Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#1051, 1 november 2010

We kunnen eindelijk even rust nemen van Apples aankondigingen en ons op andere onderwerpen richten. Jeff Carlson leidt de aflevering van deze week in met een bespreking van het nieuwe Photoshop Elements 9, Rich Mogull deelt het deprimerende nieuws dat het nieuwe Firesheep-gereedschap sidejacking wel erg gemakkelijk maakt en Michael E. Cohen bestudeert de nieuwe MobileMe Calendar en of je wel of niet moet upgraden (vergeet ook niet om het zojuist verschenen "Control of MobileMe, Second Edition" van Joe Kissell te raadplegen voor volledige gebruiksinstructies!). Verder deze week heeft Matt Neuburg spijt van zijn overstap naar Outlook 2011 en legt hij uit hoe je weer teruggaat naar Apple Mail en Michael ontdekt de nieuwe mogelijkheden van BBEdit 9.6. Bovendien kun je een exemplaar van PDFpenPro van Smile ter waarde van $ 99,95 winnen in de DealBITS-verloting van deze week! Bij de vermeldenswaardige softwareupdates van deze week zitten iPhoto '11 9.0.1 (die de fout in het importeren van bibiotheken repareert), Camino 2.0.5, Postbox 2.0.2 en Things 1.4.3.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1050i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>


BBEdit 9.6 uitgekomen; zuigt nog steeds niet

  door Michael E. Cohen <[email protected]>
  2 reacties (Engelstalig)

[vertaling: DPF]

Wat vermaak nodig? Sluit een dozijn programmeurs en HTML'ers op in een kamer en vraag ze wat het beste tekstprogramma ooit is. Er zal veel rumoer ontstaan, maar de kans is groot dat in elk geval een deel BBEdit genoemd heeft. Voor hun betekent het nieuws van een update voor BBEdit een virtuele dringpartij, omdat ze allemaal tegelijk zullen proberen om de Bare Bones Software servers te benaderen voor de download.

Het moet dus druk geweest zijn op 26 oktober 2010 toen BBEdit 9.6 werd aangekondigd. Dat is niet zomaar een update maar een zg. major point release, die normaal gesproken ook nieuwe functies brengt. En deze versie heeft inderdaad veel te bieden: meer dan een dozijn nieuwe mogelijkheden, een veelvoud daarvan aan aanpassingen, en meer dan 150 bugs opgelost. Je kunt de lijst vinden in de BBEdit 9.6-uitgave notities.

Voor web-ontwikkelaars zal een deel van de aanpassingen welkom zijn, zoals de ondersteuning voor HTML5-ondersteuning, via een syntax tabel, een Check Syntax-mogelijkheid, een Tag Maker en commando's voor Edit Tag bij het bewerken van een HTML5-document. De kleurenschema's voor CSS zijn ook verbeterd en kent code-aaanvulling voor CSS-eigenschappen. BBEdit herkent nu ook welk type HTML/XHTML-document bewerkt wordt en gebruikt dat voor het genereren van tags en attributen.

Ontwikkelaars die aan meerdere projecten tegelijk werken en die verschillende instellingen nodig hebben voor ieder project, kunnen de instellingen nu koppelen aan de map waarin je het project gestopt hebt. Hiervoor maak je een INI-bestand aan voor BBEdit en laat je de naam van het document eindigen op .bbeditsettings. De instellingen uit dat document worden toegepast op ieder document dat je opent uit de map waarin je de .bbeditsettings-bestand geplaatst hebt (of uit mappen die in die map zitten.

BBEdit heeft al een tijdje zogenaamde Automator workflows, maar met ingang van versie 9.6, kun je die workflows plaatsen in de ~/Library/Application Support/BBEdit/Scripts/-map en zullen ze getoond worden in het Scripts-menu en in het Scripts-palet.

Er zijn bovendien meerdere dingen aangepast om de prestaties met grote bestanden te verbeteren en om wat ouderwetse beperkingen weg te halen. BBEdit kan nu bijvoorbeeld beter omgaan met grote bestanden doordat de soft-wrap instelling wordt genegeerd bij het openen van bestanden die groter zijn dan een megabyte. Je kunt die grens overigens zelf naar believen aanpassen.

Een ander voorbeeld is dat het commando "Find All Misspelled Words" nu niet verder gaat dan het eerste miljoen karakters van een bestand, maar dat kun je ook aanpassen. Ook wordt het tellen van woorden uitgeschakeld wanneer een document meer dan 16 miljoen karakters bevat (ook aanpasbaar).

Ook wat dingen zijn verwijderd: BBEdit kan nu niet meer code, gemaakt met PageMill, GoLive Claris HomePage opschonen en het commando "Markup > Inline > Convert to Client Side Map" is verwijderd, en de ondersteuning voor BBXT plug-ins is ook onder de zoden gelegd. Het Plug-Ins venster uit het Palettes-menu is daarmee verwijderd en het Tools-menu dus ook.

Er zijn ook wat aanpassingen gedaan in de interface. De opties om HTML te formatteren hebben nu een andere naam: het Gentle Hierarchical-formaat heet nu "Pretty Print" en het Hierarchical-formaat heet nu "Strict Hierarchical".

Het volgende lijkt triviaal, maar maakt het leven een stuk prettiger: wanneer je twee bestanden vergelijkt en een van beide verandert op schijf, maakt BBEdit 9.6 automatisch de lijst met verschillen opnieuw aan.

Natuurlijk zullen niet alle aanpassingen voor iedere BBEdit-gebruiker nuttig zijn, maar iedereen zal wat van zijn of haar gading vinden, maar wellicht ook wat om te klagen (pas op voor de PageMill Fan Club!), of bepaalde aanpassingen minder geslaagd vinden. In die laatste categorie zit voor ons het volgende: "Iä! Iä! Birdies fhtagn!" (Wij weten ook niet wat dat betekent, maar het betekent vast iets voor iemand. Wellicht iemand uit de verloren stad Atlantis.)

BBEdit 9.6 is gratis voor iedereen die een BBEdit 9 serienummer heeft; mensen die BBEdit 2.5 tot 8.7.2 in hun bezit hebben kunnen upgraden voor $ 30. Een nieuwe versie kost $ 125 ($ 49 voor educatieve gebruikers). Er is ook een 30-dagen gratis probeerversie.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


"Take Control of MobileMe" wijst je de weg in de Cloud van Apple

  door Michael E. Cohen <[email protected]>
  3 reacties (Engelstalig)

[vertaling: PEP]

Heb je al genoeg jaren een Mac in huis, dan zag je Apple z'n cloud-diensten reeds vaak een nieuwe vorm aannemen, van de eerst stapjes met iTools begin 2000, dan de verandering in 2002 naar .Mac en door naar de huidige vorm van de zeer capabele MobileMe. Om dat allemaal bij te houden; door alle veranderingen, precies na te gaan wat je hiermee kon en hoe je daar het best gebruik van maakte, vereiste niet aflatende aandacht voor de keur aan Apple berichten, technische hulp berichten en de persbeschrijvingen en analyses van de rol van Apple in deze software-als-dienst arena.

Nu, met dank aan Joe Kissell en zijn geheel bijgewerkte "Take Control of MobileMe, Second Edition," kun je nu te weten komen wat MobileMe precies te bieden heeft, wat z'n sterke punten zijn en hoe je daaruit het meeste voordeel kunt halen van al die functies, alles in de virtuele pagina's van een enkel $ 10 kostend e-boek.

Het was voor Joe als een wedstrijd hardlopen van de Rode Koningin in zijn poging om dit boek af te krijgen: telkens als hij dacht het af te hebben verschoof Apple de eindstreep door een nieuwe functie of een zware productverandering aan te kondigen. Nu net nog, bijvoorbeeld, liet Apple weten dat de agendafunctie van MobileMe was veranderd (zie "De nieuwe MobileMe Calendar: wel of niet doen?," 20 oktober 2010) en werkte het iLife-programma z'n MobileMe-functie bij. (zie "iLife ’11: drie programma’s krijgen updates," 20 oktober 2010). Door een aantal nachten veel overuren te werken is het Joe gelukt om alle informatie, ook van de laatste veranderingen, op te nemen in deze nieuwe uitgave.

Een klein voorbeeld van de vele vragen waarop Joe antwoord geeft staat hieronder:

Hoewel veel van de functies van MobileMe ook op een andere manier kunnen worden geregeld, is het gemak waarmee MobileMe het doet en de integratie met beide de Mac en iOS-apparaten van Apple zeker de $ 99/jaar van deze dienst van Apple een belangrijke optie. (Kijk maar, de hele MobileMe is goedkoper dan andere diensten die enkel zoiets als "Find My iPhone" aanbieden.) En nu, met "Take Control of MobileMe, Second Edition" van Joe als je gids, kun je er zeker van zijn dat je alles eruit haalt waarvoor je betaalt.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


DealBITS-verloting: win een exemplaar van PDFpenPro 5

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: LmR]

We hebben al diverse keren geschreven over het programma PDFpen van Smile, en het is en blijft geweldig voor het bewerken en markeren van PDF's bij allerlei gelegenheden. Je kan teksten corrigeren, redigeren, afbeeldingen aanpassen, je handtekening onder PDF-contracten zetten, PDF's samenvoegen, becommentariëren, herpagineren en nog veel meer. Voor de meeste mensen is dat alles wat je nodig hebt. Maar de grote broer van PDFpen, PDFpenPro, bevat nog drie andere functies:

Dus als je een van drie exemplaren van PDFpenPro 5, ter waarde van $ 99,95, wilt winnen, schrijf je dan in op de DealBITS-pagina. En om het leuker te maken doen wij er een gratis exemplaar bij van Michael E. Cohens e-boek "Take Control of PDFpen 5", waarin je alles kan lezen wat je moet weten om PDFpenPro te gebruiken.

Alle informatie die we verzamelen valt onder ons duidelijke privacybeleid. En vergeet niet dat wanneer iemand die jij verwees naar deze verloting wint, jij dezelfde prijs krijgt als dank voor de mond-tot-mondreclame.

Image

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Ontsnapping van Outlook 2011!

  door Matt Neuburg <[email protected]>
  12 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JWB]

Oh, de offers die ik breng voor onze TidBITS-lezers. Als ik geweten had wat ik me op mijn nek zou halen, dan zou ik me nooit hebben ontfermd over Microsoft Outlook uit Office 2011, om het te recenseren (zie "Eerste beelden van Microsoft Outlook 2011", 8 oktober 2010). De zaken werden almaar erger naarmate ik het programma langer gebruikte. Naast het feit dat je geen citeer-niveau's kunt gebruiken ("Plakken Als Citaat", "Citaatniveau Verhogen"), blijkt er ook geen "Opnieuw Verzenden"-commando te zijn (zodat ik geen bestaand antwoord kon oppakken en opnieuw verzenden, naar iemand anders of naar dezelfde persoon met het oorspronkelijke antwoord als citaat). Vanwege deze en vele andere redenen, waarvan enkele in de recensie zijn genoemd, begon Outlook steeds meer een gruwel te worden. Voor de manier waarop ik mail gebruik was het simpelweg onbruikbaar.

Dus besloot ik de sprong te wagen en mezelf opnieuw te migreren naar een andere email-applicatie. Toen kwam ik erachter dat Outlook 2011 nog iets mist dat ik verlang van elk email-programma: een manier om mijn postbussen te exporteren. Je kunt al je mail bewaren als een enkel .olm-bestand, maar geen enkel ander programma kan dat lezen, bovendien mislukte mijn poging om dat te doen (Outlook liep vast midden in de operatie). Je kunt individuele berichten naar de Finder slepen, maar dit resulteert in individuele .eml-bestanden, die door de meeste andere email-programma's niet geïmporteerd kunnen worden. Wat ik nodig had was een manier voor het exporteren van "mbox"-bestanden, een min of meer universele standaard voor een postvak met alle daarin opgeslagen berichten.

Na een aantal uren vruchteloos proberen kwam ik erachter dat ik het perfecte gereedschap voor het maken van mbox-bestanden reeds in mijn bezit had. Dat niet alleen, maar dit was een gereedschap dat rechtstreeks in Outlook 2011 kon duiken, al mijn geselecteerde berichten kon oppakken en ze kon verzamelen in mbox-bestanden die Mail kan importeren. Dat gereedschap is EagleFiler, dat ik een aantal maanden geleden besprak in "EagleFiler maakt knipselopslag van Findermap", 24 februari 2010.

Zoals ik in mijn recensie zei, gebruikte ik EagleFiler al om onnodige postmappen te negeren in Entourage. Het gebruik van een email-programma als een database op langere termijn was in mijn optiek altijd al misplaatst; natuurlijk moet het mogelijk zijn om snel te zoeken binnen een kleine verzameling van actuele of veelgebruikte berichten vanuit het email-programma, maar in het algemeen is het wat mij betreft prima om de meeste van de door mij bewaarde berichten te archiveren in een programma dat bij uitstek is toegerust om email-berichten van voor tot achter te doorzoeken en dat is precies waar EagleFiler goed in is.

Maar zou EagleFiler weten hoe het moet praten met Outlook 2011? Het bleek dat ontwikkelaar Michael Tsai niet heeft zitten slapen. Hij is bezig met een beta versie (1.5) die een aantal verbeteringen bevat, waaronder een betere feedback in het hoofdvenster wanneer EagleFiler druk is met indexeren, een meer levendige navigatie en herindeling van mappen, indexering van email-bijlagen en nog veel meer. En het belangrijkste van alles, deze versie is in staat om te importeren vanuit Outlook.

Dus selecteerde ik, met de nieuwe versie van EagleFiler in de hand, al mijn berichten in Outlook en droeg EagleFiler op ze te importeren door op de F1-toets te drukken, rechtstreeks in Outlook. In minder tijd dan ik nodig had om voor mezelf een vers kopje cappuccino te maken met mijn blitse Pavoni Napolitana, had EagleFiler al mijn email-berichten bij elkaar geharkt en verzameld in mbox-bestanden, waarbij elk bestand de naam kreeg van de Outlook postbus of postmap waar zijn berichten vandaan kwamen. (De bestanden hebben niet letterlijk de bestandsextensie .mbox, maar desalniettemin zijn het toch mbox-bestanden.)

Ik testte een paar van deze bestanden door ze te laten importeren door Mail en het werkte perfect. Dit is, voor het geval je het nooit eerder geprobeerd hebt, een proces in twee stappen. In Mail kies je "Archief > Importeer postbussen". Dit resulteert in een dialoogvenster waarin je het brontype van de postbus opgeeft; in dit geval selecteerde ik de laatste optie, "Bestanden met mbox-structuur". Dit levert vervolgens weer een "Open venster" op waarin ik de mbox-bestanden kon selecteren die EagleFiler gemaakt had en ze kon importeren. Mail maakt een Import-map en brengt daarbinnen de geïmporteerde berichten onder in postvakken, die de naam krijgen van de mbox-bestanden waarop ze gebaseerd zijn; je kunt deze postvakken elders onderbrengen in Mail's "Op Mijn Mac"-collectie, maar vooralsnog laat ik ze staan waar ze nu staan.

Ik maakte ook gelijk van de gelegenheid gebruik om mijn email op te schonen, waarmee ik bedoel dat ik slechts een paar postbussen importeerde in Mail; de rest liet ik eenvoudigweg achter in de uiterst competente handen van EagleFiler. Als ik later tot de slotsom kom dat ik de inhoud van een andere postbus nodig hebben in Mail, kan ik die altijd nog importeren.

En dat is het einde van het verhaal. ik heb mezelf nu compleet uit Microsoft Outlook gemigreerd en in Apple Mail. Ik ben niet kapot van Mail als lange termijn-oplossing, maar het heeft alle basisfuncties die ik nodig heb, het is voldoende scriptbaar met AppleScript voor mijn doeleinden en het allerbelangrijkste, als ik later besluit om er uit te migreren, weet ik dat EagleFiler er zal zijn om me te helpen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


De nieuwe MobileMe Calendar: wel of niet doen?

  door Michael E. Cohen <[email protected]>
  18 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HM, SWB, OF]

Op 14 Oktober haalde Apple het bèta-label van de nieuwe, op CalDAV-gebaseerde, MobileMe Calendar en maakte het beschikbaar als optionele opwaardering voor MobileMe-gebruikers. De nieuwe kalender versnelt een aantal nieuwe funkties en gemakken, maar, zoals veel gebruikers ontdekken, het opwaardeerproces is niet transparant en sommige kan in sommige gevallen helemaal ondoorzichtig zijn. Gelukkig is het overstappen naar de nieuwe MobileMe calandar volledig optioneel en als je het niet wil, klik je gewoon niet op de knop "Get Started" in de MobileMe Calender-webpagina, of de link "Upgrade now" welke in de navigatiekolom verschijnt.


Eerst de functies -- De nieuwe MobileMe-agenda lijkt veel op de agenda-app op de iPad met een toegevoegde (maar makkelijk verborgen) iCal-achtige navigatiekolom aan de linkerkant geplakt. De kalender kan dag, week, maand laten zien en overzichten, je kan er door bladderen met de control-strip widget onderaan wat veel lijkt op de iPad agenda-app.


Een gebeurtenis aan de kalender toevoegen is simpel: gewoon dubbelklik op het kalenderscherm, net zoals je in iCal zou doen, om een gebeurtenis te plaatsen en deze bewerken. De gebeurtenis behoort tot de kalender welke op dit moment is geselecteerd in de navigatiekolom, maar je kan dit makkelijk veranderen.


Je kan mensen uitnodigen voor gebeurtenissen die je aanmaakt: MobileMe verstuurt HTML-geformateerde e-mail-berichten met accepteer-, weiger- en misschien-knoppen. Als een ontvanger reageert toont MobileMe een notificatie met de reactie.

In de navigatiekolom kun je kiezen welke van je agenda's in het hoofdvenster weergegeven moet worden. Je kunt ook op de knop naast elke agenda klikken om die te delen hetzij privé hetzij openbaar. Openbare agenda's kunnen door iedereen bekeken worden: de webapp voorziet in een (lange en gecompliceerde url) die iedereen met een CalDAV-compatibel programma kan gebruiken om zich te abonneren op de gedeelde agenda. Wanneer je een agenda in het openbaar deelt biedt MobileMe de mogelijkheid om de url van de agenda naar een lijst van e-mailadressen te sturen die jij geeft. Openbaargedeelde agenda's zijn alleen maar te bekijken.


Privégedeelde aganda's kunnen of alleen maar bekeken worden of zijn alleen te bewerken door de mensen met wie je ze deelt. In tegenstelling tot openbare agenda's kunnen prive agenda's alleen door andere MobileMe-leden bekeken en bewerkt worden. Wanneer je een agenda deelt, hetzij privé hetzij openbaar, gebruikt MobileMe jouw MobileMecontactgegevens om je te helpen met het adresseren van de agenda-uitnodigingen.

De MobileMe-agenda kan informatie lokaal op je computer bewaren om het functioneren te verbeteren. Als je een complexe set van agenda's en gebeurtenissen hebt kan deze functie het gebruik van de MobileMe-agenda stukken soepeler maken, maar let er op dat deze functie ook een veiligheidsprobleem is: de lokale agendacache is niet versleuteld, dus je moet de cachefunctie vermijden op elke computer die niet van jezelf is.

Je kunt ook agenda's van de MobileMe-navigatiekolom verwijderen, maar wees gewaarschuwd: met het verwijderen van een agenda op MobileMe wordt die ook in iCal en op elk apparaat dat je synchroniseert met MobileMe verwijdert.

Dan de problemen -- Omdat de nieuwe MobileMe-agendadienst de CalDAV-standaard gebruikt voor het delen van agenda's, in plaats van Sync Services van Mac OS X, ontstaan door over te gaan naar het nieuwe format een aantal problemen:

Maar goed, als je een van de gelukkigen bent die de MobileMe Beta heeft gebruikt of al agenda's met MobileMe synchroniseerde vanuit iCal, dan kun je (vermoedelijk) zonder problemen naar het nieuwe iOS overstappen. De Apple Support notitie "MobileMe: Het opzetten van een nieuwe MobileMe agenda" levert je een aantal nuttige links om je door de agenda-ellende heen te loodsen.

Is het de moeite waard? -- De nieuwe kenmerken en verbeterde prestaties van de vernieuwde MobileMe Calender-webapplicatie zijn niet onbelangrijk en als je de eerste hordes weet te nemen zul je ze zeker kunnen waarderen. Ik wel in ieder geval. (Meer hulp met de nieuwe functies kun je lezen de zojuist verschenen "Take Control of MobileMe, Second Edition" van Joe Kissell.)

Maar als je software gebruikt die geen CalDAV kan gebruiken of manieren van werken gebruikt die afhankelijk zijn van de oudere Agenda-configuraties in iCal en MobileMe of als je een Mac OS X ouder dan 10.6.4 gebruikt, dan zul je het allemaal nog een tijdje bij het oude willen laten. Hoewel Apple je stimuleert om snel updates te doen, het hoeft niet: het oude MobileMe-agendaformaat werkt nog steeds. Je hoeft alleen maar de knop "Upgrade Now" te negeren.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Beveiligingsprogramma Firesheep toont onveilige plekken in vrij toegankelijk netwerk aan

  door Rich Mogull <[email protected]>
  5 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JO, TK]

Er zijn problemen in de wereld van beveiliging die we al lang kennen, en die we liefst negeren, totdat iemand ons uiteindelijk voor schut zet met een schokkende demonstratie. Op 24 oktober 2010 heeft freelance-ontwikkelaar Eric Butler bijna de hele internetgemeenschap virtueel onderuitgeschopt met het uitbrengen van Firesheep, een Firefox-plugin waarmee iedereen die zich op een gedeeld lokaal netwerk bevindt in staat is om webmail-, sociale netwerk-, winkelsessies en dergelijke te "sidejacken". Hiervoor hoef je geen enkele technische vaardigheid te bezitten. Het programma komt niet voorbij een lokale router, maar alle gebruikers van een gedeeld netwerk die bijvoorbeeld op Twitter, Yahoo Mail, Hotmail, en Facebook inloggen zijn potentieel slachtoffer voor Firesheep. Meer details kan je lezen in ons eerdere artikel over dit probleem: "Sidejacking doorbreekt beveiling van Gmail en andere diensten", 27 augustus 2007.

De werking van Firesheep -- Firesheep heeft een simpel uitgangspunt. De plug-in scant constant het lokale netwerk op paginaverzoeken van browsers gericht aan internetsites die het kent. Als een dergelijk verzoek gedaan wordt, haalt Firesheep daar een browser-cookie uit, en geeft jou als Firesheep-gebruiker vervolgens de keuze om mee te liften met de sessie die het slachtoffer heeft lopen, precies alsof jij die persoon bent.

Deze aanval staat bekend als HTTP-sessie hijacking of sidejacking. Je hoeft niet iemands gebruikersnaam en wachtwoord te stelen maar alleen die speciale stukjes informatie die de sessie van een gebruiker actief houden bij de site die ze bezoeken. Hieronder valt een uniek teken dat door de webserver naar een browser gestuurd wordt en op sommige sites worden nog enkele details meer opgepikt.

Een van de problemen bij het bouwen van een webapplicatie is hoe je zicht houdt op de gebruikers die op je site ingelogd zijn. Een verschil met programma's die bestonden vóór het internet, is dat webapplicaties gebruik maken van HTTP als netwerkprotocol. Een kenmerk hiervan is dat dit protocol "geen statische zijnstoestand" heeft. Dat wil zeggen dat het protocol geen mogelijkheid biedt om tussen verschillende paginaverzoeken zicht te houden op de identiteit van degenen die pagina's aanvragen. Dit is een verschil met veel andere protocollen.

Onder HTTP stuurt je webbrowser steeds een serie aanvragen voor stukjes informatie naar een of meer webservers (gespecificeerd op de HTML-pagina), en dit zijn allemaal losstaande acties. Je browser presenteert alle ontvangen informatie vervolgens in een webpagina. Browsers en servers kunnen wel HTTP-verificatie gebruiken om een sessie in stand te houden, maar dit geeft een lelijke interface (een pop-upscherm) en problemen met beveiligingsmodellen. Er zijn persoonlijke websites die een dergelijk inlogsysteem gebruiken in plaats van inloggen op de webpagina.

Protocollen als FTP en SSH werken heel anders: deze vormen een eigen verbinding als je inlogt. Die verbinding is uniek, gekoppeld aan deze specifieke inlogactie en wordt in stand gehouden totdat hij bewust verbroken wordt, of op het moment dat de toegestane verbindingstijd zonder actief gebruik verloopt. Dit protocol is vergelijkbaar met een telefoongesprek.

Om het probleem van de dynamische zijnstoestand op te lossen vonden de Meesters van het Internet (dat in de lang vervlogen jaren Negentig nog Netscape heette) het vermaledijde cookie uit. Een cookie is niets meer dan een tekstfragmentje dat opgeslagen wordt in het geheugen van je browser, of elders op je harde schijf, als een blijvend bestandje. Om een beveiligingsprobleem (waarvan we er ondertussen vele kennen) te voorkomen, is gezorgd dat de ene site nooit ziet welke cookies een andere site achterlaat. Zo kan een website jouw gebruikers- en/of sessie-ID als cookie opslaan, zodat je voor deze site herkenbaar bent als je je surfend verplaatst. Andere cookies bewaren op deze manier jouw persoonlijke instellingen en voorkeuren.

Er ontstaat een probleem als iemand anders de hand weet te leggen op een kopie van jouw cookie. Het kost een aanvaller dan geen enkele moeite om zich tegenover een server als jou voor te doen, tenzij deze server extra beveiligingsmaatregelen neemt. En beveiligingsmaatregelen kunnen nauwelijks effectief zijn als de gebruiker instelt dat cookies over opeenvolgende sessies geldig blijven. Iets dat iedere keer gebeurt als je op een site de "houd mij ingelogd"-knop aanklikt.

Om deze cookies te onderscheppen hoeft Firesheep weinig meer te doen dan op een netwerk in te loggen en het netwerkverkeer consequent te scannen. Het programma presenteert de gevonden cookies dan in een mooi venster aan de gebruiker, zodat hij iedere sessie die hem interesseert kan sidejacken. (De term "sidejack" gebruik ik om duidelijk te maken dat de eigenlijke gebruiker op dat moment nog steeds ingelogd is op de desbetreffende site. Firesheep heeft de verbinding dus niet "gehijacked", niets overgenomen of weggenomen.) Firesheep is niet het eerste programmaatje dat dit kan. Hamster and Ferret van Errata Security bestaat al drie jaar en voert precies hetzelfde aanval uit. Maar Firesheep ziet er elegant uit en is ongelooflijk eenvoudig in het gebruik. Er worden zelfs profielen van 26 sites die je kan sidejacken meegeleverd.

Wees ervan bewust dat sidejacking mogelijk is op ieder netwerk waar jij en een aanvaller tegelijk op ingelogd zijn, alleen niet als het netwerk beveiligingsmaatregelen gebruik om zijn verkeer te beschermen tegen "sniffing" [afluisteren van netwerkverkeer, nvdv]. Het komt het meest voor op vrij toegankelijke wifi-hotspotnetwerken, maar ook op het ethernet dat bijvoorbeeld hotels gebruiken. Mogelijk heb je het probleem zelf ontdekt toen je ergens op een netwerk inlogde, iTunes opstartte en daar andermans gedeelde muziekbibliotheken zag staan.

Waarom Firesheep niet bij alle sites werkt -- Je vraagt je misschien af "Ik weet dat mijn gebruikersnaam en paswoord versleuteld zijn wanneer ik inlog in Facebook/Twitter/enz., maar hoe kan iemand mijn sessie dan nog sidejacken?" De meeste grote sites versleutelen je login met SSL/TLS, wat vaak (maar verkeerd) wordt afgekort tot SSL. SSL versleutelt de communicatie van een browser met een server, en beschermt je zodoende tegen sniffers op het lokale netwerk.

SSL is precies hoe je een aanval zoals sidejacking kunt voorkomen; het probleem is dat sites je gebruikersnaam en paswoord wel kunnen versleutelen, maar dat de rest van je sessie dan verder niet-versleuteld verloopt. Je wachtwoord is beveiligd, maar je browser stuurt bij elke vraag de cookie naar de site en is dus ook heel kwetsbaar voor aanvallen. Je bent dan misschien wel beschermd tegen mensen die je info willen stelen om later van thuis uit met jouw gegevens te kunnen inloggen, maar zolang die cookie niet veranderd is en jij op een ander netwerk bent, hebben zij volledige toegang tot je account. Zij kunnen zelfs je paswoord veranderen en je uit je eigen account buitensluiten.

Een site kan zijn bezoekers alleen beschermen tegen sidejacken door de volledige sessie te versleutelen, dus ook alle uitwisselingen van cookies. Google Gmail en Apple MobileMe zijn voorbeelden van diensten die precies dit doen. Je kunt nooit een niet-versleutelde verbinding tot stand brengen met hun servers.

De eigenaar van de site moet ook een speciale cookie instellen zodat een aanvaller je browser geen niet-versleutelde sessie kan laten versturen. Deze cookies worden alleen over een versleutelde verbinding naar de server gestuurd; deze functie zit in alle belangrijke webbrowsers. Zelfs wanneer een site SSL gebruikt, stuurt je browser je cookie zodra je een verbinding probeert te maken met een niet-SSL-versie van de site (d.w.z. wanneer je het adres invoert met http in plaats van https aan het begin, of als iemand je een koppeling stuurt zonder https), tenzij de site die speciale beveiliging gebruikt.

Dit is met andere woorden niet iets dat je zelf kunt oplossen, maar iets voor de ontwikkelaars van de sites die je bezoekt.

Waarom gebruiken niet alle sites SSL? -- Als de oplossing zo simpel is (SSL voor volledige sessie en beveiligde cookies) dan zou je toch denken dat elke site, en dan zeker de grote webmailsites, verkoopsites, en andere sociale netwerksites, deze functie implementeren. Het probleem is dat veel van deze bedrijven bang zijn voor de extra kosten voor SSL voor de volledige sessie, aangezien al dat versleutelen extra verwerkingskracht vereist (SSL is al een optie bij elke webserver). Hoe groter de site, hoe banger ze zijn voor bijkomende kosten.

Google, die ik vaak bekritiseer voor hun privacy-problemen, is echter onlangs begonnen met SSL voor de volledige sessie voor al hun Gmail-verbindingen (zie "Gmail van Google gebruikt nu standaard versleutelde sessies", 13 januari 2010). En in een blogpost, schreef Adam Langley van Google "We moesten geen extra machines en geen speciale hardware inzetten". De vrees voor extra kosten lijkt dus ongegrond te zijn en er zijn geen excuses meer om de gebruikers zo zonder bescherming te laten.

Sidejacking mag dan wel gemakkelijk te verwezenlijken zijn, maar het is eerlijk gezegd niet echt iets waarover de meeste mensen zich zorgen moesten maken, tenzij ze rondliepen op beveiligings- en hackerconferenties zoals Defcon. De oudere tools vergden behoorlijk wat technische bagage om ze te gebruiken en buiten de beveiligingswereld waren ze niet zo bekend. Maar nu dat Firesheep een gewone Firefox add-on is, kan zelfs je oma eventjes je Facebook-account kapen wanneer je tijdens een saai familiebezoek met je laptop inlogt op haar wifi-netwerk.

Hoe jezelf beschermen -- De werkelijkheid is dat je maar zoveel kunt doen om jezelf te beschermen tot de sites die je bezoekt voorzien in de gepaste beveiligingsmaatregelen. Als je de optie hebt, kun je al je verkeer over een versleuteld VPN (virtual private network) versturen, al ben je dan nog altijd kwetsbaar voor sidejacking waar je VPN verbindt (bijvoorbeeld op je werknetwerk). Als je toch met een VPN werkt, let dan goed op je verbindingsstatus, vooral bij iOS-apparaten die vaak VPN-verbindingen onderbreken en je verkeer zonder beveiliging laten.

Er zijn twee Firefox plug-ins die je browser verplichten om SSL-sessies te gebruiken voor sites die dit ondersteunen. HTTPS-Everywhere werkt met een vooringestelde lijst met sites die in de plug-in is ingebouwd, terwijl Force-TLS je je eigen sitelijst laat ingeven. Beide plug-ins worden vermeld in een ge-updatete post van de maker van Firesheep.

Ten slotte kun je ook vermijden om een publiek wifi-netwerk te gebruiken. Voor veel mensen is dit geen optie, maar ik vermijd ze al jaren en gebruik 3G draadloos voor mobiele toegang (met een 3G-kaart, draagbare router of door wifi op mijn iPhone uit te schakelen). Hierdoor beperk ik het risico voor sidejacking tot Verizon of AT&T, en dat is volgens mij een heel klein risico.

Zoals bij veel beveiligingsproblemen die de krantenkoppen halen, is Firesheep nu niet bepaald iets waarvan je wakker moet liggen, maar als je vaak een publiek netwerk gebruikt (bedraad of draadloos), dan beperk je je best zoveel mogelijk tot sites die met SSL voor de volledige sessie werken, of neem je de andere hiervoor vermelde voorzorgsmaatregelen.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Pixels opjagen met Photoshop Elements 9

  door Jeff Carlson <[email protected]>
  5 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HM, MSH, RAW, PP, HV]

Photoshop is een van die uitzonderlijke producten welke zijn naamsbekendheid de oorsprong is voorbij gestreefd. Veel mensen die niet zo bekend zijn met computers behalve internet en email en dat ze voor het manipuleren van digitale foto's, "Photoshop" nodig hebben, zonder zich te realiseren dat ze het professionele Photoshop CS5 bedoelen.

De software is zelfs een werkwoord geworden in het populaire bewustzijn. Het is niet moeilijk om voorbeelden te vinden van afbeeldingen die slecht zijn "ge-photoshop-ped" voor advertenties of zelfs politieke doeleinden. (En als je het nog niet hebt gezien, moet je dit Photoshop Disasters, zeker bekijken.

Dus als een gemiddeld persoon gaat zoeken naar Photoshop als startpunt of opzoek naar gereedschap dat krachtiger is dan iPhoto, kun je de schok voorstellen van de beginprijs van $ 699 van Photoshop CS5. Adobe leerde lang geleden dat het uitbrengen van een consumentversie van hun vlaggeschip in beeldbewerking in een behoefte in de markt voorzag, maar eerdere versies waren alleen uitgekleede versies welke bij scanners werden geleverd. Nu, is Photoshop Elements volgepakt met functies en in de nieuwe versie 9, krijgt de software zelfs een paar belangrijke functies van Photoshop CS5 mee, maar dan voor de meer schappelijke prijs van $ 99.

Photoshop Elements Basics -- Waarlijk, als mensen denken dat ze Photoshop nodig hebben voor hun digitale foto's, denken ze meestal aan basisgereedschappen voor kleurcorrectie aangeboden door iPhoto, het lichter maken van onderbelichte opnamen, bijsnijden, het aanpassen van de kleurbalans en dergelijke. En natuurlijk, iPhoto maakt het eenvoudig om dergelijke bewerkingen toe te passen. Maar de correctiegereedschappen van iPhoto zijn algemeen en betreffen de gehele afbeelding. Photoshop Elements biedt extra lagen (letterlijk) van granulering voor meer specifieke bewerkingen.

Een van de sterke punten van Photoshop Elements is dat het geschikt is voor meerdere niveaus. Gebruikmakend van de Quick Edit-omgeving, bijvoorbeeld, kun je helderheid van een afbeelding, kleurverzadiging, en andere attributen aanpassen met behulp van de bekende schuifregelaars. Klik op het uitbreidingsdriehoekje aan de rechterkant van een schuifknop voor het laten zien van de Quick Fix-voorvertoning, klik dan een miniatuurbeeldje om de mate van bijregelig toe te passen. (Hier is een tip: Klik en sleep op een miniatuur voor fijnafstemming van de hoeveelheid.)

Image

Maar wat als je niet wilt dat een aanpassing van toepassing is op de gehele afbeelding? De selectie-gereedschappen in de Full Edit-modus zijn eerste klas. Pak het Quick Selection gereedschap om een bepaald gebied van de afbeelding selecteren. In de afbeelding hieronder, heb ik "geschilderd" rondom de figuren en de hemel geselecteerd; die wil ik lichter maken maar de figuren moeten in silhouet blijven. Ik hoefde niet erg precies te blijven met het Quick Selection-gereedschap, want dat detecteert randen en springt naar ze toe als ik dichterbij kom.


Ik zou hier gemakkelijk een aanpassing van de heldeheid kunnen toepassen (door te gaan naar het menu "Verbeteren > Belichting aanpassen"), maar dat zou de pixelwaarden van de afbeelding veranderen. Zoveel als mogelijk is, wil ik de originele kleurwaarden behouden voor het geval dat ik me later bedenk. In plaats daarvan maak ik een nieuwe aanpassingslaag: van de onderkant van het deelvenster Lagen aan de rechterkant van het beeld, ik klik op de knop Maak aanpassingslaag Niveaus en kies Niveaus. De aanpassingslaag zit boven de afbeeldingslaag (de Achtergrondlaag) en veranderd het uiterlijk van het beeld zonder dat de pixelwaarden zelf veranderen.

Omdat ik een selectie gemaakt heb voor het creëren van de aanpassingslaag, zullen eventuele wijzigingen die ik maakte alleen het geselecteerde gebied betreffen, in dit geval de hemel. Ik kan dan spelen met de schuifregelaars in het deelvenster "Aanpassingen" om het resultaat te krijgen dat ik hebben wil. Als ik later besluit dat de hemel te fel is, kan ik de aanpassingslaag selecteren en de schuifregelaars weer veranderen. Nog beter, als ik in een compleet andere richting met de foto wil gaan, kan ik gewoon de aanpassingslaag verwijderen en nogmaals opnieuw beginnen, zonder verstoring van de oorspronkelijke pixels.


Dit klinkt als gevorderd Photoshop werk en in zekere zin is het dat ook, maar het is ook zeer toegankelijk (en, belangrijk, niet-destructief). Photoshop Elements-gereedschappen maken het gemakkelijk om aandacht te schenken aan wat er gebeurt met je beeld.

Aanpassingslagen zijn niet nieuw in Photoshop Elements 9, maar ze wijzen op een welkome nieuwe functie. Eindelijk ondersteunt het programma echte laagmaskers. Je kan een selectie maken en een masker, daarbij alles verbergend wat niet geselecteerd is. Laagmaskers zijn goed voor het maken van aanpassingen, maar ook uiterst nuttig bij het samenstellen van meerdere beelden, zoals bij een collage.

Content Aware retoucheren -- Een van de beste nieuwe mogelijkheden in Photoshop Elements is bijna onvindbaar als je niet goed kijkt. De Spot Healing Brush was altijd een fantastisch gereedschap voor het uitvoeren van reparaties als het verwijderen van vlekjes of stofplekjes. Nu gebruikt het de Adobes Content Aware-technologie, die eerder dit jaar werd geïntroduceerd in Photoshop CS5. Als je ooit enig reparatie- of retoucheerwerk aan foto's hebt gedaan, lijkt Content Aware echt op tovenarij. Het is slimmer bij het analyseren van een te repareren gebied om het met gelijkende pixels te vullen, waardoor het een veel sneller alternatief is dan de traditionele manier om zulke bewerkingen uit te voeren, het Clone Stamp-gereedschap.

In de foto hieronder, bijvoorbeeld, wil ik een elektriciteitsleiding weghalen die dwars door de Space Needle in Seattle gaat. Helaas gaat de leiding door een gebied met veel details.


Om de lijn weg te halen, sleep ik er een keer over heen met de Spot Healing Brush. Dezelfde bewerking zou vroeger meer tijd gekost hebben met het Clone Stamp-gereedschap.


De implementatie van de Spot Healing Brush in Photoshop Elements is beperkt vergeleken bij Photoshop CS5, zoals te verwachten voor een consumentenprogramma. Zo kun je bijvoorbeeld in Photoshop CS5 een selectie maken en op de Delete-toets drukken, en het programma zal het gebied dan vullen met passende afbeeldingen. In Photoshop Elements kun je echter toch nog steeds vrijwel hetzelfde effect bereiken met een beetje moeite: verf over een groot gebied met de Spot Healing Brush en zie wat er gebeurt.



De technologie wordt ook gebruikt bij de Photomerge Panorama-mogelijkheid. Na het aan elkaar plakken van een panorama blijft er altijd wat dode ruimte over langs de randen, die er normaal gewoon afgeknipt wordt.


Maar nu krijg je de vraag of je die ruimte wilt vullen met de optie "content-aware". De resultaten wisselen nogal, afhankelijk van het bronmateriaal. Het werkt prachtig voor luchten, maar kan ook gebieden rommelig vullen met niet te identificeren objecten, zoals de grond in de versie hieronder.


Photomerge -- Een van de dingen die ik zeer waardeer in Photoshop Elements is dat Adobe moeite heeft gedaan om fotografen te helpen om standaardproblemen op te lossen. Ja, er is gereedschap om donkere foto's te compenseren of locale afwijkingen te repareren, maar je moet vaak wel weten hoe dat moet. De Photomerge-eigenschappen pakken specifieke probleemsituaties aan.

Om een voorbeeld te geven, met Photomerge Scene Cleaner, geïntroduceerd in Photoshop Elements 8 op de Mac, kun je ongewenste elementen verwijderen uit een sc√®ne door meerdere gelijkende foto's te gebruiken. (Dit is een goed voorbeeld van waarom foto's maken in burst-modus nuttig kan zijn, waarmee je drie of meer foto's snel achter elkaar maakt.) De eigenschap was oorspronkelijk aangekondigd als Toeristen-verwijderaar, vanwege de mogelijkheid om omstanders uit foto's te verwijderen die zonder het door te hebben het kader binnengewandeld waren.

In het voorbeeld hieronder heb ik drie foto's geopend in de Photomerge Scence Cleaner-bewerker en de beste van de drie aangewezen als Definitieve afbeelding aan de rechterkant. Ik wil niet dat het meisje met de oranje broek erop staat, dus zet ik als Bron (links) een foto waarop het meisje niet langer op dezelfde plek staat.


Om haar uit het beeld te verwijderen, trek ik een lijn door haar heen aan de rechterkant: Photoshop Elements haalt de overeenkomstige pixels uit de Bron-afbeelding. Deze actie heeft hetzelfde effect als de eerder genoemde Spot Healing Brush, maar in dit geval vervangt het programma de pixels met oorspronkelijke overeenkomstige in plaats van ze kunstmatig te berekenen.



Een nieuwe Photomerge-module in Photoshop Elements 9 is "Style Match", dat ontwikkeld is om de fotografische stijl van de ene foto naar een andere te kopiëren. In theorie kun je daarmee de sfeer van bijvoorbeeld een Ansel Adams-foto benaderen in eentje van jezelf. Adobe heeft een handjevol gestyleerde bronafbeeldingen, maar je kunt ook je eigen foto's gebruiken, of wat voor afbeelding dan ook.


In de praktijk vind ik dat de resultaten te sterk zijn: de hooglichten gaan steeds door het dak en daarom moet ik de Stijlintensiteit-schuif naar beneden halen. Net zoals het meenemen van een camera en statief naar Yosemite niet per se zal leiden tot foto's die er net zo goed uit zien als die van Ansel Adams, zal de "Photomerge Style Match" je foto's niet er ineens laten uitzien als die van een professionele fotograaf. Maar in beide gevallen zul je wel lol beleven aan het maken van de foto.

De Planner -- Ik heb de grootste verandering voor het laatst bewaard omdat het door Mac-gebruikers verwelkomd of gewoon genegeerd wordt. Photoshop Elements 9 bevat nu de Planner (officieel de Adobe Elements 9 Organizer), een zelfstandig programma voor het beheer van een foto- of videobibliotheek. De planner is een gebruikelijk bestanddeel geweest van verschillende afleveringen van Photoshop Elements voor Windows en op de Mac vervangt het Adobe Bridge.


Net als iPhoto voert de Planner digitale foto's en videos in, rangschikt ze, organiseert die media in albums en geeft de mogelijkheid om ze te waarderen met een tot vijf sterren. Ik vond vooral de beeldvullende-modus prettig waarmee snel de foto's snel kunnen worden gesorteerd, gerangschikt naar voorkeur en geannoteerd.

Maar bij de modellen die ik heb getest, loopt de Photo Downloader (een apart hulpprogramma) vast als er verbinding wordt gemaakt met een iPhone 4 of iPhone 3GS. Adobe bestudeert het probleem.

De Planner heeft ook mogelijkheden waarmee je foto's kunt herstellen met eenvoudige correcties zodat je ze niet eerst met Photoshop Elements hoeft te bewerken. Het heeft ook mogelijkheden om foto's te delen met anderen op Flickr, Facebook, SmugMug, email, en zo voorts.

Ook maakt het veel gebruik van merklabels, die soms nuttig en soms storend zijn. Een functie waarmee media automatisch gekarakteriseerd worden als ze in de bibliotheek worden geplaatst, zet er slimme labels in die het eenvoudig maken om clips te verwijderen die onscherp, overbelicht of op een andere wijze niet goed genoeg zijn. Die functie staat aan als regel maar ik heb het uitgezet omdat het de computer vertraagt bij het werk (je kunt de Auto-analyzer met de hand weer aanzetten wanneer je dat wilt). Bij de karakterisering wordt ook naar de gezichten op de foto's gekeken zodat je ze kunt identificeren en de foto's kunt sorteren naar wie erop staat.

Maar in het algemeen zijn merklabels omslachtig. De labels staan in een lijst in een daarvoor bestemd paneel, met de corresponderende symbolen, hiërarchisch gerangschikt onder categorieën zoals Plaatsen en Gebeurtenissen. Je bent uiteindelijk bezig met slepen, bladeren en verzamelingen uiteenrafelen, om te organiseren wat eigenlijk alleen maar tekstdelen zouden zijn. Merklabels hebben een typisch technisch karakter. De structuur en het proces is zinnig en je kunt je bijna het stroomschema voorstellen waarmee alles uitgelegd wordt. Maar het lijkt niet op hoe mensen de labels willen gebruiken. Als je labels op de juiste wijze toegepast wilt zien, kijk dan naar Photoshop Lightroom van Adobe of Aperture van Apple waar je de labels in tikt, ze scheidt met komma's, waarna ze in een lijst komen.

Image

Een mogelijkheid die ik gebruik in elk grafisch programma dat het heeft, is die voor slimme albums. Bijvoorbeeld in plaats van een nieuw album te maken en gekozen foto's van een recente vakantie erin te slepen, maak ik een slim album dat automatisch alle foto's uit de vakantieperiode kiest die ik drie sterren of meer heb gegeven. Als ik nieuwe foto's toevoeg of ze anders waardeer, dan verandert daarmee ook de inhoud van het slimme album.

Het probleem is dat het niet gemakkelijk is om in de Planner een slim album te bewerken. Je kunt nadat het album is gemaakt, de voorkeuren ervan wijzigen (in de optieregel op de optieknop klikken en dan "Verander zoekcriteria" kiezen), maar daardoor bewerk je het slimme album niet. Je moet de nieuwe criteria opslaan als een nieuw slim album. Verschillende versies van de Planner voor Windows deden het zo; misschien bewerkt (of gebruikt) men nooit een slim album, maar het verbaast me dat de gegeven mogelijkheid zo rommelig is en dat het zo lang zo gelaten is.

Een paar mogelijkheden van de Planner zijn niet meegekomen bij de overgang van Windows naar de Mac: er wordt geen plattegrond getoond om geo-locatie toe te kennen en ook niet de mogelijkheid een diavertoning samen te stellen.

Als je de Planner niet wilt gebruiken om je bibliotheek te ordenen, kan je nog altijd Adobe's Bridge gebruiken (als je het geïnstalleerd hebt met een vorige versie van Photoshop Elements of als onderdeel van Adobe Creative Suite) of iPhoto. In Bridge, klik rechts of control-klik een foto en kies Photoshop Elements uit het "Open met"-submenu dat verschijnt. Ga naar Voorkeuren In iPhoto, klik "Algemeen" en kies "In de toepassing" in het pop-up menu bewerk de foto; kies daarna Photoshop Elements in de dialoog die dan verschijnt.

Integratie met Photoshop.com -- Photoshop Elements 9 ondersteunt nu ook Adobe's Photoshop.com dienst, in de zin dat je de foto's naar Photoshop.com kunt publiceren, ze online kunt bewerken en ze weer met je eigen Organizer-bibliotheek kunt synchroniseren. Met mijn jarenlange ervaring met een Flickr-account ben ik vooral geïnteresseerd in de mogelijkheid om foto's ergens anders te back-uppen.

Bij aankoop van Photoshop Elements krijg je ook 2 GB aan online opslagruimte op Photoshop.com. Da's natuurlijk niet genoeg voor je hele fotobibliotheek (bij lange na niet), maar geeft je wel bijvoorbeeld de mogelijkheid om reservekopieën van je favoriete foto's elders te bewaren.

Prijs en beschikbaarheid -- Photoshop Elements 9 kost $ 99, of $ 79 als je een kortingscoupon hebt. Het is ook verkrijgbaar als onderdeel van een bundel met Premiere Elements 9 en kost dan $ 149,99 (of $ 119,99 met kortingscoupon).

Voor een extra bedrag van $ 49,99 per jaar koop je een Plus lidmaatschap, waarmee je je beschikbare opslagruimte op Photoshop.com vergroot tot 20 GB; bovendien krijg je als lid de beschikking over regelmatig ververste sjablonen en achtergrondmateriaal voor creatieve projecten als kalenders en boeken en stap-voor-stap lesmateriaal. Ook dit kun je als bundel kopen, Photoshop Elements 9 Plus voor $ 139,99, waarbij je tien dollar bespaart, of als Photoshop Elements 9 & Adobe Premiere Elements Plus voor $ 149,99, waarbij je 30 dollar bespaart.

(Mocht je interesse hebben in videobewerking met Premiere Elements 9, dat niet eerder voor de Mac beschikbaar was, lees dan beslist mijn bespreking in Macworld.)

Het zal nu wel duidelijk zijn dat ik een grote fan ben van Photoshop Elements. Niet alleen omdat het de mogelijkheid biedt tot professionele fotobewerking tegen een acceptabele prijs, maar ook omdat Adobe er zeer wel in geslaagd is om fotografen die niet de hele dag met pixels in de weer zijn van de juiste gereedschappen te voorzien. Ik heb zojuist ook mijn boek "Photoshop Elements 9: Visual QuickStart Guide", uit te geven door Peachpit Press (in versies voor zowel Mac OS X als Windows), herzien en gezien mijn ervaringen de afgelopen maanden kan ik het programma van harte aanbevelen, zelfs met de merkwaardigheden die ik aantrof in Organizer, dat je overigens helemaal niet nodig hebt.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 1 november 2010

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: HV]

iPhoto '11 9.0.1 -- Als antwoord op de klachten van radeloze gebruikers wier foto's gewist werden door de upgrade naar iPhoto '11 heeft Apple nu iPhoto '11 9.0.1 (inderdaad, iPhoto '11 is in feite een 9.x versie, dat krijg je als Apple jaartallen gebruikt om productversies aan te duiden). iPhoto 9.0.1 "herstelt een probleem waarbij in uitzonderlijke situaties het voor kon komen dat bestanden verdwenen bij het upgraden van een bibliotheek gemaakt met een eerdere versie van iPhoto". Omdat het aan te raden is om naar iPhoto 9.0.1 te upgraden alvorens te upgraden, moet je eerst iLife '11 installeren, waarna je, voordat je iPhoto '11 voor de eerste keer opent, Software-update draait om de iPhoto 9.0.1 update te downloaden. Nadat je die geïnstalleerd hebt kun je iPhoto openen en hem je bibliotheek laten bijwerken. Apple heeft een hulpnotitie over het hele proces, waarin wordt aangeraden om eerst een back-up te maken (is sowieso een goed plan) en waarin wordt gewaarschuwd dat je het upgrade-proces niet moet onderbreken, ook als het erg traag lijkt te gaan. Evenzogoed kun je de upgrade naar iPhoto 9.0.1 beter overslaan als je een kerstkalender wilt maken, omdat Apple nog steeds niet heeft aangekondigd wanneer die mogelijkheid weer terugkomt. (Nieuw $ 49 (iLife), update gratis, 33,87 MB)

Reacties - iPhoto '11 9.0.1

Camino 2.0.5 -- De open-source webbrowser Camino heeft volgens Het Camino Project een "stabiliteits- en veiligheidsupdate" gekregen en heeft nu versienummer 2.0.5. Naast verbeteringen op de genoemde gebieden biedt de update ook compatibiliteit met de afdrukfunctie van Google Calendar, is de bijgeleverde Java Embedding Plugin ge-update naar versie 0.9.7.4 en kent het een verbeterde advertentie-blokker. Het probleem met de Spaces functie van Mac OS X, waarbij plug-ins functietoetsen niet juist herkenden, is ook gerepareerd. En de ondersteuning voor Bloglines (dat over twee weken toch verdwijnt), is verwijderd. (Gratis, 15,8 MB)

Reacties - Camino 2.0.5

Postbox 2.0.2 -- Postbox 2.0.2, een e-mail programma op basis van Thunderbird, biedt een aantal verbeteringen. In deze versie is een probleem met het importeren van berichten uit Apple Mail, waarbij de tekst van berichten verkeerd werd weergegeven, hersteld. Verder is er (verbeterde) ondersteuning voor een aantal externe uitbreidingen, waaronder de QuickText-uitbreiding, de toetsenbordstarter Alfred en OmniFocus. Ook het probleem met het Subscribe menu-keuze, dat soms actief was als het dat niet mocht zijn, is hersteld, alsmede het probleem met de Quick Reply-functie. ($ 39,95 dollar, update gratis, 12 MB)

Reacties - Postbox 2.0.2

Things 1.4.3 -- Cultured Code heeft hun taakbeheerprogrammatuur Things geüpdate naar versie 1.4.3. Deze kleine update kent nu ook een Quick Entry-voorkeursinstelling waarmee je Inbox of Today kunt kiezen als standaarddoel voor nieuwe taken. Andere verbeteringen zijn bijvoorbeeld: taken tonen nu standaard de datum van aanmaak en laatste wijziging, Projects en Areas kunnen alfabetisch gesorteerd worden, wijzigingen in lettergrootte hebben nu ook betrekking op het Tags venster, en niet-ASCII tekens in het onderwerp van een mail-bericht worden nu beter verwerkt.

Deze Things-update lost ook een aantal problemen op, zoals een probleem tussen Quick Entry en Mac OS X Spaces, een probleem waarbij de toetscombinatie om de Prullenbak te legen ook de geselecteerde taak verwijderde en een aantal problemen met het Logbook. (Nieuw $ 49,95, update gratis, 8 MB)

Reacties - Things 1.4.3

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


ExtraBITS, 1 november 2010

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: PP]

Hier zijn nog twee links voor je: een naar nieuws van de plannen die Amazon heeft om Kindle-boeken uit te lenen en een andere naar de bespreking van iMovie in Macworld door Jeff Carlson.

Amazon begint met apps voor uitleen en tijdschriften in Kindle -- Amazon.com heeft laten weten dat kranten en tijdschriften voor Kindle in de loop van de komende weken beschikbaar zijn in apps voor Kindle en wat belangrijker is, dat later dit jaar Kindle-boeken geleend kunnen worden, zoals Barnes & Noble al deden met Nook. Elk boek kan eenmaal uitgeleend worden naar een ander Kindle-apparaat voor 14 dagen en je kunt het boek niet lezen als het uitgeleend is. Uitgevers gaan bepalen welke boeken geleend kunnen worden. Zal Apple iets dergelijks ook doen met iBookstore? Dat lijkt nu niet erg waarschijnlijk.

Reacties

Jeff Carlson bespreekt iMovie '11 voor MacWorld -- iMovie '11 is een forse update voor de videobewerker die in iLife '11 zit maar is die het wel waard? Jeff Carlson zoekt de details uit van de nieuwe versie en ontdekt mogelijkheden die niet vermeld zijn tijdens de "Back to the Mac"-presentatie of op de website. Hij legt uit waarom het 4,5 muizen waard is en noemt minpunten.

Reacties

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2010 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering