Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1182i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Ik gebruik, promoot en beschrijf LaunchBar al meer dan tien jaar (zie ook "Ons gereedschap: LaunchBar", van 17 maart 2003) dus ik breng dit nieuws over ons nieuwste e-boek met extra veel plezier. Voilà "Take Control of LaunchBar", geschreven door Kirk McElhearn, met input van Objective Development, de ontwikkelaars van LaunchBar zelf. Dit e-boek is bedoeld als hulpmiddel voor zowel nieuwe gebruikers, als voor mensen die het programma al jaren gebruiken.
Het werd mij tijdens het samenwerken voor Kirks boek pas echt duidelijk hoeveel meer LaunchBar nog voor mij (of voor iedere gebruiker van een Mac) kan doen. De meeste gebruikers van het programma wijzen op de fijne, gestroomlijnde manier van openen van, en switchen tussen meerdere apps. Activeer LaunchBar, typ een paar letters en je app opent. En LaunchBar leert je gewoontes kennen, dus je hoeft nooit ingewikkelde afkortingen of sneltoetsen uit je hoofd te leren. Dit is de kern van de functionaliteit, en het is duidelijk dat LaunchBar hierdoor favoriet is bij veel Mac-experts. Maar als dit alles is wat je ermee doet, dan mis je een boel.
Je hebt veel te winnen als je deze vijf super-functies van LaunchBar begrijpt: Abbreviation search (zoeken via afkortingen), Browsing (het doorzoeken van alle bestanden op je computer), Sub-search (alleen doorzoeken van eerdere zoekresultaten), Send To (bestanden openen op een andere manier, in een andere app), en Instant Send (bestand klaarzetten om elders te openen). Leer deze opdrachten, en je kunt vrijwel iedere actie op je Mac moeiteloos uitvoeren, alles vanaf het toetsenbord, zodat je je gedachtestroom niet hoeft te onderbreken en lekker kunt doortypen.
Dus wat kan je allemaal met LaunchBar? "The sky is the limit". Je kunt documenten openen die op weinig bezochte plekken op je computer staan, of gemaakt zijn met apps die je nauwelijks gebruikt. Je kunt bestanden en mappen verplaatsen, kopiëren of er een alias voor maken. Je kunt iTunes bedienen. Je kan tekst snel van de ene app naar de andere verplaatsen, bijvoorbeeld vanuit een document naar het zoekvak van Google, vanaf een webpagina naar het klembord, vanuit de geschiedenis van je klembord naar een e-mailbericht, et cetera et cetera. Zet je Mac in de slaapstand, verstuur bestanden als bijlage van een e-mail, verstuur tweets, vind telefoonnummers, start een iMessage-gesprek, stuur een geselecteerd adres naar Google Maps, zoek woorden op in het Woordenboek, geef Terminal-commando's, voeg stukjes tekst in documenten in, activeer Automator, ... en nog heel veel meer.
En je hoeft je niet te schamen als je geen idee had, dat dit allemaal kon. Zelf was ik in shock, toen ik (tijdens het redigeren van de pagina's die Kirk schreef) merkte hoe weinig ik van het programma wist. LaunchBar is een diepgaand en subtiel programma, maar het trekt zich na iedere actie ook weer zo snel terug, dat het makkelijk is niet te weten te komen wat het allemaal voor je kan doen. Juist daarom is het e-boek "Take Control of LaunchBar" essentieel: het is de eerste complete beschrijving van de enorme functionaliteit die LaunchBar biedt. Je vindt er ook een lading voorbeelden, die je helpen te bedenken waar jij het meest aan hebt in jouw manier van werken.
"Take Control of LaunchBar" kost tien dollar, maar voor degenen die LaunchBar nog moeten kopen, heeft Objective Development een fijne maar tijdelijke aanbieding van programma en gratis e-boek samengesteld.
En tenslotte is er ook de strip, die we samen met Snaggy en Nitrozac van Joy of Tech gemaakt hebben. De hoofdpersoon van de strip is LaunchBar de Superheld. Omdat deze keer Kirk (in plaats van Joe Kissell) de auteur van de strip is, kon het deze keer geen Joe of Tech worden. Vandaar dat de strip deze keer "Joy of Take" heet.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Deze week staat een volgend hoofdstuk van Jeff Carlsons in porties uitgegeven boek "Take Control of Your Digital Photos" op de TidBITS Web pagina, klaar om gelezen te worden. Hoofdstuk 4, "Best Practices for Importing Photos ", helpt bij het importeren van foto's je werk te besparen bij het later beheren ervan.
Jeff begint in hoofdstuk 4 met het bekijken van de metagegevens die je automatisch kan toekennen aan foto's terwijl ze worden geïmporteerd (via metagegevens-instellingen). Aperture, Lightroom en Photoshop Elements ondersteunen dit rechtstreeks (hoewel op een bizarre wijze in Elements), en Jeff suggereert een oplossing om het ontbreken van deze functie in iPhoto te verhelpen. Andere import-gerelateerde onderwerpen die in dit hoofdstuk besproken worden zijn: waar je snel groeiende collectie foto's opslaan; hoe omgaan met het gelinkte Raw- en JPEG-formaat dat sommige camera's genereren; bedenkingen bij automatische upload-diensten; en het beheersen van functies die je foto's automatisch organiseren. Zoals altijd verwelkomen we je opmerkingen en vragen!
Zoals bij hoofdstuk 3, "Choose a Photo-Management Application", en hoofdstuk 2, "Shoot Smarter", is dit hoofdstuk gratis verkrijgbaar voor TidBITS-leden. Hoofdstuk 1, "A Smart Approach to Photo Management", is voor iedereen toegankelijk om te zien hoe Jeff dit onderwerp aanpakt. Eens zover, zal het voltooide boek te koop worden aangeboden.
Het boek publiceren terwijl het geschreven wordt is een manier waarop we onze TidBITS-leden bedanken voor hun steun. Ook hopen we dat het onze lezers aanmoedigt om ons te helpen bij het al jarenlang wekelijks gratis publiceren van weldoordachte, professioneel geschreven en bewerkte TidBITS-artikels. Lees voor meer details "TidBITS kan in 2013 je steun goed gebruiken: word lid van ons TidBITS-lidmaatschapsprogramma", 17 december 2012.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Bij hun eerste DBX-ontwikkelaarsconferentie, op 9 juli 2013, kondigde Dropbox een nieuw platform aan, genaamd Datastore API, die allerlei nieuwe data-synchronisatiemogelijkheden belooft voor toekomstige iOS-apps.
Als je een iPhone of iPad gebruikt, dan is er een grote kans dat je een of meer apps gebruikt die gebruikmaken van Dropbox' Sync-API om bestanden te synchroniseren. De Datastore-API zet in het synchroniseren een volgende stap: ontwikkelaars kunnen eenvoudige databases in hun apps bouwen en de gegevens in deze databases (bijvoorbeeld contacten, takenlijstjes en instellingen) laten synchroniseren met andere aan Dropbox gekoppelde apps.
De Datastore-API voegt, als er een wijziging wordt gemaakt in een dergelijke Datastore-app, de gegevens van verschillende apparaten dan automatisch samen waardoor je zorgen over conflicten tot het verleden behoren. Bovendien kunnen Datastore-apps ook offline werken waarbij ze de veranderingen lokaal opslaan en pas synchroniseren als er weer verbinding wordt gemaakt.
Met toevoeging van de Datastore-API aan de Sync-API biedt Dropbox een opmerkelijk alternatief voor iCloud van Apple. Het opslaan van zowel key-value pairs voor eenvoudige configuratie-gegevens als op zichzelf staande documenten werkt goed in iCloud, maar het ingewikkeldere synchroniseren van Core Data heeft last gehad van serieuze problemen. (Core Data is de manier waarop Apple bij voorkeur met gegevens werkt in zowel iOS als OS X, en het wordt veel gebruikt door Apple-ontwikkelaars.)
Voor degenen die problemen hebben gehad met iCloud-datasynchronisatie brengt de Datastore-API van Dropbox wellicht nieuwe hoop. Om de reacties te peilen namen we contact op met twee ontwikkelaars die in het verleden openlijk kritisch zijn geweest over iCloud: Greg Pierce van Agile Tortoise en Rich Siegel van Bare Bones Software.
"Ik denk dat het een beetje vroeg is om een oordeel te vellen, maar Dropbox heeft een geweldige reputatie op dit gebied. En het is zo vanzelfsprekend geworden dat de noodzaak van een Dropbox-account voor synchronisatie voor veel gebruikers geen probleem is", zei Pierce, wiens notitie-app Drafts veel fans voor zich heeft gewonnen. Maar hij matigde zijn optimisme door te wijzen op de beperkingen van Datastore-API, zoals het ontbreken van ondersteuning voor Apples Core Data en de krappe limieten op database-grootte en queries.
Siegel, wiens "digitale schoenendoos" Yojimbo steunt op Core Data, ging mee in de bezorgdheid van Pierce over het gebrek aan ondersteuning voor Apples database-framework. Hij wees erop dat de Datastore-API nog niet beschikbaar is voor OS X maar alleen voor iOS, Android en JavaScript (web-apps).
Het ontbreken van ondersteuning voor de desktop beperkt het potentieel van de Datastore-API in hoge mate. Steve M., een Dropbox-medewerker die post in de officiële bedrijfsfora, heeft aangegeven dat een desktop-bibliotheek zal worden toegevoegd, maar in eerste instantie alleen voor de scripttaal Python. Dat wordt zeker een teleurstelling voor Mac-ontwikkelaars, omdat bijna alle Mac-apps worden ontwikkeld in de taal Objective-C. Mark Munz van Unmarked Software zei op Twitter dat het vereisen van Python voor toegang tot de Datastore-API op de desktop enigszins lijkt op een Mac-eigen Cocoa-app die AppleScript nodig heeft om een API te benaderen: het kan, maar het is een hack en lastig te onderhouden.
Rich Siegel merkte ook op dat "iedereen die bezig is geweest met iCloud ofwel het aan de praat heeft gekregen, ofwel staat te wachten op verdere ontwikkelingen, ofwel verder is gegaan met het ontwikkelen en implementeren van een alternatieve strategie. Hoewel de Datastore-API veelbelovend is, verwacht ik in geen van bovenstaande gevallen dat een ontwikkelaar laat vallen wat hij aan het doen is en probeert over te stappen als hij al een actief plan heeft".
Kort gezegd: voorzichtig optimisme. Dropbox heeft een goede reputatie, maar het feit dat Apple heeft geworsteld met Core Data-synchronisatie via iCloud laat zien dat het niet makkelijk is om zoiets als de Datastore-API betrouwbaar te laten werken. En totdat ontwikkelaars een kans hebben gehad om zich erin te verdiepen, zullen ze niet weten hoe goed het daadwerkelijk werkt.
Bovendien zal de Datastore-API zonder ondersteuning van zowel Core Data als OS X niet in staat zijn om veel toepassingen van iCloud-synchronisatie binnen afzienbare tijd te vervangen. Zelfs als het die ondersteuning wel krijgt, dan hebben veel Apple-ontwikkelaars veel tijd en geld gestoken in het werkend krijgen van iCloud. En die ontwikkelaars die iCloud links hebben laten liggen, zoals The Omni Group en Vemedio, hebben zwaar geïnvesteerd in het creëren van hun eigen synchronisatie-oplossingen, en zullen die hoogstwaarschijnlijk niet weggooien voor Dropbox. Maar voor ontwikkelaars die net beginnen met synchronisatieprojecten, of voor degenen die de middelen niet hebben om eigen oplossingen te ontwikkelen, zou de Datastore-API van Dropbox een nieuwe wereld aan mogelijkheden kunnen openen.
Op de DBX-conferentie werden ook een aantal nuttige interface-elementen aangekondigd die snel zullen verschijnen in iOS-apps die met Dropbox werken: de Chooser en de Saver. De Chooser is een bestandenkiezer voor Dropbox, zoals de documentenbrowser van iCloud, die ontwikkelaars in elke app kunnen plaatsen om het gebruikers makkelijk te maken om documenten te openen die zijn opgeslagen in Dropbox. Aan de andere kant van het spectrum stelt de Saver gebruikers in staat om een document met een klik te bewaren in Dropbox. Ze zijn nu beschikbaar voor web-apps. Versies voor iOS en Android volgen snel.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Je zal ondertussen ongetwijfeld al vernomen hebben dat VS-districtsrechter Denise Cote een vonnis heeft geveld tegen Apple in de mededingingszaak die het Amerikaanse ministerie van Justitie samen met 33 staten heeft aangespannen tegen Apple. Apple zou in een samenzwering verwikkeld zijn met vijf grote uitgevers om de verkoopprijzen van e-boeken kunstmatig te verhogen. Apple heeft aangekondigd in beroep te zullen gaan en ontkent elke schuld. De rechtszaak was initieel bedoeld om een schadevergoeding te bepalen, maar ik veronderstel dat dat opzij zal worden geschoven tot het beroep van Apple wordt beslecht, eerst bij het Hof van Beroep voor het 2e circuit en dan, indien nodig, bij het Hooggerechtshof.
Cotes 160 pagina's tellende oordeel is opvallend goed geschreven en is boeiend leesvoer, als je tenminste geïnteresseerd bent in de chronologie en de details van deze rechtszaak. Ik heb het helemaal gelezen en vond het aangrijpender dan de soapachtige persberichtgeving van de rechtszaak die plaatsvond van 3 juni tot 20 juni 2013. Het verklaart eveneens talrijke zaken en vragen die naar boven kwamen tijdens voornoemde rechtszaak. In plaats van het volledige oordeel te proberen samenvatten, ga ik mij richten op het beantwoorden van vragen errond, op basis van hetgeen rechter Cote schreef.
Mocht je nog andere vragen hebben die hier niet werden behandeld, stel ze dan in het commentaargedeelte en ik zal mijn uiterste best doen om ze te beantwoorden.
Hoe is deze situatie nu juist ontstaan ?
Er zijn twee essentiële factoren die naar deze rechtszaak leidden. De belangrijkste factor was Amazons prijsstelling van bestverkochte e-boeken tegen $ 9,99, zelfs wanneer die lager was dan de prijs die Amazon betaalde aan de uitgevers voor die titels. De uitgevers haatten Amazons prijsstructuur omdat ze vreesden dat de perceptie van lezers van wat een boek moet kosten, zou veranderen. Ze maakten zich zorgen dat de goedkope e-boeken de verkoop van de duurdere hardcoverversies zouden kannibaliseren en ze waren bang dat de opkomst van goedkope e-boeken de fysieke boekenwinkel, het alternatief voor Amazon, verder zou beschadigen. In 2009 had Amazon 90 procent van de e-boekenmarkt in handen, mede dankzij het succes van de Kindle en de laag gehouden prijzen. De uitgevers zochten dus naar oplossingen voor wat gekend was als "het Amazon-probleem".
De tweede factor die meespeelde was de introductie van de iPad in januari 2010 en de wens van Apple een boekwinkel voor e-boeken te openen, naar het model van de iTunes Store. In juni 2009 werd de hele boekenindustrie qua grootte geschat op 32 tot 42 miljard dollar, waarvan 12,5 miljard aan handelsboeken (boeken die verkocht worden aan het algemene publiek). Hoewel de e-boeken voor de detailhandel destijds maar op zo'n 100 miljoen dollar werden geschat, voorspelde men dat de waarde van de e-boekenmarkt in 2010 ongeveer 1 miljard zou zijn. Dus wilde Apple daar wel in springen en ging onderhandelingen aan met de Grote Zes uitgevers om tot een doorverkoop-overeenkomst van hun boeken te komen.
De uitgevers zagen in het samenwerken met Apple een kans (misschien wel de enige kans, zo was het idee dat Apple in de onderhandelingen benadrukte) om terug te vechten tegen Amazon. De uitgevers zochten immers koortsachtig naar een middel om de prijzen van hun e-boeken te verhogen en zagen Apple als één van de weinige bedrijven met voldoende slagkracht om het tegen Amazon op te nemen. Dit dankzij de gevestigde iPad-apparatuur en de honderden miljoenen iTunes-accounts.
Hoe passen de prijsmodellen in deze formule?
Boeken worden gewoonlijk verkocht aan de hand van groothandelsprijzen. Dat betekent dat de uitgever de officiële verkoopprijs vaststelt en de boekhandels een door onderhandelen bepaalde groothandelsprijs betalen, meestal ongeveer 50 procent van de officiële verkoopprijs. De boekhandel stelt vervolgens, naar eigen oordeel, zijn eigen verkoopprijs vast. Een gebonden boek dat officieel 30 dollar kost, zou voor 15 dollar kunnen zijn verkocht aan de boekhandel. De boekhandel verkoopt het vervolgens bijvoorbeeld voor 25 dollar en adverteert met een korting van 5 dollar op de officiële verkoopprijs. (tussen haakjes: veel overeenkomsten over de vergoeding voor de schrijvers zijn gebaseerd op een percentage van de groothandelsprijs, dus als een schrijver een vergoeding ontvangt van 10 procent, dan zal hij of zij 1,50 dollar ontvangen op een boek dat officieel 30 dollar kost).
Amazon benutte het groothandels-model en betaalde voor sommige e-boeken meer dan waarvoor zij het verkochten: de klassieke methode van verliesgevende lok-verkoop. Op ieder e-boek uit de bestseller-lijst dat Amazon verkocht voor 9,99 dollar, zou het bedrijf wel 3 à 4 dollar hebben kunnen verliezen. Dus hoewel sommige uitgevers vreselijk ongelukkig waren met deze prijs van 9,99 dollar, verdienden zij nog steeds hetzelfde als wanneer Amazon het boek voor 19,99 dollar zou hebben verkocht.
Toen Apple de uitgevers voor het eerst benaderde, ging het bedrijf ervan uit dat het de e-boeken volgens het groothandels-model zou kopen, zoals Apple ook doet met de muziek, tv-programma's en films die in de iTunes Store worden verkocht. Maar sommige uitgevers stelden aan Apple voor om in plaats van het groothandels-model, het agentschap-model aan te nemen voor de wederverkoop van e-boeken. Nadat het bedrijf daar aanvankelijk afwijzend tegenover stond, werd Apple langzamerhand een warm voorstander van dit idee.
In een "agentschap"-model stellen de uitgevers de uiteindelijke verkoopprijs voor de winkeliers vast en incasseren ze daarvan vervolgens een vast percentage. Apple is niet onbekend met dit model want dat is precies wat zij zelf gebruiken voor de App Store en Mac App Store. Daar stellen de ontwikkelaars hun prijzen vast en incasseren ze van elke verkoop 70 procent. De resterende 30 procent is voor Apple.
Dus wat is nu het probleem met het agentschap-model?
Niets, eigenlijk. De meeste detailhandelaren mogen het agentschap-model niet, omdat het de uitgevers de macht geeft over de prijzen, iets dat ze liever zelf regelen. Maar het is belangrijk om op te merken dat er niets illegaals aan het agentschap-model is.
De juridische ellende van Apple komt daarentegen doordat het agentschap-model, dankzij twee andere contractuele vereisten, nu breder wordt toegepast: verticale prijsbinding en de clausule van de 'meest begunstigde natie' (MFN-clausule).
De verticale prijsbinding was ontworpen om te voorkomen dat Apple zich zou moeten generen voor onrealistisch hoge prijzen: de directie van Apple wist dat de firma belachelijk zou worden gemaakt als de prijzen van de iBookstore veel hoger waren dan de prijzen bij Amazon. Ofschoon de details varieerden gedurende de onderhandelingen slaagde Apple er uiteindelijk in om twee vaste basisprijsbindingen van 12,99 en 14,99 dollar te regelen. De eerste voor nieuwe hardcover-uitgaven met een prijs van 25 tot 27,50 dollar en de tweede voor nieuwe uitgaven met een prijs van 27,51 tot 30 dollar. Er waren ook nog vaste prijsbindingen van 16,99 en 19,99 dollar voor nieuwe uitgaven die hoger geprijsd waren dan dat, in stappen van 5 dollar.
De tweede essentiële factor was de MFN-clausule, waarin stond dat als een e-boekverkoper minder vroeg dan Apple deed in de iBookstore, Apple hierop kon aansluiten, ongeacht welke prijs de uitgever bepaald had. Dus als Amazon een bestseller had voor 9,99 dollar, kon Apple die ook voor 9,99 verkopen, zelfs als het boek anders 14,99 dollar zou moeten kosten.
Aanvankelijk, voordat Apple met de MFN-clausule op de proppen kwam, had Apple voorgesteld dat alle uitgevers voor alle e-boekverkopers over de gehele linie op het agentschap-model zouden overstappen. Apple doel hierbij was om een prijscompetitie met Amazon te vermijden, want in het agentschap-model zouden de uitgevers zeer waarschijnlijk overal dezelfde prijs vaststellen. Ofschoon dit de uitgevers niet verontrustte (zij waren minder blij met de prijsbinding en de betaling van 30 procent), stapte Apple over op het gebruik van de MFN-clausule omdat dit het probleem van de prijscompetitie eleganter oploste. Het was eerder een aanmoediging dan een eis om andere e-boekverkopers te bewegen op het agentschap-model over te stappen.
Waarom dit alles? Zonder de agentschap-prijzen over de gehele linie zou de MFN-clausule betekenen dat uitgevers behoorlijk minder zouden verdienen, iedere keer als een andere e-boekverkoper de prijs zou verlagen en Apple hierbij zou aansluiten. De enige rationele reactie van de uitgevers was om bij alle verkopers aan te dringen op agentschap-prijzen, zodat hetzelfde boek overal voor dezelfde prijs te koop zou zijn.
Een onbeantwoorde vraag is waarom was Apple zo geïnteresseerd is in het elimineren van de prijscompetitie. Er zijn wat aanwijzingen dat Apple niet wenste te wedijveren met de prijslokkertjes-strategie van Amazon, hoewel de geldvoorraad van Apple hen zeker in staat zou stellen een prijzenoorlog te winnen van Amazon, die bij lange na niet dezelfde geldmiddelen bezit als Apple.
Hoe kan dit een schending van het mededingingsrecht zijn?
Wederom, er is op zichzelf niets illegaals met het agentschap-model, prijsbindingen of een MFN-clausule. En er is zelfs niks mis mee deze zaken te combineren in onderhandelingen met één bedrijf. Het probleem komt om de hoek kijken als deze gecombineerd worden in onderhandelingen met zes uitgevers die onderling bijna 50 procent van de boekenmarkt uitmaken en meer dan 90 procent van de New York Times-bestsellers.
Nadat vijf van de Grote Zes uitgevers hun overeenkomst met Apple ondertekend hadden, gingen ze direct naar Amazon om hun groothandels-prijsovereenkomst over te zetten naar het agentschap-model. Amazon was hier begrijpelijkerwijs niet blij mee, vanwege het verlies van controle over de prijzen, maar had uiteindelijk geen andere optie dan dit te accepteren. En vervolgens onderhandelden de uitgevers ook over een agentschap-model met Google, die evenmin blij was.
Toen het agentschap-model eenmaal ingevoerd was, stegen de prijzen van e-boeken van deze uitgeverijen onmiddellijk. Ruwweg twee weken na de omschakeling stegen de prijzen op Amazon 14,2 procent voor nieuwe uitgaven, 42,7 procent voor New York Times-bestsellers en 18,6 procent gemiddeld. De uitgeverijen verhoogden ook de prijzen voor hun hardcovers, om ze in hogere prijsbindingen te krijgen, en verhoogden de prijzen van hun fondscatalogus, oudere titels waarvan relatief weinig nieuwe boeken verkocht worden, maar die wel de lange staart van boekverkopen vormen.
Tegelijkertijd, conform de economische basisregel dat hogere prijzen leiden tot lagere verkopen, daalden de verkopen tussen de 12 en 17 procent per uitgeverij. In het kort: consumenten kochten minder boeken en betaalde meer per boek.
Naar het oordeel van rechter Cote overtrad Apple de Sherman Antitrust Act door in combinatie met alle uitgeverijen tegelijkertijd de prijzen van e-boeken op zo'n manier te regelen dat ze stegen. Of het Hof van Beroep voor het 2e circuit de uitspraak van rechter Cote zal bevestigen of verwerpen, blijft te bezien.
Verdienen uitgeverijen en auteurs meer vanwege de hogere prijzen?
Dit is een van de aspecten in deze situatie die tegen de intuïtie indruisen. Ja, klanten betaalden meer: zoals al gezegd stegen na de introductie van het agentschap-model de prijzen gemiddeld bijna 19 procent per boek.
Maar uitgevers verdiende minder per boek, waarbij de algehele val in verdiensten door enkelen geschat wordt op wel 17 procent. Dat zit zo. Denk aan een hardcover die 29,99 dollar kost en die Apple zou verkopen voor 14,99. De uitgever zou hier 70 procent aan overhouden, of ruwweg 10,50 dollar. Maar onder het groothandelsmodel zou de uitgeverij het boek aan Amazon verkocht hebben voor maar liefst 15 dollar. Plus: omdat uitgeverijen minder gaan verdienen, staan ze ook minder acties toe die de prijs voor de consument zou verlagen.
Omdat de vergoedingen voor auteurs in het algemeen de verdiensten van uitgeverijen volgen, is het waarschijnlijk dat de meeste auteurs ook minder verdienen, hoewel de details ongetwijfeld variëren per contract.
Ironisch genoeg zorgde het agentschap-model er juist voor dat Amazon meer ging verdienen dan onder het groothandelsmodel, omdat het e-boeken niet langer meer als lokkertjes kon verkopen. Maar net zoals de uitgeverijen niet akkoord gingen met het agentschap-model om meer geld te verdienen, gebruikte Amazon het groothandel-model niet omdat het minder wilde verdienen. In beide gevallen ging het over de zeggenschap over de prijzen.
Is Amazon niet de echte slechterik in dit geval?
In een woord, ja. Amazon bracht de sneeuwbal aan het rollen door e-boeken te verkopen als lokkertjes. Maar je moet niet geïrriteerd zijn dat de rechter Amazon hoe dan ook uit de kou houdt. Amazon stond hier niet terecht. Deze zaak ging puur en alleen maar over de vraag of Apples activiteiten in het onderhandelen van een agentschap-model met prijsbindingen en MFN-clausules met de belangrijkste uitgevers, een schending is van het mededingingsrecht.
Dat wil niet zeggen dat Amazon niet vervolgd kan worden voor schendingen van het mededingingsrecht vanwege afbraakprijzen, maar dat zou een compleet andere zaak worden. Rechter Cote gaat zelfs hierop in:
Als Apple suggereert dat Amazon zich bezighield met illegaal, monopolistisch handelen en dat de verbinding van Apple en de uitgevers-gedagvaarden, met het oogmerk een monopolist een deel van zijn kracht op de markt te ontnemen, pro-competitief is en gezond voor onze economie, dan is dat verkeerd. Deze rechtszaak is niet de gelegenheid om te beslissen of de keuze van Amazon, om de NYT-bestsellers of andere nieuwe uitgaven te verkopen als lokkertjes, een oneerlijke handelspraktijk betrof of op enige andere wijze een overtreding van wetgeving. Maar als dit het geval is, is de remedie tegen illegaal handelen een klacht indienen bij de passende rechtshandhavende instanties of de civiele rechtspraak. Of beiden.
En zo ook zou je de rol van Amazon in deze zaak niet moeten interpreteren alsof Apple op de ridderlijke toer was de consumenten te beschermen. Om te beginnen leidde de overeenkomst tussen Apple en de uitgevers ertoe dat de prijzen omhoog gingen. Dit tegengaan is een van de bestaansredenen van het mededingingsrecht. Ten tweede: hoewel je misschien zou zeggen dat de iBookstore de concurrentie vergroot heeft in de e-boekenmarkt door een alternatief voor Amazon te bieden, zorgden Apples agentschap-model en de MFN-clausule ervoor dat de uitgevers overal dezelfde prijs rekenen, waarmee prijscompetitie volledig verdween. En dat maakt het op zijn beurt voor nieuwe bedrijven weer een stuk lastiger toe te treden tot de consumentenmarkt voor e-boeken en te concurreren met Apple en Amazon.
Wat is er gebeurd met de uitgeverijen?
Aanvankelijk had het Amerikaanse ministerie van Justitie Apple en vijf van de Grote Zes uitgeverijen aangeklaagd (Random House ging niet akkoord met de eerste contracten van de iBookstore). Na verloop van tijd kwamen de vijf uitgeverijen echter tot een schikking met het ministerie van Justitie. Dit kwam erop neer dat ze ermee akkoord gingen om de lopende contracten met Apple en andere e-boekhandelaren stop te zetten, en opnieuw te gaan onderhandelen over contracten waarbij de handelaren de prijs van e-boeken mogen verlagen. Handelaren mogen echter geen kortingen aanbieden wanneer dit betekent dat ze met verlies zouden werken voor alle werken van een uitgeverij. Amazon kan, met andere woorden, bepaalde werken met verlies verkopen, maar niet in die mate dat ze verlies maken op alle werken van een bepaalde uitgeverij.
Vanuit een praktisch standpunt bezien: e-boekhandelaren hebben weer de controle over prijzen, en de prijs van e-boeken is eerst wat gedaald, om vervolgens langzaam te stijgen. Bovendien is Amazon begonnen met de prijs te verhogen van wetenschappelijke werken en werken van kleine uitgeverijen.
Heeft dit vonnis invloed op de App Store of andere producten van Apple?
Voorlopig zeker niet, aangezien Apple het vonnis aanvecht. Er zou een nieuw proces komen om het bedrag van de schadevergoeding vast te stellen, maar uit niets viel op te maken dat de stappen van Apple in dit specifieke geval op enige manier gerelateerd zijn aan zijn andere productlijnen.
Dus het feit dat de App Store en Mac App Store op basis van het agentschap-model werken en dat één van Apples muziekcontracten (dat werkte volgens het groothandelsmodel) een MFN-clausule bevat heeft hier voorlopig gewoon niets mee te maken.
Was de rechter van in het begin niet bevooroordeeld tegen Apple?
Er was veel te doen over het feit dat rechter Cote voor het proces zei: "Ik geloof dat de overheid op het proces direct bewijs kan leveren dat Apple bewust heeft deelgenomen aan een samenzwering om de prijs van e-boeken te laten stijgen en dit ook heeft mogelijk gemaakt, en dat dit zal worden bevestigd door het indirect bewijs in dit geval, inclusief de bepalingen van de voorwaarden".
Het is nu duidelijk dat dit geen flater was, zoals eerst werd gedacht. Volgens de procedures van het hof voor processen zonder jury, werd veel van de informatie ingediend in de fase voor het proces. Rechter Cote had op basis van dit materiaal een ontwerp-oordeel opgesteld, en de betrokken partijen wisten dat de uiteindelijke beslissing zou gebaseerd zijn op zowel de informatie van voor het proces als het bewijs dat in de loop van het proces aan het licht was gekomen.
Volgens voetnoot 2 van het oordeel: "In overeenstemming met deze procedures, en met de verwachting dat het Hof al een ontwerp-oordeel had voorbereid, hebben de partijen het Hof gezamenlijk gevraagd om haar voorlopige visie op de verdiensten op de finale bijeenkomst voor het proces van 23 mei 2013". Vandaar de verklaring van Rechter Cote.
Waar is het beroep van Apple op gebaseerd?
Na het overlopen van de chronologie van de zaak, onderzoekt Rechter Cote de zes belangrijkste argumenten die Apple als verdediging aanbracht. Het is natuurlijk zo dat zij de positie van Apple afwijst, maar de advocaten van Apple zullen haar redenering in de beroepsprocedure ongetwijfeld aanvallen.
Aangezien ik geen advocaat ben, voel ik me niet goed geplaatst om de sterkte of zwakte van elk argument of van de tegenclaims van Rechter Cote te analyseren, maar Philip Elmer-DeWitt, die schrijft voor CNN Money, overloopt elk argument, en verklaart wat volgens hem de sterke en zwakke argumenten zijn.
Wat er ook van zij, de beslissing ligt nu bij het Hof van Beroep voor het 2e circuit!
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Trektochten met de auto zijn een zomerse traditie, maar misschien heb je niet de tijd of het geld om er deze zomer een te ondernemen. Maak je geen zorgen. Met dank aan Desert Bus voor de iPhone, iPad, en iPod touch kun je in je luie stoel het plezier van een zomerse autotrektocht beleven voor slechts 99 dollarcent.
Het spel Desert Bus heeft een buitengewoon interessante achtergrond. Zoals eerder deze week Simon Parkin van The New Yorker schreef, stond het op een niet uitgegeven Sega CD die was ontworpen door de goochelaars Penn & Teller. Van het spel is lang gedacht dat het niet meer was dan een broodjeaapverhaal. Tot een recensent van videospellen, die in de jaren negentig een zeldzaam recensie-exemplaar had gekregen, een kopie stuurde aan Frank Cifaldi. Cifaldi is oprichter van de website Lost Levels, die niet uitgebrachte spellen behandelt. Hij deelde het spel via BitTorrent, en de rest is geschiedenis. Als je het origineel wilt spelen (met een Sega-emulator als je geen Sega CD of 3DO hebt staan): blogger en ondernemer Andy Baio onderhoudt het nu.
Het doel van Desert Bus is met een bus de 360 mijl van Tucson naar Las Vegas af te leggen. Omdat het een "verisimulator" betreft, probeert het spel de werkelijkheid te benaderen. De rit duurt acht echte uren. Er is geen pauze. Als je het spel even verlaat kun je opnieuw beginnen. Als je om wat voor reden dan ook van de weg af gaat raakt je motor oververhit, en moet je enige tijd wachten op een takelwagen die je terugbrengt naar het beginpunt. Ook in echte tijd, natuurlijk. Dit is geen spel voor watjes. Als je erin slaagt de gevaarlijke reis te volbrengen ontvang je een punt, en het recht om te keren en het nog eens te doen om nog een punt te scoren.
Het besturen van de bus is eenvoudig, hoewel die de neiging heeft naar rechts te trekken. Druk op het scherm om gas te geven, tik op de hoorn om te toeteren, en kantel het apparaat om te sturen. Tijdens de reis is er veel te zien, zoals asfalt, zand, wegmarkeringen, tumbleweeds, zand, verkeersborden, asfalt, en zelfs de luchtverfrisser van je bus.
Tijd voor volledige openheid van zaken. Het spel is verschrikkelijk. Het zou wel eens het slechtste spel aller tijden kunnen zijn, nog slechter dan Superman 64. Je zou wel gek zijn om Desert Bus te willen spelen, laat staan waardevolle uren van je leven te verkwanselen om een, twee of nog meer punten te willen scoren. Tenzij het natuurlijk voor een goed doel is.
De internet-comedy-groep LoadingReadyRun besloot bij wijze van grap hun spel-sessie te filmen, maar kwam daarbij op nog een ander idee: maak er een soort van tv-marathon van, waarbij de opbrengst ten goede komt aan Child's Play, een liefdadigheidsorganisatie die videospellen schenkt aan kinderziekenhuizen. En zo werd Desert Bus for Hope geboren.
In de afgelopen zes jaar heeft Desert Bus for Hope een miljoen dollar opgebracht voor Child's Play. Ze nemen momenteel donaties aan voor hun actie van november 2013, waarbij al 440.000 dollar is toegezegd. Hoe meer je geeft, hoe langer ze rijden. Zelfs Penn & Teller doen mee, en hebben geld, eten, en morele steun toegezegd.
Desert Bus is een van de vreemdste, liefste, en leukste verhalen op het gebied van spellen. Voor een schamele 99 dollarcent kun je hier zelf deel van uitmaken met je iPhone of iPad, en de opbrengst gaat naar Desert Bus for Hope. Speel een verschrikkelijk spel voor een fantastisch doel. Of koop het gewoon en speel het even om te ervaren hoe slecht het werkelijk is. En ervaar vervolgens het bevredigende gevoel te weten dat je eraan hebt bijgedragen de dag van een kind in het ziekenhuis te verlichten.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
ReadKit 2.2 -- In reactie op verzoeken van gebruikers heeft Webin ondersteuning van Feedly toegevoegd aan versie 2.2 van zijn RSS-lezer en bladwijzer-app ReadKit (onlangs beoordeeld door Josh Centers in "ReadKit voor Mac is bijna de perfecte lezer-app", 8 juli 2013). De update voegt sneltoetsen toe voor het navigeren, het wissen van gelezen zaken van een lijst en nog meer. Hij bevat ook een aantal reparaties, waaronder voor problemen die zich voordeden bij het synchroniseren van feeds, het hanteren van Control-klikken op onderdelen in de zijbalk, het importeren van OPML-bestanden uit verschillende bronnen (onder Mac OS X 10.7 Lion), verwerking van NewsBlur-feeds, het toevoegen van nieuwe Feedbin-feeds (en meerdere onderdelen markeren als gelezen), en scrolproblemen in de ingebouwde browser, veroorzaakt door pop-upvensters. ($ 4,99 nieuw in de Mac App Store, gratis update, 3,6 MB, toelichting)
Reacties - ReadKit 2.2
Instacast 1.0.2 -- Bij Vemedio verscheen Instacast 1.0.2 met een aanpassing in AirPlay voor de komende OS X 10.9 Mavericks. Als je nu audio streamt via de podcasting-app, hoeft AirPlay niet het systeem-audio-uitvoerapparaat om te schakelen (onder Mavericks Beta 3 of hoger). De update voegt ook ondersteuning toe om podcast-feeds, episode-beelden en hoofdstukken te bekijken met Quick Look, evenals ondersteuning voor hoofdstuk-verwijzingen en afbeeldingen in MP3- ID3v2-tags. Hij zorgt er ook voor dat het systeem niet zal gaan slapen tijdens het downloaden, voegt de mogelijkheid toe om het afspelen te pauzeren voordat het systeem gaat slapen, repareert lokalisatieproblemen en crashes, en verbetert het gedrag van de afspeeltoets. ($ 19,99 nieuw, gratis update, 5,7 MB, toelichting)
Reacties - Instacast 1.0.2
AirPort-configuratieprogramma 6.3.1 voor Mac -- Apple heeft AirPort-configuratieprogramma 6.3.1 voor Mac uitgebracht, dat een solitair probleem aanpakt waarbij sommige AirPort-basisstations in het AirPort-configuratieprogramma niet tevoorschijn komen. Het is verkrijgbaar via de Mac App Store, Software-update, en Apples support site. Tevens is versie 1.3.1 van AirPort-configuratieprogramma voor iOS vrijgegeven om hetzelfde probleem aan te pakken. (Gratis, 21,4 MB)
Reacties - AirPort-configuratieprogramma 6.3.1 voor Mac
Cloud Mate 1.5.6 -- Red When Excited heeft Cloud Mate 1.5.6, dat nu experimentele ondersteuning biedt voor OS X 10.9 Mavericks, vrijgegeven. Voor de meeste gebruikers zijn de volgende verbeteringen in het hulpprogramma voor het beheren van bestanden in iCloud echter van groter belang: betere notificatie als synchronisatie van documenten en gegevens in iCloud nog niet geactiveerd is, het verhelpen van een probleem dat optrad als Photo Stream-bestanden nog niet volledig gedownload waren, betere Finder-integratie bij oudere systeemprogrammatuur, en het controleren of er bestanden opgeslagen zijn in de standaard-lokatie voor programma's die geen door de gebruiker ingestelde standaard-map ondersteunen. Lees voor meer details het overzicht van de hand van Matt Neuburg: "Cloud Mate: iCloud veranderen in Dropbox?", 4 april 2013. (Nieuw $ 6,99, update gratis, 16 MB)
Reacties - Cloud Mate 1.5.6
DEVONthink en DEVONnote 2.6 -- Ter voorbereiding op het verschijnen van het aangekondigde nieuwe besturingssysteem van Apple heeft DEVONtechnologies alle drie versies van DEVONthink (Personal, Pro, en Pro Office) en DEVONnote geüpdatet naar versie 2.6, met ondersteuning voor OS X 10.9 Mavericks. Dat betekent onder andere dat DEVONthink en DEVONnote zich ervan vergewissen dat labels overeenkomen met die in de Finder onder Mavericks. Verder kunnen tags en Spotlight-commentaren geïmporteerd en geïndexeerd worden. DEVONthink Pro Office kent ook een verbeterde Apple Mail-invoegtoepassing voor compatibiliteit met Mavericks.
DEVONnote en de drie versies van DEVONthink zijn niet alleen gereedgemaakt voor de toekomst, maar bieden nu ook ondersteuning voor het importeren van Evernote-notities (zoals namen, tags en datums), en van referenties van Bookends, een programma om bibliotheken van (wetenschappelijke) artikelen te beheren. DEVONthink introduceert ook een nieuw, op HTML gebaseerd documenttype voor geformatteerde notities die in elke webbrowser bekeken kunnen worden, ondersteunt het bewerken van Markdown- en WYSIWYG-bestanden, en is voorbereid voor de aangekondigde iOS-app DEVONthink To Go 2. Alle versies van DEVONthink hebben een verbeterde en duidelijkere menustructuur en een verbeterde stabiliteit bij synchroniseren. Ook kunnen ze voorvertoningen maken van platte tekst, Rich Text en HTML-documenten (indien aangevinkt in voorkeuren). Ze kunnen WordPerfect-documenten tonen en indexeren, en ze handelen contextuele menu's en verslepen na Control-klik-acties beter af. (Alle updates zijn gratis. DEVONthink Pro Office nieuw $ 149,95, toelichting; DEVONthink Professional nieuw $ 79,95, toelichting; DEVONthink Personal nieuw $ 49,95, toelichting; DEVONnote nieuw $ 24,95, toelichting; 25 procent korting voor TidBITS-leden op DEVONnote en alle versies van DEVONthink)
Reacties - DEVONthink and DEVONnote 2.6
PDFpen en PDFpenPro 6.0.4 -- Smile heeft PDFpen en PDFpenPro geüpdatet naar versie 6.0.4, waarbij een groot aantal specifieke problemen verholpen is met de manier waarop het PDF-bewerkingsprogramma bestanden opent, bewerkt en opslaat. Deze versie behandelt PDF-documenten die gemaakt zijn via de optie 'Print als PDF' als nieuwe, naamloze documenten, herstelt een probleem met het bewerken van PDF's die vanuit Chrome geprint werden en een aantal problemen waardoor het niet mogelijk was om bepaalde soorten PDF-bestanden te openen. Verder is een bug verholpen waardoor pagina's blanco leken te zijn als gevolg van uitzonderlijke coördinaten, is het markeren van tekst in documenten met onregelmatige verdeling van woordspatiëring verbeterd, en kun je nu zonder problemen tekst op de laatste regel van langere tekstvelden van Correct Text selecteren. Op het moment dat wij dit schrijven, zijn PDFpen en PDFpenPro nog niet naar versie 6.0.4 geüpdatet in de Mac App Store. Om PDFpen 6 zo efficiënt mogelijk te gebruiken raden wij aan om het onlangs verschenen "Take Control of PDFpen 6" door onze eigen Michael Cohen te lezen. (Nieuw $ 59,95/$ 99,95, 20 procent korting voor TidBITS-leden, update van versie 6.0 gratis, 50/50,8 MB)
Reacties - PDFpen and PDFpenPro 6.0.4
Na een korte onderbreking voor Onafhankelijkheidsdag is ExtraBITS er weer. Adam Engst had het vorige week op Your Mac Life en The Tech Night Owl over de uitspraak in het proces tegen Apple over prijsafspraken bij de verkoop van e-boeken. In het lichtere juridische nieuws hebben we een advocaat uit Tennessee die Apple wegens het ontbreken van internetfilters de schuld geeft van zijn pornoverslaving. Apple zou wel meer kunnen doen om gekopieerde apps uit de App Store te filteren, want dit is een groeiend probleem voor ontwikkelaars. Nog in verband met de App Store, heeft Dave Addey geanalyseerd welke apps Apple voorstelt, en hij heeft daarbij enkele interessante internationale trends vastgesteld. Maar misschien moet je die apps even laten voor wat ze zijn: het blijkt dat je door mobiele apparaten zowel verlegen als dik kan worden. En ten slotte zet PCWorld na 30 jaar zijn gedrukte editie stop en legt het zich voortaan toe op zijn webversie.
Je iPhone maakt je verlegen -- Volgens een onderzoek van de Harvard Business School maakt de iPhone je willoos. Door de ineengetrokken lichaamshouding bij het gebruik van een smartphone of tablet, worden gebruikers minder assertief dan wanneer ze een desktop of laptop gebruiken. Dit valt te verklaren door het feit dat je houding en gebaren invloed hebben op je lichaamshuishouding, en het testosteronniveau doen dalen en het cortisolniveau verhogen. Rechtop zitten is dus de boodschap!
Je iPhone maakt je ook nog dik -- Het was al erg genoeg om te moeten constateren dat je iPhone je verlegen maakt, maar nu zeggen onderzoekers dat het misschien ook slecht is voor je conditie. Onderzoekers van de Kent State University hebben een correlatie gevonden tussen intensief smartphone-gebruik en een meer zittende levensstijl onder studenten. Degenen die veel tijd besteden op een smartphone (tot 14 uur per dag) waren minder fit dan degenen die daar gemiddeld slechts 90 minuten per dag aan spendeerden.
Advocaat geeft Apple de schuld van zijn porno-verslaving -- Advocaat Chris Sevier uit Nashville heeft een zaak tegen Apple aangespannen bij de federale rechtbank voor het ruimte geven aan zijn pornografieverslaving. Sevier wil dat Apple standaard een internetfilter in iOS-apparaten aanbrengt, dat alleen kan worden omzeild na het versturen van een ondertekend formulier naar Apple. Hoewel er aan Beperkingen in iOS nog wel wat verbeterd kan worden, is het verzoek van Sevier tamelijk overdreven, om het maar zachtjes uit te drukken en we gaan ervan uit dat we het vonnis van de rechter in deze zaak niet verder hoeven toe te lichten. Sevier werd eerder dit jaar gearresteerd voor het stalken van countryzanger John Rich en het hooggerechtshof van Tennessee heeft Sevier op non-actief gezet op grond van zijn geestelijke gezondheid.
Een analyse van de uitgelichte apps in de App Store -- Heb je je ooit afgevraagd hoe Apple bepaalt welke apps worden uitgelicht in de App Store? Dave Addey heeft een uitgebreide analyse gepubliceerd van de keuzes van het bedrijf. Ondanks het feit dat ze een kleine minderheid in de App Store vormen, domineren games de lijst van uitgelichte apps, terwijl zakelijke apps zelden worden uitgelicht. Welke apps er worden uitgelicht verschilt ook nog eens per land. Brazilië krijgt muziek-apps, Aziatische landen zien financiële, educatieve en fotografie-apps, terwijl Duitsers en Oostenrijkers iPhone-lifestyle-apps gepresenteerd krijgen. Het is een unieke kijk op de wereld.
Gekopieerde apps sluipen de App Store binnen -- Jon Lipsky, de belangrijkste ontwikkelaar van TouchDraw, ontving een klacht via e-mail over een app van een concurrent. Bereidwillig zocht hij de correcte contactinformatie op, enkel om er achter te komen dat de concurrerende app, Diagram Touch, in feite een gekopieerde en herverpakte versie van TouchDraw was. Lipsky zocht verder en ontdekte een gekopieerde versie van OmniGraffle die op dezelfde manier was herverpakt. Andere ontwikkelaars meldden soortgelijke gevallen in de commentaren op zijn post. Totdat Apple dit onder controle krijgt is het raadzaam om op te letten wat je koopt en je geen knollen voor citroenen te laten verkopen!
PCWorld Magazine laat gedrukte versies vallen en kiest voor het web -- Het is het einde van een tijdperk. In augustus 2013 zal de laatste gedrukte aflevering in de VS verschijnen van het eerbiedwaardige PC Magazine, opgericht in 1983. PCWorld zal echter nog wel via het web worden gepubliceerd en de gedrukte versie blijft beschikbaar in enkele andere landen. PCWorlds zusterpublicatie Macworld zal vooralsnog iedere maand gewoon in de schappen liggen.
Adam Engst legt de rechtszaak over e-boekprijsafspraken uit op YML -- Nieuwsgierig naar Apples verlies in de rechtszaak over prijsafspraken bij e-boeken (zie "De rechtszaak over Apples e-boekprijsafspraken toegelicht", 10 juli 2013)? Als je wilt horen (of zien) hoe Adam het uitlegt, luister dan naar de Your Mac Life-podcast met Shawn King. Adams deel begint na ongeveer 43 minuten.
Adam Engst gaat door met het bespreken van de rechtszaak over e-boeken op Tech Night Owl Live -- Als je geen genoeg kunt krijgen van de uitspraak in de rechtszaak van het ministerie van Justitie tegen Apple over prijsafspraken bij e-boeken, luister dan naar Gene Steinbergs Tech Night Owl Live, waar Adam doorgaat met het uitleggen van de beslissing van rechter Denise Cote.
Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands