Vorige aflevering | Doorzoek TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#1068, 21 maart 2011

Als je een wachtwoord gebruikt op je iOS-apparaat zou je mogen verwachten dat je gegevens versleuteld zijn. Rich Mogull kwam er echter achter dat onder bepaalde, veel voorkomende, omstandigheden die versleuteling achterwege blijft. Gelukkig is er een eenvoudige oplossing voor dit probleem. Verder twittert Joe Kissell zijn gehele boek "Take Control of Your Paperless Office", legt Glenn Fleishman uit wat de invloed is van de overname van T-Mobile door AT&T en laat Michael Cohen zijn licht schijnen over de nieuwe iPad-app van Time Warner om live TV te kijken. Ook is er het eerste deel van Adams relaas in vier delen over zijn overstap van Eudora naar Gmail. Belangrijk nieuws op het software-front is deze week het verschijnen van Mac OS X 10.6.7, Security Update 2011-001 (Leopard), Bento 4.0.2, DEVONthink en DEVONnote 2.0.9, en Yojimbo 3.0.2.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1068i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>

Zorg dat je zeker weet dat gegevens op je iOS-apparaat versleuteld zijn

  door Rich Mogull <[email protected]>
  8 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JO]

Het versleutelen van gegevens op je iPad of iPhone is een prachtige manier om jezelf te beschermen als je de pech krijgt het apparaat te verliezen. Zelfs als iemand 'm aan een computer verbindt, zullen idealiter niet al je gegevens gestolen worden. Op de nieuwste iOS-apparaten is encryptie even gemakkelijk als het instellen van een wachtwoord.

Encryptie in iOS 3 en iOS 4 -- Ik zeg "idealiter", want het blijkt dat het toch wat ingewikkelder is dan het instellen van een wachtwoord. Apple begon voorzichtig met het versleutelen van gegevens toen ze hardwarematige encryptie ontwikkelden voor iOS 3 op de iPhone 3G. Die versie was zeer gebrekkig, want slechterikken hoefden alleen maar een jailbreak toe te passen om langs die encryptie te komen.

De reden was dat na geautoriseerde toegang ook alle gegevens ontsleuteld werden en dit gebeurde ook nog eens automatisch op ieder moment waarop gegevens van of naar de iPhone verplaatst werden. Het enige dat een aanvaller hoefde te doen om gegevens te beschadigen was het apparaat te jailbreaken, waarna je de wachtwoord-check kon ontlopen en uitschakelen. En daarna beschouwde het systeem iedere toegang als geautoriseerd, waarna alle gegevens voor het gemak ontsleuteld werden door die handige nieuwe chip. Hierover schreef ik eerder het artikel "Hardwarematige versleuteling op iPhone 3GS gemakkelijk te omzeilen" (7 augustus 2009).

Het merendeel van deze fouten zijn door Apple opgelost in iOS 4. Nu wordt door het invoeren van een codeslot op je apparaat een deel van je gegevens versleuteld. Zelfs als een aanvaller met een jailbreak deze wachtwoordcontrole passeert heeft hij nog geen toegang tot beschermde gegevens zonder het wachtwoord ook te kennen.

Hierbij omvat "beschermde gegevens" alle e-mail, inclusief bijlages en alle gegevens van apps die gebruik maken van Apple's versleuteling. Er zijn nog steeds bepaalde gegevens op je apparaat die niet onder de bescherming van je codeslot vallen en die vormen een potentieel gevaar (wat weer afhangt van de specifieke app). Maar je zult waarschijnlijk niet erg bang zijn voor diefstal van de topscores die je behaalde bij Angry Birds.

Zoals in iOS 3, wordt encryptie automatisch ingeschakeld wanneer je een codeslot instelt op je iPhone (3GS of later) met minimaal iOS 4. Dit doe je in Instellingen > Algemeen > Codeslot.

De sluipweg langs encryptie via de upgrade naar iOS 4 -- Helaas is er één situatie waarin je ondanks het instellen van een codeslot toch een apparaat met onbeveiligde gegevens hebt. Ik dacht altijd dat het hier om zeldzame gevallen ging, maar een kleine test tijdens mijn praatje over beveiliging tijdens MacWorld 2011 wees uit dat bij een aanzienlijk deel van de aanwezigen de gegevens onbeveiligd waren. En dan gaat het hier nog om een behoorlijk technisch onderlegde groep mensen, zodat je kan verwachten dat de gemiddelde iPhone-gebruiker nog veel meer gevaar loopt.

Het probleem kan ontstaan als je wel een codeslot had ingesteld op een iOS-apparaat toen je het kreeg met iOS 3 geïnstalleerd, en daarna een upgrade naar iOS 4 hebt gedaan. Een heel normale gang van zaken.

Om te kijken of encryptie op dit moment op jouw apparaat aan staat kijk dan bij Instellingen > Codeslot, onderaan de pagina. Als daar staat "Gegevensbeveiliging is ingeschakeld" dan is alles okee. Als dat niet het geval is, moet je een eenvoudige maar mogelijk tijdrovende actie ondernemen. Hoeveel tijd dit kost, hangt af van de hoeveelheid gegevens op je toestel. Dit zijn de stappen die je neemt:

Apple heeft hiervoor een handig ondersteuningsartikel waarin al deze stappen staan.

Ik raad mensen aan om altijd een codeslot op hun smartphone of tablet in te stellen, van welke fabrikant het apparaat ook komt. Omdat je in iOS encryptie automatisch aanzet bij het inschakelen van een codeslot kan je net zo goed gebruik maken van die meegeleverde versleutelings-chip.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Wat betekent de overname van T-Mobile door AT&T

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HV, TK]

Als in een niet zo heel concurrerende markt een hele grote speler een kleinere, maar niet onbelangrijke concurrent overneemt betekent dat niet veel goeds voor de prijzen. Het plan van AT&T om T-Mobile te kopen moet nog door het Ministerie van Justitie (in verband met antitrust regelgeving en andere haken en ogen), de Federale Handelscommissie ("FTC", commissie voor consumentenbescherming) en de Federale Communicatiecommissie ("FCC", Amerikaanse OPTA) worden goedgekeurd. Maar als de overname door gaat kunnen we er van uit gaan dat de prijzen omhoog gaan en dat de spraak- en datadienstverlening verbetert.

Technisch gesproken en zakelijk gezien is de overname te begrijpen. T-Mobile kwam er, als de vierde aanbieder op de markt, na Verizon, AT&T, en Sprint Nextel, zowel voor- als nadat Sprint Nextel overnam, altijd een beetje achteraan. En hoewel hun keuze voor HSPA+ (een supersnelle versie van 3G die zonder onderbouwing als 4G wordt aangeprezen) ze tijdelijk een voorsprong gaf heeft T-Mobile niet genoeg bandbreedte en mogelijkheden om blijvend met de grote jongens te concurreren.

AT&T en T-Mobile maken allebei gebruik van GSM-technologie voor 2G, 3G en 3G+ (HSPA+) netwerken en AT&T heeft al miljarden gestoken in nieuwe frequenties voor een netwerk dat dichter bij 4G ligt en dat werkt met LTE. Vanuit zakelijk standpunt heeft noch AT&T noch T-Mobile iets bijzonders, zoals de oude netwerken en ongewone technologieën waar Verizon en Sprint nog altijd mee worstelen. (Die twee werken met CDMA. Verizon schakelt over op GSM met zijn 4G LTE-netwerk. Sprint werkt ook met nog een andere standard, iDEN, voor zijn Nextel-klanten en heeft zijn geld op WiMax voor 4G ingezet, maar het ziet ernaar uit dat ze op het verkeerde paard hebben gewed.)

Door de fusie zouden AT&T en Verizon Wireless nog duidelijker naar voor komen als de reuzen van het mobiele landschap in de Verenigde Staten. Sprint Nextel heeft veel problemen waardoor het verre van concurrerend kan zijn op het vlak van prijs of diensten zoals T-Mobile wel is (of was) en het zal een kleinere spraak en 3G-voetafdruk hebben dan een gecombineerd AT&T/T-Mobile of Verizon. Er wordt druk gespeculeerd dat Verizon Sprint zou kopen, maar Sprint biedt niet genoeg waarde voor Verizon.

Als klant zal de AT&T-overname je hoogstwaarschijnlijk geen prijsvoordeel bieden. T-Mobile biedt al de goedkoopste nationale abonnementen voor spraak, data en sms in elke combinatie, soms $ 20 tot $ 30 minder per maand dan het goedkoopste abonnement van een andere provider. De prijzen van AT&T liggen doorgaans in de buurt van die van Verizon en waarschijnlijk zullen de meeste abonnementen van T-Mobile aflopen op de contractduur en nieuwe gebruikers of wie een nieuwere telefoon koopt zullen moeten overschakelen op een duurder abonnement.

Dat is geen goede zaak omdat, zoals we al weten, providers een combinatie van redelijke prijzen aanrekenen voor infrastructuurintensieve diensten, zoals spraak en data, en schandelijke prijzen die bijna pure winst zijn voor dingen zoals sms (wat zo goed als niets kost) en mobiele hotspots, die niets extra kosten zoals abonnementen met een databeperking of getrapte abonnementen. (Verizon heeft geen ongelijk dat ze geld vragen voor mobiele hotspots op de iPhone omdat de onbeperkte dienst alleen geldt voor hun abonnement voor telefoondata en ze werken met een afzonderlijke data-pool voor tethering en mobiele hotspots.)

Het goede nieuws is dat klanten van AT&T en T-Mobile onmiddellijk een duidelijk merkbare verbetering in oproepkwaliteit en dekking zullen zien zodra de fusie is goedgekeurd. Beide bedrijven houden hun gebruikers zoveel mogelijk op hun thuisnetwerk in gebieden waar ze hun diensten bieden. Roaming vindt alleen plaats wanneer een carrier geen dekking biedt, zoals het geval was bij AT&T in grote delen van o.a. de Midwest en het noordoosten. (In 2009 heeft AT&T miljarden uitgegeven aan frequenties in landelijke gebieden die Verizon moest verkopen toen ze de toenmalige nummer vijf, Alltel, overnamen.)

De introductie van het 3G-netwerk van T-Mobile ging gepaard met de aanleg van leidingen met grote capaciteit naar de zendtorens. Hoogstwaarschijnlijk biedt een veel groter percentage van het 3G-en-verder-netwerk van T-Mobile de vereiste bandbreedte voor het mogelijke verkeer. AT&T liep wat achter en werkt nog steeds incrementeel om zijn omleidingscapaciteit te vergroten. Doordat ze ook kunnen gebruiken maken van het netwerk van T-Mobile zullen de bestaande klanten van AT&T nu ook kunnen genieten van een betere dienst.

De twee providers beloven een dekking van 95 procent voor 4G, wat veel meer is dan de oorspronkelijke plannen van AT&T (of de licentievereisten) voor LTE-introductie, die voorzien is voor half 2011. Verizon had al aangegeven dat ze in het achterland gingen uitbreiden en snelheden van 5 tot 12 Mb/s downstream gingen bieden voor klanten in zowel eerder kleine steden en plattelandsgebieden als de grootstedelijke delen van het land. Vreemd genoeg zou de grootste concurrentieslag wel eens kunnen plaatsvinden buiten de stedelijke gebieden, waar kleine draadloze serviceproviders, satelliet-internetoperators en AT&T en Verizon de slag om de klant aangaan.

De eindconclusie is dat door deze fusie de mobieletelefoonbedrijven nog meer geld zullen verdienen. Als je als prijzen van AT&T of Verizon Wireless betaalt, dan zul je in de nabije toekomst waarschijnlijk geen verschil zien. Maar het maakt van AT&T ook een sterkere concurrent tegen Verizon, dat het met zijn netwerk met grotere dekking opnam tegen de hogere snelheden van de kleinere netwerken van zowel AT&T als T-Mobile.

De overname kan een onverwacht gevolg hebben, maar dit kan wel eens wishful thinking zijn aangezien AT&T dit zegt. Zij zou kunnen leiden tot een grotere concurrentie van regionale mobiele providers zoals Cricket, Leap, MetroPCS en US Cellular. Die providers bieden vaak lage prijzen en geavanceerde features die alleen in een beperkt aantal stedelijke gebieden werken. Roaming is duur, als het al kan. Mogelijk verkiezen veel mensen de lagere prijs als ze zich niet vaak buiten de dekking van hun eigen provider begeven. De grote providers zijn reuzen geworden omdat ze alles aan iedereen aanboden. Niches ontstaan wanneer de dinosaurussen de naderende meteoor negeren terwijl de harige zoogdieren tussen hun poten lopen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Time Warner presenteert: kabel-tv op de iPad

  door Michael E. Cohen <[email protected]>
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JO, HM, PP, DPF]

Onzichtbaar door alle vuurwerk en rookeffecten van de iPad 2-lancering, bracht mediagigant Time Warner een gratis iPad-app uit. TWCable TV is speciaal bedoeld voor huidige kabelabonnees van Time Warner. De app is compatibel met de originele iPad en met zijn jonge slanke opvolger en brengt een hele lading Time Warner-zenders op het scherm van het magische tablet (met een vette-vinger-fobie). Jawel: live-kabeltelevisie op je iPad.

Hoe werkt het? -- De app is gemaakt om even eenvoudig te kunnen bedienen als je gewone kabel-tv, misschien nog wel makkelijker. Na het instellen van de app kan je 'm opstarten, een kanaal kiezen en meteen lekker achterover zitten. Het keuzemenu van zenders beslaat de linkerkant van het programmavenster (dat altijd liggend verschijnt). Je kan het zendermenu gemakkelijk tonen en verbergen door waar dan ook op het scherm te tikken. Je kunt net zo lekker door de zenders zappen als met een gewone afstandsbediening. Je kunt bovendien de geschiedenis-knop van de app gebruiken om een lijst van recent gebruikte zenders tevoorschijn te toveren en meteen daar naartoe te springen. Als je de app afsluit en later weer opent, zie je meteen de stream van de zender waar je naar keek toen je wegging, precies als bij het televisiekijken.


Tot zover de mogelijkheden van de app, die niet meer en niet minder doet dan je laten tv-kijken en zappen.

Instellingskwesties -- De simpelheid van de app is helaas niet doorgevoerd in de stappen die je moet volgen om de app werkend te krijgen. Eerst, moet Time Warner-kabelabonnee zijn én Time Warner als internetprovider hebben. Je moet ook je Time Warner-internet via wi-fi beschikbaar hebben. Als je kabel- en internetdienst aan deze criteria voldoen dan ben je klaar voor de start.

Om aan te melden moet je je Time Warner-kabel gebruikersnaam en wachtwoord invullen in de app. Als je geen Time Warner-kabel gebruikersnaam en wachtwoord hebt (had ik niet ondanks dat ik al jaren gebruik maak van hun internetdiensten), moet je ze aanmaken.

Om deze noodzakelijke gegevens aan te maken, neemt de app je mee naar de Time Warner-website, waar je een gebuikersnaam moet kiezen (een e-mailadress wat je nu gebruikt) en een wachtwoord dat op zijn minst acht karakters lang is met tenminste een cijfer erin, een paar beveiligingsvragen beantwoorden waarvan alleen jij het antwoord weet (zoals wat is de naam van je moeders vader?), vul de code in van je laatste betaalde kabelfactuur in, en reager op de verficatie e-mail die Time Warner je toestuurd.

In mijn geval ging het aanmelden rommeliger dan een goed gebakken croissant en lang niet zo lekker. Om te beginnen, de Time Warner-site bleef mijn wachtwoord (wat aan de eisen voldeed) weigeren. Nadat ik alle noodzakelijke informatie had ingevuld, bevatte de verficatie e-mail die ik ontving, een link om de aanmelding te bevestigen: die link bracht me echter naar een foutpagina. Op die foutpagina was een mededeling "klik op onderstaand bericht" voor verdere hulp, maar er stond niks! Hoewel, de verificatie-foutpagina bleek zelf fout enik kon gewoon in de app inloggen met de gegevens welke ik verstrekt had.

Mijn problemen kunnen veroorzaakt worden doordat ik dingen wilden instellen op de eerste dag dat de app uit was. Blijkelijk was de app zo populaire dat het de Time Warner-site op zijn knieen kreeg de eerste dag en ook het bedrijf dwong het beloofde aantal kanalen van dertig terug te brengen naar de helft. Hoewel, als ik dit schrijf staat de teller op achtentwintig kanalen.

Beperkingen -- De app werkt prima, nu ik hem heb ingesteld. Maar hij heeft zo zijn beperkingen.

Je kunt van kanaal veranderen maar verder valt er weinig te kiezen (er is bijvoorbeeld geen pauzeknop, geen airplay, geen volumeregelknop op het scherm en geen ouderlijk toezicht) en de kanaalkeuze is beperkt: alleen de gewone kabelkanalen zijn beschikbaar. Je kunt niet de bijzondere diensten gebruiken van je abonnement en je kunt ook niet de locale zendstations bekijken die in je pakket zitten. Deze beperkingen zijn deels een gevolg van de overeenkomsten die Time Warner heeft met zijn zakelijke partners.

Bovendien werkt de app alleen via wifi en alleen in je eigen huis. Daarbuiten zou ik de app niet kunnen gebruiken behalve als ik ergens ben waar zowel een Time Warner-aansluiting als internet beschikbaar is en ik ook nog de toegangscode weet van die plaats. De kansen daarop zijn natuurlijk nogal klein.

Gedachten -- Deze app is zeker niet "The End of TV as We Know It". De beperkingen zijn groot en de functionaliteit die het biedt is klein. Het is eigenlijk niet meer dan een draagbaar televisiescherm die je op verscheidene plaatsen in je huis kwijt kan en waarop je een fractie van de TV-kanalen kunt zien waarop je een abonnement hebt. Time Warner heeft hard moeten werken om een minimum aan mogelijkheden te kunnen bieden.

Tegelijkertijd ben ik teleurgesteld en beledigd: ik betaal Time Warner nogal wat voor mijn kabelabonnement en internet en de beperkingen van de app maakt het geen bonus voor mijn abonnement, maar meer de paar centen die je van een gierige oom krijgt.

Aan de andere kant is het idee van een draagbare TV met een goed scherm natuurlijk aantrekkelijk. Net zoals met andere TV's kan ik het aanzetten wanneer ik maar wil en tegelijkertijd iets anders doen (zoals het schrijven van dit artikel) en op de TV-kanalen die er zijn is er altijd wel wat de moeite waard.

Ik verwacht echter meer van een live kabeltelevisie-app:

Ondanks het feit dat TWCable TV nog zo beperkt is, is het wellicht genoeg. Voor nu. Ik zou graag meer willen, en misschien wordt dat ooit mogelijk. Maar ik blijf daar niet op wachten.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Joe Kissell versnippert een e-boek in Twitter

  door Joe Kissell <[email protected]>
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: SWB, MSH, RAW]

Als je een regelmatige lezer van TidBITS bent, ken je waarschijnlijk mijn e-boek "Take Control of Your Paperless Office", dat in november 2010 is gepubliceerd. In het e-book leg ik onder ander uit hoe je papieren documenten kunt scannen om vervolgens de originelen te versnipperen of te recyclen. Maar hoe versnipper je een e-boek? Dat is gemakkelijk: scheur het in stroken van 140 letters en stop die in Twitter! En dat is dus exact wat ik doe.

Image

Adam en Tonya en ik kregen dit idee een paar weken geleden tijdens een gesprek over hoe op een leuke manier reclame te maken voor de Take Control e-boeken. Zelf als dit experiment het gratis weggegeven van de hele tekst van het boek bevordert (als je 'm werkelijk helemaal op Twitter wilt lezen), gingen we er vanuit dat de meeste mensen die geïnteresseerd raakten in het e-boek door dit project er voor zouden kiezen om een exemplaar te kopen, daarmee de sterk verbeterde leesbaarheid van een goed vormgegeven boek verkrijgend en niet te vergeten toegang tot toekomstige upgrades. Om de deal aantrekkelijk te maken geeft Take Control 30 procent korting op het boek aan iedereen die het op Twitter volgt!

Het werkt op deze manier: Beginnend om 9 uur 's ochtends (Pacific) / 12 uur 's middags (Eastern) op 21 maart 2011, wordt het boek getweeted, 140 lettertekens (of daaromtrent) op een tijdstip op het account @zapmypaper. Ik heb een frequentie van een tweet per 15 minuten bepaald, met welke snelheid het 17 dagen duurt om een heel boek van 118 pagina's te tweeten. Af en toe zal ik reminders inlassen over hoe het hele e-boek te kopen, suggesties over het volgen van mij op Twitter (@joekissell) en andere tips. Tussendoorkomende berichten die geen deel uitmaken van de tekst van het boek beginnen met ==. Bijvoorbeeld:

== Tip: Steun schrijver Joe Kissell's baguette- en kaasgewoonte. Koop dit e-boek via http://bit.ly/h2mPrl

Idealiter zou ik liever geen handmatige tweets, @replies en her-tweets vanaf het @zapmypaper-account willen sturen gedurende de tijd dat het boek wordt getweeted, eenvoudigweg omdat dat de (tweet)stroom zuiverder houdt en het makkelijker te volgen blijft. Maar als ik speciale aankondigingen of andere tweets moet invoegen dan zal ik dezelfde == conventie aan het begin gebruiken zodat je weet dat ze niet onderdeel van het boek zelf zijn.

Het is mijn bedoeling, nadat het hele boek is getweeted, om het @zapmypaper-account te blijven gebruiken voor nieuws, suggesties en vragen over het houden van een papierloos kantoor, zodat degene die die feed volgen doorlopend steun kunnen krijgen voor hun papierloze gewoonte.

Twitteren met Stijl - Als ik een roman zou tweeten of een ander boek dat alleen maar, om te beginnen, platte tekst zou bevatten zou het proces veel eenvoudiger zijn geweest. Maar dit is een how-to boek over een enigszins technische onderwerp, dat veel elementen bevat die niet rechtstreeks in tekst te vertalen zijn. Mijn doel was om zoveel mogelijk als ik kon de structuur van het boek redelijkerwijs bewaren, om een evenwicht tussen trouw aan het origineel en de leesbaarheid binnen Twitter te behouden.

Ik denk dat ik hierbij wel een redelijk goede klus deed, hoewel de conversie nogal beperkt was. Men kan de tweets weer samenstellen tot een ruwe benadering van het oorspronkelijke boek, maar een paar elementen (en een klein beetje tekst) zouden niet overkomen. Voor degenen die nieuwsgierig zijn, evenals voor de zonderlingen die ondanks mijn reserves onvermijdelijk scripts gaan schrijven om het boek opnieuw te herscheppen, hier is wat ik deed.

Behalve lettertekenstijlen waren er nog wat onderdelen van de tekst die de overstap naar Twitter niet overleefden:

Hoe ik het voor elkaar kreeg -- Ik kan me niet voorstellen dat er erg veel mensen zullen zijn die zin hebben om hun eigen boeken te tweeten, maar als je nieuwsgierig bent hoe ik dit gedaan heb, dan volgt hier een snel overzicht.

Ik begon om het Word-bestand met de volledige tekst van het boek aan te passen, door met een reeks Zoek-en-Vervangoperaties zaken als kopteksten en zijkolommen om te zetten naar een formaat dat in platte tekst nog bruikbaar was (zoals hierboven uitgelegd). Toen ik het bestand zover had dat het geen informatie meer bevatte die van tekststijlen afhing, verhuisde ik het naar BBEdit. Dat programma heeft een veel krachtiger Zoek-en-Vervangfunctie, met grep, en Text Factories waarmee je verscheidene tekstmanipulaties in één enkele opdracht kunt combineren, waarmee ik alle resterende conversies uitvoerde. Ik zette echte alinea-afbrekingen om naar tekens, waardoor het hele boek één lange regel werd. Vervolgens stelde ik het venster in op afbreken om de 140 lettertekens en keek er een keer snel doorheen om te zien of er regelafbreekproblemen waren die mijn geautomatiseerde procedure gemist had (en die waren er inderdaad). Toen ik alles had zoals ik wilde, gebruikte ik de "Text > Add Line Breaks"-opdracht om harde returns aan het einde van elke regel te zetten. Het resultaat: het hele book als een enkel tekstbestand, in een tweetvriendelijk formaat met op elke regel één tweet. Als laatste stap voegde ik op geregelde afstanden van elkaar wat aankondigingen in.

Om de tweets te versturen, installeerde ik de Python Twitter-huls en de verschillende bijbehorende bestanden op mijn Mac en vond toen een simpel tweet_textfile-script van gebruiker "cydeweys" dat regel per regel door een tekstbestand gaat en iedere regel achtereenvolgens als een tweet verstuurt met een interval naar keuze (in mijn geval elk kwartier). Het tweet-textfile-script was eigenlijk een beetje oud en gebruikte een niet meer geldige Twitter API, dus moest ik het updaten om OAuth te gebruiken, maar de basislogica van het script bleef dezelfde.

Tijdens een testrun van het script ontdekte ik 's ochtends bij het opstaan dat het tweeten was blijven hangen die nacht. Blijkbaar was er een kortstondige storing geweest aan Twitters kant, waardoor een bericht niet de bevestiging gekregen had die het script verwachtte en hoewel het script een soort ingebouwde foutencheck had, had de precieze timing van de storing ervoor gezorgd dat er geen foutbericht was gestuurd (anders had het script het opnieuw geprobeerd na een paar minuten) en was het script eindeloos blijven hangen. Ik had geen tijd om alle manieren te bedenken waarop API-interacties fout konden gaan en het script zo robuust te maken als maar mogelijk, dus daarom smokkelde ik een beetje, door launchd te gebruiken om het Pythonscript zo nu en dan wakker te schudden. Het is niet elegant, maar het werkt.

Natuurlijk was het wel iets ingewikkelder: ik ben over een reeks stappen heengefietst zoals het registreren van een Twitterapplicatie, de nodige API-sleutels en wat al niet te pakken krijgen en massa's testen en foutreparaties. Maar het kwam in essentie wel neer op het omzetten van het document naar platte tekst, het opdelen in regels van 140 lettertekens en een Pythonscript gebruiken om de tweets te versturen. Gemakkelijk. Of toch tenminste leuk, op een behoorlijk nerderige manier.

Note: Veel van dit artikel werd overgenomen uit een bericht op mijn website die het project beschrijft en als vertrekpagina dient voor diegenen die er meer over willen weten, maar die misschien het boek nog niet kennen, of de Take Control-reeks in het algemeen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Zen en de kunst van Gmail, deel 1: Waarom ik overstapte

  door Adam C. Engst <[email protected]>
  13 reacties (Engelstalig)

[vertaling: PEP, HV, OF, LmR]

Eerlijk gezegd, sinds enige tijd gebruik ik Eudora 6.2.4 niet meer als mijn dagelijkse email programma, ik ben overgestapt op Gmail van Google. Ik realiseer me dat dit wellicht een verrassing is, zeker als je weet dat ik in 1997 nog "Eudora Visual QuickStart Guide" schreef en heel lang mijn voorkeur uitsprak voor dit programma. Maar het kwam steeds vaker voor dat Eudora crashte en dat tast dan de inhoud van de mailboxen aan. Ik kon die schade aan de mailboxen dan wel weer herstellen (zie "Hoe herstel je onbetrouwbare Eudora-mailboxen, 4 april 2008), maar dat soort toestanden waren niet welkom als ik gewoon aan de slag wilde.

Ik bleef Eudora zo lang mogelijk gebruiken omdat ik gelukkig was met de manier waarop het programma werkte. Ik vond het fijn dat het zo mooi kon worden aangepast en op maat gemaakt, dat het duidelijk weergaf wat er aan de hand was en het was zo recht door zee. Ik gebruikte, en schreef over, andere Mac e-mailprogramma's door de jaren heen. Als ik moest generaliseren zou ik zeggen dat ze allemaal uitgingen van dezelfde principes als Eudora, maar ieder met andere prioriteiten. Aangezien ik volledig was ingewerkt in Eudora leken al die andere programma's mij wat onhandige namaak.

Dat is dus de reden om enige tijd geleden een nieuw e-mailprogramma uit te kiezen en ik koos Gmail van Google. Als enige van alle alternatieven maakten de ingenieurs van Google de keus om het hele idee van email te heroverwegen, ze gooiden alle oude ideeen eruit en begonnen met een schone lei. Ik vond dat als ik een grote stap wilde maken (en aangezien email mijn eerste communicatiemiddel is, is dit inderdaad een enorme stap voor mij), dan wilde ik een nieuwe en betere manier vinden om ermee te werken, niet gewoon mijn oude manieren wennen aan de gewoontes van een ander programma dat het moest doen zonder de functies van Eudora die ik op prijs stelde.

Het klassieke e-mailprogramma, inclusief Eudora, gaat uit van de werkwijzes van de typische jaren 50-kantooromgeving, alle post komt op een centrale locatie binnen en wordt vanuit daar volgens een aantal regels doorgestuurd naar een andere locatie waar, nadat het is gelezen en hopelijk beantwoord, wordt opgeborgen in een hiërarchisch archief of weggegooid. Deze aanpak werkt, maar een aantal nieuwe ontwikkelingen in e-mailprogramma's van de laatste jaren maken het makkelijker om grote postvolumes af te handelen, makkelijker om berichten te archiveren en makkelijker om ze terug te vinden nadat ze zijn gearchiveerd. In andere woorden, deze programma's automatiseren de oude functies uit de jaren 50 zodat dat proces sneller gaat. In de tussentijd, is de wereld niet meer de wereld van die jaren 50, secretaresses en in drie-delig pak geklede managers.

De technici van Gmail richtten zich in plaats daarvan op "zoeken", een veel moderner begrip. Het is tenslotte niet voor niets dat Google met "zoeken" in korte tijd een fortuin bij elkaar heeft vergaard. Met "zoeken" als de belangrijkste basis en ondersteund door Googles onvoorstelbaar grote serverfarms kan Gmail een aantal ogenschijnlijk eenvoudige trucs die op zichzelf staande email-programma's niet kunnen of willen doen, met als belangrijkste voorbeeld het vervangen van het achterhaalde concept van mappen door het moderne begrip etiketten en het groeperen van willekeurig veel verzamelingen berichten op basis van zoekopdrachten.

Daarbij moet me wel van het hart dat ik het teleurstellend vind dat alleen Google in staat is gebleken om dit voor elkaar te krijgen. Ik kan me niet voorstellen dat een moderne Mac deze functionaliteit niet zou kunnen bieden; het feit dat Gmail het ook off line kan via Google Gears bewijst dat het kan. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik Gears niet gebruik; alle versies die ik heb uitgeprobeerd waren onbetrouwbaar en als ik geen internetverbinding heb kan ik toch vrijwel niks doen, omdat mijn werk nou eenmaal uit meer bestaat dan e-mail lezen en schrijven.

De tweede reden dat ik voor Gmail heb gekozen is dat, hoewel ik natuurlijk de webinterface wil gebruiken (daar "gebeurt het" tenslotte) ik ook gecharmeerd ben van het feit dat ik mijn mail via IMAP kan benaderen, zodat ik een lokale "backup" van mijn mail kan maken en zodat ik te allen tijde kan overstappen op een ander e-mail programma. (Voor sommigen is de mogelijkheid om Gmail te benaderen vanaf een willekeurige computer met een webbrowser belangrijk. Voor mij niet, ik gebruik eigenlijk vrijwel altijd mijn eigen computers.)

Wat ook niet onbelangrijk was is de overweging dat ik door mijn mail naar Gmail door te leiden, niet langer mijn eigen mailserver hoef te beheren, maar dit werk kan overlaten aan de technici van Google. E-mail adminnetje spelen is minder leuk dan het lijkt, met alle spam die je tegenwoordig te verwerken krijgt en met de problemen die het beheren van een aantal lokale accounts met zich meebrengt.

Om kort te gaan is dit mijn nieuwe kijk op e-mail, die me duidelijk minder hoofdbrekens kost dan het werken met Eudora de afgelopen jaren:

Gmail Beperkingen -- Hoewel ik op het ogenblik een grote fan van Gmail ben, is het denk ik toch belangrijk om op de beperkingen te wijzen. Geen van deze beperkingen wekken bij mij meer dan bescheiden irritaties op, maar niet iedereen zal het daarmee eens zijn.

Als eerste een paar algemene punten van zorg: privacy, veiligheid en reclame. Ondanks dat Google een privacybeleid heeft die stelt dat ze niet op een onredelijke manier informatie zullen delen, blijft het een feit dat Google alle email opslaat (zoals bij elke IMAP e-maildienst). Omdat ik al heel lang mijn moeders advies opvolg om niets in een e-mail te schrijven dat ik niet op de voorpagina van de New York Times zou willen hebben staan, ben ik niet bijzonder bezorgd over dat Google in theorie toegang tot mijn e-mail heeft. Net zo min ben ik bang dat Google iemand de toegang tot mijn e-mail verkoopt; als zoiets zou gebeuren en bekend werd (en het zou zeker bekend worden, gezien het kritische oog op Google) zou dat onherstelbare schade aan Google toebrengen.

Omdat al je e-mail online staat, slechts beschermd door je wachtwoord, is het zaak een sterk wachtwoord te kiezen. Als dat niet voldoende is voor je gevoel heeft Gmail kort geleden een tweetraps-verificatie toegevoegd dat meer veiligheid biedt buiten je wachtwoord om als je account benaderd wordt vanaf een nieuw apparaat. Lifehacker heeft een goede handleiding met uitleg maar wees gewaarschuwd dat de tweetraps-beveiliging erg vervelend kan zijn als je andere programma's of webdiensten gebruikt die Gmail en andere Google diensten aanspreken en die nog niet de tweetraps-verificatie ondersteunen.

En de advertenties? Gmail analyseert elke mail en vertoont een bijpassende advertentie aan de rechterkant, variërend van onzinnig tot zo nu en dan huiveringwekkend. Eerlijk gezegd let ik er zelden op en sinds ik de Rapportive-plugin geïnstalleerd heb verschijnen ze helemaal niet meer. (Lees "Rapportive-plugin vervangt Gmail-advertenties door info afzender," 27 maart 2010). Net zo zijn Gmail's storende Web Clips die nieuwsberichten vertoont in een vakje aan de bovenkant van de Inbox maar ook advertenties kan bevatten. Ik heb ze gewoon uitgeschakeld in de Web Clips-gedeelte van de Gmail-instellingen (te bereiken via het tandwielsymbool aan de bovenzijde van de Gmail-webpagina en klik op de Mail Settings in het menu dat daar verschijnt).

Terwijl de Gmail-webinterface in het geheel genomen uitzonderlijk goed is zijn er een paar stukjes waar het wat minder presteert. Het meest opvallend is dat Gmail geregeld erg traag is met het verzenden van berichten en nieuwe berichten ophalen, een klein voortgangsbalkje tonend, terwijl ik maar zit te wachten tot ik een ons weeg. Meestal is het geen punt maar dat maakt het alleen maar ergerlijker als het ineens 5 tot 10 seconden duurt voordat een bericht verzonden is of een nieuw bericht geopend is. Dat zijn de momenten dat ik verlang naar een gewoon mailprogramma.

Hoewel… Gmail's web-interface is gemaakt voor een enkel venster, wat doorgaans voldoende is daar de meeste mailberichten geen referentie behoeven aan andere berichten, behalve dan naar die in de eigen conversatie. Maar in die gevallen dat ik wel terug moet naar een bericht in een andere conversatie is het onhandig dat ik een onaf bericht in zijn eigen venster moet openen zodat ik in Gmail's hoofdvenster kan komen om daar een zoekopdracht te geven en zo naar het oude bericht te kunnen verwijzen terwijl ik het nieuwe schrijf. Gmail biedt weliswaar commando's voor het openen van afzonderlijke vesters zowel via het scherm als via toetsencombinaties maar het staat duidelijk op een tweede plan en is veel ingewikkelder dan het in een apart programma zou zijn.

Bovendien, waar je via Apple Mail of een ander IMAP-mailprogramma makkelijk lokale kopieën van je mail kan opslaan, zal je iets dergelijks moeten doen als je reservekopieën van je mail wilt. Er is weliswaar geen reden om aan te nemen dat Google je mail helemaal kwijtraakt maar het is wel verstandig om een backup te hebben die je zelf kan beheren.

De rest van Gmail's problemen bestaan voornamelijk uit onvermijdelijkheden die met diens innovatie meekomen. Bijvoorbeeld: hoe geweldig conversaties in de meeste gevallen ook zijn, soms zitten ze gewoon in de weg. Als wij een e-mail versturen over een nieuw Take Control-boek, ontvangt Tonya doorgaans een boel mailtjes die individuele aandacht behoeven. Maar omdat mensen doorgaans een nieuw bericht aanmaken door het oorspronkelijke bericht te beantwoorden, heeft zij voortdurend te maken met conversaties die verschillende berichten bevatten die echter allemaal onafhankelijk zijn en daarmee is moeilijker te werken binnen een conversatie dan als aparte berichten (je kan conversaties overigens wel uitschakelen in Gmail's instellingenscherm maar dat is weer wat overdreven).

Op een soortgeklijke manier worden onderwerpen in mailinglijsten ook in conversaties gesorteerd, hetgeen bijna altijd prettig is. Maar als er privé-berichten worden verstuurd naar deelnemers binnen zo'n onderwerp kan het soms verwarrend zijn dat de privé-berichten en de publieke berichten door elkaar staan. Het zou fijn zijn als Gmail de mogelijkheid bood om iedere conversaties uiteen te breken in hun individuele berichten.

Er zijn een paar gebieden waarop Gmail niet concurreert met traditionele e-mailprogramma's. Wanneer je bijvoorbeeld spam-filters bouwt, is het fijn om toegang te hebben tot grep-functionaliteit zodat je patronen van tekst kan vergelijken. Gmail kan dit niet. Sterker nog, alle zoekopdrachten zijn woordgericht, dus je kan niet eens zoeken op een deel van een woord. Wat ook frustrerend is, is dat je niet kan zoeken op willekeurige kopregels, wat handig kan zijn voor het verwijderen van anderstalige spam. Je kan bij Gmail wel zoeken in de Van:, Aan:, Cc:, Bcc:, Onderwerp: en Verzonden-aan:-regels, evenals op datum of in bijlangen dus ik heb me nooit echt beperkt gevoeld door Gmail's zoekfuncties.

Als je veel e-mailberichten ontvangt met veel grote bijlagen, is het mogelijk dat de 7,5 GB aan gratis ruimte die je krijgt niet voldoende is. Maar met $ 5 per jaar voor 20 GB (tot en met 16 TB), hoef je je daar niet al teveel zorgen over te maken.

Ten slotte is het niet echt makkelijk om oude locale e-mailberichten te importeren in Gmail. Er is een Google Email Uploader voor Mac, maar die werkt alleen met Gmail vanuit Google Apps, niet met losstaande Gmail-accounts. Het alternatief is het om je oude e-mailprogramma via IMAP met Gmail te verbinden (of je mail naar Apple Mail of Thunderbird te importeren die redelijk goed met Gmail kunnen praten via IMAP) en de berichten handmatig te kopiëren, mailbox voor mailbox. Toen ik dit proberde met Eudora, verloren de geïmporteerde berichten hun originele datum, hetgeen deze actie betrekkelijk zinloos maakte en ik heb begrepen dat het moeilijk is om grote hoeveelheden mail tegelijk te importeren omdat acties dan een time out-foutmelding opleveren of berichten niet worden gekopieerd.

Na hierover te hebben nagedacht, besloot ik dat het geen significant voordeel had om mijn ouder Eudora-berichten te importeren. Eudora werkt nog gewoon op mijn Mac Pro onder Mac OS X 10.6.6 Snow Leopard, dus als ik een heel oud mailbericht nodig heb, kan ik er nog steeds bij. Mocht Rosetta echt verdwijnen in Mac OS X Lion, zal ik al die berichten wellicht moeten importeren in een ander programma. Het helemaal opnieuw beginnen vereiste de eerste twee maanden soms een bezoek aan mijn Eudora-archief en het duurde even voordat de e-mailadressen van mijn vaste correspondenten allemaal in Gmail stonden. Maar de omschakeling ging verder betrekkelijk vlekkeloos.

Gmail is gratis, biedt uitstekende spamfilters, accepteert mail die wordt doorgestuurd vanaf andere accounts en biedt toegang tot al je mail via POP en IMAP, dus het is eenvoudig uit te proberen.

In het volgende artikel zal ik nader ingaan op hoe Gmail's zoek-gerichte aanpak van e-mail een geheel andere leestechniek mogelijk maakt (zie "Zen en de kunst van Gmail, deel 2: Labels & Filters"). In "Zen en de kunst van Gmail, deel 3: Gmail Labs", duik ik in de vele manieren waarop je Gmail kan uitbreiden en verbeteren via Gmail Labs en in "Zen en de kunst van Gmail, deel 4: Mailplane", kijk ik naar naar een Mac-programma dat het gebruik van Gmail veel tastbaarder maakt dan via een gewone web-browsertab.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 21 maart 2011

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: PP]

Mac OS X 10.6.7 -- Apple heeft Mac OS X 10.6.7 uitgebracht om een aantal fouten in Snow Leopard en Snow Leopard Server te herstellen. Die is met name bedoeld om de betrouwbaarheid van Terug naar mijn Mac te verbeteren waardoor problemen met bestandoverdracht naar sommige SMB-servers en foutjes bij werken met de Mac App-winkel worden verholpen. Mocht je de updates van vóór Mac OS X 10.6 hebben gemist, ze zitten ook hierbij, samen met Safari 5.0.4 en de nieuwste updates van raw-beeldverwerking.

Er zitten ook beveiligingsverbeteringen in voor meerdere systeemcomponenten zoals AirPort, Apache, AppleScript, bzip2, Carbon, ClamAV, lettertypeverwerking, HFS, grafische manipulatie, Installer, Kerberos, de kernel, Mailman, PHP, Snel Bekijken, QuickTime, Ruby, Samba, Subversion en Terminal.

Tenslotte is er ook een aantal nogal speciale fouten verbeterd waaronder een probleem bij het veranderen van een venstergrootte met X-Plane 9 op Mac's met ATI-graphics, een verbetering van de helderheid op externe beeldschermen en projectors, problemen bij het openen van afp://-URL's en nog een paar. De volledige lijst is te vinden in de toelichting van Apple.

Zoals gebruikelijk, komt Mac OS X 10.6.7 in verschillende versies, waaronder een speciale voor de onlangs uitgebrachte MacBook Pro. Het zijn:

Vermoedelijk is het voor de beveiliging erg belangrijk deze update te installeren en natuurlijk ook als je al last had van een van de fouten die hiermee gecorrigeerd zijn. Maar goed, het is misschien beter even te wachten om er zeker van te zijn dat de update geen nieuwe problemen veroorzaakt.

Reacties - Mac OS X 10.6.7

Beveiligingsupdate 2011-001 (Leopard) -- Om de beveiliging, die in Mac OS X 10.6.7 zit, ook in Mac OS X 10.5 aan te brengen, heeft Apple de beveiligingsupdate 2011-001 uitgebracht voor zowel Leopard als Leopard Server. Deze corrigeert minder uitvoerig dan Mac OS X 10.6.7 en richt zich vooral op de openbroncomponenten van het besturingssysteem, zoals Apache, bzip2, ClamAV, verwerking van grafische bestanden, Kerberos, Libinfo, libxml, Mailman, PHP, Snelle weergave, Ruby en X11. (Gratis, 241,35 MB/473,23 MB)

Reacties - Beveiligingsupdate 2011-001 (Leopard)

Bento 4.0.2 -- Filemaker heeft zijn gebruikersvriendelijke bestandsprogramma Bento voor de Mac opgewaardeerd. Het nieuwe in versie 4 is dat nu adresetiketten, inventarisatielabels, naamplaatjes en andere labels afgedrukt kunnen worden vanuit het programma. Andere mogelijkheden om af te drukken zijn er nu ook, je kunt fijnkorrelig afdrukken of in configuraties die aan de printer zijn aangepast. Nieuw is ook dat je blanco-sjablonen met gegevens uit kunt voeren (waardoor je ingevulde gegevensbestanden met anderen kunt delen), de plaats kunt bepalen (waardoor je kunt zien waar de gegevens precies zijn ingevoerd) en vereenvoudigd kunt zoeken. Uitgebreide toelichting is te vinden op de website van Filemaker waar ook de snel verschenen 4.0.1 en 4.0.2 updates op staan die wat foutjes corrigeren. ($ 49 nieuw, $ 29 opwaardering)

Reacties - Bento 4.0.2

DEVONthink en DEVONnote 2.0.9 -- DEVONtechnologies heeft bescheiden updates uitgebracht voor alle versies van zijn informatieverwerkingsprogramma's, DEVONthink en DEVONnote. De nieuwste versies van DEVONthink en DEVONnote hebben nu een sterk verbeterde email-archivering en kunnen OCR-bestanden sneller downloaden. De programmatuur kan nu ook gegevensbestanden een andere naam geven en verplaatsen, zelfs als ze geopend zijn. Sorteren, groeperen en zoeken zijn ook verbeterd. Nieuw is ook dat widgets ingevoerd kunnen worden vanuit een apart venster voor het installeren van hulpprogramma's. (DEVONthink Pro Office, $ 149,95 nieuw, gratis update; DEVONthink Professional, $ 79,95 nieuw, gratis update; DEVONthink Personal, $ 49,95 nieuw, gratis update; DEVONnote, $ 24,95 nieuw, gratis update)

Reacties - DEVONthink en DEVONnote 2.0.9

Yojimbo 3.0.2 -- Bare Bones Software heeft een kleine update uitgegeven voor hun gegevensorganisatiegereedschap Yojimbo , dat niets nieuws brengt maar wel wat verbetert. Een vastloper die op kan treden bij het ophalen van de Sidekick-uitvoervoorkeuren (zelfs wanneer je geen Sidekick gebruikt) is verholpen evenals meerdere problemen bij synchronisatie met een iPad. Besef wel dat voor synchronisatie met de iPad nu versie 1.0.3 van Yojimbo voor iPad nodig is die in de app-winkel te verkrijgen is. ($ 38,99 nieuw, gratis update voor eigenaars van Yojimbo 2.0 en later, 7,2 MB)

Reacties - Yojimbo 3.0.2

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

ExtraBITS, 21 maart 2011

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: DPF]

Er gebeurde nogal wat vorige week, en veel Apple ontwikkelaars droegen een deel van hun inkomsten af aan de slachtoffers van de aardbeving daar. Lokale Apple Store medewerkers deden zelfs fantastisch werk. We hebben daar links over, maar ook een artikel over de integratie van Sprint met Google Voice, een Will It Blend?-video over de iPad 2 (ouch!), een waarschuwing over een probleem in Flash in combinatie met Excel en een mogelijkheid om Twitter verbindingen te beveiligen.

Apple ontwikkelaars dragen inkomsten af aan slachtoffers in Japan -- Complimenten voor die Apple-ontwikkelaars die een deel van hun inkomsten afstaan aan hulpinitiatieven in Japan voor de slachtoffers van de aardbeving en de tsunami. Macworld heeft een lijst gemaakt van de donaties, waarvan er veel slechts een korte tijd lopen en dus snelle actie vereisen.

Reacties

Sprint innoveert door integratie met Google Voice -- Rob Pegoraro van The Washington Post brengt het nieuws dat Sprint, provider van mobiele diensten, de gratis Google Voice-dienst gaat aanbieden voor vrijwel alle accounts. Sprint-abonnees krijgen alle voordelen van Google Voice, zoals nummerherkenning, doorsturen van gesprekken op basis van regels, loggen van voicemail, enzovoort.

Reacties

iPad 2: Will It Blend? -- Ik denk dat je het antwoord wel kent, maar het is altijd leuk om de mensen van Will It Blend? welk product van Apple dan ook in hun "keukenmachine" te zien schuiven.

Reacties

Pas op voor Excel bestanden met Flash-problemen -- Adobe heeft berichten gepubliceerd over problemen van oude en huidige versies van de Adobe Flash Player in combinatie met Excel. De problemen kunnen optreden op alle platforms en maken het mogelijk om de controle van een besmet systeem over te nemen. Kijk dus uit voor Flash (.swf)-bestanden in een Microsoft Excel (.xls)-document wanneer je dat als e-mail attachment ontvangt. Adobe verwacht binnen een week een oplossing te hebben, maar wees tot die tijd alert.

Reacties

Apple geeft het goede voorbeeld tijdens de aardbeving in Japan -- Een link naar een blogbericht van een medewerker van de Tokyo Apple Store, die vertelt welke rol de Apple Store tijdens de aardbeving heeft gespeeld. De Apple Store is één van de weinige plekken in Japan met gratis wifi en dat heeft Apple gebruikt om werknemers en hun families van dienst te zijn. Als bedrijf geeft Apple zelden of nooit commentaar op dit soort gebeurtenissen, maar het is fijn om te zien dat Apple medewerkers van alle niveaus meer doen dan van ze verwacht kan worden.

Reacties

Twitter voegt Always Secure mogelijkheid toe -- Twitter volgt het voorbeeld van Facebook door een profielinstelling aan te bieden waarmee je altijd gebruik maakt van een beveiligde HTTPS-verbinding voor het plaatsen en lezen van tweets na login via de website van het bedrijf. Het inloggen zelf was altijd al beveiligd. Het gebruiken van HTTPS beveiligt je tegen het kapen van je account door middel van Firesheep of andere software in een publieke omgeving. Met een gewone verbinding kan men achter je Twitter-identiteit komen en als jou inloggen op de Twitter website. Om van de mogelijkheid gebruik te maken moet je inloggen, op je naam rechtsboven klikken, Settings selecteren en naar beneden scrollen.

Reacties

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2011 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Doorzoek TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering