Jammer genoeg bevat de app een notitie dat "Deze app wordt niet meer ondersteund na 31 december", wat suggereert dat het programma reeds is stopgezet.
Ik ben verbaasd (of misschien niet op de hoogte) dat niet meer tv-programma's of andere media hun voordeel doen met deze techniek.
Iets vergelijkbaars is IntoNow, een Yahoo-app die niet beperkt blijft tot een enkel programma. Net als muziek-ontdekkings-apps als Shazam en SoundHound, kan IntoNow bijna ieder tv-programma identificeren aan de hand van de bijbehorende audio. Dit werkt zowel tijdens het kijken naar live-televisie als naar iets dat is opgenomen of wordt gestreamd, zoals met Hulu of iTunes.
Door op een grote groene knop te tikken begint IntoNow met luisteren en in minder dan een minuut komt het met de uitslag als het resultaat boekt. Van daar uit kun je gerelateerde Twitter-berichten bekijken, zien wie nog meer recentelijk naar het programma hebben gekeken en anders mensen contacteren van wie je weet dat ze van televisie houden. Daar ik niet veel tv kijk is de app niet meer dan een noviteit, maar de technologie is beslist interessant.
Tijdens het zoeken naar andere luister-apps vond ik er een die interessant, apart en bijzonder specifiek klinkt: het $ 1,99 kostende Melon Meter. Je plaatst je iOS-apparaat op een watermeloen zo dat de microfoon de schil raakt en gaat dan tikken op de meloen. De app kan je dan vertellen of de meloen vers is op basis van het geluid. (Ik geef toe dat ik de app niet gekocht en getest heb, ik was een beetje bang dat de groentewinkel mijn testmatrix niet zou kunnen waarderen.)
Het is gemakkelijk om aandacht te besteden aan het grote kleurrijke scherm van een iPad, maar zien is slechts één van onze zintuigen die een iOS-apparaat kan verbeteren. Ik kijk niet uit naar geur-gerelateerde apps of accessoires, maar ik waardeer het feit dat de iPad intelligent kan luisteren en een ervaring zoals tv kijken kan verbeteren. Als je andere apps kunt aanbevelen die soortgelijke prestaties leveren, laat het me dan alsjeblieft weten in de reacties op dit artikel op het web.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
[Update: Op het moment dat ik dit artikel aan het afronden was werd Apple wakker en verwijderde het bedrijf iTether uit de App Store, onder het mom van overbelasting van het mobiele netwerk. Dat slaat echt nergens op, omdat telco's klanten graag laten betalen voor dit extra gebruik; bovendien beweren de ontwikkelaars van iTether dat gebruikers gemiddeld minder dan 200 MB per maand gebruiken. Ze zeggen ook dat ze rechtstreeks tegen Apple gezegd hebben wat het doel van hun app was, waarbij ze zelfs door middel van een video lieten zien hoe het werkte. Ik heb echter wel de app kunnen downloaden en installeren en het artikel geschreven, zodat je kunt lezen wat je had kunnen doen als Apple dit niet had gedaan. Heb je de app aangeschaft voordat het teruggetrokken werd, kun je het gewoon blijven gebruiken.]
Voor velen van ons is de mogelijkheid om een Mac of een iPad met een iPhone te verbinden om de 3G-internetverbinding te gebruiken aantrekkelijk, als je er tenminste regelmatig gebruik van maakt. Doe je het maar af en toe, dan is de aanschaf van een afzonderlijk data-abonnement overkill.
In de Verenigde Staten vraagt AT&T $ 45 per maand voor het DataPro 4GB-abonnement, dat je 4 GB data geeft met tethering (extra gigabytes zijn $ 10 per GB). Bij Verizon Wireless kost tethering (die ze daar een Mobile Hotspot noemen) $ 20 bovenop je gewone abonnement. De goedkoopste versie is $ 30 per maand voor 2 GB. Het kost je dus zo'n $ 20 tot $ 30 per maand extra om je internetverbinding te delen, los van de vraag of je wel zoveel gigabytes nodig hebt als die aangeboden worden.
Het ergert ons nogal dat we niet aangeslagen worden voor de hoeveelheid data die we gebruiken maar voor pakketten en als je dat met ons eens bent, is er een nieuwe mogelijkheid, iTether.
iTether is een iOS app die samenwerkt met speciale Mac of Windows software, waarmee je tethering aan kunt zetten voor een eenmalig bedrag van $ 14,99. Verrassend aan iTether is niet dat het werkt (en dat doet het) maar dat Apple het goedkeurde voor de App Store, gegeven het feit dat het bedrijf zoveel moeite heeft met apps die gebruik maken van ingebouwde mogelijkheden. Desalniettemin verkoopt het bedrijf achter iTether, Tether, al jarenlang BlackBerry- en Android-versies van de software, dus het lijkt onwaarschijnlijk dat Apple niet doorhad waar de app voor was.
Toch is iTether niet precies wat je verwacht. De app werkt alleen over een USB-verbinding, dus je kunt het programma niet met een iPad gebruiken. De Android-versie van Tether heeft dezelfde beperking, hoewel de BlackBerry-versie ook via Bluetooth werkt.
De gratis Mac OS X software is klein (zo'n 1,5 MB) maar de website van Tether was dusdanig overbelast dat ik een vriend moest vragen om me de software toe te sturen. Het installeert een aantal kernelextensies in /Systeem/Bibliotheek/Extensies en een programma in /Applications. Er wordt ook een Ethernet (en4) -adapter aangemaakt in de Netwerk voorkeuren (het kan zijn dat je een ander nummer krijgt).
Zodra iTether geïnstalleerd is is het gebruik eenvoudig. Ik koppelde mijn MacBook los van het Ethernet-netwerk en schakelde wifi uit op zowel de MacBook als de iPhone om ervoor te zorgen dat het allemaal goed werkte. Vervolgens startte ik de Tether-applicatie op mijn MacBook en tikte ik de iTether-app aan op mijn iPhone. Ze lijken nogal op elkaar: ze tonen beide de datasnelheid en status van de verbinding. De Tether-applicatie activeerde automatisch de Ethernet(en4)-netwerkadapter en de iTether-app op de iPhone zorgde voor de verbinding met internet via 3G.
Ik heb niet uitgebreid getest, omdat ik maar voor 200 MB aan data per maand betaal maar het kostte me geen moeite om in Safari-pagina's te laden. Ik heb zelfs een snelheidstest gedaan: ongeveer 1,5 Mb/s down en 600 Kb/s up, niet slecht.
En mijn wifi-iPad dan? Met vage herinnering aan de tijd dat het maken van een netwerk nog echt spannend was opende ik het Delen-voorkeurenpaneel, zette Internetdeling aan om de internetverbinding op (en4) te delen via Wi-Fi. Ik liet vervolgens zowel mijn iPad als mijn Mac Pro verbinding maken met dit nieuwe netwerk en hoppa, het werkte gewoon.
(Om eerlijk te zijn is dit wel een verkorte weergave van wat ik moest doen, omdat mijn MacBook erg traag reageerde en ik moest onthouden dat ik Internetdeling wilde en geen computer-naar-computer netwerk en ik moest Internetdeling ook twee keer aanzetten om de Mac Pro en de iPad de juiste IP-adressen te laten gebruiken, enzovoort. Netwerken blijven toch een beetje mysterieus.
De Tether-applicatie moest op de Mac blijven draaien om de internetverbinding in de lucht te houden en op de iPhone moest de iTether-app in de voorgrond blijven draaien. Dat vergat ik snel, maar na het verbreken van de verbinding pakte de app de verbinding weer goed op.
De grote vraag is of telco's zullen opmerken dat hun klanten deze omweg voor tethering gebruiken zonder daar extra voor te betalen. Ik weet niet of ze dat technisch kunnen zien, maar het is wellicht mogelijk. Ik heb meegemaakt dat telco's dreigen om automatisch tethering kosten in rekening te brengen. Of wellicht valt ze niks op als je iTether maar af en toe gebruikt.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Tijd om iets op te biechten. Hoewel ik op mijn MacBook de upgrade naar Mac OS X 10.7 gemaakt heb, draai ik nog steeds 10.6 Snow Leopard op mijn Mac Pro. De redenen zouden niemand moeten verbazen: Rosetta, de noodzaak om een Snow Leopard testmachine te hebben, en geen behoefte aan de nieuwe functies van Lion. Oh, en traagheid: ik heb werk te doen en het installeren van Lion op mijn Mac Pro op de manier waarop ik het wil gaat tijd kosten. Geen van die problemen zijn onoverkomelijk en hoewel Lion mij niets extra's geeft waneer ik mijn MacBook gebruik, heb ik er ook niets op tegen: ik krijg mijn werk gedaan met programma's, niet het besturingssysteem.
Maar achterlopen met Lion betekende ook dat ik aarzelde om mijn MobileMe-account te upgraden naar iCloud, omdat ik op mijn Mac Pro de toegang tot mijn gedeelde MobileMe-agenda's niet wilde verliezen. Dat was niet de enige machine in het spel, want ik benader die agenda's ook op een oudere MacBook Pro die niet verder kan upgraden dan Snow Leopard en onze Power Mac G5 bestandenserver die vastzit op 10.5 Leopard. Mijn iPhone 4 en iPad doen ook mee, maar omdat beide op iOS 5 draaien, geeft iCloud hen geen problemen.
Wat uiteindelijk de upgrade afdwong was de huiselijke spanning die ontstond toen Tonya met haar MobileMe-account de upgrade naar iCloud maakte tijdens het schrijven van "Take Control of Your iPad". We vertrouwen normaal zwaar op gedeelde agenda's, maar haar upgrade naar iCloud betekende dat ze niet langer mijn MobileMe-agenda's kon delen en vroeger of later zou dat leiden tot een vervelend planningprobleem.
Ik durf te wedden dat er mensen zijn die hun iCloud-upgrade hebben uitgesteld om vergelijkbare redenen, maar om iets te onthullen wat ik me pas realiseerde aan het einde van het proces: de meest recente versie van BusyCal van BusyMac lost het probleem heel eenvoudig op door Macs die op Mac OS X 10.5 of nieuwer draaien iCloud-agenda's te laten delen. (BusyCal kost $ 49,99 voor één Mac, of $ 79,99 voor maximaal vijf Macs.) Dat betekent niet dat je gewoon naar iCloud moet overstappen zonder met andere aspecten van de verhuizing rekening moet houden, om redenen die ik later zal bespreken, maar BusyCal 1.6.1 verwijdert wel één belangrijk obstakel voor de transitie. Voordat ik het proces voltooide, dacht ik dat ik mijn oudere Macs bij de tijd zou moeten houden door mijn gedeelde iCloud-agenda's te publiceren met BusyCal-naar-BusyCal-delen op een lokaal netwerk. Hoewel dat gewerkt zou hebben, bleek het niet nodig te zijn.
Door de bijna-ramp van Rich Mogull met iCloud (zie "Hoe in iCloud gegevens verliezen en herstellen", 2 november 2011), wilde ik mijn overstap zeer zorgvuldig uitvoeren. Daarvoor bestudeerde ik het relevante stuk in "Take Control of iCloud" van Joe Kissell, die duizenden Macgebruikers geholpen heeft om de iCloud-overstap te maken en daarna combineerde ik zijn instructies met die die BusyMac geeft voor BusyCalgebruikers die de sprong wagen.
Ik zal niet alles herhalen wat ik uit die twee bronnen geleerd heb, maar hier is de basis van mijn aanpak, die ik anderen in vergelijkbare situaties aanbeveel:
Op al mijn Macs maakte ik back-ups van BusyCal (File > Back up BusyCal), iCal (Archief > Exporteer > iCal-archief), Adresboek (Archief > Exporteer > Adresboek-archief) en mijn Safari-bladwijzers (Archief > Exporteer bladwijzers). Ik heb stapels back-ups van het hele systeem, maar mijn ervaring is dat als je je voorbereidt op problemen, je er geen zult hebben.
Op aanwijzing van BusyMac resette ik BusyCal (Help > Reset > Reset BusyCal) op al mijn Macs om zeker te zijn dat ze allemaal met een schone lei zouden beginnen.
Op mijn MacBook die Lion draait, opende ik het MobileMe-voorkeurenvenster en klikte ik op de "Verhuis naar iCloud"-knop. Dat laadt een webpagina op https://www.me.com/move/
, waar de volgende stappen plaatsvinden.
Ik doorliep een aantal webpagina's die alleen bevestigden dat ik het gewenste account gebruikte, dat mijn agenda's naar iCloud zouden verhuizen, dat ik bepaalde functies op MobileMe nog zou kunnen gebruiken tot 30 juni 2012, dat MobileMe-synchronisatie niet meer zou werken en dat mijn Macs en iOS-apparaten de juiste besturingssysteem-versies draaiden, dat de contacten en bladwijzers van mijn apparaten moesten komen en niet van me.com, dat ik een back-up had en dat ik instemde met de gebruiksvoorwaarden van iCloud. Oef! Nadat ik dat allemaal had bevestigd, werd mijn MobileMe-content vrij snel naar iCloud verhuisd.
Toen het voltooid was, startte ik vervolgens op aanwijzing van BusyMac iCal op mijn MacBook die Lion gebruikt en liet ik hem geheel synchroniseren met iCloud. (Vergeet niet, iCal onder Snow Leopard en Leopard kunnen niet communiceren met je iCloud-account.)
Nog steeds op de MacBook startte ik BusyCal zelf en het maakte verbinding met iCloud en synchroniseerde al mijn agendagegevens.
Ik ging naar alle andere Macs en startte er BusyCal op en bevestigde op waarschuwingen op mijn iOS-apparaten dat ik omgeschakeld was van MobileMe naar iCloud. Dit was het punt waarop ik verrast werd, omdat BusyCal op mijn Mac Pro automatisch verbinding maakte met mijn iCloud-account en mijn agenda's binnenbracht en daarmee de noodzaak om ze te publiceren vanaf mijn MacBook wegnam. Op de andere twee Macs moest ik Calendar > Connect to iCloud/CalDAV Server kiezen en mijn iCloud-accountinformatie invoeren om ze de verbinding te laten maken.
Ten slotte deelde ik de agenda's die Tonya en ik samen gebruiken. Dit kan gedaan worden vanuit iCal of vanuit de webgebaseerde Calendar-app op iCloud; ik denk dat het een bewijs is van hoe verwarrend iCal is geworden dat ik het veel gemakkelijker vond om te agenda's te delen vanuit de webapp van iCloud. (In de webapp klik je gewoon op het kleine radiogolf-pictogram naast de naam van de agenda in de zijkolom; omdat iCal de zijkolom door een grappig verschijnend venstertje vervangt, is het moeilijk om uit te vinden hoe je een agenda moet selecteren en Agenda > Deel agenda kiezen.)
Ik schaam we wel een beetje dat ik iCloud-compatibiliteit zo volledig had gelijkgesteld met Lion dat ik me niet realiseerde dat BusyCal me toegang tot al mijn iCloud-agenda's zou geven vanaf mijn Leopard- en Snow Leopard-Macs.
Er zijn een paar slachtoffers te betreuren bij de overstap naar iCloud waarvan er maar één zorgen baart. Een aantal bestanden waaronder Dashboard-widgets, Dock-items, sleutelhangers, voorkeuren en mailaccounts, regels en handtekeningen, slimme mailboxen, kunnen niet langer gesynchroniseerd worden na de overstap naar iCloud. Dat geldt ook voor diverse onafhankelijke programma's die gebruik maken van de mogelijkheid in Mac OS X om gegevens tussen diverse Macs te synchroniseren, Transmit, Yojimbo, TextExpander en nog een aantal. Dit is allemaal geen probleem voor mij en Dropbox biedt vaak een bruikbaar alternatief voor MobileMe-synchronisatie. En het is te verwachten dat toekomstige versies van de MobileMe gebruikende applicaties uiteindelijk ook synchronisatie via iCloud gaan toepassen.
Zorgelijker is dat ik Adresboek-synchronisatie kwijt raak op alle Macs die geen Lion draaien. Contactgegevens synchroniseren met non-Lion Macs is voor mij veel minder belangrijk dan kalenders synchroniseren dus ik leer er wel mee leven totdat mijn MacPro naar Lion wordt opgewaardeerd.
Ook is er een alternatief het synchroniseren van contacten die ik nu aan het onderzoeken ben en ik zal er meer over schrijven zodra ik de kans heb gehad het te testen. Address Book Server (het heeft de naam gekaapt van Apple die het gebruikte in SnowLeopard Server) belooft contactgegevens en kalenders te synchroniseren over een lokaal netwerk en nog beter: het is op het ogenblik gratis. Wat ik kan opmaken uit de website van het programma kan ik mijn PowerMac G5 inrichten als een server, deel daar de contactgegevens met mijn met iCloud verbonden MacBook en daarna kunnen alle ouder Macs met de server verbinden om de wijzigingen te synchroniseren. Laat een bericht achter bij de opmerkingen als je ervaring hebt met Address Book Server.
Hoewel de overstap naar iCloud het delen van kalenders, als ik van iCal gebruik had gemaakt, om zeep zou hebben geholpen maakt het feit dat ik de voorkeur geef aan BusyCal, dat ik in alle opzichten veel prettiger vind, de overstap een stuk eenvoudiger dan ik had verwacht.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Cyberduck 4.2 -- Het Cyberduck-team heeft versie 4.2 van hun opensource-programma voor bestandsoverdracht uitgebracht. Cyberduck 4.2 biedt betere compatibiliteit met Amazon Web Services, met onder andere ondersteuning voor server-side encryptie en voor de US-West opslagfaciliteit van Amazon in Oregon. De app werkt nu ook beter met de Cloud Storage-dienst van Google, met verbindingen met meerdere projecten, configuratie van de toegangslogs voor storage buckets en gebruik van het OAuth 2.0 authenticeringsmechanisme. Voor meer traditionele verbindingsmechanismen op basis van SSH werkt Cyberduck beter met OpenSSH. Verscheidene oplossingen voor bugs en verbeterde prestaties vervolledigen deze update. (Gratis, 23,6 MB, toelichting)
Reacties - Cyberduck 4.2
MarsEdit 3.4.1 -- Red Sweater Software heeft MarsEdit 3.4 and 3.4.1 uitgebracht, met belangrijke verbeteringen in de mediabeheermogelijkheden van deze blog-app. Dit zijn o.a. betere compatibiliteit met Flickr, compatibiliteit met de gezichtsherkenningsfuncties in iPhoto, ondersteuning voor Lightroom en een nieuwe zoomregeling voor browserminiaturen. De nieuwe versie wordt vervolledigd door verscheidene oplossingen van bugs, waarvan sommige voor crashes bij het werken met Flickr-foto's. ($ 39,95 nieuw, gratis update, 6,3 MB, toelichting)
Reacties - MarsEdit 3.4.1
Camino 2.1 -- Na twee jaar in ontwikkeling heeft de opensource-webbrowser Camino 2.1 zijn langverwachte intrede gemaakt, compleet met talrijke oplossingen van bugs prestatieverbeteringen. Het opvallendst is de volledig herschreven autocompleteringsfunctie die nu zowel bladwijzers als de bladerhistoriek doorzoekt en kan vergelijken met zowel webadressen als paginatitels. Maar er zijn ook nog andere veranderingen die zeker het vermelden waard zijn: o.a. betere ondersteuning voor web-standaarden als HTML5 en JavaScript dankzij de Mozilla Gecko 1.9.2-engine, beeldvullende compatibiliteit met Netflix en verbeteringen in het beveiligings- en privacysysteem van de browser. (Gratis, 18,5 MB, toelichting)
Reacties - Camino 2.1
Safari 5.1.2 -- Apple heeft Safari 5.1.2 uitgebracht voor Mac OS X 10.7 Lion en 10.6 Snow Leopard. De kleine versieverhoging weerspiegelt het feit dat de geüpdatete webbrowser geen belangrijke nieuwe functies heeft gekregen, maar enkele problemen met geheugengebruik oplost. De nieuwe versie gaat beter om met geheugen, is stabieler en biedt ook een oplossing voor een bug waarbij webpagina's wit konden knipperen. Safari biedt nu ook ondersteuning voor de weergave van rechtstreeks in een webpagina ingebedde pdf-bestanden. (Gratis update via Software-update, 38,7 MB Lion/47,1 MB Snow Leopard)
Reacties - Safari 5.1.2
We hebben deze week drie extraBITS te lezen, waaronder een kritisch onderzoek van bladeren versus zoeken in iOS-lijsten, een blik terug op QuickTime's 20ste verjaardag en een nuchter stuk over hoe enorm de werkgelegenheid in de regio wordt beïnvloed door de aanwezigheid van de enorme datacenters van tech-bedrijven.
Bruce Tognazzini bespreekt Bladeren versus Zoeken in iOS -- De eerbiedwaardige interface-designer Bruce Tognazzini weidt zijn laatste "Ask Tog"-column aan de vraag of het beter is om door lijsten heen te lopen of om te zoeken in iOS-apps zoals de Contacten-app. Het is een fascinerend stuk, niet zozeer vanwege zijn voorgestelde ontwerp maar voor de achterliggende gedachte waarom sommige mensen iOS zo frustrerend vinden.
QuickTime wordt 20 -- Het is moeilijk te geloven dat, als je naar het huidige internet kijkt, het bekijken videofragmenten op een computer alleen was weggelegd voor de Jet-Pack dragende bewoners van de toekomst. Maar op 2 december 1991 lanceerde Apple QuickTime 1.0. Twintig jaar later kan QuickTime zich nog amper herinneren dat het een zoveel kleiner venster was.
Weinig banen voor inwoners van Noord-Carolina in de iCloud -- Volgens dit artikel in de Washington Post creëerde het enorme nieuwe datacentrum van Apple in Noord-Carolina slecht 50 banen die te maken hadden met het runnen van het bedrijfscomplex. De datacentra van Google en Facebook faalden eveneens het werkeloosheidscijfer te verminderen wegens gebrek aan technische vaardigheden bij de lokale bewoners. Banen ten gevolge van het bouwen zijn gecreëerd, maar die zijn tijdelijk. Dat wil niet zeggen dat datacentra de lokale economie niet zullen helpen, maar blijkbaar niet zoveel, zeker gezien de enorme belastingvoordelen die als lokaas zijn gebruikt.
Vorige aflevering | Search | TidBITS Home | Volgende aflevering