Vorige aflevering | Search | TidBITS Home | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#1132, 2 juli 2012

Het grote nieuws van deze week, dat gelijk aangeeft dat het een beetje een slappe tijd is, betreft het uitkomen van de nieuwe Podcast-app waarmee je kunt luisteren en abonneren op podcast op iOS-apparaten. Podcaster Andy Affleck bekijkt het programma. Verder neemt Bob Mansfield deze week afscheid bij Apple, bespreken we de sluiting van ZangZing en QOOP en gaat het op DropBox gebaseerde blogging-platform Calepin verder als open source en Steve MacCabe heeft een bijdrage over Apple die verstoppertje speelt als hij antwoord probeert te krijgen op de vraag over internationale vervanging van een iPhone en het achterhalen wat de technische verschillen zijn waardoor vervanging niet mogelijk zou zijn. Belangrijke software updates van deze week zijn Aperture 3.3.1, CloudPull 2.1.1, en KeyCue 6.2.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1132i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>

Bob Mansfield verlaat Apple

  door Jeff Carlson: [email protected], @jeffcarlson

[vertaling: HV]

Bob Mansfield, Directeur hardware-ontwerp van Apple, gaat het bedrijf verlaten, zo blijkt uit een persbericht van Apple. Mansfield is 13 jaar bij Apple in dienst geweest en is één van de belangrijkste senior managers van het bedrijf. Bovendien was hij vaak te zien in de filmpjes die Apple maakte voor de aankondiging van nieuwe producten. Hij ging dan in op de indrukwekkende technische binnenkant van nieuwe apparaten.


Mansfield speelde ook een grote rol in de affaire na de introductie van de iPhone 4, toen kritiek op de werking van de antenne van het apparaat Apple dwong om een persconferentie te beleggen om uit te leggen dat interferentie bij meer mobiele telefoons voor komt (zie "Apple reageert op antenneprobleem iPhone 4", 16 juli 2010). Samen met Steve Jobs en Tim Cook was hij na de presentatie aanwezig om zonder blad voor de mond te nemen vragen te beantwoorden. (Een streaming video van deze gebeurtenis is online te vinden, zij het zonder het vragenuurtje.)

Mansfield is beslist fors gebouwd en in een omgeving waar de meeste mensen slank zijn en kleine handen hebben was het altijd opvallend om een grote vent met imposante vingers de minieme onderdelen in Apple computers en mobiele apparaten te zien aanprijzen. Onze goede kennis John Moltz plaagde Mansfield een beetje tijdens Macworld Expo van 2009, door op te merken, "Big Bob Mansfield. Ask for him by name. Accept no substitutes" [een gevleugelde uitspraak uit de rijke Amerikaanse advertentiegeschiedenis, nvdv].

Apple laat weten dat Mansfields taken worden overgenomen door Dan Riccio, Apples directeur iPad hardware-ontwerp.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Calepin in de herhaling: minimalistisch blogplatform kiest voor Open Source

  door Marshall Clow: [email protected]

[vertaling: JWB]

In januari schreef ik over de op Dropbox gebaseerde blogdienst Calepin (zie "Calepin: eenvoudig, minimalistisch bloggen met slimme trucjes", 5 januari 2012). Sinds die tijd heb ik het Calepin-platform gebruikt om verschillende korte essays te publiceren en om gedeeltes van stambomen te delen met leden van mijn uitgebreide familie.

Jökull Sólberg Auðunsson, de man achter Calepin, heeft echter de vereisten om die dienst in de lucht te kunnen houden niet kunnen bijbenen. Onlangs stuurde hij een brief naar zijn abonnees, waarin hij schreef: "Ik werk fulltime als een interactieve manager bij een reclamebureau, dus het is moeilijk voor mij om Calepin als een bedrijf op te bouwen".

Als reactie op zijn tijdgebrek heeft Jökull besloten om Calepin uit te brengen als open source, gehost op github. Dat betekent dat eenieder die dat wil een Calepin-server kan draaien, er vanuit gaande dat er voldoende technische vaardigheden en een beschikbare server aanwezig zijn.

Jökull zal ondersteuning blijven bieden voor mensen die hun eigen servers willen draaien, maar de toekomst van de oorspronkelijke Calepin-server is onduidelijk. 60 dagen geleden twitterde hij dat de dienst over 90 dagen zou stoppen.

Hoewel het me bedroeft om de Calepin-dienst te zien verdwijnen, onderstreept haar naderende einde een van de punten die ik maakte in mijn oorspronkelijke artikel: als de dienst verdwijnt, om wat voor reden ook, raak ik daarmee alleen het publieke gezicht van mijn blog kwijt, niet de werkelijke gegevens die ik daar gepost heb. Al mijn artikelen bevinden zich op mijn laptop in mijn Dropbox-map. Ik hoef me geen zorgen te maken om mijn gegevens uit Calepin te krijgen, omdat Calepin slechts een kopie van mijn originele gegevens hostte. Vergelijk dat als je wilt met mensen die zich in allerlei bochten moesten wringen om hun gegevens van MobileMe af te halen voor de sluitingsdatum van 30 juni 2012.

Voor hen die een vervanging zoeken voor Calepin, neem eens een kijkje bij Scriptogr.am, dat er net zo uitziet en werkt als Calepin en dat waarschijnlijk binnen enkele minuten de taken van Calepin kan overnemen. Voor diegenen die hun eigen Dropbox-gestuurde bloggersdienst willen hosten maar er niet uitkomen hoe ze Calepin moeten installeren, is er ook Ian Landsman's Kudos, dat eenvoudiger te installeren en te onderhouden is.


Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

ZangZing en QOOP sluiten de deuren

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst
  4 reacties (Engelstalig)

[vertaling: TK]

Je kunt het je soms moeilijk voorstellen, maar bij de niet aflatende stroom nieuwe Internet-startups hoort ook een groot aantal faillissementen. Dat de ondernemingen met de beste technologie zullen overleven is een mooie gedachte, maar de werkelijkheid is anders. ZangZing en QOOP, twee ondernemingen over wie we al eens hebben geschreven en wiens diensten we hebben gebruikt, sluiten binnenkort hun virtuele deuren en we zullen ze missen.

De bedoeling van ZangZing was om een dienst te bieden die het onderling delen van foto's voor leden van groepen (iets wat moeilijk gaat bij de beter bekende sites voor het delen van foto's) zou vergemakkelijken. Ik leerde ZangZing kennen toen ik op zoek was naar een manier om ouders van leden van het cross-country team van Ithaca foto's van wedstrijden te laten delen en ik was verrast door hoe goed het aan die behoeften voldeed en hoe knap de webinterface was, zonder gebruik van Flash (zie "Het delen van foto's met een groep wordt volwassen met ZangZing", 3 oktober 2011).


Op 27 juni 2012 heeft ZangZing helaas in een e-mail aan al zijn abonnees aangekondigd dat registraties en uploads van foto's niet meer mogelijk zullen zijn vanaf 2 juli 2012 en dat de dienst zelf volledig ophoudt met bestaan op 31 augustus 2012, waarna alle foto's contactinformatie en accountinformatie permanent worden verwijderd. Gelukkig kun je met een functie die ik vroeger eens had gevraagd al je foto's op ZangZing downloaden. Dit gaat heel gemakkelijk: log in, zet de aanwijzer over het album dat je wilt downloaden, klik op het i-menu en kies Download. Het resultaat is een Zip-bestand met alle foto's in dat album. Download elk album achtereenvolgens, aangezien gelijktijdige downloads in sommige browsers beschadigd geraken.

Ik heb nog niet de kans gehad om te praten met Joseph Ansanelli, één van de oprichters van ZangZing en een oudgediende van Claris Organizer/Newton, over wat er verkeerd liep maar ik vermoed dat de onderneming er gewoon niet in slaagde om zijn ondernemingsmodel snel genoeg te implementeren voordat het geld op was. Waarschijnlijk was de niche van het delen van foto's in een groep voor ZangZing niet zo groot als verwacht of is de onderneming er niet in geslaagd om hun dienst voldoende bekend te maken bij de groepen die het zouden gebruiken.

ZangZing was een relatief jonge onderneming, maar het print-on-demand bedrijf QOOP bood al 7 jaar print-on-demand diensten aan voor onze Take Control e-boeken en voor elke internetgebruiker die foto-afdrukken, boeken, posters, kalenders, muismatten, naamkaartjes, etc. wilde verkopen. Wij begonnen met hen te werken in het begin van 2006 omdat Joe Kissell al eerder met een van de oprichters had gewerkt en we konden ze integreren in onze systemen.


Omdat de inkomsten te laag bleven, was QOOP al enkele maanden op zoek naar een overnemer maar omdat die zoektocht niets heeft opgeleverd zal de site op 30 juni 2012 onherroepelijk worden opgedoekt. Nog niet vervulde orders worden nog afgewerkt. We hebben de koppelingen naar QOOP recent van de Take Control-site gehaald toen het duidelijk werd dat er waarschijnlijk geen overnemer voor de onderneming zou worden gevonden.

We zullen ZangZing zeker missen en als iemand een gelijkaardige site kent waarbij meerdere mensen in een groep foto's naar een centrale locatie kunnen uploaden om te delen met de groep, dan horen we dat graag. Het verlies van QOOP komt nog harder aan omdat zij een deel (zij het een klein deel) waren van de dienst die we bieden met Take Control. E-boeken zijn het belangrijkst voor ons maar sommige mensen lezen liever een exemplaar op papier en we waren blij dat we die mensen de print-on-demand-dienst van QOOP konden bieden. Een vervanging voor QOOP vinden is niet zo eenvoudig. Er zijn wel veel ondernemingen die print-on-demand-diensten aanbieden, maar eentje vinden die met onze systemen kan integreren en onze boeken voor een redelijke prijs kan drukken vergt heel wat onderzoek.

Voor het ogenblik kan iemand die een Take Control-pdf wil afdrukken eens kijken naar FedEx Office Print Online (voorheen Kinkos), Staples Copy&Print of Office Depot Copy & Print Depot. Lezers hebben ons in het verleden gemeld dat dergelijke diensten (en copy shops in het algemeen) moeilijk kunnen doen over het feit dat je een auteursrechtelijk beschermd werk wilt kopiëren, maar de meeste letten er niet op. We denken eraan om de pagina met het copyright voor komende boeken te veranderen zodat een drukdienst één exemplaar voor persoonlijk gebruik mag afdrukken. Als je intussen problemen hebt, laat me dat dan weten en dan zie ik wel wat we kunnen doen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Apples internationale verhullend taalgebruik

  door Steve McCabe: [email protected]
  12 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HV, MSH, HM, OF]

Wonen in Nieuw Zeeland kent vele voordelen, maar is ook niet geheel vrij van frustraties zoals het ontbreken van Apple winkels. Er zijn genoeg officiële dealers, maar Apple zelf is nog niet verder gekomen dan Australië, zodat ik maar weinig keuzemogelijkheden heb als ik mijn Apple apparatuur moet laten repareren. Zo had ik onlangs problemen met mijn iPhone 4S, waarvan de batterij sneller leeg liep dan mij normaal leek, maar buiten de normale tweaks van de instellingen van het apparaat (Bluetooth uitzetten, minder vaak e-mail op laten halen, Lokatiediensten uitzetten, achtergrond-meldingen uitzetten en nog zo wat) was er weinig dat ik er aan kon doen.

Daarom nam ik de gelegenheid te baat om op een recente reis terug naar Manchester, Engeland, met mijn iPhone 4S de Apple Store van Arndale Centre binnen te lopen. De Genius die er naar keek bevestigde wat ik al dacht, dat mijn batterij te snel leeg liep, maar ook dat het probleem, volgens het testprogramma dat hij gebruikte, niet in de batterij zelf zat, die was in orde. Zijn officiële diagnose luidde: "onderzoek laat zien dat de batterij in orde is, maar de gegevens van de iPhone suggereren dat de telefoon te veel stroom verbruikt". Zijn oplossing: "Vervangen onder garantie vanwege mogelijk kapotte onderdelen in de telefoon zelf (niet de batterij)".

Prima, dacht ik. Een snelle vervanging van oud door nieuw en als ik weer thuis ben in Nieuw Zeeland, dan kan ik die nieuwe iPhone gewoon aan de hand van een iTunes back-up configureren als mijn oude; niks aan de hand. De Genius begon op zijn laptop te tikken, maakte een grimas en liep naar achteren, nooit een goed teken. Tien minuten later was hij terug bij de Genius Bar en vertelde me dat, hoe graag hij het ook zou willen, hij me geen nieuwe iPhone kon geven. Hij zou hem door een identiek model moeten vervangen en hij kon geen Kiwi-telefoon inwisselen voor een Engelse. "Maar daar zit toch geen verschil tussen", protesteerde ik. "Jawel", was het antwoord, "ze hebben verschillende antennes".

Nu was het mijn beurt om te fronsen. Hij vertelde dat Apple iPhones aanbiedt in drie verschillende "regio's". De Verenigde Staten liggen in een bepaalde regio, Engeland in een andere en Nieuw Zeeland in de derde regio. "En wat kan er dan verschillend zijn", vroeg ik. Toen ik in 2009 verhuisde van de Verenigde Staten naar Nieuw Zeeland had ik mijn iPhone 3G meegenomen en die werkte zonder problemen. En voor zover ik weet gebruikt de kennis aan wie ik hem verkocht toen ik een 3GS kocht hem nog steeds naar volle tevredenheid. Mijn vrouw nam haar 3GS uit Nieuw Zeeland mee naar de Verenigde Staten en gebruikte hem daar zonder problemen en onze dochter heeft ook één en dezelfde iPhone 4 in beide landen gebruikt. Onderweg van Nieuw Zeeland naar Engeland had ik mijn iPhone 4S uit Nieuw Zeeland gebruikt tijdens tussenlandingen in Australië en Singapore, waar ik net zo min problemen had als in Nieuw Zeeland of het Verenigd Koninkrijk.

"Wat kan er dan in 's hemelsnaam zo verschillend zijn dat uitwisseling niet mogelijk is?" vroeg ik. "Nou", was het antwoord, "er zijn verschillende soorten netwerken". "Klopt", sprak ik, "en ze maken in al die landen gebruik van GSM-apparaten, zoals de iPhone 4S". "Ah", klonk het, "maar je hebt ook nog CDMA".

Ik zuchtte maar eens; maar stiekem moest ik een beetje huilen. Mijn verlies nemend vroeg ik hem om me de diagnose per e-mail toe te sturen, wat hij deed en hij maakte er ook nog een afdruk van om mee te nemen. Ik had nog wel een tijdje kunnen blijven discussiëren, maar ik kon zo zien dat hij in de database op zijn MacBook geen artikelnummer voor een buitenlandse iPhone had en dat ik dus sowieso vandaag geen nieuwe iPhone ging krijgen. Daar kwam nog bij dat mijn broer buiten stond te wachten om naar een curry-restaurant te gaan. "Je had hem op techniek alle hoeken van de kamer kunnen laten zien", zei hij later toen ik aan de kip-korma zat. En hij had gelijk.

Dus zat ik de volgende middag bijna een uur aan de telefoon met Apples klantenservice. Ik had een gratis nummer in Nieuw Zeeland gebeld en kreeg een medewerker aan de lijn met een niet mis te verstaan Australisch accent. Ik legde hem mijn probleem uit en volgens hem was er geen probleem. Ik kon mijn telefoon gewoon naar Apple sturen, die hem dan zouden vervangen, of ik kon voor de Express dienst kiezen waarbij ze me een iPhone zouden sturen en een doos, waarin ik de oude telefoon kon opsturen. "Dat klinkt goed", zei ik, "laten we dat maar doen".

Maar er was natuurlijk een valstrik, die is er altijd nietwaar? Om de Express-optie te kunnen gebruiken, zou Apple een reservering op mijn creditcard willen hebben voor de volledige aankoopprijs van een nieuwe iPhone, NZ$ 1.199. "Nee", zei ik, "dat gaat niet werken. Ik wil graag een nieuwe iPhone naar mij toegezonden krijgen zonder eerst mijn huidige iPhone te moeten afgeven".

Ik werd doorverbonden met Matt. Matt heeft, zoals de meeste callcenter-medewerkers, geen achternaam. Ik weet alleen dat hij hoofdadviseur is bij het Apple-callcenter in Brisbane, Australië. Ik legde hem uit dat ik niet bereid was om afstand te doen van meer dan duizend dollar aan Apple (ja, ik weet het, het is maar een reservering, maar het is een duizend dollar waarover ik niet kan beschikken zolang de reservering er is. Van mijn kant is er geen praktisch of functioneel verschil en voor een leraar als ik, is dat is een aanzienlijk som geld die vast zit). Volgens Matt zou, als Apple gewoon een vervangende iPhone zou sturen zonder de 1.200 dollar borg, de klant geen prikkel hebben om de andere iPhone terug te zenden. Afgezien van het feit dat een van hen stuk is, wat de reden is waarom hij in de eerste plaats wordt vervangen, heb ik erop gewezen dat dit een volstrekt en teleurstellend gebrek aan vertrouwen in klanten toont. "Mensen", zo werd me verteld, "werken niet meer met vertrouwen in het bedrijfsleven". (Overigens, toen ik al voor de vijfde keer opmerkte dat ik een artikel over mijn ervaringen zou gaan schrijven, benadrukte Matt dat hij thans op dit punt niet voor Apple sprak.)

Ik ben oud genoeg om te weten dat niet iedereen zo eerlijk is als ik ben. Ik ben niet zo naïef om te denken dat niemand ooit zou kunnen profiteren van dit soort mogelijkheden, maar zoals Matt de Senior Advisor er op wees, was dit een zeer eenzijdige eis. Als ik mijn telefoon naar Apple zou sturen en zij mij dan mij een vervangende zouden sturen, zou er geen gelijkwaardige belasting voor Apple zijn. Ik zou kennelijk in vertrouwen moeten werken. Eerlijk gezegd, was ik niet gelukkig (terecht of ten onrechte: Ik verwacht beter van Apple) maar op dit moment realiseerde ik me dat ik niet enige vorm van voldoening van Matt op dit punt zou krijgen, ik besloot om van tactiek te veranderen en nu begon de pret pas echt.

Omdat ik een ervaren adviseur aan de lijn had, dacht ik dat ik zou trachten om wat meer technische informatie over gelokaliseerde iPhones te verkrijgen. Het probleem was, werd mij verteld, dat er hardware-kwesties waren. Bekend met simplificaties als ik er een hoor (ik ben natuurkundeleraar op een middelbare school, in hemelsnaam) was ik niet van plan om dit te laten passeren. Echt waar, vroeg ik, wat voor soort hardware-verschillen? Matt herhaalde de Manchester Genius-regel dat Apple iPhones in drie verschillende regio's verkoopt, waarvan de details niet onthuld worden en ieder zijn eigen benodigdheden had. Ik drong aan op voorbeelden. China werd als een voorbeeld aangeboden, de Chinese overheid vereist een niet werkende Wi-Fi ,blijkbaar zodat ze kunnen controleren welke websites hun mensen bezoeken.

Ik begrijp wel dat China in deze discussie een bijzonder geval is. De ambtenaren van de Volksrepubliek zijn nog ergere controle-freaks dan Apple. Maar dit verklaarde nog steeds niet waarom ik in Manchester geen vervangend exemplaar kon krijgen voor mijn Australische telefoon. "Nou ja", zei Matt, "soms hebben telefoons speciale software op hun hardware nodig". Ik maakte duidelijk dat ik overweg kan met moeilijke woordjes zoals "firmware". Matt legde toen uit dat, bijvoorbeeld, India eist dat FaceTime uit staat. Fascinerend, dacht ik, maar dit kan geregeld worden (en wordt vermoedelijk inderdaad geregeld) met veranderingen in de firmware. Ik merkte op dat toen ik mijn iPhone 3GS in Nieuw Zeeland had gekocht en activeerde, iTunes als een van de stappen in het activeringsproces meldde dat de instellingen voor het telefoonnetwerk werden bijgewerkt. Het gebruik van mms-berichten werd toen ingeschakeld (als ik mij goed herinner ondersteunde AT&T destijds alleen sms) terwijl Visual voicemail werd uitgeschakeld (Vodafone NZ ondersteunt het nog steeds niet, een enorme teleurstelling). Dit werd allemaal via firmware geregeld. Er werd duidelijk maar een enkel model iPhone geleverd op alle markten en nader afgesteld op maat van de behoeftes, en zwaktes, van elke telefoonmaatschappij.

(Terwille van de nauwkeurigheid besloot ik om de uitspraak van Matt over FaceTime in India na te trekken. Hij had de situatie maar matig begrepen. De India-sectie van de website van Apple prijst FaceTime aan als een van de belangrijkste mogelijkheden van de iPhone 4S. Om eerlijk te zijn, FaceTime is niet beschikbaar in Saudi Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten en is ook een tijd niet beschikbaar geweest in Egypte, Jordanië en Qatar.)

Matt had me nog steeds geen overtuigende reden gegeven voor verschillen in hardware tussen mijn twee thuislanden. Ik vroeg opnieuw hoe het zat met de verschillende antennes en kreeg te horen dat mijn iPhone 4S misschien een andere antenne heeft om met 4G-netwerken om te kunnen gaan. Nu ging ik rechtop zitten en heel, heel goed opletten. Stond ik op het punt een geweldige primeur binnen te halen? Stond Matt op het punt om nieuws aan mij te lekken dat mijn iPhone 4S met echte 4G-netwerken kan omgaan (wat dat ook mag betekenen)? Ik vroeg hem om meer details van deze geweldige ontwikkeling, maar dit was duidelijk alleen maar een nieuwe poging om mij af te schudden. Dus ik drong opnieuw aan. "Wat is het verschil in hardware", vroeg ik aan Matt, "tussen een iPhone 4S die gekocht is in Auckland en een die verkocht wordt in Manchester?" "Er zijn verschillen", zei hij. "Wat zijn die verschillen?" vroeg ik. "Kun je me alsjeblieft een enkel voorbeeld geven van een verschil in hardware, niet in firmware, niet in "software ingebouwd in hardware", maar in hardware, tussen een Britse iPhone en een Kiwi-iPhone?"

Weinig verrassend bleef het antwoord uit. Apple's websites van de drie landen in kwestie (de Amerikaanse, de Britse en de Nieuw-Zeelandse) geven dezelfde techische specificaties voor de iPhone 4S. Het is in alledrie de landen een "wereld telefoon" met ondersteuning voor UMTS/HSDPA/HSUPA (850, 900, 1900, 2100 MHz); GSM/EDGE (850, 900, 1800, 1900 MHz) en CDMA EV-DO Rev. A (800, 1900 MHz). Dezelfde frequenties, dezelfde technologieën. Ik ben geen autoriteit op het gebied van mobiele telefoons maar er lijkt geen enkel verschil te zijn. Ik ben bereid (en zou in dit geval zelfs blij zijn) om op dit punt gecorrigeerd te worden maar voor zover ik kan zeggen is het enige verschil tussen de verschillende versies het onderdelen-nummer.

Ik heb Apple-apparatuur gebruikt sinds de late jaren '80, mogelijk al voordat de Manchester Genius en Matt geboren waren. Ik schrijf al jaren over Apple, ik ben een Apple gecertificeerd consultant geweest, ik heb zelfs voor Apple gewerkt. Maar dit telefoongesprek met Matt, de Senior Advisor, was een van de meest frustrerende Apple ervaringen ooit. Het gebrek aan vertrouwen dat het ondersteuningsteam van Apple heeft voor een land dat geen lokale Apple Store heeft is teleurstellend, maar dat is niet veel meer dan een teken des tijds. Ergerlijker was het weinig flexibele onderdelennummer-systeem dat er voor zorgde dat de Manchester Genius me geen identieke vervangende telefoon kon geven omdat de onderdelennummers verschilden.

Wat me nog het meest stoorde in deze hele situatie was de minachtende en neerbuigende toon van iedereen waar ik mee sprak om me met wetenschappelijke termen te verblinden. Zelfs nadat ik vrij uitgebreid had duidelijk gemaakt dat ik een behoorlijke technische kennis bezat werd alles weggewuifd met een "dat wordt wel heel technisch, meneertje" dat alles bij elkaar niet meer opleverde dan "kijk, we gaan jou niks wijzer maken". Of, als ik er wat milder zou zijn, zou ik kunnen denken dat zowel de Manchester Genuis als Matt de Senior Advisor maar enig idee had waarover hij sprak en zich uitputten in jargon om er vanaf te zijn inplaats van toe te geven dat ze het ook niet wisten.

Hoe dan ook, Apple, ik verwacht beter.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Podcasts-app breekt podcasts uit Muziek-app

  door Andy Affleck: [email protected]
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: DPF, JO]

Podcatchers, de algemene naam voor programma's die abonnementen nemen op podcasts en ze downloaden, zijn er in soorten en maten. Apple biedt deze mogelijkheden aan als onderdeel van iTunes onder Mac OS X, terwijl de iOS-versie podcasts alleen kan ontdekken en downloaden, maar geen abonnement nemen. Er is dus ruimte voor meer softwareproducenten, zoals Instacast en Downcast.

Vorige week breidde Apple het portfolio verder uit (na de iTunes U-app) door Podcasts uit te brengen, een universele app voor de iPhone, iPod touch en iPad die de podcast-gerelateerde taken over kan nemen van de zwaarbelaste Muziek-app. De Podcasts-app is bijna geheel hetzelfde als het podcastdeel van de iTunes iOS-app, met een speler en de mogelijkheid om abonnementen te nemen en uitzendingen automatisch te downloaden.

De Podcasts-app is verdeeld in twee stukken: de Catalogus, waar je op podcasts kunt zoeken en de Bibliotheek, waar je naar je abonnementen en downloads kunt luisteren.

De Catalogus -- De Catalogus is de etalage van de Podcasts-app en laat alle beschikbare podcasts in de iTunes Store zien. Dit hele deel komt rechtstreeks uit het podcast-deel van de iTunes-app. Je kunt door nieuwe en interessante podcasts bladeren, een startpakket aan populaire podcasts bekijken (inclusief een ranglijst aan podcasts) en podcasts ingedeeld in categorieën doorbladeren.


De grote verandering is dat iedere podcast een "Abonneer"-knop heeft. In de iTunes-app kon je naar podcasts luisteren, maar geen abonnement nemen.


Wat niet mogelijk is (niet verrassend overigens, gegeven het feit dat Podcasts niet meer is dan een venster naar de iTunes Store), is de mogelijkheid om een abonnement op een feed te nemen op basis van een URL en de mogelijkheid om een abonnement te nemen op een podcast die een wachtwoord vereist (zoals bij betaalde podcasts). Hiervoor heb je echt een podcatcher nodig van een andere producent.

Tijdens mijn testen had ik soms wat problemen in de Catalogus. Bij het tikken op een podcast om details te bekijken werd die informatie erg langzaam geladen. Zodra de informatie geladen was reageerden de knoppen voor het abonneren of downloaden traag. Op een bepaald moment heb ik mijn iPad gedraaid en moest ik meer dan 20 seconden wachten totdat het scherm weer rechtop stond. Dit gebeurde af en toe, dus wellicht waren er andere factoren zoals mijn internetverbinding die hier een rol in speelden, maar het was wel storend.

De Bibliotheek -- De Bibliotheek van de Podcasts-app bevat alle podcasts waar je een abonnement op hebt of die je handmatig gedownload hebt. Podcasts die je in de bibliotheek van iTunes op je Mac hebt staan komen ook terug in de Bibliotheek van Podcasts en afleveringen die je gesynchroniseerd hebt ook (en omgekeerd natuurlijk). Abonnementen worden echter alleen daar bijgehouden waar je ze gemaakt hebt. Het kan wel op beide apparaten tegelijk, maar ieder apparaat houdt volgens mij zelfstandig het abonnement bij.


Binnen iedere Podcast wordt een lijst met afleveringen bijgehouden, standaard van nieuw naar oud. Als je een nieuw abonnement aangaat wordt alleen de laatste aflevering al nieuw aangemerkt (met een blauwe stip). Iedere podcast wordt vanaf je desktop gesynchroniseerd, alle afleveringen die op de desktop als nieuw zijn aangemerkt worden dat ook op je iOS-apparaat. Als de aflevering nog niet is gedownload zal de Podcasts-app hem gaan streamen, op wifi of op het mobiele netwerk vooropgesteld dat je die laatste optie aan hebt staan (in "Instellingen > Store") en dat de aflevering minder dan 50 MB groot is. Afleveringen kunnen ook gedownload worden om automatisch off-line te kunnen luisteren, of handmatig door op de naar beneden wijzende pijl te klikken naast de aflevering.

Een naam van een podcast aantikken als je de lijst met afleveringen op het scherm hebt staan stelt je in staan om wat opties te selecteren (op de iPad is er rechtsboven een tandwiel-symbool). Je kunt daarmee abonnementen aan of uit zetten, wel of niet automatisch downloaden inschakelen, de volgorde van afleveringen aanpassen en alle afleveringen als afgespeeld of niet afgespeeld instellen.


Een niet onaanzienlijk deel van de Bibliotheek is grotendeels onbegrijpelijk: Topstations. Het lijkt een poging om toegang te bieden tot bepaalde podcasts alsof ze radio-uitzendingen zijn (compleet met een gebruikersinterface met een knop bovenaan waarmee je tussen de genres kunt schakelen). Leuk, maar vooral een extra manier om podcasts te vinden en dus de vraag oproept: Waarom staat het in de Bibliotheek? Wat is het verschil met de "Hitlijsten" in de Catalogus?


Afgezien van deze vraag lijdt het ook nogal onder matige prestaties (zoeken duurt lang), een audio/video-schakelaar die érg traag reageert, en afbeeldingen die weigeren te laden (en die afbeeldingen zijn de enige manier om te zien wat er afgespeeld wordt (afgezien van een kleine info knop die net als alle andere onderdelen, weer erg traag reageert).


Om het nog erger te maken: als je kijkt naar de lijst van een bepaalde uitzending (na het tikken op de info knop) blijken de namen van de afleveringen vaak te ontbreken. Ik vond de Topstations-sectie nutteloos en frustrerend in het gebruik. Gewoon negeren zou ik zeggen.


Hoewel de Podcasts-app alle nodige mogelijkheden biedt voor dagelijks gebruik wint het in geen enkel opzicht van andere podcatchers, die mogelijkheden bieden als het automatisch verwijderen van afleveringen die je gehoord hebt, mogelijkheden voor afspeellijsten om zelf verzamelingen aan te maken, enzovoorts.

The Player -- De Podcasts-app heeft een geïntegreerde audio/video-speler die er aantrekkelijk uitziet, met grote knoppen voor de belangrijkste afspeelfuncties. Bijvoorbeeld voor het navigeren tussen hoofdstukken, 10 seconden terugspringen als je afgeleid werd en iets belangrijks miste, binnen een hoofdstuk 30 seconden vooruit om saaie stukjes of advertenties over te slaan, pauzeren en het doorsturen van beeld en geluid naar andere apparaten via Airplay.


Als je omhoog veegt over de cover-art-afbeelding verschijnt er een ouderwetse taperecorder met twee spoelen met een paar nieuwe knoppen: voor snellere en tragere afspeelsnelheid, een slaap-timer, en de mogelijkheid om teksten te tweeten, te mailen of te sms'en over de podcast waar je naar luistert. Die fictieve taperecorder biedt goede, subtiele feedback: je ziet prima hoe ver je in de aflevering bent en je ziet de "band" van spoel naar spoel lopen.


Ik heb een boel verschillende reacties gelezen over dit stukje "eye-candy". Persoonlijk heb ik niet zo'n moeite met "skeuomorphisch"-ontwerp (de keuze om "echte voorwerpen" of het gedrag daarvan te kopiëren in het ontwerp), als het maar niet in de weg zit. Hier doet de gesimuleerde taperecorder precies wat hij moet doen. De afbeelding vult een ruimte die anders leeg zou zijn (vooral op de iPad in portretmodus) en ziet er leuk uit. Ik vind het wel uiterst vreemd dat Apple hier koos om een techniek tot leven te wekken die al in 1970 niet meer gebruikt werd; de overgrote meerderheid van gebruikers zal echt nooit een taperecorder met spoelen gezien hebben.

Ik heb wel een probleem met de vertraging die regelmatig optreedt als je de speler aanraakt, vooral als je net een andere app gebruikt hebt en Podcasts dus helemaal opnieuw moet laden.

Weg van het alles-in-één-apparaat -- Apple is langzaam op weg naar het moment waarop de Muziek-app zich helemaal kan richten op muziek. De Muziek-app was eerst de enige manier om bepaalde video's en iTunes U-inhoud te bekijken maar nu is er voor video de Video's-app en de iTunes U-app voor cursusmateriaal. Met deze Podcasts-app kan nog een media-categorie weggelaten worden uit de toekomstige Muziek-app. Misschien brengt iOS 6 deze verandering, naast een nieuwe Audioboeken-app of een nieuwe versie van iBooks die wel geschikt is voor audioboeken (de laatste niet-muziek-categorie in de Muziek-app). Deze trend is een welkome verandering in Apple's ecosysteem van iOS-apps, die in het algemeen een betere gebruikerservaring zal opleveren. Beter, omdat de verschillende mediatypes op zich wel enigszins op elkaar lijken, maar daarentegen sterk verschillen in gebruikerscontext. Luisteren naar muziek, kijken naar een video, volgen van een cursus of aanzetten van een favoriete podcast, het zijn heel andere activiteiten. Deze trend stelt wel iets anders ter discussie, namelijk de keuze van Apple om iTunes te positioneren als geïntegreerde toegang tot de iTunes Store. De iTunes U- en Podcasts-apps maken het nu al onnodig om de iTunes-app te gebruiken voor cursusmateriaal en podcasts, maar daarentegen stuurt de Video's-app je nog steeds door naar iTunes: hier is er geen onmiddellijke toegang tot videomateriaal.

Los van enkele performance-probleempjes van de Podcasts-app, wil ik me vooral beklagen over de overbodige en verwarrende Topstations-functie. Het lijkt bijna alsof iemand bij Apple een alternatief voorstel deed voor de "Hitlijst"-tab in de Catalogus, maar per ongeluk vergat een van beide opties te verwijderen.

Wie werkelijk wat uitgebreider mogelijkheden zoekt, zal in Podcasts weinig vinden wat nog niet in de Muziek-app zat, behalve dan de scheiding tussen muziek en podcasts in twee verschillende apps. (Maar daar had je al podcast-apps van andere fabrikanten voor). Voor de gemiddelde gebruiker is de Podcasts-app een goede start en als Apple eenmaal de 1.0-foutjes gladgestreken heeft, dan zal dit een prima aanvulling op de serie basis-apps voor iOS zijn.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 2 juli 2012

  door TidBITS Staff: [email protected]

[vertaling: JO, JWB]

Aperture 3.3.1 -- Nadat Apple eerder deze maand al Aperture 3.3 uitbracht, zet het bedrijf nu Aperture 3.3.1 online. De update "lost een probleem op dat in zeldzame gevallen zorgde dat Aperture onverwacht stopte of bleef hangen bij het upgraden van een bibliotheek". De Aperture 3.3-update was een grote verschuiving ten opzichte van eerdere versies. Hierbij werd het fotobibliotheek-bestand veranderd zodat het even gemakkelijk met Aperture als met iPhoto gebruikt kon worden. Bovendien werd ondersteuning voor de MacBook Pro met Retina-scherm toegevoegd. Voor de mensen die last hadden van de genoemde bug (en wij hebben van een aantal mensen gehoord bij wie dat gebeurde, dus heel zeldzaam was het probleem niet) zal Aperture 3.3.1 een welkome update zijn. ($ 79,99 nieuw in de Mac App Store, gratis update, grootte 554,9 MB)

Reacties - Aperture 3.3.1

CloudPull 2.1.1 -- Golden Hill Software heeft versie 2.1.1 uitgebracht van Cloudpull, het programma dat een back-up maakt van jouw Google-gegevens. De update lost een ernstig probleem op dat zorgde dat de app een klein aantal Gmail-berichten niet meenam in de back-up, zonder dit echter te rapporteren. John Brayton van Golden Hill Software biedt in de opmerkingen bij deze uitgave zijn verontschuldigingen aan voor dit probleem. Ook al raakte het probleem minder dan 1 procent van de de mails, schrijft hij, "een probleem dat een vals gevoel van veiligheid over de status van je back-ups biedt, is een serieus probleem". Na het installeren van de update zoekt Cloudpull naar de foute back-ups van berichten in de mail-back-up-locatie, vernietigt deze back-up, markeert 'm als mislukt en maakt een nieuwe back-up van het bericht, als deze tenminste nog aanwezig is op Gmail. Hierdoor zal de eerste back-upsessie na de update mogelijk een paar uur duren. ($ 24,99 nieuw, gratis update, grootte 7,6 MB)

Reacties - CloudPull 2.1.1

KeyCue 6.2 -- Ergonis heeft KeyCue 6.2 uitgebracht, dat een veelgevraagde functie toevoegt aan dit toetsenbord-snelkoppelings-herinneringsgereedschap. De nieuwe handsfree-modus stelt je in staat om de snelkoppelingstabel open te klappen en open te houden voor inzage zonder dat je een toets ingedrukt hoeft te houden. Deze versie bevat ook twee nieuwe zwart-wit thema's, evenals een verbeterde transparantie-regeling voor bestaande zwart-op-wit thema's. Als extraatje biedt de update ook omleidingen voor vertragingen in Microsoft Word, Excel en PowerPoint en voor een geval waarbij geen snelkoppelingen werden getoond voor Sibelius, lost het een probleem op met deels overlappende onderdelen in het Instellingen-venster. En als laatste lost het een probleem op waarbij sommige snelkoppelingen in iTunes over het hoofd werden gezien. (€ 19,99 nieuw, gratis update, 2,2 MB, toelichting)

Reacties - KeyCue 6.2

ExtraBITS, 2 juli 2012

  door TidBITS Staff: [email protected]

[vertaling: TK]

Moet je je zorgen maken over de gevolgen van Siri voor de privacy? Dat is de vraag die dit artikel in MIT Technology Review oproept. Ook nog deze week drukt Andy Ihnatko zijn bezorgdheid uit over hoe Apple bepaalde dingen vereist voor integratie met iCloud.

Gebruik van Siri roept vragen over privacy op -- In een artikel in MIT Technology Review dat opnieuw gepubliceerd werd op Mashable, gaat David Talbot in op de mogelijke gevolgen voor de privacy omdat Apple vragen aan Siri opslaat. Volgens Apple worden de opnamen alleen gebruikt voor de werking van Siri en om te helpen bij het verbeteren van het begrijpen en herkennen, maar privacy-aanhangers maken er zich zorgen over dat de stemafdrukken kunnen worden gebruikt om de sprekers te identificeren. Waar ligt de privacygrens tussen het aanbieden van diensten waarvoor het opslaan van persoonlijke informatie is vereist en de vrees voor Big Brother?

Reacties

Waarom de iCloud-overgang zoals een huisrenovatie is -- De meester van de analogie, Andy Ihnatko, trekt parallellen tussen een ontwikkelaar die "gewoon" overschakelt van MobileMe naar iCloud en een huisrenovatie. Iedereen die dit al heeft meegemaakt, weet dat het vanaf het begin een waterval van beslissingen is die leidt tot meer werken en kosten, en dan hebben we het nog niet over eindeloze spelletjes "Schipper, mag ik overvaren?" met de overheid.

Reacties

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2012 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search | TidBITS Home | Volgende aflevering