummers staan waarvan zij denkt dat ze ze uitgevoerd hadden als ze meer tijd hadden gehad.
Nog een voorbeeld van het soort gave dingen dat Beats doet met afspeellijsten is dat de redacteuren vaak afspeellijsten maken in reactie op recente gebeurtenissen. Toen de surrealistische kunstenaar H.R. Giger recentelijk overleed (hij was het bekendst van zijn ontwerp van het schepsel in de Alien-films), maakte Decibel Magazine een afspeellijst om hem te gedenken, met passend griezelige nummers.
Wat ik waardeer in de selecties van Beats is dat elke afspeellijst gebaseerd is op een verhaal. Ze voelen minder aan als willekeurige mengsels van nummers en meer als tijdschriftartikelen. De redacteuren bij Beats gooien je niet om de oren met muzikale spaghetti, hopend dat het blijft plakken, maar ze nemen je mee op een luistertocht van ontdekkingen.
Maar dat betekent niet dat Beats geen computer-gegenereerde afspeellijsten heeft. Het gaat er gewoon anders mee om.
De zin -- Wellicht de apartste eigenschap van Beats Music is "The Sentence" [de zin - nvdv], een unieke manier om automatische afspeellijsten aan te maken.
Het werkt zo. Je krijgt een zin: "Ik ben ... & heb zin om ... met ... bij ...", en je vult de stippellijntjes in door te kiezen uit een lijst met antwoorden. Zo kun je zinnen maken als "Ik ben OP HET DAK & heb zin om EEN SELFIE TE MAKEN met MIJN GEDACHTEN bij HAIR METAL", of "Ik ben IN DE CLUB & heb zin om DE WERELD TE REDDEN met WEINIG MEDELIJDEN voor INDIE".
Is dit een betere manier om afspeellijsten te maken? Geen idee, maar het is leuk en het laat me goed mijn stemming beschrijven.
De Beats laten vallen -- Er zijn zoveel gave opties, waarom heeft Beats dan zo weinig abonnees? Ik heb een paar theorieën.
Het heeft geen eigen desktopapplicatie, waardoor je het moet doen met de onbevredigende webinterface, die geen toetsencombinaties of The Sentence heeft. Slechter nog, de webinterface heeft de neiging om zomaar uit te vallen of met afspelen te stoppen.
Beats is misschien populair bij tieners, maar volwassen audiogekken die eerder voor een abonnement zullen gaan (en daarvoor de kredietkaart hebben) neigen naar een negatieve mening over het merk Beats, dat ze associëren met te dure koptelefoons.
Beats is laat in de race gestart en klantvastheid werkt tegen ze. Spotify is gratis en voor de meeste mensen genoeg. Andere diensten hebben ook hun eigen fans, en die zullen waarschijnlijk niet snel hun eigen afspeellijsten en favorieten op willen geven voor een nieuwe dienst.
En dat is echt jammer, want Beats Music is een interessant product. De menselijke hand is magisch en iets waarvan ik zou willen dat die meer voorkwam. Als je naar een nieuw deuntje zoekt, raad ik je aan om je op te geven voor de gratis proefperiode van zeven dagen. En als je klant bent bij AT&T Wireless [in de Verenigde Staten - nvdv], kom je in aanmerking voor een proefperiode van drie maanden.
Nu ik Beats Music grondig onderzocht heb, zie ik beter in waarom Apple het zou willen kopen. Het is een dienst die ernaar streeft om een menselijk element toe te voegen aan technologie, met een fantastische mobiele interface en diepe culturele connecties met muziek, allemaal dingen waar Apple om geeft.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Mailplane 3.2.1 -- Uncomplex heeft Mailplane 3.2.1 uitgegeven, een kleine update die de bij de vorige uitgave toegevoegde functie voor afbeeldingen in de tekst herstelt (zie "Mailplane 3.2", 5 mei 2014). Versie 3.2.1 voegt een optie toe om het toevoegen van afbeeldingen in de tekst mogelijk te maken of niet, via "Preferences > Attachments". De uitgave verkleint ook automatisch afbeeldingen in de tekst als deze breder zijn dan 500 pixels, waardoor de cursor bij het maken van een bericht niet verdwijnt, en fixt een bug waardoor Mailplane crashte bij het openen van een document zonder standaard ingestelde app om mee te openen. ($ 24,95 nieuw, gratis update, 17,3 MB, toelichting, 10.7+)
Reacties - Mailplane 3.2.1
SpamSieve 2.9.14 -- C-Command Software is gekomen met SpamSieve 2.9.14, met ondersteuning voor Apple Mail onder het recent uitgekomen OS X 10.9.3 Mavericks. (Voor meer over de update, zie "Lokaal Contacten/Agenda synchroniseren terug in 10.9.3, betere ondersteuning voor 4K", 15 mei 2014.) C-Command merkt op dat je, als je al geüpdatet hebt naar 10.9.3 Mavericks, "Install Apple Mail Plug-In" uit het SpamSieve-menu moet kiezen. (Anders zal Mail goede berichten naar de spambox verplaatsen, zonder overleg met SpamSieve.) De uitgave ruimt verder de bestandsgrootte-beperking op die bij de opdracht "Import Addresses" van toepassing was, controleert permissies op meer mappen van Apple Mail, geeft niet langer een melding om de contacten-database van het systeem te benaderen als "Use Mac OS X Address Book" niet aangevinkt is en verbetert de trainingsopdrachten in Apple Mails gelokaliseerde mailboxnamen. ($ 30 nieuw met 20 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 14,4 MB, toelichting, 10.5+)
Reacties - SpamSieve 2.9.14
GraphicConverter 9.2 -- Lemkesoft heeft GraphicConverter 9.2 uitgegeven, dat nu een nieuwe functie kent die regelmatig afbeeldingen op een NAS-apparaat verifieert (via een achtergrondtaak). Het hulpmiddel om afbeeldingen te converteren en te bewerken heeft "sharpen"-, "burn"- en "dodge"-borstels gekregen, en een exporteer-mogelijkheid naar Apple TV die de bestandsvolgorde intact houdt. Hij toont animated GIF's tijdens een diavoorstelling en je kunt nu hulpmiddelen benaderen in een nieuw submenu. Verder heeft hij nu een gulden snede-weergave. De update optimaliseert ook de snelheid bij het bewerken van een PDF met meerdere pagina's als Zip- of JPEG-compressie toegepast is, verbetert hernoem-opties, fixt een bug bij het bewaren van GIF-loopwaarden en verbetert batch-multischaalopties. ($ 39,95 nieuw van de Lemkesoft-website of van de Mac App Store, 228 MB, toelichting, 10.7+).
Reacties - GraphicConverter 9.2
Logic Pro X 10.0.7 -- Apple heeft Logic Pro X 10.0.7 uitgebracht, een enorme update met meer dan 330 verbeteringen en bugfixes. Het grootste nieuws is dat de professionele audio-app nu 24 gelijktijdige verwerkingskanalen op 12-core Mac Pro-modellen biedt, wat de prestaties flink moet oppeppen. Met deze versie kan je verder het huidige volume, pan en zendwaarden voor alle geselecteerde sporen op de positie van de afspeelkop invoegen, is de timing van het Drummer-spoor verbeterd als de "Low Latency"-modus aanstaat, kan je automatisering plakken op de positie van de afspeelkop of het "marquee"-selectiegebied, groepeert de "Snap"-, "Alignment Guides"- en "Snap to Grid"-instellingen in het Snap-menu en is im- en export van XML-bestanden van en naar Final Cut Pro X verbeterd. ($ 199,99 nieuw in de Mac App Store, gratis update, 828 MB, toelichting, 10.8.4+)
Reacties - Logic Pro X 10.0.7
Deze week in ExtraBITS: Apple is aanzienlijk gestegen op de ranglijst in het jaarrapport "Who Has Your Back?" van de Electronic Frontier Foundation. Maar Apples beleid heeft de ontwikkelaar Panic niet erg geholpen: die heeft de volgende versie van Coda, zijn gereedschap om websites te maken, uit de Mac App Store teruggetrokken vanwege de sandbox-eisen van Apple. Eveneens overgelaten aan de gratie van Apple zijn iPhone-gebruikers die zijn overgestapt naar Android en merkten dat ze geen sms'jes van iMessage-gebruikers meer kunnen ontvangen. Ander nieuws gaat over het oneerlijke spel dat Amazon speelt met uitgever Hachette, over de onmogelijkheid te ontkomen aan het altijd wakende oog van Gmail, en over het optreden van TidBITS-hoofdredacteur Josh Centers bij de podcast The Tech Night Owl.
Apple verbetert z'n plaats op de ranglijst van het EFF-rapport "Who Has Your Back?" -- De Electronic Frontier Foundation heeft zijn jaarlijkse rapport "Who Has Your Back?" uitgebracht, waarin bedrijven worden gerangschikt op zes criteria rondom de vraag in hoeverre ze toegeven aan eisen van de overheid om informatie en de privacy van gebruikers hooghouden. Mede dankzij de onthullingen van Edward Snowden over het op grote schaal afluisteren, hebben veel bedrijven verdere maatregelen genomen om de privacy van de gebruiker te beschermen. Met name Apple heeft een dramatische verbetering laten zien en sprong van één ster in 2013 naar zes volle sterren dit jaar. Ook Dropbox, Facebook, Google, Microsoft, Twitter en Yahoo behalen nu zes volle sterren.
De sandbox-eisen jagen Coda de Mac App Store uit -- Ontwikkelaar Panic heeft besloten versie 2.5 van zijn web-ontwikkelapp Coda, waarmee ze een Apple Design Award wonnen, niet te verkopen in de Mac App Store. Ze noemen als reden de moeite die het kost om te voldoen aan de sandbox-eisen van Apple. Apple eist sinds 1 juni 2012 dat apps die worden ingediend of geüpdatet in de Mac App Store, gesandboxt zijn. Dat dreef veel ontwikkelaars ertoe hun apps uit de Store weg te halen, niet meer te updaten of opties eruit weg te laten om maar aan de eisen te voldoen.
De iMessage-val -- Adam Pash, voorheen van Lifehacker, verruilde recentelijk zijn iPhone voor een Android, maar zijn telefoonnummer is nog steeds gekoppeld aan iMessage, waardoor hij op zijn nieuwe telefoon geen sms'jes van iMessage-gebruikers kan ontvangen. Volgens Pash vertelde Apple Support hem dat technici aan een oplossing voor dit probleem werken, maar dat ze momenteel geen betrouwbare oplossing hebben.
Amazon speelt een vies spelletje met Hachette-schrijvers -- Amazon en uitgeverij Hachette zijn verwikkeld in een verbitterd contractdispuut en de auteurs van Hachette lijden daar het meest onder. Amazon, dat nu een derde van de boekverkopen voor zijn rekening neemt, heeft een campagne gestart om klanten te weerhouden van het aanschaffen van Hachette-titels, door kortingen weg te nemen, weken te doen over het versturen van boeken, en concurrerende titels aan te prijzen. Hoewel het voor de hand ligt dat er meerdere kanten aan het verhaal zitten, reageerde Amazon niet op vragen van David Streitfeld van de New York Times.
Je kunt Gmail niet ontvluchten -- Vermijd je Gmail om redenen van privacy? Je weerstand is nutteloos. Benjamin Mako Hill heeft in de afgelopen 15 jaar zijn eigen e-mail gehost en ondanks dat kwam hij erachter dat de helft van zijn e-mailberichten afkomstig zijn van of gestuurd worden naar een Gmail-account, waar ze geanalyseerd kunnen worden door de geautomatiseerde algoritmes van de zoekgigant. Natuurlijk geldt hetzelfde in grote trekken voor andere grote bedrijven die e-mail hosten, dus hoewel het niet waarschijnlijk is dat de e-mail die je stuurt deze bedrijven de mogelijkheid geeft om advertenties beter op jou af te stemmen, is het allesbehalve een privécommunicatie tussen jou en de ontvanger.
Josh Centers bespreekt WWDC op Tech Night Owl -- TidBITS-hoofdredacteur Josh Centers was te gast bij Gene Steinberg tijdens de The Tech Night Owl-podcast voor een levendige discussie over wat ons te wachten staat tijdens de WWDC, impressies van Fire TV en het verwijderen van in-app aankopen door ComiXology uit zijn iOS-app.
Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands