Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1063.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Wij van TidBITS geven graag onze mening, zeker wanneer we er om gevraagd worden. Op Macworld 2011 waren een aantal van ons aanwezig op het podium bij de Macworld Live. Daar waren alle bezoekers welkom voor diverse presntaties. Macworld streamde deze ook live over de vloer door middel van Ustream, en de uitzendingen zijn ook nu nog beschikbaar. Ben je dus niet in San Francisco geweest tijdens de beurs, doe dan je Mac aan in plaats van je tv en kijk naar "onze" uitzendingen.
De toekomst van de Mac -- Adam Engst werd samen met Macworld-redacteur Dan Moren en John Gruber van Daring Fireball geïnterviewd door Jason Snell, de hoofdredacteur van Macworld, over de toekomst van de Mac. Over een jaar nog maar eens kijken om te zien of we het bij het rechte eind hadden. (Een waarschuwing: het shirt van Gruber kan aanstootgevend zijn voor gevoelige kijkers.)
Macworld Pundit Showdown -- Glenn Fleishman en Lex Friedman waren samen met Macworld-redacteur Dan Moren en Paul Kafasis, baas van Rogue Amoeba, aanwezig bij de Macworld Pundit Showdown IX. In deze snelle spelshow moesten de gasten snelle, maar soms ook doordachte antwoorden geven op vragen die gesteld werden door quizmaster Phil Michaels. De scores waren nogal arbitrair. (Glenn was lang aan de leiding, maar Paul haalde hem net voor de finish in.)
Holmes Brothers Live -- Deze uitzending kende misschien wel de vreemdst samengestelde groep. Het was een poging om de Macworld Expo-diners die vroeger na de show gehouden werden bij Joe Holmes thuis weer in te stellen. Joe schreef toen onder meer voor MacAddict, en is nu een beroepsfotograaf. Het schrijven deed hij samen met zijn broers Tim (destijds een Mac OS X-evangelist bij Apple, en nu eigenaar van een koffiebar) en Chris (die bij Dantz Development werkte). Ook aanwezig waren Adam Engst, de onnavolgbare Andy Ihnatko, en Ivan Drucker (een consultant uit New York City, voorheen werkzaam voor Apple). Het diner werd gemodereerd door Chris Breen van Macworld (die ook altijd aanwezig was bij de diners), en na een korte tijd herinneringen ophalen aan wat er veranderd is sinds de diners in 2003 eindigden (inclusief het verlaten door alle Holmes brothers van de Mac-wereld).
TUAW interviewt Glenn Fleishman en John Welch -- Glenn was ook aanwezig bij The Unofficial Apple Weblog (TUAW) samen met twittermaatje Michael T. Rose en IT guru John C. Welch voor een live videocast over draadloze informatietechnologie op de expo, en de huidige status van de show.
Ouderschap in het internettijdperk -- Tonya Engst was zelfs aanwezig in zowel audio als video in een fascinerend panel over ouderschap in het internettijdperk. Voorzitter was Chuck Joiner, vriend van TidBITS en maker van MacVoices. Het panel bestond uit meer technologie-ouders, zoals Omaha Sternberg van iGame Radio, Chris Breen van Macworld , Michael T. Rose van TUAW en Chuck La Tournous van The Mac Observer. (Zie ook YouTube, als je dat makkelijker vindt.)
Afsluitende Macworld 2011-podcast op MacVoices -- Deze laatste uitzending is een buitenbeentje, omdat het niet werd uitgezonden op Macworld 2011 en alleen als audio beschikbaar is, maar alle stafleden van TidBITS aanwezig op Macworld kwamen bijeen in de show MacVoices, gepresenteerd door Chuck Joiner. We bespraken de beurs en waren het er over eens dat Macworld 2011 voor ons succesvol was. We hadden wel wat suggesties voor verbeteringen in de toekomst, omdat het publiek niet langer bestond uit alleen Mac-loyalisten.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Het mag dan geen jasje-dasje dragen, maar dat betekent nog niet dat een iPad niet op kantoor thuis hoort. De tweede editie van Joe Kissells "Take Control of Working with Your iPad" helpt iPad-gebruikers met het vinden en gebruiken van de beste apps en technieken voor het verhogen van je productiviteit op kantoor.
Deze nieuwe editie bevat niet alleen informatie over de vernieuwingen in de iPad die iOS 4 met zich meebracht, maar ook over het grote aantal nieuwe en vernieuwde iPad-apps sinds het verschijnen van de eerste editie. Joe legt de zakelijke toepassing van het apparaat bloot, gebaseerd op ervaringen van maandenlang intensief zakelijk iPad-gebruik.
Deze nieuwe uitgave biedt gebruikers advies met betrekking tot:
Beter typen: met tips om sneller te typen op het toetsenbord op het scherm, en advies over de beste manier om het iPad Keyboard Dock en het Bluetooth-toetsenbord te gebruiken.
Selecteer, knip, kopieer, en plak: voor gebruikers van "normale" computers is dit gesneden koek, maar op een aanraakscherm is het toch anders. Joe laat zien hoe je deze commando's effectief en zonder problemen gebruikt op een aanraakscherm.
Deel bestanden tussen apps en apparaten: het e-boek laat zien dat iTunes niet de enige mogelijkheid is om documenten uit te wisselen. Er wordt uitgebreid ingegaan op apps die documenten met elkaar kunnen delen, en op zogenaamde cloud/server gebaseerde oplossingen, zoals Air Sharing HD, Documents To Go, Dropbox, GoDocs, GoodReader, MobileMe iDisk, Memeo Connect, Office2 HD, PrintCentral, Quickoffice Connect Mobile Suite, ReaddleDocs, SugarSync, en meer. Ook bevat het achtergrondinformatie over hoe de iPad met bestanden omgaat, en vertelt het hoe je van die informatie optimaal gebruik kunt maken.
Beheer je contactgegevens en agenda's: vrijwel niemand kan in de zakelijke omgang zonder zijn contact- en agendagegevens. Joe toont je de belangrijkste technieken voor het gebruik van de apps Contacten en Agenda die standaard op iedere iPad zitten.
Maak en verstuur e-mail: moderne werknemers kunnen niet zonder e-mail; Joe laat zien hoe je e-mail accounts aanmaakt, hoe je e-mail leest en er op reageert, en hoe je Mail optimaliseert zodat het aansluit op de eisen van jouw persoonlijke zakelijke omgeving.
Maak tijdens besprekingen en voordrachten op een zinvolle manier aantekeningen: het valt niet mee om een glimmende nieuweiPad mee te nemen naar een bijeenkomst zonder op te vallen, maar nadat de kreten van bewondering voorbij zijn zal er toch gewoon gewerkt moeten worden. Het e-boek bevat handige tips over het gebruik van Apples app Notes, en over bruikbare apps voor het maken van getypte of handgeschreven aantekeningen, voor opname van spraak, of zelfs voor spraakherkenning, van andere leveranciers.
Maak documenten in Pages, Numbers, en Keynote, en andere programma's: Joe laat de productiviteitsmogelijkheden van de apps uit Apples pakket iWork voor mobiele apparaten de revue passeren, en hij behandelt ook een aantal alternatieven van andere aanbieders, die functionaliteiten hebben die Apple heeft laten liggen. Verder schenkt hij extra aandacht aan communicatie tussen verschillende programma's op de iPad, in de "cloud", en op bureaucomputers.
Druk documenten af, en niet alleen op een printer: Joe behandelt hoe je kan "printen" naar een Dropbox-map, naar PDF-bestanden en andere mogelijkheden, met het ingebouwde AirPrint-protocol van Apple, en met oplossingen van andere leveranciers.
Of het nu gaat over instant messaging en websurfen of over plaatsbepaing en het maken van aantekeningen, Joe laat zien wat er allemaal mogelijk is met de iPad op het gebied van werk in het algemeen en productiviteitsverhoging in het bijzonder. Tenslotte biedt het e-boek nog een aantal verwijzingen naar apps met bijzondere mogelijkheiden voor zakelijke gebruikers, zoals tekenen en schilderen, werken met multi-track audio, het maken van schrijfschema's, brainstormen, en het raadplegen van databases.
Een iPad en "Take Control of Working with Your iPad, Second Edition" vormen samen een bijzonder geslaagde zakelijke combinatie (en de keuze voor jasje-dasje is nog steeds naar eigen inzicht).
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Toen de bovenste lagen van de leiding van het TidBITS-Commandocentrum de vraag van Mobee Technology ontvingen of TidBITS geïnteresseerd van in het recenseren van de nieuwe Mobee Magic Charger, kreeg ik die opdracht. Ik had immers recent de Battery Charger van Apple ontvangen (zie "Apple Battery Charger en het Geheim van NiMH," 13 oktober 2010) en daardoor was ik de batterij-expert van het team geworden. Het zou me bovendien weer eens opladen, dachten ze. (Kom op jongens, ik moet me gewoon een beetje ontladen met snedigheden.)
Een paar dagen later ontving ik een pakketje met een fraaie zwarte doos met daarin een batterij, een laadstation en een mini-USB kabel. Verder een handleiding bestaande uit vier afbeeldingen en vijf woorden. Dat is geen kiritiek. Ik had ook niet meer informatie nodig om ermee aan de gang te kunnen.
Wat het is -- De Mobee Magic Charger is een vervanging voor batterijen in een Apple Magic Mouse, zodat je die niet meer regelmatig hoeft te vervangen. Mits goed geïnstalleerd, zorgt de Magic Charger ervoor dat je Magic Mouse opgeladen blijft. Je moet hem wel af en toe bovenop het laadstation leggen. De "magie" die het apparaat gebruikt heet inductief laden, een techniek die verwant is met de vroege experimenten van Michael Faraday met electromagnetische spoelen.
De eerste component in de doos is een batterijpakketje dat zowel beide batterijen als het klepje van de Magic Mouse vervangt. (Het kan handig zijn om het originele klepje op een veilige plek te bewaren, voor als je ooit weer met gewone batterijen wilt werken, bijvoorbeeld als je een paar dagen van huis bent). De tweede component is het oplaadstation, een wit en aluminiumkleurig tafeltje, net iets groter dan de Magic Mouse zelf, ontworpen om mooi te passen bij deze muis. Je verbindt het oplaadstation aan een usb-poort van je Mac of aan een externe usb-hub (waarbij deze wel voldoende spanning moet leveren). Hiervoor is, als derde, een wit usb-kabeltje meegeleverd met aan de ene kant een mini-stekker en aan de andere kant een gewone usb-stekker.
Als je het oplaadstation op deze manier verbonden hebt, en het krijgt de juiste hoeveelheid strooom van de usb-poort, dan gaat er een enkel rood lampje op de voorkant aan. Wanneer de Magic Mouse met battery-pack er bovenop ligt gaat dit lampje groen knipperen, wat weer ophoudt als de Magic Mouse helemaal opgeladen is. Het lampje blijft dan groen. Als er iets misgaat gaat het rood knipperen, tenminste dat zegt de gebruiksaanwijzing. Zelf heb ik dit signaal nog geen enkele keer kunnen constateren, in de weken dat ik de Magic Charger nu gebruik.
Misschien vraag je je af: wanneer is dan sprake van een "onjuiste hoeveelheid" stroom? In dat geval gaat het om een usb-poort die niet de 500mA levert die de usb-2-standaard vereist in de omschrijving van een usb-poort met spanning. De poorten op een Apple-toetsenbord bijvoorbeeld, hebben een lage spanning en leveren dus niet voldoende stroom. Daarentegen zijn de poorten van een MacBook of die achterop iedere iMac prima geschikt, evenals externe usb-hubs met hun eigen voeding. Dit geldt ook voor de poorten van een Mac Pro en die van de Mac Mini. Zelf heb ik de lader gebruikt met de poorten aan de achterkant van mijn iMac, en met een externe hub met voeding, en hierbij heb ik geen verschil gemerkt in zijn prestaties.
De praktijktest --De avond waarop ik de Magic Charger kreeg, heb ik 'm uitgepakt, het laadstation aan de computer verbonden, en daar bovenop het batterypack "naakt" neergelegd, zodat het gedurende de nacht opgeladen zou worden. De hele avond knipperde het groene lampje, maar 's ochtends werd ik begroet met een rustig groen licht. Later heb ik begrepen dat binnenin de batterypack weliswaar NiMH-batterijen zitten, maar dat deze geen LSD-kwalificatie (Low SelfDischarge: zeer langzaam spanningsverlies) hebben. Het is dus logisch dat ik de batterypack min of meer leeg ontving.
De volgende ochtend heb ik de batterijen uit mijn Magic Mouse gehaald en vervangen door het batterijpakketje van de Magic Charger. Dit paste perfect, en klikte soepel op zijn plek. De Magic Mouse voelde daarna ook precies hetzelfde aan. Als er al een verschil in gewicht is, dan is dat niet merkbaar.
Met het opgeladen pakketje in de muis, heb ik vervolgens het laadstation weggelegd om te kijken hoe lang de Magic Mouse het zou doen met één volle lading. In de specificaties van de Magic Charger staat dat de batterypack zes dagen "autonomie" heeft. Tenminste, dat vertelde iemand van Mobee mij: bij normaal gebruik kan je zes dagen met de Magic Mouse werken, voordat de batterypack op is. Wat overigens een stuk korter is dan bij het gebruik van gewone alkaline batterijen (in mijn ervaring gaat het dan om zes tot tien weken) en ook een stuk korter dan bij het gebruik van Apples eigen oplaadbare batterijen (die een week of drieënhalf meegaan).
Mijn praktijktest wijst uit dat de schatting van zes dagen gebruiksduur aan de voorzichtige kant is. Ik kon de Magic Mouse zo'n zeven dagen redelijk intensief gebruiken voordat op mijn scherm van mijn iMac de gehate waarschuwing "batterijen bijna leeg" verscheen. De spanningsverlies-curve van dit batterypack is overigens kenmerkend voor NiMH-batterijen: aan het begin een nogal stijl aflopende spanningscurve, gevolgd door een constante, trage afname, met aan het eind een stijle duik. Op de ochtend van de zevende dag van mijn praktijktest was het batterijniveau nog 43%, maar 's avonds was dit al afgenomen tot 18%, en zat de batterypack in de gevarenzone.
Mijn volgende test bestond eruit om de Magic Charger een week lang op de normale manier te gebruiken. Aan het eind van iedere dag legde ik de Magic Mouse op het laadstation en zette ik de iMac in slaapstand. Gedurende die week heef de iMac nooit een batterijniveau lager dan 62% aangegeven.
Energieverbruik en levensduur -- Hoewel de Magic Charger een USB-contact nodig heeft dat 500 mA kan leveren, verbruikt hij maar iets meer dan de helft daarvan bij het opladen: ongeveer 270 mA. In ruststand, waarin hij meestal staat, is het verbruik slechts 15 mA. Een volledige laadcyclus, van helemaal leeg tot helemaal vol (wat, en ook dit is kenmerkend voor nikkelhydridebatterijen, de iMac meldt als maar 80% van een volledige lading) kost ongeveer zes uur.
De opgegeven levensduur van de batterij is 500 cycli, dat wil zeggen van volledig geladen tot volledig ontladen. Opladen van een gedeeltelijk lege batterij telt als een deel van de oplaadcyclus. Op grond van de zes tot zeven dagen die ik heb gemeten voor de capaciteit van de batterij, schat ik dat 500 cycli ongeveer neerkomt op een bruikbare levensduur van iets minder dan negen jaar. Dat is voldoende volgens redelijke normen, in aanmerking genomen dat ik recentelijk zelfs geen muis heb gehad die het zo lang uithield.
Tot slot -- Als je een Magic Mouse bezit, een bekrachtigde USB-aansluiting over hebt, en de nodige bureauruimte voor het basisstation kunt missen, is de Magic Charger van $ 49,99 een goede investering.
Hier is mijn berekening op de achterkant van een envelop: aangenomen dat je een tiental normale alkalische batterijen per jaar nodig hebt voor de Magic Mouse voor een prijs van $ 0,75 per stuk (jawel, ze zijn te vinden voor minder maar je krijgt dan wel meestal waar je voor betaalt), dan heb je $ 66 uitgegeven aan batterijen voor de hele geschatte levensduur van de Magic Charger. Natuurlijk kan dat getal afwijken maar de prijs van de oplader is in ieder geval vergelijkbaar met die van de batterijen en het gemak om nooit meer batterijen te hoeven verwisselen is erg aantrekkelijk.
Bovendien is het tovenarij!Hoe kan je dat in geld uitdrukken?
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Bij het inleveren van mijn verslag van CES merkte ik op ik dat mijn gehoor, om het maar eens ronduit te zeggen, waardeloos is (zie "CES 2011: Meer uitputtend nieuws uit de toekomst", 12 januari 2011). Voor zover ik weet ben ik een van die genetische mutanten die het rechteroor van zijn vader heeft geërfd en het linker van zijn moeder, wat de oorzaak van de afwijking is dat mijn rechteroor tijdelijk doof kan raken dankzij nauwe gehoorkanalen van vaderszijde. Gewoonlijk pakt dat niet vervelender uit dan het probleem datik van fel licht moet niezen.
Toch kan af en toe mijn slechte gehoor echt een probleem zijn, zoals vorig jaar toen ik met een vrouw omging van wie de stemfrequentie compleet in mijn "ik kan je niet horen"-gebied lag. Of onlangs nog, toen ik een gesprek had met een zachtsprekende Europeaan en 80% van wat hij zei miste.
Doorgaans beschuldigde ik mijn ex-vriendin, over wie ik het had in mijn CES-verslag, een halve vleermuis te zijn omdat zij dingen kon horen die ik helemaal niet kon horen. Maar het komt hier op neer: ik heb geen idee of mijn gehoor echt slecht is, omdat ik niet weet wat normale mensen kunnen horen. Zeker, onbewust liplees ik, heb ik een voorkeur voor films met ondertiteling en vraag ik vaak mensen om het nog eens te zeggen, maar ik weet niet of ik echt een probleem heb of dat ik gewoon van middelbare leeftijd ben.
Dit alles overdacht ik terwijl ik met mijn lawaai-onderdrukkende koptelefoon naar een podcast luisterde en bedacht dat het het gemakkelijkst zou zijn als ik op dezelfde manier met de echte wereld interactie zou kunnen hebben. Toen daagde het mij: natuurlijk kan ik dat. Het enige wat ik nodig had was een iOS-app die het microfoongeluid oppikt van mijn iPhone-koptelefoon en het real time laat horen.
Tien minuten later had ik Smudge Apps' Megaphone uit de App Store gedownload voor $ 1,99. Megaphone richt zich op mensen die hun iOS-apparaten als stemmicrofoon willen gebruiken via een versterker of de audio-uitgang van de radio, maar het werkt ook prima voor het doorgeven van geluid, opgepikt door de microfoon van de iPhone, naar mijn zwakke oor. Megaphone Free doet hetzelfde gratis, zoals je zou mogen veronderstellen, maar ten koste van reclame en "zeur"-ware om te upgraden.
Ik bereikte twee dingen: het ene bijna verbazingwekkend, het andere nogal eng. Het verbazingwekkende: het geheel werkt perfect. Ik hou het ene koptelefoondopje in mijn rechteroor en laat het andere bungelen. Dit voorkomt het visuele signaal dat ik naar iets aan het luisteren ben en niet met iemand wil praten. De microfoon pikt elk spraakgeluid in mijn richting op en Megaphone versterkt het voordat het het trommelvlies van mijn rechteroor raakt. Sinds ik deze truc heb geprobeerd heb ik nul problemen met het verstaan van mensen gehad.
Het enige nadeel: Megaphone maakt geen gebruik van de multitasking van iOS 4, dus als ik de app uitzet, verdwijnt ook mijn gehoorapparaat. (Als je met Megaphone Free per ongeluk op de grote upgradeknop tikt, gaat Safari aan en tegelijk de microfoon uit.) Het perfecte alternatief zou een app zijn die ik in de achtergrond kan laten lopen samen met de iPod-app, zodat ik tegelijk naar muziek kan luisteren en naar de wereld om me heen. Maar het is niet zo storend om Megaphone aan te zetten als een gehoorapparaat nodig is om een bepaald gesprek te voeren. Met mijn volgende experiment ga ik een Bluetooth-koptelefoon proberen die mij net zo cool maakt als die dudes die het de hele dag dragen. (Maar ik verwacht dat de hoofdreden om de gewone bekabelde oordopjes te blijven gebruiken, is dat ik geen extra batterijen hoef te verwisselen behalve die van de iPhone zelf.)
En dat brengt me op het griezelige. Als je Megaphone gebruikt met de normale oordopjes van de iPhone dan zit je microfoon net onder je kin; in dat geval hoor je alleen maar het geluid dat naar jouw gericht is. Maar verwissel je de iPhone-oordopjes voor de gewone van de iPod, die geen microfoon bevatten, dan gebruik je de nogal gevoelige ongerichte microfoon die ingebouwd is in de iPhone en in de iPod touch van de vierde generatie.
Ik heb dat voor het eerst geprobeerd toen ik buiten een Starbucks stond. Ik kon toen plotseling de stappen horen van iedere voorbijganger. En flarden van een gesprek op zes meter afstand. Ik hoorde een sirene en zag tot mijn schrik drie blokken verder een ambulance langskomen. Verkeers- en omgevingsgeluid worden natuurlijk ook versterkt maar onze hersens hebben een kwart miljoen jaar de tijd gehad om te leren hoe belangrijke geluidsfrequenties uit te filteren en dat samen met mijn vaardigheden in het liplezen, maakte van mij een prima afluisteraar. Als je mijn Starbucks binnenloopt en me daar ziet met mijn oordopjes in en mijn iPhone met het scherm uit, dan denk je waarschijnlijk dat ik niets kan horen. Maar ik kan je bestelling vermoedelijk net zo goed verstaan als de koffiebarman.
Nee, ik kan niet je hele gesprek afluisteren vanaf de andere kant van de kamer maar ik denk dat ik die zin moet voorzien van "nog niet". Met wat meer ervaring in liplezen denk ik dat te kunnen. Meer specifiek: het zou kinderspel zijn met een andere app waarmee ik het frequentiespectrum meteen kan aanpassen aan een bepaalde stem of met een onopvallende richtingsgevoelige microfoon (in mijn bril misschien?).
Deze ervaring roept twee gedachten bij me op. Ten eerste dat ik voor twee piek een gehoorapparaat gekocht heb dat erg goed werkt. Ten tweede, bijna iedereen die ik tegenkom heeft een iPhone, iPod touch, een Android-ding of iets dergelijks dat hiervoor gebruikt kan worden. Het zal vermoedelijk niet lang meer duren voordat het voeren van privégesprekken in een openbare ruimte een erg slecht idee wordt. En mischien is dat nu al zo.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Technologie is achterhaald vanaf het moment dat het op de markt komt, net zoals een auto niet meer nieuw is zodra je er de parkeerplaats van de dealer mee verlaat. Het is niet dat er plotseling iets beters verschijnt, maar het is eerder dat onze kennis over verbeteringen in het verleden al onze huidige percepties kleurt met toekomstige updates.
We weten dat voor elk tech-product dat vandaag verschijnt, er een beter zal zijn binnen een paar maanden tot een jaar, of het nu Apple is of een ander bedrijf dat het maakt. Er zijn af en toe misstappen, waarbij een software- of hardware-update zo'n mislukking blijkt te zijn dat het een stap achteruit is. Maar doorgaans worden de eigenschappen waaraan prestaties gemeten worden, zoals schermresolutie, opslagcapaciteit en batterijlevensduur, alleen maar beter.
Het aankondigen van producten ver voordat ze te koop zijn is in conflict met deze updatepsychologie. Toen Microsoft de alfawolf was in de techbranche, gebruikte het bedrijf vooraankondigingen om andere bedrijven de pas af te snijden. Als Microsoft eenmaal zijn territorium had afgebakend, was het aan de andere wolven om te beslissen of wat ze hadden groot genoeg was om hun plaats op te eisen, of dat ze zich beter met de staart tussen de poten uit de voeten konden maken. Deze aankondigingen konden zelfs van luchtbelware zijn, producten die nog lang niet klaar waren en misschien zelfs nooit op de markt zouden komen, en toch hadden ze hetzelfde effect.
Microsoft en andere dominante tech-bedrijven vertrouwden ook op het klassieke VOT-recept (vrees, onzekerheid en twijfel) om potentiële kopers van concurrende producten bezorgd te maken over of het concurrerende bedrijf het wel waar zou kunnen maken en in de markt zou kunnen blijven. Luchtbelware, VOT en marktdominantie maakten dat bedrijven konden aankondigen zonder waar te maken, en zo waren ze er zeker van dat de hoofdtafel was gereserveerd en niemand anders aan het banket ook maar een hap zou eten, zelfs als zijzelf nooit kwamen opdagen voor het diner.
De informatiesnelheid is de laatste paar jaren veranderd. Vooraankondigingen van luchtbelware worden nu doorgaans beschouwd als een teken van zwakheid van de aankondiger. VOT lijkt ook vaak een tegengesteld effect te hebben, omdat de consequenties die de VOT-ter voorspelt nooit werkelijkheid lijken te worden. De doorsnee bedrijven eten hun eigen bord leeg en verslinden vervolgens al het andere eten in de zaal zonder rekening te houden met de oude pikorde.
Neem nou Antennagate, waarin Apple zogezegd de achilleshiel van de iPhone 4 zou goedpraten. Als je een gsm-versie van de iPhone 4 zo vasthoudt dat je huid een van de externe onderbrekingen in de antenne overbrugt, kan de signaalsterkte in een gebied met zwakke ontvangst afnemen. Er waren onderbouwde klachten, maar ook veel VOT van concurrerende makers van mobiele telefoons, van wie later bleek dat ze vaak waarschuwingen in de handleidingen van hun telefoons hadden staan over hoe bepaalde modellen vast te houden zodat er geen signaalverlies zou optreden. (Zie"Apple reageert op antenneprobleem iPhone 4," 16 juli 2010.)
Er werden meer dan 14 miljoen iPhones 4 verkocht in de periode met maximum VOT, en het probleem scheen te verdwijnen zonder enige verandering in het ontwerp door Apple, geholpen door een paar miljoen gratis iPhonehoesjes die Apple uitdeelde. Het was niet dat de technische beschrijving onjuist was, maar de gevolgen waren dat wel, en dat resultaat werd gemakkelijk bestudeerd door de eerste gebruikers, websites die producten uittesten, en anderen. Het probleem bestaat, maar het bleek vrijwel net zo marginaal te zijn als Apple had beweerd.
In het licht van dit alles verbaast het me hogelijk dat Hewlett-Packard er voor koos om vorige week hun webOS 3.0-besturingssysteem, Pre3-telefoon en TouchPad tablet aan te kondigen, terwijl die pas over meerdere maanden te koop zullen zijn. (HP kondigde wel een upgrade van de webOS 2.1-software aan voor Palm Pre-modellen die al verkrijgbaar zijn, alsmede een kleine, krachtige nieuwe telefoon die Veer gaat heten en er over een maand of twee zal zijn.)
HP heeft geen prijzen gegeven voor de Pre3 of de TouchPad en heeft geen andere datum aangegeven dan "zomer". Als ik iets geleerd heb van 20 jaar schrijven over de tech-branche is het wel dat "zomer" 22 september 2011 kan betekenen, of zelfs nog later. (Deze tijdlijn heeft ook nog een dubbele vertraging: de HP Touchpad tablet verschijnt in een alleen-wifi-versie deze "zomer", en de 3G/4G-versies zullen later volgen op een onbepaald tijdstip.)
Tech-veteraan HP is niet de enige die vreemde vooraankondigingen doet. Nokia zei een dag later dat ze hun jarenlange pogingen tot het maken van een eigen smartphoneplatform zo goed als opgeven ten gunste van Windows Phone 7. Deze actie brengt een onmiddellijke klap toe aan de verkoop van Nokia-smartphones ten gunste van andere platforms, waarschijnlijk Android, BlackBerry en iOS, die al goed gevestigd zijn, en niet de vroege (maar goed ontvangen) Windows Phone 7-modellen die nu op de markt zijn. Als ze Steve Jobs om raad gevraagd hadden, hadden Nokia en Microsoft de aankondigingen gedaan op het moment dat ze een telefoon konden laten zien en met een vastgestelde datum voor de start van de verkoop, zoals Jobs deed met de overstap van de Macintosh naar de Intel-chip, de iPhone en de iPad.
HP kocht Palm in 2010 en verloor minstens een jaar in hun product-verversingscyclus terwijl de concurrenten grote vooruitgangen boekten en Googles Android de iPhone voorbijging in het aantal verscheepte apparaten. De eerste twee versies van het webOS-platform kregen hoge waarderingen van de recensenten, die wel de hoop uitspraken dat er nog meer verbeteringen zouden volgen. De webOS 3.0-update zou het systeem op gelijke voet kunnen brengen met de andere mobiele besturingssystemen. Het was weliswaar laat aan de start verschenem, maar wel met een vers paard.
HP's Pre3-telefoon kan zich prima meten met de beste Android- en Windows Phone 7-telefoons van vandaag de dag en de iPhone 4, zowel qua interface als in specificaties. De Pre3 werkt zowel op een GSM-netwerk, wat op de meeste plekken wereldwijd wordt gebruikt (waaronder door AT&T in de Verenigde Staten) als op een CDMA-netwerk, wat Verizon Wireless en Sprint Nextel gebruiken. De enige andere smartphones die dat momenteel kunnen zijn de Droid 2 Global en de Droid Pro, beiden exclusief verkrijgbaar bij Verizon. (Verizon Wireless is deels eigendom van Vodafone, een GSM-netwerkleverancier in diverse landen, en dus is Verizon de enige grote telefonieprovider die een GSM/CDMA-telefoon nodig heeft. Sprint zou, net als andere providers in Noord- en Zuid-Amerika, in de toekomst ook dergelijke telefoons kunnen gaan aanbieden.)
Op een zelfde manier toonde HP vorig jaar een Microsoft Windows-tablet dat snel weer in de kast verdween om het webOS uit te breiden naar tablet-systeem. De HP TouchPad heeft uitstekende specificaties en de verslaggevers en analisten, aanwezig bij de aankondiging van HP, waren onder de indruk van de prestaties.
Maar, en dat is een flinke maar, HP heeft per ongeluk aangegeven dat ze wel acht maanden achter lopen op andere bedrijven die nu al de plekken bedienen waar HP zich op wilde richten. Iedere functie die HP "deze zomer" gaat bieden, buiten specifieke interface-onderdelen en een uitbreiding van de app-synchrinisatiemogelijkheden, zal moeten komen uit hardware die pas de komende maanden beschikbaar komt. Concurrenten zouden de hoeveelheid geheugen kunnen vergroten, de processoren kunnen verbeteren of extra functies kunnen toevoegen nu ze de plannen van HP kennen. HP zal weer achterlopen, nog voordat ze hun product op de markt brengen.
HP heeft nog niet eens prijzen aangekondigd voor de Pre3 en de TouchPad. Het is duidelijk dat zij niet weten hoeveel ze moeten vragen als deze producten klaar zijn en de prijzen die ze nu overwegen zijn niet laag genoeg om op te vallen. Als ze lage prijzen hadden aangekondigd, zou de concurrentie ervoor kunnen kiezen om daar onder te gaan zitten of de acht maanden te gebruiken om de consument uit te leggen dat dit een miskoop zou zijn.
We weten allemaal dat er een update van de iPad aankomt in of nog voor april 2011, en, zoals John Gruber speculeert bij Daring Fireball, mogelijk opnieuw in het kader van de jaarlijkse iPod-update in september. In maart wil RIM de PlayBook op de markt brengen, een standalone tablet die ook kan worden gebruikt in combinatie met een BlackBerry. De Xoom van Motorola komt er ook aan. Deze draait op een versie van Android speciaal aangepast voor tablets. En verder zullen er dan nog een honderdtal andere zijn die proberen op de markt te komen voor het einde van de "zomer".
HP heeft al hun potentiële kopers in essentie verteld dat hun product bij de lancering waarschijnlijk al achterhaald zal zijn, en heeft al hun huidige en toekomstige concurrenten laten weten dat hun productplan niet zo stevig is als dat van de concurrenten. HP kan de achterstand natuurlijk wel inhalen, maar wanneer je begint met een achterstand, dan blijf je gewoonlijk ook achter, tenzij er zich een opmerkelijke uitbarsting van engineering- en productieversnelling voordoet die er momenteel nog niet is. (Als HP over een dergelijke energie beschikte, dan zouden de Pre3 en TouchPad leverbaar zijn vanaf april.)
Ik kan het niet hebben over de aankondiging over de toekomst van HP zonder ook opnieuw de intrede van Apple in de markt van smartphones en tablets te bespreken. Een van mijn favoriete nieuwe mensen, Yoz Grahame, een man met diepe gedachten over games en gemeenschap bij Linden Lab, was aanwezig op de lancering van HP. Hij tweette in reactie op enkele tweets en posts van John Gruber:
Announce->release gap: iPhone: 6mnden. iPad: 3mnden (zonder voorraadproblemen).Nieuwe HP-toestellen: 3-5 mnden. Mag Apple door, @gruber?
Dit klopt. Apple heeft het prototype van de oorspronkelijke iPhone getoond aan journalisten en bezoekers van Macworld Expo in januari 2007, en de levering is meer dan zes maand later begonnen. De eerste demo's van de iPad waren in januari 2010 en de levering begon in april 2010. Waarom mag Apple door?
In het geval van de iPhone bestonden er geen concurrerende toestellen. Er waren veel andere smartphones, maar geen enkele had een virtueel toetsenbord en een uitmuntende webbrowser, naast nog andere innovaties. Smartphoneproducenten lachten eerst 6 maanden om Apple en de daaropvolgende 42 maanden moesten ze hun achterstand inhalen. De iPad deed ook zijn intrede in een vacuüm waar tablets het tot dan toe alleen nog maar hadden gehaald in niche-markten. Apple heeft blijkbaar ook geen problemen met voorraden van componenten, waarschijnlijk displays, daar waar andere bedrijven door gebrekkige voorraden problemen ondervinden om betaalbare modellen te produceren. (De prijs van de Motorola Xoom zou $ 800 kunnen bedragen. Er waren enkele advertenties van Best Buy gelekt, maar het is niet duidelijk of dit de uiteindelijke prijs is. Vergelijk dit met het instapmodel van de iPad dat je kunt kopen vanaf $ 500. De Xoom zal meer functies bieden, maar geen goedkopere versie.)
HP hoopt impliciet dat hun reputatie en betrekkingen met de bedrijvenmarkt ervoor zullen zorgen dat bedrijven en sommige consumentenkopers zullen wachten op een beter product. We zullen zien of deze strategie vruchten afwerpt wanneer HP zijn product op de markt brengt in wat de "zomer" wordt genoemd als een van vele producten in plaats van als de leider. Bedrijven kunnen toekomstige plannen aangeven en doen dit ook, maar ik kan me geen groot bedrijf voor de geest halen dat zichzelf probeert te actualiseren met een aankondiging dat zijn toekomst al het verleden is.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Flash Player 10.2 -- Met veel tamtam heeft Adobe Flash Player 10.2 uitgebracht. Het opvallendste aan de nieuwe versie is Stage Video, dat volgens Adobe "een video-pipeline met volledige hardware-acceleratie biedt voor eersteklas, prachtige video over platformen en browsers heen". De nieuwe release omvat ook ondersteuning voor aangepaste machine-eigen muiscursors, nieuwe ondersteuning op volledig scherm voor meerdere beeldschermen, en betere sub-pixel rendering voor betere typografie. (Gratis, 5,54 MB)
Reacties - Flash Player 10.2
BusyCal 1.5.1 -- BusyMac heeft versie 1.5.1 van zijn "iCal Pro" software BusyCal uitgebracht. De update lost een bug op met tijdzones en biedt betere ondersteuning voor het plannen van vergaderingen bij het synchroniseren met de nieuwe MobileMe-kalender. Synchroniseren met CalDAV is ook verbeterd. Nieuwe features zijn onder meer nieuwe voorkeuren voor vergadering-planners en ondersteuning voor het sturen van e-mailuitnodigingen via bijkomende e-mailclients. Vanaf deze release is BusyCal ook beschikbaar in de Mac App Store. ($ 49,99 nieuw in Mac App Store, $ 49 rechtstreeks bij BusyMac, gratis update, 6,6 MB)
Reacties - BusyCal 1.5.1
TweetDeck 0.37.3 -- Twitteraars die niet bang zijn van Adobe Air kunnen geïntrigreerd zijn door nieuws over het nieuwe TweetDeck 0.37.3. Nieuw in versie 0.37.2 is ondersteuning voor deck.ly, het nieuwe semi-belachelijke systeem van TweetDeck dat tweets van meer dan 140 tekens mogelijk maakt (versie 0.37.3, die nu alleen beschikbaar is via een rechtstreekse download op de website van TweetDeck, voegt een optie toe in de voorkeuren om deck.ly uit te schakelen). Interessanter is de nieuwe ondersteuning van de software voor voorvertoningen van afbeeldingen van Instagram. Ook nieuw is een nieuwe versie van de Squiggly-bibliotheek voor spellingcontrole. De update lost ook verscheidene bugs op: problemen waar zoekopdrachten niet werkten wegens interpunctie, een bug met het inlogscherm van Facebook en een probleem met Twitter-lijsten die niet goed werden geüpdatet. (Gratis)
Reacties - TweetDeck 0.37.3
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Nog een podcast, en een truc voor AT&T-abonnees om 1.000 gratis belminuten te krijgen.
The Cloud, The Daily en Macworld Expo op Tech Night Owl Live -- Luister naar Adam en Tech Night Owl Live-gastheer Gene Steinberg die praten over de overstap van TidBITS naar een virtuele server, de problemen van The Daily, de iPad-publicatie van News Corp. en de Macworld Expo.
1.000 gratis AT&T belminuten -- TUAW heeft bevestigd dat er een actie is van AT&T waarbij je 1.000 extra belminuten krijgt als je als klant een specifiek SMS-bericht stuurt naar een bepaald nummer. De actie loopt tot 31 maart 2011. De enige adder onder het gras is dat je toestemming moet geven voor speciale aanbiedingen van AT&T.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Copyright 2011 TidBITS; hergebruik is onderhevig aan deze Creative Commons Licentie.
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering