Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1171, 22 april 2013

Je zag hét nieuws van de week aankomen, toch? De 23-ste verjaardag van TidBITS! Adam Engst vertelt over een paar mijlpalen met betrekking tot de verjaardag en laat zijn gedachten gaan over de rol die een 23 jaar oude publicatie kan spelen in het moderne internet van vandaag. Verder bespreekt David Rabinowitz deze week Divvy, het venster-hulpprogramma voor Mac OS X, behandelt Agen Schmitz de eerste open-source-uitgave van LiveCode 6.0 na zijn succesvolle Kickstarter-campagne en doet Matt Neuburg poëtisch over de iPod shuffle, nadat hij Apples iPod-serie doorzocht heeft naar een geschikte opvolger voor zijn tweedegeneratie-iPod nano. Opmerkelijke software-uitgaven deze week zijn onder andere Mailplane 3.0, Things 2.2, CloudPull 2.4, Aperture 3.4.4 en iPhoto 9.4.3.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1171i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


LiveCode 6.0 uitgebracht: gratis én betaald

  door Agen G. N. Schmitz: [email protected]
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: DPF]

HyperCard is dood, maar lang leve LiveCode 6.0! Runtime Revolution (kort RunRev) levert dit ontwikkelpakket in twee versies: een gratis open-source versie, LiveCode Community en een betaalde versie, LiveCode Commercial. Deze laatste versie is vooral bedoeld voor het ontwikkelen van professionele applicaties. Dit is allemaal het vervolg op een succesvolle Kickstarter-campagne om het pakket een nieuw leven te bieden. Hier werden de financieringsdoelen eind februari voor gehaald (zie "LiveCode werft publieksgeld voor gratis opensource update", 22 februari 2013).

Aan versie 6.0 van LiveCode is zoals aangekondigd in principe niets aangepast. Een paar weken geleden legde de baas van RunRev, Kevin Miller, in een blog-post uit dat deze versie vooral is bijgewerkt om aan de voorwaarden te voldoen van de open-sourcelicentie die het bedrijf heeft gekozen. Verder moest de documentatie worden bijgewerkt en het een en ander worden opgeschoond. De volgende versie zal echter volledig herzien worden.

Je kunt LiveCode 6.0 gebruiken om apps te ontwikkelen die draaien onder OS X, iOS, Android, Windows en Linux, en met de gratis LiveCode Community-versie kun je apps voor jezelf bouwen of voor commerciële doeleinden. De GPL-licentie die RunRev gebruikt vereist dat alle apps die je met LiveCode Community maakt open source zijn en dat de code publiek gemaakt wordt, zelfs als je geld verdient met je app.

Wanneer je dat niet wilt kun je kiezen voor LiveCode Commercial die je $ 500 per jaar kost. Er zijn echter ook andere mogelijkheden, vanaf $ 499. (Voor die prijs heb je de mogelijkheid om een LiveCode-component in een enkele iOS-app te plaatsen. De prijs stijgt afhankelijk van het aantal werknemers in je bedrijf.) Als je je app beschikbaar wilt stellen via een van de App Stores van Apple heb je sowieso de Commercial editie nodig, omdat de GPL-licentie niet strookt met de licentie-eisen van Apple.

Om meer te weten over het ontwikkelen van apps met LiveCode kun je drie tutorials van RunRev (met de naam "academies") lezen. Fe eerste is een overzicht van de mogelijkheden, en de andere twee gaan in op het maken van spellen. Deze tutorials kunnen los voor $ 50 gekocht worden of gebundeld voor $ 99, beide met een abonnementstijd van een jaar.

LiveCode 6.0 draait op Mac OS X 10.4.11 Tiger op PowerPC-gebaseerde Macs, 10.5.8 Leopard en nieuwer op zowel Intel- als PowerPC-systemen en 10.6 Snow Leopard en nieuwer op Intel-Macs. De gratis LiveCode Community-versie is een download van 54,1 MB, en je kunt de volledige lijst met aanpassingen ten opzichte van versie 5.5.4 zien in deze PDF.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Divvy vereenvoudigt vensterbeheer

  door David Rabinowitz: [email protected], @david_rab

[vertaling: JWB, TK]

Hoewel ik gek ben op de Mac, zit het vensterbeheer in Mac OS X me al dwars sinds ik vier jaar geleden overstapte van een pc. Ik was gewend aan vensters die het hele scherm vulden als ik op de knop voor het maximaliseren van het venster klikte en ik was in eerste instantie teleurgesteld toen Mac-apps niet hetzelfde bleken te doen. (Mac-apps worden verondersteld te vergroten tot de grootste redelijke omvang wanneer je ze maximaliseert, zoals de breedte van een pagina in een tekstverwerker, maar dergelijke aandacht voor detail is helaas niet universeel.) Windows 7, de versie waar ik vandaan kwam, had ook Snap geïntroduceerd, een snelle manier om twee vensters zij aan zij te vergelijken, compleet met een toetscombinatie om vensters te verplaatsen en het formaat aan te passen zodat ze slechts het halve scherm vullen. Ik vind Snap erg prettig omdat ik, als student, regelmatig twee vensters naast elkaar nodig heb, waarbij het ene vragen voor een opdracht bevat en ik in het andere mijn antwoorden typ.

Binnenkort doe ik eindexamen, dus voor vraag- en antwoord-vensters zij aan zij zal ik het waarschijnlijk niet meer nodig hebben, maar met behulp van de Mac-vensterbeheerder Divvy, van Mizage, kan ik mijn vensters op nog meer manieren manipuleren dan waarin Snap voorziet. Als Divvy wordt aangeroepen middels een toetscombinatie of via zijn icoon in de menubalk of het dock, toont het een klein raster dat het scherm voorstelt. Je trekt dan een rechthoek over het gebied waarvan je wilt dat het bezet moet worden door het huidige venster. Wil je dat iTunes in een klein gebied rechtsboven in je scherm verblijft? Niet nodig om eerst het iTunes-venster aan te passen en dan handmatig naar de hoek te verslepen - je roept gewoon Divvy aan en trekt een rechthoek in de rechterbovenhoek van het raster.


Door Divvy's instellingen aan te passen kun je het nog krachtiger en efficiënter maken. Je kunt een algemene toetscombinatie instellen waarmee Divvy vanuit elke applicatie kan worden aangeroepen. (Bij mezelf heb ik Control-D ingesteld, omdat dat gemakkelijk te onthouden is en ik toevallig geen Unix-programma's in Terminal gebruik die Divvy gebruiken.) Nog beter is dat je andere toetscombinaties kunt instellen voor het wijzigen van het formaat en het positioneren van vensters op het scherm in vooraf bepaalde configuraties, bijvoorbeeld om een venster de rechterhelft van het scherm te laten vullen. Deze toetscombinaties kunnen ofwel alleen actief zijn wanneer Divvy geopend is, ofwel globaal zijn. Voor de gein besloot ik om de toetscombinatie die ik mis te simuleren, van Snap in Windows 7. Ik creëerde daarvoor twee globale toetscombinaties, waarbij ik de Windows-toets verving door de Command-toets van de Mac. Wanneer ik nu op Command + de pijl naar links druk, past het voorste venster zich direct zodanig aan dat het de linkerhelft van mijn scherm vult en Command + de pijl naar rechts doet hetzelfde met de rechterkant. Dit maakt het gemakkelijk om twee vensters zij aan zij weer te geven.


Het grootste gebrek van Divvy, en gebrek is misschien wel een te sterk woord hiervoor, is dat je een rechthoek alleen met de muis in het rooster kunt slepen, wat kan tegenvallen voor wie zijn handen liever op het toetsenbord houdt. Het gebruik van de muis kan natuurlijk veelal worden vermeden met behulp van vooringestelde configuraties en aanverwante sneltoetsen. Divvy voldoet goed aan mijn vereisten, maar als hij niet goed bij jouw werkstijl past, dan bestaan er nog andere programma's voor vensterbeheer voor de Mac, waaronder Breeze, Cinch, Mercury Mover, en het open source ShiftIt. Met het populaire macroprogamma Keyboard Maestro kunnen ook gemakkelijk macro's voor het verplaatsen en vergroten en verkleinen van vensters worden gemaakt.

Ik heb in mijn studententijd niet veel software moeten kopen omdat de meeste van mijn behoeften werden vervuld door pakketten met een sitelicentie, kortingen voor het onderwijs en gratis en open source hulpprogramma's. Maar nadat ik de proefversie van 14 dagen geprobeerd had (en ik kan je hetzelfde aanbevelen) heb ik met plezier $ 14 betaald voor een licentie (hij is ook in de Mac App Store te koop, voor $ 13,99, maar natuurlijk zonder proefversie). Ik had nog nooit een app voor vensterbeheer gebruikt en was onder de indruk van Divvy. Het is stukken beter dan handmatig knoeien met vensters, en nu mis ik absoluut niets meer van Windows (ofschoon wie voor zijn werk moet werken met Windows misschien ook graag hoort dat Mizage ook een versie van Divvy voor Windows maakt).

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


23 jaar TidBITS: gedachten over verleden, heden en toekomst

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst
  8 reacties (Engelstalig)

[vertaling: RAW, LmR]

Hier bij TidBITS zijn we er trots op dat we elke week trouw kwalitatief hoogstaande informatie publiceren. Omdat we deze week ons 23ste achtereenvolgende jaar van constant publiceren vieren (23 jaar!), wilde ik een paar mijlpalen en gedachten delen over hoe ik TidBITS aan jullie behoeften zie voldoen in de toekomst.

De zaak Methusalem -- In 1990, toen we met TidBITS begonnen, waren er al verschillende andere internetnieuwsbrieven. We waren er vroeg bij, maar zeker niet de eersten. Veel van die andere publicaties hielden er in de loop der jaren mee op. Ze waren niet langer relevant of werden slachtoffer van vermoeidheid of harde economische realiteit. Maar één zo'n publicatie, The Irish Emigrant van Liam en Pauline Ferrie, startte een paar jaar voor TidBITS en evolueerde in vrijwel dezelfde richting, gaande van alleen via e-mail tot een met advertenties ondersteunde website met dagelijkse updates. Jarenlang moest ik zeggen dat TidBITS de oudste puur elektronische technologie-publicatie op het internet was, of de op één na oudste internet-publicatie. Toch had ik altijd een zwak voor The Irish Emigrant, omdat het duidelijk liefdeswerk was voor de Ferries, net als TidBITS voor ons, en Liam Ferrie was zelfs zo aardig om ons felicitaties te sturen met onze achttiende verjaardag.

Het blijkt dat we in februari 2012 naar de eerste plaats verhuisden van de oudste actieve publicaties, toen de Ferries met pensioen gingen en het laatste nummer van The Irish Emigrant uitbrachten, al duurde het nog tot eind 2012 voordat een lezer, Rob Smyth, me hierop wees. (Rob was ook de eerste die me over The Irish Emigrant vertelde in 1996, dus het was extra aardig van hem om zich dat 16 jaar later te herinneren en erop terug te komen.) Dus kunnen we nu zeggen dat TidBITS de oudste actieve alleen-internetpublicatie is. En we hebben een nieuw doel, omdat The Irish Emigrant met publiceren stopte op zijn 25ste verjaardag, na zijn start in februari 1987. Als we het nog een paar jaar vol kunnen houden, kunnen we de titel van langstlopende internetpublicatie veroveren.

Lidmaatschappen en redactiemanagers -- Eén van de redenen waarom ik er van overtuigd ben dat ik over een paar jaar op deze plaats nog steeds wat te zeggen heb, is dat het TidBITS-lidmaatschapprogramma er enorm toe heeft bijgedragen TidBITS financieel levensvatbaar te houden. Met jullie ondersteuning hebben we meer schrijvers weten te betalen voor hoogwaardige artikelen. Je hebt dit zelf kunnen zien in werken van Josh Centers, Steve McCabe, David Rabinowitz, Kirk McElhearn, Sharon Zardetto, Marshall Clow, Alicia Katz Pollock en anderen, om nog maar te zwijgen van Joe Kissell's nieuwe column FlippedBITS.

Bovendien verheugt het mij om te vertellen dat we de opbrengsten van het TidBITS-lidmaatschap hebben kunnen gebruiken om een redactiemanager aan te trekken die helpt bij het toewijzen van artikelen, het redigeren en schrijven coördineert en een keur aan andere taken uitoefent om TidBITS bij de lezer te krijgen. Hoewel ik mensen niet graag in het duister houd, kan ik nog niet vertellen wie deze rol op zich gaat nemen maar ik kan jullie wel verzekeren dat de vaardigheid en het enthousiasme van deze persoon van grote waarde zijn voor TidBITS en tot nog beter materiaal zal leiden in de toekomst.

Als je nog niet een van de 2.000 leden bent, dan is dit een uitstekend moment om mee te doen aan het TidBITS-lidmaatschapprogramma en ons te helpen door te blijven gaan met de verslaggeving die je van ons gewend bent en deze verder te verfijnen.

Waarom is TidBITS belangrijk? -- In 1990, toen Tonya en ik op het idee kwamen voor TidBITS, was ons doel om mensen Mac-nieuws en -informatie te brengen via internet, omdat er in die tijd betrekkelijk weinig Mac-specifieke tijdschriften waren en geen daarvan in digitale vorm werd verspreid. Het moge duidelijk zijn dat deze noodzaak ondertussen is verdwenen nu er iedere dag meer Apple-gerelateerd materiaal verschijnt dan een mens kan lezen. We begrijpen dit maar al te goed en hebben daarom uitgebreid nagedacht over wat de rol van TidBITS zou moeten zijn op het internet van nu.

Wat ik me heb gerealiseerd is dat TidBITS nu in een andere behoefte voorziet, namelijk om een blik op de Apple-wereld te werpen die doordacht is, professioneel geschreven en geredigeerd en vooral eindig. Je heb talloze dingen die je tijd vragen en wij willen dit respecteren door ons te concentreren op die onderwerpen die belangrijk en nuttig zijn, in plaats van te pogen alles te behandelen. We willen je ook complete, afgeronde stukken brengen zodat je na afloop niet met meer vragen zit dan toen je met lezen begon, zelfs als dat leidt tot lange artikelen in een tijdperk van 140-karakter tweets. En ten slotte vinden wij het heel belangrijk om de stem van onze lezers bij onze artikelen te kunnen voegen in de vorm van reacties die interessante anekdotes toevoegen, nuttige adviezen en belangrijke vragen opwerpen zonder het gezemel dat zoveel andere fora vervuilt.

Dus hoewel we niet kunnen garanderen dat jij alles wat we publiceren enorm interessant vindt, is het ons doel om je iedere week een weloverwogen verzameling grondige artikelen te bieden waar je uit kan kiezen. Bovendien hopen we dat, ook al vind je misschien niet ieder stuk even relevant ten tijde van publicatie, door het handhaven van een compleet archief, je later nog eens terug kan komen op een artikel dat je destijds oversloeg als de inhoud ervan wel belangrijk voor je wordt.

In die context wil ik graag de recentste bekroning met jullie delen, onze eerste plaats in David Deutsch' lijst op Examiner.com als een van de top-bronnen voor Apple-informatie daar dit aangeeft hoe belangrijk het is dat we alleen de belangrijkste onderwerpen in onze wekelijkse nieuwsbrief publiceren.

Mijn favoriet onder de Mac-bladen. Geweldige "tidbits" [stukjes - nvdv] info naast bijzonder informatieve Apple-info en de meest complete wekelijkse nieuwsbrief, waarschijnlijk de meeste volgepakte bron van Apple-info op Internet, nu al 22 jaar geleid door het echtpaar Adam en Tonya Engst, twee van de meest interessante Apple-experts op aarde.

Dank aan David voor zijn vriendelijke woorden en hoewel ik weet dat ik degenen onder jullie die gelijksoortige genereuze gedachten hebben geschreven, zeker heb bedankt, zou ik graag ieder van jullie bij dezen bedanken voor het vrijmaken van tijd om TidBITS regelmatig te lezen. Ik ben vereerd dat jullie ons werk jullie kostbare tijd waardig achten en dat we een onderdeel zijn van jullie strategie om op de hoogte te blijven zonder uren te verspillen aan afleidingen op internet.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Hoe ik aan een iPod shuffle kwam, en er verliefd op werd!

  door Matt Neuburg: [email protected]
  14 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HV, MSH, LmR, HR, PAB]

Nota bene: in het eerste deel van dit artikel worden veel iPod-modellen genoemd, zowel bij naam, zoals 'nano' of 'shuffle', als bij generatienummer, zoals 'tweedegeneratie'. Als je geen iPod-expert bent kan het handig zijn een uitputtend overzicht van alle modellen, zoals deze van Apple onder handbereik te hebben.

Dit is een verhaal van een dilemma en een oplossing. En om je niet te lang in het onzekere te laten zal ik beginnen met het schetsen van dilemma en oplossing. Daarna zal ik je vertellen waarom dat dilemma een dilemma was, en waarom de oplossing er ook werkelijk een was. Het dilemma:

De oplossing: weet je, deze iPod shuffle is best wel oké!

Nu dat ik het verhaal heb verpest, door de uitkomst te verklappen, is het tijd om terug te gaan naar hoe het allemaal begon.

Een man, een plan, en een nano -- Stel je me voor terwijl ik me opmaak voor mijn dagelijkse rondje hardlopen. Ik ben er helemaal klaar voor met mijn tweedegeneratie-iPod nano. Hij zit verpakt in een beschermende hoes van dik siliconenrubber, en is voorzien van een armband met klittenband. Ik loop al jaren zo, weer of geen weer. Spijtig genoeg heeft iets (ik ga ervan uit dat het een geniepige regenbui is geweest) de elektronica van het apparaat uiteindelijk weten aan te tasten, en ik moest dus op zoek naar een vervanger. Nog spijtiger is dat Apple, zoals ik ontdekte toen ik het huidige aanbod van iPods bestudeerde, feitelijk geen iPod meer maakt die voor mij voldoet als een volwaardige opvolger van de tweedegeneratie-iPod nano.


Om uit te leggen waarom dat zo is, zal ik je vertellen waarom ik zo gesteld was op mijn iPod nano. Hij was opmerkelijk eenvoudig, maar tegelijkertijd ongekend robuust, een slank stukje rechthoekig aluminium met een klein schermpje, een klikwiel en verder eigenlijk helemaal niks. Het scherm was een grofstoffelijke, lage-resolutie LCD, net goed genoeg om een paar regels tekst weer te geven. Maar meer dan voldoende voor mijn eisen: vermelding van het spelende liedje, de totale speelduur ervan, en hoe lang het nog duurt. En het scherm voldeed ook als besturingsinterface, met dank aan het klikwiel, waarmee ik niet alleen het afspelen kon starten en stoppen, naar het volgende of vorige nummer kon springen, snel door of terug kon spoelen, en het volume kon aanpassen, maar ook in samenspraak met het scherm door een aantal menu's kon lopen om instellingen, afspeellijsten en albums te beheren, en naar een bepaald punt in een nummer kon navigeren.


Het scherm was dan wel eenvoudig, maar ik kon het zelfs in de felle Californische zon goed aflezen. En wat nog belangrijker was: de tactiele feedback van het klikwiel maakte het mogelijk om veel handelingen die ik tijdens het lopen moest kunnen uitvoeren (zoals een nummer overslaan, of het volume aanpassen) op de tast te doen.

De iPod nano heeft geen bewegende onderdelen. Dat lijkt een open deur, maar je had me eens moeten zien toen er nog geen flash-geheugen was, hardlopend met een draagbare cd-speler! Het is ook de reden dat ik nooit zou willen hardlopen met, zeg, een iPod classic, met zijn draaiende harde schijf. Ik ken wel mensen die het doen, maar die zijn volgens mij een beetje getikt. Harde schijven crashen. Erger nog: ik kan crashen, en dat komt best nog wel eens voor. Ik loop regelmatig door struikgewas, en struikel en val ook regelmatig over boomwortels en stenen, dus een snoekduik die die harde schuif definitief het zwijgen oplegt is helemaal niet denkbeeldig. Bovendien is een iPod classic best prijzig. Ik vind het heel geen goed idee om door de regen of het stof te gaan rennen met een kwetsbaar apparaat van 250 dollar aan mijn arm!

Om die reden neem ik normaliter ook mijn iPhone niet mee als ik ga hardlopen. Begrijp me niet verkeerd: een iPhone is een fantastisch apparaat. Niet alleen een telefoon, maar ook een gps-ontvanger, die zomaar mijn Garmin Forerunner 305 zou kunnen vervangen, en een camera, iets wat ik regelmatig bij me zou willen hebben als ik door de overweldigende natuur van zuidelijk Californië loop. Als ik ga wandelen neem ik hem dus ook wel mee, zelfs diep de wildernis in. Ik heb hem ook bij me als ik ga veldrijden. Maar als ik vrijwel ongekleed ga hardlopen, zonder zakken om een apparaat te beschermen, open en bloot door weer en wind, stampend door het terrein, lijkt een iPhone me toch niet helemaal op zijn plaats. Plus: hij is gewoon te groot!

Een andere belangrijke reden om geen iPhone mee te nemen is het scherm. Het is in vol daglicht slecht leesbaar (en de zon in zuidelijk Californië is best behoorlijk fel, een van de redenen waarom ik juist hier woon). Het is ook nog eens een aanraakscherm. Dat betekent dat om het te bedienen ik zou moeten stilhouden, de iPhone van mijn arm nemen of uit zijn hoes of wat ook halen, mijn vingers schoon en droog maken, het scherm ontsluiten, de app Muziek bedienen, het scherm weer afsluiten, de iPhone terugstoppen, en weer gaan lopen. De iPod nano daarentegen, met zijn klikwiel, kon ik (zoals ik al zei) meestal bedienen zonder zelfs maar mijn snelheid en cadans aan te hoeven passen. Als ik al eens moest stoppen om een afspeellijst te verwisselen, dan was het scherm door de achtergrondverlichting prima te zien, en het klikwiel afgeschermd van mijn zweethanden door die rubberen hoes.

Geef mij alsjeblieft toegang tot de iPod-baai, Hal - Stel je mijn verbazing en afschuw voor toen ik, nadat mijn iPod nano het begaf, me tot het internet wendde om de staat van de huidige iPod-modellen te onderzoeken:

Op dit punt aanbeland, was ik bijna wanhopig. Wat bezielde Apple, alles af te schaffen wat voor mij, mijn iPod nano de moeite waard maakte? Was er niets aanvaardbaars in hun iPod-arsenaal?

Ziehier het proces van eliminatie dat mij, tenslotte, ertoe zette om de iPod shuffle te gaan overwegen. Ik wilde de shuffle niet overwegen. Ik was zeer tegen mijn wil in zover gekomen. Ik weet nog dat toen de shuffle verscheen, ik hem gewoon stom vond. (Natuurlijk bewijst dat niet veel, omdat ik, zoals bekend, ook webbrowsers, iMacs, Mac OS X en de iPhone toen ze verschenen stom vond). Maar de shuffle had helemaal geen scherm, en zijn naam benadrukte zijn vermogen om nummers in willekeurige volgorde af te spelen. Dat is net het tegenovergestelde van hoe ik luister: ik houd ervan, een podcast-afspeellijst op te zetten en de afleveringen op volgorde te beluisteren. Zonder een manier om op volgorde te luisteren, zonder een manier om een afspeellijst te kiezen en erin te navigeren (waarvoor natuurlijk een scherm nodig is) leek de shuffle absoluut niet iets om voor warm te lopen (grapje).

Het blijkt echter dat ook de iPod shuffle diverse veranderingen heeft doorgemaakt. Hij heeft meer uiterlijke verschijningen gehad dan Oprah, van een lang rechthoekig pakje Juicy Fruit kauwgom tot een klein vierkant dat nauwelijks groter was dan het klikwiel. Hij heeft zelfs even een fase gekend (de derde generatie) waarin hij helemaal geen klikwiel had! De huidige vierdegeneratie-iPod shuffle draagt het beste van de voorgaande generaties in zich en na wat verder onderzoek realiseerde ik me tot mijn eigen verbazing dat hij eigenlijk uitermate geschikt is en dus haastte ik me naar Fry's Electronics en kocht er eentje. Ik heb hem slechts een paar dagen maar het is nu al overduidelijk dat het apparaatje voor mijn doeleinden niet alleen de beste keuze is uit alle huidige iPod-modellen maar dat hij in feite ook nog beter werkt dan mijn geliefde iPod nano die hij vervangt.

The Shuffle's Mortal Coil -- [Hamlet: "When we have shuffled off this mortal coil" = "Als we de aardse zorgen hebben afgeworpen" - nvdv.] Ik zal proberen uit te leggen wat mij zo bevalt aan mijn iPod shuffle. Sommige aspecten aan de Shuffle die men wellicht als zwakheden beschouwt blijken sterke punten te zijn, of in ieder geval niet echt anders dan bij mijn oude iPod nano. Op sommige vlakken valt hij weliswaar tegen maar daar kan ik mee leven. En op een paar punten blijkt de shuffle zelfs beter dan de nano!

Ik kocht een slate (zwarte) iPod shuffle (er zijn momenteel zeven andere kleuren). Hij kostte zo'n $ 40, want Fry's heeft een laagste-prijsgarantie en dat was destijds de prijs bij Amazon. Hij is verbluffend klein: het klikwiel is ongeveer zo groot als een Amerikaans muntje van 25 cent en het hele ding is zo groot als een muntje van 50 cent. De behuizing is van aluminium en voelt zeer stevig aan. Hij is belachelijk licht. Aan de achterkant is een clip met een veertje erin. Na wat geëxperimenteer heb ik ervoor gekozen het ding aan de broekband van mijn hardloopbroek vast te maken, en ik voel niet eens dat hij er zit. Wat dit betreft is de iPod shuffle beter dan de iPod nano. Met de nano had ik te maken met de complicaties en het knijpen van een armband terwijl de shuffle eigenlijk gewoon opgaat in mijn kleding.

Image

Op dezelfde manier hoop ik dat de iPod shuffle beter bestand blijkt tegen regen dan mijn iPod nano was. Ik heb nog niet in de regen gelopen maar denk dat in de meeste gevallen mijn shirt, dat ik over mijn broek heen draag, genoeg bescherming biedt; mocht het echt hard gaan regenen, zal ik er misschien wat plastic overheen doen. (Er bestaat ook een echt waterdichte iPod shuffle-hoes, maar ik gebruik 'm om te lopen, niet om te zwemmen!) Bovendien heeft de shuffle minder oppervlak of openingen waarlangs water naar binnen kan dan de nano. De nano had een ouderwetse 30-pins dock-connectorpoort, volgens mij de plek waar water door naar binnen is gekomen. De shuffle heeft geen open poorten want de oplaad- en synchronisatiepoort is tevens de koptelefoonpoort en dus al in gebruik voor de plug van de oortjes. (De meegeleverde oplaad- en synchronisatiekabel heeft en usb-plug aan de ene kant, die in een computer of een iPhone-oplader past en een koptelefoonplug aan de andere kant. Hij is slechts 1,5 inches [3,8 cm] lang. Ik had hem graag langer gezien maar het is niet heel erg.)


Boven op het apparaatje zit een schakelaar met drie standen: Uit, Normaal en shuffle. Ik verwacht niet ooit de shuffle-stand te gebruiken, die voor een willekeurige afspeelvolgorde binnen een afspeellijst zorgt want zoals ik al zei luister ik naar podcasts in een vaste volgorde en zelfs een muziekafspeellijst heeft voor iemand die klassieke muziek luistert een bepaalde volgorde, en is niet zomaar een samengeraapte verzameling van individuele nummers. (Een willekeurige volgorde van de delen van een concert, of een willekeurige variatie van een thema met variaties is ronduit pijnlijk.) Ik weet niet of ik de iPod shuffle tussentijds uit moet zetten. Tot nu toe heb ik dat niet gedaan en hij lijkt zijn batterijlading prima te behouden. Als dit zo blijft zal ik 'm misschien nooit hoeven uit te zetten.

Het klikwiel is ook eigenlijk beter dan het klikwiel van de iPod nano. Bij de nano waren de vier actieve plekken en het midden gewoon knoppen maar het wiel was soms ook een wiel: om bijvoorbeeld het volume te verhogen of door een afspeellijst te navigeren moest je het wiel als een touchscreen gebruiken door je vinger cirkelgewijs te bewegen. Onderweg had ik soms door natte of stoffige vingers moeite met die beweging: de nano kon gewoon niet 'voelen' wat ik deed. Tevens vergiste de nano zich dikwijls in of ik nu de middenknop indrukte (selecteer) of de onderkant van het wiel (afspelen, pauzeren of, door lang in te drukken, uitzetten). De iPod shuffle heeft, los van de vorm van een wiel, in feite vijf afzonderlijke knoppen: harder/zachter (de noord- en zuidpunten), vorige/volgende of vooruit/achteruit springen (west en oost) en afspelen/pauzeren (het midden). De veerkrachtige, goed voelbare klik van deze knoppen is geweldig en het iets verhoogde wiel is goed voelbaar. Als gevolg hiervan ben ik erg goed geworden in het vinden van de juiste knop zonder te kijken (en dat is maar goed ook want de shuffle zit immers aan mijn heup!).

De centrale knop op de iPod shuffle doet iets heel slims: als je die drie seconden ingedrukt houdt dan wordt het klikwiel op slot gezet (en hoor je door de koptelefoon het bekende sluit-geluid van de iPhone en iPad). De centrale knop en de vier functieknoppen worden dan uitgeschakeld totdat je de centrale knop weer drie seconden ingedrukt houdt of totdat je het apparaat uitzet. Dit is handig om het per ongeluk klikken van een knop te voorkomen. Ik gebruik dit vooral wanneer ik na afloop van een loop de shuffle loshaak van mijn heupriem: dat is bijna niet te doen zonder ergens per ongeluk op te klikken. Maar wanneer het klikwiel op slot zit doet zo'n knopdruk verder niets.

Het beheren van de inhoud op de iPod shuffle is precies zoals dat moest bij de iPod nano. De shuffle kan slechts 2 GB aan muziek bevatten, net als de nano. Om te bepalen welke muziek of podcast op de shuffle staat moet je hem aansluiten op een computer en iTunes gebruiken. Zo moest dat ook bij de nano. Maar bij de shuffle is het belangrijker dan bij de nano om zaken in afspeellijsten te rangschikken wanneer je installeert via iTunes. Dat komt omdat bij het gebruik in de praktijk de shuffle niet werkt met albums of componisten. De enige beschikbare categorie is de afspeellijst.

En nu zul je je afvragen hoe afspeellijsten dan beschikbaar zijn wanneer je met je shuffle in de hand staat. De nano had natuurlijk een scherm, dus je had toegang tot een opsomming van je afspeellijsten of je albums of wat je maar wilde. De shuffle lost dit probleem op door tegen je te praten via VoiceOver. Boven op de vierdegeneratie-shuffle zit een aparte VoiceOver-knop. Als je die simpelweg een keer klikt, dan wordt de titel van het huidige nummer voorgelezen. En als je de vorige/volgende-knoppen van het klikwiel gebruikt dan wordt de titel van ieder nummer dat op deze manier langskomt voorgelezen. Zo kun je binnen een afspeellijst navigeren. Om naar een afspeellijst te gaan hou je de VoiceOver-knop langer ingedrukt. Het apparaat leest nu de titel voor van elke afspeellijst, en als je op de centrale knop klikt vlak nadat je een titel hebt gehoord, kom je in die lijst terecht. Je kunt de VoiceOver-knop ook dubbelklikken om de status van je batterij te vernemen.

Het is slim bedacht, maar het is voor mij ook het aspect waarin de iPod shuffle tekortschiet: het voorlezen door VoiceOver geeft te weinig informatie. Ik vul mijn apparaat met voldoende podcastafleveringen voor een hele week rennen. Wanneer ik ze allemaal heb beluisterd, sluit ik hem aan op mijn computer en verwijder ik die afleveringen. Vervolgens haal ik nieuwe afleveringen op, waarvan de makers zo vriendelijk waren om die te publiceren tijdens de tussenliggende week. Wanneer ik mijn shuffle gebruik, moet ik dus weten hoeveel podcastafleveringen er in de huidige afspeellijst zitten, en naar welke episode (op nummer) ik aan het luisteren ben. In het bijzonder wil ik weten hoeveel afleveringen ik nog te gaan heb. Want als ik bij de laatste aflevering ben aangeland, moet ik terug naar de thuisbasis om de oude podcasts te vervangen door nieuwe. Bij de iPod nano zag ik deze informatie op het scherm (daar stond bijvoorbeeld "13 van 14"). Bij de iPod shuffle is dat niet zo makkelijk. Zo te zien heb ik de volgende mogelijkheden:

Ik heb nu alle functies en knoppen van de shuffle besproken. Maar in plaats van het bedienen van het apparaat door middel van de knoppen op de shuffle zelf, kun je ook de afstandsbediening met drie knoppen gebruiken die aan sommige kop- en oortelefoons vastzit. Dit kan in de praktijk nuttig zijn. Sommige podcasts die je niet door The Levelator hebt gehaald bevatten zowel hele luide als hele zachte conversatie, en mijn ervaring is dat ik het volume nauwkeuriger kan aanpassen met de afstandsbediening dan met de knoppen van de shuffle zelf. Vreemd genoeg zijn de oortelefoons die met de shuffle worden meegeleverd niet uitgerust met een afstandsbediening. Maar dat maakt mij niet uit want ik heb een hekel aan die oordoppen (het zijn Apples oude stijl oordoppen) en ik zou er zeker niet mee zijn gaan hardlopen (het geluid is waardeloos en ze vallen zo uit mijn oren). Ik had graag Apples nieuwe stijl EarPods uitgeprobeerd maar die zitten helaas niet bij de shuffle. Als je favoriete luisterhardware geen afstandsbediening heeft, dan kun je een korte inline adapter krijgen, zoals de iLuv Remote.

Het enige nadeel van het gebruik van de afstandbediening is de aanzienlijke inspanning en tijd die het kost om de bediening onder de knie te krijgen. Er zijn slechts drie knoppen, Volume omhoog aan de ene kant, Volume omlaag aan de andere kant en een klikschakelaar in het midden, maar de "gebarentaal" voor bepaalde functionaliteit is verre van intuïtief. Zou je bijvoorbeeld niet verwachten dat, om verder te gaan naar het volgende nummer, of om vooruit te springen, je de Volume-omhoogknop zou moeten gebruiken? Nee dus, dit doe je door op de middelste knop te dubbelklikken (en driemaal te klikken om naar het vorige nummer te gaan). Apple heeft een nuttig ondersteuningsdocument waarop alle beschikbare gebaren opgesomd zijn. Ik ben dat nog steeds aan het bestuderen. Mijn iPhone en iPod touch reageren zeer vergelijkbaar op de afstandsbediening, maar ik heb nog nooit de moeite genomen een lijst met gebaren te bestuderen. Met de iPod shuffle is het, zonder een scherm, een stuk belangrijker kennis te hebben van alle gebaren met de afstandsbediening.

Niet zo slecht -- Dit is dus het verhaal over hoe verrast ik was door uit te komen bij de iPod shuffle en deze nog te waarderen ook! Alles wat me mijn renplunje in en de deur uit helpt, is een goede zaak en de iPod shuffle doet dit zeker: met zijn onmogelijk kleine afmetingen en verbazingwekkend goede geluid, is het net een geheime "personal trainer", letterlijk aan mijn zijde.

Ergens heb ik nog steeds een beetje spijt dat ik niet van mijn oude iPod nano overgestapt ben naar een nieuwe iPod nano. Waarom maakt Apple niet nog steeds een nano waar ik mee kan rennen? Dat deel van mij denkt dat het loslaten van het klikwiel en het kleinere tekstscherm van de oudere nano een fout is. Er zijn situaties waar een touchscreen gewoon niet het juiste is. Aan de andere kant was ik blij er achter te komen dat Apple nog steeds een apparaat maakt waarmee ik kan rennen. En verder zijn er nog meer zaken aan de iPod shuffle die ik eigenlijk beter vind dan bij mijn oude iPod nano. De kleine afmetingen en zelfs het ontbreken van een scherm werken perfect voor het doel dat ik ermee heb: er elke keer voor een week lang aan podcasts op zetten, of een paar net gekochte audioboeken, en deze in weer en wind mee naar buiten nemen en er een uur per dag mee op paden denderen. Hij is simpeler en beperkter dan de nano, maar die eenvoud en die beperkingen zijn zeer toepasselijk. Ik gebruikte de andere functies van de nano toch niet echt vaak. Het enige dat ik echt mis is cijfermatige informatie, zoals het nummer dat afgespeeld wordt binnen een afspeellijst en hoeveel tijd er nog van een nummer resteert. Maar ik kan zonder die informatie leven en ik zal ook wel moeten.

Alles overwegend, zie ik als deel van de reden waarom de iPod shuffle een logische keuze binnen de serie Apple-apparaten is, en mijn oude iPod nano niet meer, dat nu de iPhone en iPod touch bestaan. Het is lastig te geloven, maar in zijn hoogtijdagen was mijn tweedegeneratie-iPod nano het nieuwste met zijn krachtige, ingenieuze interface. Ik herinner mij letterlijk triomfantelijk rondjes te dansen rond mijn vrienden met andere mp3-spelers (zoals ze genoemd werden) die al nauwelijks konden achterhalen hoe ze naar het volgende nummer moesten verdergaan, laat staan hoeveel nummers er nog resteren. En de nano kan nog meer soortgelijke trucs die ik nog niet eens genoemd heb, zoals het opslaan en tonen van adresgegevens, agenda, tekst-notities en foto's. Het had ook een wekker, een sleep-timer en een paar ingebouwde games! Het kon zelfs opname's maken van je eigen stem.

Er was een tijd dat ik veel met vliegtuigen naar conferenties reisde, met mijn iPod nano als mijn belangrijkste draagbare apparaat. Maar nu bestaat de iPhone en we weten allemaal wat dat betekent. Met zijn geavanceerde aanraakscherm, verbazingwekkende computerkracht en communicatie-hardware en sensoren zul je zeker de iPhone als reisgezel kiezen. Dus waarom zou iemand vandaag de dag nog een apparaat willen hebben met een primitief schermpje en een verwarrende klikwiel-bediening? Die techniek was op zichzelf revolutionair en ten behoeve van de geschiedschrijving en van mijn nostalgische gevoelens ben ik blij dat de iPod classic deze nog steeds heeft. Maar ik begrijp waarom Apple niet ouderwets wil lijken door dit nog steeds aan te bieden. Alles wat ik vraag is dat Apple dit onthoudt: renners bestaan. De wereld is een hobbelige, krassende, stoffige plek met brandende zon en stortbuien en een touchscreen is niet overal het antwoord op. Nu ik een iPod shuffle-eigenaar ben, hoop ik dat Apple dat niet ook aan zijn lot overlaat.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 22 april 2013

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: GvH, TK, DPF]

Mailplane 3.0 -- Uncomplex heeft Mailplane 3.0 uitgebracht, een wezenlijke update van hun, uitsluitend voor Gmail geschikte, e-mailprogramma. Hierin wordt nu de nieuwe "compose"-modus van Gmail ondersteund en ook de Google-agenda geïntegreerd. Mailplane 3.0 staat nu 10 accounts tegelijk toe en laat je direct wisselen tussen de accounts die in tab-bladen bereikbaar zijn. Het programma geeft nu ook een voorvertoning van de bijlagen met Snelle weergave en comprimeert automatisch mappen wanneer die als bijlage op de Mailplane-icoon worden losgelaten. Andere toevoegingen zijn: de ondersteuning van Retina-schermen en van het Berichtencentrum (inclusief de functie Niet storen). Bovendien zijn er plug-ins bijgekomen en is er een korting van 30 procent op de Gmail uitbreidende diensten AwayFind" (helpt urgente berichten jou te bereiken) en "RightInbox" (voor het agenderen en traceren van berichten). ($ 24,95 nieuw, 20 procent korting op upgrades of gratis upgrades indien aangeschaft na 1 oktober 2012, 3,4 MB, toelichting)

Reacties - Mailplane 3.0

Things 2.2 -- Cultured Code heeft Things 2.2 uitgebracht, die een algemene verbetering te zien geeft in het functioneren van het programma, waardoor deze app voor taakbeheer op de Mac vlotter werkt. De update maakt het downloaden van taak-onderdelen vanuit Things Cloud duidelijk sneller en gaat beter om met datums en tijden wanneer tussen tijdzones wordt gereisd. Het garandeert nu dat de plan-datum, de streefdatum, de herhaalde taken, de plaatsgebonden meldingen en de dagelijkse controles van taken nu het juiste tijdstip laten zien voor de tijdzone waar je je bevindt. Andere verbeteringen betreffen het beter verwerken van e-mailberichten die je laat vallen op de icoon van de app in het Dock (of op het notitie-veld), het gedrag van context-gebonden menu's in tekst-velden, het veranderen van het datum-formaat in het logboek, en een indicatie wanneer de app off line is. Deze nieuwe versie herstelt ook het euvel waarbij taken die met AppleScript waren gecreëerd niet in de goede volgorde stonden, een probleem waarbij onderdelen in het planning-scherm en de dagelijkse controle van taken door elkaar konden raken, en een crash die vóórkwam als er tags werden gecreëerd met bepaalde lettertekens. ($ 49,99 nieuw, rechtstreeks van Cultured Code of uit de Mac App Store, gratis update; 16,3 MB; toelichting)

Reacties - Things 2.2

CloudPull 2.4 -- Golden Hill Software heeft CloudPull 2.4 uitgebracht, met de nadruk op het back-uppen van gegevens van Google Reader, dat zal worden opgedoekt op 1 juli 2013. (Lees "Alternatieven voor Google Reader onderzoeken", 18 maart 2013, als je op zoek bent naar een andere RSS-client.) De gratis en betaalde versies van CloudPull bieden nu de mogelijkheid om getagde artikels te back-uppen, evenals die met een ster, of die je hebt gedeeld of als leuk gemarkeerd. Je kunt artikels exporteren naar een HTML-bladwijzerbestand onderverdeeld in mappen (op basis van sterren, delen, leuk of individueel taggen), die kunnen worden geïmporteerd in Safari en Chrome of de bladwijzersite Pinboard. De update verbetert ook de voorvertoningen van Snelle weergave, met de artikeltekst van de RSS-feed en niet die van de oorspronkelijke website, en er is een kolom Bron toegevoegd met de naam van de oorspronkelijke website wanneer een volledige lijst artikels wordt weergegeven. CloudPull is beschikbaar op de website van Golden Hill en in de Mac App Store (CloudPull Premium) voor $ 9,99, met ondersteuning voor tot 10 Google-accounts. Een gratis versie van CloudPull is ook verkrijgbaar in de Mac App Store, maar back-ups zijn beperkt tot één enkele account. ($ 9,99 nieuw met een korting van 20 procent voor TidBITS-leden, gratis update, 12 MB, toelichting)

Reacties - CloudPull 2.4

Aperture 3.4.4 -- Apple heeft een update van zijn professionele fotobeheerprogramma Aperture uitgebracht met oplossingen voor vervelende problemen. Aperture 3.4.4 lost een niet nader genoemd probleem op waarbij het programma kon afsluiten bij het importeren van beelden en het uploaden van beelden naar Fotostream. In het importvenster worden raw-beelden van Nikon P7700 camera's correct weergegeven. Miniaturen met namen van meer dan 250 tekens worden een goede weergegeven. Er is een probleem opgelost waarbij een waarschuwingsdialoogvenster verscheen bij het synchroniseren van webalbums na het ontwaken uit de sluimerstand. Verder zijn er nog belangrijke maar niet nader gedefinieerde "stabiliteits- en prestatieverbeteringen". ($ 79,99 nieuw in de Mac App Store, gratis update, 523,15 MB, toelichting)

Reacties - Aperture 3.4.4

iPhoto 9.4.3 -- Met iPhoto 9.4.3 heeft Apple vooral verbeteringen aangebracht in de ondersteuning van Fotostream en een paar bugs aangepakt. Je kunt nu foto's uit je Fotostream verwijderen door ze naar de Prullenmand te verslepen, je kunt "Bestand > Exporteer" gebruiken om foto's te exporteren uit je Fotostream en raw-bestanden die je handmatig hebt geïmporteerd in je Fotostream kun je nu bewerken. Aangepakte bugs zijn onder andere dat soms foto's niet correct geroteerd werden bij het toevoegen aan je Fotostream, een crash bij het synchroniseren met Facebook, tekst uit de kalender die op de verkeerde grootte werd getoond waardoor je bestelling niet afgerond kon worden en een probleem waardoor bij fotoboeken een verkeerd aantal pagina's werd getoond. ($ 14,99 nieuwe versie uit de Mac App Store, gratis update uit de Mac App Store of via Software Update, 730,91 MB download vanaf de ondersteuningspagina van Apple)

Reacties - iPhoto 9.4.3


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2013 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands