Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1160i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Na iOS 6.0.2, dat alleen werkte met de iPhone 5 en iPad mini, heeft Apple nu iOS 6.1.1 uitgebracht als oplossing voor "een probleem dat van invloed kon zijn op de werking en betrouwbaarheid van het mobiele netwerk voor de iPhone 4S". Zoals gewoonlijk was er verder geen informatie die de gebruikers meer inzicht zou bieden in wat de update nu precies wil oplossen, en ook niet of er nog andere problemen worden opgelost.
Verscheidene Europese operatoren, met name Vodafone UK, hebben gebruikers van de iPhone 4S aanbevolen om niet te updaten naar iOS 6.1 wegens connectiviteitsproblemen. We veronderstellen dat 6.1.1 bedoeld is om deze problemen op te lossen.
Mijn mening: als je een iPhone 4S met iOS 6.1 hebt en je hebt duidelijke problemen met gsm-connectiviteit, dan is de update het risico waard. Tik in Instellingen op "Algemeen > Software-update" om via een draadloze verbinding te updaten, of download en installeer de update via iTunes. Maar als het probleem zich bij jou niet stelt, of als je de update naar iOS 6.1 nog niet hebt gedaan, blijf dan bij wat je nu hebt en wacht tot er meer nieuws is.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Het doet ons genoegen om als onze nieuwste TidBITS-sponsor een geheel nieuw bedrijf welkom te mogen heten, Connected Data, Inc., wiens oprichters veteranen uit de opslag-industrie zijn wier laatste wapenfeit de creatie van de Drobo was en die nu op de proppen komen met het sociale-opslagapparaat Transporter. Het is een raar begrip, sociale opslag, maar het is toepasselijk, omdat de Transporter je in staat stelt je gegevens te delen via het internet op een compleet gecontroleerde wijze. Je deelt alleen met wie jij wilt, of zelfs alleen met andere Transporters en computers van jezelf, maar anders dan bij diensten zoals Dropbox en SugarSync worden je gegevens nooit opgeslagen in de cloud en zijn er geen regelmatig terugkerende kosten.
Die kosten zijn niet kinderachtig zodra het gaat om behoorlijke hoeveelheden data, aangezien een account met 500 GB $ 499 per jaar kost bij Dropbox en $ 399 bij SugarSync (andere cloud-opslagdiensten zijn vergelijkbaar). Ter vergelijking kun je een Transporter van 1 TB kopen voor $ 299 of een Transporter van 2 TB voor $ 399 zonder dat je ooit iets hoeft bij te betalen (nou ja, totdat de harde schijf het begeeft of tot je meer ruimte nodig hebt). Je kunt zelfs een lege Transporter kopen voor $ 199 en er je eigen harde schijf van 2,5 inch in steken. En als je de code "tidbits" gebruikt wanneer je rechtstreeks bestelt bij Connected Data, bespaar je nog eens 10 procent!
Vanuit een back-up-standpunt is de Transporter erg interessant. Hoewel je altijd kunt kiezen welke andere Transporters en computers kopieën van gedeelde mappen moeten bewaren kun je, zolang alle gegevens op elk van je Transporters ergens anders gedeeld worden, gemakkelijk een defecte schijf vervangen of een grotere installeren. De software van de Transporter zal automatisch de gegevens van de andere locaties ophalen. Joe Kissell en ik zullen dit en andere functies van de Transporter in de toekomst testen en verslag doen van onze bevindingen.
Dank aan Connected Data voor hun steun aan TidBITS en de Apple-gemeenschap!
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Op 7 februari 2013 heeft Adobe een belangrijke beveilingsoplossing voor Flash Player op de Mac, Windows, Linux en Android uitgebracht. Deze versie lost een kwetsbaarheid op die actief wordt uitgebuit op zowel Mac als Windows via webbrowsers en kwaadaardige e-mailbijlagen in Microsoft Word (met ingebedde Flash). Wij hier bij TidBITS zijn momenteel nog niet op de hoogte van meer details over de Mac-kwetsbaarheden, maar Adobe verklaart duidelijk dat Macs momenteel worden aangevallen.
In normale omstandigheden raden we aan om onmiddellijk te updaten zodra een belangrijke beveiligingspatch wordt uitgebracht, maar in dit geval luidt onze aanbeveling een beetje anders. In plaats van Flash op je Mac te laten staan, kun je het isoleren en zodoende de aanvalsoppervlakte voor de slechteriken verkleinen. Dit is ook gemakkelijker en vereist veel minder stappen dan je wel zou denken. Het is ook hoe ik mijn Mac al een jaar of zo gebruik.
De eerste stap is het verwijderen van Flash met behulp van de officiële verwijderapplicatie van Adobe. Hierdoor wordt Flash volledig van je besturingssysteem verwijderd, en kan een aanvaller het onmogelijk nog aanvallen.
"Momentje", zeg je nu, "mijn kinderen vermoorden me als ze die Flash-games van Disney niet meer kunnen spelen". Geen probleem, er bestaat een eenvoudige oplossing, dankzij Google.
De gratis webbrowser Google Chrome beschikt over een eigen geïntegreerde versie van Flash. Nog beter zelfs, vanaf november 2012 isoleert Chrome Flash van de rest van je Mac in een sandbox. Dit betekent niet dat de versie van Flash in Chrome onkwetsbaar is, maar een aanvaller moet wel eerst Flash besmetten en dan uit de sandbox breken om je Mac aan te vallen. Door deze extra barrière is de kans veel kleiner dat je Mac wordt besmet, zelfs wanneer er kwetsbaarheden in Flash worden ontdekt. Bovendien updatet Chrome zichzelf automatisch, zodat knoeien met het installatieprogramma Flash Player ook tot het verleden behoort.
Ik raad aan om Google Chrome te installeren, zelfs wanneer je niet van plan bent hem als je primaire webbrowser te gebruiken. Je kunt Chrome dan gewoon houden voor wanneer je Flash-materiaal wil bekijken. Ik pikte dit idee oorspronkelijk op bij John Gruber van Daring Fireball, en na verloop van tijd is deze eenvoudige methode om Flash in Chrome te isoleren een goed idee gebleken, vooral omdat steeds meer sites automatisch HTML5 video naar Safari pushen wanneer Flash ontbreekt.
Persoonlijk heb ik besloten om volledig over te schakelen naar Chrome omdat het in het algemeen de best beveiligde Mac-browser op de markt is, vooral sinds Google de versie van Flash in Chrome in een sandbox heeft gestopt. Na de installatie van Chrome doe ik twee dingen:
Eerst ga ik naar "Voorkeuren > Instellingen > Toon geavanceerde instellingen > Privacy" en schakel ik alles uit behalve "Activeer beveiliging tegen phishing en malware". Dit beperkt de tracking door Google, maar het ophalen van pagina's door Chrome en de surfsnelheid worden ook nadelig beïnvloed door het uitschakelen van die andere functies.
Ten tweede installeer ik de volgende Chrome-extensies (klik op elke koppeling in Chrome, en klik dan op de knop Add to Chrome in de Chrome Web Store-pagina die wordt geladen):
Door reclame en Flash-trackers te blokkeren wordt je aanvalsoppervlakte ook verkleind, aangezien reclamenetwerken in het bijzonder het slachtoffer van aanvallers zijn en soms worden gebruikt om malware te verspreiden via banners op correcte sites.
Zoals ik al zei, updatet Chrome zichzelf standaard automatisch, wat in het algemeen goed is voor de beveiliging, hoewel er wel wat tijd kan zitten tussen updates van Adobe Flash en wanneer deze updates in Chrome worden geïntegreerd. Gelukkig is er altijd nog de sandbox als extra beveiliging.
En dat was het dan! De volledige procedure om Flash te verwijderen en Chrome te installeren voor sites die het nog vereisen duurt maar enkele minuten, en biedt je zoveel extra beveiliging.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Dit artikel bevat een aanbeveling, maar ook een caveat emptor. Gogo, het bedrijf dat de internet-diensten aan boord van alle Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen behalve Southwest verzorgt, verhoogde in september 2012 zijn tarieven. Met deze wijzigingen lijken de prijzen gebaseerd op willekeur. Ook werd vorig jaar een significante verbetering in bandbreedte aangekondigd, van ongeveer 3 Mbps tot bijna 10 Mbps, wat inderdaad een hele verbetering zou zijn, en de bruikbaarheid zeer ten goede zou komen.
Oorspronkelijk bood Gogo een dienst per vlucht, à 10-13 dollar, afhankelijk van de lengte van de vlucht, met een bijbehorend lager tarief voor mobiele apparaten, zoals een iPhone, maar geen korting voor tablet-computers. Een bijkomend voordeel van het hogere tarief was dat je de dienst op verschillende apparaten kon gebruiken.
Maar Gogo is gestopt met de diensten per vlucht. Ze bieden nu diensten op tijdbasis (30 minuten, 60 minuten, 2 uur, of langer) voor prijzen die vergelijkbaar met of hoger dan de vroegere prijzen per vlucht zijn. Ik kreeg van collega's de prijslijsten die ze afgelopen week onderweg aangeboden kregen, en er is geen structuur in te ontdekken. Er was zelfs een speciale aanbieding "drie uur voor de prijs van twee". Zelf kreeg ik onlangs, op een vlucht van Alaska Airlines naar de oostkust, een aanbod van 24 uur verbinding voor 18,95 dollar - op een vlucht van vier en een half uur.
Het aanbieden van een 24-uursdienst gaat uit van de aanname dat iemand in een etmaal meerdere vluchten maakt, of ergens moet overstappen. Op zichzelf is dat geen gekke gedachte, maar dan moet er wel op al die vluchten wifi zijn, en de kans daarop is voorlopig gering. De enige uitzondering hierop is Delta, dat al zijn toestellen met wifi heeft uitgerust, en een paar kleine maatschappijen, zoals Alaska Airlines en Virgin America. (Hoewel sommige vluchten van Alaska naar echte uithoeken dan weer geen internet hebben. Maar in plaats daarvan krijg je dan weer wel een seintje als er onder je een eland te zien is.) Zo'n 24-uursdienst is uiteraard zinloos als je maar één vlucht hebt op een dag, of als het toestel geen stopcontact heeft om je laptop gedurende de hele vlucht 'in de lucht' te houden.
Je kunt wel besparen door van tevoren een abonnement te nemen. Gogo biedt een 24-uursdienst in de voorverkoop aan voor 14 dollar. Je kunt zo'n dienst tijdens een vlucht activeren door in een account in te loggen. Bij alle aangeboden diensten is het, voor zover ik kan zien, mogelijk om tussen apparaten te switchen. Ik kon tussen mijn laptop en iPhone switchen door op het gewenste apparaat in te loggen en de dienst te activeren.
Verder biedt Gogo een onbeperkt abonnement voor 40 dollar per maand voor een individuele luchtvaartmaatschappij, of 50 dollar per maand voor alle maatschappijen die Gogo voeren.
Gogo is een niet-beursgenoteerde onderneming, en hoeft dus geen resultaten of andere gegevens te publiceren. Het is dus niet duidelijk of, en zo ja hoeveel, het winst maakt, die overigens, volgens sommige insiders, met de deelnemende luchtvaartmaatschappijen gedeeld moet worden. Wellicht heeft men ondervonden dat potentiële klanten van wifi op vluchten zo ruim bij kas zitten dat de opbrengsten met de nieuwe prijsstructuur meer dan opwegen tegen de paar klanten die ze tegen zich in het harnas jagen.
Hoe het ook zij, de onvoorspelbare en inconsequente prijzen lijken eerder op willekeur dan op een weloverwogen strategie. Wellicht moet "Gogo" even "Stilstilstaan" bij hun aanpak en een eenvoudiger aanbod bedenken.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Het is een pittige week geweest, hier op het hoofdkwartier van TidBITS. Het belangrijkste wat meegenomen was van Macworld/iWorld was een griepvirus, dat Adam voor het grootste deel van de week tot zijn bed heeft verbannen. We hadden onze MacBook Air, godzijdank, anders had TidBITS zich ziek moeten melden. Hieronder volgt de rest van de fantastische producten die we op de beurs hebben gezien.
Flint = Square - kaartlezer -- De betalingsdienst Square heeft heel wat interesse gewekt van kleine bedrijfjes, met hun hard- en software-systeem voor het aannemen van kredietkaart-betalingen op een iOS-apparaat (zie: "Square biedt een makkelijk alternatief voor cash en een chequeboek", 8 november 2011). Maar de kleine dongle, die in de oortelefooningang wordt gestoken en waarlangs de magnetische strip wordt gelezen, is een beetje een vreemd ding en gemakkelijk kwijt te raken als hij niet regelmatig wordt gebruikt. Een nieuw bedrijf voor betalingsverwerking, Flint, biedt in principe dezelfde service, maar maakt de kaartlezer overbodig door het nummer van de kredietkaart te "scannen" met de camera van het iOS-apparaat. De mensen van Flint op Macworld/iWorld waren er heel duidelijk over dat de app geen foto maakt van de kaart. In plaats daarvan wordt het beeld van de getallen gedigitaliseerd en alleen deze informatie verstuurd voor verdere verwerking. Niets wordt opgeslagen op het apparaat zelf. Het eindresultaat is natuurlijk hetzelfde, maar het is interessant te merken dat men het als een probleem ervaart wanneer de camera hiervoor gebruikt wordt. Flint biedt ook extra mogelijkheden, zoals sociale marketing verbonden aan de aankoop, op maat gemaakte ontvangstbewijzen per e-mail en lage tarieven (1.95% + $ 0,20 per transactie voor een bankkaart; 2.95% + $ 0,20 voor kredietkaarten). Op dit moment is Flint alleen beschikbaar in de Amerika en werkt alleen met Visa en kaarten van MasterCard en daaraan verbonden bedrijven. [ACE]
Vergroot het bereik van wifi met BearExtender -- Het hacken van een wifi-verbinding is allang geen nieuws meer. Maar af en toe heb je meer nodig dan wat de ingebouwde hardware van Apple te bieden heeft. Om precies te zijn, als je net geen bereik hebt van een wifi-netwerk, zou de BearExtender Mini ($ 49,97) uitkomst kunnen bieden. Het is een via USB aan te sluiten wifi-zender/ontvanger van 1000 mW met een omnidirectionele externe antenne van 2 dBi (een optionele antenne van 5 dBi geeft zelfs nog meer bereik). BearExtender beweert dat hun apparaat een twee tot vier keer zo groot bereik heeft als de standaard Airport-kaart. Dat zou perfect geweest zijn voor onze vrienden, die naast ons zijn ingetrokken en net niet ons wifi-netwerk konden ontvangen, in de tijd dat hun kabel-internetverbinding werd aangelegd. De hardware is piepklein (niet veel groter dan een huissleutel) en wordt geleverd met een klem om aan het beeldscherm van een MacBook vast te maken. Er is zelfs een 16 voet (4,9 m) lange USB-verlengkabel voor het geval dat je de BearExtender Mini buiten moet ophangen ver van interfererende signalen. (NB onze eigen Michael Cohen heeft er een gewonnen bij een trekking op de beurs. Hoewel hij er zelf geen practische toepassing voor heeft, zou hij er iets meer over kunnen zeggen nadat zijn apparaat geleverd wordt).
CamRanger en CameraMator -- De interessantste ontwikkeling op Macworld/iWorld van dit jaar op het terrein van de fotografie was de mogelijkheid een DSLR-camera op afstand, via wifi, te besturen vanuit een iOS-apparaat. Eigenlijk waren het twee bedrijven die dergelijke apparaten te zien gaven. Zowel de CamRanger als de CameraMator worden in de USB-poort van de camera gestopt en maken hun eigen ad-hocnetwerk via wifi (CameraMator kan ook van een ander wifi-netwerk gebruikmaken). Als je een iPad, iPhone, of iPod touch aan het netwerk koppelt, zie je rechtstreeks wat de camera ziet en kun je praktisch alle instellingen van de camera besturen zoals sluitertijd, diafragma, ISO-gevoeligheid en dergelijke. Er bestaan ook andere programma's en andere apparaten die deze interactie mogelijk maken (zoals de DSLR Remote Camera HD van OnOne Software), maar die vereisen dat de computer fysiek aan de camera gekoppeld is. CamRanger heeft een lijst van verschillende modellen met elk hun gebruiksmogelijkheden. De site van CameraMotor laat die informatie tot nu toe niet zien. Beide apparaten kosten $ 299,99. De iOS-apps, die de camera besturen zijn gratis. [JLC].
Betere presentaties met de iPad -- Hoe handig de iPad ook is voor persoonlijke presentaties en het tonen van portfolio's, het scherm is een beetje klein om aan het andere eind van een lange vergadertafel te kunnen zien. Met een Monitor2Go van Mobile Monitor Technologies, echter, kun je het 9,7 inch grote scherm van de iPad projecteren op een scherm van 15,6 inch dat verticaal naar je publiek kan worden gericht, terwijl jij werkt en kijkt naar het horizontale scherm van de iPad. De Monitor2Go is aan de iPad verbonden via een HDMI-kabel, het beeld roteert en kantelt 180 graden, en er zit een ruimte in waar de iPad in past. Het maakt ook gebruik van de technologie DisplayLink om te kunnen dienen als tweede monitor voor een Mac- of Windows-laptop via USB 2.0. (Dat betekent dat het waarschijnlijk een beetje traag werkt. Het is te hopen dat ze binnenkort de USB 3.0-versie van DisplayLink zullen krijgen, voor een hogere snelheid.) Er zijn twee versies beschikbaar: de Monitor2Go met een resolutie van 1366 x 768 voor $ 299 en de Monitor2Go HD+ met een resolutie van 1600 x 900 voor $ 329. Los van de resolutie zijn deze identiek. Het is jammer dat de resolutie en beeldverhouding ervan niet overeenkomen met die van de iPad, maar schermen met Retina-resolutie zijn waarschijnlijk een beetje kostbaar en trouwens niet nodig voor het bekijken van een afstand. [ACE]
Straatfotografie voor iOS-gebruikers -- Soms wil je een foto nemen met je iPhone of iPad zonder dat dit pijnlijk zichtbaar is doordat je het apparaat verticaal voor je houdt om de camera te gebruiken. Met de MirrorCase voor de iPhone 4/4S, iPhone 5 en iPad kan je de iPhone horizontaal vasthouden, alsof je heel onschuldig wat aan het lezen bent en nog steeds foto's en filmopnamen maken van wat er voor je gebeurt. Of, als je je iPad gebruikt om bij een lezing aantekeningen te maken, kan deze plat op je tafel blijven liggen en toch een duidelijk (camera-)zicht op de presentatie van de presentator houden. Het kan allemaal door spiegeltjes en rook, zonder de rook en de gratis app MirrorCase voert de nodige pixel-omdraaiingen uit, zodat alles op de juiste manier weergegeven wordt (de versie MirrorCase Plus van $ 0,99 voegt Delen en in-app-toegang toe aan Filmrollen). De MirrorCase for the iPhone 4/4S is nu beschikbaar voor $ 49,95, de iPhone 5-versie kan vooruitbesteld worden voor $ 59,95 en de iPad-versie komt ook spoedig voor $ 79.95. [ACE]
Aantekeningen op de iPad met koppelingen naar geluid, tekst en foto's -- Ik heb lang gezocht naar een app om notities mee te maken waarmee ik een lezing kon opnemen en elke aantekening die ik maak kan koppelen aan het gerelateerde moment in de geluidsopname, samen met wat foto's die ik erbij maak. Koppelingen tussen geluid en tekst zijn redelijk gewoon geworden, maar een iPad-app die ik op de beurs zag, het $ 1,99-kostende Projectbook, kan wel eens de eerste zijn die ik gezien heb, die ook foto's kan koppelen. Dat kan ik goed gebruiken, om de dia's van de presentator vast te leggen. Maar Projectbook is veel meer dan een app om aantekeningen te maken, hij slaat ook taaklijstjes op, Word-documenten en pdf's, web-knipsels, afbeeldingen en schetsen. De notities kunnen opgemaakte tekst, handgeschreven tekst, schetsen, foto's en gekoppelde geluidsopnamen bevatten. Notities en andere documenten worden automatisch gerelateerd op basis van hun inhoud en je kunt notities van labels voorzien, ze archiveren in mappen of ze ordenen op datum. Ik weet nog niet zeker of ik Projectbook ga gebruiken voor het beheren van taken, tenminste niet voordat de Mac- en iPhone-versies er zijn, maar hij lijkt aantrekkelijke functionaliteit te bieden voor het maken van aantekeningen en het beheren van informatie. [ACE]
Kanex ATV Pro -- Voor mijn sessie "The iPad for Photographers" ging ik mij te buiten aan het verzorgen van mijn volledige presentatie vanaf mijn iPad, draadloos, met behulp van een AirPort Express en een Apple TV. (Ik beschreef de opzet gedetailleerd in de Seattle Times.) Maar de dag voordat ik het podium op moest, kwam ik een onverwacht probleem tegen: de projectoren die op de beurs beschikbaar waren, hadden alleen de ouderwetse VGA-aansluitingen. De derde- en vierde-generatie Apple TV gebruikt een HDMI-aansluiting als enige manier om video en audio uit te voeren, dus ik ging ervan uit dat ik moest terugvallen op een iPad-VGA-adapter, die me tijdens mijn lezing zou beperken tot de lessenaar. Wat een buitenkans, al die verkopers op de beurs in de buurt! Ik ging naar de Kanex-stand omdat ik wist dat zij al jaren allerlei video-adapters hebben en ja hoor, ze hadden precies wat ik nodig had: de $ 59,95 kostende Kanex ATV Pro. Je steekt hem achter in de HDMI-aansluiting van je Apple TV en hij bevat een aansluiting voor een VGA-kabel. Er is ook een audio-uitplug van 3,5 mm voor de uitvoer van geluid. Uit een gesprek met een van de vertegenwoordigers van het bedrijf in de stand begreep ik dat de ATV Pro een van hun best verkochte producten is, met name aan klanten in het onderwijs die hun oudere beamers nog niet kunnen vervangen maar wel gebruik willen maken van de voordelen van AirPlay-media en de schermdeling-vaardigheden van Apples nieuwste apparaten. [JLC]
Givit en BUZZcard verbeteren iPhone-videos -- We gingen naar Macworld/iWorld met het plan een paar video-interviews te maken, maar dat is door uiteenlopende oorzaken nauwelijks gebeurd. Tegelijkertijd vielen ons wel een aantal combinaties van video-apps en -diensten op die interessant kunnen zijn voor hen die filmopnames op hun iPhone maken. Met de app en dienst Givit (gratis tot 5 GB opslag, $ 29,99 per jaar voor 100 GB) kan je makkelijk de beste gedeeltes selecteren van langere opnames, ze bewerken met bewegingseffecten (slow motion, versnelling, herhaling), muziek toevoegen en ze dan snel delen, privé of via sociale media. BUZZcard biedt geen bewerking (en kan wat meer voorvertoningsfunctionaliteit gebruiken), maar helpt video's aan een merknaam te koppelen, door een intro, een outro, muziek en een watermerk aan de video toe te voegen. Het is gericht op professionele verkopers als makelaars en autodealers die hun producten moeten tonen maar niet de vaardigheden of de tijd hebben video te bewerken. De dienst van BUZZcard, die $ 9,95 per maand kost, plaatst video's nu nog op YouTube nadat ze verwerkt zijn. Een $ 19,95 kostende Pro-dienst die spoedig komt, zal de video's zelf opslaan. Lees verder om onze BUZZcard-voorbeeldvideo te zien! [ACE]
Beste demonstratie van een tas -- De tas Platforma van Strotter verdient genoemd te worden voor zowel het elegante ontwerp als voor de demonstratie die de ontwerper ontwikkeld had om alle functionaliteit te laten zien. De tas verandert van een verticale koerierstas naar een rugzak die je omhangt, en door een klem om te zetten creëer je een handenvrij platform waarop je op de iPad kan werken. De iPad zit strak tegen de tas dankzij een gemagnetiseerde hoes van polycarbonaat die je iPad ook aan een koelkast laat hangen. De Platforma kost $ 169 en is gemaakt van waterbestendig leer met een helder rode nylon-voering, met waterdichte ritsen en een binnenvak en twee zakken aan de voorkant en één aan de achterkant, een magnetische klepsluiting en een 1,5 inch brede veiligheidsgordel-riem met een speciale gesp. Je kan er meer over lezen op de website van Strotter, of de video bekijken die we opnamen met BUZZcard. [ACE]
Koken met de iPad en Chef Sleeve -- Zo lang als ik me kan herinneren stond de computer op het punt een digitale kameraad in de keuken te worden. Toch gebruiken we bijna allemaal nog steeds een papieren kookboek als we voor het aanrecht staan. Een deel van het probleem is dat koken een knoeiboel is. De natuur verafschuwt een vacuüm, maar iPads verafschuwen soep. De mensen van Chef Sleeve verkopen iPad-hoezen die je kunt wegwerpen (25 voor $ 19,99, zowel direct als bij Target te koop) die de tablet beschermen tegen de ingrediënten die net niet helemaal in de beslagkom terechtkomen. De vertegenwoordigers op de stand zeiden dat de pasklare hoezen herbruikbaar zijn, maar ik houd er niet van overtollig plastic weg te gooien, ook al is het recyclebaar. Wat me van dit bedrijf echter meer intrigeerde was de vaatwasserbestendige iPadhouder voor $ 34,99 en de snijplank met iPadhouder voor $ 69,99. Beide producten zijn gemaakt van gerecyclede houtvezels en voedselveilige hars en kunnen volgens het bedrijf in de vaatwasser. De houder kan de iPad in twee standen houden (45 of 20 graden), afhankelijk van welke sleuf je gebruikt. Een voordeel van de brede sleuf is dat er een iPad met een Smart Cover over de achterkant in past. De snijplank is voorzien van een gleuf voor de iPad, zodat je je recepten vlak voor je kunt houden. Deze opstelling kan me wellicht overhalen om nu eindelijk eens mijn oude receptenkaartjes te digitaliseren.[JLC]
De simpelste iPhone-houders -- Tenslotte willen we wijzen op Insanely Great Products, een klein Californisch bedrijf dat een hele hoop simpele en goedkope iPhone- en iPadhouders verkoopt. Hun specialiteit? In een bedrijfstak met veel slechte, door laagbetaalde werkers in China gemaakte producten, loopt 'Insanely Great Products' voorop in de trend alles weer in Amerika te fabriceren ('re-shoring'). Ze doen de hele productie in Silicon Valley. Hoewel Silicon Valley vooral bekendstaat om software, heeft het ook een rijke traditie en een ecosysteem voor de productie van hardware. Iedereen bij 'Insanely Great Products' neemt deel aan het maken van producten, te beginnen met acryl-, staal-, en aluminiumplaten. Vervolgens het ontwerpen, snijden buigen, etsen en het met de hand assembleren van elk onderdeel. Het bedrijf begon in de op de maker gerichte TechShop in de San Francisco Bay Area. Voor het produceren van voldoende hoeveelheden moesten ze echter ook hun eigen apparatuur aanschaffen. Of je nu op zoek bent naar een gadget dat je iPhone ondersteunt op je bureau, vasthoudt aan een raam of aan het ventilatierooster van je auto, hun ingenieuze zuignap- en verbindingsklephouders werken echt goed. Als aluminium, acryl en staal je te industrieel zijn, is ook de van echte bamboe gemaakte iPhone 5-houder, die ook een iPad mini op een mooie invalshoek kan houden, een aantrekkelijk accessoire. [ACE]
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Nadat je alle voor de hand liggende grapjes met Siri, de "Intelligent Personal Assistant" van Apple, hebt uitgehaald (zoals de vraag "open the pod bay doors" [verwijzing naar 2001: A Space Odyssey, en de weigering van HAL om aan dat verzoek tegemoet te komen - nvdv] of "beam me up, Scotty" [verwijzing naar Star Trek - nvdv]), je alle bezweringsformules kent, en Siri werkelijk aan het werk zet zul je ondervinden dat zij (of, in sommige landen, hij) best wel de intelligente assistent is die Apple belooft.
Maar omdat Siri niet alleen intelligent is maar ook persoonlijk, heeft Apple Siri de mogelijkheid meegegeven om in een aantal talen opdrachten aan te nemen en terug te praten. Op de oorspronkelijke iPhone 4S met iOS 5 sprak zij Engels, Frans, en Duits, en later werden daar Japans, Koreaans, Spaans, Italiaans, Mandarijn en Kanton-Chinees aan toegevoegd.
Maar laten we wel wezen, zelfs Engels is niet één enkel taalkundig concept: vraag maar eens aan een Engelsman wat hij denkt dat een Amerikaan bedoelt als hij het heeft over "patting someone's fanny" [in Amerikaans-Engels spraakgebruik is 'fanny' een achterwerk, denk aan een 'fanny pack', terwijl het in Brits-Engelse straattaal een vulva is - nvdv]. Apple realiseerde zich al snel dat er een heel scala aan regionale variaties is in de Engelse taal (George Bernard Shaw overdreef maar een klein beetje, toen hij Professor Higgins, in "Pygmalion", liet beweren dat hij aan iemands Londense tongval binnen twee straten nauwkeurig zijn afkomst kon bepalen. In Engeland zijn we ons bewust van zelfs minieme regionale variaties, en die vinden we belangrijk), en gaf daarom Siri de mogelijkheid mee om drie verschillende variaties te herkennen: Amerikaans-, Australisch-, en Brits-Engels (een tautologie als je het mij vraagt). Later kwam daar Canadees-Engels bij, hoewel de spraaksynthese die bij die variatie hoort klinkt als de Amerikaanse versie.
De Brits-Engelse versie van Siri is één van de drie versies die een mannelijke synthesestem heeft. Frans en Zwitsers Frans zijn de andere twee. Je mag zelf een reden bedenken waarom Apple juist deze drie versies een mannenstem gaf. Het accent waarmee Siri Brits-Engels spreekt is overigens te duiden als een generiek zuidelijk Engels accent, met bijvoorbeeld een langgerekte 'a'-klank in woorden als 'ask' en 'answer'.
Het is goed om te weten dat je met iOS geen verschillende in- en uitvoerstemmen kunt selecteren: als je Siri in het Amerikaans-Engels wilt toespreken zal Siri dezelfde taal voor het antwoord gebruiken, ook al heb je voorkeur voor de stem van een Australische vrouw of een Britse man.
(Apple weigert nog steeds uitspraken te doen over het geslacht van Siri, maar bij gebruik is het vrijwel onmogelijk om niet in termen van geslacht te denken omdat het programma nu eenmaal vrouwelijke of mannelijke stemmen gebruikt. Ik ga in elk geval geen poging doen daar tegenin te gaan.)
Andere talen zijn ook aangepast en in sommige gevallen onderverdeeld. Duits kent nu bijvoorbeeld 'gewoon' Duits (dat nogal als Hochdeutsch klinkt) en Schweizerdeutsch. Waarom hiervoor gekozen is en bijvoorbeeld niet voor het Oostenrijkse dialect is arbitrair, net zoals het weglaten van Iers of Nieuw-Zeelands Engels. Spaans is beschikbaar in Mexicaans, Spaans en Amerikaans. Frans is onderverdeeld in varianten voor Frankrijk, Canada en Zwitserland, en Mandarijn in versies met de namen "China" en "Taiwan".
In hoeverre zijn deze fijne onderverdelingen van het Engels nu werkelijk relevant? Ik kom uit Salford, in het noorden van Engeland, vlakbij Manchester. Voor fans van "Downton Abbey": denk aan "below stairs" en je hebt een aardige indicatie van mijn accent. Of luister naar willekeurig welke opname die ik gemaakt heb van mijn TidBITS-artikelen uit het afgelopen jaar. Ik weet bijna zeker dat je het helder en volledig verstaanbaar zult vinden, maar wat vindt Siri ervan? In het bijzonder: wat vindt de Amerikaanse Siri? En de Australische?
Er zijn veel verschillen tussen het Amerikaans- en het Brits-Engels. Toen ik als onschuldige twintiger in Pennsylvania studeerde maakte ik de fout om een vrouwelijke medestudent in mijn klas om een rubber te vragen [de Britse betekenis is vlakgom, en de Amerikaanse condoom - nvdv], en een keer - echt waar - gebruikte ik een uitdrukking (knock up) die in het Amerikaans kan betekenen dat je haar zwanger gaat maken, terwijl dat in het Brits-Engels heel wat onschuldiger klinkt. (Die tweede medestudente is nu mijn vrouw, dus misschien was het niet zo'n probleem.)
Dit soort voorvallen zijn natuurlijk erg grappig, maar in werkelijkheid komen ze zo weinig voor dat ze ook niet meer zijn dan dat: leuke verhalen. In het dagelijkse taalgebruik is het de uitspraak van woorden wat het echte verschil maakt. Even afgezien van het woord "lieutenant" (we weten natuurlijk allemaal dat dat uitgesproken dient te worden als leftenant, dus daar hoeven we niet dieper op in te gaan, en gezien het feit dat ik geen lieutenants ken hoef ik Siri ook niet te vragen om er een te bellen) blijven er genoeg verschillen over waarmee een uniforme Siri problemen mee zou hebben.
Tijd voor een test dus. De eenvoudige zin "Schedule some water and butter for quarter to four on the third of februari" [Rooster wat water en boter in om kwart voor vier op 3 februari - nvdv] is al lastig. "Schedule", waarvan de juiste uitspraak "shejule" is, wordt in de Verenigde Staten vaker als "sked-jule" uitgesproken. Zowel "Butter" als "water" eindigt op een "r" die klinkt als "arrr" in Amerikaans-Engels, terwijl Britten die "r" vrijwel helemaal niet uitsproken. De "t" klank in deze woorden is ook anders: het Britse "waw-teh" wordt in het Amerikaans "wodderr". Ik heb gemerkt dat het in Amerika ongebruikelijk is om "quarter to four" te zeggen. "Three forty-five" is gebruikelijker. En ook daar zitten de uitspraakverschillen in de "r" en de "t". Als laatste wordt de maand uitgesproken als iets als "Febry" in Engeland, terwijl Amerikaan ernaar neigen onderscheid te maken tussen alle lettergrepen, iets als "Febroo-airy". Een lastige zin dus, met commando's ("schedule", hoe je het ook uitspreekt), data en tijden. Een leuke uitdaging voor een persoonlijk assistent die zich bewust moet zijn van de taalverschillen.
Ik voerde de test uit (als controlegroep uiteraard, omdat ik het Engels van de koningin spreek), samen met mijn vrouw Deborah, die opgroeide in de Verenigde Staten en spreekt met een Amerikaans accent uit de Midwest (ik houd toch van haar) en onze tienerdochter, die de eerste twaalf jaar van haar leven in Florida heeft gewoond en de laatste drie in Nieuw Zeeland, maar nog steeds haar Amerikaanse accent niet kwijt is, hoe vervelend ik het ook vind.
Ik ging als eerste. De Britse Siri begreep mij prima. Ik was onder de indruk. Ook een tweede keer ging het goed. Als test probeerde ik "schedule" op de Amerikaanse manier uit te spreken. Hij begreep het nog steeds. Ik schakelde over op de Australische stem van Siri, en toen kwam ik een paar problemen tegen. "Water and butter" werd opgevat als "water bottle" [waterfles - nvdv]. Logisch denk ik, omdat de Australische versie van Engels ertoe neigt om een "t" tussen twee klinkers als een "d" te laten klinken, zoals de Amerikanen ook veel doen.
Vervolgens probeerde ik de Amerikaanse Siri, met nogal bizarre resultaten. Zelfs zo bizar, dat ik schermafbeeldingen moest maken om er zeker van te zijn dat ik Siri's pogingen om mij te verstaan kon reproduceren. Haar eerste poging resulteerde in "Sejal Sewalt Rubalcava for 3:45 on 3 February". Vervolgens kwam "Sejal someone Trembleton for 3:45 on 3 February". "Show George Washington for 3:45 on 3 February" was ook nonsens, maar niet zo erg als "Children’s Wincherm both of frequentatives Solecita February". Op dit punt aangekomen was het duidelijk dat Siri de moed had opgegeven en dat ze willekeurige woorden die ze elders had gehoord aan het spuien was. In ieder geval was het duidelijk dat wat Siri hoorde, weinig te maken had met wat ik zei.
Vervolgens was Deborah met haar Amerikaanse stem aan de beurt. Zij stelde Siri op haar iPhone in als Amerikaans. Geen probleem. Maar toen Siri de Atlantische Oceaan overstak en Brits werd, dacht ze plotseling dat er "Schedule some minor in Barrowford kind of fire and the third of anyway" gezegd werd. De Australische Siri deed het veel beter: "Schedule someone and butter for 3:45 on 3 February". Onze in Amerika opgevoede dochter werd ook in een keer begrepen door Amerikaanse Siri, maar Britse Siri kwam met dezelfde nonsens over Barrowford en een minor, en Australische Siri dacht dat ze "Schedule someone Bonofiglio define Vodafone" had gehoord.
Het eerste woord in deze testzin, "schedule", was duidelijk een probleem. Het is een zodanig veelvoorkomend woord, dat het belangrijk is dat Siri beide uitspraken kan verstaan. En toch kan het, zeker in de Amerikaans-Engelse stand, alleen overweg met de Amerikaanse uitspraak. Terwijl de Britse en Australische instellingen beide uitspraken blijken aan te kunnen.
Apple geeft geen inzicht in de manier waarop Siri zinnen ontleedt. Maar het is vrij duidelijk dat de taalkundige analyse die plaatsvindt wanneer een iPhone een audio-voorbeeld naar de Apple servers stuurt, voornamelijk functioneel is in plaats van grammaticaal. In onze testzin is het eerste woord "schedule", wat voor Siri betekent dat wij een agendanotitie willen maken. Wat er na dat woord komt zal een gebeurtenis betreffen, en zal waarschijnlijk een combinatie van datum, tijd en plaats bevatten. "Tell" en "ask" hebben beide tekstboodschappen tot gevolg, terwijl "call" en synoniemen daarvan telefoongesprekken betreffen. In beide gevallen gevolgd door een naam die moet worden opgezocht in Contacten of een telefoonnummer.
Het probleem lijkt nu te zijn dat als dat eerste woord (zeg maar, het sleutelwoord) verkeerd wordt begrepen, de opdracht in zijn geheel zeer waarschijnlijk de mist in zal gaan. Siri deed het beter toen ik terugkeerde naar woorden die een vaster omlijnd formaat hebben, zoals een tijd of een datum.
Hoewel wij alle drie de woorden "quarter to four" gebruikten, was het opmerkelijk dat Siri dat in alle gevallen vertaalde naar 3:45. En dat leidt ons naar een andere interessante ontdekking.
Toen Apple voor het eerst Japanse Siri uitbracht, besloot ik het te testen. Ik vertelde mijn iPhone 妻に電話して下さい (Tsuma ni denwa shite kudasai - "call my wife"). Deborah staat natuurlijk in mijn Contactenlijst en is benoemd als mijn "wife". In het Engels, niet in het Japans. Maar toen ik Siri in het Japans opdroeg om tsuma te bellen, en niet "my wife", belde Siri Deborah. Hier vindt duidelijk een nogal slimme verwerking op de achtergrond plaats. De betekenis van een woord of een zin (voor zover wij daarvan mogen spreken in het geval van computers en programmering) werkt zodanig dat zelfs in verschillende talen het label "wife" door verschillende indicaties kan worden geactiveerd.
Het lijkt erop dat Siri's taalverwerking onafhankelijk opereert van de voorkeuren voor taalingave en taal-output. En dus vraag ik mij af waarom we Siri's ingave en output gekoppeld moeten houden. Ik heb duidelijk veel meer succes wanneer Siri naar mij luistert in Brits-Engels, maar ik heb niet veel met de Brits-Engelse stem (en ik vraag mij af waarom dat de enige mannelijke Engelse stem is). Gegeven het feit dat output en antwoorden klaarblijkelijk abstracties zijn van een verwerkingssysteem op een lager niveau, waarom zou ik dan mijn iPhone niet op een, bijvoorbeeld, Australische stem mogen zetten? (Helaas is er nog geen Nieuw-Zeelandse stem. Onze iPhones staan standaard ingesteld op de Britse stem)
Afgezien van persoonlijke voorkeuren (op z'n minst zou ik een vrouwelijke stem kunnen prefereren) zullen alle synthetische stemmen enigszins apart klinken. Ze zullen ons irriteren zoals kinderen dat doen wanneer ze voortdurend een woord dat ze gelezen hebben maar niet gehoord, verkeerd uitspreken. Met de bijkomende frustratie dat we de synthetische stem niet kunnen corrigeren. Maar ik heb gemerkt dat een foute uitspraak in een buitenlands accent veel minder irritant is, en soms zelfs charmant. Ik zou de verkeerde uitspraak veel beter kunnen hebben als Siri mij zou toestaan om Brits-Engels te kiezen als mijn ingave-taal en Australisch-Engels als mijn output-taal. Waarom eigenlijk niet al die vele stemmen die al heel lang in de Mac zitten activeren?
Dit zou natuurlijke tot gevolg kunnen hebben dat sommige iPhones gaan klinken als Zarvox. Misschien toch niet het beste idee.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Sandvox 2.7.6 -- Karelia heeft laatst Sandvox naar versie 2.7.5 bijgewerkt en snel daarna versie 2.7.6 uitgebracht om een bug weg te werken die veroorzaakte dat het webbewerkings-gereedschap bij enkele gebruikers niet functioneerde. De update Sandvox 2.7.6 verbetert de stabiliteit bij het uploaden van de site en het omgaan met ontbrekende beelden, en lost een probleem op dat optrad bij het selecteren van een favicon of een banner. Ook alle bugfixes en verbeteringen uit versie 2.7.5 zijn in deze update meegenomen, inclusief de oplossing voor het probleem dat optrad als je een nieuw document wilde bewaren op een andere plek dan de opstartschijf, waarbij de gegevens voorheen verloren konden gaan. Het direct publiceren van een favicon-bestand (.ico) wordt zonder bewerking door Sandvox uitgevoerd. Ook is de stabiliteit bij gebruik van externe media verbeterd, reageert het programma sneller bij gebruik van beelden die op een netwerkschijf (NAS) staan en zijn er verbeteringen aan de door Sandvox gegenereerde RSS-feeds, in het bijzonder die waar onderdelen als podcasts in verwerkt zitten. Op het moment van schrijven is de Mac App Store-versie nog op 2.7.4 blijven steken. (Nieuw $ 79,99, gratis update, 31,2 MB)
Reacties - Sandvox 2.7.6
AirPort-configuratieprogramma 6.2 voor Mac -- Apple heeft AirPort-configuratieprogramma 6.2 voor Mac uitgebracht. Hiermee is het mogelijk om het gast-wifinetwerk uit te breiden in een netwerk met meerdere AirPort-basisstations. Daarnaast is het nu mogelijk om een voor WPS geschikte wifi-printer toe te voegen en heeft de update verbeterde ondersteuning voor andere talen. Daarbij is ook een AirPort Basisstation en Time Capsule Firmware Update 7.6.3 uitgebracht voor alle modellen 802.11n AirPort Express, AirPort Extreme en Time Capsule. De firmware-update kan alleen uitgevoerd worden vanuit AirPort-configuratieprogramma 6.2. Als je de nieuwe mogelijkheden niet nodig hebt, is het wellicht verstandig even te wachten op een eventuele update want er zijn wat klachten komen bovendrijven in het support-forum van Apple. Heb je een AirPort-configuratieprogramma voor iOS op je iPhone, iPad, of iPod touch, zorg dan dat je versie 1.2 hebt om van de nieuwe mogelijkheden gebruik te kunnen maken. (Gratis 20,64 MB)
Reacties - AirPort-configuratieprogramma 6.2 voor Mac
OS X Server 2.2.1 -- Apple heeft OS X Server 2.2.1 uitgebracht. Deze serversoftware-uitbreiding voor OS X 10.8 Mountain Lion bevat een aantal nieuwe functies en wat verbeteringen op het gebied van de stabiliteit. Ten eerste is de Chaching Server toegevoegd om downloadsnelheden uit de Mac App Store te verbeteren: je hoeft maar één keer de software te downloaden, waarna je hem via de Mac waarop OS X Server draait kunt verdelen onder de andere Macs. Deze versie voegt ook Time Machine Monitoring toe. Time Machine Monitoring kan controleren welke machines er een back-up hebben gedraaid (inclusief de informatie over de duur en grootte van de laatste back-up). Verder ondersteunt Wiki Server nu Retina-beeldschermen en is er een interface toegevoegd voor het beheren van certificaten. Deze update lost problemen op met het wissen van apps die naar Profielbeheer waren geüpload, problemen met de instellingen veroorzaakt door een SSL-fout en een probleem bij het upgraden vanaf Lion Server. OS X Server 2.2.1 bevat enkele beveiligingspatches die zijn bedoeld om een aantal gevoeligheden te verwijderen die verband houden met Ruby on Rails. (Nieuw $ 19,99, gratis update, 153 MB, toelichting).
Reacties - OS X Server 2.2.1
Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands