Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#1096, 3 oktober 2011

Het belangrijkste nieuws was deze week de aankondiging van de nieuwe Kindle Fire-tablet van Amazon. Volgens Glenn Fleishman is het de eerste levensvatbare tablet van een andere aanbieder dan Apple. Maar is het een echte concurrent voor de iPad? Verder deze week een bespreking van ZangZing, de indrukwekkende website voor het delen van groepsfoto's door Adam, het relaas van Tonya, die vertelt hoe de Fujitsu ScanSnap haar leven als moeder van een kind in groep zeven een stuk eenvoudiger maakt en de aankondiging van Mac- en iOS-ontwikkelaar Global Delight als onze nieuwste TidBITS-sponsor. En ook niet onbelangrijk: het verschijnen van "Take Control of Backing Up Your Mac", Joe Kissells complete handleiding voor het maken van back-ups. Belangrijk softwarenieuws omvat deze week onder andere Adobe Photoshop Lightroom 3.5 en Camera Raw 6.5, Firefox 7.0, PopChar X 5.3 en Teleport 1.1.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1096i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


Nieuw Take Control boek biedt gemakkelijk, begrijpelijk back-up advies

door Adam C. Engst < [email protected]>
[vertaling: MSH]

Ik denk dat het zegt dat het van alle tijden bestverkopende e-boek Joe Kissell's "Take Control of Mac OS X Backups" is geweest. Er is, eenvoudigweg, geen belangrijker onderwerp voor iemand die zoal wij, zich op een Mac verlaat voor bedrijfsleven, voor belangrijke communicatie of voor onvervangbare gegevens zoals eigen foto's en video's. Meer dan honderden soorten back-upprogramma's wedijveren om je aandacht, vanaf Time Machine van Apple tot het simpelste synchronisatieprogramma. En dan zijn er nog de online backup-diensten, ieder meerbelovend dan de andere. Door dit alles is Joe de enige persoon die systematisch een studie van het onderwerp heeft gemaakt en zijn moeizaam verworven ervaring stáát voor de populariteit van zijn boek.

Nu, met het verschijnen van Mac OS X 10.7 Lion en tal van andere veranderingen in de back-up wereld in het afgelopen jaar, heeft Joe alle details bijgewerkt en zijn verschillende aanwijzingen ondergebracht in "Take Control of Mac OS X Backups" en diens jongere broer, "Take Control of Easy Mac back-ups", om één enkele, uniforme set van aanbevelingen te verschaffen die voldoet aan de wensen van bijna iedere Mac-gebruiker. Het resultaat is de 210-pagina's "Take Control of back-up van uw Mac", nu verkrijgbaar voor $ 15.

In "Take Control of back-up your Mac", geeft Joe, zoals hij het stelt, "een moderne benadering van Mac-back-ups die betrekking heeft op de principes, maar je niet overstelpt met overbodige details". Hoewel het zorgvuldig ontworpen werd, zodat je alleen die onderdelen die voor jou belangrijk zijn kunt lezen, beschrijft het volledige e-boek het ontwerpen van een betrouwbaar back-up systeem, begrip van de back-up geheimtaal, winkelen voor hardware, kiezen van back-up software, het beheer van Time Machine (en vaststellen of Time Machine een goede optie is en wat te doen als het dat niet is), back-ups maken, omgaan met eventuele speciale back-up vereisten, en (het allerbelangrijkste), herstellen van verloren gegevens na een crash of een andere ramp.

Lezers van "Take Control of Backing Up Your Mac" zullen het volgende leren:

Zoals we in de loop der jaren te veel keren hebben geleerd, als een Mac defect raakt kan dat een groot ongemak zijn. maar als hij defect raakt en er ook nog onvervangbare gegevens verdwijnen, is dat een hartverscheurende ramp. Met de zeer overwogen en beproefde begeleiding van Joe's in "Take Control of back-up of your Mac", kun je calamiteiten voorkomen zonder je budget te verknallen of je tijd te verspillen. En wil je meer horen over backups en het boek, stem dan af op Joe's MacVoices interview met Chuck Joiner!

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Global Delight sponsort TidBITS

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: LmR]

Bij deze heten we onze nieuwe TidBITS sponsor Global Delight van harte welkom. Global Delight is een Indias bedrijf die de afgelopen jaren in de Apple-wereld van zich heeft doen spreken. Hun eerste programma was Voila, een schermafbeeldingenhulppogramma dat van een simpel programma is uitgegroeid tot een volledig pakket dat je in staat stelt om zowel afbeeldingen als video-opnamen te maken van je scherm, deze te ordenen, aan te passen, van aantekeningen te voorzien en te delen op diverse manieren.

Onlangs kwam Global Delight met Boom, een programma met maar één functie: het verhogen van het maximale volume van je Mac. Hoewel dit in het eerste opzicht niet zo belangrijk lijkt, is Boom voor mij laatst onmisbaar geweest toen ik mijn best moest doen om de audio van een gestreamde Netflix-film wilde kunnen verstaan op mijn 13-inch MacBook. Sommige Netflix-streams zijn niet luid genoeg zonder de hulp van Boom of externe boxen met voeding die in mijn situatie niet voorhanden waren. Ik heb ook meegemaakt dat het volume van voip-diensten soms niet toereikend was. (In de Mac App Store, kost Voila € 23,99 en Boom is € 6,99.)

Op iOS staat Global Delight het best bekend vanwege Camera Plus Pro, dat een keur aan veelgevraagde functies biedt voor het maken van foto's en video's op de jongste modellen iPhone en iPod touch. Je kan nu live filters toepassen terwijl je foto- of video-opnamen maakt, foto's bewerken en retoucheren en delen via diverse webdiensten, een privécollectie van foto's aanleggen en tot 40 foto's in burst-modus maken, de anti-shake stabilisatiemogelijkheid gebruiken om foto's scherp te houden en nog veel meer.

Het bedrijf maakt ook de kleuren-app Photo Delight. (In de App Store, is Camera Plus Pro in de aanbieding voor slechts € 0,79 tot 6 oktober 2011 en Photo Delight kost € 1,59.)

Dank aan Global Delight voor hun steun aan TidBITS en de Apple-gemeenschap!

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Amazon's Kindle Fire stookt de competitie op

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  4 reacties (Engelstalig)

[vertaling: OF, TK, SWB, HV]

Amazon maakt er geen half werk van. In de aankondiging van de tablet die ontwikkeld is om een concurrent (en geen "killer") van Apples iPad te zijn geeft ook de firma ook de details vrij van twee andere Kindle-tablets, in totaal dus beschikbaar in drie modellen. De grootste onthulling was uiteraard de Kindle Fire, een 7-inch full-color model met aanraakscherm en wifi voor $ 199,- en verkrijgbaar vanaf 15 november 2011. De Kindle Touch is een model met een zwartwit/grijswaarden aanraakscherm komt een week later en een instapmodel Kindle is vanaf nu verkrijgbaar.

Zoals verwacht werd is de Kindle Fire geen directe concurrent voor de iPad. Het is beter te beschouwen als een alternatief of misschien zelfs een aanvulling. Het kleinere scherm en Amazons aandacht op lezen, kijken, luisteren en spelletjes doen maakt helder dat dit tablet vooral bedoeld is om de strijd in te gaan als apparaat om media te consumeren. Het ontbreekt de Fire dan ook aan een camera, microfoon en de Bluetooth netwerkfunctie. Hoe creatief je dan nog met de Fire kunt zijn zal uiteindelijk in het gebruik wel blijken.

Oh, en er draait Flash op.

Spot aan -- De Kindle Fire is een 7-inch full-color tablet met een aanraakscherm als andere tebletten en een IPS (in-plane switching) LCD voor een grote inkijkhoek. Hij weegt nog geen 15 ounce (iets meer dan 400 gram) en gebruikt Amazons cloudservice om media te streamen en te downloaden. Dit eerste model beschikt alleen over wifi en 8 GB vaste opslagruimte en een verkoopprijs (de enige prijs want Amazon is de exclusieve verkoper) is $ 199,- Amazon verklaart dat je op de Fire 8 uur aaneengesloten kunt lezen en 7,5 uur video kan afspelen, met wifi uitgeschakeld. De eerste versie is alleen voor klanten in de USA verkrijgbaar.


De Kindle Fire is ook opmerkelijk voor wat hij mist. Geen camera. Wel een aansluiting voor een hoofdtelefoon en ingebouwde speakers maar geen microfoon. En er is geen Bluetooth om te koppelen met externe audioapparatuur of een toetsenbord. Wel is er een micro-USB aansluiting maar het is voorlopig onduidelijk of of die gebruikt kan worden om het apparaat met een computer te koppelen of alleen om op te laden.

Hoewel Amazon heeft bevestigd dat de Kindle Fire op het Android-besturingssysteem van Google draait, zul je nergens op het apparaat of de gebruikersinterface iets van het Google- of Android-logo zien. Ik vermoed ondertussen dat Amazon heeft gekozen voor een volledige eigen variant van het besturingssysteem waarbij het een specifieke versie van Android heeft genomen en het vanaf daar zijn eigen weg is gegaan in de ontwikkeling ervan, maar de verschillen lijken toch vooral te zitten in de toplaag van de gebruikersinterface (Je kunt lezen wat ik dacht dat Amazon zou gaan doen in mijn artikel dat ik voor The Economist schreef: "Forking Android".)

Hierdoor blijft Amazon op een armlengte afstand van Google, maar ze kunnen nog wel met alle bestaande Android-ontwikkelaars werken. Als de Kindle Fire goed verkoopt, wat in de lijn der verwachtingen ligt, zullen de ontwikkelaars een reden hebben om ervoor te zorgen dat al hun apps perfect op de Fire werken en dit misschien wel ten nadele van andere Android-modellen.

Omdat Amazon niet meedoet aan Android-als-ecosysteem, zal op de Kindle Fire geen Android Marketplace als app staan, aangezien Amazon zijn eigen Android app-winkel heeft. Maar bij veel Android-modellen is "sideloading" mogelijk; hierbij wordt een app op één plaats gekocht en dan in enkele stappen geladen op het apparaat waarop ze moet draaien. Amazon kan dit mogelijk maken om de grotere markt aan te boren en het ene aspect van de openheid van Android te benadrukken dat legitiem openstaat in vergelijking met het gesloten installatieproces van apps bij Apple. Maar volgens een artikel in de New York Times zal Amazon alleen "Android-apps die goedgekeurd zijn door Amazon en verdeeld worden door de Amazon Android Store" toelaten. Sommige Android-telefoonfabrikanten en operatoren blokkeren ook sideloading.

Apple heeft vroeger beweerd dat een 7-inch scherm niet slaagde voor hun nuttigheidstest, maar dat is misschien alleen maar een handige uitvlucht van een bedrijf dat gemakkelijk aan 10-inch aanraakschermen kan komen en dat een programmeerkader wilde ontwikkelen rond slechts enkele afmetingen van apparaten: de afmetingen van de originele iPhone/iPod touch, de grootte en resolutie van de iPad en de Retina Display-upgrade met een vier maal hogere resolutie van de iPhone en iPod touch.

Amazon breekt daarentegen nu met een jarenlange traditie van apparaten met voornamelijk een 6-inch scherm en de feedback over wat je op die ruimte kunt doen is blijkbaar vrij positief. Amazon kon ook de fouten observeren van vroege Android en andere tabletconcurrenten en veel van deze problemen vermijden.

Voor zover we kunnen zien op de beschikbare foto's heeft de Kindle Fire geeninterface met een Springboard-style thuisscherm zoals die in iOS; een gelijkaardige interface vinden we ook terug bij de meeste andere mobiele platforms, waaronder Android. In plaats van een rooster met app-pictogrammen op het thuisscherm weer te geven, focust Amazon de Fire op media en taken. Op de thuispagina staat een Cover Flow-style presentatie van alles wat op het apparaat staat. In een menubalk bovenaan kun je kiezen tussen mediatypes, documenten weergeven, apps oplijsten en browsen op het web.


Amazon heeft bij de Kindle Fire de voorkeur gegeven aan zijn cloud-diensten in plaats van fysieke aansluitingen. Er is geen computercomponent voor de Fire, zoals gezegd in de grappige vermelding in het deel met de technische specificaties van de productpagina: "Systeemvereisten: Geen, omdat het draadloos is en geen computer nodig heeft". Alle media wordt van de cloud van Amazon gedownload over wifi. Je kunt items vrij verwijderen en terugzetten, en programma's downloaden of streamen. (Amazon voorkomt normaal dat een boek op meer dan Kindle-apparaten tegelijk staat.)

De 8 GB-opslagruimte en het ontbreken van een geheugenuitbreidingsslot, samen met de draadloze connectiviteit via alleen wifi, betekent dat je moet plannen welke items je op je Kindle Fire wil laten staan voor wanneer je geen verbinding hebt met een wifi-network. Volgens Amazon heeft de Fire ruimte voor 10 films, 80 apps, 800 nummers of 6.000 boeken. Dat betekent dat een film van twee uur in ongeveer 700 MB moet passen en dat kan alleen met een geoptimaliseerde compressie voor het 7-inch scherm met de bijbehorende resolutie.

Bij de Kindle Fire krijg je een gratis proef van 30 dagen op Amazon Prime, dat jaren geleden werd geïntroduceerd als een manier voor gratis levering binnen de 2 dagen voor alle items in een opslagplaats van Amazon. Dit kost normaal $ 79 per jaar. Maar bij Amazon Prime krijg je nu ook gratis streaming van meer dan 11.000 films en tv-programma's uit de veel grotere videocatalogus van Amazon. Ik denk dat veel mensen die een Fire kopen al klant van Amazon Prime zullen zijn, en veel van wie dit nog niet is, de video en verzending een goede reden zullen vinden. (Mijn vrouw en ik gebruiken Amazon Prime belachelijk vaak omdat zonder verzendingskosten zelfs dingen zoals tandpasta goedkoper zijn bij Amazon dan bij de plaatselijke drogist of Costco. Wij betalen BTW omdat Amazon zijn hoofdkantoor heeft in Washington, onze thuisstaat.)

Ik denk dat Amazon besloten heeft om het 3G-model van de Kindle Fire nog niet te lanceren om de Fire sneller op de markt te kunnen brengen voor het eindejaarsseizoen en om de complexiteit van aanbiedingen met 3G-abonnement met operatoren te vermijden. Bij Alle Kindle-apparaten met 3G zitten de datakosten in de aankopen, maar de Fire is een multi-purpose tablet die 3G-connectiviteit voor veel meer dan aankopen zal gebruiken, en cloud-based synchronisatie plus webbrowsen betekent dat een 3G-model van de Fire met de abonnementen van de operatoren zal moeten werken.

Zacht als zijde -- Amazon beweert ook tijdsbesparing (en dus bandbreedtebesparing) bij browsen. In plaats van dat de ingebouwde browser rechtstreeks met websites verbindt, introduceert Amazon Silk met de Kindle Fire, een soort van webproxy met optimalisatie die deels lijkt op de software van Opera, Opera Turbo. Daar waar Turbo zich richt op het comprimeren van afbeeldingen en reduceren van onnodige gegevensstromen naar een browser, doet Silk nogal wat meer.

Op z'n eenvoudigst uitgelegd, Silk gebruikt Elastic Compute Cloud (EC2) van Amazon, het hoog presterende virtuele machinesysteem, om de gevraagde webpagina's op te halen en ze opnieuw in te pakken voor een efficiëntere bezorging bij de Kindle Fire. Een EC2-proxy zal de hele pagina als een geoptimaliseerde enkele stream op de Firebrowser afvuren en houdt blijkbaar de hele tijd die verbinding tussen de browser en EC2 open. Silk voorspelt blijkbaar ook te laden pagina's gebaseerd op het gedrag van andere Firegebruikers wat betreft de volgende pagina waarop je zou klikken.

Een normale webbrowser opent daarentegen een verbinding met de webserver op afstand wanneer een pagina wordt opgevraagd en moet bijna de gehele HTML-pagina naar binnen halen voordat het de JavaScript-bestanden, afbeeldingen en andere ingesloten materiaal te pakken kan krijgen. De verbinding kan in stand worden gehouden voor slechts een enkel verzoek of soms voor meerdere bestanden. In antwoord op bezorgdheid over privacy omdat het bedrijf alle browse-gedrag van haar klanten kan volgen zei Amazon dat de Silkbrowser ingesteld kan worden om net als een gewone browser te werken en helemaal aan EC2 voorbij kan gaan.

De vacatures van Amazon voor Silk (dankjewel, Shawn Medero!) laten zien dat de Silkprogrammeurs SPDY van Google gebruiken, een open spurce-methode om webverbindingen stukken efficiënter te maken en WebKit, de onderliggende rendermachine voor browsers die in Safari en in de Androidbrowser wordt gebruikt en waar Apple enorm veel in geïnvesteerd heeft. (Silk zou een grappige verwijzing kunnen zijn naar het web en naar SPDY van Google dat klikt als "Spidey" wanneer het hardop wordt uitgesproken. Ga daar maar aan staan, webslingers!)

De overige Kindles -- Maar laten we de apparaten die nu ineens de kleine broertjes en zusjes van de Kindle Fire zijn geworden niet uit het oog verliezen. Naast de Kindle Fire heeft Amazon twee nieuwe Kindle-boeklezers uitgebracht en de twee bestaande modellen blijven ook gewoon leverbaar. Beide nieuwe modellen hebben geen toetsenbord, waarmee ze kleiner en lichter zijn, ze zijn bovendien een stuk goedkoper. Alle Kindles behalve de DX en de Fire hebben een zesduims E-Ink monochroom scherm.

De eenvoudigste Kindle kost nu 79 dollar en heeft alleen wifi-mogelijkheden. Het apparaat heeft geen toetsenbord of aanraakscherm; je kunt alleen navigeren met een paar knoppen op de voorkant van het apparaat. Het weegt iets meer dan anderhalf ons en is 20% kleiner dan de tot nu toe kleinste Kindle. Het heeft 2 GB opslagruimte, tegen 4 GB in alle andere Kindle e-boeklezers.

De nieuwe Kindle Touch heeft een infrarood-gevoelig aanraakscherm en kost 99 dollar voor het wifi-model. Het is maar een tikkeltje groter dan het vorige model en weegt iets meer dan twee ons. De wifi-plus-3G Kindle Touch werkt in zeker 100 landen en kost 149 dollar. Deze Touch-modellen bieden ook een oplossing voor het belangrijkste probleem van lezers met aanraakbediening: het omslaan van pagina's. Met een compleet aanraakscherm was dat niet moeilijk: Amazon definieert gewoon het grootste deel van de pagina als knop voor de volgende pagina, zodat je zonder veel problemen met rechts of met links een boek kunt lezen.

De Kindle Touch heeft één unieke mogelijkheid. Het biedt een soort geraamte van een boek, in de vorm van eenvoudig bereikbare grafische metadata, onder de noemer X-Ray. Het is gebaseerd op Wikipedia en Shelfari (een Amazon-dienst), waar je op kunt tikken om te zien wat voor ideeën, personages, lokaties en aanverwante zaken in een boek opgevoerd worden. Het is een interessant concept, vooral voor lange Russische romans, waarin personages soms honderden pagina's lang niet voorkomen, om dan ineens weer op te duiken. En ik ben vast niet de enige die de twee gezusters Bennett in "Pride and Prejudice" maar niet uit elkaar kan houden.

Het vorige Kindle-instapmodel heet nu Kindle Keyboard en is er als wifi-model (99 dollar) en wifi-plus-3G model (139 dollar). De Kindle DX blijft leverbaar en heeft als vanouds een 9,7-inch E-Ink scherm en ingebouwde 3G (maar geen wifi).

De genoemde prijzen verdienen enige uitleg. Amazon promoot de Kindle-modellen met de genoemde prijzen, maar is daarmee niet helemaal eerlijk. Deze prijzen gelden namelijk voor de zogeheten Special Offers-versies, die advertenties en andere commerciële berichten vertonen. Dat klinkt irritanter dan het is: advertenties verschijnen namelijk niet als je aan het lezen bent, maar alleen als de Kindle in de sluimerstand staat, een stand waarin het E-Ink scherm een statische afbeelding vertoont en geen stroom verbruikt.

De Special Offers-kortingen van Amazon op de normale prijs van een Kindle zijn aanzienlijk: 30 dollar voor de Kindle, 40 dollar voor de Kindle Touch en Kindle Keyboard met wifi en 50 dollar op de Kindle Keyboard met 3G. Macworld redacteur (en voormalig TidBITS schrijver) Lex Friedman zei op Twitter dat de advertenties niet erg storend zijn: "De advertenties zijn feitelijk verwaarloosbaar en vaak zelfs zinvol. Ze storen je nooit tijdens het lezen."

En het moet gezegd, een prijs van 79 dollar brengt een Kindle, zij het niet voor iedereen, op het prijsniveau van een Sinterklaaskado, of een verjardagskado voor een student of goede vriend. Hoogste Amazon-baas Jeff Bezos heeft publiekelijk verklaard ervan overtuigd te zijn dat ze er miljoenen van gaan verkopen en dat is iets dat een president-directeur van een beursgenoteerd bedrijf wel uit zijn hoofd zou laten als hij er niet 100% van overtuigd was dat dat ook inderdaad gaat gebeuren. En gezien het feit dat ze al miljoenen Kindles in een hoger prijssegment hebben verkocht denk ik dat hij wel eens gelijk kon hebben.

Wij zijn tweeds -- De Kindle Fire vult een nieuwe niche in de wereld van mobiele apparaten. Het is geen echte concurrent voor de iPad vanwege zijn andere afmetingen en het ontbreken van ingangen voor audio en video, maar we verwachten wel dat het binnen korte tijd de op-een-na best verkopende tabletcomputer zal worden en zal ook zeker potentiële kopers over de streep trekken voor wie een iPad te groot of te duur is. Ik kan me zelfs voorstellen dat (sommige) mensen een smartphone, een Kindle Fire én een iPad hebben, met elk hun eigen taak, voor gebruik tijdens verschillende soorten reizen, of voor verschillende gelegenheden. Het gebrek aan mogelijkheden om media op te nemen en de lage prijs zouden de Fire ook wel eens een interessantere optie kunnen maken dan bijvoorbeeld een iPod touch voor ouders die zich zorgen maken over kinderen die twijfelachtige muziek en filmpjes met elkaar delen.

De reden dat ik in Amazon geloof, terwijl ik grote twijfels had (en heb) over de Samsung Galaxy S, de Motorola Xoom (met 4G nog steeds niet beschikbaar), de HP TouchPad (reeds verdwenen), en de RIM BlackBerry PlayBook (ook bijna verdwenen), is omdat geen van die apparaten die zogenaamd zo geschikt waren om filmpjes te bekijken ingebed waren in een bestaand media ecosysteem. Hoe krijg je de films of TV-programma's waar je naar wilt kijken op je apparaat? Het antwoord op die vraag was steevast een stilte, slechts onderbroken door krekels, een gestamelde referentie aan Netflix, of de claim dat men nog aan het onderhandelen was met toekomstige partners. Amazon daarentegen heeft al jaren apps, muziek, boeken, TV-programma's, en films in de aanbieding.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Sleur je schoolwerk de 21ste eeuw binnen met een ScanSnap

  door Tonya Engst <[email protected]>
  8 reacties (Engelstalig)

[vertaling: LmR, JWB]

Ik kocht een Fujitsu ScanSnap S1300 omdat ik wilde dat er zich minder papier in mijn huis opstapelde en ik beter bij mijn documenten kon komen als ik niet achter mijn bureau zat omdat ik in Staples het lijstje met schoolbenodigdheden afwerkte voor mijn middelbare scholiertje, secretaresse was bij de ouderavond of onderweg werkte.

De ScanSnap is erg verslavend en ik heb nog nauwelijks door wat 'ie allemaal kan. Maar hij is heel cool: mijn zoon komt thuis van zijn eerste schooldag met een tas vol formulieren en blaadjes. Ik open de scanner, steek ze er in, kies een optie van het ScanSnap-symbool in de Dock en druk op de blauwe knop op de scanner. Enkele ogenblikken later (of minuten als je OCR gebruikt) staat het hele stapeltje op mijn scherm, zelfs de dubbelzijdige formulieren en de papieren die enigszins verkreukeld uit de rugzak kwamen.

(OCR staat voor "optical character recognition" [optische karakterherkenning, nvdv], iets wat ik hier alleen bij vertel omdat in ieder geval een slim persoon in mijn ouderavond-groep dit woord niet kende en het duidelijk een nerd-woord is dat niet zo wijdverspreid is als ik dacht. Als je iets OCR't dan verander je de gescande afbeelding in een tekst die je kan aanpassen, knippen en plakken en waar je doorheen kan zoeken.)

Voor formulieren die overduidelijk steeds weer opnieuw moeten worden ingevuld, vul ik de delen in die niet veranderen en druk ze af wanneer dat nodig is. Dit zijn onder andere toestemmingsformulieren die iedere paar maanden langskomen en de verzoeken van het schooldistrict om toestemming om foto's van mijn zoon op de website te mogen zetten. Ja, dat mag. Maar als je het nog één keer vraagt, zeg ik voor de verandering eens nee.

Ik heb nog niet de moed bijeen gesprokkeld om te vragen of ik deze formulieren (bijvoorbeeld) per e-mail zou mogen opsturen. Ons schooldistrict heeft het "de leerlingen voorbereiden op de 21ste eeuw" hoog in het vaandel staan maar dat is doorgaans een mode-term voor het hen "helpen te slagen met ervaring met technieken uit de gewone wereld" dus ik denk dat wij als volwassenen hier een goed voorbeeld kunnen geven, daar we ons al een tijdje in de 21ste eeuw bevinden.)

Ik voorzie ieder bestand van een aantal trefwoorden met behulp van Tagit, een gratis hulpprogramma van Ironic Software om het nog makkelijker te maken ze later terug te kunnen vinden en sla de bestanden dan op in een gedeelde Dropbox-map waar mijn echtgenoot ook bij kan vanaf iedere computer of zijn iPhone of iPad. Als het een document is dat mijn zoon ook zou willen hebben, doe ik een kopie in zijn Dropbox-map. Sommige van de papieren documenten verdwijnen nu in de papierbak maar anderen gaan met mijn zoon mee terug die ze dan waarschijnlijk als prop in zijn rugzak bewaart voor de rest van het jaar.

Image

(Iets dat nieuw is voor ons is dat onze zoon sinds dit jaar een mobiel digitaal apparaat mee naar school mag maar alleen voor specifieke toegestane educatieve doeleinden zoals het delen van een favoriet nummer op zijn iPod touch tijdens muziekles. Het zou fijn zijn als hij enkele van deze documenten op zijn iPod touch zou kunnen zetten en het dan altijd bij zich zou kunnen hebben, of bijvoorbeeld op een iPad of een van de Kindles die hier thuis rondslingeren maar de school is nog niet zover dat ze hardware toestaan als vervanging van een papieren notitieblok. Maar het blijft een beetje raar om papieren om te zetten in digitale bestanden en ze dan aan mijn zoon terug te geven om ze dan eindeloos mee te moeten sleuren in zijn rugzak. Zoals veel leerlingen is mijn zoon niet zo'n liefhebber van kluisjes omdat je nooit weet wanneer een leraar wil dat je en gradenboog of een paarse pen tevoorschijn haalt.

Om al het bovenstaande met flair te kunnen doen is het handig dat ik weet hoe ik gebruik moet maken van Smile's PDFpen, dat het gemakkelijk maakt om PDF's te combineren en om individuele pagina's uit PDF's te verwijderen. Ik koos voor de ScanSnap S1300 van $ 295 omdat ik Joe Kissell's "Take Control of Your Paperless Office" had gelezen en zijn beschrijvingen van diverse scanners me op het idee brachten dat dit een prima keus zou zijn voor mijn bescheiden behoeften en mijn kleine bureau. Als ik een groter bureau, een ruimer budget en meer papier om te scannen zou hebben, zou de ScanSnap S1500M á $ 495 een betere keus zijn, omdat deze robuuster lijkt voor het verwerken van veel papier. Bovendien krijgt de ScanSnap lovende kritieken op Amazon en was het apparaat verkijgbaar via Amazon Prime. (Disclaimer: Ik heb niet gewoon "Take Control of Your Paperless Office" gelezen, ik heb het geredigeerd. Tweemaal.)

Je vraagt je misschien af waarom ik koos voor Dropbox en de Finder voor het archiveren van gescande documenten. Er zijn tenslotte veel alternatieven. Je kunt je gescande bestanden in allerlei soorten software stoppen, waaronder favorieten als EagleFiler, Yojimbo en DEVONthink (waarover Joe Kissell ook een boek heeft geschreven, "Take Control of Getting Started with DEVONthink 2") en die lijst is slechts het topje van de ijsberg aan mogelijkheden. Sterker nog, je zou maanden kunnen besteden aan het evalueren van alle opties en het leren hoe je je uiteindelijke keus moet gebruiken. En in een geval als het mijne zou je nog meer tijd kwijt zijn met het bediscussiëren van opties met je echtgenote en het instrueren van je met huiswerk overladen 12-jarige hoe het te gebruiken. Dat gaat hem dus niet worden. In ons huishouden weten we hoe we de Finder moeten gebruiken, hebben we bescheiden behoeften en moet de bonus van het taggen die ik heb toegevoegd met Tagit ons helpen om dingen terug te vinden als de simpele mappenstructuur die ik gebruik ontoereikend blijkt te zijn (een ander e-boek dat ik onlangs heb geredigeerd, "Take Control of Spotlight for Finding Anything on Your Mac", heeft me geleerd hoe ik queries moet typen zoals in onderstaande schermafdruk). Als we tot de conclusie komen dat we een geavanceerder gereedschap nodig hebben, kunnen we altijd later nog omschakelen.


Een nadeel van de Dropbox iOS-app is dat deze niet al je bestanden altijd op het apparaat laadt, dus de app kan traag zijn in het ophalen van een bestand over een mobiel datanetwerk. Ook kan de iOS-app geen bestand vinden op basis van de tags die ik met Tagit aanbreng. Twee van de programma's die ik hierboven noemde, Yojimbo en DEVONthink, hebben mobiele apps die opgeslagen documenten op een Mac kunnen synchroniseren met een iOS-apparaat, dus het is mogelijk dat we in de toekomst een van deze willen gaan gebruiken; ik vrees echter dat als drie mensen gaan proberen om een enkel bestandsarchief te delen dit de zaken alleen maar extra compliceert. Ook Code 42 kondigde zojuist een CrashPlan iOS-app aan die toegang op afstand biedt tot bestanden in CrashPlan Central-back-ups en hoewel dat ons op dit moment niet zal helpen (omdat we back-ups maken op de computer van een vriend, niet in CrashPlan Central), is het wellicht mogelijk dat een toekomstige versie toegang zal bieden tot onze geback-upte gegevens.

Ondertussen is het enige dat beter zou zijn dan de ScanSnap het feit dat je het niet hoeft te gebruiken omdat de informatie allemaal online staat, gepresenteerd op een aantrekkelijke manier. Wellicht gebeurt dat in de echte wereld buiten de technologie-industrie in de 22e eeuw.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Het delen van foto's met een groep wordt volwassen met ZangZing

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  4 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JO, RAW, SL, DPF]

Nu fototoestellen of mobieltjes met camera alomtegenwoordig zijn, lijken bepaalde events soms meer fotografen dan deelnemers te hebben. Maar gezien ons verre van perfecte geheugen, valt er weinig af te dingen van de waarde van een foto als aanjager van onze herinneringen aan een speciale dag. Daarnaast is een digitale foto zo snel genomen dat een feestje, weekendje weg of een dagje op het sportveld al snel honderden kiekjes genereert. Gelukkig hebben we op de eigen computer prima programma's om die enorme stroom aan foto's te beheren en biedt het internet een lading diensten waarmee je foto's kan uploaden om je trots te delen met vrienden en familie. Afgaand op de mening van enkele vrienden , kwam ik terecht bij Flickr, Shutterfly, Picasa Web Albums, SmugMug, Posterous en natuurlijk Facebook. En niet te vergeten Google+ en Dropbox.

Wat ik nog niet eerder tegenkwam was een site die zich specifiek richtte op groepen die foto's delen; een site waar je foto's kan uploaden en bekijken van een event waar je samen aanwezig was, zonder dat het nodig is dat gebruikersnamen en wachtwoorden centraal beheerd worden. Ik ging naar een dergelijke dienst op zoek omdat een vriend van mij na 30 jaar afscheid nam van mijn hardloopclubje, de High Noon Athletic Club. Zijn laatste hardlooptrack werd vastgelegd door een flink aantal van ons. Op een gegeven moment kreeg ik iemands camera en SD-kaart in handen gedrukt met de woorden: "Hier, als jij dit nou meeneemt staan de foto's veel sneller op een plek waar we iedereen ze kan bekijken dan als ik het doe". Dat mag niet helemaal onwaar zijn, ik ben net zo goed als ieder ander in het maandenlang laten liggen van al die foto's van een event zonder ze gewoon even te uploaden, vooral omdat de meeste sites die ik ken net niet doen wat ik nodig heb.

Na enig nadenken realiseerde ik me wat ik eigenlijk verwacht van een site waar je met een groep mensen foto's kan delen:

En daar is ZangZing -- Na mijn vorige bijdrage over Google+ las ik de reacties, en ik ging op zoek naar een site die dichterbij mijn ideaal kwam. En al snel vond ik een nieuwe website met de onverklaarbare naam ZangZing. Een product dat er erg dicht bij komt al mijn wensen te vervullen. Zingzang is opgericht door Kathryn Corro, Mauricio Alvarez, en Joseph Ansanelli. (Het eerste bedrijf van de laatstgenoemde werd door Apple/Claris overgenomen, en diende als basis voor Claris Organizer. Daarna stapte hij over naar Apple om daar aan de Newton te werken). ZangZing bereikte pas in april 2011 de status van public beta. Bij het uitkomen was er enige aandacht van de tech-pers, maar in de afgelopen maanden hoorde ik er nauwelijk meer iets van.

ZangZing mag dan een heel jong zijn, ik vind het over het algemeen erg slim doordacht en uitgevoerd. In het gebruik voelt het aan als een zelfstandige app, veel meer dan vrijwel iedere andere webdienst die ik ken. Het meest indrukwekkend is het feit dat niet gewerkt wordt met Flash, zodat het ook op iOS-apparaten prima functioneert. Optimalisatie van het gebruik op kleinere schermen is nog wel nodig, maar ik ga ervan uit dat dit op ZangZing's lijst van te ontwikkelen features staat.

De interface van ZangZing leunt zwaar op het concept van foto-albums, waarschijnlijk met het idee dat je per event een album creëert. En inderdaad zal je op ZangZing meestal we iets met een album doen: hierover zometeen meer. En verder vallen in de interface vooral de menubalken aan de boven- en onderkant op. De werking van knoppen in deze menubalken blijven bij het bewegen door de verschillende weergaves behoorlijk consistent. Welnu, voordat ik meer over de interface vertel, neem ik je even mee naar de manier waarop je foto's naar ZangZing uploadt.


Foto's laden -- Om te beginnen met ZangZing moet je een account aanmaken, wat ontzettend gemakkelijk is. Er is alleen een snelle verificatie per e-mail nodig. Het is het waard om wat aandacht te besteden aan je gebruikersnaam, want deze zal verschijnen in alle url's naar je gedeelde albums.

Wanneer je eenmaal ingelogd bent, kun je een nieuw album aanmaken door op de New-knop te klikken in de linksonderhoek van de interface, waardoor een proces in vier stappen wordt opgestart om een nieuw album te maken.

  1. In het eerste scherm selecteer je de bron van je foto's. Dat kan een map op je computer zijn, iPhoto, Picasa, Facebook, Flickr, Instagram, Picasa Web, Shutterfly, Kodak Gallery, SmugMug, Photobucket, Dropbox of zelfs een ander ZangZing-album.


    In alle gevallen kun je naar de bron navigeren om een album of individuele foto's te selecteren; ik vind het indrukwekkend dat je bijvoorbeeld in iPhoto kunt kijken vanuit een webbrowser. Wanneer je de foto's ziet die je wilt hebben, kun je op een afzonderlijke foto klikken om die toe te voegen, of op de knop "Add All Photos" klikken om alles in één keer te pakken.

    ZangZing zal vervolgens de foto's laden via je webbrowser, wat een langdurig proces kan zijn. Als je niet wilt gaan zitten wachten, kun je in plaats daarvan de ZangZing Desktop Photo Uploader (voor Mac OS X en Windows) downloaden. In tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten, doet dit programma niets anders dan het regelen van het laadproces in de achtergrond: je start het laden nog steeds vanaf de ZangZing-website. In Mac OS X krijg je een klein pictogram in de menubalk: twee ronddraaiende groene pijltjes geven aan wanneer er foto's worden geladen en je kunt erop klikken om een menu-element te zien dat je vertelt hoeveel er nog liggen te wachten.

  2. Wanneer je foto's allemaal geladen zijn, wordt het tijd om het album een naam te geven. De naam is belangrijk, omdat die gebruikt wordt in de url naar het album, die je zult delen met anderen en voor het e-mailadres waar foto's ook naar opgestuurd kunnen worden om geladen te worden. ZangZing verwijdert automatisch tekens die niet in url's en e-mailadressen thuishoren, zoals spaties.


  3. Hoewel je met ZangZing albums kunt kiezen of afzonderlijke foto's, waarna de titels worden overgenomen van de originelen, is het niet ongebruikelijk dat iemand alle foto's in een album of gebeurtenis wil laden op één of twee na. En misschien ontdek je dat sommige titels ontbreken of niet deugen. Dat kun je in stap 3 oplossen, waarin je je album kunt bewerken, titels veranderen, ongewenste foto's verwijderen en en de sorteervolgorde handmatig aanpassen. Als alles al naar wens is, kun je gewoon snel doorgaan naar de volgende stap.


  4. Ten slotte moet je de instellingen voor privacy, delen en toegangscontrole aanpassen. Albums kunnen Public [openbaar, nvdv] zijn, waarbij iedereen die jouw account bezoekt ze kan zien, Hidden [verborgen, nvdv], zodat niemand ze tegen zal komen als ze de url niet kennen, of Invite Only [alleen op uitnodiging, nvdv], waarvoor je een groep moet opzetten en uitnodigen.


    Wat betreft delen kun je een vooraf ingestelde groep e-mail laten ontvangen over nieuwe foto's en je kunt automatisch nieuwe foto's delen op Facebook of Twitter. Eerlijk gezegd liggen deze opties mij niet zo, ik wil niet zomaar vanzelf foto's delen.

    Daarna komt de toegangscontrole, waarmee je instelt wie foto's aan je album kan toevoegen (Everyone [iedereen, nvdv] of alleen mensen die je in de groep hebt aangewezen als Contributors [medewerkers, nvdv]) en wie foto's in hun volledige resolutie kan downloaden (Everyone, Contributors, of No One [niemand, nvdv]).

Tot dusver houd ik de meeste van mijn albums verborgen, omdat ze in de categorie carnavalsfoto's vallen. Het zijn foto's van de cross-country schoolhardloopwedstrijden in Ithaca (en bevatten dus foto's van kinderen) of andere hardloopevenementen waaraan ik heb meegedaan (sommige verkleed), enzovoort. Maar voor dit artikel heb ik een openbaar album van foto's die ik maakte op de Macworld Expo 2008 gemaakt; iedereen die wat foto's van dat jaar wil toevoegen, gewoon om te kijken hoe dat gaat, ga je gang, ik heb de toegangscontrole zo ingesteld dat iedereen foto's kan toevoegen.

Mijn enige zorg is dat, omdat dit een openbaar album is en iedereen er iets aan toe kan voegen, dat ik spamfoto's ga krijgen (foto's van spam?). Ik kan deze natuurlijk verwijderen, maar als het uit de hand loopt, zal ik gewoon het laden beperken. Met mijn verborgen albums hoef ik me niet druk te maken over spamfoto's, omdat hoogstwaarschijnlijk alleen mensen die ook bij die gebeurtenis waren toegang hebben.

Wanneer je klaar bent met het laden van je foto's, kun je je album delen (als het Public of Hidden is) door gewoon de url van het album te kopiëren en het naar geïnteresseerden op te sturen. Invite Only-albums zijn alleen toegankelijk voor de groep die je instelt.

Foto's bekijken en bewerken -- Wanneer je een album of een foto bekijkt, zit er linksboven een knop waarmee je terug in de hiërarchie kunt gaan naar het album van de foto of de lijst van al je albums. Midden bovenin zit een pictogram en de naam van de persoon wiens foto's je op dat moment bekijkt en als je dat niet zelf bent, staat er een knop waarmee je die persoon kunt volgen, zodat je een bericht krijgt wanneer die persoon een nieuw openbaar album maakt.


Rechtsboven staan een Help-knop die een geïntegreerde kennisdatabase laat zien (gebaseerd op Zendesk) en een Account-knop die eigenlijk een menu is met toegang tot instellingen en de optie om uit te loggen. Maar het interessantste rechtsboven is een in drieën verdeelde knop die de inhoud van het hoofddeel van het venster laat schakelen tussen foto's, personen en activiteiten. Meer daarover later.

In de linker benedenhoek zitten, afhankelijk van de context, een tot drie knoppen: "New", "Edit" en "Add". Als je ingelogd bent brengt de knop "New" je naar de eerste stap van vier waarmee je een nieuw album maakt. Als je een eerder gemaakt album bekijkt kom je met "Edit" bij dezelfde interface, zodat de instellingen van een album kunt wijzigen of de inhoud kunt verbeteren. "Add", tenslotte, verschijnt als je kijkt naar ofwel een van je eigen album ofwel het album van iemand anders terwijl je toestemming hebt om foto's toe te voegen.


In het midden van de gereedschappenbalk onderin zit een grafische afspeelknop waarmee je een diavoorstelling kunt starten. Als je een afzonderlijke foto bekijkt zitten er ook knoppen bij om naar de volgende en vorige foto's te gaan. Rechts onderin zitten drie of vier knoppen, opnieuw afhankelijk van de context: "Comment", "Share", "Like" en "Buy". "Comment" verschijnt alleen als je een afzonderlijke foto bekijkt. Met deze knop toon of verberg je een paneel waar je commentaar bij de foto kunt schrijven. De knoppen "Share" en "Like" verschijnen als je een album of een foto bekijkt. Met deze knoppen deel je het album of de foto via e-mail, Facebook of Twitter, of merk je alleen maar op dat je hem leuk vindt. Foto's die "leuk" zijn worden benadrukt in de activiteitenstroom bij dat album en je kunt het feit dat je de foto leuk vindt delen via Facebook of Twitter. Als je alleen maar per ongeluk op de knop Like hebt geklikt kun je er opnieuw op klikken om het ongedaan te maken. De alomtegenwoordige knop "Buy", tenslotte, doet nu niks maar binnenkort zul je er afdrukken in allerlei vormen mee kunnen kopen.

Het belangrijkste deel van het ZangZing-scherm is gereserveerd voor inhoud, in drie vormen: albums en foto's, mensen en activiteiten. Om daartussen te schakelen gebruik je de gesegmenteerde knop die ik eerder noemde. Albums en foto's spreken voor zichzelf. Op het hoogste niveau zie je al je albums, albums die je leuk vindt en openbare albums van mensen die je volgt. Klik op een album en je ziet de foto's erin, klik op een foto en hij vult je hele scherm. Merk op dat er een strook verkleinde foto's helemaal onderaan het fotoscherm zit!


Als je de foto's in een album bekijkt en je beweegt de aanwijzer over een foto, dan verschijnen er knoppen die specifiek voor foto's zijn. Met deze knoppen kun je een foto delen, aangeven dat je hem leuk vindt, de foto van commentaar voorzien, hem kopen (binnenkort), op Facebook vertellen dat je hem leuk vindt of hem twitteren. Deze knoppen spreken voor zichzelf want zij doen dingen die ook via de gereedschapsbalken kunnen. Alleen de kleine "i"-knop spreekt niet voor zichzelf. Als je erop klikt verschijnt er een menu, waarin je kunt kiezen om de foto te downloaden (in hoge resolutie, als het album zo is ingesteld) en als je eigenaar bent van het album waar de foto in zit, om hem te draaien, te gebruiken als omslagfoto voor het album, of te verwijderen. Een belangrijke tip: als je op het hartje-ikoon ô• klikt om aan te geven dat je een foto (of een album, dat kan ook) leuk vindt en je wilt het terugnemen, klik dan gewoon opnieuw op het ikoon.

Image

Als je een afzonderlijke foto bekijkt, ga je door erop te klikken naar de volgende. Je kunt ook de pijl-toetsen naar links en naar rechts gebruiken om door de strook foto's te bewegen. Of je kunt (als je de beweging niet handmatig wilt doen) op de driehoekig afspeelknop klikken om een diavoorstelling te starten die alleen de foto's laat zien en daarbuiten het scherm zwart maakt. Op computers kun je de diavoorstelling het hele scherm laten overnemen. Die knop verschijnt niet op een iOS-toestel. Er zijn grafische knoppen om de diavoorstelling te besturen. Je kunt met de spatiebalk de diavoorstelling pauzeren en door laten gaan en zowel klikken als de pijltoetsen naar links en naar rechts blijven op dezelfde manier werken als wanneer je een afzonderlijke foto bekijkt. De enige andere mogelijkheid is dat je de titel van de foto kan verbergen of tonen. In een ongebruikelijke vlaag van interface-consistentie is dit dezelfde knop als die je elders gebruikt voor commentaar.


Als je zien wilt wie welke foto's heeft geüpload, klik dan op de silhouet-knop in de gesegmenteerde knop in de gereedschappenbalk bovenin, om te schakelen naar personenweergave. Je krijgt een opsomming te zien van degenen die aan het album hebben bijgedragen en alle foto's die ze hebben geüpload, althans verkleinde versies ervan. Een probleem, en dit is iets dat ZangZing op meer plaatsen moet aanpakken, is dat als je op een verkleinde versie klikt van de foto van een andere persoon en daarna naar volgende foto's navigeert, de sortering zo verward is dat je geen garantie hebt dat je alleen foto's van die ene persoon te zien krijgt. Ook in albumweergave is de sortering van de foto's schijnbaar willekeurig. In beide gevallen sorteert ZangZing op tijd, maar niet iedereen stelt datum en tijd in de camera correct in. De gebruiker wil kunnen sorteren op fotograaf, tijd, of fototitel.


De laatste weergave is de activiteitenweergave, bereikbaar via de meest rechter knop in de gesegmenteerde knop. Hier worden de activiteiten in het album opgesomd, zoals dat mensen foto's leuk vinden, foto's toevoegen, commentaar bij foto's schrijven, enzovoorts. Als je de eigenaar van een album bent, of in de groep van een album zit, zul je ook e-mail ontvangen als deze acties plaatsvinden. Toch draait het om de activiteitenweergave, want daarbuiten kan het lastig zijn om vast te stellen welke foto's commentaar hebben, of welke het meest geliefd zijn. Ik zou het op prijs stellen als ZangZing sommige van deze metagegevens zou tonen zonder dat de gebruiker de aanwijzer over een foto moet bewegen.

Over meldingen via e-mail gesproken: in het scherm Settings, bereikbaar via de knop Account, kun je bepalen van welke gebeurtenissen (uitnodigingen, sociale acties, bevestigingen van uploads, nieuws en reclameboodschappen) je e-mail wilt ontvangen. Ook kun je daar je persoonlijke informatie afstellen en je account verbinden aan andere foto- en sociale netwerkdiensten waarnaar je wilt uploaden en waar je sociale activiteiten wilt bekendmaken.

Ruwe randjes -- Ik zal eerlijk zijn: ik vind ZangZing erg fijn. Maar het is niet verrassend dat zo'n nieuwe dienst nog een paar ruwe randjes heeft. Ik ben de volgende tegengekomen.

Hoeveel werk er nog te verrichten is, de ZangZing dienst is nu al erg bruikbaar en op afstand de beste mogelijkheid voor het delen van albums in groepen. De Ithaca crosscountry-teams deelden hun foto's voorheen op usb-sticks en aan het eind van het seizoen werd alles dan op een dvd gezet. Nu kunnen ouders hun foto's meteen na een wedstrijd uploaden en kan iedereen ze meteen bekijken. De mensen die het jaarboek samenstellen stuiteren nog steeds van de enorme hoeveelheid foto's waar ze nu opeens uit kunnen kiezen. Iedereen blij.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 3 oktober 2011

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: DPF, SWB, TK]

Adobe Photoshop Lightroom 3.5 en Camera Raw 6.5 -- Na een paar weken van beta-tests heeft Adobe de definitieve versies vrijgegeven van Photoshop Lightroom 3.5 en Camera Raw 6.5. Deze versies voegen ondersteuning voor het raw-formaat toe voor verscheidene nieuwe camera's, zoals de Fuji FinePix F600EXR, Nikon Coolpix P7100, Olympus E-PL3 en Sony SLT-A77. Er zijn ook nieuwe lensprofielen toegevoegd waardoor het mogelijk wordt om de juiste instellingen in deze lenzen te gebruiken, en zijn een paar bugs opgelost. (Gratis updates: Lightroom 3.5: 103 MB; Camera Raw 6.5: 93,1 MB)

Reacties - Adobe Photoshop Lightroom 3.5 and Camera Raw 6.5

Firefox 7.0 -- Het nieuwe versienummer suggereert een enorme overgang, maar Firefox 7.0 is eigenlijk 4.3. Er zijn weer geen echte nieuwe mogelijkheden, maar het geheugenmanagement is volgens het bedrijf "enorm verbeterd" in een aantal gevallen, Firefox Sync is sneller, de http:// url-prefix is nu default verborgen in de adresregel, ondersteuning voor MathML is verbeterd en er zijn een paar andere kleine veranderingen. Ga het downloaden, maar haast je niet. Let er ook op dat meteen Firefox 7.0.1 is uitgebracht, die een zeldzame bug oplost die extensies verborg na installatie van de 7.0 update; als je hier geen last van hebt, is het geen probleem. (Gratis, 28,2 MB, toelichting)

Reacties - Firefox 7.0

PopChar X 5.3 -- Als je vaak speciale lettertekens in verschillende lettertypen nodig hebt om in te voeren dan is die taak nu met het verschijnen PopChar X 5.3 van Ergonis Software gemakkelijker geworden in Mac OS X 10.7 Lion. Het nieuwe programma ondersteunt gekleurde symbolen in het nieuwe Apple Color Emojilettertype. Daar kan je nu doorheen bladeren, naar zoeken en invoeren in programma's die met gekleurde lettertypen om kunnen gaan. Een paar extra kleine verbeteringen, zoals verminderde belasting van de CPU in de achtergrond en betere compatibiliteit met de "meerdere bureaubladen"-functie van Lion, maken de update af. (€ 29,99 nieuw, gratis update, 2,3 MB, toelichting)

Reacties - PopChar X 5.3

Teleport 1.1 -- Voor wie meerdere genetwerkte Macs met één enkele muis en toetsenbord wil gebruiken, heeft Julien Robert van Abyssoft nu zijn donationware-hulppprogramma Teleport compatibel gemaakt met Mac OS X 10.7 Lion (voor een bespreking van een vroegere versie, zie "Ons gereedschap: Teleport", 27 augustus 2007). Andere nieuwe mogelijkheden in Teleport 1.1 zijn o.a. de mogelijkheid om rechtstreeks naar een bestuurde Mac te springen met een sneltoets, veel snellere bestandenoverdrachten, bestandenoverdrachten met meerdere items, ondersteuning voor alle beschikbare schermen op Macs met meer dan ÈÈn scherm, volledige ondersteuning voor gebaren, versleutelde bestandenoverdrachten, en meer. (Gratis update, 706 KB)

Reacties - Teleport 1.1


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2011 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering