Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#1083, 4 juli 2011

Lion komt er aan! Maar je kunt je niet vroeg genoeg voorbereiden met het zojuist uitgekomen "Take Control of Upgrading to Lion" van Joe Kissell, samen met een korting bij vooruitbestelling op "Take Control of Using Lion" van Matt Neuburg. De aanpak bij Lion betekent niet dat iedereen zal stoppen met Snow Leopard en degenen die 10.6.8 gebruiken doen er goed aan naar het artikel van Adam te kijken met oplossingen voor problemen met printen en audio, samen met compatibiliteitproblemen met Parallels Desktop en PGP Desktop. Wat betreft het andere nieuws, Michael Cohen behandelt de lancering van de zakelijke dienst van CrashPlan PRO en Glenn Fleishman maakt duidelijk dat iTunes Match DRM-vrije kopieën van overeenkomende nummers maakt. Wat betreft de speciale artikelen, Jeff Porten doet vanaf de conferentie Computers, Freedom and Privacy 2011 verslag van de Arabische lente, Michael Cohen bespreekt de Sleeptrackerklok en Rich Mogull schetst een toekomstbeeld waarin onze elektronische apparaten geheel en al vervangbaar zijn. Vermeldenswaardige nieuw uitgekomen software deze week zijn Thunderbolt Firmware Update en Java voor Mac OS X 10.6 Update 5 / Java voor Mac OS X 10.5 Update 10.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1083i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>


Voorbereiden op Lion met nieuwe Take Control-boeken

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: DPF]

In 2003 begonnen we met de Take Control-boeken. Eerste exemplaren waren "Take Control of Upgrading to Panther" van Joe Kissell en "Take Control of Customizing Panther" van Matt Neuburg. Bijna 8 jaar en 4 edities later zijn we hard bezig met de vijfde versie van deze e-boeken: "Take Control of Upgrading to Lion" en "Take Control of Using Lion".

Natuurlijk is Lion nog niet verschenen. Apple is vast van plan om het ergens in juli te laten verschijnen, maar Joe en Matt (en natuurlijk Tonya, die beide boeken redigeert) zijn tot diep in de nacht bezig geweest om je op weg te helpen met de nieuwste grote kat van Apple. Er is dan ook geen tijd te verliezen met het voorbereiden op het upgraden naar Lion, en we hebben daarom nu al "Take Control of Upgrading to Lion" uitgebracht zodat je je upgrade kunt voorbereiden. Een 1.1 update zal gratis zijn en verschijnen zodra Lion er is en Apple ons toestaat om alle details over het nieuwe systeem te geven. Het nieuwe boek van Matt, "Take Control of Using Lion", kunnen we echt pas uitbrengen nadat Lion verschijnt, maar je kunt nu alvast wel je bestelling plaatsen. Je kunt het boek dan downloaden wanneer Lion is verschenen.

Beide boeken zijn los van elkaar verkrijgbaar, maar zijn natuurlijk beide nuttig als je met Lion wilt gaan werken. Je kunt ze daarom tegelijk aanschaffen met 30 procent korting ($ 17,50 in plaats van $ 25; deze aanbieding vervalt met het verschijnen van Lion!). Lees verder voor details.

Take Control of Upgrading to Lion -- Je kunt je Lion-upgrade starten door het boek van Joe Kissell te lezen. Hij geeft advies over het controleren van je software op compatibiliteitskwesties, het maken van een back-up van je oude systeem en het verwijderen van oude troep zodat je meer dan genoeg ruimte hebt voor Lion. In het bijzonder besteedt hij aandacht aan:

De 1.0 versie van "Take Control of Upgrading to Lion" kost $ 10 en telt tot nu toe 66 pagina's. Zodra we van Apple meer mogen vertellen, zal er een gratis 1.1-update verschijnen die alle installatie-details geeft, wat je moet doen na installatie en hoe je problemen op moet lossen in het geval dat je upgrade niet helemaal soepel verloopt. Ook wordt verteld hoe je gegevens moet migreren naar een nieuwe Mac met Lion, hoe je Lion Server moet installeren en de nieuwe Recovery mode kunt gebruiken.

Take Control of Using Lion -- Met "Take Control of Using Lion" heeft Matt Neuburg zijn essentiële boek, "Take Control of Exploring & Customizing Snow Leopard", volledig herzien om alle details te geven over de belangrijke nieuwe mogelijkheden van Lion. Hij geeft echter ook informatie over oudere kenmerken en dingen die je nog kunt toevoegen waardoor je nog productiever kunt zijn met Lion. Het boek helpt je onder andere om:

"Take Control of Using Lion" beantwoordt ook andere belangrijke vragen over Lion, zoals:

Het e-boek van $ 15 dat je nu al kunt bestellen bestaat nog maar uit 1 pagina. Het is eigenlijk alleen nog maar een bestelmogelijkheid voor de volledige versie van "Take Control of Using Lion" zodra dat verkrijgbaar is. We moeten daar echter eerst toestemming van Apple voor krijgen. We hopen dat dat zal komen op de dag dat Lion uitkomt.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


CrashPlan PRO voor bedrijven

  door Michael E. Cohen <[email protected]>

[vertaling: HV]

Code 42 Software heeft CrashPlan PRO het licht doen zien. CrashPlan PRO is een combinatie van back-up programmatuur en dienstverlening, gericht op het MKB (het "midden- en kleinbedrijf" voor hen die niet zo thuis zijn in afkortingen). Het vult het gat tussen CrashPlan+, bedoeld voor individuele gebruikers die back-ups maken van privé-gegevens van niet meer dan 10 computers en CrashPlan PROe, dat bedoeld is voor grote bedrijven met honderden of duizenden machines en is gericht op de kleinzakelijke markt en andere organisaties met niet meer dan 200 computers. (Voor meer informatie over CrashPlan+, verwijs ik je naar "CrashPlan+ 3.0: meer mogelijkheden, andere prijzen", 7 december 2010.)

Net als zijn grote en kleine broer biedt CrashPlan PRO een back-up dienst die alle relevante platforms (Mac/Windows/Linux/Solaris) ondersteunt en waarbij je zowel lokaal als online back-ups kunt maken. Ook kun je, als in CrashPlan+, beveiligde, versleutelde back-ups naar "cloud"-servers maken, zodat individuele gebruikers op elke willekeurige plek waar ze toegang tot het internet hebben een herstel-operatie kunnen uitvoeren. Daarnaast biedd CrashPlan PRO, in tegenstelling tot CrashPlan+, beheerders met weinig IT-ervaring gereedschappen om de back-upstrategieën van computers en gebruikers in te stellen, het back-up proces te volgen en te analyseren en is er een web-gebaseerd "dashboard" om alle back-up activiteiten van een organisatie te beheren.

De prijs van CrashPlan PRO is afhankelijk van het aantal computers waarvan back-ups gemaakt worden en de benodigde hoeveelheid opslagruimte. Er is keuze uit abonnementen met ongelimiteerde opslag voor een vast aantal machines en abonnementen met een vaste hoeveelheid opslagruimte die gedeeld wordt over een onbeperkt aantal computers. Om klanten te helpen met het kiezen van het juiste abonnement heeft CrashPlan een eenvoudig online gereedschap waarmee klanten het beste abonnement voor hun specifieke bedrijfsbehoeften kunnen samenstellen.

CrashPlan PRO is op dit moment alleen beschikbaar in de Verenigde Staten en Canada; wereldwijde dekking wordt tegen het eind van het jaar verwacht. Er is een mogelijkheid om de dienst 30 dagen gratis uit te proberen .

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


iTunes Match maakt open kopieën

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  11 reacties (Engelstalig)

[vertaling: MSH]

Apple had de laatste tijd last van onduidelijkheid en valse starts, zoals de aankondigen van het einde van MobileMe bijna twee weken voordat een document klaar was om een nuance uit te leggen (zie "Apple geeft details over de overgang van MobileMe naar iCloud ", 24 juni 2011), en het uitleveren van Final Cut Pro X dagen voordat het de antwoorden gepubliceerd had van voor de hand liggende vragen van professionele klanten.

Hetzelfde geldt voor iTunes Match, een nieuw abonnement dienst die deel uitmaakt van iTunes in de Cloud (zie "iCloud drijft binnen, lange termijnsverwachting op storingen" van 6 juni 2011). Met iTunes Match, zei Apple, kun je door $ 25 per jaar te betalen alle muziek, die je niet van de iTunes Store via iCloud kocht, synchroniseren naar je verschillende computers en iOS-apparaten. In plaats van het uploaden van 100 procent van je eigen muziek, zou Apple echter gebruik maken van een verscheidenheid aan metadata en audio-matching algoritmen om te controleren of een song die je bezit, hetzelfde was als een in zijn 18-miljoen stuks grote catalogus.

Wat er zal gebeuren nadat overeenkomstigheid zich voordoet is nogal verwarrend en Apple bood onduidelijke voorlichting aan. Op haar promotiewebsite iCloud, blijft Apple stellen:

Wat je alleen maar moet opladen is wat iTunes niet kan koppelen. Dat is veel sneller dan vanaf nul te beginnen. En alle muziek die in iTunes past wordt weergegeven met 256-Kb/s iTunes Plus-kwaliteit, zelfs als je originele kopie van lagere kwaliteit was

We vroegen ons af of Apple Digital Rights Management (DRM)-encryptie toepast op bestanden die overeenkomen. Indien niet, wat zou iemand tegenhouden om $ 25 voor een jaar te betalen, alle songs overeen laten komen en voor altijd weg te lopen met een hogere kwaliteit van bestanden? Deze informatie was echter beschikbaar op een plaats waar ik naar had moeten zoeken: een persaankondiging verscheen op 6 juni 2011 maar die vond ik pas nadat Apple links naar bestaande persberichten veranderde op de perspagina van hun website.

In het persbericht maakt Apple het glashelder wat er gaat gebeuren, iets dat door velen werd gemist, dankzij de grote hoeveelheid nieuws die deze dag verscheen. De desbetreffende zin:

Daarnaast, kan muziek die niet aangeschaft werd bij iTunes dezelfde voordelen verkrijgen door gebruik te maken van iTunes Match, een dienst die je muziek vervangt door een 256 kb/s AAC DRM-vrije versie als we ze kunnen koppelen aan de meer dan 18 miljoen nummers in de iTunes Store, het maakt de overeenkomende muziek beschikbaar in minuten (in plaats van weken uploaden naar je hele muziekbibliotheek) en uploadt alleen maar het kleine percentage van niet herkende muziek.

Dat is het dus. Je zult in staat zijn om al je geripte bestanden te upgraden die niet op niveau zijn (en niet, laten we zeggen,je "lossless FLAC"-versies), door wat de beste Apple en de labels te bieden hebben voor wat in wezen eenmalig 25 dollar kost. Dit is de juiste manier om het te doen en het is een erg leuk cadeau voor degenen onder ons, zoals ondergetekende, die hun cd's vele jaren geleden op lagere kwaliteit geript hadden.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Mac OS X 10.6.8 heeft last van afdruk- en audio-problemen

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  11 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JWB, SWB]

Het lijkt er haast op dat Apple zoveel aandacht concentreert op de komende uitgave van Mac OS X Lion dat het testen van de laatste paar Mac OS X 10.6 Snow Leopard-uitgaven de voor het bedrijf gebruikelijke kwaliteit ontbeerden. 10.6.7 had last van problemen met lettertypen die de ontwerp-professionals in het geweer brachten (zie "Apple brengt Snow Leopard Font Update uit", 26 april 2011) en ook het zojuist verschenen 10.6.8 blijkt de nodige hobbels te bezitten, met een scala aan door gebruikers gemelde problemen met betrekking tot afdrukken, geluid, hyperactief Dock CPU gebruik, opstartproblemen voor PGP Desktop gebruikers en meer (zie "Mac OS X 10.6.8 update maakt de weg vrij voor Lion", 24 juni 2011).

Afdrukproblemen -- De meest opvallende onder de aan 10.6.8 gerelateerde problemen zijn die met betrekking tot afdrukken, waarbij de wachtrij voortdurend op pauze springt en "backend"-fouten zoals de regel hieronder in het systeem.log verschijnen die je in Console kunt bekijken.

printer-state-message="/usr/libexec/cups/backend/lpd failed"

Hoewel vele potentiële oplossingen werden gesuggereerd in de Apple Discussions-forumdiscussie, variërend van het repareren van permissies tot het opnieuw instellen van het afdruksysteem (Control-klik op een printer in het Afdrukken en faxen-onderdeel in Systeemvoorkeuren en kies Stel afdruksysteem opnieuw in), bleek de meest effectieve oplossing een op AppleScript gebaseerde applicatie te zijn genaamd Repair10.6.8. Deze kopieert in feite oude kopieën van vier Unix -programma's (dnssd, ipp, lpd en socket) over de nieuwe versies heen die zijn geïnstalleerd door 10.6.8. Ik heb het probleem niet zelf ervaren, dus ik kan niet uit eigen ervaring zeggen hoe goed dit werkt, maar een aantal mensen in de forumdiscussie hebben er een goed resultaat mee behaald.


Geluidsproblemen -- Er is een aantal klachten op het Apple Discussions-forum over diverse soorten geluidsproblemen. Hoewel de details van de problemen variëren, lijkt de oplossing in alle gevallen hetzelfde te zijn: vervang de AppleHDA.kext-kernelextensie (versie 2.0.5, wanneer mijn Mac een indicatie is) die is geïnstalleerd door 10.6.8 door de versie van 10.6.7 (versie 1.9.9, ook al heeft deze dezelfde aanmaakdatum als de latere versie). Time Machine is de gemakkelijkste manier om het AppleHDA.kext-bestand terug te zetten; het bevindt zich in /Systeem/Bibliotheek/Extensions.

Parallels / Dock incompatibiliteit -- veel gebruikers van Parallels Desktop melden dat het Dock-proces 100 procent van de CPU in beslag neemt na de update naar Mac OS X 10.6.8, wat enorme prestatieproblemen veroorzaakt. Dit probleem heeft te maken met de optie in Parallels Desktop die ervoor zorgt dat Windows applicaties in het Dock verschijnen (het heeft om precies te zijn te maken met iconen die groter zijn dan 128 bij 128 pixels). Er is een update voor Parallels Desktop 6.0.12092 die het probleem oplost, of je stelt elke virtuele machine in Parallels Desktop zo in dat Windows applicaties niet in het Dock worden getoond.

Opstartproblemen met PGP Desktop -- Gebruikers van versies van PGP Desktop voor 10.1.2 kwamen er achter dat hun Macs niet wilden opstarten na installatie van 10.6.8, omdat het hulpprogramma Software Update van Apple tijdens de installatie een onmisbaar opstartbestand in verband met volledige schijfversleuteling, overschrijft. PGP raadt aan om te upgraden naar minstens versie 10.1.2 alvorens Mac OS X 10.6.8 te installeren, maar als dat station reeds is gepasseerd kan je een paar snelle stappen volgen om het bestand boot.efi te vervangen door het vereiste bestand pgpboot.efi. Als dat niet werkt moet je een PGP Whole Disk Encryption Recovery CD maken en die gebruiken om te upgraden of zelfs om je schijf te ontsleutelen.

Andere problemen -- Hoewel ik andere klachten ben tegengekomen zoals langzame opstarttijden en vreemde kleurenproblemen zijn de meeste slechts anekdotisch (wat niet betekent dat ze niet bestaan, maar ze lijken zich niet bij veel mensen voor te doen). Niettemin, de standaardoplossing voor onverklaarbare problemen die de kop opsteken na een Mac OS X upgrade is het downloaden en installeren van de combo-updater.

De Mac OS X 10.6.8 Update Combo bevat alle veranderingen sinds 10.6.0 en is een 1,09 GB-download. Je kunt die rechtstreeks over een niet lekkere installatie van 10.6.8 installeren of je kunt, als al het andere niet werkt, Snow Leopard opnieuw installeren vanaf een geschikte installatie-DVD (die bij je Mac zat, als die recenter is dan 10.6.0) en dan de combo-updater gebruiken om naar 10.6.8 te gaan.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


CFP 2011: Arabische lente of Twitter Revolutie?

  door Jeff Porten <[email protected]>

[vertaling: OF, RAW]

Een forumdiscussie tijdens de "Computers, Vrijheid en Privacy 2011 Conferentie" (CFP) over de rol van online media tijdens de Arabische lente begon ironisch genoeg met één panellid minder dan aangekondigd: een spreker die voor de democratische vrijheid in Bahrein werkt kon niet op tijd aanwezig zijn door de vertragingen bij het regelen van een visum voor de U.S. om de conferentie bij te kunnen wonen. De vier sprekers die er wél waren voerden een uitstekende discussie over hoe het internet wordt gebruikt en misbrukt in het Midden Oosten.

Deborah Hurley leverde de achtergronden over het Tunesië voor de recente val van Zine El Abidine Ben Ali, president van Tunesië van 1987 tot afgelopen januari (hoewel zijn titel beter "tussen aanhalingstekens" gelezen kan worden). Hurley was lid van een delegatie op de wereldtop van de Verenigde Naties over de Informatiemaatschappij en besprak daarin de rol van IT voor de mensenrechten in Tunesië en ontdekte dat het land, in haar woorden, een van de meest onderdrukte plaatsen op aarde was. Ondanks dat was Tunesië zo goed als onbekend in de VS en in Europa voornamelijk als goedkoop vakantieland.

Tunesië is in de Arabische wereld een van de meest geletterde landen en vanwege het beleid van de eerste post-koloniale regering, ook een veel hogere opleidingsgraad onder vrouwen en een groter aantal vrouwen met een baan dan gebruikelijk in de Arabische wereld. Dit is een tweesnijdend zwaard: aan de ene kant is de maatschappij uitstekend voorbereid op het doordringen van informatietechnologie onder de bevolking maar het gaf de regering ook een onbeperkte mogelijkheid om de communicatie te controleren. De staat had volledige controle over wie naar de universiteit mocht en voor wie een baan beschikbaar kwam, grotendeels gebaseerd op zowel openbare als geheime overeenkomsten met de regering. Maar omdat Tunesië een VS-bondgenoot is, werd aan dit punt door de Verenigde Staten en West-Europese regeringen weinig aandacht geschonken.

De spreker na Hurley was Moez Chakchouk, het nieuwe hoofd van het Tunesische Internet Agentschap of ITI. Dit was al een verrassing op zich want de ITI was in eerste instantie onder de regering van Ben Ali de macht achter de repressie. Chakchouk begon zijn verhaal dan ook met de mededeling dat het onder het vorige regime niet mogelijk zou zijn geweest om naar deze conferentie toe te komen, als Tunesisch burger noch als vertegenwoordiger van de regering; Het thema van de conferentie en het idee dat mensenrechten ter sprake zouden kunnen komen waren onbespreekbare onderwerpen.

Onder het oude ITI was een 404-fout, bekend in de rest van de wereld als de waarschuwing op het web dat een bestand onvindbaar is, eerder een bericht van de Tunesische overheid over de inhoud van de site. Het ITI was de enige bron van informatietechnologie in Tunesië en beheerste de installatie en controle volledig: als je in het oude Tunesië op het internet zat, was dat onder de voorwaarden van de overheid. De rol van Chakchouk is nu om nieuwe technologie te implementeren zonder de constante dreiging van in de gaten gehouden worden.

Jillian York van de Electronic Frontier Foundation breidde de discussie uit naar Egypte en de rest van het Midden-Oosten. De andere landen die Arabische Lente-onrusten hebben ondergaan zagen twee misgelopen modellen: Tunesië probeerde om controle aan te scherpen en zette tenslotte de controle uit als een laatste poging tot goedmaken, slechts één dag voordat Ben Ali gedwongen werd om af te treden. Egypte legde het internet gewoon plat, maar werd daarna gedwongen om het weer aan te zetten toen deze actie letterlijk mensen de straat op stuurde.

Dus lijken de andere landen die te maken hebben met opstanden besloten te hebben dat ze in plaats van de voorgaande tactieken te volgen, gewoon iedereen arresteren die online ongewenste dingen zegt. Videodeelsites zijn grotendeels afgesloten, daarom zijn veel mensen naar Facebook overgestapt. Het is niet dat Facebook standaard het voorkeursplatform is; het is eerder zo dat wanneer het toegankelijk blijft, het vanzelf een bestemming wordt.

York gelooft dat er basiselementen zijn die binnenlandse oproer kunnen veroorzaken in een voorheen apolitieke bevolking: een daarvan is censuur door de overheid, de ander is het gebruik van martelingen tegen diegenen die gevangen zitten voor anti-regeringsactiviteiten. Maar de voorbeelden van Egypte en Tunesië, twee landen met een hoog technologiegebruik, laten zich niet rechtstreeks op andere landen toepassen. In Libië was slechts 5 procent van de bevolking online voordat de Kadhafi's overheid het internet geheel afsloot. In Syrië is dit aantal 20 procent, maar omdat de overheid mensen arresteert en hun wachtwoorden opvraagt, is het soms moeilijk om uit te maken of wat je hoort de woorden van een dissident zijn of valse informatie van de overheid.

Forumlid Nasser Weddady van het American Islamic Congress wees met een beschuldigende vinger naar zowel de medeplichtigheid van westerse regeringen als de massamedia, omdat ze toestaan dat dit soort misbruik doorgaat. Zijn werk is om deze online bewegingen te helpen bij de het bereiken van resultaten in de echte wereld door volksdemocratische bewegingen in contact te brengen met bekende manieren van werken met internationale media en groepen in de burgergemeenschap. Onder de lokale activisten leeft de veronderstelling dat massamedia geen bron van hulp zullen zijn; traditionele media zijn meer geneigd om activisten te negeren totdat ze uit zichzelf een grotere omvang krijgen. Het grotere verhaal is dat sinds dit jaar de wereldmedia de sociale netwerken als een nuttige bron van informatie beginnen te zien. Maar zelfs als dit niet gebeurt, kunnen individuen met grote Twitter- of Facebooknetwerken soms hun netwerken gebruiken als bescherming tegen arrestatie of andere pogingen van de overheid om hen het zwijgen op te leggen.

Vroeger werden activiteiten voor basisdemocratie gericht op andere burgers in de natie, maar de nieuwe doelen kunnen nu producenten in de wereldwijde traditionele media en hun publiek zijn, om internationale druk teweeg te brengen op onderdrukkende overheden. Weddady noemde dit "hashtags als wapens". York ging daarop door met te zeggen dat Amerikaanse bedrijven als Websense, Cisco en Narus de technologieën bouwen die overheden gebruiken om hun bevolkingen te onderdrukken, dus misschien moeten we ons afvragen waarom bedrijven die openlijk Amerikaanse idealen ondermijnen daarmee weg kunnen komen in het publieke debat.

Weddady meldde dat hij op een gegeven moment met zijn collega's grappen maakte dat als er nog één verslaggever hem zou bellen om vragen te stellen over de "Twitter-revolutie", hij zelfmoord zou plegen, omdat dit liet zien hoe ver de massamedia naast het echte verhaal van de Arabische Lente zaten en ze hun eigen insteek maakten. De details van de revolutie verschillen sterk van land tot land en zowel de traditionele mediaverslagen als de sociale-netwerkinformatie die uit die regio's komen moeten begrepen worden in hun nationale en regionale context.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Sleeptracker: slapen met de nachtwacht

  door Michael E. Cohen <[email protected]>

[vertaling: PP, LmR]

Dat was lang geleden dat ik nog als een baby sliep (noch vredig in diepe rust, noch om 3 uur 's nachts huilend wakker worden en verschoond willen worden), dus toen ik een kans had om het slaapfase-registrerende wekkerhorloge, Sleeptracker Elite, te proberen was ik geïnteresseerd. Dit apparaat beloofde dat ik mijn slaapfasen zou kunnen volgen en mijn slaaprust en slaapgewoonten zou kunnen verbeteren. Dat er al verschillende versies van dat horloge geweest zijn sinds 2005 vond ik geruststellend: door het te testen zou ik mijn kostbare slaapuren dus niet nodeloos verspillen aan een of andere niet-geprobeerde nieuwe technologie. Andrew Laurence heeft zelfs in TidBiTS ongeveer zes jaar geleden een artikel geschreven, "Sleeptracker: hoe Dick Tracy gaat slapen" (11 juli 2005).

Het principe -- Sleeptracker is een polshorloge dat je slaap in de gaten houdt. Het bevat versnellingsdetectoren die je bewegingen vastleggen als je slaapt en het registreert de perioden waarin je het meest beweegt (de handleiding bij het horloge noemt die perioden de "stadia van de lichte slaap").

Elke ochtend als je wakker wordt (of later overdag) kan je de knoppen van het horloge gebruiken om de lichte slaapperioden van de vorige nacht te bekijken en te zien hoe je hebt geslapen. Nuttiger dan dat, je kunt een profiel van je slaappatronen maken over langere tijd: de slaapgegevens van de Sleeptracker kan je overbrengen naar je Mac via een kabel met de bijgeleverde USB-connector (meer daarover straks) met een programma dat je kunt downloaden. Zo kan je een lange geschiedenis samenstellen van je belevenissen in de armen van Morpheus.

De wekkerfunctie van de Sleeptracker gebruikt gegevens van de versnellingssensoren om te bepalen wanneer het tijd wordt om je wakker te maken. In plaats van je precies op de ingestelde tijd te wekken, gebruikt de Sleeptracker een wek-interval (standaard 20 minuten maar in te stellen) en start het alarm (geluid, vibratie of beide) op de lichtste slaapfase in dat interval. Als je gewekt wordt wanneer je al bijna wakker bent, sta je vermoedelijk minder slaapdronken op en ben je beter bestand tegen de uitdagingen van de komende dag.

"Sleeping with the Technology" -- Het horloge dat ik kreeg was het herenmodel van de Sleeptracker Elite, een groot en enigszins onhandig horloge met een geïntegreerde rubberen band met gesp. Het zag eruit als iets wat je aan hebt als je gaat sporten, niet als je gaat slapen.


De handleiding is vrij helder in hoe je het horloge moet instellen met behulp van de vier knoppen. Echter, hoewel in de handleiding wel aangegeven wordt hoe je het alarm moet uitschakelen, staat het er niet zo duidelijk als je bij deze toch belangrijke informatie zou verwachten met als gevolg dat ik de eerste ochtend een paar minuten bezig was om met een slaperig hoofd, verwoed bladerend door de handleiding knoppen in te drukken en het ding uit te krijgen.

Het scherm van het horloge maakt gebruik van grote, duidelijke karakters die zelfs voor licht verziende mensen te lezen zijn; gezien het feit dat je waarschijnlijk geen leesbril draagt in je slaap (ik in ieder geval niet) is het grote scherm een groot pluspunt als je 's nachts wakker wordt en op het horloge wil kijken.

En de eerste nacht dat ik de Sleeptracker droeg werd ik wakker, een aantal keer zelfs. Ik had een slaperig soort plankenkoorts: het was moeilijk in slaap te vallen terwijl ik dat grote metalen en plastic ding droeg en als ik niet wakker was, droomde ik dat ik het ding droeg. De volgende nachten sliep ik echter beter.

Het registreren van mijn waakmomenten ging goed. Het horloge functioneerde prima de vier nachten dat ik het droeg. Het aflezen van de gegevens van mijn slaap de volgende ochtend ging makkelijk met de knoppen-interface en de samenvatting van het gemiddelde diepe slaapverslag was erg leerzaam.

Maar twee van de vier ochtenden ging het alarm helemaal niet af. In een van de gevallen miste ik daardoor bijna een afspraak. De twee dagen dat het alarm wel afging (binnen de afgesproken periode, zoals beloofd), was ik niet echt meer of minder slaperig dan gewoonlijk.

Ik had me voorgenomen om de Sleeptracker minstens een week te gebruiken maar ik heb mijn experimenten ingekort toen ik een lichte uitslag ontdekte waar de achterkant van het horloge mijn huid raakte. Omdat ik doorgaans niet slaap met een metalen of plastic objecten aan, weet ik niet of ik bijzonder gevoelig ben voor de materialen van dit horloge of het bandje of dat elk horloge mij uitslag zou geven.

Het gebruik van de software en kabel -- Sleeptracker heeft al een tijdje een Windows-versie van hun slaapdatabase-software maar heeft onlangs en Mac-versie geïntroduceerd. Geen van beide softwarepakketten wordt meegeleverd maar het is gemakkelijk te downloaden van de support-pagina van het bedrijf.

De Mac-versie van de software is erg minimalistisch. Het laat je wel je dagelijkse slaapregistraties maken, handmatig of via importeren en je kan aantekeningen maken van iedere slaapperiode. Je kan ook "slaap factor"-informatie opslaan: slaap factoren komen in de vorm van vragen als: "Heb je videogames gespeeld binnen een uur voor het naar bed gaan?" Echter buiten dat dagelijkse antwoorden op de slaap factor-vragen kunnen worden gekoppeld aan iedere slaapregistratie, levert het programma geen verdere analytische hulpmiddelen om deze te gebruiken. Je kan je slaap-registraties trouwens makkelijk exporteren als CSV (komma-gescheiden-waarden)-tekstbestanden, die makkelijk te importeren zijn in Numbers of Excel.


Het meest frustrerende aan de software is als je je jongste slaapregistratie probeert over te zetten van het horloge naar je Mac. Het horloge heft geen mini-USB poort. In plaats daarvan heeft het een rij van drie contacten aan de achterkant die je moet gebruiken met een meegeleverde USB-kabel.


De USB-kabel heeft een gewone USB-connector aan de ene kant en een krokodillenbek-klem met drie tanden aan de andere kant. Deze tanden passen precies op de contactpuntjes aan de achterkant van het horloge als je de klem op het horloge zet. Dit is echter een precies werkje en het vergt enige oefening.


Dat is geen heel groot probleem, behalve dat de software alleen bij het opstarten kijkt of het horloge is aangesloten. Dus moet je, als je gegevens wilt overhalen eerst de klem op het horloge zetten en dan pas de software opstarten. Als de klem niet helemaal goed zit, moet je eerst de software afsluiten, de klem opnieuw bevestigen en vervolgens de software weer opstarten. Dit is niet iets wat je 's ochtends vóór de koffie moet doen.

Ik heb slechts een kleine fout ervaren met de software: Het voorzag de metingen van iedere dag consistent van de datum van de dag erna dus bijvoorbeeld mijn meting van de nacht van 31 mei op 1 juni had als datum 2 juni.

Conclusie -- De Sleeptracker komt op mij over als een goed idee dat enigszins achteloos is uitgevoerd. Een slanker, confomrtabeler horloge alleen al zou een flinke verbetering zijn. Net als betere, iets minder strikte software. Maar het belangrijkste zou zijn een handiger manier om de gegevens uit het horloge te krijgen: de krokodillenbek is vreselijk onhandig en niets iets wat met hoeft te verwachten bij een horloge van $ 179.

Hoewel ik de Sleeptracker graag had gemogen, zal ik toch op zoek moeten gaan naar een andere manier om mijn slaapgedrag te verbeteren.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


De toekomst is wegwerpen

  door Rich Mogull <[email protected]>
  11 reacties (Engelstalig)

[vertaling: TK, HV, JO, PP]

Toen personal computers hun intrede deden in onze huiskamers maakten we ons geen zorgen over beschadigde harde schijven of verloren systeemconfiguraties. We droegen onze digitale levens mee in dozen met diskettes en we waren niet opgesloten in één enkele kerker diep in de krochten van onze computer, gedoemd tot onontkoombaar falen. Een kopie op een diskette was je back-up, alle computers zagen er precies hetzelfde uit en deden precies hetzelfde als elke andere computer thuis of op kantoor, als ze van hetzelfde merk waren.

Met de introductie van harde schijven is de doos op je bureau een zwart gat voor al je materiaal geworden. Langzaam, zoals de spreekwoordelijke kikker in de pot met water, vulden we die harde schijven met meer data en instellingen dan we konden opslaan op draagbare media.

Eerst kwamen we vast te liggen aan onze instellingen en programma's. In plaats van onze tekstverwerker of nieuwe game van een diskette op het eerste het beste systeem te laden, installeerden we het programma en brandden het voorgoed in de ziel van het systeem. Aanvankelijk konden we het programma technisch (en wettelijk) installeren waar we het nodig hadden, maar na verloop van tijd dwongen softwarelicenties en digitaal rechtenbeheer ons bij de geboorte de verblijfplaats voor het hele leven van elk programma te kiezen.

Tegelijk begonnen we onze systemen aan te passen en te personaliseren. "Om het ermee werken te verbeteren" hielden we ons zelf voor, maar omdat elke computer er nu een beetje anders uitzag en zich anders gedroeg, werd het moeilijker om de Mac van iemand anders te gebruiken.

Een tijdlang konden we onze documenten met ons meenemen. We stapten over van diskettes naar SyQuest-cartridges en Zip-disks en dan naar cd-r's om ten slotte uit te komen bij USB-opslagmedia in onze zoektocht naar immer toegankelijke informatie. Elke opeenvolgende technologie werd fysiek kleiner en bood meer virtuele capaciteit. Ze waren allemaal bijeen geflanst maar functioneel, al vormden ze ook wel een gevaar en een nachtmerrie voor de veiligheid omdat diskettes maar al te gemakkelijk konden beschadigd of zoek raken of gestolen worden.

En toen produceerden en accumuleerden we meer data dan kon worden gekopieerd naar om het even welk redelijk draagbaar opslagapparaat. Toen was het effectief onmogelijk geworden om al onze informatie actueel, gesynchroniseerd en compleet te houden. Waar zij ook was opgeslagen, aangezien we nog altijd toegang van op verschillende plaatsen moesten hebben.

We moeten wel toegeven dat we deze problemen vrij vroeg hebben ingezien. Bedrijven probeerden hun gebruikers te laten werken met gedeelde netwerkschijven. Microsoft introduceerde roaming-profielen en andere tools waarmee de werknemers van computer konden afwisselen, maar je had veel kans om al je e-mail te beschadigen wanneer je Outlook op een ander werkstation startte.

We hebben een wereld gemaakt waarin we allemaal op een eindeloze queeste zijn om onze systemen en data te beheren. Een wereld waarin we speciale kabels kopen om naar een nieuwe computer te migreren. Een wereld waarin het verlies van een laptop een grote invloed heeft op onze mogelijkheden om te werken. Waarin we talloze uren verliezen aan back-ups van onze back-ups, onze bestanden migreren via e-mail en doen alsof onze laptops desktops zijn zodat we toch maar een beetje draagbaarheid hebben.

Maar het einde van die wereld is nabij. In de toekomst zal ons digitaal leven niet meer bepaald worden door en gecentreerd zijn rond onze apparaten, maar rond onze bits en bytes. Alles van onze gegevens tot onze programma's zal draagbaar zijn, toegankelijk en blijvend. Onze apparaten, waaronder ook onze computers, worden onmiddellijk vervangbaar, zelfs wegwerpbaar. Hun waarde is beperkt tot de kost van de hardware en we moeten nooit meer fysiek verlies of een defect vrezen.

De toekomst is hier, maar niet overal evenveel -- Ik begon aan dit artikel te werken op mijn iPad, in een koffietent om de hoek. Nadat ik mijn koffie op had klapte ik mijn Smart Cover dicht, liep naar buiten, reed naar huis, en vervolgde het artikel op mijn computer. In de tussentijd heb ik niet één keer een "Save"-commando gegeven, op een netwerk ingelogd, of expliciet gesynchroniseerd. Na elke paar woorden die ik intikte gebruikte mijn app een klein beetje 3G-bandbreedte om het stuk op een "cloud"-server bij te werken. Thuis startte ik de Mac-versie van het programma op en kon ik verder werken waar ik gebleven was. Over 15 minuten moet ik weer weg naar een andere afspraak, en als ik daar in de wachtkamer zit kan ik gewoon doorwerken aan het artikel, op mijn iPhone; dat gaat overigens wel wat trager.

Het is moeilijk om de invloed van de combinatie van cloud-computing, mobiel werken en vrijwel ongehinderde netwerkbeschikbaarheid te overschatten. Opeens hebben we de mogelijkheid om vrijwel al onze informatie en diensten, vrijwel overal en altijd ter beschikking te hebben. En ook al klagen we graag over netwerktoegang, heb ik mijn iPhone gebruikt om de weg te vinden in de straten van Moskou, mijn iPad om vanuit China naar huis te bellen en mijn MacBook Air om met mijn kinderen te beeld-chatten vanuit hotelkamers over de hele wereld. En de laatste keer dat ik niet bij een bestand kon komen dat ik nodig had kan ik me niet meer heugen, zelfs al had ik alleen mijn iPhone bij me.

Eind vorig jaar zat ik in een hotelkamer in Kiev toen ik een SMS-je kreeg met een waarschuwing dat mijn vlucht geannuleerd was. Het bericht kwam van TripIt, een reisdienstverlener die al mijn geboekte reizen in de gaten houdt en mij van elke wijziging op de hoogte stelt. In slechts een paar minuten had ik alle alternatieven om, ondanks het noodweer in grote delen van Amerika, thuis te komen onderzocht, via Skype mijn luchtvaartmaatschappij gebeld en een acceptabele nieuwe terugvlucht geboekt. Tijdens mijn thuisreis kwam ik vele reizigers tegen die er pas bij het inchecken achter waren gekomen dat er problemen met hun vluchten waren, en die derhalve vast zaten op het vliegveld.

En we staan pas aan het begin van deze revolutie. Nog lang niet alle apparaten bieden dezelfde mogelijkheden en de ondersteunende cloud-diensten zijn vaak nog een rommeltje, met verschillende mogelijkheden en wisselende betrouwbaarheid. En hoewel de technologie-elite met hun kennis en ervaring (en geld) vrijwel alles voor elkaar kunnen krijgen wat ze nodig hebben en normale gebruikers zo links en rechts ook al heel wat gedaan kunnen krijgen, kost het vaak nog veel moeite om precies datgene te bereiken wat je wilt. Zelfs het bewerken van een normaal Office-document op je iPad om het vervolgens met een collega te delen vergt soms een tamelijk omslachtige werkwijze waarbij een aantal programma's en diensten nodig zijn.

En goedkoop is het ook al niet. Gelukkig betaalt mijn werkgever alle apparaten en netwerkdiensten die ik nodig heb (da's dan weer een voordeel als je de eigenaar van het bedrijf bent…). Ik heb draadloze netwerktoegang via zowel AT&T als Verizon, en de financiële middelen om dit ook in het buitenland te doen, via een aantal verschillende diensten, met een aantal applicaties en de nieuwste apparaten. Gelukkig leert de geschiedenis ons dat dat wat vandaag ingewikkeld en kostbaar is, morgen al goedkoop en eenvoudig kan zijn, als er maar vraag naar is.

En omdat Apple, Google, Microsoft en anderen de cloud een integraal onderdeel van onze apparaten, besturingssystemen, en programma's maken, zullen dit soort scenario's de standaard gaan vormen voor hoe wij met onze apparaten omgaan en niet een randgebeuren waarbij we op ons zelf zijn aangewezen om het mogelijk te maken.

Ieder instrument is vervangbaar -- Een van de meest fascinerende manieren om naar deze transitie te kijken, is dat het een terugkeer is naar de tijd dat het niet uitmaakte welk apparaat je gebruikte. Omdat niet alleen onze informatie maar ook alle instellingen en programma's verplaatst en gesynchroniseerd worden via de Cloud, doen die vaste ankers op ons bureau of in onze tassen er niet meer toe. We zijn er nog niet helemaal, maar we zijn wel heel dichtbij de vrijheid om van apparaat naar apparaat te bewegen zonder op enig moment de vertrouwdheid en functionaliteit op te hoeven geven waar we zo van houden.

Ik was altijd iemand die meer waarde hechtte aan een MacBook Pro dan aan een vaste computer. Het gesynchroniseerd houden van bestanden tussen verschillende computers was een groot probleem en het was uiteindelijk makkelijker om mezelf tot één systeem te beperken, dan om met hangen en wurgen de samenhang te bewaren. Toen, zo'n twee jaar geleden, ontdekte ik dat ik met Dropbox ten minste mijn belangrijkste werkdocumenten in sync kon houden over meerdere systemen. Ik sprong in het diepe en kocht een grote Mac Pro voor het zwaardere dagelijkse werk en daarnaast was er de kleinere MacBook voor onderweg.

IMAP zorgde ervoor dat mijn e-mail op al mijn apparaten beschikbaar was. MobileMe deed hetzelfde voor mijn agenda en contactpersonen, 1Password voor alle inlogcodes en Dropbox voor mijn bestanden. Ik had niet op ieder moment de programma's die ik nodig had beschikbaar, noch dingen als muziek en foto's, maar ik kon onderweg goed uit de voeten.

Een paar maanden geleden besloot ik nogmaals voor de beperking te kiezen, en ik kocht een MacBook Air als aanvulling op mijn iPad. Op dat precieze moment besefte ik hoe dicht we zijn bij het werken met werkelijk "disposable" computers.

Het opzetten van alle instellingen op mijn nieuwe computer kostte maar een fractie van de tijd die het vroeger kostte. Apple's Migratie-assistent maakte moeiteloos een precieze kopie van mijn oudere MacBook door alle programma's, bestanden en instellingen één voor één over te zetten. Hetzelfde programma hielp mij ook mijn oudere MacBook Pro te synchroniseren, omdat ik die nog steeds nodig heb als ik onderweg ben maar wel stevige processorkracht nodig heb. Na een kleine middag doorwerken bezat ik drie laptops met vrijwel identieke inhoud.

Op alledrie zijn de gegevens versleuteld en alle gegevens worden constant gesynchroniseerd. Voordat ik op reis ga hoef ik de laptop die ik meeneem alleen maar op te starten en daarna een synchronisatie over het netwerk uit te voeren. Op trips zonder laptop heb ik wel mijn iPhone en iPad bij me en ook hierop heb ik toegang tot al mijn bestanden en diensten.

Waar ik vroeger een hele doos met floppies bij me had, hoef ik nu slechts te bepalen welk instrument ik voor deze klus nodig heb, en vervolgens kan ik beschikken over alles wat ik nodig heb, waar ik ook maar ben. Aangezien ieder apparaat waarop ik werk versleutelde informatie bevat, raak ik bij diefstal of verlies alleen de hardware kwijt. (En dan gaat het inderdaad om substantiële bedragen: ik zei al dat deze levensstijl nog niet echt goedkoop is). Van alles wat op de verschillende apparaten staat, bestaat ook een back-up in de Cloud. Ik kan letterlijk al mijn apparaten tegelijkertijd kwijtraken zonder ook maar enige belangrijke informatie te verliezen.

Kortom, al mijn apparaten zijn werkelijk "disposable computers". Ik kan ze allemaal vervangen wanneer ik maar wil (van iPhone tot Mac Pro) en ik zou er maar weinig last van hebben. Okee, het herstellen van vele gigabytes aan foto's of filmpjes is geen onmiddellijk proces, vooral als het gaat om het verlies van lokale back-ups, maar het is niet meer dan een paar jaar geleden dat het verlies van al mijn gegevens een reële mogelijkheid was. Wat apparaten nu "disposable" maakt is niet slechts het feit dat gegevens bijna niet meer verloren raken, maar veeleer de blijvende samenhang van deze gegevens met programma's en instellingen. Zo heb ik op ieder moment dat ik naar buiten ga de vrijheid om te kiezen welk apparaat ik meeneem, en ik heb nog steeds toegang tot alles wat ik nodig heb.

[Noot van de uitgever: dit is bijna exact hetzelfde beeld dat Google de wereld in stuurt als leidende visie achter hun Chromebook en Chrome OS. In hun geval is er helemaal geen sprake meer van lokale gegevens. Alles wordt bewaard in de Cloud, aangezien de buitenkant van Chrome OS in feite een pure webbrowser is. Dit betekent echter ok dat het inloggen op een Chromebook (of dezelfde actie op een willekeurige webbrowser op een willekeurige computer) je toegang geeft tot dezelfde gegevens, programma's en instellingen. Het spreekt vanzelf dat er nadelen kleven aan een leven dat zich exclusief in een webbrowser voltrekt, maar de winst bestaat eruit dat je volledig vrij bent van enig specifiek apparaat. -Adam]

Het is al bijna morgen -- Hoewel mijn apparaten vervangbaar zijn, kost het toch veel werk om mijn huidig stel te handhaven. Niet al mijn programma's mogen op meerdere systemen lopen. Ik moet alles zelf updaten en mijn systemen veranderen in de loop van de tijd doordat ik hier en daar wijzigingen aanbreng.

Niet dat ik gegevens kwijtraak, maar ik moet toch voorzichtig zijn met wat ik bewaar en waar dat moet staan en met het onderhoud van mijn programma's. Het is wel gemakkelijk voor een geek als ik ben maar het is lang niet zo simpel als ergens de juiste floppy in een beschikbare sleuf duwen en aan het werk te gaan. Het goede nieuws is dat we elk jaar steeds dichter bij mijn ideale scenario komen.

Daarom zijn iCloud en de Mac App-winkel zo interessant. Apple begint het ons gemakkelijk te maken om de huidige beperkingen te elimineren. Met de Mac App-winkel hebben we alleen maar een gebruikersnaam en een wachtwoord nodig om de meest recente versies van onze apps te downloaden naar het systeem dat we gebruiken. Inplaats van updates zelf te regelen zoals nu, hoef ik alleen maar de Appwinkel te starten, kijken of er updates zijn en ze allemaal tegelijk te installeren. Eindelijk heeft Apple Software Update opengesteld voor andere onwikkelaars.

Apple maakt het in iOS zelfs nog gemakkelijker door je instellingen te bewaren in iCloud. In plaats van Migration Assistent te moeten gebruiken, hoeven we alleen maar onze abonnementsgegevens in te vullen en te wachten terwijl het apparaat al onze instellingen binnenhaalt van de hoofdcopie in de cloud.

Om dit artikel te schrijven heb ik Simplenote gebruikt, een externe dienst om met behulp van iOS-apps te schrijven samen met een web-interface dat ik op mijn Mac gebruik als een speciale app (dank zij de site-specifieke browser, Fluid). Ik hoef nooit op te slaan omdat mijn woorden meteen met de cloud worden gesynchroniseerd en daarna met mijn apparaten. iCloud, Lion en iOS 5 zouden deze mogelijkheid voor al onze programma's kunnen brengen. In plaats van te saven in mappen, wat ik nu doe met Dropbox, zouden de programma's automatisch en geruisloos gegevens kunnen binnenhalen en wegschrijven op de achtergrond. Begin op een apparaat, bewerk het en ga door op een ander zonder je erover te bekommeren. Een fout gemaakt? Ga terug en bekijk een oudere versie die voor je was bewaard.

Veel app-leveranciers bieden mogelijkheden aan om bestanden voor je te bewaren in de cloud, maar Apple ziet iCloud helemaal anders. In de wereld van Apple wordt de cloud het centrum van alles. Je apps, je gegevens en je instellingen. Dat wordt niet bereikt door synchronisatie van bestanden waarmee onze huidige manier om computers te gebruiken is uitgebreid maar door de cloud op een fundamenteel niveau het centrum te maken van alles dat we doen. Onze apparaten worden eindelijk gereedschappen in plaats van viezige motels waar bits wel binnenkomen maar nooit vertrekken.

Als Apple hierin slaagt, is dit een van de meest ambtieuze sprongen in de geschiedenis van consumententechnologie. De Mac veranderde het gebruik van bureaucomputers, de iPod onze manier van luisteren naar muziek en de iPhone maakte van het mobieltje iets science fiction-achtigs; net zo zou de versmelting van iCloud, Lion en iOS onze hele benadering van computergebruik kunnen veranderen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 4 juli 2011

  door TidBITS Staff <[email protected]>

[vertaling: JO]

Thunderbolt Firmware Update -- Hoewel er op dit moment nog helemaal geen Thunderbolt-randapparatuur op de consumentenmarkt is, lijkt het voor de eigenaar van een Mac met Thunderbolt geen slecht idee om de Thunderbolt Firmware-update te installeren, al is het maar om op alles voorbereid te zijn. Apple zegt niet meer dan dat het gaat om "verbetering van de prestaties en stabiliteit van Thunderbolt", maar aangezien dit protocol maar heel kort geleden het levenslicht zag moeten we wel aannemen dat Apple de kinderziektes eruit aan het halen is. Let op: omdat het om een firmware-update gaat, moet je het update-proces niet onderbreken als het eenmaal is gestart na de reboot van je mac. (Gratis update, 486 Kb).

Reacties - Thunderbolt Firmware Update

Java voor Mac OS X 10.6 Update 5 / Java voor Mac OS X 10.5 Update 10 -- Apple heeft de volgende updates uitgebracht: Java voor Mac OS X 10.6, Update 5 en Java voor Mac OS X 10.5, Update 10 en het bedrijf schrijft in beide gevallen: "deze updates biedt verbeterde betrouwbaarheid, veiligheid en compatibiliteit" bij het updaten van Java SE 6 naar 1.6.0-26. (Op Macs die draaien op Mac OS X 10.5 (een OS dat geen 64-bits programmatuur aankan) wordt Java hierbij bijgewerkt naar 1.5.0-30). Voor zover wij weten, bestaan de veranderingen vooral uit reparaties van veiligheidslekken. Apple raadt aan om alle webbrowsers en toepassingen die Java gebruiken af te sluiten voordat je de update installeert. Maar waarschijnlijk is het eenvoudiger om gewoon onmiddellijk na de installatie te herstarten, zeker als je de vrijwel onzichtbare back-up software van CrashPlan gebruikt (en dit is de belangrijkste Java-applicatie die mensen gebruiken). De updates vereisen respectievelijk Mac OS X 10.6.6 of hoger, en Mac OS X 10.5.8. (Gratis updates, 75,45 MB/120,33 MB).

Reacties - Java for Mac OS X 10.6 Update 5 / Java for Mac OS X 10.5 Update 10


ExtraBITS, 4 juli 2011

  door TidBITS Staff <[email protected]>

[vertaling: TK, RAW]

Genieten van live zomermuziek betekent niet dat je je zorgen moet maken om parkeren of te veel mensen, met het iTunes Music Festival dat in juli live wordt gestreamd. Verder hebben we deze week ook koppelingen naar extra informatie over Thunderbolt-kabels en antwoorden van Apple over Final Cut Pro X, samen met de aankondiging dat wie in Chicago is, kan luisteren naar Adam over Lion en iCloud op 6 juli 2011.

iTunes Music Festival live streaming deze maand -- Op het iTunes Music Festival in Londen tot eind juli staan eenenzestig artiesten en Apple streamt deze optredens de hele maand live. Je kunt de optredens zien in de iTunes Store via iTunes op je computer of via de gratis app iTunes Festival London 2011 voor iPhone, iPod touch en iPad. Als je op een iOS-apparaat naar het festival kijkt, kun je het met AirPlay naar een Apple TV 2 streamen op je tv.

Reacties

De eerste Thunderbolt-kabels zullen $ 49 kosten bij Apple -- Thunderbolt bleef tot nu toe vooral beperkt tot theorie, maar met de eerste randapparaten die er binnenkort aankomen, biedt dit Ars Technica artikel heel interessante lectuur. In het artikel staat dat Thunderbolt-randapparaten zonder de vereiste kabels zullen worden geleverd (althans aanvankelijk) en dat de gebruikers Thunderbolt-kabels bij Apple zullen moeten kopen tegen $ 49 voor een kabel van 2 meter. Na een tijdje zullen andere fabrikanten ongetwijfeld Thunderbolt-kabels beginnen te produceren, waardoor de prijs wel zal zakken, maar het is niet duidelijk hoe lang dit zal duren.

Reacties

Adam Engst op 6 juli bij de Chicago Apple Gebruikersgroep -- Als je in de buurt van Chicago was op 6 juli 2011, had je naar de Chicago Apple Gebruikersgroep kunnen komen, waar TidBITS-uitgever Adam Engst sprak over Lion en iCloud en vragen over allerhande onderwerpen beantwoordde.

Reacties

Apple beantwoordt vragen over Final Cut Pro X -- Apple heeft geantwoord op de bezorgdheid over Final Cut Pro X, de herschreven versie van Final Cut Pro die verscheidene professionele functies mist die wel in Final Cut Pro 7 zitten. De meeste antwoorden kunnen worden samengevat als "Nog niet, maar het komt" als het gaat om multicamera-bewerkingen, audiosporen toekennen, ondersteuning voor bepaalde videoformaten (zoals RED), en export naar XML, OMF, AAF en EDLs. Apple merkt ook op dat ontwikkelaars van plug-ins hun gereedschappen moeten updaten om 64-bits compatibel te zijn voordat de plug-ins werken met Final Cut, en dat er binnenkort de mogelijkheid komt om volumelicenties te kopen.

Reacties


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2011 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering